Διάβασα με προσοχή το άρθρο του Π.Αυλήτη, μόλις χθες δημοσιευμένο μέσα από τις στήλες της "Φωνής της Πάρου".
Ένα πολύ καλά δομημένο και διαρθρωμένο κείμενο που εμπεριέχει γνώση, αγανάκτηση και προβληματισμούς, σε μια λειτουργική νοηματική ενότητα.
Τιτλοφορείται με το αγωνιώδες ερώτημα, για το αν υπάρχει ελπίδα για τον παραδοσιακό οικισμό κι αν θέλετε να το προεκτείνουμε, για το νησί ολόκληρο.
Η απάντηση, που μας δίνει η ίδια η ζωή, δυστυχώς είναι αρνητική.
Διαβάζοντας το άρθρο του Πέτρου, η σκέψη μου με γύρισε μερικά χρόνια πίσω, όταν σ' ένα ταξίδι μου στο Ντουμπρόβνικ, είχα την ευκαιρία να δω στην πράξη τι σημαίνει ΣΕΒΑΣΜΟΣ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της παράδοσης, της πολιτισμικής κληρονομιάς γενικότερα.
Η μεσαιωνική αυτή πόλη της Κροατίας λοιπόν, είχε καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά (80%) από βομβαρδισμούς κατά τη διεξαγωγή του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου πολέμου (νάναι καλά το ΝΑΤΟ...).
Έχοντας επισκεφθεί στο παρελθόν πριν τον εμφύλιο το Ντουμπρόβνικ άλλες δυο φορές, κι έχοντας δει σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ το μέγεθος της καταστροφής, αναρωτιόμουν κατά πόσο θα μπορούσε ανθρώπινο χέρι να επουλώσει τις πληγές που προκάλεσε στο διαμάντι των Δαλματικών ακτών η ιμπεριαλιστική κακουργία.
Κι όμως αυτό που αντίκρυσα ήταν εκπληκτικό!
Τα πάντα αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους μορφή!
Ακόμη κι ένα έμπειρο μάτι δυσκολεύεται ν' αναγνωρίσει το παλαιό και γνήσιο, από το καινούργιο αντίγραφο του παλαιού.
Βέβαια, η Κροατία είναι μια από τις χώρες που έχω κατά νου κάθε φορά που κάνω αναφορά σε θέματα ορθής διαχείρισης του κλάδου της τουριστικής οικονομίας, σε αντιδιαστολή με την Ελλάδα που ενσαρκώνει το μπάχαλο και την καταστροφή.
Ωστόσο αυτή η εικόνα ήταν -είναι αλήθεια- συγκλονιστική.
Βλέπετε, αυτό που κάνουμε εδώ και πολλά χρόνια όλοι μαζί στην Πάρο, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έπραξαν οι Κροάτες.
Οι Παριανοί (με τη συνδρομή πολυάριθμων "επενδυτών" κι επιχειρηματιών) χωρίς να μεσολαβήσει πόλεμος, "βομβαρδίζουν" συστηματικά με την Ασχήμια και την Λεηλασία τόσο το αρχιτεκτονικό, όσο και το φυσικό περιβάλλον.
Άλλωστε μια σύγκριση της παρατιθέμενης παλαιάς φωτογραφίας της Παροικίας με την αντίστοιχη σημερινή, αρκεί για να δώσει πειστική απάντηση στο ερώτημά σου φίλε Πέτρο!!
