![Ο μικροελλαδισμός κλωτσάει το δώρο της Ιστορίας, Σταύρος Λυγερός](https://slpress.gr/wp-content/uploads/2024/07/anatoliki_mesogeios.jpg)
Σατιρικό και ανατρεπτικό όργανο του κινήματος για την απελευθέρωση της Πάρου από τις μα....ες.(Κ.ΑΠ.ΠΑ.ΜΑ.) ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΞΟΥΣΙΑ!
Πρόσφατες αναφορές στον Τοπικό Τύπο και το Ραδιόφωνο επιχειρούν με ένα παραπειστικό αφήγημα να περάσουν την εντύπωση ότι το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Πάρου – Αντιπάρου και προσωπικά εγώ σαν πρόεδρος του, με πνεύμα αυταρχικό και κατά παράβαση της νομιμότητας, επιχειρήσαμε να διασαλεύσουμε μια εδραιωμένη τάξη στον λιμένα της Νάουσας, προς το συμφέρον κάποιων και σε βάρος κάποιων άλλων.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι που μας κατηγορούν για το ακριβώς αντίθετο, ότι δηλαδή με υπερβολική διαλλακτικότητα ανεχόμαστε κάποιους που με αυθαίρετο τρόπο επιχειρούν να υφαρπάξουν το δικαίωμα να μονοπωλούν προνομιακές θέσεις στο λιμάνι σε βάρος των επαγγελματικών συμφερόντων συναδέλφων τους και της ασφαλούς λειτουργίας του λιμένα. Σε κάποιες των περιπτώσεων αυτή η ιδιοτελής συμπεριφορά εκδηλώνεται με το πρόσχημα της αλιευτικής ιδιότητας τους αλλά στην ουσία φαίνεται να γίνεται προς εξυπηρέτηση τουριστικών τους δραστηριοτήτων που λειτουργούν παράλληλα και που τους καλοκαιρινούς μήνες αποτελούν την κύρια ενασχόλησή τους.
Εμείς όμως στην πρότασή μας για την διευθέτηση των σκαφών υποστηρίξαμε ότι τα τουριστικά – εκδρομικά σκάφη πρέπει να απομακρυνθούν από την προνομιακή ζώνη και να μείνουν μόνο τα αλιευτικά και οι λάντζες που παραδοσιακά λειτουργούν στο χώρο αυτό και που με ασφάλεια και άνεση πρέπει να εξυπηρετήσουν πολλές εκατοντάδες επιβατών ημερησίως.
Φαίνεται ότι αυτή μας η θέση, που παρουσιάστηκε ανοιχτά και σε διαβούλευση με τους άμεσα εμπλεκόμενους, ενόχλησε αυτούς που επιχειρούν να δημιουργήσουν τετελεσμένα στο λιμάνι. Σε κάθε μας αναφορά σε ανοιχτές συγκεντρώσεις με θέμα τις λιμενικές ζώνες και σε κάθε τόνο, έχουμε δηλώσει ότι προτεραιότητα για το Λιμενικό Ταμείο και τον Δήμο γενικότερα έχει η επαγγελματική αλιεία και αυτό θα κάνουμε πράξη για όσο διάστημα έχουμε την Διοίκηση του Φορέα.
Με διάθεση συνεννόησης και συνεργασίας, με πολλές επιτόπιες επισκέψεις μας και δύο συγκεντρώσεις όλων των επαγγελματιών - χρηστών του λιμένα, στις 7 και 27 του Ιουνίου, που έγιναν με πρωτοβουλία μας, στην κοινότητα της Νάουσας, επιχειρήσαμε να φέρουμε σε επαφή και συγκερασμό όλες τις απόψεις με στόχο την εξεύρεση κοινά αποδεκτής πρότασης.
Στην δεύτερη από αυτές τις συσκέψεις με παρουσία και του Αντιδημάρχου Τάσου Κασσαπίδη, φάνηκε ότι αυτό επιτεύχθηκε και φυσικά με λύση που κανένα αλιευτικό σκάφος δεν χρειαζόταν να βγει εκτός λιμένα και πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο όταν η δυναμικότητα του λιμανιού είναι μεγαλύτερη από το σύνολο των επαγγελματικών σκαφών κάθε είδους. Δυστυχώς όμως η κατάσταση στο λιμάνι μέχρι σήμερα και τα πρόσφατα δημοσιεύματα έδειξαν ότι η συναίνεση κάποιων ήταν προσχηματική με στόχο να περάσει χωρίς καμία διορθωτική ρύθμιση η φετινή σεζόν.
Το λιμάνι είναι σε κοινή θέα και πρόσβαση και όσοι έχουν σχέση με αυτό, αλλά και όλη η κοινωνία της Νάουσας, που φημίζεται για την συνοχή και τα αντανακλαστικά της, είναι σε θέση να αντιληφθούν τι επιχειρείται να γίνει σε σχέση με την χρήση της πολύτιμης αυτής, για την παραγωγική βάση και την εν γένει ανάπτυξη του τόπου, κοινωνικής υποδομής.
Το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο ως Φορέας Διοίκησης και Διαχείρισης των βασικών λιμενικών υποδομών της Πάρου και της Αντιπάρου με απόλυτη διαφάνεια θα καθορίσει τις επιλογές του.
Προς αποφυγή κάθε αμφιβολίας για τις προθέσεις μας, εξαντλώντας τα χρονικά περιθώρια και πριν προβούμε στις ενέργειές μας αρμοδίως, καλούμε όλους τους χρήστες του λιμένα της Νάουσας και κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη και μέσο ενημέρωσης, σε ανοιχτή συγκέντρωση – συνέλευση με στόχο την ενημέρωση και διαβούλευση για την ομαλή και ασφαλή λειτουργία του λιμένα της Νάουσας, την Τρίτη 30/7/2024 στις 8 το απόγευμα, στο παλιό Δημοτικό Σχολείο Νάουσας στον Άγιο Αθανάσιο.
Ο Πρόεδρος
Αλέξης Γκόκας».
Όταν 10.000 υγειονομικοί συνάδελφοι σας,ήταν σε αναστολή μήνες κ δεν είχανε να φάνε, γιατί δεν έκλαιγες τότε. Πουλημένα τομάρια όλοι σας ,για τα φράγκα.(αλιευμένο-επιτυχημένο σχόλιο)
Αντί δικού μου κειμένου δύο σχόλια που αλίευσα:
1) Και η κυρία Λινού έβαλε τα κλάμματα για την λεκτική επίθεση. Για τα λοκνταουν, τις υποχρεωτικότητες και όλα τα συναφή που έβγαινε στην τηλεόραση και μας πιπίλιζε το μυαλό θα χύσει κανένα δάκρυ;
2) Αν κάποιος ψήφιζε Σύριζα ήταν λόγο του Πολακη, το να μιλάς όμως και ο απέναντι να δυσανασχετεί και να στρίβει την μούρη του δεν το λες και πολιτισμένη αντίδραση, αντίθετα απαξιωνεις τον συνομιλητή σου, περισσότερο μπόουλινγκ δέχθηκε ο Πολακης πάρα η Λίνου η εμβολαγνα, όμως για να τα λέμε και αυτά αν έχεις πρόβλημα υγείας δήλωσε κόλλημα, όμως δεν ήταν το θέμα υγείας το πρόβλημα το κλαψουρισμα ήταν ο λόγος που αμέσως κινητοποίηθηκαν όλοι γιατί η θείτσα έβαλε τα κλάματα, ξέρεις ο υπουργός σου βρε Λίνου έχει προσβάλει έχει κακοποίησε με τον λόγο του έχει κάνει αμέτρητα μπόουλινγκ όπου σταθεί κσι όπου βρεθεί, έχει μειώσει τιμές και υποληψεις ακόμη και εργαζομένων απλών μεροκαματιαρηδων, και κανεις δεν ασχολήθηκε και δεν άνοιξε ρουθουνι, καλά στήθηκε το παραμύθι το έφαγε και ο γκέι αρχηγαρας και έβαλε ένα ωραίο αυτογκόλ αντί να στηρίξει τον βουλευτή του αντε και εις ανώτερα και οριστική εξαφάνιση ως κόμμα
Πριν
50 ακριβώς χρόνια, ο Ελληνισμός έχασε έναν πόλεμο στην Κύπρο. Γι` αυτό
υπάρχει σήμερα κατοχή στο βόρειο τμήμα του νησιού. Είναι διαδεδομένη,
ιδίως στους κύκλους των Ελλήνων στρατιωτικών, η άποψη ότι η Ελλάδα δεν
πολέμησε και γι’ αυτό χάθηκε ο πόλεμος. Και συμπληρώνεται από τον
ισχυρισμό ότι εάν πολεμούσαμε, ή όποτε πολεμήσουμε, θα τους
κατατροπώσουμε.
Πρόκειται
για ανιστόρητη θέση, ίσως για κάποιο εφεύρημα συλλογικού μας
ψυχοθεραπευτή, προκειμένου να αντέξουμε –μέσα από μια βολική φαντασίωση–
τη σκληρή πραγματικότητα, την οποία όσο δεν συνειδητοποιούμε, δεν
πρόκειται ποτέ να μπορέσουμε να την αλλάξουμε. Η Ελλάδα πολέμησε το
1974, όπως μπορούσε ένα μη-κυρίαρχο κράτος να πολεμήσει. Δηλαδή, κομμένη
στα δύο, ή και στα τρία. Θυσιάστηκαν επί του πεδίου ο Κατούντας, ο
Σταυριανάκος, ο Καλμπουρτζής και πολλοί άλλοι. Πολέμησαν και έπεσαν για
την Ελλάδα. Τους κάναμε ονόματα στρατοπέδων, στην καλύτερη περίπτωση.
Δεν
πολέμησε ο Ιωαννίδης και οι πραιτωριανοί του. Ο Ιωαννίδης πέθανε στην
φυλακή, όχι όμως για το πραξικόπημα και την εν συνεχεία λιποταξία του.
Δεν πολέμησαν ο Μπονάνος και οι τρεις αρχηγοί Στρατού, Αεροπορίας και
Ναυτικού. Γιατί πίστευαν –να το πούμε με τα λόγια του Μπονάνου– ότι
“άλλο Κύπρος και άλλο Ελλάς”. Πέθαναν στο κρεβάτι τους, πλήρεις ημερών
και βαθμών. Διότι –όπως ισχυρίσθηκαν στο γραπτό τους υπόμνημα προς τους
Καραμανλή και Αβέρωφ– «απετράπη ελληνο-τουρκικός πόλεμος και η διάλυση
της Νοτιοανατολικής Πτέρυγας του ΝΑΤΟ».
Αμέτρητες είναι οι αναφορές μου μέσα από αυτό το ιστολόγιο για το μαύρο χάλι των Αλιευτικών καταφυγίων που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο νησί.
Ειδικότερα, για το λιμάνι της Αλυκής, όπου ουσιαστικά αποτελεί χώρο προνομιακού ελλιμενισμού τουριστικών σκαφών, θα μπορούσα να εκδώσω σε τόμο τα κείμενά μου.
Κι όμως, τόσα χρόνια άλλοι έκαναν πως δεν έβλεπαν κι άλλοι διατείνονταν πως δεν υπάρχει/υπήρχε πρόβλημα.
Επιτέλους, έφτασε η μέρα κι ανακάλυψαν κάποιοι "ανοιχτομάτηδες" την ζώσα πραγματικότητα, ανακάλυψαν την "Αμερική" της ...Πάρου!
Μπόρεσαν να διαπιστώσουν πως η μετάλλαξη που συμβαίνει σε μια σειρά τομείς και καταστάσεις στο νησί, χτύπησε και τα "Αλιευτικά καταφύγια".
Δυστυχώς, και παρά τις όποιες προσδοκίες που εντέχνως καλλιεργήθηκαν, ούτε η νέα διοίκηση του Λιμενικού Ταμείου ασχολείται (όπως οφείλει) με το ζήτημα.
Ή, για να είμαι πιο ακριβής, ασχολείται ανεχόμενη την βαθμιαία έξωση των ψαροκάϊκων από το αδηφάγο τέρας των ενοικιαζόμενων σκαφών, πολλά από τα οποία έχουν μάλιστα ιδιοκτήτες μη παριανούς!
Λίγες μέρες μετά τη δημοσίευση ενός άρθρου[1] μου στον ιστότοπο slpress.gr αναφορικά με το πως νοηματοδοτούνται οι διακοπές σήμερα επηρεαζόμενες από το lifestyle της εποχής και τα social media, διάβασα τυχαία τον όρο «staycation» σε ένα άρθρο[2]. Ο αρθρογράφος Γιάννης Τσεκούρας συνοψίζει τον ορισμό της έννοιας, όπως αυτός περιγράφεται στο διαδίκτυο: «Ο όρος έχει και σελίδα στη Wikipedia. Εκεί διαβάζουμε πως πρόκειται για μια περίοδο «κατά την οποία ένα άτομο ή μια οικογένεια μένει στο σπίτι του και συμμετέχει σε δραστηριότητες αναψυχής σε απόσταση μιας ημέρας από το σπίτι του και δεν απαιτεί διανυκτέρευση. Στα βρετανικά αγγλικά, ο όρος αναφέρεται όλο και περισσότερο στον εγχώριο τουρισμό: διακοπές στη χώρα, σε αντίθεση με ταξίδια στο εξωτερικό». Επίσης, «οι συνήθεις δραστηριότητες ενός staycation περιλαμβάνουν τη χρήση της πισίνας, επισκέψεις σε τοπικά πάρκα και μουσεία, και συμμετοχή σε τοπικά φεστιβάλ και πάρκα αναψυχής». Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα που κυκλοφορούν σχετικά με το θέμα, υποτίθεται πως πρέπει κανείς να φέρει τις διακοπές…στο σπίτι του, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.»
Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια είμαστε εξοικειωμένοι με «αγγλισμούς» που έχουν κατακτήσει ισχυρή θέση στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Να λοιπόν άλλη μια, για να μην σταματά η διαδικασία της εκπαίδευσης της σκέψης μας από τις μόδες της εποχής.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει η κ. Χριστιάνα Στυλιανού σε άρθρο[3] της περιγράφοντας το staycation ως μια απόπειρα ρομαντικοποίησης της φτώχειας: «Όλες αυτές οι «χαριτωμενιές» που ρομαντικοποιούν την φτώχεια και την ανέχεια, δεν αποτελούν λύση, αλλά έναν εμπαιγμό για τους ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά να επιβιώσουν.»
Για δεκαετίες, τα σλόγκαν και οι καμπάνιες του ελληνικού τουρισμού βασίζονταν στη Φιλοξενία -που χαρακτήριζε τους Έλληνες από την αρχαιότητα- αλλά η ομηρική φιλοξενία, που δεν είχε καμία σχέση με τα χρήματα και την ιδιοτέλεια, δεν έχει καμία θέση στα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, όπου όλα είναι χρήματα. Διάβασε τη συνέχεια
Ο Ρώσος διανοούμενος Αλεξάντρ Ντούγκιν σχολίασε την απόπειρα δολοφονίας του Ν τ.Τραμπ στο κανάλι του στο Telegram. Τονίζοντας ότι όποιος αντιτίθεται στην παγκοσμιοποίηση θα δαιμονοποιηθεί και θα εξαλειφθεί, ο Ντούγκιν είπε ότι η απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ ήταν προβλέψιμη.
Ο Ντούγκιν είπε ότι η ευθύνη για την απόπειρα ανήκει στην ομάδα που αποτελείται από τους Ομπάμα, Μπλίνκεν, Χίλαρι Κλίντον και Μπάιντεν.
Περιγράφοντας την απόπειρα δολοφονίας κατά του Τραμπ ως πραξικόπημα, ο Ντούγκιν είπε:
Είναι φορές που οι κυβερνώντες ξεπερνούν τον εαυτό τους με τα ψέμματα και τις κλαπαρχιδιές που μας σερβίρουν.
Η νομιμοποίηση της εξαήμερης εργασίας άνοιξε μια συζήτηση έπειτα από πολλά χρόνια για τα δικαιώματα των εργαζόμενων.
Η αντιπολίτευση κατήγγειλε το μέτρο και η κυβέρνηση αντέτεινε την περιορισμένη εφαρμογή του.
Η αλήθεια όμως είναι άλλη, εντελώς διαφορετική από την εικονική πραγματικότητα των Κούλη, ΜΜΕ και Σια.
Ειδικότερα στις τουριστικές περιοχές (ή "τουριστικούς προορισμούς" κατά τον βλακώδη νεολογισμό του συρμού...) η εξαήμερη είναι απλώς ανύπαρκτη, αφού έχει παραχωρήσει την θέση της στην επταήμερη εδώ και πολλά χρόνια.
Αν μου βρει ο Κούλης και ο θίασος που τον περιβάλλει έναν εργαζόμενο π.χ. στην εστίαση που να δουλεύει λιγότερο από 10 ώρες, 7 ημέρες την εβδομάδα ολόκληρη την καλοκαιρινή περίοδο, τότε υπόσχομαι πως στις επόμενες εκλογές όχι μόνον θα τον ψηφίσω, αλλά θα κάνω και καμπάνια υπέρ του.
Πριν από μερικές δεκαετίες, το ανέκδοτο στην Ελλάδα ήταν πως, αν φωνάξεις “πρόεδρε” σε μια πλατεία, θα γυρίσουν οι μισοί, ενώ σήμερα θα γυρίσουν οι μισοί, αν φωνάξεις “σερβιτόρε”. Διάβασε τη συνέχεια
Κάτι που δυστυχώς αδυνατούν να κατανοήσουν οι περισσότεροι εκ των συμπολιτών που σήμερα διαμαρτύρονται για τα κακώς κείμενα, είναι η ευθύνη που φέρουν, που φέρουμε, αν προτιμάτε, ως τοπική κοινωνία για τις τραγικές επιλογές που κάναμε στο παρελθόν.
Ακόμη και στο πρόσφατο.
Η μανία γιγαντισμού
που κατέλαβε το σύνολο σχεδόν των αιρετών, με κορύφωση την περίπτωση
του θηριώδους -για τα δεδομένα της Πάρου- νέου αεροδρομίου, όπως ήταν
αναμενόμενο για κάθε λογικό άνθρωπο, έχει τεράστιο κόστος.
Και ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα.
Η λογική να τρέχουμε πίσω από τα απόνερα της αλόγιστης/τυφλής ανάπτυξης είναι εντελώς αδιέξοδη και αντί να επιλύει, περιπλέκει τα προβλήματα.
Δυστυχώς, ο υποφαινόμενος, τόσο από το βήμα αυτό, όσο και από άλλα παλαιότερα, κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να πείσω για τα αυτονόητα.
Πλην όμως ματαίως.
Τώρα καλούμαστε να πληρώσουμε το τίμημα.
Ένα τίμημα που κάθε χρόνο θα είναι βαρύτερο και πιο ανυπόφορο.
Και όπως θ' αποδειχθεί, δεν αρκεί μια αλλαγή στην διοίκηση του δήμου...
Είδαμε και πάθαμε μέχρι ν' ανακαλύψουν κάποιοι την νο1 "μαύρη τρύπα" για τα υδάτινα αποθέματα* του νησιού που δεν είναι άλλη από τις πισίνες (ενημερωτικά: των πισίνων και όχι των πισινών...).
Ωστόσο άλλη μια "μαύρη τρύπα" που απορροφά τεράστιες ποσότητες νερού και δεν αναφέρεται κανείς (πλην εμού) και είναι το πλύσιμο των (άνω των) 16 χιλιάδων ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων που κυκλοφορούν καθημερινά απαστράπτοντα σε όλους τους δρόμους του νησιού, παραμένει εκτός οπτικού πεδίου των γνωστών και μη εξαιρετέων "ανοιχτομάτηδων" της Πάρου.
Ίσως θα πρέπει να πάρουν το χρόνο τους μέχρι ν' αντιληφθούν το πρόβλημα και να πάρουν θέση.
Εκτός κι αν γνωρίζουν και απλώς "κάνουν την πάπια"...
*η χρήση νερού σε πισίνες ουδόλως μπορεί να συγκριθεί με εκείνη επί παραδείγματι σε κήπους ή και καλλιέργειες, αφού δεν έχει τίποτα απολύτως να προσφέρει στο φυσικό περιβάλλον.
Η μόνη αδιαμφισβήτητη προσφορά, είναι στην ματαιοδοξία των ιδιοκτητών τους...
Υποτίθεται πως διανύουμε μια εξαιρετικά επικίνδυνη για εκδήλωση πυρκαγιών περίοδο.
Υποτίθεται πως με τους καθαρισμούς των ξερόχορτων, ελαχιστοποιούμε τον κίνδυνο εκδήλωσης και μετάδοσης.
Την ίδια ώρα, δημόσιοι φορείς (!!!) κάνουν χρήση βεγγαλικών για να δώσουν χρώμα σε τοπικά πανηγύρια.
Αυτά τα καραγκιοζιλίκια, πείτε μου παρακαλώ, σε ποια άλλη χώρα θα μπορούσαν να συμβούν;
Τον περασμένο μήνα κι έπειτα από πολύ καιρό, έγιναν δυο έργα ασφαλτόστρωσης στο Δ.Δ. Αγκαιριάς.
Το ένα στον δρόμο από το γεφυράκι της Αγκαιριάς προς Αγ. Θεοδώρους και το άλλο στην Αλυκή, από το ύψος του χώρου στάθμευσης προς τον Φάραγγα.
Την ίδια ώρα υπάρχουν δεκάδες δρόμοι στο χωριό που παραμένουν όπως τους "γέννησε η μάνα τους" δηλαδή κανονικοί χωματόδρομοι!
Δεν γνωρίζω τα ακριβή κριτήρια (οι απαντήσεις που πήρα κρίνονται άσχετες) με βάση τα οποία προκρίθηκαν ως επείγουσες τέτοιες εργασίες, αλλά το να κλείνεις τα μάτια στην πραγματικότητα και να προβαίνεις σε αυτές, τότε ενισχύεις τις φωνές εκείνες που αποδίδουν αυτήν την παραδοξότητα σε λογικές διακρίσεων.
Είτε ισχύει, είτε όχι...
Άλλη μια επιβεβαίωση από τις εξελίξεις για τον "Αριστοφάνη".
Σε πλήρη διάλυση το Νέο Λαϊκό Μέτωπο του "αριστερού" (της πούτσας) Μελανσόν, όπως έγραφα πριν τις εκλογές στην Γαλλία.
Έπαιξε τον βρώμικο ρόλο του και μετά τον πέταξαν στον Σηκουάνα και πνίγηκε το αστέρι μας..
1.
Τα αποτελέσματα τόσο των Ευρωεκλογών, όσο και των παράλληλων γενικών
εκλογών στη Βρετανία, αποκάλυψαν ένα κοινό παρονομαστή αλλά και μια νέα
πανευρωπαϊκή τάση που πιθανότατα οδηγεί σε μεγάλες ανατροπές.
2. Ο κοινός παρονομαστής είναι η αποδοκιμασία της «πολιτικής» με την
τυπική έννοια της «εκλογής» αντιπροσώπων (κάτι σαν τους
«εργατοπατέρες») που (με το αζημίωτο βέβαια) αναλαμβάνουν να
διεκπεραιώνουν τις εθνικές και κατ’ επέκταση τις ευρωπαϊκές υποθέσεις,
σύμφωνα φυσικά με τις εντολές που παίρνουν από την Υπερεθνική Ελίτ, η
οποία διαφεντεύει τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης
παγκοσμιοποίησης.
3. Η νέα πανευρωπαϊκή τάση είναι αυτή της αδιαφορίας γι’ αυτό που
περνά για «πολιτική» σήμερα—που είναι βέβαια το στημένο παιχνίδι μεταξύ
επαγγελματιών πολιτικών, τους οποίους το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η
επανεκλογή τους σε ένα ιδιαίτερα προσοδοφόρο (ακόμη και χωρίς τα
«τυχερά» του) επάγγελμα!
Αν στη θέση του Τραμπ ήταν ο οιοσδήποτε πολιτικός, εξυπακούεται κι ο Μπάιντεν, θα έσπευδαν όλοι οι του "δημοκρατικού τόξου" να δηλώσουν πως "είναι Μπάϊντεν", εφόσον ο πυροβολισμός στόχευσε τον νυν πρόεδρο των Η.Π.Α.
Τώρα, επειδή στη θέση του θύματος είναι ο Τραμπ, επιχειρείται υποβάθμιση του γεγονότος και προσπάθεια παραπληροφόρησης που βγάζει μάτια.
Ούτε λόγος φυσικά για τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονικής απόπειρας από τους σανοταϊστές των μέσων της Νέας Τάξης...
Όσοι είναι τακτικοί αναγνώστες μου θα θυμούνται πως σε παλαιότερο άρθρο προεξοφλούσα ως επόμενο βήμα της "Δημοκρατίας" των Η.Π.Α. την απόπειρα κατά της ζωής του Τραμπ.
Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού κάθε προσπάθεια να αποτραπεί νέα κάθοδός του στις εκλογές με γελοίες δικαστικές διώξεις απέβησαν άκαρπες.
Δεν μας αρκούσαν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες επισκέπτες κάθε καλοκαιρινή περίοδο, θέλαμε κι άλλους.
Θέλαμε (θέλουμε ακόμη δεν είναι έτσι;) επέκταση της τουριστικής σαιζόν, θέλαμε απευθείας πτήσεις από το εξωτερικό, θέλαμε περισσότερη ανάπτυξη.
Τώρα που στρίμωξαν τα πράγματα σκούζουμε και διαμαρτυρόμαστε.
Απέναντι σε ποιον;
Στον εαυτό μας;
Αναρωτιέμαι, πως συμβιβάζεται αυτός ο "προβληματισμός" για το παρόν και το μέλλον, με την ακάθεκτη πορεία προς την επέκταση και την αναβάθμιση του Αεροδρομίου;
Δηλαδή, για να καταλάβω κι εγώ ο ηλίθιος, τι ακριβώς περιμένουν οι οψίμως συγκλονισμένοι συμπολίτες μου, ότι με τα περισσότερα και μεγαλύτερα αεροπλάνα θα έρχονται ευχές και λουλούδια από το εξωτερικό, ή επιπρόσθετα χιλιάδες τουρίστες;
Πιστεύουν στα σοβαρά πως αυτό δεν θα επιτείνει την κερδοσκοπία στη γη και δεν θα φουντώσει έτι περαιτέρω την μεγαλοπρεπέστατη φούσκα των ακινήτων;
Αλήθεια, τόσα χρόνια που προεξοφλούσα αυτήν την εξέλιξη, εσείς που βοσκούσατε;
Αυτήν την Πάρο λοιπόν θέλουμε (θέλετε είναι το ακριβέστερο) και έχουμε επωμιστεί ακέραια την ευθύνη για το κατάντημά της.
Όταν
κάνεις τ' αδύνατα δυνατά για να ενισχύσεις τα αίτια της παθογένειας,
δεν δικαιούσαι να καταγγέλλεις τ' αποτελέσματα που αυτά επιφέρουν.