ΓΙΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ

 Για τα ελληνοτουρκικά έχω γράψει κατά καιρούς πολλά.

Το ερέθισμα να γράψω το παρόν μου το έδωσαν τρία κατά σειρά πρόσφατα γεγονότα:

1)Η ανακοίνωση περί επικείμενης αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων εκ μέρους του Αμερικάνου προέδρου

2)Οι εμπρηστικές δηλώσεις Μπακτσελί 

3)Οι θρασύτατες δηλώσεις του συμβούλου εθνικής ασφάλειας του Ερντογάν περί Αλεξανδρούπολης και νησιών.

Και τα τρία συναρθρώνονται και συναποτελούν τμήμα της ιστορικής αλυσίδας γεγονότων (πολλά εκ των οποίων αιματηρά), που ξεκίνησαν περί τα τέλη του 19ου αιώνα.

Όπως και στο παρελθόν έχω τονίσει, έτσι και σήμερα επιμένω στον ισχυρισμό, πως η Τουρκική προκλητικότητα τελεί υπό καθεστώς υψηλής προστασίας εκ μέρους "φίλων, συμμάχων και εταίρων".

Ή, για να το διατυπώσω καλύτερα, υποθάλπεται κι ενισχύεται ποικιλοτρόπως από όλο αυτό το σκυλολόϊ που εσχάτως δίνει πάλι ρέστα "φιλελληνισμού".

Ξεκινώ από την καθυστερημένη επί έναν αιώνα (και βάλε!!!) αναγνώριση(;) της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις Η.Π.Α. 

Το πρόβλημα κατ' εμέ δεν είναι τόσο η μη αναγνώριση, όπως λανθασμένα έχει επικρατήσει (όχι άδολα), όσο οι τεράστιες ιστορικές ευθύνες των ΗΠΑ απέναντι στους Αρμένιους εξαιτίας της ασυνέπειας που επέδειξαν απέναντι στην υποχρέωση που είχαν αναλάβει για την προστασία τους και την δημιουργία δικής τους ανεξάρτητης κρατικής οντότητας.

Ήταν κυρίως οι ΗΠΑ (μαζί με Γαλλία, Αγγλία, κλπ) που προσέφεραν θυσία στην τουρκική θηριωδία έναν βασανισμένο λαό, ο οποίος είχε εξασφαλίσει το δικαίωμα για την εθνική του ανεξαρτησία μέσα από διεθνείς συνθήκες και συμφωνίες, ως αποτέλεσμα της αποσύνθεσης της ηττημένης στους Βαλκανικούς πολέμους Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Κι αυτό το έπραξαν έναντι ανταλλαγμάτων και προνομίων που τους εξασφάλιζε η νέα τάξη πραγμάτων στον "μεγάλο ασθενή".

Όπως άλλωστε έπραξαν και στις περιπτώσεις Ποντίων, Ασσυρίων, Κιρκασίων, Αλεβιτών κα. που έπεσαν θύματα εθνοκαθάρσεων εκ μέρους Παλαιότουρκων, Νεότουρκων και Κεμαλιστών.

Οι ΗΠΑ ήταν εκείνες που αθέτησαν την Εντολή που τους είχε ανατεθεί για την δημιουργία και προστασία του κράτους των Αρμενίων.

Οι ΗΠΑ μαζί με τις άλλες σύμμαχες χώρες στο πλαίσιο της Αντάντ πούλησαν την Ελλάδα και στήριξαν ποικιλοτρόπως το νεοαναδυόμενο "καθαρό" Τουρκικό κράτος κι ας ήταν η Ελλάδα εκείνη που εξυπηρέτησε τα συμφέροντά τους κι ας έπαιξε το παιχνίδι τους επί μακρόν.

Οι ΗΠΑ και ...σια συνέβαλαν τα μέγιστα (τα λάθη και οι προδοσίες στην ελληνική πλευρά είχαν σημαντικό μεν, δευτερεύοντα ρόλο δε) στην Μικρασιατική Καταστροφή και έδωσαν το δικαίωμα να κομπορρημονεί ο κάθε Μπαχτσελί πως "έριξε τους  Έλληνες στη θάλασσα"*.

Οι φίλοι σύμμαχοι και εταίροι έκαναν τα πάντα για να "πάρουν πόδι", οι καταραμένοι άπιστοι από τα εναπομείναντα εδάφη της τουρκικής επικράτειας και προσέφεραν ισχυρή κάλυψη στην εκτέλεση των σχεδίων του Κεμάλ ιδιαίτερα στο τελικό τους στάδιο.

Γιατί να μη βγαίνει θρασύτατα ο κάθε σύμβουλος του Ερντογάν και να ισχυρίζεται τα περί "τουρκικότητας" της Αλεξανδρούπολης, όταν η Ελληνική πλευρά απεμπολεί δικαιώματα επί "τουρκικού εδάφους" (πχ. Ίμβρος, Τένεδος) που κατοχυρώνονται από διεθνείς συνθήκες και καταστρατηγεί συστηματικά η Τουρκία;

Αυτοί δεν ήταν άλλωστε οι ρυθμιστές "λεπτομερειών" όπως η περίπτωση του θύλακα Κάραγατς υπέρ της Τουρκίας μετά τη συνθήκη της Λωζάνης;

Αυτοί δεν ήταν που σταμάτησαν τον ανασυνταχθέντα Ελληνικό στρατό και απαίτησαν την καρατόμηση των επικεφαλής του Πάγκαλου-Κονδύλη, λίγο πριν αντεπιτεθεί και πάρει δια περιπάτου Ανατολική Θράκη και Κωνσταντινούπολη στις 29/5/1923;

Αυτοί δεν προστάτεψαν για ακόμη μια φορά τον αδύναμο Κεμάλ (διέθετε στην περιοχή  στρατό από 22.000 άνδρες κακώς εξοπλισμένο χωρίς στοιχειώδη πειθαρχία, έναντι του πανίσχυρου και βαριά εξοπλισμένου ελληνικού των 130.000 ανδρών) δηλώνοντας πως δεν πρόκειται ν' αναγνωρίσουν ΚΑΝΕΝΑ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΟ κι αν ακόμη (οι ίδιοι αν διαβάσετε επίσημα στρατιωτικά και διπλωματικά έγγραφα το θεωρούσαν αναπόδραστο...)  οι Έλληνες καταλάβουν ολόκληρη την περιοχή (κατ' αυτούς πάλι, ήταν θέμα τριών-τεσσάρων ημερών);

Τέτοια και άλλα πολλά παιχνίδια έπαιξαν και παίζουν οι πολιτισμένοι φίλοι μας διαχρονικά σε βάρος της υποτελούς χώρας μας. 

Γιατί να μην εξευτελίζεται καθημερινά η εθνική μας υπόσταση, όταν έχει καταστεί φανερό πως την Τουρκική προκλητικότητα την εκτρέφουν και την ενισχύουν αρμονικά συντονισμένα η παθητικότητα της ελληνικής πλευράς και η χυδαία συμφεροντολογία των άσπονδων φίλων μας;

*Άλλος ένας καταγέλαστος μύθος της τουρκικής κοπτοραπτικής της Ιστορίας:

Όχι μόνο δεν έριξαν οι Τούρκοι τους Έλληνες στη θάλασσα, αλλά δεν ήταν αντικειμενικά σε θέση να το κάνουν.

Οι Έλληνες δυστυχώς "έπεσαν" μόνοι τους στη θάλασσα!

Αν δεν υπήρχε ξένος δάκτυλος και εθελοδουλία πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ούτε σε 150 χρόνια δεν θα μπορούσε ο τουρκικός στρατός να εκδιώξει τελειωτικά τον ελληνικό από την Μ.Ασία., όποια υπεροπλία ή αριθμητική υπεροχή κι αν αποκτούσε σε βάθος χρόνου, με τη συνδρομή οποιασδήποτε δύναμης, όσο ισχυρή κι αν ήταν αυτή, ή και του ίδιου του Αλλάχ...

Αξίζει να διαβάσει κανείς, πέρα από τις εκτιμήσεις ευρωπαίων ή τούρκων στρατιωτικών αναλυτών της εποχής, την έκπληξη που διατύπωσε ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ για το γεγονός πως ΔΕΝ συμπτύχθηκαν τα ελληνικά στρατεύματα στην χερσόνησο της Ερυθραίας, όπου με την ισχυρή κάλυψη των κανονιών των πολεμικών πλοίων (οι τούρκοι δεν διέθεταν ούτε γόνδολες...) κάθε προσπάθεια των τούρκων ακόμη και να πλησιάσουν θα ήταν απλώς ...αδιανόητη!!