ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ (ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΕΝΑ)

*Ο άδικος χαμός του Διαμαντή συνέβη σε μια χρονική περίοδο που μάλλον δεν ευνοεί την εξαγωγή συμπερασμάτων.
Αντίθετα, θα έλεγα πως μάλλον την υπονομεύει.
Όλοι σχεδόν, σχετικοί και άσχετοι με το επιχειρείν, τελούν υπό την επήρεια της παραζάλης της τουριστικής περιόδου.
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια...
Έτσι δεν καθίσταται αντιληπτό, ότι ο πραγματικός φονιάς (έστω και δια χειρός Ιταλών τουριστών) είναι το τρικέφαλο καθεστώς ΑΣΥΔΟΣΙΑΣ/ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ/ ΑΝΟΧΗΣ που αποτελεί το ιδανικότερο περιβάλλον για την επιθετική έως δολοφονική συμπεριφορά  παραβατικών φιλοξενούμενων (;) του νησιού, όταν εγκαλούνται στην τάξη από θιγόμενους πολίτες....

*Η μανιέρα με τις διακομιδές ασθενών/τραυματιών, γνωρίζει δόξες λαμπρές.
Είδηση δεν αποτελεί πλέον το αν κάποια μέρα έγινε, αλλά το αν ΔΕΝ έγινε διακομιδή ασθενούς ή τραυματία σε νοσοκομείο του κέντρου.
Αναρωτιέμαι :Που πήγαν άραγε όλοι εκείνοι οι φλογεροί αγωνιστές που συγκόμισαν θηριώδη άλμπουμ από τις φωτογραφίες των κινητοποιήσεων για την ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ των υπηρεσιών υγείας στο νησί;

*Δυστοκία χαρακτηρίζει τις προσπάθειες να προκύψει ένα σχήμα που θα διεκδικήσει με αξιώσεις τη δημοτική εξουσία από το νυν δήμαρχο.
Πολύ κουβέντα, πολλές συναντήσεις, πολλή αμπελοφιλοσοφία κι αποτέλεσμα: μηδέν!!
Επί του παρόντος τουλάχιστον!
Γιατί κάποιοι καλά ενημερωμένοι επιμένουν, πως η κρίσιμη περίοδος για ασφαλή συμπεράσματα είναι εκείνη λίγο μετά τις γιορτές.

*Το οδικό δίκτυο του νησιού σε πάρα πολλά σημεία παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα.
Υπάρχουν τμήματα δρόμων που θυμίζουν κανονικό πεδίο βολής, ενέχοντας μεγάλους κινδύνους ιδιαίτερα για επιβαίνοντες σε δίτροχα.
Δυστυχώς και παρά την πολύ σκληρή χρήση τους, υπάρχουν δρόμοι στο νησί που είναι από ελάχιστα συντηρημένοι, έως καθ' ολοκληρίαν  ασυντήρητοι, εδώ και αρκετά χρόνια.
Εκεί όπου ακόμα είναι σε καλή ή σχετικά καλή κατάσταση, εν πολλοίς οφείλεται ΚΑΙ στην παρατεταμένη ανομβρία...

*Άνθρακες ο θησαυρός του ανασχηματισμού!
Έμεινε στην "απ' έξω" ο Γιάννης, λόγω βεβαρημένου πρόσφατου ιντερνετικού παρελθόντος.
Έτσι έχασα την ευκαιρία ν' απολαύσω την συγκατοίκησή του με κάποιους Συριζαίους που με επέκριναν σφόδρα το 2010 για την συμμετοχή μου στον συνδυασμό με επικεφαλής τον Βλαχογιάννη.
Γιατί αν η στήριξη Γιάννη στον εκλεκτό του τότε Χρήστο συνιστούσε ικανό αποτρεπτικό στοιχείο για συμμετοχή σε έναν δημοτικό συνδυασμό, δομημένο από τα κάτω προς τα πάνω, τότε η κυβερνητική καρέκλα σε έναν δράκο του πολιτικού παραμυθιού τι θ' αποτελούσε;
Δικαίωση των οραμάτων  και των αγώνων της αριστεράς;


 

Το χιπ χοπ του ανασχηματισμού

ΣΤΑΘΗΣ
Με 51 υπουργοϋφυπουργούς έχεις ένα ολιγομελές και ευέλικτο σχήμα – ίσως μόνον η ΕΡΤ να ’ναι κάπως πολυπληθέστερη, αλλά ευτυχώς είναι κι αυτή το ίδιο αποτελεσματική.
  Νέα πρόσωπα: η κυρία Μυρσίνη Ζορμπά. Έρχεται απ’ τον πλανήτη των Αναμάρτητων. Πιο Σημιτικιά, βγάζεις παραμαγούλες.
Σύζυγος του κ. Αντώνη Λιάκου (επίσης το πόποτε Σημιτικού), ηγέτη των εθνομηδενιστών και μέντορα του Τσίπρα (στον εθνομηδενισμό). Διέφυγε (η κυρία Ζορμπά) απ’ τον «Συνωστισμό της Σμύρνης» – μόνον η έρμη η κυρία Ρεπούση καταποντίστηκε. Για την ώρα. Καθότι, όπως έχουν αποδείξει κατ’ επανάληψιν οι προερχόμενοι (ορισμένοι) εκ του ΚΚΕ εσωτ., κανείς δεν χάνεται (όταν ξέρει να δουλεύει σε πολλούς κατά καιρούς και κατά σειράν αφεντάδες).
  Ο πολιτισμός των Ελλήνων υπό τη φροντίδα του κ. Σόρος.
  Η κυρία Κατερίνα Παπακώστα. Όταν αποκαλούσε τον Τσίπρα «ολίγιστο», έκανε νεανικές τρέλες. Πάντως η αριστερή (sic) πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ ανησυχεί – αφού έχουμε Καρακώστα τι την θέλουμε την Παπακώστα; (Προβληματίζεται ο σ. Φίλης).
  Γιάννος – «κι εμείς για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι» – Παπαντωνίου! Ο μεγάλος αδικημένος. Αντ’ αυτού, έλαβε υπουργείο η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου! Και τι υπουργείο; Διοικητικής Ανασυγκρότησης: να ξαναγίνουμε όλοι ΠΑΣΟΚ.
  Ευτυχώς, ορισμένα κρίσιμα υπουργεία παραμένουν σταθερά στα χέρια των προοδευτικών δυνάμεων. Υπουργείο Οικονομικών: Οίκος Ρότσιλδ. Υπουργείο Εθνικής Αμύνης: 7ο Σύνταγμα Εθνοφρουράς, Νεμπράσκας (υφυπουργός: ο Σερίφης του Λιτλ Μπιγκ Φωλ Μοντάνας). Υπουργείο κυρίας Νοτοπούλου: τα λουλούδια, οι αμμουδιές, τα τριζόνια, νοτίως της FYROM και δυτικώς της Καβάλας. Και τα σπουργιτάκια.
  Υπουργείο Δικαιοσύνης, Μιχάλης Καλογήρου, πουτ δε κοτ ντάουν και τα σκυλιά δεμένα (να φυλάνε τους «φακέλους»). Τζιχαντιστής της Προεδρικής Φρουράς, με φιλοδοξίες να υπερακοντίσει τις σταθερές αξίες της κυβέρνησης Πολάκη - Κατρούγκαλο (χάσαμε τον κ. Μπαλάφα stop, silver alert ο κ. Κώστας Ζαχαριάδης).
  Λόρδος Ναύαρχος του Πλωϊμίου ο κ. Φώτης - Φανούρης Κουβέλης (ο… Πυρπολητής). Τέλος, οι γίγαντες - άτλαντες της κυβέρνησης Αλέκος Φλαμπουράρης («αέρα χρωστάμε, με αέρα θα τους πληρώσουμε»), Χριστόφορος Βερναρδάκης (να πηγαίνει στο Σούπερ Μάρκετ χωρίς άγχος, βρε παιδιά) και Δημήτρης Τζανακόπουλος (ο Δημοσθένης ταλιμπάν και ο Κικέρων σπαχής).
  Τα περισσότερα από τα νέα πρόσωπα στην κυβέρνηση είναι τόσο παλιά όσον ο σκόρος. Και μυρίζουν παλαιοκομματισμό τέτοιον που μόνον ο κ. Νίκος Παππάς θα μπορούσε να πει για αυτόν ότι «εκφράζει το προοδευτικό φάσμα με τον ΣΥΡΙΖΑ κεντρική πολιτική δύναμη». Μόνον ο κ. Παππάς! (Όστις έμεινε κάπως στάσιμος φευ, βαβαί, παπαί).
  Όπως και να ’χει, πρόκειται για μια κυβέρνηση μακράς πνοής (μέχρι να μας βγει η ψυχή), μια κυβέρνηση που αποδεικνύει εκ νέου ότι η κυρία Μέρκελ ήταν δίκιο κι έγινε πράξη, μια κυβέρνηση με το ηθικό πλεονέκτημα του καιροσκοπισμού και της αγωνίας να τη βγάλει καθαρή για όσον περισσότερο καιρό ακόμα μπορεί. Μια κυβέρνηση που δεν πρόκειται να κυβερνήσει, αλλά απλώς να διεξαγάγει προεκλογικόν αγώνα. Βασισμένον
  στο αλλούτερο και στο παράλογο. Ο Τσίπρας ήταν που έλεγε ότι δεν υπάρχει τρίτο μνημόνιο – ο ίδιος διακηρύσσει τώρα την έξοδο από το τρίτο μνημόνιο. Παρ’ τ’ αυγό και κούρεφ’ το! Κι αυτό ακριβώς
  θα είναι το δόγμα διακυβέρνησης για τον καιρό που απομένει σ’ αυτήν την ανιδεολογική, πολιτικάντικη δράκα… 

ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/287267/hip-hop-toy-anashimatismoy

Η «ηρωίδα πρόσφυγας» των φονιάδων αποκεφαλιστών του FSA ήταν τελικά διακινητής λαθρομεταναστών

- Συνελήφθη στην Ελλάδα για διακίνηση μεταναστών η 23χρονη κολυμβήτρια - ηρωίδα από τη Συρία

...κι ωραίο το παραμύθι που διακινούσαν οι δημοσιογραφικές πόρνες: Η 23χρονη Σάρα Μαρντίνι και η αδερφή της, Γιούσρα είχαν προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση, όταν έσωσαν από βέβαιο πνιγμό 18 ανθρώπους, κολυμπώντας για ώρες μέσα στη νύχτα και «ρυμουλκώντας» τη βάρκα με τα χέρια τους έως τα ελληνικά παράλια.

Μέχρι το 2015 ο βασικός μισθός στα ανθρωπόμορφα κτήνη ήταν 5.000 δολάρια το μήνα για να ανατρέψουν τον εκλεγμένο "αιμοσταγή δικτάτορα Άσαντ"...

Κάθε μέλος της οικογένειας τρομοκράτη είχε επίδομα 1.000 δολάρια το μήνα...

Πήραν το...

Διαβάστε περισσότερα »

Στο καφενείο

        
Είναι απ’ αυτά που δεν μπορείς να τ’ αφήσεις πίσω σου. Είναι σαν τις υποθέσεις που οι ντετέκτιβ αναρτούν τα στοιχεία τους στον τοίχο, τα παρατηρούν και προσπαθούν να βγάλουν άκρη. Το ίδιο πράγμα στο χωριό μου γίνεται αλλιώς: βάζεις τις σκέψεις σου στο τραπέζι, βάζεις δίπλα τους καφέ, ανάβεις τσιγάρο και προσπαθείς να βγάλεις νόημα.
Η λογική έλεγε, και τα γεγονότα μετά απέδειξαν, ότι ο Τσίπρας γνώριζε πως υπάρχουν νεκροί όταν έστηνε εκείνο το ρηχόψυχο επικοινωνιακό σόου για την τραγωδία στο Μάτι.
Εδώ, σε αυτό το γεγονός, ένας άνθρωπος σταματά. Δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να αφήσει κανείς να χαθεί πίσω του, μέσα στον κουρνιαχτό των τρεχόντων. Πρόκειται για μια στάση και μια πράξη με ασυνήθιστα χαρακτηριστικά. Αν ήθελε να το δει κανείς κάπως ελαφρά, θα έμενε στον τρόπο του καφενείου στο χωριό μου (πάλι), όπου ο κόσμος δεν θέλει να πολυσκοτίζεται (και για να προφυλάττει την ψυχή του). Στο καφενείο λοιπόν θα καθάριζαν την υπόθεση με δύο αποφάνσεις. Η πρώτη: για να κρύψει κανείς κάτι τέτοιο, θα πρέπει να είναι πολύ αναίσθητος ή γάιδαρος (η λέξη «ανάλγητος» δεν συνηθίζεται στο εν λόγω καφενείο). Και δεύτερον: για να κρύψει επίσης κανείς κάτι που ήξερε ότι θα βγει εν τέλει στο φως, θα πρέπει να είναι κορόιδο ή βοϊδοκέφαλος ή μπουμπούνας (η λέξη «κουτοπόνηρος» είναι ελαφρών βαρών σ’ αυτά τα καφενεία). Σε καφενεία όπου έναν τέτοιον τύπο δεν θα τον έστελναν ούτε για να φέρει τσιγάρα.
  Βάζω λοιπόν κι εγώ τις σκέψεις μου (εξαιρώντας τη θλίψη μου) στο τραπεζάκι μπροστά μου, δίπλα στον καφέ μου κι αναρωτιέμαι τι εμπιστοσύνη μπορεί να έχει ένα έθνος σε έναν πρωθυπουργό που ούτε ο θάνατος των συμπολιτών του μπόρεσε να κλονίσει την τάση του στα ψέματα, τους θεατρινισμούς και τη δημαγωγία. Αλλά και στην ευήθεια. Διότι δύσκολα άλλος στη θέση του δεν θα αντιλαμβανόταν ότι η αλήθεια εν τέλει θα βγει στο φως. Κι ακόμα πιο δύσκολα κάποιος άλλος στη θέση του δεν θα προσπαθούσε να διαχειρισθεί το συλλογικό πένθος, δείχνοντας την προσωπική του συντριβή.
Όχι μόνον λοιπόν καμιά συναίσθηση στον πόνο των άλλων, αλλά κι εντυπωσιακή κουταμάρα στην πολιτική και ηθική διαχείριση της κρίσης.
Η τραγωδία στο Μάτι περιγράφει κι εξηγεί την ευκολία του Τσίπρα ως προς τον κατευνασμόκαι τον ενδοτισμό, είτε πρόκειται για τις διαπραγματεύσεις με τους Δανειστές – Δυνάστες είτε πρόκειται για τις εντολές των ΗΠΑ περί το Μακεδονικό (σήμερα) και τα ελληνοαλβανικά (αύριο).
Ανάσταση νεκρών στο Μάτι (τουλάχιστον από τον Τσίπρα) δεν προβλέπεται – όμως, η μακάβρια αλληλουχία για ανάσταση συντάξεων και μισθών, για ανάταξη φορολογίας και εισφορών προβλέπεται. Και διακηρύσσεται. Ο Τσίπρας τώρα ευαγγελίζεται ότι θα σκοτώσει τους δράκους που ο ίδιος έσπειρε. Όμως η επανάληψη του ίδιου κόλπου, στο καφενείο του χωριού μου προκαλεί στους θαμώνες την ίδια αδιαφορία που προκαλούν τα καμώματα ενός εγνωσμένου θεομπαίχτη.
Όσο για τον ανασχηματισμό, σε αυτές τις περιπτώσεις το ανακάτεμα της τράπουλας δεν αλλάζει τα χαρτιά. Ο Τσίπρας έως πριν από λίγο καιρό έμοιαζε απρόσβλητος, όμως έχοντας μαζέψει τόσες αμαρτίες, όποια στραβή κι αν συμβαίνει στο εξής, θα πέφτει πάνω του. Πες τε το αποδρομή, πες τε το εντροπία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο…
Πες τε το και θεία Δίκη.
*Πηγή: topontiki.gr

Αν η Ελλάδα αποκτήσει το δικό της εθνικό νόμισμα, μπορεί να υποστεί ανάλογο νομισματικό πόλεμο μ’ αυτόν της Τουρκίας;

Πρόκειται για ένα εύλογο ερώτημα, το οποίο ενισχύεται από τις υστερικές κραυγές του ιερατείου της «ελεύθερης αγοράς». Να τι θα πάθουμε αν πάμε στη δραχμή! Θα γίνουμε Βενεζουέλα! Θα την πάθουμε όπως η Τουρκία!

Βέβαια, το γεγονός ότι η Βενεζουέλα, π.χ., δεν έχει εθνικοποιήσει το νόμισμά της και επιτρέπει ακόμη σε 2-3 οικογένειες να ελέγχουν το τραπεζικό σύστημα της χώρας, αλλά και τη νομισματική κυκλοφορία - όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και με το εξωτερικό - δεν σημαίνει τίποτε απολύτως για το εν λόγω ιερατείο. Ούτε το γεγονός ότι η Βενεζουέλα, όπως και η Τουρκία έχουν εξαρτήσει την οικονομία τους από τις συναλλαγματικές ροές του εξωτερικού. Η μεν Βενεζουέλα επιμένοντας να διατηρείται ως «μονοκαλλιέργεια» με την πώληση αργού πετρελαίου στη διεθνή αγορά, η δε Τουρκία μέσω της προσέλκυσης κερδοσκοπικού κεφαλαίου από το εξωτερικό.

Όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για το ιερατείο, το οποίο εκλαμβάνει την παγκοσμιοποίηση των αγορών κεφαλαίου, αλλά και την εξάρτηση των οικονομιών από δαύτες, με όρους παπικής, ή πουριτανικής Θείας Αποκάλυψης. Με τους ίδιους αιματοβαμμένους όρους που η επίσημη θρησκοληψία του μεσαίωνα έβλεπε στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων το Λόγο του Κυρίου.

Η μόνη ουσιαστική διαφορά τότε και σήμερα βρίσκεται στο ενδυματολογικό. Το ιερατείο σήμερα δεν συνηθίζει να κοσμεί το αλάθητο των Αγορών με την τιάρα του Πάπα, αλλά με τους τίτλους μιας ακαδημαϊκής κοινότητας, η οποία από άποψη ελευθερίας της έρευνας και αναζήτησης της αλήθειας όλο και περισσότερο επιστρέφει στην εποχή του αγγλοσάξονα ιερομόναχου Αλκουίνου. Του ιδρυτή δηλαδή της «αναγέννησης» του Καρλομάγνου, με την οποία επέβαλλε για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία ως επίσημη πολιτική της εξουσίας την πιο απόλυτη πνευματική καταστολή με ποινή το βασανιστικό θάνατο για όποιον αρνιόταν να υποταχθεί σ’ αυτήν.

Διαβάστε περισσότερα »

Καλοφαγάδες οι αρχαίοι Έλληνες

Καλοφαγάδες, με προτίμηση στα μεγάλα φρέσκα ψάρια, αν και πανάκριβα και προνόμιο των πλουσίων, ήταν οι αρχαίοι Έλληνες, που αγαπούσαν ιδιαίτερα τα μπαρμπούνια, τα χέλια και τους τόνους.

Την ιχθυοφαγία στην αρχαία Ελλάδα μελετάει η ζωο-αρχαιολόγος στο Ινστιτούτο Αιγιακής Προϊστορίας για την Ανατολική Κρήτη και συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝ.ΑΛ.Ε.), Δρ Δήμητρα Μυλωνά, συλλέγοντας στοιχεία από γραπτές πηγές, επιστημονικά κείμενα αλλά και από τη μελέτη διαφόρων ευρημάτων.
"Μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε πολλά από τα ψαροκόκαλα που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη και από τα σκεύη μέσα στα οποία μαγείρευαν, προχωρώντας σε χημική ανάλυση των υπολειμμάτων των τροφών", εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μυλωνά. "Παράλληλα", συνεχίζει, "υπάρχουν αναφορές σε πολλά αρχαία κείμενα, όπου, για παράδειγμα, στην Κλασσική Αθήνα, η αγορά όλων των ψαριών από έναν πλούσιο πολίτη, θεωρήθηκε αντιδημοκρατική πράξη αφού δεν άφησε τίποτα για τους υπόλοιπους".
Για κάποια ψάρια, μάλιστα, όπως το μπαρμπούνι ή το χέλι, η τιμή τους έφτανε σε αστρονομικά για την εποχή ύψη. Από τον 2ο αι. π.Χ. σώζεται ένας τιμοκατάλογος ψαριών σε μία λίθινη επιγραφή από το Ακραίφνιο της Βοιωτίας, που την εποχή εκείνη βρισκόταν στις όχθες της λίμνης Κωπαΐδας. Ο τιμοκατάλογος αυτός περιλαμβάνει θαλασσινά και λιμναία ψάρια σε ποικίλες τιμές. Το επάγγελμα του ψαρά θεωρούνταν ένα από τα πιο δύσκολα, ιδιαίτερα για όσους ψάρευαν στη θάλασσα, αν και επιγραφικές μαρτυρίες μιλάνε για εύπορες συντεχνίες ψαράδων κοντά σε πλούσιους ψαρότοπους. Ιδιαίτερα κερδοφόρο, όμως, φαίνεται να ήταν το επάγγελμα του ιχθυέμπορου.
Σύμφωνα με την κ. Μυλωνά, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ιδιαίτερη προτίμηση στα πετρόψαρα του Αιγαίου, αλλά επιδίδονταν και στην αλιεία πολλών πελαγικών ειδών, όπως ο τόνος -ο οποίος κατείχε ιδιαίτερη θέση στην προτίμηση των αρχαίων- οι παλαμίδες, τα σκουμπριά και ο γαύρος, ο οποίος κατά εποχές ήταν εξαιρετικά άφθονος και ψαρευόταν πολύ εύκολα με κυκλικά δίχτυα.
"Βέβαια, δεν έχουμε συνταύτιση ονομάτων για όλα τα ψάρια που αναφέρονται σε αρχαίες πηγές, παρά μόνο εκεί που δίνονται λεπτομέρειες για τα χαρακτηριστικά των ψαριών", διευκρινίζει.
Όσον αφορά τα μεταποιημένα ψάρια, όπως ο παστός τόνος και οι αντζούγιες, αλλά και τα μυστηριώδη μελάνδρυα, καταναλώνονταν ευρέως, απ' όλες τις κοινωνικές τάξεις και αποτελούσαν προϊόν ενός πολύ ανθηρού εμπορίου σε όλη τη Μεσόγειο και τις γειτονικές θάλασσες. Μεταξύ αυτών, τονίζει η κ. Μυλωνά, "ο γάρος αποτελούσε στην αρχαιότητα και στον μεσαίωνα, βασικό στοιχείο της διατροφής".
"Ο γάρος ήταν ένα είδος σάλτσας, φτιαγμένος από σιτεμένα εντόσθια λιπαρών ψαριών με αλάτι, αντίστοιχος με τη σάλτσα ψαριού (fishsauce) της κουζίνας της Άπω Ανατολής. Ο γάρος υψηλής ποιότητας (από εντόσθια και αίμα τόνου) ήταν πανάκριβος. Υπήρχαν πόλεις γύρω από τη Μεσόγειο και τον Εύξεινο Πόντο που ζούσαν από την παραγωγή και το εμπόριο του γάρου και των λοιπών ιχθυηρών προϊόντων. Σήμερα, βρίσκουμε τους αμφορείς στους οποίους διακινούνταν, οι οποίοι εκτός από το χαρακτηριστικό τους σχήμα, συχνά περιέχουν υπολείμματα των μεταποιημένων ψαριών".
Η µεταποίηση των αλιευµάτων µαρτυρείται ήδη δύο χιλιετίες πριν από την εποχή αυτή από το Ακρωτήρι στην Σαντορίνη, της Εποχής του Χαλκού, όπου σε ανασκαφή βρέθηκαν τα υπολείµµατα µεγάλων αποξηραµένων συναγρίδων. Τα ψάρια είχαν ανοιχτεί, η σπονδυλική τους στήλη είχε αφαιρεθεί, είχαν πιθανόν παστωθεί και αποξηρανθεί και στην συνέχεια είχαν κρεµαστεί σε µια αρµαθιά. Στο Ακρωτήρι εντοπίστηκε και µια ακόμη περίπτωση µεταποιηµένων ψαριών καθώς σε ένα πιθάρι βρέθηκαν οστά ολόκληρων φαγκριών, µαζί µε υπολείµµατα της σάρκας τους και σπόρους σιτηρών.
Έρευνα για τις αλιευτικές παραδόσεις
Η σημαντικότητα της θάλασσας και των πόρων της είχαν ήδη επισημανθεί από την αρχαιότητα και συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάπτυξη του Ελληνικού πολιτισμού. Σε ορισμένες περιοχές αναπτύχθηκαν μακρόβιες και πλούσιες αλιευτικές παραδόσεις που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την ταυτότητα και τον τρόπο ζωής των παράκτιων κοινοτήτων, αλλά και στήριξαν τις τοπικές οικονομίες μέσω της αλιείας και της επεξεργασίας των αλιευμάτων. Τις πολύτιμες αυτές παραδόσεις θα προσπαθήσουν να "αλιεύσουν" οι επιστήμονες του ΕΛΓΟ - ΔΗΜΗΤΡΑ στις περιοχές της Θάσου, της Σαμοθράκης, αλλά και στις ακτές του Βορειοανατολικού Αιγαίου και συγκεκριμένα από το Στρυμόνα μέχρι τις εκβολές του Έβρου.
Οπως εξηγεί η κ.Μυλωνά, μέσα από το ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα με τον τίτλο "PERICLES" (Preserving and sustainably governing coastal heritage and landscapes in European coastal and maritime regions) η Ελλάδα και συγκεκριμένα το Ινστιτούτο Αλιευτικής Έρευνας (ΙΝΑΛΕ) του ΕΛΓΟ - ΔΗΜΗΤΡΑ, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης, θα προσπαθήσουν να καταγράψουν την αλιευτική πολιτιστική κληρονομιά της κάθε περιοχής, με στόχο τη διαφύλαξη των πολύτιμων πανάρχαιων αλιευτικών γνώσεων και πρακτικών, αλλά και την κοινοποίησή τους στην παγκόσμια ερευνητική κοινότητα.
Για την έρευνα γύρω από τις αλιευτικές παραδόσεις του κάθε τόπου, απαραίτητη είναι η εμπλοκή των τοπικών κοινωνιών, οι οποίες θα κληθούν να βοηθήσουν στη διατήρηση, συνέχιση, αλλά και στην ομαλή ένταξη των σχετικών παραδόσεων στις νέες περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, που τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επιφέρει μεγάλες αλλαγές στη φυσιογνωμία των παράκτιων αλιευτικών κοινοτήτων, συχνά απειλώντας τις μακροχρόνιες παραδόσεις τους.
"Το πρόγραμμα είναι τριετές και ξεκίνησε τον Μάιο του 2018 με τη συνεργασία 8 χωρών. Στόχος μας είναι η καταγραφή της σημερινής αλιευτικής παράδοσης που είναι στα όρια της εξαφάνισης προκειμένου να διασωθεί και να συνεχιστεί", καταλήγει η κ.Μυλωνά.
Νατάσα Καραθάνου
πηγή:Το κουτί της Πανδώρας

Μάνος Ελευθερίου

                   

Μονήρης και μοναχικός. Η ποίησή του έκανε κρότο. Μερικές φορές βάδιζαν οι στίχοι του με τον παιάνα. Ευγενής, ευγενικός, ευγενέστατος. Ποιητής – πολεμιστής με την κλασική έννοια, συχνά έγραφε πάνω στην ασπίδα του. Άλλοτε έπαιζε πεσσούς με τα τραύματά του. Ο Μάνος Ελευθερίου, αυτός ο γερτός άνθρωπος, γερτός σαν τον μίσχο των ανθέων, ήταν φαρδύς κι ευρύστερνος σαν τον Αίαντα τον Τελαμώνιο. Λυρικός κατ’ οικονομίαν κι επικός από καθήκον, διετέλεσε φρουρός σε καφενεία, γήπεδα, στρατώνες και αγορές, λιμάνια και γειτονιές,
σε φωτογραφίες των παλαιών και των περασμένων, διετέλεσε φρουρός δακρύων και στεναγμών, ευδοκίμως υπηρετήσας. Έβλεπε και μας έλεγε ό,τι έβλεπε, σε μας που θέλαμε να δούμε και με τα μάτια του βλέπαμε. Βυζαντινός. Όχι από τους τελευταίους Βυζαντινούς – δεν υπάρχουν «τελευταίοι» Βυζαντινοί, απλώς υπάρχουν λίγοι. Και πάντα λίγοι θα έρχονται και λίγοι θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Εστεμμένες ψυχές, εσφιγμένες ζωές. Τον Μάνο Ελευθερίου δεν τον αποχαιρετάς με στίχους και ποιήματα δικά του – «ευκολάκι», καθώς θα έλεγε και ο ίδιος, τώρα που στα στερνά του προσπάθησε για λίγο να συνταυτισθεί με τα πιασάρικα λόγια, ξορκίζοντας ίσως έτσι το πολύ βάρος, τα ηφαίστεια που έφερε και τη μνήμη των οραμάτων που είδε. Απ’ την κάμαρά του ο Μάνος Ελευθερίου είδε τις αρένες και τα χαρακώματα, τα κεράκια των ανθρώπων και τον άνεμο των γεγονότων, ήπιε μυρωδάτο τσάι με τη Σίβυλλα (ως εκ τούτου ερμήνευε και ορμήνευε) και έβγαζε το φαρμάκι απ’ τις πληγές εκείνων που θα έπρεπε να πολεμήσουν και την επόμενη μέρα. Κοιτάξτε τον τώρα πια στις φωτογραφίες, πώς μας κοίταζε! Στοχαστικός, απόμακρος, ευρύχωρος, μυγιάγγιχτος, παιγνιώδης, σκαρώνοντας ιστορίες από ασήμαντον αφορμή (εμάς) – ιστορίες που μπορούσαν να χωρέσουν στα μεγάλα αλώνια των προσδοκιών μας.
Με μια ιστορία θα αποχαιρετήσω κι εγώ δακρυσμένος τον Μάνο Ελευθερίου (διότι, ναι μου χάρισε και μένα τον λυτρωτικό λυγμό, όχι μόνον μια φορά). Ο κύριος Χ. λοιπόν εργαζόταν στον «Ριζοσπάστη», όταν ύστερα από μεγάλα γεγονότα εν μέσω συντρόφων ήρθε η ώρα να φύγει για αλλού και για αλλού να πετάξει σαν το σπασμένο πουλί. Εκείνο το απόγευμα, όσον ο κύριος Χ. μάζευε τα μπογαλάκια του, ο Οδυσσέας Ιωάννου από την εκπομπή του τότε στον «902 Αριστερά στα FM», μαθαίνοντας τα καθέκαστα, αφιέρωσε στον κ. Χ. τη «Δίκοπη Ζωή».
Δέκα χρόνια μετά, ακριβώς την ίδια ημερομηνία, ο κύριος Χ. μάζευε ξανά τα μπογαλάκια του και αφυπηρετούσε από τα «Νέα». Χωρίς να γνωρίζει τα καθέκαστα ο Κώστας Θωμαΐδης, αφιέρωνε εκείνο το βραδάκι στον κύριο Χ. τη «Δίκοπη Ζωή». Δέκα χρόνια μετά, όχι ακριβώς την ίδια ημερομηνία (λίγο πριν απ’ το Μεγαλοβδόμαδο οι δύο προηγούμενες), αλλά λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα, η θητεία του κυρίου Χ. στην «Ελευθεροτυπία» έσβησε. Μαζεύοντας τα μπογαλάκια του ο κύριος Χ. πήγε να βγάλει από την πρίζα του και το ραδιοφωνάκι του, που, όμως, άρχισε να παίζει τη «Δίκοπη Ζωή». Αυτήν τη φορά ούτε σύντροφος κανείς, ούτε φίλος είχε αφιερώσει τη «Δίκοπη Ζωή» στον κύριο Χ., αλλά όλως τυχαίως το μαχαίρι δήλωσε ότι δεν ήταν πια φυλαχτό.
Αφύλαχτος είναι το ίδιο καλά όσον και ακτήμων. Στο καλό, ιερέ κύριε Μάνο…

Στάθης Σταυρόπουλος
*Πηγή: topontiki.gr

Ένας μαλάκας μάλαμα

Επόμενη κρίση δεν πρόκειται να συμβεί. Ούτε στην Τουρκία, ούτε στην Ιταλία, ούτε πουθενά αλλού. Επίσης, ατάραχη η Ελλάδα θα ταξιδεύει για τα επόμενα σαράντα χρόνια με 3% ανάπτυξη, φιλικά επιτόκια και ούριους ανέμους. Είμαστε ηλίθιοι, πλην όμως οι ηλίθιοι δεν είναι άτρωτοι.

Βεβαίως υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος (πάντα υπάρχει η άλλη πλευρά). Πιθανόν ο βαθύτερος εθνικός μας σχεδιασμός να βασίζεται στο δόγμα ότι η βλακεία είναι αήττητη. Συνεπώς η πόλωση και η παροχολογία πιθανόν να είναι αρκετές, ως αναγκαίες και ικανές συνθήκες για τη χάραξη εκείνης της εθνικής στρατηγικής
που θα ωθήσει την Ελλάδα (της Εποπτείας) να αντιμετωπίσει τις πληγές της Ελλάδας (των Μνημονίων). Είναι αλήθεια ότι η βλακεία αποβλακώνει κι όσους τη συναντούν (καθώς ο Μπρεχτέβαλε τον κ. Κόυνερ να μας προειδοποιεί). Πόσω μάλλον όταν ένα έθνος υφίσταται τη βλακεία στην εξουσία. Όταν εκτός από ταξική η καταπίεση είναι και ηλίθια. Οι χαρωπές υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα διορθώσει τα εγκλήματα που έκανε, ισολογίζουν τις εξαγγελίες της αντιπολίτευσης ότι αυτά τα εγκλήματα θα συνεχισθούν από τους καθωσπρέπει ειδικούς κι όχι απ’ τους παρείσακτους κατσαπλιάδες. Παρ’ ότι
αυτοί οι τελευταίοι προσπαθούν να εισέλθουν κι εκείνοι στην Αθηναϊκή Λέσχη παρενδύοντας τονΚαρανίκα σε Ραγκούση και τον Πολάκη σε Κατερίνα Παπακώστα. Πα μαλ,
παλαίμαχοι και νεόκοποι κακοποιοί, ενωθείτε.
Το οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, το προσφυγικό, ο ανασκολοπισμός της εργασίας και του ασφαλιστικού, η βαθιά υποτέλεια και εξάρτηση της χώρας, ο πολιτισμικός απορφανισμός, η μετανάστευση προς την Εσπερία, η αποβιομηχάνιση, η υποβάθμιση του τουρισμού, το ξεχαρβάλωμα της διοίκησης, η διαρκής υποβάθμιση της εκπαίδευσης, η υποθήκευση της εθνικής περιουσίας, η εκποίηση των εθνικών πόρων – αυτά και όλα τα άλλα έχουν τη λύση τους
στην παροχολογία και την πόλωση!! – τι ’χες, Γιάννη, τι ’χα πάντα! Γίνε και βλάκας, Γιάννη μου, να γίνεις νοικοκύρης στη φτώχεια σου, να μείνεις είλωτας στη μιζέρια σου.
Είναι στιγμές πλέον που νιώθω μαλάκας μάλαμα. Όταν ξεχνώ ότι το συνεχές κακό συναπάντημα με τη βλακεία με κάνει βλάκα, όταν συντονίζομαι με την κυβερνητική πολιτική για να της κάνω κριτική. Τι κριτική να κάνεις στους αριστερούς που έγιναν καραδεξιοί και στους δεξιούς που έφεραν τις ζωές μας στα σαγόνια της θλίψης και της απελπισίας;
Όλα τριγύρω αλλάξανε (προς το χειρότερο) κι όλα τα ίδια μένουν (όσα μας ώθησαν προς το χειρότερο). Ο Τσίπρας μιλά και πράττει όπως όλοι οι παλαιοκομματικοί δημαγωγοί πριν απ’ αυτόν, ενώ η Δεξιά ξεπλυμένη στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ (της πρώτης φοράς Αριστερά) επαναπροτείνει τον εαυτόν της στα αφεντικά – ως δοκιμασμένο και καλύτερο δουλικό. Μια Μαρία Αντουανέτα που ξέρει να φτιάχνει καλύτερα το παντεσπάνι.
Στο σταυροδρόμι δύο δεξιών μονοδρόμων η Ελλάδα χαζεύει αμήχανη δύο μπουλούκια πάνω στα κάρα τους να ωρύονται σπαραξικάρδια για ανώφελα μαντζούνια και για δοκιμασμένα – δραστικά δηλητήρια. Βλάκες εναντίον ηλιθίων, το ίδιο ταξικώς τοξικοί και οι δύο. «Ζητείται ελπίς»έγραφε ένας παλιός όταν ακόμα η ελπίδα κυκλοφορούσε στους δρόμους και φώλιαζε στα σπίτια.
Σήμερα, η ελπίδα είναι ερώτημα, η παρακμή μια βεβαιότητα και η αποβλάκωση κάπο και γκεσταπίτης γύρω μας (κι ενίοτε μέσα μας)…
*Πηγή: topontiki.gr (από την στήλη του Στάθη «Τα Πρασσεινάλογα»).

Οδυσσέα γύρνα στο σπίτι!

Του Γιώργου Σιώζου

"ΡΕΣΑΛΤΟ"

Δελφινάριο Ιθάκη, ένα Μνημόνιο διαρκείας δρόμος.
Ο Σεφερλής σε εναλλασσόμενους ρόλους Τσε Γκεβάρα και Οδυσσέα, από την Σάντα Κλάρα στην Ιθάκη, με ενδιάμεσους σταθμούς στην Κίρκη του Βερολίνου και στον Πολύφημο του Λευκού Οίκου.
Το «τέλος» της Οδύσσειας, βρίσκει την Ιθάκη με...
πωλητήριο.
Το σπίτι του Οδυσσέα, να έχει εκπλειστηριαστεί.

Τον αργαλειό της Πηνελόπης, κατασχεμένο για χρέη προς το Δημόσιο.

Τον Τηλέμαχο, εκπατρισμένο στη Γη των Βησιγότθων και τον Λαέρτη, στη «χλιδή» της Σύνταξης του ΙΚΑ.

Στην Ιθάκη ο Τσίπρας, υποδυόμενος τον Οδυσσέα, (φοράει τενεκεδένιο στέμμα και ένα ζευγάρι παρωπίδες), και γίνεται καταγέλαστος –μέσω επαίνων- από τους Μνηστήρες, που δηώνουν τη χώρα.

Όμηρος Ευρωπαϊκών και Υπερατλαντικών Αυλών, διαθέτοντας τεράστια πλεονάσματα θράσους, κοινωνικής αναλγησίας, άκρατου εθνομηδενισμού και ακραίας ανικανότητας, προσκομίζει ως προίκα την τέφρα της Εκατόμβης της Ραφήνας.

Η Φράου Μέρκελ, στάζει μέλι για τον κουρελή Οδυσσέα και χολή για τον Ελληνικό λαό.

Ανανήψαντες «Αριστεροί» ασκούν χρέη Αλφαμίτη για την επιβολή της Νεοφιλελεύθερης Ορθοδοξίας.

«Σκαλούκαμπας» ο ΣΥΡΙΖΑ αναμορφώνει εκ βάθρων την «Αριστερά».

Όμως η διαισθησιακή «ματιά» του «Νέστορα» του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Δραγασάκη, βλέπει τον άλλοτε «χαρισματικό» κονφερασιέ του, να συγκεντρώνει οικτρά νούμερα τηλεθέασης.

Το «απόλυτο» τηλεοπτικό πολιτικό προϊόν, έπαψε να πουλάει.

Κατανοεί ότι η Επιθεώρηση «Πρώτη φορά Αριστεράς» βαίνει προς το τέλος της.

Απευθύνει έκκληση στο «μπουλούκι» των λοιπών «Δημοκρατικών» και «Αντιδεξιών» δυνάμεων, για μια παράσταση ρετρό, ελπίζοντας στην παραμονή τους, στο «σανίδι» της πολιτικής σκηνής.

Οι πολίτες βυθισμένοι στην «προκρούστεια κλίνη» του καναπέ, έχοντας την «εξουσία» του τηλεκοντρόλ, αλλάζουν κανάλι.

Και τότε, ΣΚΑΪ ο Μητσοτάκης.

Η κοινωνία αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο, αλλά φαίνεται να το αποδέχεται.

Ίσως προτιμάει τον Μινώταυρο, «αποστρέφεται» από ενοχή τον Θησέα, έπαψε να πιστεύει σε παράφορους έρωτες, σε μια ανύπαρκτη Αριάδνη και στην ύπαρξη κάποιου Μίτου.

Εδώ και πολλά χρόνια, ο Μ. Κατσαρός προειδοποιεί: Το Μέλλον θα έχει μεγάλη ξηρασία, πάρτε πολύ νερό μαζί σας…

ΣΤΗΝ ΓΛΑΥΚΗ της Ξάνθης! Μικρά παιδιά "εφορμούν" με σπαθιά στους γκιαούρηδες…

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Η παραπάνω εικόνα δεν είναι ούτε από την Σαουδική Αραβία, ούτε από το Πακιστάν. Είναι από το πομακοχώρι Γλαύκη του νομού Ξάνθης. Μικρά παιδιά "εφορμούν" με σπαθιά στους γκιαούρηδες…Aν μάλιστα αυτά είναι που... προβάλλονται δημόσια, αναλογιστείτε τι θα διδάσκονται εντός των αιθουσών στα μαθήματα Κορανίου…

Ιμάμης στην Γλαύκη είναι ο γνωστός μας ο Ερκάν Αζίζογλου, που φυσικά υπάγεται στην ψευδομουφτή Αχμέτ Μέτε .
Ας δούμε όμως τι έγραψε σχετικά ο ίδιος ο ιμάμης στο FB.
Ερκαν Αζίζογλου: H 2η Καλοκαιρινή μας εκδήλωση που οργάνωσαν οι μαθητές των μαθημάτων Κορανίου, πρόσθεσε γιορτή στην γιορτή μας…Συγχαίρω τους μαθητές μας. Ο Δημιουργός μου να παραχωρήσει να ζούνε στηρίζοντας τις πνευματικές και εθνικές τους αξίες… Συγχαίρω τις αδερφές μας Εμινέ Μπόζογλου, Ιπέκ Σαρί, Σογκούλ Ρόγκο και Μπουσρά Μπέλτσο που καταβάλλοντας προσπάθεια το καλοκαίρι, ετοίμασαν τους μαθητές μας…
Ο Αλλάχ να βοηθάει αυτούς που βοήθησαν υλικά και ηθικά στην διοργάνωση αυτής της εκδήλωσης.
Εκ μέρους του λαού της Γλαύκης ευχαριστώ τον πρόξενο της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Κομοτηνή Κύριο Ιμπραήμ Χαλίλ Σακλί, τον ενάρετο μουφτή Ξάνθης Κύριο Αχμέτ Μέτε, τον βουλευτή Κύριο Χουσείν Ζεϊμπέκ , τον δήμαρχο Μύκης Κύριο Τζεμίλ Καμπζά και όλους του μουσαφίρηδες που μετείχαν στην εκδήλωση.¨

Ενδιαφέρον προβλέπεται το μέλλον στην Θράκη…
Παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να μην καταφέρονται τόσο κατά των διοργανωτών της εκδήλωσης, διότι έτσι ¨χάνουμε το δάσος¨. Αν δεν ήταν ο Ερκάν και ο Αχμέτ θα ήταν π.χ. ο Χασάν και ο Απτί , τα ονόματα δεν έχουν σημασία, η Τουρκία βρίσκει πάντα τουρκόψυχους να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της.
Οι διοργανωτές φέρονται έτσι και θα κάνουν και χειρότερα, διότι εμείς και κυρίως ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ τους το επιτρέπουν…
Ελληνική κυβέρνηση υπάρχει; Να θυμίσουμε πως στην Αυστρία μετά από την εμφάνιση παρόμοιων εικόνων, το κράτος εκεί έκλεισε 7 τζαμιά και απέλασε 40 ιμάμηδες.Εδώ θα γίνει τίποτε;
Ή μήπως επειδή ήταν παρών και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ζεϊμπέκ, αυτό τα εξαγνίζει όλα;

(πηγή: tourkikanea)

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Η παρακάτω είδηση έρχεται να προσθέσει άλλη μια πινελιά στον καμβά της ποικιλότροπης υποβάθμισης των θαλασσών μας:

 Αιγαίο: “τοξικά” ψάρια έχουν κάνει την εμφάνισή τους.

Θα μου πείτε ποιος ασχολείται τώρα με τέτοιας υφής θέματα;

Η πολιτεία;

Κλασικό ανέκδοτο!

Οι "οικολογικές" οργανώσεις;

Αυτές προς το παρόν κάνουν διαλογισμό.  

Θα δραστηριοποιηθούν μόνο όταν προβλεφθεί κανένα κονδύλι για "έρευνα και αντιμετώπιση του φαινομένου"......

 

 

* Η παραβατικότητα των αλλοδαπών έχει προ πολλού ξεπεράσει τα όρια της κοινωνικής αντοχής.

Το αστυνομικό δελτίο συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα στοιχεία, έτσι για να μην πλήττουμε.

Ζάκυνθος: Πυρά κατά αστυνομικών από αλλοδαπούς στον Λαγανά

Η κυβέρνηση κατά τα άλλα βυθισμένη στις ψευδοαριστερές ιδεοληψίες της αρκείται σε ρόλο παρατηρητή...

 

 

 *Μην εκπλαγείτε διαβάζοντας τον κατάλογο των 25 κορυφαίων προορισμών, όταν διαπιστώσετε πως απουσιάζει η Πάρος.

Τρία ελληνικά νησιά στη λίστα του tripadvisor για τους top 25 προορισμούς της Ευρώπης

Απλά επιβεβαιώνεται αυτό που σταθερά υποστηρίζω πως η αξία των κατά καιρούς "δημοσκοπήσεων" των τουριστών, έχουν τόση αξία όση και οι δημοσκοπήσεις για τις εκλογές.

Και χειρότερα. Τρις χειρότερα.

Και κλάμα όσοι πανηγύριζαν για την πρωτιά της Πάρου προ διμήνου, που τώρα την έφαγε η μαρμάγκα...

 

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

Γιάννης Κων. Κρούσος

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΔΕΞΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ
Η λέξη, για να την καταλαβαίνουν και οι ξένοι, είναι Revolution.
O εχθρός είναι ο bankster και η λύση είναι η δημοκρατία.
Δημοκρατία ή Πολιτεία είναι εκείνος ο αρχαίος ελληνικός τρόπος διοίκησης της ζωής μας, ο οποίος επινόησε ΟΛΑ όσα έχουν σχέση με την πολιτική . Και βεβαίως με την οικονομία.

Αυτή η ελληνική επανάσταση θα είναι παγκόσμια, γιατί όλος ο πλανήτης ζει κάτω από την μπότα και το χρήμα των τραπεζιτών.
ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΑΠΑΤΗΣ.
---
"Η (ελληνική) ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ"
Σε αυτή την πρωτοπόρα μελέτη, ο Καρλ Πολάνυι, ο συγγραφέας του Μεγάλου Μετασχηματισμού, καταδεικνύει πως η κλασική αντίληψη του...
ελληνικού μέτρου βρήκε την έκφρασή της και στο πεδίο της οικονομικής διακυβέρνησης, αναδεικνύοντας έναν τρίτο δρόμο μεταξύ της ολιγαρχίας και του κρατικού δεσποτισμού. Αυτή η οικονομική πολιτική θα επιτρέψει εξάλλου στη μεγάλη μάζα των μικροϊδιοκτητών του άστεως και της υπαίθρου να διατηρήσει έναν υψηλό βαθμό συμμετοχής στις αποφάσεις και τη διαχείριση της εξουσίας.
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
----
Ο Πολάνυι και όσοι τον διάβασαν δεν έδωσαν σημασία στην εκπληκτική ελληνική επινόηση και χρήση του χρήματος.
Η αγορά ήταν για να μοιράζονται, για να δωρίζουν, ΓΙΑ ΝΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΟΥΝ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑ και ελάχιστα για να ανταλλάσσουν. Η δε καπηλική -το λιανεμπόριο με σκοπό το κέρδος- υπήρχε, γιατί υπήρχε δημοκρατία, αλλά εθεωρείτο ανήθικο.
Επειδή δεν ήταν εύκολη η διανομή των αγαθών, που φυλλάσσονταν για τις ανάγκες των πολιτών, ΕΔΙΝΑΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ.
ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΗΤΑΝ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΤΑΝΟΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΑΘΩΝ... ΣΕ ΟΛΟΥΣ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ.
Και ίσχυε και το "ανάλογα με την προσφορά του καθενός.
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΘΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ. ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΗΘΙΚΟΣ, ΕΙΝΑΙ Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ
Όσοι προτείνουν "έξοδο από το ευρώ" είναι εκείνοι που θέλουν να διαχειριστούν οι ίδιοι το νόμισμα.
ΘΕΛΟΥΝ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥΣ.
Δημοκρατία είναι η απάντηση σε κάθε πολιτικό ερώτημα.
---
Μετά, ήρθε η κεφαλαιοκρατία, για να ακολουθήσει η δικτατορία του προλεταριάτου. Ήρθε ο Άνταμ Σμιθ και ο Καρλ Μαρξ, για να μας πούνε ότι την πρωτοκαθεδρία στην κοινωνία την έχει η Οικονομία και όχι η Πολιτική, δηλαδή οι Πολίτες.
Οι δύο περιώνυμες ιδεολογικές αντιθέσεις λένε μαζί ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.
Κάπως έτσι βρισκόμαστε στο ναδίρ.
---
Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΩΝ ΤΕ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΕΝΑΗ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΛΗΣΤΙΑ.
ΗΤΑΝ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, ΠΟΥ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΗΤΑΝ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ.
- Η ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ

Δεν γνωρίζεις το "Στραβό ευρώ";

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Η Γερμανία εξέδωσε μεταλλικό 5ευρώ... για εσωτερική χρήση!
ΗBundesbank "έκοψε" ένα νέο νόμισμα των 5 ευρώ.
Ονομάζεται “Planet Earth” και δηλώθηκε -χωρίς ελέγχους κι από ποιους;- πως "κόπηκαν" 2.250.000 νομίσματα... δήθεν για συλλεκτικούς λόγους και εσωτερική χρήση...
Έχει διάμετρο 27,25 χιλιοστά, με λίγο μπλέ χρώμα σε ένα κύκλο... λίγο μεγαλύτερο κέρμα από τα 2 ευρώ της ιδιωτικής εταιρίας Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα...
Ξεκίνησε η πρώτη έκδοση "Στραβού ευρώ"... στην ευρωζώνη. 
Όταν αποφασίστηκε και η ιδιωτικοποίηση των εθνικών νομισμάτων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ανατέθηκε η εκτύπωση ενός χαρτιού σε μια ιδιωτική εταιρία που βάπτισαν "Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα" και της ανατέθηκε να καθορίζει τις οικονομίες των χωρών.
Στην απλή ελληνική γλώσσα... ο ιδιώτης τυπώνει χαρτί, το δίνει με επιτόκιο στις τράπεζες χωρών κι αυτές με τη σειρά τους δανείζουν ΜΕ ΤΟΚΟ το τυπωμένο χαρτί στις χώρες τους.
Για κάθε 100 ευρώ που δανείζεται η Ελλάδα, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της ευρωζώνης, οφείλει να...

Διαβάστε περισσότερα »

Οι Έλληνες αυτοκτόνησαν όταν δεν επαναστάτησαν κατά των Μνημονίων.

Σε άρθρο του ο πρώην υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ Paul Craig Roberts αποτυπώνει ανάγλυφα την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας: Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας μετά από οκτώ χρόνια Μνημονίων είναι απείρως χειρότερη από αυτή όταν εισήλθαμε το 2010 και πλέον δεν υπάρχει ορατή ελπίδα πραγματικής οικονομικής ανάκαμψης στον ορίζοντα για την χώρα.
Όπως αναφέρει ανάλυση του Ινστιτούτου Πολιτικής Οικονομίας Paul Craig Roberts, «350.000 Έλληνες, κυρίως νέοι και επαγγελματίες, έχουν εγκαταλείψει τη νεκρή Ελλάδα».
«Το ποσοστό γεννήσεων είναι πολύ χαμηλότερο από το μέγεθος που είναι αναγκαίο για να διατηρηθεί το υπόλοιπο του πληθυσμού. Η λιτότητα που επιβλήθηκε στον ελληνικό λαό από την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις ελληνικές κυβερνήσεις έχει ως αποτέλεσμα την συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας κατά 25%.
Η πτώση είναι ισοδύναμη της Αμερικανικής Μεγάλης Ύφεσης, αλλά στην Ελλάδα τα αποτελέσματα ήταν χειρότερα.
Ο Πρόεδρος Franklin D. Roosevelt μαλάκωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με τους νόμους περί κοινωνικής ασφάλισης και άλλα στοιχεία ενός δικτύου κοινωνικής ασφάλειας, όπως η ασφάλεια των καταθέσεων, και τα προγράμματα δημοσίων έργων, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μετά τις παραγγελίες από το ΔΝΤ και την ΕΕ επιδείνωσε τις επιπτώσεις της μαζικής ανεργίας με την απομάκρυνση του δικτύου κοινωνικής ασφάλισης.
Παραδοσιακά, όταν μια κυρίαρχη χώρα, από τη διαφθορά, την κακοδιαχείριση, την κακή τύχη, ή απρόβλεπτα συμβάντα, βρέθηκε σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της, οι πιστωτές της χώρας, μείωσαν τις οφειλές προς το επίπεδο που η χρεωμένη χώρα θα μπορούσε να εξυπηρετήσει.
Με την Ελλάδα υπήρξε μια αλλαγή παιχνιδιού. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με επικεφαλής τον Jean-Claude Trichet, και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αποφάσισε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει ολόκληρο το ποσό των τόκων και κεφαλαίου των κρατικών ομολόγων της που βρίσκονται στην κατοχή των γερμανικών, των ολλανδικών, των γαλλικών και των ιταλικών τραπεζών.
Πώς θα επιτευχθεί αυτό; Με δύο τρόπους. Και οι δύο επιδείνωσαν σε μεγάλο βαθμό την οικονομίας της Ελλάδας, αφήνοντας τη χώρα σήμερα σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που βρισκόταν κατά την έναρξη της κρίσης πριν από σχεδόν μια δεκαετία.
Κατά την έναρξη της «κρίσης», η οποία θα μπορούσε εύκολα να είχε λυθεί με τη διαγραφή μέρους του χρέους, το ελληνικό χρέος ήταν 129% του ελληνικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.
Σήμερα το ελληνικό χρέος είναι 180% του ΑΕΠ. Γιατί;
Η Ελλάδα δανείστηκε περισσότερα χρήματα για να πληρώσει τόκους στους πιστωτές της, οι οποίοι δεν έπρεπε να χάσουν ούτε ένα σεντ. Ο επιπλέον δανεισμός, που ονομάστηκε «διάσωση», δεν ήταν ένα σχέδιο διάσωσης της Ελλάδα. Ήταν μια διάσωση των πιστωτών της Ελλάδας.
Το καθεστώς Obama ενθάρρυνε αυτό το πακέτο διάσωσης, επειδή οι αμερικανικές τράπεζες περίμεναν ένα σχέδιο διάσωσης, αφού είχαν πουλήσει credit default swaps (CDS) του ελληνικού χρέους και δεν ήθελαν να πληρώσουν.
Χωρίς σχέδιο διάσωσης οι αμερικανικές τράπεζες θα είχαν χάσει το στοίχημα και θα κατέβαλαν τα ασφάλιστρα κινδύνου των ελληνικών ομολόγων.
Επιπλέον, ζητήθηκε από την Ελλάδα να πουλήσει δημόσια περιουσιακά στοιχεία σε αλλοδαπούς και να αποδεκατίσει το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας, να μειώσει τις συντάξεις και την ιατρική περίθαλψη.
Η Κίνα αγόρασε τα ελληνικά λιμάνια, η Γερμανία αγόρασε τα αεροδρόμια, ενώ διάφορες γερμανικές και ευρωπαϊκές οντότητες αγόρασαν τις ελληνικές επιχειρήσεις ύδατος.
Επίσης, κερδοσκόποι των ακινήτων αγόρασαν εκτάσεις σε ελληνικά νησιά για την ανάπτυξη ακινήτων.
Αυτή η λεηλασία της ελληνικής δημόσιας περιουσίας δεν πήγε όμως προς τη μείωση του χρέους. Το χρέος, μεγαλύτερο από ποτέ, εξακολουθεί να ισχύει.
Η οικονομία είναι μικρότερη από ποτέ. Η δήλωση ότι η ελληνική κρίση έχει τελειώσει είναι απλώς μια δήλωση ότι δεν έχει μείνει τίποτα για να πάρει κανείς πια από τον ελληνικό λαό.
Γιατί η Ελλάδα βυθίζεται γρήγορα. Όλα τα έσοδα που σχετίζονται με θαλάσσιους λιμένες, αεροδρόμια, δημοτικές επιχειρήσεις, και το υπόλοιπο της δημόσιας περιουσίας που έχει βίαια ιδιωτικοποιηθεί τώρα ανήκει σε ξένους που παίρνουν τα χρήματα από τη χώρα, οδηγώντας έτσι περαιτέρω χαμηλότερα την ελληνική οικονομία.
Οι πιστωτές έκλεψαν το οικονομικό μέλλον των Ελλήνων. Πλέον η Ελλάδα δεν είναι ένα κυρίαρχο έθνος.
Εκεί κυριαρχεί πλέον η ΕΕ και το ΔΝΤ. Και ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα.
Είχαν τη δυνατότητα να επαναστατήσουν και να χρησιμοποιήσουν τη βία για να ανατρέψουν την κυβέρνηση που τους πούλησε σε διεθνείς τραπεζίτες. Αντ ‘αυτού, οι Έλληνες δέχτηκαν την καταστροφή τους και δεν έκαναν τίποτα. Ουσιαστικά, ο ελληνικός λαός διέπραξε μια μαζική αυτοκτονία».

Από

Paul Craig Roberts

Tα παλικάρια της φακής…(Εξαιρετικό!)

ΣΤΑΘΗΣ

Ακούει το άσχετο αυτί την παρόλα ότι «Ζάλογγο δεν υπήρξε» και τσιμπάει ο εγκέφαλός του – του φαίνεται η παρόλα «αιρετική», είναι και πιασάρικη στην εποχή των συρμών, την εγκολπώνεται και κάπως έτσι εξαπλώνεται η χρήσιμη (για να γίνεις ραγιάς) αποκολοκύνθωση.
Πιπίλα της μόδας ανάμεσα στα άλλα λαϊκοαποδομητικά τελευταίως, η «απομυθοποίηση» του Ζαλόγγου – εν προκειμένω του πεισιθάνατου χορού των γυναικών στο Σούλι του 1804.

Μάλιστα, σπουδαιοφανείς οι ούτω πως μπουρδολογούντες επικαλούνται και τον Διονύσιο Σολωμό, λέγοντας ότι «εθνικό είναι το αληθινό». Έλα ντε όμως
που ο ίδιος ο Σολωμός στον θρήνο για τη θανή του Λορντ Μπάυρον, μόλις 20 χρόνια μετά το 1804, μνημονεύει (περιγράφει) τον χορό του Ζαλόγγου λέγοντας ότι ο «έρως της ελευθερίας» έσπρωξε τις Σουλιώτισσες στου «Τσαλόγγου» (όπως ονομάζει ο ποιητής τον Ζάλογγο) τον χορό». Δεν είναι να καταδέχεται κανείς να παρουσιάσει στους αδαείς διακινητές της αποδομητικής προπαγάνδας τη σχετική βιβλιογραφία, tolle lege (πάρε, διάβασε) έλεγαν οι Λατίνοι, μπας και ξεστραβωθείτε, θα προσέθετε η απελπισία του Σολωμού ή η μελαγχολία του Λορντ Μπάυρον.
Όμως, αυτοί που αμφισβητούν τον χορό των Σουλιωτισσών, δεν αμφισβήτησαν ποτέ ανάλογους χορούς γυναικών στη Μικρά Ασία, φερ’ ειπείν όταν οι φυλές τους αντιμετώπιζαν το ανηλεές φάσγανο των Μυρίων, ή τις αυτοκτονίες των γυναικών με τα παιδιά τους στην  αγκαλιά στην Ιαπωνία του 1945, ή το άλμα στον θάνατο των Εβραίων συν γυναιξί και τέκνοις στο τέλος της πολιορκίας του οχυρού Μασάδα το 73 μ.Χ. Γιατί ωρέ παλικάρια της φακής
σας ξινίζει ο Ζάλογγος και όχι ο «έρως της ελευθερίας» άλλων εθνών;
Ακόμα και μύθος να ήταν ο Ζάλογγος, θα ήταν μύθος ζείδωρος. Πόσω μάλλον που είναι αλήθεια. Σε τι πειράζει αυτή η αλήθεια; Ποιους πειράζει; Πειράζει τις αλεπούδες που έκοψαν τις ουρές τους. Καθ’ ότι, μια φορά κι έναν καιρό, μας διηγείται ο Αίσωπος, μια αλεπού
πιάστηκε στο δόκανο ενός κυνηγού και κόπηκε η ουρά της. Όταν επέστρεψε και την είδαν στα χάλια της οι άλλες αλεπούδες, η παθούσα άρχισε να ισχυρίζεται ότι είναι της μόδας να κόβει κανείς την ουρά του και παρακινούσε τις άλλες αλεπούδες να κάνουν το ίδιο. Σωστό! Όταν κόβει κανείς τα φτερά του, καλεί και τους άλλους να πράξουν αναλόγως.
Όμως, δεν χρειάζεται να μας πιάνουν τόσο ξεδιάντροπους ψεύτες είτε με το Ζάλογγο, είτε με τα της FYROM, είτε με την ασυνέχεια του ελληνισμού και τους «συνωστισμούς» στη Σμύρνη – ας κάνουμε έναν συμβιβασμό (πιθανόν αποδεκτό και από την Αμερικανική Πρεσβεία) κι ας παραδεχθούμε όλοι χαρωπά - χαρωπά ότι στο Ζάλογγο οι Σουλιώτισσες χόρευαν τσα - τσα
και παραπάτησαν…

 ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/286646/ta-palikaria-tis-fakis

Αποχαιρέτα την Ιθάκη που δεν γνώρισες ποτέ

Ήταν αρχές του Μάη κοντά στην ροδαυγή, όταν ξεκίνησε το ταξίδι αυτής της χώρας στην άγρια θάλασσα των μνημονίων. Διάβασε τη συνέχεια

Ο πιτσιρίκος στις παραλίες της Καλόγριας και της Στούπας

Στο πλαίσιο της εξάμηνης τσάρκας που ρίχνω από νησί σε νησί, σκέφτηκα να πάω και στην Πελοπόννησο που είναι ένα πολύ μεγάλο νησί. Και επειδή είμαι άνθρωπος των Γραμμάτων και των Τεχνών -στην Ελλάδα είναι άλλο πράγμα τα Γράμματα και άλλο οι Τέχνες- πετάχτηκα μέχρι τη Στούπα και την Καλόγρια, για να δω πού πέρασε […] Διάβασε τη συνέχεια

Το οξύμωρο

Για πρώτη φορά η άρχουσα αστική τάξη στην Ελλάδα (κατά το κρατικοδίαιτο και ξενόδουλο μέρος της) απέκτησε σταλινικό υπηρετικό προσωπικό και σταλινικούς δούλους. Το μεν υπηρετικό προσωπικό επί χρυσίω, οι δε δούλοι εθελοντικώς. Δεν είναι δυνατόν o διευθυντήςτου Γραφείου Tύπου του Πρωθυπουργού να ζητά από εφημερίδα να αποκαλύψει τις πηγές της. Αυτά δεν γίνονταν ούτε επί Μακαρθισμού στις ΗΠΑ, ενώ τώρα όταν εκεί συμβαίνουν κάτι τέτοια συμβαίνουν υπό το (παρα)κράτος του Αντιτρομοκρατικού (κατ’ ευφημισμόν «πατριωτικού») νόμου.
Μια εφημερίδα μπορεί να ψεύδεται, ή να λέει την αλήθεια, αυτό κρίνεται. Η γενίκευση της κατηγορίας για fake news από τον κάθε Τραμπ ή τον κάθε Πολάκη συνιστά λογοκρισία ή εξαναγκασμό σε λογοκρισία. Η προσφυγή του κ. Καρτερού στην ΕΣΗΕΑ για να κάνει νταντά τον «Ελεύθερο Τύπο» θα ήταν κωμική αν δεν ήταν τραγικά επικίνδυνη. Και είναι επικίνδυνη διότι είναι σταλινική. Και είναι σταλινική διότι εμπεριέχει τα στοιχεία της υπαγόρευσης, της απειλήςκαι της τρομοκράτησης (ιδεολογικής και πολιτικής).
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτό το κρούσμα κυβερνητικού – κρατικού αυταρχισμού (και μωρίας) δεν είναι μεμονωμένο, αλλά γενικευμένο. Στις μέρες του ΣΥΡΙΖΑ ανεφύησαν τιμητές εκ του προχείρου (πάντα στα ΜΜΕ που επηρεάζει) που (κατα)κρίνουν ανελλιπώς, διαρκώς και με κέφι τρελού πιθήκου τι γράφουν οι άλλες εφημερίδες και οι άλλοι δημοσιογράφοι. Δεν πρόκειται για διάλογο που θα ήταν άλλωστε θεμιτός και χρήσιμος, αλλά για αποδόμηση χαρακτήρων έως διασυρμού. Με αίσχιστο ζενίθ την ταύτιση δημοσιογράφων – αφεντικών. Όποιος, λόγου χάριν, δουλεύει στα «ΝΕΑ» είναι άνθρωπος του Μαρινάκη, ενώ όποιος, φερ’ ειπείν, δουλεύει στη «Νέα Σελίδα» είναι μιμόζα. Ενώ αν δουλεύει στην «Εφ.Συν.» το κρίνειν ζώντας και νεκρούς είναι το λιγότερο που δικαιούται να κάνει.
Οι σαχλαμάρες αυτοί (συν τα τρολ που διαφεντεύουν) έχουν δηλητηριάσει τον δημόσιο λόγο και τον αντίλογο. Έχουμε γεμίσει κήνσορες της ελεεινής μορφής που διαπομπεύουν καθημερινώς γελοιογράφους (απέναντι στους οποίους δείχνουν ιδιαίτερη δυσανεξία), αρθογράφους, ρεπόρτερ, αναλυτές, τους πάντες. Η υπεράσπιση του δικαιώματος του άλλου να λέει ελεύθερα εκείνα με τα οποία διαφωνείς είναι για τα εν λόγω σταλινοειδή ψιλά γράμματα, άτινα πρέπει να ξυστούν και να εξαφανιστούν απ’ τα πολιτικά ήθη.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι πανέξυπνη ασθένεια, μπορεί να αξιοποιεί τα σταλινικά απομεινάρια το ίδιο καλά με τα ακροδεξιά (και φασιστικά) γκεσέμια. Από το ίδιο μολυσματικό νερό της πόλωσης πίνει ο διχασμός, «αριστερός» και ακροδεξιός. Το «εμείς ή αυτοί» δεν είναι αριστερό ή δεξιό, είναι το ουρλιαχτό του λύκου που διατελεί σκυλί στον αφέντη του.
Η Δεξιά έχει μακρά παράδοση στις εμφυλιοπολεμικές, διχαστικές, παρακρατικές και αντικομμουνιστικές πρακτικές – που τώρα επαναφέρουν στο προσκήνιο στελέχη αυτής της παράταξης με ακροδεξιά καταγωγή, όπως ο κ.κ. Γεωργιάδης, Βορίδης και άλλοι. Καλύτερο δώρο απ’ αυτό δεν θα μπορούσε να κάνει το κόμμα του Κυριάκου στον Τσίπρα – όστις άλλο που δεν θέλει για να ανακυκλώνει την πόλωση,
η οποία κενολόγος ούσα, αναχρονιστική και συσπειρωτική (για χούλιγκανς), χρησιμεύει μόνον και μόνον για να συσκοτίζει τα πραγματικά προβλήματα.
Όταν ο ένας στους δύο Έλληνες ζει πλέον κάτω απ’ το όριο της φτώχειας, όταν το 40% του πληθυσμού κατέχει μόνον το 3% του πλούτου (ενώ το 10% του πληθυσμού κατέχει το 50%), η προσφυγή του κ. Θ. Καρτερού στην ΕΣΗΕΑ θα ήταν για τα πανηγύρια, αν δεν ήταν σταλινισμόςτου κερατά,
δηλαδή σταλινισμός στην υπηρεσία μιας νεοφιλελεύθερης πολιτικής…
Στάθης Σταυρόπουλος

ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ...ΚΟΥΒΕΝΤΑ!!!

 Έκπληκτοι οι δημοσιογραφούντες, άφωνοι οι δημοσιολογούντες, σοκαρισμένοι οι συνήθεις ιντερνετικοί αερολογούντες για τη βουτιά του αυτοκινήτου χθες απόγευμα στην Αλυκή!!!

Έκπληκτοι για ένα γεγονός που ήταν καθαρή σύμπτωση ότι δεν είχε συμβεί ακόμη.

Απαξάπαντες έμειναν στο γεγονός ως εικόνα, ως σκηνογραφία, θεωρώντας προφανώς πως ήταν αρκούντως διασκεδαστικό για να κάνουν και πλακίτσα.

Επί της ουσίας κουβέντα!

Που δεν είναι άλλη από την συστηματική παράνομη στάθμευση αυτοκινήτων κατά μήκος όλης της παραλιακής, ολόκληρο το καλοκαίρι, με όποιους κινδύνους αυτή εγκυμονεί σε εποχούμενους και πεζούς.

Κι ο δήμος σε ρόλο παρατηρητή...

Κανείς από τους χιουμορίστες δεν εγκάλεσε και δεν εγκαλεί το δήμο για το απαράδεκτο αυτό καθεστώς που αποτυπώνεται και στην παραπάνω φωτογραφία.

 Όπως και κανείς δεν θυμάται τις προειδοποιήσεις μου!!!

Έγραφα λοιπόν λίγες μέρες πριν:

 

Τετάρτη, 15 Αυγούστου 2018

 

ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΥΜΩΣΕΙ...

Η απόφαση του Δήμου Πάρου να προσλάβει εταιρεία φύλαξης(;) για την εποπτεία της παραλιακής οδού της Αλυκής, όπως ήταν φυσικό προκάλεσε αντικρουόμενες κριτικές. 
Τουλάχιστον στην αρχή.
Κάποιοι την αντιμετώπισαν θετικά, κάποιοι άλλοι με επιφύλαξη και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που την είδαν με καχυποψία.
Τώρα πια, ακόμη κι ο πλέον καλόπιστος και θετικά σκεπτόμενος άνθρωπος, δεν μπορεί παρά να  αντιμετωπίζει με απορριπτικό πνεύμα τέτοιου είδους επιλογές.
Γιατί;
Διότι, σε καθημερινή βάση αποδεικνύεται η αδυναμία της εταιρείας να εμποδίσει την παράνομη στάθμευση, ακριβώς μάλιστα μπροστά στα απαγορευτικά σήματα της τροχαίας και ο μόνος ρόλος της είναι να επεξηγεί στους παραβάτες το περιεχόμενο/μήνυμα των εν λόγω σημάτων! 
Αφού λοιπόν ο Δήμος μας δεν έχει την πολιτική βούληση να σταματήσει το αλαλούμ της παραλιακής (και πολλά άλλα) , τουλάχιστον φροντίζει να ενημερώνει τους οδηγούς σχετικά με την σηματοδότηση!!!
Είναι αυτό που έλεγαν οι παλιοί, πως όποιος δεν θέλει να ζυμώσει...

Που αποσκοπούν οι ψευδείς ειδήσεις των ελληνικών ΜΜΕ για την κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα;

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Η κατάρρευση της γέφυρας Morandi στη Γένοβα ήταν κι αποκάλυψη για το πως συντονίζονται σε παγκόσμιο επίπεδο τα ΜΜΕ κι ειδικότερα τα "ελληνικά" με την δημοσιογραφική πορνεία, που έγινε πλέον ανίατη ασθένεια.

ΟΛΑ τα ελληνικά ΜΜΕ, τόσο τα πλήρως ελεγχόμενα από την κυβέρνηση, όσο κι αυτά της δήθεν "αντιπολίτευσης" στρατεύτηκαν στη διάδοση ψευδών ειδήσεων (fake news) αναφορικά με το έγκλημα που συντελέστηκε στη Γένοβα.

ΟΛΑ τα ελληνικά ΜΜΕ επισήμαναν: "Οργή κατά της ιταλικής κυβέρνησης στις κηδείες... επευφήμησαν τον πρόεδρο της ιταλικής δημοκρατίας Ματαρέλλα", συνοδεύοντας το ρεπορτάζ με πετσοκομμένα στην κυριολεξία κι επιλεγμένα προσεκτικά αποσπάσματα βίντεο.

Τι και γιατί αποσιώπησαν... σωστότερα λογόκριναν, διαστρέβλωσαν, ψευδολόγησαν:

1) Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλικής Δημοκρατίας η κηδεία θυμάτων -κι η Ιταλία έζησε με την τρομοκρατία, τη μαφία πολλές δολοφονίες, σεισμούς, νεοφασιστικές σφαγές- μετατράπηκε από χιλιάδες λαού σε μια λαϊκή επικρότηση ιταλικής κυβέρνησης. Η δύο αντιπρόεδροι της νέας ιταλικής κυβέρνησης, ο Di Maio και ο Salvini αποθεώθηκαν στην κυριολεξία από το...

Διαβάστε περισσότερα »

Από περιπου 1% που δανειζομασταν μεχρι σημερα, παμε στο 4-5%. Ολα τα υπολοιπα αρνητικα παραμενουν...

AΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Γιώργος Παραλής

Σε μια εποχή που σημασία δεν έχουν τα επιχειρήματα αλλά οι εντυπώσεις και η μετά-αλήθεια, πρεπει με απλά λόγια και επιχειρήματα να αντιμετωπίσεις τους απατεώνες και τους γκαιμπελίσκους. Αυτά τα απλά λόγια απουσίασαν από τις ΗΠΑ και επέτρεψαν την εκλογή του Μεγάλου Πορτοκαλή Ντόναλντ Τραμπ.
Στα δικα μας...
Μνημόνια είναι το σύνολο των νομοθετημάτων που έδεσαν επ' αόριστον χειροπόδαρα τη χώρα και τους ανθρώπους της. Που έφεραν μια μόνιμη εσωτερική υποτίμηση μισθών, συντάξεων, αξιών. Που υποθήκευσαν πρώτα μέσα από το ΤΑΙΠΕΔ και στη συνέχεια μέσα από το υπερταμείο τη δημόσια περιουσία. Που η βουλή δε θα μπορέσει να χαράξει οικονομική πολιτικη μέχρι να ξεχρεωσουμε. Που η δημοκρατια θυσιαζεται στο βωμο αλλων σκοπων.
Μνημονιο δεν ειναι κρουασαν με ημερομηνια ληξης. Δε σημαινει οτι επειδη δε θα δανειζομαστε απευθειας απο τους εως τωρα δανειστες, ολα τα παραπανω θα σταματησουν. Θα συνεχισουν μεχρι να ξεχρεωσουμε. Επ αοριστον. Αυτος που σημερα σας ειπε οτι τα μνημονια τελειωσαν σας ειπε ψεμματα. Οι δανειστες θα συνεχισουν να ερχονται να μας αξιολογουν. Το μονο που άλλαξε ειναι το επιτόκιο. Από περιπου 1% που δανειζομασταν μεχρι σημερα, παμε στο 4-5%. Ολα τα υπολοιπα αρνητικα παραμενουν.
Ο Τσιπρας καταφερε να κρατησει, να αυξησει και να μονιμοποιησει ολα τα αρνητικα των μνημονιων και να πεταξει το μοναδικο αν θελετε θετικο, το χαμηλο επιτοκιο.
Ο Τσιπρας και το κομμα του, θα τιμωρηθουν σκληρα στις εκλογες. Αλλά το μετωπο δεν ειναι με αυτους. Αυτοι ειναι ηδη ηττημενοι. Το μετωπο ειναι με οσους νομιζουν οτι οι πολιτικες Τσιπρα θα τους ξεπλυνουν στη συνείδησή μας. Με αυτους που θεωρουν οτι τα Μνημονια ειναι ευλογια, λυση κλπ. Με αυτους που ακομη και να μην υπηρχαν θα ηθελαν να τα εφευρουν. Τα μνημονια απετυχαν οικτρα στην οικονομια μας. Εκτιναξαν το χρεος. Κατακρημνισαν το ΑΕΠ. Εδιωξαν τους νεους απο τη χωρα μαζικα, εντεινοντας το φαινομενο που ειχε ξεκινησει λιγο πριν # braindrain. Εκτοξευσαν την ανεργια. Στεγνωσαν την πραγματικη οικονομια. Εκλεισαν επιχειρησεις. Γονατισαν τους ελευθερους επαγγελματιες. Το μετωπο ειναι με οσους θελουν μια Ελλαδα να φυτοζωει: απο τη μια να μη χρεοκοπει επισημα για να κρυβουν (και να συνεχιζουν) το φαγοποτι και τις ευθυνες τους και απο την άλλη να μη σηκωνει κεφάλι αλλά να επιβιώνει ίσα για να τους πληρώνει. Κάτι αναλογο με το σχημα εργοδοσιας-εργαζομενων..
Μεσα απο ολα αυτα που ζουμε ομως, ειτε εντασσονται στο πραγματικο ειτε στο επικοινωνιακο show της μετα-αληθειας, ωριμαζουν οι συνθηκες για ενα νεο πολιτικο υποκειμενο που θα εκφρασει το μελλον. Οσο και αν ακουγεται τετριμμενο, το πολιτικο πεπρωμενο φυγειν αδυνατον.

ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ του Τσίπρα από τον (μυθικό) Οδυσσέα...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"

Το σχέδιο του Τσίπρα να κάνει από την Ιθάκη το «διάγγελμα» για την δήθεν έξοδο από τα μνημόνια, είχε μια βασική προϋπόθεση: Τουλάχιστον αυτή τη φορά να μην πάει εντελώς αδιάβαστος και αρχίσει να...

Διαβάστε περισσότερα »

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ "ΟΔΥΣΣΕΑ"...

Η Ελλάδα σήμερα

ΣΤΑΘΗΣ

Το άγος του Xρηματιστηρίου παρέμεινε ανεξίτηλο και, ως προς τα θύματά του, ανεξιλέωτο – «ας προσέχαμε», όπως μας κατακεραύνωσε και ο κ. Σημίτης.
Η κρίση των Ιμίων άνοιξε τις πόρτες του φρενοκομείου που μας περιμένει – με τις «ευχαριστίες μας στους Αμερικανούς» να έχουν έκτοτε εξελιχθεί στον παιάνα που τραγουδάει σήμερα ο κ. Κοτζιάς στον μάστερ Πάιατ.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες

Διαβάστε περισσότερα »

Viral, μεγάλε, viral!...

ΣΤΑΘΗΣ

Να πει κανείς ότι ο πρωθυπουργός που έδωσε τη Μακεδονία στους Αμερικανούς, τη Θράκη στη Σαρία, την κοινωνία στους Γδάρτες και την εθνική περιουσία στους Αγιογδύτες μόλεψε και την Οδύσσεια, είναι βαρετό.
Προβλέψιμος με φθηνιάρικα ευρήματα περί Λαιστρυγόνων, η μαριονέτα των Κυκλώπων αποβιβάσθηκε στην Ιθάκη όχι ως άλλος Οδυσσέας, αλλά ως άλλη Κίρκη, που μεταμόρφωσε την Αριστερά σε παλλακίδα και την Ελλάδα σε κυνηγημένο πουλί.

Διαβάστε περισσότερα »

Είναι ο εμπαιγμός, ηλίθιε

Υπάρχουν ψέματα και ψέματα. Υπάρχει προπαγάνδα και προπαγάνδα. Υπάρχουν «δράκοι» και «δράκοι». Ενίοτε, όμως, εμφανίζεται και εκείνη η κατηγορία του ολότελα, του απύθμενα, του απροσμέτρητα ψεύτικου… ψεύδους. Μιλάμε για εκείνο το ψεύδος που είναι τόσο καταφανές ώστε η όποια ενασχόληση μαζί του να ενέχει τον κίνδυνο – και μόνο εκ του γεγονότος ότι ασχολείσαι μαζί του – να του δόσεις υπόσταση. Τέτοια είναι η περίπτωση του ψεύδους που τιτλοφορείται «έξοδος από το Μνημόνιο».
Εν γνώσει του παραπάνω κινδύνου, ας δούμε, κατ΄ αρχάς τα δεδομένα.
Πρώτο: Το «μεσοπρόθεσμο» πρόγραμμα για την περίοδο 2018-2022 περιλαμβάνει:
α) Θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα: 2018: 3,56% του ΑΕΠ, 2019: 3,96%, 2020: 4,15%, 2021: 4,53%, 2022: 5,19%. Με βάση την εκτίμηση για το ΑΕΠ, μόνο το 2022 τα περίφημα πλεονάσματα προσδιορίζονται στα 10,8 δισ. ευρώ! Με άλλα λόγια: Την περίοδο 2018 – 2022 (δηλαδή πέντε χρόνια μετά την υποτιθέμενη «έξοδο» από τα μνημόνια) τα πάλαι ποτέ «ματωμένα» πλεονάσματα μέσω της ληστρικής φορολογίας αθροιστικά ανέρχονται στα 40 δισ. ευρώ!
β) Νέα υπερφορολόγηση : Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών, τα έσοδα από 86,16 δισ. το 2019 θα διογκώνονται κάθε χρόνο, με προοπτική να εκτιναχθούν στα 91,6 δισ. το 2022.  Είναι ενδεικτικό ότι η διόγκωση των άμεσων φόρων «φυσικών προσώπων» (όπου συμπεριλαμβάνονται φυσικά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι) θα φτάσει κατ’ έτος κατά μέσο όρο στο 6,1% στην 5ετία 2018-2022, ενώ ταυτόχρονα οι έμμεσοι φόροι θα αυξάνονται κατά μέσο όρο με ετήσιο ρυθμό 1,3%. Αυτά μετά την «έξοδο»…
γ) Συντάξεις: Το παιχνίδι είναι σικέ αφού το ερώτημα στην πραγματικότητα δεν είναι αν θα επιβληθούν νέες περικοπές, αλλά – εν αναμονή και της 15ης Οκτωβρίου όπως προσδιόρισε ο κ.Μοσκοβισί – το πώς αυτές θα πλασαριστούν: Είτε λοιπόν πάρει αναστολή το μέτρο για να επανέλθει, είτε επιλεγεί άλλος τρόπος για να περικόψουν τα ίδια, όμως, ποσά, η αλήθεια καταγράφεται στο Μεσοπρόθεσμο (ΦΕΚ τεύχος Α’ 105/14.6.2018, σελ. 8672). Διαβάζουμε: «Συνταξιοδοτικές παρεμβάσεις: 2019: 2,882 δις, 2020: 2,967 δις, 2021: 3,115 δις, 2022: 2,918 δις». Σύνολο: 12 δις! Δηλαδή, μετά την… «έξοδο» και μέχρι το 2022, οι περικοπές στις συντάξεις που έχουν αποφασιστεί και θεσπιστεί ήδη, θα ισούνται με μια ντουζίνα δισεκατομμύρια. Γεγονός που καμία ντουζίνα ψέματα δεν μπορεί να κρύψει.
Σημείωση 1^η: Τα παραπάνω έχουν προγραμματιστεί για μια ολόκληρη 5ετία αφότου θα έχουμε – υποτίθεται – «εξέλθει» των Μνημονίων…
Σημείωση 2η: Ο κ.Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι κινείται στον αντίποδα αυτής της πολιτικής. Κατακρίνει την κυβέρνηση. Υπόσχεται “άλλο μίγμα”της ίδιας, όμως, πολιτικής. Και την ίδια ώρα έχει διατρανώσει σε όλους τους τόνους ότι τα μέτρα με τα οποία – λέει ότι – διαφωνεί, τα μέτρα τα οποία καταψήφισε, θα τα… εφαρμόσει! Το ίδιο έργο η ΝΔ το έπαιξε και επί πρώτου Μνημονίου όταν ο κ.Σαμαράς φρόντιζε να στέλνει διαβεβαιώσεις πως παρότι δεν το ψήφισε θα το εφάρμοζε, στο όνομα της συνέπειας έναντι των δεσμευσεων της χώρας… Το συμπέρασμα, μετά τις τέτοιες υποσχέσεις που και μόνο η εκφορά τους προκαλεί κατάγματα στην κοινή λογική, είναι ότι τα κόμματα – “σωτήρες” δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνα της εποχής του Θουκυδίδη που “για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και τη σημασία των λέξεων”…
Δεύτερο: Όπως κι αν βαφτίζουν την μνημονιακή πολιτική, ο όρος «Μνημόνιο» σημαίνει καθεστώς δημοσιονομικής λιτότητας, καθεστώς εκποίησης του δημόσιου πλούτου, καθεστώς εποπτείας της χώρας. Παρά τα παχιά λόγια, ισχύουν τα εξής:
α) Λιτότητα: Εχουν υπογράψει να διατηρηθεί μέσω των εξωφρενικών και ματωμένων πλεονασμάτων μέχρι το 2060!
β) Εκποίηση: Εχουν υπογράψει να διατηρηθεί μέχρι το 2114 (!) μέσω της ύπαρξης του «Υπερταμείου» ξεπουλήματος για 99 χρόνια,
γ) Επιτροπεία και επιτήρηση: Εχουν συμφωνήσει (Κανονισμός της ΕΕ «αριθ. 472 της 21ης Μαΐου 2013») να διατηρηθεί για πολλές δεκαετίες και σίγουρα όχι πριν να «εξοφληθεί τουλάχιστον το 75% της χρηματοδοτικής συνδρομής» της Ελλάδας από τους τοκογλύφους – δανειστές της.
Τρίτο: «Έξοδος» από τα Μνημόνια σημαίνει:
α) Ακύρωση των 700 και πλέον μνημονιακών νόμων, των 60.000 μνημονιακών διατάξεων και των 300.000 (!) υπουργικών και εφαρμοστικών μνημονιακών αποφάσεων. Ερώτηση: Αυτά ισχύουν ή όχι μετά την «έξοδο» που κήρυξε ο πρωθυπουργός; Η απάντηση είναι προφανής.
β) Ακύρωση όλων των συνεπειών που επέφεραν τα Μνημόνια και αναπλήρωση όλων των απωλειών που υπέστη ο λαός σε όλα τα επίπεδα (εισοδηματικά, εργασιακά δικαιώματα κλπ) αυτά τα χρόνια. Για παράδειγμα: Τα κλεμμένα από το λαό μέσα σε αυτή την μνημονιακή 8ετία ανέρχονται σε 80 δισ. ευρώ. Πότε τα επέστρεψαν στο λαό ή πότε θα γυρίσουν ώστε να μπορούν να μιλούν για «έξοδο»;
Τέταρτο: Η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό – ανεξαρτήτως των μικρών, μεγάλων ή και πολύ μεγάλων διαφορών μεταξύ των κομματικών φορέων που έχουν αναλάβει κατά περιόδους την διαχείριση των υποθέσεών της – δεν έδειξαν ποτέ φειδώ στην προσπάθεια (ειδικά όταν είναι για λύπηση) να εξιδανικεύουν τον εαυτό τους βαφτίζοντας το μαύρο – άσπρο. Για παράδειγμα:

• Την δεκαετία του ’40, όταν έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα, αυτοί μιλούσαν για το «τέλος του πολέμου»…
• Την δεκαετία του ’50, με την Ελλάδα του ΝΑΤΟ να έχει έμβλημα τα Μακρονήσια, αυτοί μιλούσαν για «νέο ελληνικό πολιτισμό» και «ανεξαρτησία»…
• Την δεκαετία του ’60, τότε που η βία, η νοθεία και τα τρίκυκλα οδήγησαν στη χούντα των συνταγματαρχών, αυτοί μιλούσαν για «δημοκρατία»…
• Την δεκαετία του ’70, με την αλλαγή φρουράς του αστικού καθεστώτος να αποτυπώνεται και στην μηδέποτε γενόμενη «αποχουντοποίηση», αυτοί μιλούσαν για «μεταπολίτευση»…
• Την δεκαετία του ’80, όταν «έφευγαν» οι βάσεις που έμεναν, «πάγωναν» οι μισθοί, έμπαινε ο γύψος των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου κατά των απεργιών και γεννιόνταν τα «νέα τζάκια», αυτοί μιλούσαν για «αλλαγή» και «σοσιαλισμό»…
• Την δεκαετία του ’90, όταν η λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού πήγαινε χέρι – χέρι με την απάτη του χρηματιστηρίου και η διαφθορά έπαιρνε το όνομα «διαπλοκή», αυτοί μιλούσαν για «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμό»…
• Την δεκαετία του 2000, όταν το «όραμα» της ΟΝΕ έσκασε σαν φούσκα ενώπιον της κρίσης κι αφού προηγουμένως είχε μετατραπεί σε πάρτι των εργολάβων και της τραπεζοκρατίας, αυτοί μιλούσαν για «ισχυρή Ελλάδα»…
• Την δεκαετία του 2010, με τις ερπύστριες των Μνημονίων να αλέθουν τα πάντα, αυτοί μιλούσαν για «σωτηρία»…

Συμπέρασμα 1ο: Ο,τι συμβαίνει σήμερα στο επίπεδο της τρέχουσας προπαγάνδας με τα περί της «εξόδου» από τα Μνημόνια, είναι εξωφρενικό. Αλλά όχι πρωτότυπο. Φυσικά, η έλλειψη πρωτοτυπίας καθόλου δεν το καθιστά λιγότερο εξωφρενικό. Το αντίθετο μάλιστα. Διότι, εκτός των άλλων, μετά τα όσα έχουν συμβεί και τα όσα έχουν προγραμματιστεί να συμβούν, «είναι και ο εμπαιγμός, ηλίθιε».
Συμπέρασμα 2^ο: Η «έξοδός τους» από τα Μνημόνια είναι τόσο «έξοδος», όσο το 3^ο τους Μνημόνιο ήταν «κατάργηση των Μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο»…
Η «έξοδός τους» από τα Μνημόνια είναι τόσο «έξοδος», όσο Όχι ήταν το «Όχι» τους στο δημοψήφισμα…
Η «έξοδός τους» από τα Μνημόνια, εντέλει, είναι τόσο «έξοδος», όσο Αριστερά είναι η «Αριστερά» τους για την οποία ο πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Μανουέλ Βαλς, δήλωνε: «Ζηλεύω τον Τσίπρα. Πέρασε 7.500 σελίδες με μέτρα χωρίς καμία αλλαγή, χωρίς απεργίες»…
Η «έξοδός τους» από τα Μνημόνια είναι τόσο «έξοδος», όσο η Σπιναλόγκα είναι Καστελόριζο κι όσο η Φαλκονέρα είναι Ιθάκη.
*Πηγή: imerodromos.gr

Κωστάκης, Γιωργάκης, Αντωνάκης... Αλεξάκης, ο κουτοπόνηρος και αμαθής...

Πρωθυπουργοί στο ράφι

Toυ Μάνου Στεφανίδη

Ενώ προσεγγίζουμε πλέον την 21η Αυγούστου αυτής της δυσοίωνης χρονιάς, με τις οιμωγές ακόμη των καμμένων ανθρώπων στ’ αυτιά μας, σκέφτομαι πόσους αχρείαστους, άχρηστους, εξωφλημένους πρωθυπουργούς έχουμε ήδη στο ράφι. Αλλά και πόσοι ακόμη θα τους ακολουθήσουν με μαθηματική ακρίβεια, σύντομα. Οι ίδιοι βέβαια δεν το ξέρουν, καμώνονται τους...
αιώνιους αλλά στο βάθος του μυαλού τους αναγνωρίζουν πόσο αναλώσιμοι είναι.

Παρότι είναι νέοι και αισθάνονται δυνατοί, εν τούτοις ο κόσμος τούς ξεφορτώθηκε με ανακούφιση και είναι για αυτόν τον κόσμο πια σαν να μην υπάρχουν. Μέχρι προχθές άστραφταν και βροντούσαν μέσα στο χάλκινο αντηχείο της εξουσίας τους, τρομεροί εμπρός στον καθρέφτη ή τους λακέδες τους. Αυτή δηλαδή την παρασιτική τάξη που ζει γύρω, από, επί, υπό και δια της εξουσίας ως σαρξ εκ της σαρκός της.

 Και σήμερα; Σήμερα μελαγχολούν από το ύψος του ραφιού που βρίσκονται, όμοια άχρηστοι όπως και η πολυπληθής φρουρά που η πολιτεία τούς εξασφάλισε για να μην πάθουν τίποτα (!) και η οποία -φρουρά- φρουρεί κατά βάθος το τίποτα. Το κενό.

Θυμάστε τα ονόματα τους;  Ο Κωστάκης και η πολύτιμη σαν χρησμός της Κασσάνδρας σιωπή του, ο Γιωργάκης με τον φασαριόζικο κοσμοπολιτισμό και την ανεπίληπτη ασημαντότητα του, ο Αντωνάκης με τον παλαιοντολογικό μεγαλοϊδεατισμό αλλά και την εντελώς σύγχρονη τσογλανοσύνη του. Όλοι εκεί, στο ράφι που τους τοποθέτησε η πατρίς, να περιμένουν και τους καινούργιους που καταφθάνουν οσονούπω. Ο Αλεξάκης, ο κουτοπόνηρος και αμαθής, ένας Γκαστόνε που όμως η τύχη του τελείωσε ή ο Κυριάκος που, ευτυχής ακόμη και αθώος, ούτε καν φαντάζεται τι τού επιφυλάσσει η μοίρα. Όλοι τους κουβαλάνε πάντως με σοβαρότητα τα βαρέα αλλά και άκρως ανθυγιεινά επώνυμα τους, ασχέτως του αν τα κατάντησαν κατηγορίας πτερού. ( Φτεράααα που έλεγε και κάποια παλιά περσόνα της πόλης ).

Αλλά κι άλλοι, οι δευτερότριτοι, οι Βενιζέλοι, οι Καμμένοι, οι Φώφες, οι μούφες, οι Δούρες, οι γαϊδούρες… Όλα εδώ πληρώνονται.

Αφού για όλους και για όλες σήμαναν ήδη τα σήμαντρα του τέλους. Ασχέτως του αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν μέσα στην προπέτεια, την ευήθεια ή το κτηνώδες φαγοπότι τους. Είναι ήδη εκτός πλάνου!

Μαζί με την τάξη που ανέδειξαν και τους ανέδειξε.  Πού είναι τώρα η δυναστεία Λαμπράκη, η δυναστεία Κόκκαλη, η δυναστεία Ψυχάρη, η δυναστεία Μπόμπολα, η δυναστεία Λιακουνάκου, η δυναστεία Βγενόπουλου, η δυναστεία Λαυρεντιάδη;

Νέες δυναστείες έχουν, βέβαια, πάρει τη θέση τους, ο τρέχων πρωθυπουργός υπηρεσίας κάνει τις διακοπές του στο φτωχικό ενός άλλου εφοπλιστή, κλείνονται νέες δουλειές, δοκιμάζονται νέες συμμαχίες, νέες λυκοφιλίες, η αστική τάξη της χώρας ποτέ δεν πεθαίνει – επειδή ίσως ποτέ δεν υπήρξε αρκούντως αστική – αλλά το ράφι, αμείλικτο περιμένει τους πάντες. Δικαιοσύνη!

Κι ενώ κανείς αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα άνοιγε το σπίτι του για να φιλοξενήσει ειδικά αυτόν τον πρωθυπουργό, ειδικά αυτή τη μαύρη εποχή… Βρέθηκε κάποιος φιλόξενος!  Βλέπετε ότι πάντα υπάρχουν άνθρωποι για όλες τις εποχές… Εκατό αστυνομικοί, διαβάζω, φυλάνε τη περίεργη, ανθυγιεινή συντροφιά ενός παλαιοσταλινικού κι ενός νεόπλουτου, ενός κομμουνιστή κι ενός καπιταλιστή αλλά … χαμένος κόπος. Κανείς πια δεν ασχολείται με τον Αλέξη, ούτε με τις επιτυχίες του, ούτε με τον συρφετό που έχει γύρω του. Ούτε με τα κόλπα, τις άλλες του επικοινωνιακές μαγκιές, τους ανασχηματισμούς, τις παράτες και τις λοιπές πατάτες…

Επειδή, φευ, κανείς από τους Έλληνες πρωθυπουργούς δεν μαθαίνει ποτέ, τίποτε από τον προηγούμενο του. Ποτέ. Το δράμα του τόπου. Η Ιστορία στα αζήτητα; Ε, όχι!

Όλοι εμείς, πάλι, οι υπόλοιποι σφίγγουμε τα δόντια, σιωπηλοί και θυμωμένοι περιμένοντας τις κάλπες. Ενώ στο βάθος του πεδίου οι άγγελοι της ιστορίας ξεσκονίζουν μια καινούργια θέση στα ράφια της…

ΥΓ. Ξέχασα τον Σημίτη! Όχι εγώ, η Ιστορία. Ως προς τα νέα τζάκια θα τους συμβούλευα να κάνουν μια βόλτα στο νεκροταφείο του προαστείου τους. Αν δεν καταθλιβούν, θα περάσουν πολύ ωραία! Σήμερα, Κυριακή, στο ευαγγέλιο που άκουσα στο Μουντιάδο της Τήνου λέει: Ευκοπώτερον εστί κάμηλος δια τριμαλιάς ραφίδος εισελθείν ή πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. Εγώ το λέω ταμπουριώτικα. Πλούσιοι είσαστε κιτς!

Φωτογραφία: Από τον Τζάδο βλέπω τη Στενή και στο βάθος το Ξώμπουργκο. Πρωινό φως των Κυκλάδων, μοναδική αίσθηση καθαριότητας και οξύτητας. Δεκάδες τα διάσπαρτα ξωκλήσια. Το αρχέγονο τοπίο που μας κάνει καλύτερους. Η πατρίδα που αντιστέκεται. Διακρίνεται η σκιά του φωτογράφου. Δεν διακρίνονται οι σκιές των προαναφερθέντων πρωθυπουργών.