Αειναύτες

  Κι αίφνης έγινε ο Κοκκαλίνος (ξέρουν οι αριστεροί) Κόκκαλης και φανερώθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ με το κόκκαλο της Διαπλοκής στο στόμα, άλλοι να το πιπιλάνε, άλλοι να το κάνουν γαργάρα κι άλλοι να γαβγίζουν πανευτυχείς που το κόκκαλο αυτό είναι δικό τους και δικό μας…
…για ξεκοκκάλισμα.
  Όμως πλέον ανατριχιαστικά βαρετό! Τουτέστιν ανέσυρα από τα αδιάβαστα της βιβλιοθήκης μου ένα βιβλίο καταπληκτικό – ας μιλήσουμε λοιπόν για αυτό, δεν θα μπορούσα να μην σας το συστήσω.
Το βιβλίο έχει συγγράψει ο Πέδρο Ολάγια, Ισπανός (που κατοικεί στην Αθήνα από το 1994), συγγραφέας ελληνιστής, καθηγητής, μεταφραστής και φωτογράφος – μια εξέχουσα προσωπικότητα. Το βιβλίο έχει εκδοθεί απ’ τις Εκδόσεις Παπαζήση το 2012 (και ταυτοχρόνως στην Ισπανία). Ειρήσθω εν παρόδω, στην Ισπανία, όπως και στη Λατινική Αμερική η αγάπη για τα ελληνικά γράμματα, κλασικά, βυζαντινά και νεώτερα, είναι ευρέως διαδεδομένη (και γόνιμη).
Ο τίτλος του βιβλίου είναι «Ελλάδος Ελάσσων Ιστορία» με υπότιτλο «Μια ουμανιστική ματιά στην ταραγμένη ιστορία των Ελλήνων». Πρόκειται για έναν θησαυρό, για ένα ταξίδι μέσα στον χωροχρόνο, στο συνεχές και στις τομές των εποχών.
Δεκάδες μικρές ιστορίες των δυο-τριών σελίδων, μας μεταφέρουν στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων, στον απόηχο των μεγάλων γεγονότων. Κάθε ιστορία προσδιορίζεται με τον τίτλο της σε έναν τόπο κι έναν χρόνο, φέρ’ ειπείν: «Μοραβία 885 μ.Χ.» ή «Αθήνα 1667 μ.Χ.». Η γκάμα ξεκινάει απ’ τις ακτές της Ανατολικής Ιωνίας και το Αιγαίο Πέλαγος, 750 π.Χ. και τελειώνει στην Αθήνα το1943 και τη Νήσο Ίσκια (αρχαία Πιθηκούσα) στην Ιταλία το 1955.
Στο ενδιάμεσο μπορείτε να βρεθείτε στα Σούσα (341 π.Χ.), εν πλω προς Αλεξάνδρεια (40 μ.Χ.), στη Σπάρτη το 396 μ.Χ., στην Κωνσταντινούπολη το 930, στη Λευκωσία το 1231, στο Πέριγκορ, Γαλλία (1571), στη Νάουσα το 1705, στο Μεσολόγγι το 1826 και «όπου γης και πατρίς» του γένους μας, κατά πρώτον Γραικών, έπειτα Ελλήνων και είτα Ρωμιών.
  Οι ιστορίες είναι γραμμένες σε γλώσσα γλαφυρή, μιλούν συχνά εν παραβολαίς κι άλλοτε μένουν μετέωρες πάνω απ’ τις στιγμές τους, χωρίς το πριν και το μετά του σώματός τους. Ο ευτυχής αναγνώστης συνθέτει, αναπαριστά, συνδέει, υποθέτει, ανακαλύπτει, συμπεραίνει και με έναν λόγο τη βρίσκει.
  Για παράδειγμα ένας Σπαρτιάτης που είχε μαζί με τους συμπολίτες του καταφύγει στον Ταΰγετο για να γλυτώσει από τον επιδρομέα Αλάριχο, επιστρέφει στην κατεστραμμένη πόλη κι αναρωτιέται πώς δεν βρέθηκαν στρατιώτες να φράξουν τον δρόμο στον Αλάριχο στις Θερμοπύλες – άντε το πολύ πολύ στον Ισθμό της Κορίνθου!
  Η λεπτή ειρωνεία, η θλιμμένη παρατήρηση, το δοξαστικό στα ανθρώπινα, στη χαρά και την τρέλα της ζωής, στο βάρος της Ιστορίας και στην αβάσταχτη ελαφρότητα της απουσίας της, συνθέτουν το ψηφιδωτό της ιδιοπροσωπίας ενός λαού που περνάει σε διάφορες εκδοχές της εθνικής του ταυτότητας, με διαφορετικούς και όμοιους πολιτικούς προσδιορισμούς, ένα παλίμψηστο που κρύβει κάτω απ’ την επιφάνειά του αλήθειες αυτογνωσίας και ζωτικούς μύθους
  αυτής της ζωφόρου των Ελλήνων που τρέχει μέσα στον χρόνο, άλλοτε σαν λιτανεία, άλλοτε σαν καραβάνι, άλλοτε σαν φάλαγγα, πότε προς τα Ελευσίνια Μυστήρια, πότε ακολουθώντας τον Επιτάφιο, σ’ αυτό το πανηγύρι της δόξας και της καταισχύνης, του θρήνου και του αίνου, Μάξιμος ο Γραικός και Ελ Γκραίκο,
  είμαστε ωραίο τροπάριο, σύντροφοι κυρίες και κύριοι, ιδίως τώρα που ξαναγίναμε ραγιάδες και το παίζουμε ευρωπαίοι, ήγουν συνέταιροι με τους βιαστές μας. Διαβάστε (ευκτική) αυτό το βιβλίο, η Ιστορία δεν είναι βάρος, είναι προίκα, πιθανόν να βρείτε τον Μίκη στον Πύργο του 1315, τον Μάνο στην Καππαδοκία του 1617, ίσως κι εσάς τους ίδιους στις εικόνες και τα αγάλματα, που εξακολουθούν να ιστορούν το μέλλον μας…
  Βέβαιον.    
*Πηγή: topontiki.gr

ΔΕΛΦΙΝΙ, ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ

«Ετσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα. Με την καρδιά μας και με το αίμα μας»!

- Ντοκουμέντο: Οι χειρόγραφες σημειώσεις του Νίκου Μπελογιάννη στη διάρκεια της δεύτερης δίκης, έως και την παραμονή της εκτέλεσής του (από το Αρχείο του ΚΚΕ)

ΔΡΟΜΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

OXI στην ώρα του μαλάκα! Ανάβουμε ΟΛΑ τα φώτα στα σπίτια μας!

OXI στην ώρα του μαλάκα!

Ανάβουμε ΟΛΑ τα φώτα στα σπίτια μας!

Το Σάββατο 30 Μαρτίου 20.30-21.30, σβήνουμε τα φώτα για μια ώρα και συνδεόμαστε με τη φύση... μας βομβαρδίζουν οι επαγγελματίες απατεώνες, οι "πράσινοι" σαν τα δολάρια των ΗΠΑ οιΚΩΛΟγοι των ΜΚΟ και σια...

ΟΧΙ στην υποκρισία! OXI, δεν συμμετέχουμε στην ανοησία, ΔΕΝ σβήνουμε τα φώτα!

"Ώρα της Γης 2019"‎, η μεγάλη απάτη!

ΟΧΙ στη νομιμοποίηση της απάτης ΔΕΗ και σια... Μας θέλουν συνένοχους για να...

Διαβάστε περισσότερα »

Δρομέας

Το πρώτιστο καθήκον του πολίτη σήμερα είναι να μην τρελαθεί.
  Η κυρία Μυρσίνη Λοΐζου (αυτή που μέσα στις τρεις μέρες της μεσοβασιλείας της πρόλαβε να μας αποκαλέσει «σκατόψυχους») έπεσε θύμα ανθρωποφαγίας. Πήγαινε η Ν.Δ. στο ΑΤΜ και έτρωγε τη σύνταξη της αθώας κόρης.
Ευτυχώς, το ηθικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν τα αντέχει κάτι τέτοια κι έσπευσε να κατεβάσει υποψήφιο τον κ. Πέτρο Κόκκαλη – σαν να λέμε σωθήκαμε! πλακώσανε οι μπολσεβίκοι από τον 6ο Στόλο!
  Μην τρελαίνεσθε.
  Εν πρώτοις υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά! (αλλιώς δεν υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ). Ούτε οικογενειακή ευθύνη υπάρχει! Άλλο Σωκράτης (πατήρ) κι άλλο Πέτρος (υιός). Κάθε συσχετισμός είναι συμπτωματικός. Αντιθέτως υπάρχει οικογενειακή ευθύνη επαινετή! (πάντα για τον ΣΥΡΙΖΑ). Μεταξύ Πέτρου (παππού) και Πέτρου (εγγονού). Στο όνομα του Πέτρου παππού του κομμουνιστή πίνει νερό η κυρία Κουντουρά και ο κυρ-Ραγκούσης αυτοπροσώπως. Μην τρελαίνεσθε! Βλέπω εκεί πίσω έναν που γελάει. Ελπίζω το γέλιο, κύριε, να είναι νευρικό, αλλιώς είσθε εθνικιστής.
Έως πριν ολίγων ημερών ο κ. Πέτρος Κόκκαλης ήταν στην ίδια παράταξη με τους κ.κ.Μώραλη και Μαρινάκη. Αντικατοπτρισμός. Fake news. Ο κάπως ευτραφής κύριος στη φωτογραφία είναι ο καπιταλισμός με απάνθρωπο πρόσωπο, ενώ ο Πέτρος στην ίδια φωτογραφία είναι η διαπλοκή με ανθρώπινο πρόσωπο.
Μην τρελαίνεσθε. Είναι καθήκον σας να μην τρελαθείτε! Η κυρία Παπακώστα – Υπουργός της κυβέρνησης – συζητά με πέντε – έξι περιπλανώμενους δεξιούς για το τι μέλλει γενέσθαι υπέρ πατρίς και πάρτης. Αν αισθάνεσθε μιαν ελαφρά ζαλάδα αυτοσυγκεντρωθείτε και προσπαθήστε να ξεχωρίσετε τους καρεκλοκένταυρους, από τους καρεκλούχους, τους καρεκλοκράτορες από τους καρεκλοθήρες και τους καρεκλοέχοντες από τους καρεκλοκατέχοντες.
Αν και πάλι δεν τα καταφέρατε να διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ της δικής τους διαπλοκής και της δικής μας διαπλοκής, χρειάζεσθε Τζανακόπουλο.
Τζανακόπουλος: δεν νομίζω ότι η Μυρσίνη Λοΐζου έφαγε λεφτά (και δυο ώρες μετά): η Μυρσίνη Λοΐζου είχε την ευαισθησία να παραιτηθεί. Μην τρελαίνεσθε! Αγορεύει η κυρία Μεγαλοοικονόμου, μην την μπερδεύει η τρέλα σας και λέει άρες μάρες κουκουνάρες. Μεγαλοοικονόμου και Ρεπούση(μον ντιέ) θα αγωνισθούν δίπλα-δίπλα και πλάι-πλάι (μον ντιέ) εναντίον του φασισμού και της ακροδεξιάς που συνωστίζονται στην Ευρώπη.
Τσιρώνης! Τς τς τς! Συγκρατηθείτε! είπαμε είναι καθήκον σας να μην τρελαθείτε. Δισεκατομμύρια μας έχουν κλέψει (υπερπλεόνασμα, κι απ’ αυτό το υπερπλεόνασμα) μας επιστρέφουν δυο κατοστάρικα! Δεν θα τρελαθούμε κιόλας! Απ’ τα δικά μας λεφτά είναι τα επιδόματα (για μας), τα δισεκατομμύρια (για αυτούς). Όχι δεν κλέβουν! Μας παίρνουν τα λεφτά και τα δίνουν όπως ο κ. Τσουκάτος στην Ένωση, στις Εταιρείες, στη Ζήμενς, τη Novartis, μην τρελαίνεσθε! Μην τρελαίνεσθε κι εσείς όπως οι χήρες – τους κόψανε τις συντάξεις, θα τις ξεκόψουνε, διότι τώρα που ήρθε ο Κόκκαλης, ξαναγίνεται αριστερός ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο κ. Μπίστηςπαίρνει τ’ όπλο του. Και ο κ. Κυρίτσης τις μολότωφ – πέθανε ποτέ κανείς από μολότωφ; όχι! ούτε από μαλακία! αυτό το άθλημα απλώς κουφαίνει, και δεν ακούς, φέρ’ ειπείν την κατακραυγή για το Σκοπιανό. Ακούς μόνον αυτούς που σου χαϊδεύουν τα αυτιά (με επαίνους για τα εγκλήματά σου) και εκείνους που σου τραβάνε τα αυτιά (για να τα συνεχίζεις).
Όπως και να ’χει, μην τρελαίνεσθε. Υπάρχει πιθανότητα σε όσους δεν τρελαθούν να δώσει δώρο 200 ευρώ ο κ. Πετρόπουλος, να τα πάρει πίσω ο κ. Τσακαλώτος και στο τέλος να πάρουμε όλοι ένα επίδομα Μπαλάφα να βγάλουμε Πάσχα…

ΥΓ.: Η κυρία Ρεπούση δήλωσε ότι δεν θα είναι στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Άργησαν να την ανακοινώσουν και χόλισε; Άγνωστον. Πάντως η κυρία Ρεπούση δήλωσε ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ απ’ το μετερίζι της «Γέφυρας». Μην τρελαίνεσθεεε!…
*Πηγή: topontiki.gr

Ο κομμουνιστικός κίνδυνος (ή τα γαλάζια σου γράμματα).

Η διαπίστωση έσκασε σαν βόμβα μεγατόνων.
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Πάρο.
Το φάντασμα του κομμουνισμού!

Σε περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές ο Ροκονίδας, είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα επιβληθεί δικτατορία του προλεταριάτου με όσα κακά αυτή συνεπάγεται, ήτοι: κατάργηση ατομικών ελευθεριών, απαλλοτρίωση ιδιωτικής περιουσίας (όση άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι "δανειστές"), κρατικοποίηση των μικρών καταστημάτων, μονοκομματικό σύστημα, πάγωμα των επενδύσεων, απαγόρευση του εκκλησιασμού κλπ.

Άσε που σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες -προς το παρόν- πληροφορίες, εξετάζονται από το επιτελείο του τα ενδεχόμενα δημιουργίας γκούλαγκ στο Γαιδουρονήσι για τους αντιφρονούντες και υποχρεωτική ανάγνωση στα σχολεία του "Ριζοσπάστη", στο πλαίσιο της μαρξιστικής διαπαιδαγώγησης.

Γι αυτό προκειμένου να διασφαλιστεί ο πλουραλισμός, η ελευθερία και η ανάπτυξη, ψηφίζουμε Μάρκο.
Και χρησιμοποιώ τον όρο Ψηφίζουμε και όχι Ξαναψηφίζουμε, διόλου τυχαία.
Γιατί στις προηγούμενες εκλογές ο Μάρκος -κατά τον αμπελοφιλόσοφο- αν θυμάστε, χαρακτηρίστηκε "προδότης της γαλάζιας παράταξης", "κωλοτούμπας", "σκουριασμένος", "παλαιοκομματικός" και άλλα εξόχως κολακευτικά.
Ή κάνω κάποιο λάθος;

Έτσι όμως συμβαίνει όταν υπάρχει αμετροέπεια κι όταν η παραγωγή τοξικού λόγου αποτυπώνεται στα "γαλάζια σου γράμματα"... 
Και ως γνωστόν, ότι γράφει δεν ξεγράφει!!!

ΚΥΡ-ΙΟΣ!

ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΡΙΣΜΕΝΗ ΑΛΗΤΕΙΑ

Το στέρεο ιδεολογικοφιλοσοφικό θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται μια δυτικού τύπου δημοκρατία είναι η υποκρισία.
Όλες οι αθλιότητες, όλες οι παρανομίες, όλες οι κακότητες είναι αποδεκτές, στο βαθμό που αυτές δεν γίνονται αντιληπτές από τον πολύ κόσμο και -φυσικά- δεν αποκαλύπτεται η πραγματική τους ταυτότητα ως τέτοιες.
Γιατί όλες οι βρομιές έχουν ψευδεπίγραφους τίτλους.
Έτσι λοιπόν η υπόθεση του κάποτε κραταιού και ανελέητου κυρίου Πάσχα προκάλεσε ντελίριο στα δημοσιογραφικά επιτελεία.
Καταγγελτικός λόγος να φάνε κι οι κότες.
Αλήθεια, γιατί χρειάστηκε να περάσουν 12  ολόκληρα χρόνια (μια ζωή δηλαδή!) να μεσολαβήσει η υπόθεση Πολάκη, προκειμένου ν' αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των stock options που γενναιόδωρα παραχώρησαν χαραμοφάηδες και παράσιτα της ΕΤΕ σαν επιβράβευση στους εαυτούς τους(!) την επίμαχη (και όχι μόνο) περίοδο;
Γιατί ένα γεγονός που είχε καταγγελθεί σε ενεστώτα χρόνο από τουλάχιστον 2 συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΕΤΕ (σε μια από αυτές υπήρξα στέλεχος) δεν έτυχε της απαιτούμενης προσοχής από όλους αυτούς τους φαρισαίους;
Γιατί αφέθηκε ανεξέλεγκτος ο εν λόγω κύριος καθ' όλη τη διάρκεια της θητείας του στην Επιθεώρηση της ΕΤΕ;
Το ποιόν του εν λόγω κυρίου, την "αμεροληψία" και την αξιοσύνη του ως "στέλεχος" τα έζησα στο πετσί μου όταν (καθυστερημένα είναι αλήθεια, αλλά χωρίς γι αυτό να φέρω ευθύνη) χρειάστηκε να κινητοποιήσω την διοίκηση της ΟΤΟΕ για την υπεράσπιση ενός συναδέλφου που έπεσε στα νύχια του.
Και δεν χρησιμοποιώ τυχαία την έκφραση αυτή.
Γιατί στήθηκε ολόκληρη πλεκτάνη προκειμένου να ενοχοποιηθεί ένας καθόλα έντιμος και ανεύθυνος συνάδελφος, προκειμένου να πέσει στα μαλακά ο έχων την ευθύνη διευθυντής για μια σοβαρή υπόθεση στο κατάστημα που αμφότεροι υπηρετούσαν.
Και αυτουργός υπήρξε ο κύριος αυτός. 
Και παρά το γεγονός ότι τελικά ο συνάδελφος δικαιώθηκε με την συνδρομή της ΟΤΟΕ και του νομικού της επιτελείου, κανείς δεν πείραξε, κανείς δεν ενόχλησε τα τομάρια που ωστόσο κατάφεραν να προκαλέσουν ανήκεστο βλάβη στην υγεία του.
Γιατί ο κύριος αυτός, όπως και πολλά άλλα σαπρόφυτα, ήταν πανίσχυρος και ανεξέλεγκτος.
Υπό καθεστώς ανοχής ΟΛΩΝ!!
Έχουν όμως οι καιροί γυρίσματα και οι θύτες γίνονται θύματα.

 



  

Αιγαιόγλαρος ή βλακείας εγκώμιον

ΣΤΑΘΗΣ

Μεγάλη επιτυχία ο ΣΥΡΙΖΑ! Κατάφερε να κάνει ένα τραγούδι, δημοψήφισμα! Το «Μακεδονία ξακουστή» τραγουδήθηκε καθ’ άπασαν την επικράτεια (και την ξένη, όπου Έλληνες) κατά κόρον. Το τραγούδησαν ακόμα και οι πέτρες. Όλοι, εκτός απ’ τα τούβλα που κατάφεραν τέτοιο κατόρθωμα!

***

  Ανήμερα της 25ης Μαρτίου η Τουρκία (εν προκειμένω η Τουρκιά) καταδήλωνε τις διεκδικήσεις της γείτονος στο Αιγαίο παραβιάζοντας το FIR Αθηνών κι εξαναγκάζοντας το πρωθυπουργικό ελικόπτερο σε ελιγμούς βύθισης-διαφυγής.

  Αργότερα-αργότερα (αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς) κατέφθασαν ελληνικά μαχητικά και αναχαίτισαν τα τουρκικά. Και τι βρήκε να πει ο Τσίπρας ανάμεσα στ’ άλλα για αυτή την ιταμή επίδειξη ισχύος απ’ την πλευρά της Τουρκίας; Ότι «τζάμπα χαλάνε κηροζίνη οι Τούρκοι»!! (Ανησυχούμε μήπως για τα οικονομικά τους;)
  Η Τουρκία δεν έκαμε απλώς μιαν ακόμα επίδειξη ισχύος, αλλά μιαν ακόμα καταγραφή των αξιώσεών της.
  (Μάλιστα την επόμενη ημέρα οι Τούρκοι διακήρυξαν ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός πήγε σε… Τουρκικό νησί).
  Η χλεύη ότι οι Τούρκοι καίνε τζάμπα κηροζίνη είναι για τα καφενεία. Κι ως φαίνεται, ο Τσίπρας ό,τι ακούει στα καφενεία το εμπεδώνει – η θάλασσα δεν έχει σύνορα, το ήλιον είναι ένα αέριο που το μαζεύουμε με τον ήλιο στις ταράτσες μας κι άλλα συναφή παιδαριώδη.
  Ο Τσίπρας είναι Τσίπρας, αλλά είναι και Πρωθυπουργός της χώρας. Βάσκανος μοίρα, αλλά είναι. Επί τέσσερα χρόνια έχει αποδομηθεί το σύμπαν και κυρίως η λογική. Με αποτέλεσμα η βλακεία να στιγματίζει όλο και πιο έντονα τα δημόσια πράγματα.
  Ενημερώνοντας, λόγου χάριν το ΑΠΕ-ΜΠΕ για το επεισόδιο με τον Πρωθυπουργό καθ’ οδόν προς το Αγαθονήσι καταλήγει: «Σημειώνεται ότι το Αγαθονήσι εντάσσεται στην προστατευόμενη περιοχή Natura 2000 ως πολύτιμο καταφύγιο σπάνιων πουλιών όπως ο Αιγαιόγλαρος». Τι σημαίνει τώρα αυτό; ότι οι Τούρκοι δεν σεβάστηκαν την περιοχή Natura; Ή ότι ο Πρωθυπουργός είναι Αιγαιόγλαρος και χρήζει προστασίας;
  Μόνον βλάκας θα μπορούσε να πει ότι «Ξακουστή ήταν μόνον η Μακεδονία των Σκοπίων», και το είπε ο κ. Παππάς. Τις ίδιες κουτοπονηριές ο κ. Κοτζιάς: «Ασφαλώς η αρχαία Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου είναι ελληνική». Μόνον ένας ευήθης θα μπορούσε να αμολήσει την κοτσάνα Τσιρώνη για το Καστελόριζο και μόνον ένας Τσιρώνης θα μπορούσε να επιμένει στην κοτσάνα του.
  Ο βλαξ, ξέρετε, επιδεικνύει εξαιρετική επιμονή και υπομονή. Επιμονή στη βλακεία του και ιώβεια υπομονή στις συνέπειές της – δηλαδή ανθεκτικότητα που σκάει χίλια χάνια γαϊδάρους. Η βλακεία όμως μαζί με την πονηρία συνιστούν εκρηκτικό μείγμα, επικίνδυνο. Διότι το «δεν είμαστε μοναχοφάηδες» του κ. Κοτζιά, ή η αναγνώριση τουρκικών δικαιωμάτων απ’ τον Κατρούγκαλο δεν αποτελούν βλακεία μόνον, αλλά πονηρία – χρήσιμη πονηρία για άλλους παράγοντες και για αλλότριους σκοπούς.
  Η Τουρκία δήλωσε ότι δεν παραβίασε και δεν παρενόχλησε, διότι για την Τουρκία η παραβίαση του FIR Αθηνών, δεν είναι παραβίαση! Και ύστερα ο Τσίπρας κάθεται και λέει για κηροζίνες – ή ότι «ο Έλληνας πρωθυπουργός θα έφθανε και στο πιο απόμακρο νησί, ακόμα και κολυμπώντας» (!!) Πολύ ηρωικό, αλλά κάπως πτωχοπροδρομικό.
  Και απογοητευτικό. Ένας πρωθυπουργός που κολυμπάει (ή κατά Αλιβιζάτον «πιάνει πουλιά στον αέρα») μπορεί να κάνει για φύλαρχος σε παλαιολιθικό παραλήμνιο χωριό τροφοσυλλεκτών, αλλά όχι για πρωθυπουργός μιας σύγχρονης χώρας – έστω και βασανισμένης. Και στο καπάκι:
  «Όταν μυρίσω τον κρίνο θα μάθετε τι θα κάνω», Πέτρος Κόκκαλης. Τον… κρίνο;!;!
  Τι να πει τώρα κανείς; πώς να συνεχίσει να γράφει;… 

 ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/315906/aigaioglaros-i-vlakeias-egkomion

ΑΝ Η ΓΙΑΓΙΑ ΗΤΑΝ ΓΑΛΛΙΔΑ...

Η ενενηντάχρονη γιαγιά -αναμφίβολα- υπήρξε το κυρίαρχο πρόσωπο της επικαιρότητας.
Για μια ακόμη φορά η εξουσία, επί των ημερών της "πρωτηφοραριστεράς", έδειξε τον χυδαίο, τον αποτρόπαιο χαρακτήρα της.
Πιστοποίησε με τρόπο μη επιδεχόμενο φτιασιδώματα και δικαιολογίες την βαθιά αντικοινωνική, αντιλαϊκή ιδιοσυστασία της.
Γιατί τα γράφω αυτά;
Διότι, αν η γιαγιά ήταν Γαλλίδα υπήκοος και είχε εξοχικό στην Πάρο ας πούμε (εντελώς τυχαίο το παράδειγμα...) και ξεσκιζόταν στην κονόμα με τους "φιλοξενούμενους" έχοντας χεσμένο κράτος και πολίτες αυτής της χώρας, καμία αρχή και κανένα αρχίδι* δεν θα τολμούσε να την ενοχλήσει.
Το λάθος της γιαγιάς ήταν πως δεν ήταν...Γαλλίδα, αλλά Πόντια με άπειρα βάσανα και αφόρητο πόνο, γυναίκα σύμβολο εθνικών δεινών, πρόσωπο σεβάσμιο σε κανονικές κοινωνίες με κανονικούς θεσμούς και κανονικό κράτος.
Δυστυχώς γιαγιά ατύχησες!
Δεν γεννήθηκες Γαλλίδα, αλλά Πόντια.
 Όπερ: στα ξένα Ελληνίδα και στην Ελλάδα ξένη... 



*αρχίδι: μικρή αρχή, όπως ας πούμε μπάτσος με προσήλωση στο νόμο...
  

ΕΥΓΕ!!!

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η 90ΧΡΟΝΗ ΓΙΑΓΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΕΛΛΑΒΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΜΑΛΛΙΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ!

(τού Θανάση Γκόρδη)

Η Αστυνομία τού ΣΥΡΙΖΑ (ξέρετε, αυτή που εγκαινίασε ακόμη και προληπτικές προσαγωγές πατριωτών) συνέλαβε την περασμένη Τρίτη το μεσημέρι μία ηλικιωμένη γυναίκα 90 ετών, την Σουζάνα Ηλιάδου επειδή πουλούσε, χωρίς άδεια, για να επιβιώσει τερλίκια!

πουτσάκια για το σπίτι που πλέκουν οι παλιές Πόντιες, για όσους δεν γνωρίζουν την...

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Είναι κάποιοι περίεργοι τύποι με ρόλους στα κοινά -που καμώνονται συν τοις άλλοις τους χρήσιμους- που δεν μπορούν να καταλάβουν τα όρια μεταξύ γελοίου και σοβαρού.
'Ετσι, δεν διστάζουν σε κάθε ευκαιρία να πιστοποιούν/υπενθυμίζουν την αδυναμία αρκετών ψηφοφόρων να ξεχωρίζουν την ήρα από το στάρι.
Δίνοντάς τους μάλιστα το ελεύθερο να συνεχίσουν την πορεία προς την αποθέωση της μαλακίας ως πολιτική πρόταση και στάση ζωής.

Αν θέλει το έθνος να πεθάνει, ας πεθάνει (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!)

ΣΤΑΘΗΣ

Αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι το χορός του Ζαλόγγου δεν έγινε ποτέ, κι ας τον περιγράφει κι ας τον υμνεί ο Σολωμός, αν δεν μας νοιάζει ότι ο Μακρυγιάννης ήταν ήρωας και μας νοιάζει ότι ήταν αλκοολικός, αν θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν σφαγέας, το έθνος αυτό θα πεθάνει. 
  Και εάν το έθνος θέλει να πεθάνει, ας πεθάνει.
  Όταν στα σχολεία διδάσκουμε την Ιστορία διαμελισμένη, όταν τα παιδάκια εξ απαλών ονύχων μαθαίνουν τη γλώσσα μας μέσα από σχολικά ανθολόγια με συνταγές μαγειρικής ή από διαφημιστικά κείμενα κι όχι από τον λογοτεχνικό μας θησαυρό, όταν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές έχουν απεργήσει για όλα τα άλλα εκτός από το περιεχόμενο των σπουδών, τότε αυτή η χώρα πάει για προτεκτοράτο, πήγε κι έφθασε.

  Όταν στα ΑΕΙ λυσσομανάει ο εθνομηδενισμός, όταν τα μπροστοκρίαρα του εθνομηδενισμού έχουν το λύειν και το δεσμείν, όταν κάνουν κουμάντο σε καριέρες και ακολουθούνται από χαμερπείς γλείφτες, όταν η ιδεολογική γλίτσα γίνεται βία και τρομοκρατία, τότε το έθνος πεθαίνει. Και αν αυτό το έθνος θέλει να πεθάνει, ας πεθάνει.
  Όταν ο κυρίαρχος Τύπος γράφει ψέματα, όταν διαπλέκεται με εταιρείες και κόμματα, όταν οι δημοσιογράφοι ταυτίζονται με τα αφεντικά, όταν οι δημοσιογράφοι επιτρέπουν να τους ταυτίζουν με τα αφεντικά, όταν τα παίρνουν (από πέι ρολς, από ΜΚΟ, από ποικιλώνυμα γραφεία Τύπου, από πολιτικούς, από μυστικές υπηρεσίες), όταν η ιδεολογία είναι υπόθεση ιδιοτέλειας, τότε το έθνος δεν έχει φωνή. Κι όταν ο λαός δεν κάνει τίποτα για να έχει το έθνος φωνή, τότε το έθνος πεθαίνει. 
  Αν η τέχνη επιχορηγείται (και μόνον), αν η προβολή της (από γκαλά και ιδρύματα) συναρτάται με την ανοησία της, αν η τέχνη δεν έχει τίποτα να πει στον λαό για τον λαό, αν οι καλλιτέχνες γίνονται πελάτες των κομματικών αυλών, αν η τέχνη ακολουθεί τις εξουσίες για φράγκα, αναθέσεις και δουλίτσες, είναι μια τέχνη επιστρατευμένη κατά του λαού και όχι στρατευμένη υπέρ του λαού. 
Είναι μια τέχνη που αφήνει τον λαό ορφανό από ήρωες, ποιητές και αγίους. Και λαός χωρίς μνήμη γίνεται λαός χωρίς πατρίδα. 
  Και λαός χωρίς πατρίδα δεν χρειάζεται κράτος. Κι αν δεν χρειαζόμαστε κράτος, ας το δώσουμε. Το δώσαμε. Ζούμε σε προτεκτοράτο. Κι όποιος ζει σε προτεκτοράτο, ας αφήσει πίσω του κάθε ελπίδα. Μόνον χειρότερα μας περιμένουν.
  Αν πιστεύουμε ότι οι Έλληνες αγωνίσθηκαν εναντίον της υποτέλειας που κατατρύχει το κράτος μας από γενέσεώς του εις μάτην, αν πιστεύουμε ότι το ΕΑΜ ήταν ΜΚΟ, αν θέλουμε να μην έχουμε ελπίδες και όνειρα για το μέλλον, τότε ας έχουμε Μνημόνια. Ζυγόν δουλείας, ας έχουμε. 
  Τι να το κάνουμε το αυτεξούσιον, τι να το κάνουμε το Σύνταγμα, τι να την κάνουμε τη Δημο-κρατία (δηλαδή τη δύναμη του οργανωμένου πολιτικώς λαού), μας αρκούν οι τράπεζες για να μας παίρνουν τα σπίτια και οι μαριονέτες των Ανθυπάτων για να μας κόβουν τους μισθούς και να ράβουν τη ζωή μας στα μέτρα τους. 
  Αλλά, αν είναι έτσι, ας μην περιμένουμε να μας αφανίσει το δημογραφικό, ας πεθάνουμε όλοι μαζί, λαός, έθνος και κράτος από τώρα. Κι ας αφήσουμε την κληρονομιά μας στο Υπερταμείο. Αν θέλουμε να πεθάνουμε, ας πεθάνουμε. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν θα είναι είδηση ούτε καν για την ΕΡΤ. Όσο για τον υπόλοιπο κόσμο, θα ξεκαθαρίσει το BBC τι εστί βερίκοκο Μακεδονίας και το Πεκίνο τι εισίν καλά κρασιά. 
  Αν ντρεπόμαστε να είμαστε υπερήφανοι για την οικουμενικότητα του πολιτισμού μας, αν όλο κι όλο είμαστε μια ορδή συμπλεγματικών ευρωλιγούρηδων, αν όλη μας η ύπαρξη είναι μόνον μια βαλκανική φασαρία, τότε είμαστε άχθος αρούρης, ας ξεμπερδεύουμε. 
  Αν το όλο μας μέλημα είναι να βγάλουμε εκτός νόμου το «Μακεδονία ξακουστή», να κάνουμε προληπτικές συλλήψεις, αν το Μαξίμου είναι Πραιτόριο, αν ο εθνικός μας ύμνος είναι μια κωλοτούμπα, αν το Κοινοβούλιο έχει γίνει μαγέρικο, τότε μην το παλεύουμε άλλο, ας χαθούμε, δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι. Υπάρχουν κληρονόμοι – όχι της ήττας μας όπως το Υπερταμείο – αλλά της δόξας μας, ζωντανοί και πεθαμένοι, όπως ο Πούσκιν, οΓκύντερ Γκρας και ο Ζαν Πωλ Γκοτιέ, δέκα μιλιούνια εκατομμύρια ψυχές απ’ το Βλαδιβοστόκ ώς τη Γη του Πυρρός. 
  Μεγαλύτεροι λαϊκιστές από τους ηγέτες που κατηγορούν τον λαόγια λαϊκισμό δεν υπάρχουν. Αν μέσα μας βαθιά πιστεύουμε ότι είμαστε ετερόκλητοι όχλοι, ότι πατρίδα μας είναι τα Καυδιανά Δίκρανα, ότι ο Λόρδος Μπάιρον ήρθε να πεθάνει μέσα στις λάσπες σαν κορόιδο, αντί να φουμάρει μπάφους στα ένδοξα Παρίσια, αν μπορούν να μας δουλεύουν από κυβερνητικές θέσεις κάτι ογλάνια που πιστεύουν ότι η αργομισθία τους αποτελεί εκμετάλλευση του καπιταλισμού απ’ τα μέσα, τότε είμαστε άξιοι της τύχης μας.
  Αν η ρητορική των γελοίων που μας καλούν σε αντιφασιστικό αγώνα μαζί με τον 6ο Στόλο και τον Μακρόν που κατεβάζει τον στρατό στους δρόμους, τότε το μυαλό μας έχει πεθάνει. Και έθνος χωρίς μυαλό πεθαίνει. Θέλει δεν θέλει. 
  Κι εγώ, σήμερα που αντί για δοξαστικόν στην Επέτειο του 1821, γράφω λίβελλο εναντίον της γλίτσας που μας πνίγει, το κάνω διότι κάτι έχει πεθάνει μέσα μου.

***

  Παρά ταύτα κι εναντίον τους ανάψτε (ευκτική) ανήμερα ένα κεράκι στα γουρνοτσάρουχα του παππούλη, στο μπαρούτι του καλόγερου, στο αίμα του αντάρτη, στα κρινάκια της Άνοιξης, στο ζείδωρο πένθος μας. Ας υμνήσουμε σήμερα λίγο το δίκιο, τον Πλήθωνα, τον Κοσμά τον Αιτωλό, τα γράμματα, τα γράμματα, τα γράμματα, τον Υψηλάντη και τον Λιόντα τον Ληστή. Ας προσευχηθούμε λίγο στην Μπουμπουλίνα, τον Λόχο Μπάιρον και τους ωραίους λεβέντες του Αλβανικού. Μην ξεχάσουμε σήμερα το Άουσβιτς και τη Μακρόνησο, τις διαδηλώσεις που λιτάνευσαν τα δικαιώματά μας κι ας χύσουμε λίγο κρασί κι ένα δάκρυ, χοές στους εργάτες και τους δασκάλους αυτού του τόπου καθώς και στους προμάχους του λαού – τους γιούς και τις κόρες της ιστορίας μας και της ποίησης που μας σκέπει. 
  Όποιος συλλογάται ελεύθερα, καλά συλλογάται. 
  Κι ας μην ξεχνούν οι Δυνατοί, οι Δυνάστες, οι Δανειστές, ας μην ξεχνούν αυτοί και τα θεοστυγή τσιράκια τους: «σε Έλληνες μιλάνε»…  

ΠΗΓΗ: 
http://www.topontiki.gr/article/315218/thelei-ethnos-na-pethanei-pethanei

Το μπορντέλο..

Έχουμε μια τάση στην απενοχοποίηση. Παρελαύνει η βια καθημερινά από τις οθόνες μαζί με την αισθητική πρόκληση και κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε. Έχουμε εθιστεί σε μια καθημερινότητα που δοκιμάζει τις κοινωνικές αντοχές και που κορυφώνεται σε περιόδους κρίσεων. Τότε που η παραβατικότητα χτυπάει κόκκινο.
Βλέπουμε από τον καναπέ σχεδόν κάθε βράδυ να ληστεύουν και να κακοποιούν τον διπλανό μας και δεν τρέχει τίποτα. Μόνο σαν έρθει τη σειρά μας κλαψουρίζουμε, μπροστά στην κάμερα. Παρακολουθούμε τις ατέλειωτες ουρές μπροστά από τα γραφεία του ΟΑΕΔ με πτυχιούχους κι όχι μόνο, να αιτούνται μια θέση για το μεροκάματο και μένουμε ασυγκίνητοι λες και δεν θα’ρθει η σειρά του δικού μας παιδιού. Δεν θυμώνουμε. Δεν μας απασχολεί που θα βρεθεί το δικό μας κορίτσι κάποια στιγμή.

Έτσι τώρα. Πέσαμε από τα σύννεφα όταν ακούσαμε για τις φοιτήτριες που πέσανε θύματα κυκλώματος εκμετάλλευσης από επιτήδειους. Πως είναι δηλαδή δυνατόν ενήλικες και μορφωμένες κοπέλες και να μην ξέρουν που μπλέκουν!Να μην ξεχωρίζουν τις προθέσεις οποίου μαστροπού και να μην ψιλιάζονται τι τις περιμένει. Να συνταντιούνται  σε  ξενοδοχεία, να κάνουν έρωτα και να εισπράττουν χρήματα χωρίς να παίρνουν χαμπάρι.

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δυο παράγοντες είναι ελκυστικοί σ αυτήν την ηλικία. Η φιλοδοξία και το εύκολο χρήμα. Όταν μάλιστα είσαι και επιρρεπής δεν θέλεις και πολύ για να μπλέξεις. Ειδικά αν είσαι και κομμάτι εμφανίσιμη. Είναι άλλωστε μπροστά στην πόρτα σου οι προκλήσεις. Ένα μπαρ προσφέρεται για τέτοιου είδους γνωριμίες. Εκεί δεν πας για να συναντήσεις ιεραποστόλους που θα σου διδάξουν το Ευαγγέλιο. Καιροφυλακτούν τα σαΐνια έτοιμα να σε μυήσουν στην μεγάλη περιπέτεια της νύχτας.Κι από πίσω κάποιοι ραμολήδες που είναι έτοιμοι να δώσουν λίγα έως πολλά ευρώ για λίγες στιγμές ηδονής και οδύνης.

Οι προκλήσεις, πολλές. Ακόμα κι εκπομπές προσφέρονται για να ικανοποιήσουν τις φιλοδοξίες. Σ αυτές προσέρχονται ευώδη κοριτσόπουλα μπας και κατακτήσουν μια θέση στην πασαρέλα.Και υπό την καθοδήγηση των ειδικών παρελαύνουν μπροστά τους μέσα από όλες τις εκδοχές των προσόντων τους. Μέχρι που στο τέλους καταθέτουν τσίτσιδα τα κάλη τους. Ψάχνουν μια ευκαιρία μπας και βρουν μια θέση στον ήλιο.

Κατά την δημοσιογραφική έρευνα συναντήσαμε τέτοια κορίτσια. Κάποια απ’ αυτά είχαν περάσει από τον κόσμο της εφήμερης δόξας στον κόσμο των ψευδαισθήσεων και της κόκας για να καταλήξουν στην ηρωίνη. Άλλες χάθηκαν και μερικές βρέθηκαν στο ημίφως κάποιου οίκου ανοχής μ’ ένα ψευδώνυμο. Όλες όμως αυτές δεν θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι δεν γνώριζαν. Όλο και κάποιος παιδαράς η “φωτογράφος” να βρεθεί μια νύχτα σ’ ένα μπαρ να σε πάρει από το χέρι για να ικανοποιήσει πρώτα τις ανάγκες σου κι ύστερα τις φιλοδοξίες σου. Και κάπου στο βάθος υπάρχει ένα υποφωτισμένο δωμάτιο με κόκκινο διάκοσμο. Ένα μπορντέλο.
Σε περιόδους κοινωνικών κρίσεων τα μπορντέλα, με την ευρύτερη και στενότερη έννοια γνώρισαν μέρες δόξης του λαμπρές και οι κάθε λογής νταβατζήδες πλούτισαν. Αυτοί άλλωστε είναι οι μαυραγορίτες της όποιας κοινωνικής και πολιτικής κρίσης.Τα μπορντέλα  Ευρώπης γνώρισαν αίφνης μεγάλη άνθιση  μετά την πτώση του τσαρικού καθεστώτος, αλλά κι από την κρίση σε χώρες της Ανατολής. Πολλές ..πριγκηποπούλες έγιναν μια χαρά θεραπαινίδες σε ευάερους “οίκους” στο Παρίσι κι αλλάζουν. Η γυναικά ανέκαθεν ήταν το εύκολο θύμα παρόμοιων κρίσεων. Και παραμένει ως τα σήμερα.

Από

Άρης Σκιαδόπουλος
iskra

Ελλάς: «Σωτήριο Εκλογικό» έτος 2019 μ.Χ.

Του Γ. Σιώζου
Αλεξανδρινοί βασιλείς
  
 Μαζεύτηκαν οι Αλεξανδρινοί
να δουν της Κλεοπάτρας τα παιδιά,
τον Καισαρίωνα, και τα μικρά του αδέλφια,
Αλέξανδρο & Πτολεμαίο, που πρώτη φορά
τα βγάζουν έξω στο Γυμνάσιο,
εκεί να τα κηρύξουν βασιλείς
μες στη λαμπρή παράταξη των στρατιωτών.
Οι Αλεξανδρινοί ένιωθαν βέβαια
που ήσαν λόγια αυτά και θεατρικά.
Αλλά η μέρα ήτανε ζεστή και ποιητική
μ’ όλο που βέβαια ήξευραν τί άξιζαν αυτά
τι κούφια λόγια ήσανε αυτές οι βασιλείες.
Απόσπασμα από ποίημα του
Κ. Καβάφη

Διαβάστε περισσότερα »

ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Ή «ΝΑΖΙΣΤΟΛΟΓΙΟ»;

Του Ηλία Σιαμέλα

Δοσίλογη Αθήνα που «εκσυγχρονίζεσαι»,
κάτω από το ικανοποιημένο βλέμμα
του Τσολάκογλου και το ανασηκωμένο
φρύδι του Χίτλερ.
Ποιος είν’ αυτός που από πείσμα θ’ αντισταθεί σε τούτο τον κόσμο της αρπαγής και της απάτης; Ποια ηχώ και ποια κραυγή θα σκίσουν το μαύρο σκοτάδι της αθλιότητας; Ποιος βόγκος θα υψωθεί πάνω απ’ τον μαύρο ορίζοντα της χαμοζωής μας;
«Και σαν η ζωή μας έχει φθαρεί ως την ύστατη όχθη»,*

Διαβάστε περισσότερα »

Είμαι και εγώ Μακεδόνας

ΣΤΑΘΗΣ

Όταν δεν θες να δεις, δεν βλέπεις. Δεν έβλεπε την άδεια αίθουσα μπροστά του ο κ. Παππάς. Καθότι στις δηλώσεις του κατόπιν μίλησε για «μεγαλοποίηση» των γεγονότων. Δεν αποκλείεται. Όσοι είδαμε στις οθόνες τη μισοάδεια αίθουσα, ίσως να σταθήκαμε μάρτυρες ενός φαινoμένου διαστολής του χώρου.
Ούτε την ηχώ της άδειας αίθουσας άκουγε ο κ. Παππάς, άκουγε μόνον όσα έλεγε. Κι ύστερα βιαστικά - βιαστικά τα μάζεψε, ακύρωσε κι επέστρεψε στην Αθήνα.
Υποτίμησε την «υπόθεση Σκοπιανό» ο ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε περισσότερα »

Παναθηναϊκή τραγωδία: «Κάποιο λάκκο έχει η φάβα»

Δεν είχαμε σκοπό να ασχοληθούμε με το νέο επεισόδιο της «παναθηναϊκής τραγωδίας»…
Οι μαφίες και οι νονοί του Ποδοσφαίρου δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο. Οι πολιτικές τους διαπλοκές, τα βρώμικα και σκοτεινά παιχνίδια τους και οι οργανωμένες στρατιές τους (οι «ομάδες κρούσεις» των χούλιγκαν –ισοδύναμα των φασιστικών συμμοριών), όλα αυτά σε συνδυασμό με τις «παράγκες» του γραφειοκρατικού και σάπιου ποδοσφαιρικού κυκλώματος, έχουν εξατμίσει και αποβάλει κάθε Γοητεία του αθλήματος: Και αυτήν τη «Γοητεία» της χειραγώγησης και του πολιτικού αποπροσανατολισμού…

Διαβάστε περισσότερα »

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ

Όπως, πιστεύω, έχει γίνει ήδη αντιληπτό, από τις 25/2 κι εντεύθεν έπαψα να δημοσιεύω ανακοινώσεις και δελτία τύπου προσώπων ή φορέων.
Αυτό ήταν αποτέλεσμα της δικαιολογημένης διαμαρτυρίας -για πολλοστή φορά- του φίλου Τάσου Σκαραμαγκά (Παριανός Τύπος) σε σχέση με το φαινόμενο να δημοσιεύονται ανακοινώσεις σε μέσα που ο νόμος δεν το επιτρέπει.
Κι ως γνωστόν στην κατηγορία αυτή υπάγονται και τα μη δημοσιογραφικά/επαγγελματικά blogs.
Ωστόσο κι εφόσον παρατηρηθούν -όπως στο παρελθόν- φαινόμενα αποκλεισμών, προληπτικής λογοκρισίας κλπ σε μέσα που οφείλουν να προβάλλουν το δημόσιο λόγο, τότε -εξυπακούεται- η απόφασή μου αυτή θα ανακληθεί.
Γιατί ο νόμος περί μέσων προβλέπει και άλλα πιο σημαντικά και ουσιώδη για τη δημοκρατία πράγματα.
Σέβομαι την αγωνία για την προστασία της επαγγελματικής ταυτότητας, όπως αυτή εκφράζεται από βιοποριζόμενους από τη δημοσιογραφία, από επαγγελματίες του χώρου.
Και το κατανοώ επιπροσθέτως, γιατί άσκησα -ερασιτεχνικά- το "άθλημα" για πάρα πολλά χρόνια και γνωρίζω τις δυσκολίες και τις κακοτοπιές.
Προέχει όμως η διασφάλιση της πολυφωνίας και του διαλόγου σε ισότιμη βάση, κάτι για το οποίο αγωνίστηκα όσο ελάχιστοι του "χώρου" και μάλιστα σε εποχές που -πλην ενός- δεν ζούσε κανείς σε τούτον εδώ τον τόπο...
   

ΝΑ ΠΟΙΟΣ ΕΦΤΑΙΓΕ...

Σέλφι με την μπαρούφα του

Γνωστόν ότι το προγονικό, αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι, εν γένει το Ρωμαίικο, τα φιλοσοφούσε τα πράγματα. Μπορεί οι εξουσίες, ολιγαρχικές, δημοκρατικές, αυτοκρατορικές, παγανιστικές και χριστιανικές, να (αλληλο)έσφαζαν τους λαούς τους για τον μπεζαχτά, αλλά η φιλοσοφία, οι τέχνες και οι θρησκείες επέμεναν να ασχολούνται με τα υπαρξιακά ερωτήματα, τις ιδεολογίες του πολιτεύεσθαι και τη δέουσα δομή των κοινωνιών.
Πολλές λοιπόν σχολές σκέψης του προγονικού, έως τα ύστερα χρόνια της αρχαιότητας (διότι κατόπιν επικράτησαν άλλων παπάδων ευαγγέλια), ανάμεσά τους οι στωικοί, οι πυθαγόρειοι, οι πλατωνικοί, οι νεοπλατωνικοί και πολλοί άλλοι, πρότειναν ως καλόν και αγαθό τρόπο ζωής τηνευγενική ολιγάρκεια. Τουτέστιν το μέτρο εις ό,τι αφορούσε τα πρόσωπα, και την αποφυγή (σχεδόν πάση θυσία) της μεγάλης διαφοράς του πλούτου από την πενία, εις όσα αφορούσαν τιςκοινωνίες.
Όπως είναι φυσικό (ανθρώπινη φύση γαρ) οι ιδέες των φιλοσόφων ακούγονταν ευχάριστα στις στοές, στους περιπάτους, στα συμπόσια και στους ναούς, ενώ καταγράφονταν στα ψηφίσματα και στα κείμενα, αλλά στην αγορά δεν έπιαναν μία, μνα, δραχμή, δαρεικό, σιστέρσιο, σόλδιο και φλουρί κωνσταντινάτο, ούτε ένα καπίκι – έως σήμερα.
Η ευγενική ολιγάρκεια λοιπόν αναφερόταν στο εθελούσιο λιτοδίαιτο του βίου κυρίως των πλουσίων – διότι από λιτότητα οι πένητες άλλο τίποτα. Αλλά και για τους θύτες, τους πληβείους και εν γένει τους βιοπαλαιστές, η βίαιη επιβολή της λιτότητας (όπως γίνεται και σήμερα) μόνον με την ευγενή ολιγάρκεια δεν είχε να κάνει.
Περί αυτών κάτι μάλλον θα ’χει πιάσει το αυτί του ημιμαθούς Τσίπρα ή των επίσης ημιμαθών λογογράφων του και αίφνης ξεφούρνισε το πομπώδες άμα τε και πομφολυγοειδές «ολιγαρκής αφθονία»! Με τον Μοράλες μίλαγε, να ξεμπερδεύει ήθελε, πέταξε την μπαρούφα του και μετά κάλεσε τους υποψηφίους του για ένα γεύμα «ολιγαρκούς αφθονίας» στο Μαξίμου (το οποίον ως γνωστόν ο Τσίπρας κληρονόμησε απ’ τη θειά του, Άννα Δαλασσινή την Ευγενική).
Βεβαίως, η έννοια «ολιγαρκής αφθονία» δεν έχει καμία… έννοια. Ούτε καν οξύμωρη είναι, ούτε καν περιέχει κάποια κωλοτούμπα μέσα της, ούτε καν μια κενολογία είναι – είναι απλώς μια μπαρούφα!
Όπως επίσης, ουρανομήκης παρλαπίπα ήταν κι εκείνη περί «επαναστατικού ρεαλισμού» που επίσης ο Τσίπρας αμόλησε. Ο άνθρωπος που έχει εφαρμόσει την πιο άγρια νεοφιλελεύθερη πολιτική, δεξιά της Δεξιάς, ομιλεί περί «επαναστατικού ρεαλισμού» σαν να ομιλούσε για κάτι σαν τον Μπίστη λαδορίγανη.
Με έναν λόγο (όπως θα έλεγε και ο Λατούς, όστις εκφράζεται με τον λακωνισμό του Ντεριντά), όταν ο Τσίπρας δεν λέει ψέματα αμολάει μπαρούφες. Όμως το ερώτημα αν οι μπαρούφες είναι λιγότερες απ’ τα ψέματα, παρέλκει.
Διότι οι κατοικούντες τον ΣΥΡΙΖΑ όταν λένε ένα ψέμα, αυτό δεν τους είναι αρκετό – παίρνουν τοψέμα και το πάν’ καβάλα.
Για παράδειγμα η αναγνώριση της δήθεν μακεδονικής γλώσσας από την Ελλάδα το 1977. Μπορεί η μεταγραφή σε μία (όποιαν) αλφάβητο, τοπωνυμίων και οδικών οδηγιών να μη συνιστά επ’ ουδενί αναγνώριση γλώσσας (καθότι στο ίδιο αλφάβητο γράφονται δεκάδες κι εκατοντάδες γλώσσες), πλην όμως Τσίπρας, Κοτζιάς κι όλη αυτή η ορδή του Μπρανκαλεόνε έχουν πάρει αυτό το ψέμα καβάλα και πάνε.
Πού πάνε; κατά διαβόλου εν αφθονία. Θα μου πείτε η έκφραση «κατά διαβόλου εν αφθονία» είναι μπαρούφα. Μην είσθε βέβαιοι, εκεί ψηλά στη νεφελοκοκκυγία, όπου ζει ο βαρώνος Μυγχάουζεν και ο Αίολος, οι μπαρούφες και οι αερολογίες αποτελούν το 3% του Σύμπαντος.
Λίγο είναι αυτό το 3%, να νομίζει πως είναι το Σύμπαν;
*Πηγή: topontiki.gr

Περί κομματισμού...

Τώρα πλέον διαλύθηκε και η τελευταία αμφιβολία.
Ναι, ναι, το μόνο υπαρκτό κόμμα στη χώρα μας είναι το ΚΚΕ!
Ποιο ΠΑΣΟΚ (ή ΚΙΝΑΛ αν προτιμάτε), ποια ΝΔ, ποιος ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι αυτοί είναι απλές και τυχαίες συνευρέσεις πολιτικών.
Όλοι αυτοί δε που στηρίζουν στις δημοτικές εκλογές είναι απλές συμπάθειες, χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς εξαρτήσεις.
Μόνο το ΚΚΕ από τα κοινοβουλευτικά κόμματα έχει ανθρώπους που τους σέρνει από τη μύτη και φιλοδοξεί να "περάσει" την πολιτική του μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Ειδικότερα εδώ στην Πάρο αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα.
Μόνο αυτό το παράδειγμα αρκεί:
Ο Ροκονίδας δεν ήταν που κάλεσε τον Κουτσούμπα να εγκαινιάσουν το νέο αεροδρόμιο γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τον πρωθυπουργό;

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ

Ένα από τα κουσούρια μας ως λαός είναι η ασθενική μνήμη.

Επειδή πολλά λέγονται και γράφονται περί της "καλής" Ευρώπης που νοιάζεται για τις τύχες μας και χρηματοδοτεί έργα ανάπτυξης (παίρνοντας τα τριπλάσια ταυτόχρονα από εθνικούς πόρους, αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια για τους μαλακοπίτουρες) , θυμίζω παρακάτω μια ασύλληπτη σε κυνισμό και ωμότητα πρόταση που έθεσαν το 2012.

Υπάρχει κανείς λογικός άνθρωπος που επιτρέπει στον εαυτό του να πιστεύει τις καλές προθέσεις των "φίλων, συμμάχων και εταίρων";

Έγραφα λοιπόν τότε:

 

 

 

Πέμπτη, 11 Οκτωβρίου 2012

ΤΡΩΓΟΝΤΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΟΡΕΞΗ!!

Την εκκένωση των νησιών που έχουν πληθυσμό κάτω των 150 κατοίκων ζήτησε μεταξύ άλλων η τρόικα από την Ελληνική κυβέρνηση, θεωρώντας ασύμφορη την λειτουργία κρατικών υπηρεσιών σ΄αυτά!!
Πόσοι αφελείς υπάρχουν ακόμα σ΄αυτόν τον ρημαδότοπο που πιστεύουν πως ό,τι δραματικό εκτυλίσσεται έχει να κάνει με οτιδήποτε άλλο εκτός από την ΠΡΟΔΟΣΙΑ σε βάρος του Ελληνικού έθνους;
Πόσοι ανόητοι απέμειναν να πιστεύουν πως το ΚΑΚΟ που ενέσκηψε οφείλεται σε λανθασμένα "μίγματα" πολιτικής και άλλες αρχοντοπαπαριές που πιπιλίζουν νυχθημερόν τα βολεμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του δωσιλογισμού;
(Τα ίδια παπαγαλάκια που τελούν υπό καθεστώς ασυλίας -όπως και οι πολιτικοί- παρά την αυταπόδεικτη συμμετοχή και συνενοχή τους σε μια σειρά σκάνδαλα που συγκλόνισαν την χώρα τα τελευταία 20 χρόνια!).
Πόσοι ανεγκέφαλοι εξακολουθούν να κατατρέχονται από τον φόβο εξόδου της χώρας από την γαμημένη  Ευρωζώνη και το κωλονόμισμά της, όταν το επίπεδο ζωής κατολισθαίνει ολοταχώς προς τη δεκαετία του 60;
Πόσοι τρυποκάφκαλοι ευελπιστούν πως η σωτηρία θα επέλθει από τους...υπαίτιους της καταστροφής, αποτελειώνοντας την Ελλάδα και τους Έλληνες;
Πόσοι μαλάκες υπάρχουν επιτέλους σ΄αυτή τη χώρα που εξακολουθούν να ανέχονται συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν και δεν αξίζουν σ΄ένα λαό με τόσο μεγάλη ιστορία και προσφορά στην ανθρωπότητα;
Πότε θα ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής επιτέλους ενάντια στους γύπες της τοκογλυφίας και τα τσακάλια της εγχώριας διαπλοκής, να τους στείλουμε στον αγύριστο;
Πότε θα συνειδητοποιήσουμε πως με την πολιτική των γονυκλισιών το μόνο που καταφέραμε ήταν να ανοίξουμε την όρεξη στα ανθρωποειδή σαρκοβόρα, η αποθράσυνση των οποίων κατέστη ανεξέλεγκτη, θρασύτατη και απίστευτα προκλητική;

Μωρία άδουσα

ΣΤΑΘΗΣ
Είναι καιρός τώρα που κάθε μέρα ή έστω μέρα παρά μέρα, οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ διαπράττουν κάποια γκάφα, δημιουργούν κάποια φάρσα, κάνουν κάποια γκέλα.
Εκ του μηδενός, στα καλά καθούμενα κι άνευ αποχρώντος λόγου. Ίσως επειδή το πράγμα έχει ξεχειλώσει (και πλέον δεν συμμαζεύεται).
Δεν πρόλαβε
να κοπάσει ο σάλος για τον Δρομέα και όρθρου βαθέως της επομένης, έκραξε (δεν θέλω να πω λάλησε) ο κ. Κυρίτσης και είπε ότι «ώς τώρα κανείς δεν πέθανε από μολότωφ»!!!
Προφανώς, για ορισμένους Συριζαίους ο κυνισμός είναι στυλ.
Μάλιστα ο αυτάρεσκος κυνισμός. Ένα στυλ που χαρακτηρίζει συχνά - πυκνά τις δηλώσεις του εν λόγω βουλευτή. Ο οποίος, δείχνει να απολαμβάνει τον εαυτόν του, όταν τον ακούει να αμολάει ρουκέτες.
Όμως, αρκετοί πλέον απ’ αυτόν τον χώρο μιλάνε χωρίς να ξέρουν τι λένε. Όπως ο κ. Βερναρδάκης, ο οποίος αποφάνθηκε ότι «οι επόμενες εκλογές θα είναι Τσίπρας - Μητσοτάκης. Δεξιά - Αριστερά. Το εκλογικό δίλλημα θα προσωποποιηθεί».
Οι αριστεροί φάγαμε τη ζωή μας προσπαθώντας να μην υποκύπτουμε σε διλήμματα. Τώρα μας βάζει διλήμματα του πόλου, ο… Βερναρδάκης (!).
Αυτού του τύπου οι «αριστεροί» έχουν από καιρό διαβεί τον Ρουβίκωνα, όμως κατά τη διάβαση πνίγηκαν και βγήκαν στην απέναντι όχθη, ζόμπι… 

 
Άλλο πόκα, άλλο ρόμπα
 
Υπάρχει μια ισπανική παροιμία, μου τη μετέφερε φίλος εκλεκτός απ’ τη Θεσσαλονίκη, που λέει: «Μερικοί που δεν ξέρουν να παίζουν χαρτιά, ξέρουν να ανακατεύουν την τράπουλα».
Αυτό ακριβώς γνωρίζει άριστα ο Τσίπρας: να ανακατεύει την τράπουλα. Και φθάσαμε να παίζουν μπάλα πρώτη εθνική Μεγαλοοικονόμου, Ραγκούσης και Ρεπούση.
Όποιος είναι ρετάλι σ’ αυτήν τη χώρα και δεν τον έχει μαζέψει ο Τσίπρας, μάλλον θα νοιώθει αποτυχημένο ρετάλι.
Όσον όμως και να ανακατεύει την τράπουλα ο Τσιπρ δη Γκρηκ, δεν γίνονται τα τριάρια βαλέδες, ούτε τα πεντάρια, ρηγάδες. Το παιχνίδι του ο Τσίπρας το έπαιξε και φάγαμε ξερή απ’ τα Μνημόνια, μας έβγαλε φλος ρουαγιάλ ο Ζάεφ και μας τράβηξε τέσσερις άσσους στο δόξα πατρί ο νεκροθάφτης.
Τώρα ο παίχτης ανακατεύει την τράπουλα και προσπαθεί να μας κλέψει με ένα τρία μπαστούνι στο μανίκι…

 ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/314135/moria-adoysa

Αυτή είναι επιμήκυνση!

Δεν γνωρίζω αν το πήρατε χαμπάρι (ειδικότερα εσείς οι θιασώτες της "τουριστικής ανάπτυξης"), αλλά η πολυπόθητη "επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου" είναι και φέτος γεγονός.
Μόνο που αν μου βρείτε έναν στους δέκα που παραθερίζουν ΤΩΡΑ στο νησί να διαμένει σε νόμιμο κατάλυμα, θα καταπιώ το πληκτρολόγιο και τον υπολογιστή μονοκοπανιά.
Προσφέρομαι -όπως πάντοτε- και για επιτόπιο ρεπορτάζ για όσους έχουν επιφυλάξεις.
Κάτι που οι σαχλαμαριστές επί μονίμου βάσεως αποφεύγουν
όπως ο διάολος το λιβάνι.
Το κακό με τις μαλακίες είναι πως δεν τις πληρώνουν μόνον όσοι τις επιδιώκουν και όσοι τις κάνουν, αλλά όλοι μαζί.
Δίκαιοι και άδικοι...

Όπως στρώσαμε...

Είναι φορές που έχω την αίσθηση (και απορία συνάμα) πως κάποιοι συμπολίτες ή δεν αντιλαμβάνονται επακριβώς τι συμβαίνει γύρω τους, ή μας δουλεύουν αποφαινόμενοι περί των προβλημάτων.
Ενώ δηλαδή κόπτονταν (και κόπτονται) για την "ανάπτυξη", συμμετείχαν ιδεολογικά (και συμμετέχουν) δραστήρια στη φρενίτιδα της "ποσοτικής και ποιοτικής αναβάθμισης του τουρισμού",αίφνης διαπιστώνουν προβλήματα, τα οποία δεν θα υπήρχαν αν δεν συνέβαιναν τα ...επιδιωκόμενα!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, βλέπουν το μεγάλο (airbnb) προσπερνώντας το μεγαλύτερο, για την ακρίβεια το μέγιστο πρόβλημα (παραξενοδοχεία).
Ποιος φταίει εν ολίγοις για την ευδοκίμηση του airbnb στις τάξεις των ιδιοκτητών ακινήτων, αν όχι η ραγδαία τουριστική ανάπτυξη, η σύγχρονη ιερή αγελάδα της Πάρου; 
Προς τι τόση έκπληξη όταν αυτή (όπως και άλλες ομοειδείς διαδικτυακές πλατφόρμες) έχει κυριαρχήσει σε δεκάδες "τουριστικούς προορισμούς" και τυγχάνει της πλήρους αποδοχής από το κράτος μας;
Δεν αποτελεί μια καθόλα νόμιμη διαδικασία εκμετάλλευσης ακινήτων, φρούτο κι αυτό της εποχής;
Θα περίμενα όμως τα πυρά να στραφούν με την ίδια αν όχι σφοδρότερη ένταση κατά του χειρότερου φαινομένου της παραξενοδοχείας, το οποίο απομυζά τεράστιους πόρους από το νησί μας και αφήνει πίσω του ΜΌΝΟ προβλήματα (σκουπίδια, λύματα, φασαρία, κυκλοφοριακό, εξάντληση πόρων κλπ) και φυσικά την κοροϊδία σε βάρος ημών των ιθαγενών... 
Διότι αυτό κι αν αποτελεί βόμβα στα θεμέλια της τοπικής οικονομίας και κοινωνίας και φυσικά συνδέεται άμεσα με το γενικότερο ξεστράτισμα της κατάστασης στο νησί.
Αλλά, επαναλαμβάνω, δεν μας φταίει ούτε η μοίρα, ούτε κανείς άλλος.
Θέλαμε τα μεγάλα αεροδρόμια, θέλουμε τα μεγάλα λιμάνια, θέλουμε τα πολλά και τα μεγάλα γενικώς , αναζητούμε τη γιγάντωση σε πεπερασμένα δεδομένα και μετά κλαιγόμαστε.

Όπως στρώσαμε, κοιμόμαστε...

Μέσα στο μπούνκερ, λάμπει ο ήλιος

Ο κ. Ρέγκλινγκ αποκλείει την επαναδιαπραγμάτευση των υψηλών πλεονασμάτων. Δηλαδή όταν μόλις πριν από δύο μήνες ο Τσίπρας μας διαβεβαίωνε ότι αυτή η επαναδιαπραγμάτευση είναι στα σκαριά, πάλι ψέματα έλεγε; Θα λιποθυμήσω.
Και καλά! ψέματα σε μας ας έλεγε! εψεύδετο κι ενώπιον της κυρίας Μυρσίνης Λοΐζου;! Θα ξαναλιποθυμήσω. Και τι θα κάνει τώρα αυτό το αγλάισμα (η κυρία Λοΐζου) του κουμπουροφόρου ηθικού πλεονεκτήματος; Θα παραμείνει υποψήφια εναντίον των «ετερόκλητων όχλων» ή θα τα βροντήξει κάτω και θα φύγει (όπως απειλεί ότι θα κάνει η κυρία Μεγαλοοικονόμου) – αν της αντιμιλήσει κάποιος, ακόμα και ο κ. Νίκος Φίλης.
  Τσίρκο!
  Μιας μόνον ημέρας υποψήφια στο ευρωψηφοδέλτιο του Δημαροσύριζα η κυρία Λοΐζου και πρόλαβε να μας αποκαλέσει «σκατόψυχους»! Και «ετερόκλητοι όχλοι» και «σκατόψυχοι». Διότι αν νομίζετε ότι Τσίπρας, Λοΐζου, Πολάκης, Μεγαλοοικονόμου, Ρεπούση και το κακό συναπάντημα δεν είναι στον ίδιο παρονομαστή, πλανάσθε πλάνην οικτράν.
Το πρόβλημα δεν είναι πλέον μόνον πολιτικό, δεν άπτεται μόνον του γεγονότος ότι το Καζίνο της Πάρνηθας, φερ’ ειπείν, είναι πλέον αριστερό κι έτσι ο Τσίπρας το μετοικίζει στη Λεωφόρο Κηφισίας, το πρόβλημα πλέον είναι και ποιοτικό. Μαζεύτηκαν πολλοί που ο καθένας δίνει σ’ αυτήν την ορδή χαρακτηριστικά μάστιγας της λογικής, του ήθους και της ευπρέπειας.
Ο κ. Κυρίτσης, ο βουλευτής που δήλωσε ενώπιον του Κοινοβουλίου πότε κατουρήθηκε πάνω του πρώτη φορά, έχει δηλώσει επίσης ότι «ο Δυτικός πολιτισμός έστειλε εκατομμύρια παιδιά στους θαλάμους αερίων, όχι το Ισλάμ». Στο μυαλό του δηλαδή αυτός ο άνθρωπος αν δεν ταυτίζει τονναζισμό με τον Δυτικό πολιτισμό, τον θεωρεί τουλάχιστον μέρος του! Αν δεν είναι βλαξ, του αρέσει να λέει βλακείες. Κατ’ ακολουθίαν δηλαδή η Χρυσή Αυγή ταυτίζεται με τον Ελληνικό πολιτισμό ή είναι μέρος του. Ο Θεός βοηθός!
Ο ναζισμός δεν είναι το σκοτεινό παιδί του Διαφωτισμού, είναι η άρνηση του Διαφωτισμού. Είναι η άρνηση του Δυτικού πολιτισμού – δεν έστειλε ο Δυτικός πολιτισμός τους ανθρώπους στα κρεματόρια, τους έστειλαν οι ναζιστές. Έχουν όνομα.
Αλλά αυτό είναι το μείζων πρόβλημα της εποχής μας: η παρένδυση των ονομάτων (και συνεπώς η διαστρέβλωση των εννοιών). «Θεσμούς» ονόμασε την Τρόικα ο Τσίπρας. Και «Οι θεσμοί ξανάρχονται» έγραφε χθες στον τίτλο της στην πρώτη σελίδα η «Εφ.Συν.» Ποιοι θεσμοί, μωρέ;
Είναι υπουργοί; είναι βουλευτές; είναι δικαστές; είναι νόμοι; τι τέτοιο ή παρόμοιο είναι τα τσόκαρα της Τρόικας και τους ονομάζουμε «θεσμούς»;
Μιλάει ο Τσίπρας για προοδευτικό μέτωπο! Τι είναι προοδευτικό; Οι Ρότσιλδ που τον συμβουλεύουν; Οι ΗΠΑ που τον διατάσσουν; Τι είναι προοδευτικό; η υποκατάσταση του Συντάγματος από τα Μνημόνια; Η Εποπτεία; Ποιο προοδευτικό μέτωπο; Υπέρ του Υπερταμείου. Προοδευτικό μέτωπο με ποιους; με το μέρος της Διαπλοκής που στηρίζει τον Τσίπρα; Με τουςεθνομηδενιστές που έχουν βάλει εθνικιστικό μπουρλότο στα Βαλκάνια; Με τα κατασταλτικά μέτρα Μακρόν; Προοδευτικό μέτωπο με τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες που στηρίζουν τους φασίστες στην Ουκρανία;
Αυτό το πάρτυ της παρένδυσης των ονομάτων και της διαστρέβλωσης των εννοιών είναι ένα αιματοβαμμένο πάρτυ. Τρώει μισθούς και συντάξεις, αρπάζει σπίτια, βομβαρδίζει χώρες – είναι ένα αιματοβαμμένο πάρτυ με το οποίον μπορεί να έχει σχέση η Αριστερά μόνον αν είναι η ψευδώνυμη Αριστερά του Τσίπρα.
(Σημείωση: όσον εγράφοντο αυτές οι γραμμές ο κ. Κυρίτσης δήλωσε ότι «ήταν λανθασμένη η δήλωσή μου, απολογούμαι». Πέραν του αγγλισμού «απολογούμαι», αντί του «ζητώ συγγνώμη», με ένα «απολογούμαι» διορθώνονται οι «σκατόψυχοι», οι «ετερόκλητοι όχλοι», οι Πολακίες, τα μύρια ψέματα και τόσα άλλα; Όχι! Η ρήξη με τον κατιμά είναι οριστική). Και
  κατιμάς είναι όλο αυτό το συνονθύλευμα των καρεκλοκένταυρων που έχει για όλα δυο μέτρα και δυο σταθμά που κάνει το άσπρο μαύρο, που πορεύεται τυφλό, χωρίς να ακούει τίποτα, με οξυμμένη μόνον την όσφρηση (όταν μυρίζεται μπεζαχτά ή καραγκιοζιλίκι). Η κυβέρνηση αυτήαποσυντίθεται! κατά μέρος της όζουσα. Κινούμενη μεταξύ βλακείας (Δρομέας), ψέματος (για όλα) και υποτέλειας σε δεινούς Δυνατούς και δυνάστες Δανειστές.
Τίποτα περισσότερο από καρεκλούχους και καρεκλοθήρες, άνευ ιδεολογίας, χωρίς αρχές, με άλλους ανίκανους και άλλους μαριονέτες, με άλλους να μισούν την πατρίδα τους (εθνομηδενιστές) και άλλους, «διεθνιστές» της COSCO, της Χόχτιφ, των ΜΚΟ και των ΕΣΠΑ – ως πού θα φθάσειαυτό το μπουλούκ ασκέρι, άγνωστον, γνωστή όμως η τύχη του…

twitter: @st_stavropoulos

email: stathispontiki@gmail.com

*Πηγή: topontiki.gr

Η απάντηση του Πατριώτη Αλεξιπτωτιστή... Μανώλη Μπούχλη

Με συγκίνηση βαθιά και έντονα συναισθήματα, θέλω να πω σε όλους εσάς που στέλνετε τα μηνύματα σας προς το πρόσωπο μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ που μπορεί και κλείνει μέσα του όλα όσα νιώθω για τον τόπο μου την Κρήτη, για την Πατρίδα μου την Ελλάδα, για τους συνανθρώπους μου και για τους συντρόφους μου στις Ειδικές Δυνάμεις και τους τιμημένους Αλεξιπτωτιστές. Θέλω να σας ενημερώσω, ότι η...

εκπαίδευση μου έχει ολοκληρωθεί και μου έχει απονεμηθεί τόσο το πτυχίο όσο και η ακριβή μας Πουλάδα, το σήμα των Αλεξιπτωτιστών. Σέβομαι και τιμώ τις ένοπλες Δυνάμεις, σέβομαι και τιμώ τους αξιωματικούς και εκπαιδευτές μου, σέβομαι και τιμώ όλα όσα προσφέρουν στην πατρίδα την κοινωνία και την κάθε οικογένεια ξεχωριστά, η ύπαρξη και το έργο των Ενόπλων Δυνάμεων σε όλα τα σώματα και τα όπλα. Ο σεβασμός αυτός όμως, είναι αποτέλεσμα των αρχών και των αξιών της οικογένειας μου, όλων όσων διδάχτηκα από τους παππούδες μου και τους δασκάλους μου στη γη μου τα Σφακιά. Ποτέ δε σκέφτηκα τίποτε άλλο πέρα από το όμορφο, το δίκαιο και το συνετό. Διότι είναι όμορφο να βρίσκεσαι στο αέρα, στον ουρανό της χώρας μας, είναι δίκαιο να αναγνωρίζονται οι προσπάθειες σου και η περπατησιά σου όπως πρεπιά είναι, να βρίσκεσαι με σύνεση στην πρώτη γραμμή, να ανήκεις στους επίλεκτους και να υπακούς στους ανωτέρους σου για όλα όσα μπορούν να σε μάθουν να σε εκπαιδεύσουν, να σου εμφυσήσουν ώστε να πράξεις όλα εκείνα που κάνουν αυτή τη χώρα περήφανη και ασφαλή. Αισθάνομαι βαθιά μέσα στο μυαλό και την καρδιά μου, ότι δεν ατίμωσα τίποτε, δεν ντρόπιασα κανέναν, δεν απειλήθηκε ουδείς, δεν στεναχώρεσα έστω και έναν Έλληνα ένστολο ή μη. Η πράξη μου που τόσο έχει συζητηθεί, αφορούσε όλα όσα το ηθικό μου, η περηφάνια μου, η αφοσίωση μου και το σθένος, το ηθικό μου ανάστημα μου υπαγόρευσαν. Στις Καταδρομές υπάρχει μία φράση που λέει: Όσο ζεις ανακατέψου με τους καλύτερους και όταν πεθάνεις, πέθανε όπως οι υπόλοιποι. Και οι καλύτεροι για μένα, είναι όλοι όσοι αναγνωρίζουν αυτή τη χώρα, ποτίζουν αυτή τη γη, δακρύζουν σε κάθε γέννα, αγκαλιάζουν κάθε άνθρωπο, προστατεύουν κάθε παιδί, σκεπάζουν κάθε γέροντα, ανάβουν ταπεινά ένα κερί, σκάβουν αγόγγυστα και χώνουν βαθιά το σπόρο της ελπίδας και της ζωής, κοιτάζουν στα μάτια τους συνανθρώπους τους, υποκλίνονται στο θρήνο και τον πόνο, αποδέχονται και πιστεύουν μέσα στο είναι τους πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε το ίδιο. Κυρίως όμως οι καλύτεροι είναι, όλοι όσοι γνωρίζουν πως το πιο ανθρώπινο που υπάρχει είναι ο σεβασμός, η κατανόηση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αξιών του ανθρώπου. Αποδέχομαι την όποια τιμωρία από τους ανωτέρους μου, την όποια απόφαση τους και είμαι στη διάθεση της πατρίδας μου για ότι μου αιτηθεί. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και σε όσους αντιλαμβάνονται και επισημαίνουν πως η αγάπη για την πατρίδα την ιστορία και τις θυσίες των προγόνων μας, δεν έχει καμία σχέση ούτε με φασισμό ούτε με ακραίες ιδεολογικές κατευθύνσεις. Η μόνη μου κατεύθυνση ήταν και είναι από τον ουρανό στη γη, σε μία γραμμή που μου επιτρέπει να ατενίζω την Κρήτη, την Ελλάδα, τον ορίζοντα του κόσμου με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ευγένεια.
Μανώλης Μπούχλης
Πτυχιούχος Αλεξιπτωτιστής
Σφακιά Κρήτης

Η μεγάλη απάτη: "κλιματική αλλαγή", η Γκρέτα Τούνμπεργκ κι η... "Επιχείρηση Greta"!

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Greta Thunberg... ως όπλο μαζικής απόσπασης της προσοχής

Τα Mέσα Mαζικής Παραπληροφόρησης του υπερεθνικού κεφαλαίου, που αρέσκονται ν' αποκαλούν ΜΜΕ, παντού στον κόσμο βρίσκονται σε πανηγυρικούς ρυθμούς για την 16χρονη Σουηδέζα Greta Thunberg (Γκρέτα Τούνμπεργκ) υποψήφια για το νόμπελ ειρήνης, που την αναδεικνύουν ως σύμβολο πάλης κι αγώνων της νέας παγκόσμιας γενιάς κατά της "κλιματικής αλλαγής", η οποία όπως μας βομβαρδίζουν τα Μ. Μ. Παραπληροφόρησης "απειλεί να ανατρέψει τον πλανήτη".
Οι πρωθυπουργοί, οι κυβερνήσεις, οι πολιτικοί, οι ΜΚΟ, τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης -της "αριστεράς" και της δεξιάς- επαινούν τη νεαρή Σουηδέζα, το παγκόσμιο σύμβολο μια "επανάστασης με αιτία" -δηλαδή η "κλιματική αλλαγή"-, που σήμερα έλαβε "σάρκα και οστά" σ' ολόκληρο τον "πολιτισμένο" πλανήτη η "Παρασκευή για το μέλλον" (Friday for future).
Έτσι ο...

Διαβάστε περισσότερα »

ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ

Όπως όλα δείχνουν ΚΑΙ αυτές οι δημοτικές εκλογές στην Πάρο θα διεξαχθούν με όρους εντελώς ξένους προς την υγιή πολιτική αντιπαράθεση.
Στη θέση του στέρεου και επεξεργασμένου προγραμματικού λόγου, συναγωνίζονται για τα πρωτεία:
1) Η παραπολιτική "φιλολογία"
2)Το κουτσομπολιό του αισχίστου είδους.
3) Ο φθηνός εντυπωσιασμός.
4)Η κούφια και ανέξοδη ρητορική.
Στη θέση της προσπάθειας ενεργοποίησης των πλέον άξιων και ικανών συμπολιτών, η τυφλή επιστράτευση υποψηφίων συμβούλων με αποκλειστικό γνώμονα την κάλυψη της τοπικής ανθρωπογεωγραφίας.
Στη θέση της ΑΓΩΝΙΑΣ για το μέλλον του νησιού, η αγωνία για την κατάληψη στασιδίων και τίτλων.
Επιμελώς αποκρύπτεται η αλήθεια, όπως επιμελώς αποφεύγεται και η συζήτηση για τα ουσιώδη και καυτά ζητήματα.
ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ..

Αυτοπροσδιορισμός, το αντίθετο της Αυτογνωσίας

     «Είμαι ζώον». Θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Είμαι Θεός». Αυτός, οπωσδήποτε, είναι ο ορισμός του αυτοπροσδιορισμού.
«Τι ποιητής! κι όμως πεθαίνω» – αυτός ήταν ο αυτοπροσδιορισμός του Νέρωνα όταν εν τέλει τον κατακρεουργούσαν οι Πραιτωριανοί του.
     Ο Τσαρούχης έλεγε ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» – θα μπορούσε και αυτό νε θεωρηθεί ένας πρώιμος ορισμός του αυτοπροσδιορισμού, αν σύντομα το ρηθέν δεν εξέπιπτε στην εκδοχή ότι «στην Ελλάδα είσαι ό,τι σε δηλώσουν» (όπερ με τη σειρά του εστί ένας παιγνιώδης ορισμός της συκοφαντίας, συχνά της ιδεολογικής τρομοκρατίας και πάντοτε της προπαγάνδας).
     Ο κ. Βερναδάκης πριν να γίνει παρακοιμώμενος του Τσίπρα υπήρξε δημοσκόπος του οποίου οι επιτυχίες (όπως άλλωστε και του κ. Θεοδωρικάκου) υπήρξαν εφάμιλλες του Κάλχα και του Τειρεσία. Και της Σίβυλλας!
Συνεπώς η αγνώστου πατρός και μητρός δημοσκόπηση που έβγαλε το «Έθνος» δεν αποκλείεται να σχετίζεται με τον δημιουργικό οίστρο του κ. Βερναρδάκη. Αλλά και αν δεν σχετίζεται, ποσώς!
     Είναι πάντως απορίας άξιον πώς αυτοπροσδιορίζεται κάποιος όστις διαθέτει μυστικές δημοσκοπήσεις (κάτι σαν τα απόκρυφα Ευαγγέλια) που βάζουν τα γυαλιά στα γεράκια. Μάλλον αητός. Και οπωσδήποτε σοβαρός. Εκτός και αν οι εν λόγω σοβαροί αητοί προμηθεύονται τις δημοσκοπήσεις τους από την κυρία Μεγαλοοικονόμου. (Με κίνδυνο να την αδικώ την κυρία).
Αρκεί η απελπισία για να γίνεται κανείς τόσο γελοίος, ώστε να επικαλείται «μυστικές δημοσκοπήσεις» και άλλα τέτοια μαντζούνια;
     Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι δημοσκόποι εκ του προχείρου, αλλά το γεγονός ότι ο Τσίπρας διαθέτει τη γενναιότητα των βαρβάρων. Εκείνων που βλέπουν τη μαλθακότητα των πριγκίπων κι αρχίζουν να τους βουτάνε τα δαχτυλίδια απ’ τα χέρια, τα σκήπτρα και τα στέμματα.
     Και αν οι μαλθακοί πρίγκιπες ξεζούμιζαν τους υπηκόους τους, οι «ελευθερωτές» βάρβαροι που τους διαδέχονταν ξεζούμιζαν τον κοσμάκη ακόμα περισσότερο. Ο νόμος της ορδής. Και ο νόμος του… λάιφ στάιλ: ο βάρβαρος που απλώς ήθελε να μοιάζει με Ρωμαίο γινόταν Ρωμαίος ο ίδιος. Ρωτήστε τον Ονώριο, ρωτήστε και τον Θευδέριχο.
     Και ύστερα όλα γίνονται θέματα «αυτοπροσδιορισμού» και «αφηγήματος». Όσον πιο εξωπραγματικό το «αφήγημα» τόσον πιο πιστευτό σε πολλούς απ’ όσους αλέθουν οι πρίγκιπες και οι βάρβαροι. Ώσπου οι νεόπλουτοι βάρβαροι να γίνουν με τη σειρά τους πρίγκιπες και να ξαναβρούν τα πράγματα τη φυσική τους ροή, με τον λαό απλώς να διαλέγει μεταξύ των αφεντικών εκείνον που θα τον διαφεντέψει, μέχρι να τον διαφεντέψει ο επόμενος.
     Είναι σκληρό αυτό που θα πω, αλλά κάποτε οι εθνικοσοσιαλιστές αυτοπροσδιορίζονταν ως οι ελευθερωτές της Ευρώπης. Σήμερα, ύστερα από τη μακρά μας αποβλάκωση, το σύνηθες προϊόν της, υπό τη μορφή εξυπνάκια, μας πετάει κατάμουτρα ότι η ταυτότητα φερ’ ειπείν του Σκοπιανού είναι θέμα αυτοπροσδιορισμού. Αμερικανιά. Αλλά «αριστερή» Αμερικανιά.
     Κατόπιν τέτοιων πολλών επί έτη πολλά, δεν είναι παράδοξο ότι ο «αριστερός» κάνει ό,τι του λέει ο κ. Παϊατ κι ό,τι τον εντέλλεται η κυρία Μέρκελ. Διότι και το «αριστερός» στις μέρες μας θέμα αυτοπροσδιορισμού έχει καταντήσει κι όχι μια αλήθεια δια της αποδείξεώς της.
     Αρπάζεις δηλαδή του άλλου το σπίτι, τον μισθό, τη ζωή και δηλώνεις αριστερός. Σαν να λες δηλαδή ότι έχεις το ηθικό πλεονέκτημα να τον ξεσκίσεις.
     Όμως, οι γενναίοι βάρβαροι πάντα χάνονται, τους ενσωματώνουν οι μαλθακοί πρίγκιπες. Τώρα ο Τσίπρας σπεύδει προς την κεντροαριστερά και τη λυμφατική πλέον σοσιαλδημοκρατία. Δεκτός, όσο μπορεί ακόμα να κάνει τη βρώμικη δουλειά και να εφαρμόζει πολιτικές δεξιότερες της Δεξιάς. Όταν όμως οι αριθμοί αρχίζουν να δείχνουν ότι πλέον δεν το μπορεί, τότε αρχίζει άλλο αφήγημα – στα αζήτητα ο Πιπίνος ο Βραχύς.
     Κι ας τρέχουν οι κουστωδοί να βρουν απόρρητα γκάλοπ, μυστικές σφυγμομετρήσεις, σκοτεινά μαντζούνια κι άρρητα βότανα. Κι ας προσπαθεί ο γυμνός βασιλιάς να αλλάξει ρούχα κι από αριστερός να γίνει σοσιαλδημοκράτης.
Και είναι μια ιστορική ειρωνεία (ίσως και Δίκης οφθαλμός) για όσους αριστερούςακολούθησαν τον Τσίπρα στη φρενήρη πορεία του, εκείνην που εξευτέλισε την Αριστερά στην πατρίδα μας, να έρχεται η ώρα που κι αυτούς θα τους απαρνηθεί, θα τους ξεφορτωθεί και θα τους αδειάσει. Απλώς, ως άλλος Πολύφημος, θα τους φάει, τους τρώει, τελευταίους. Ιμιτασιόν Πολύφημος, αλλά Πολύφημος…

twitter: @st_stavropoulos

email: stathispontiki@gmail.com

*Πηγή: topontiki.gr