Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Έτσι απλά, δεν μας κάνει τα χατίρια ο εκλεγμένος, βάζουμε ένα δικό μας πουλημένο φασιστάκι να αυτοανακυρηχθεί πρόεδρος. Το λαό ποιός τον γαμεί,τη δουλειά μας να κάνουμε....














Η Βενεζουέλα στα πρόθυρα του εμφυλίου.

Τέρμα αυτά που ξέρατε εκλογές και μαλακίες,οι πρόεδροι και οι πρωθυπουργοί θα αυτοανακηρύσσονται απο μόνοι τους, στη συνέχεια θα τους αναγνωρίζουν τα άλλα δημοκρατικά κράτη ΗΠΑ και ΕΕ και έληξε η ταλαιπωρία των εκλογών έτσι απλά.

Όπου οι λαοί θα κάνουν λάθος αυτοί ΗΠΑ και ΕΕ σαν θεματοφύλακες της δημοκρατίας που είναι είναι υποχρεωμένοι να τα διορθώνουν ..εκτός αν συμορφώνονται με τις επιθυμίες των υπερδημοκρατιών ΗΠΑ.ΕΕ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις..


Εμείς εδώ σαν λαός έχουμε το ζωντανό παράδειγμα "συμμόρφωσης"τον μέγα οσφυοκάμπτη το παράδειγμα του ξεπουλημένου...  τον αντιστασιακό της γραβάτας...Αποτέλεσμα εικόνας για τσιπρασ αντιστασιακος

Ισπανία, Γαλλία και Γερμανία στέλνουν τελεσίγραφο στον Μαδούρο: εκλογές σε 8 ημέρες ή αναγνώριση του Χουάν Γκουαϊδό. O Μπερντ Ρίξινγκερ, συμπρόεδρος του κόμματος η Αριστερά, μιλάει για τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα......

Ο χρυσός μας ενώνει! H Δημοκρατική Δύση, χρυσάφι πιάνει σκατά γίνεται...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Της Γεωργίας Γκαρδαλίνου

Ένα νέο δράμα εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, που αφορά στην Βενεζουέλα, αναμφίβολα ένα από τα πλουσιότερα κράτη και μάλιστα ένα από τα κράτη με τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού, χάρη στα οποία το κράτος και ο λαός του μόλις κέρδισαν εκτός από το φως της δημοσιότητας, ένα δράμα καθημερινότητας που συνοδεύει το πραξικοπηματάκι που εμείς (ως δημοκρατικοί πολίτες της Δύσης) τους επιφυλάξαμε.
Βέβαια δεν ξεσκίσαμε μόνο την Βενεζουέλα, μαζί και συγχρόνως ξεσκίσαμε και την Λιβύη, όχι μόνο για τα πετρέλαια αλλά και κυρίως για το χρυσάφι τους.
Η ιστορία λοιπόν ξεκινάει τον Αύγουστο του 2011, όταν ο Ούγκο Τσάβες ζητά τον...

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Ντοκουμέντο από βατραχάνθρωπο - Τι συνέβη τη νύχτα των Ιμίων

Αναλυτικά στο "PRESS-GR"


Ασφαλώς δεν είναι η πρώτη, ούτε κι η τελευταία προδοσία των πουλημένων πολιτικάντηδων που διαχρονικά μας κυβερνούν.
Θυμηθείτε την προδοσία της Κύπρου  και κάνετε τον κόπο να διαβάσετε τα έγγραφα που σχετίζονται με αυτήν.
Γι αυτό η Τουρκία ενώ θα την είχαμε της καρπαζιάς, αποθρασύνεται ολοένα και περισσότερο.

Προσεχώς (ή ήδη) καρεκλιές για τις καρέκλες

προσεχώς

– Θυμίστε μου σε ποιο κόμμα είμαι σήμερα;
  Ούτε εσείς θυμάσθε;
  Και τώρα τι γίνεται; αν θελήσω να αλλάξω πάλι κόμμα, σε ποιο θα πάω;
  Γιατί με μπερδεύετε έτσι;
  Μου έχετε κάνει το ηθικό πλεονέκτημα, μπουρδ…, συγγνώμην, φύλλον συκής.
***
  Προσπαθώ και εγώ σαν τον Τσίπρα να αλλάξω ατζέντα και δεν μ’ αφήνετε ν’ αγιάσω! «Αν δεν υπήρχαν τα Σκόπια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε» δήλωσε η βουλεύτρια, με συγχωρείτε, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ (και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων), κυρία Ελένη Αυλωνίτου. Ως φαίνεται η βλακεία έχει μια σκοτεινή – σαγηνευτική πλευρά, όπως εκείνη της Σελήνης. Που θέλει περαιτέρω εξερεύνηση.
  Εν τέλει η βλακεία έχει κάτι το μυστηριακό, το υπερφυσικό, το απόκοσμο. Λες: Θεέ μου, αυτός ο τύπος δεν μπορεί να ’ναι τόσο μαλάκας! Σιωπή ο Θεός. Πολύ ανησυχητικό – πολύ ανησυχητικό…
***
  Όμως, πρέπει να αλλάξω οπωσδήποτε ατζέντα! Λόγου χάριν σας δίνω μια αύξηση 130 ευρώ, σας κάνω κρατήσεις 122 ευρώ, πάρε οκτώ ευρουδάκια να ’χεις, κορόιδο! Βγάζω κέρδος απ’ την αύξηση που δίνω! 122 ευρώ εγώ, 8 το κορόιδο. Πολύ ενθαρρυντικό. Ε; – τι είπε ο Κουρουμπλής; ότι οι Φωφικοί πρέπει να διαλέξουν ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.! Γιατί με βασανίζεις, Θεέ μου; Γιατί δεν μ’ αφήνεις να αλλάξω ατζέντα; Επί τριάντα χρόνια ο κυρ-Κουρουμπλής έθετε ως ΠΑΣΟΚος στους αριστερούς το δίλημμα: ή με μας ή με την επάρατο Δεξιά. Τώρα ο κυρ-Κουρουμπλής θέτει το ίδιο δίλημμα στους ΠΑΣΟΚους! Ως… αριστερός. Θεούλη μου, σε ποιο κόμμα είμαι σήμερα να πά’ να προσκυνήσω!
Διότι στο σαλονάκι του κύριου Αντώνη Λιβάνη πήγα και προσκύνησα, με μετέλαβαν τα παράδοξα μυστήρια ο κ. Παππάς και ο κ. Λαλιώτης – κοινώνησα κι εννόησα! Τι; Πως το «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» τακίμιασε με τους εθνομηδενιστές όλων των διαβαθμίσεων. Θαύμα – θαύμα! Εννόησα – εννόησα!…
***
Όμως, προσπαθώ να αλλάξω ατζέντα. Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι η εθνική ενότητα. Δηλαδή κάτι σαν τον κ. Θανάση Παπαχριστόπουλο. Έχει θητεύσει σε όλα σχεδόν τα κόμματα, είναι αυτοδημιούργητος (ξεκίνησε από θαμών της «Ζούγκλας»), σηκώνει τα μανίκια του σακακιού του σαν να ’ναι πουκάμισο και το τσουλούφι του ορθώνεται εξαγριωμένο μόλις μυριστεί εθνικό κίνδυνο σαν να έχει βάλει ο Γκούφυ το δάχτυλο στην πρίζα! Συνεπώς είμαι αισιόδοξος, διευρύνω την κυρία Παπακώστα προς τα κεντροαριστερά, στον κ. Μπίστη, και δημιουργώ νέα δίδυμα, φερ’ ειπείν Πολάκης – ΘεοχαρόπουλοςΡαγκούσης – Σκουρλέτης! Εντάξει! Γίγαντες και παλικάρια γίναμε μαλλιά κουβάρια. Θα πάρω τα βουνά να πάω στα 500 χωριά που μιλάνε μακεδονικά, όπως ισχυρίζεται το Ουράνιο Τόξο – ουπς! πάλι δεν μπορώ να αλλάξω ατζέντα, κάνω κωλοτούμπα και γκρεμοτσακίζομαι, ανεβαίνω πάλι στην καρέκλα και ζαλίζομαι…
***
  Απορώ που απορείτε για τη συνάντηση Ζάεφ – Σόρος καθ’ ην στιγμή η ελληνική Βουλή υπερψήφιζε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί; Τις ημέρες που θα υπερψηφιζόταν το τρίτο Μνημόνιο δεν έγινε η συνάντηση Τσίπρα – Ρότσιλντ στο Παρίσι; Σας αρέσει όμως να συνωμοσιολογείτε. Κουταμάρες! Πάιατ, Καρανίκας, Σόρος, ΕΡΤ, Ρότσιλντ, Ζάεφ, Σία Αναγνωστοπούλου, Πετζίκης – όλοι στην ίδια ΜΚΟ είμαστε…
*Πηγή: topontiki.gr

ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ;

σκίτσο

Αυξάνονται οι τουρίστες στη χώρα μας, αλλά ξοδεύουν πολύ λιγότερα!

ξοδεύουν
Ο αριθμός των τουριστών παρουσιάζει αύξηση, όμως τα χρήματα που ξοδεύουν όσοι επισκέπτονται την Ελλάδα είναι κατά πολύ μειωμένα.
Αυτό το ανησυχητικό συμπέρασμα προκύπτει από στοιχεία της Τράπεζα της Ελλάδος για τις κατά κεφαλήν δαπάνες των τουριστών, οι οποίες στην περίπτωση των επισκεπτών από την Αυστρία μειώθηκαν κατά 24% από το 2014.
Σύμφωνα με το tornosnews, τα στοιχεία της ΤτΕ φανερώνουν ότι η μέση ταξιδιωτική δαπάνη των τουριστών από την Αυστρία έφθανε  το 2014 στα 860 ευρώ ενώ το 2017 δεν ξεπέρασε τα 650 ευρώ (-24%).
Αντίστοιχα, η μέση δαπάνη των Βέλγων τουριστών από 762 ευρώ το 2014 έπεσε το 2017 στα 648 ευρώ (-15%) ενώ η δαπάνη των Γερμανών από 881 ευρώ «κατρακύλησε» στα 688 ευρώ (-22%).
Μειωμένη συγκριτικά με το 2014, αλλά με μικρότερο ποσοστό (-7,5%), είναι και η μέση ταξιδιωτική δαπάνη των τουριστών από τη Βρετανία. 
Από τα στοιχεία της ΤτΕ προκύπτει ότι η καλύτερη χρονιά την τελευταία δωδεκαετία ήταν το 2006, οπότε η μέση δαπάνη ανά ταξίδι «άγγιζε» τα 746 ευρώ.




Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και.για μια φορά ακόμη καταδεικνύουν το αδιέξοδο της ξέφρενης "τουριστικής ανάπτυξης".
Αυτά είναι πράγματα που έχω καταντήσει κουραστικός να επαναλαμβάνω και η ζωή να επιβεβαιώνει.
Κι όμως μυαλό δε βάζουν οι οπαδοί της  υπερανάπτυξης και του υπερτουρισμού στο νησί.
Αδυνατούν (ή καμώνονται;) να κατανοήσουν την απλούστατη αλήθεια, ότι η αύξηση των τουριστικών ροών συνοδεύεται από ανάλογη μείωση (γραμμική συσχέτιση) της κατά κεφαλήν δαπάνης.
Άρα σε ουσιαστική μείωση των πραγματικών εσόδων, χωρίς να λαμβάνουμε υπόψιν άλλα ποιοτικά στοιχεία, σχετιζόμενα με το ΠΟΥ καταλήγουν τα περιβόητα αυτά έσοδα.
Δηλαδή στις μεταφορές και στους διακινητές, οι οποίοι ελέγχουν ολιγοπωλιακά τη μερίδα του λέοντος αυτών τόσο σε εθνικό όσο και παγκόσμιο επίπεδο...

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ, ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ...

  Φυσικά δεν ξαφνιάζω κανέναν όταν επαναλαμβάνω διαρκώς τον ισχυρισμό μου περί ανέντιμων και ανυπόληπτων ΜΜΕ.

Απλά όταν αυτό επιβεβαιώνεται με τον πλέον επίσημο τρόπο, αυτός αποκτά απροσμέτρητη αξία...

Διαβάστε και θαυμάστε παρακάτω:

Πτώση και εξευτελισμός διεθνών μέσων: Το Spiegel ομολογεί τα fake news

Αιθαλομίχλη

Αιθαλομίχλη  - Media
ΣΤΑΘΗΣ
 Στην Ελλάδα ψηφίζουμε μια Συμφωνία (των Πρεσπών) για το Σύνταγμα (των Σκοπίων), το οποίο όμως δεν γνωρίζουμε πώς θα είναι. Λογικόν.
Η Χρυσή Αυγή κορδακίζεται και ωρύεται για τη Μακεδονία, την οποίαν οι ιδεολογικοί της πρόγονοι είχαν παραδώσει στη Βουλγαρία! Λογικόν.
Η ΕΡΤ είναι πεπεισμένη ότι η Άκρα Δεξιά (ίσως και ο κ. Δένδιας) οργάνωσε πραξικόπημα για να καταλάβει το Κοινοβούλιο! (Ευτυχώς που ο κ. Βούτσης βάστηξε, ως άλλος Αλιέντε, άμυνα και τα δακρυγόνα παρέμειναν δημοκρατικά)! Λογικόν.
Ο Τσίπρας

Η θηλυκοποίηση των Δυτικών κοινωνιών και των Ελίτ

Άρθρο του Alain De Benoist, Μετάφραση-σχόλια Αναστασίου Γιαννά.

Το ανακάτεμα των ρόλων των δύο φύλων παρουσιαζόμενο ως "πρόοδος"
Ο παιδίατρος Aldo Naouri γράφει: «Η κοινωνία υιοθέτησε ολοκληρωτικά, χωρίς όρια και ισορροπία, θηλυκές αξίες.». Το μαρτυρούν η υπεροχή της οικονομίας έναντι της πολιτικής, η κατανάλωση έναντι της παραγωγής, η υποχώρηση της εξουσίας σε σχέση με το «διάλογο», αλλά και το άγχος για την προστασία του «μωρού» (υπερεκτιμώντας την λέξη)• οι διαφημίσεις των εσωρούχων και οι εξομολογήσεις στα τηλεοπτικά σόου, η μόδα του ανθρωπισμού και η ελεημοσύνη διαμέσου της τηλεόρασης• η συνεχής έμφαση πάνω στα σεξουαλικά, αναπαραγωγικά και υγιεινιστικά  προβλήματα, η εμμονή της εμφάνισης και η περιποίηση του εαυτού• η θηλυκοποίηση ορισμένων επαγγελμάτων: καθηγήτριες, δικαστίνες, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί• η σπουδαιότητα της εργασίας στα μέσα επικοινωνίας και στις υπηρεσίες, η εξάπλωση στρογγυλεμένων φορμών από την βιομηχανία, η μόδα της ιδεολογίας της θυματοποίησης• ο πολλαπλασιασμός των οικογενειακών συμβούλων, η ανάπτυξη του εμπορίου των συγκινήσεων και της ευσπλαχνίας• η νέα αντίληψη της δικαιοσύνης που την καθιστά όχι πια μέσο για μια δίκαιη κρίση, αλλά για να αποζημιώσει το πόνο των θυμάτων (ώστε να «επεξεργαστούν το πένθος» και να «ξαναφτιάξουν μια ζωή»)• η μόδα της οικολογίας και των «εναλλακτικών φαρμάκων», η γενίκευση των αξιών του εμπορίου•  η θεοποίηση του ζευγαριού και των προβλημάτων του• το γούστο για την «διαφάνεια» και του να «αναμιγνύεσαι», χωρίς να ξεχνάμε και τα κινητά τηλέφωνα ως αναπλήρωση του ομφάλιου λώρου• τέλος η ίδια η παγκοσμιοποίηση, που τείνει να καθιερώσει ένα κόσμο ροών και εισροών χωρίς σύνορα  ούτε σταθερά σημεία αφοράς, έναν υγρό και αμνιακό κόσμο.

Βέβαια, μετά την «άκαμπτη κουλτούρα» στυλ δεκαετίας του ’30, η θηλυκοποίηση που επήλθε δεν ήταν εξολοκλήρου κάτι αρνητικό. Όμως τώρα πια προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα. Εκτός του ότι σημαίνει χάσιμο της αρρενωπότητας, οδηγεί στην συμβολική διαγραφή του ρόλου του πατέρα και στο να καταστήσει τους κοινωνικούς αρσενικούς ρόλους αδιάκριτους από τους θηλυκούς. Λίγο-λίγο, ο πατέρας περιορίστηκε στον ρόλο του οικονομικού διαχειριστή και μερικές φορές ούτε καν σε αυτόν. Μεταμορφώθηκε σε απλό συναισθηματικό στήριγμα, σε προμηθευτή καταναλωτικών αγαθών και εκτελεστή των μητρικών θελήσεων, μισός κοινωνικός λειτουργός και μισός βοηθός στην κουζίνα, αλλάζει πάνες στα μωρά και σπρώχνει το καρότσι με τα ψώνια. Αλλά ο πατέρας συμβολίζει το Νόμο, αντικείμενο αναφοράς πάνω από τις οικογενειακές υποκειμενικότητες. Ενώ η μητέρα εκράζει πρώτα απ΄όλα τον κόσμο των αισθημάτων και

Φρόϋντ, ουισκάκι, αυταρέσκεια και αποβλάκωση
των αναγκών, ο πατέρας έχει την αποστολή να κόψει τον δεσμό μεταξύ μητέρας και παιδιού• τρίτη φιγούρα,που βγάζει τον γιό από την παιδική και ναρκισιστική παντοδυναμία, επιτρεποντάς του την κοινωνικό-ιστορική ένταξη, θέτοντας τον σε έναν κόσμο και σε μία διάρκεια, διασφαλίζει την μετάδοση της καταγωγής, του ονόματος, της ταυτοτητας, της πολιτισμικής κληρονομιάς και της αποστολής που πρέπει να εκτελέσει» (Philippe Forget). Γέφυρα μεταξύ ιδιωτικής οικογενειακής ζωής και δημόσιας σφαίρας, περιορισμός της επιθυμίας εμπρός από το Νόμο, γίνεται απαραίτητος για την κατασκευή του Εαυτού. Αλλά σήμερα οι πατέρες τείνουν να γίνουν «οποιαδήποτε μητέρα». Χωρίς πατέρα όμως, ο γιός δυσκολεύεται να μεταβεί στον συμβολικό κόσμο. Ψάχνοντας μία άμεση ευημερία χωρίς να υπολογίζει τον νόμο, βρίσκει με φυσικότητα ένα τρόπο ύπαρξης μέσα στην εξάρτηση από το εμπόρευμα. Κατά παράδοξο τρόπο , η ιδιωτικοποίηση της οικογένειας συμβάδισε με την εισβολή της από τις «θεραπευτικές ομάδες» των τεχνικών και των ειδικών, συμβούλων και ψυχολόγων. Με την πρόφαση του εξορθολογισμού  της καθημερινής ζωής, αυτός ο αποικισμός της προσωπικής ζωής ενίσχυσε την ιατρικοποίηση της ύπαρξης, την ανευθυνότητα των γονιών και την ικανότητα της επιτήρησης και του πειθαρχικού ελέγχου από το κράτος.


Σε μία κοινωνία που ολοένα και περισσότερο θεωρείται υπόχρεη έναντι των ατόμων, ταλαντευόμενη μεταξύ μνήμης και συμπόνιας, το Κράτος –Πρόνοια, αφιερωμένο στην αξιολύπητη διαχείριση των κοινωνικών αθλιοτήτων διαμέσου «ιερέων» της υγείας, μεταμορφώθηκε σε ένα κράτος μητρικό και μητριαρχικό, υγιεινιστικό, διανομέας «υποστηρικτών μηνυμάτων» σε μία κοινωνία καλλιεργημένη σε θερμοκήπιο. Η θηλυκοποίηση των ελίτ και η θέση που αποκτήθηκε από την γυναίκα στον κόσμο της εργασίας δεν την έκανε πιο συναισθηματική, ανεχτική, προσεκτική στον άλλον, αλλά μόνον πιο υποκρίτρια. Η σφαίρα της εξαρτημένης εργασίας υπακούει περισσότερο από ποτέ μόνον στους νόμους του εμπορίου, του οποίου ο σκοπός είναι το συνεχές κέρδος.



το νέο μοντέλο του "άνδρα"

Είναι γνωστό, ο καπιταλισμός πάντα ενθάρρυνε τις γυναίκες να εργαστούν:  για να μειωθούν οι μισθοί των ανδρών. Κάθε κοινωνία τείνει να εμφανίσει ψυχολογικές δυναμικές που παρατηρούνται και στο προσωπικό επίπεδο. Στο τέλος του 19ου αιώνα κυριαρχούσε συχνά η υστερία, στις αρχές του 20ου αιώνα η παράνοια. Σήμερα, στις δυτικές χώρες, η πιο κοινή παθολογία φαίνεται να είναι ένας  διαδεδομένος ναρκισσισμός, που μεταφράζεται σε ανωριμότητα και ένα άγχος προσανατολισμένο προς την κατάθλιψη. Κάθε άτομο θεωρεί ότι είναι αντικείμενο και σκοπός των πάντων, η σχέση με το χρόνο περιορίζεται στο άμεσο. Ο ναρκισσισμός δημιουργεί ένα αυτό-αναπαραγόμενο φάντασμα, σε ένα κόσμο χωρίς αναμνήσεις ούτε υποσχέσεις, όπου παρελθόν και μέλλον είναι το ίδιο ισοπεδωμένα πάνω σε ένα διαρκή παρών, και όπου καθένας πιστεύει ότι είναι το αντικείμενο του πόθου και απαιτεί να ξεφύγει από τις συνέπειες των πράξεων του. Κοινωνία  χωρίς  «πατέρες», κοινωνία χωρίς «διόρθωση»!

                                      Σχόλιο του μεταφραστή


Το "θείο θηλυκό" ή Shekhinah

Όλα τα παραπάνω  είναι παρατηρήσεις  ειδικών στο χώρο της ιατρικής και της κοινωνιολογίας. Τώρα όμως θα κάνουμε μια σύντομη κατάβαση, σε εκείνους τους αβυσσαλέους  χώρους  που προετοιμάζουν και καθοδηγούν  τα φαινόμενα που περιγράφηκαν, φαινόμενα  που δεν είναι καθόλου τυχαία και αποτέλεσμα της  «κοινωνικής εξέλιξης», όπως πολλοί  επιστήμονες της μετανεωτερικότητας  λανθασμένα  πιστεύουν. Πράγματι ο Rene Guenon ήδη από το 1921 στο βιβλίο του : Le Théosophisme – Histoire d'une pseudo-religion (Θεοσοφία: Ιστορία μιας Ψευδο-θρησκείας) περιέγραφε  τους τρόπους με τους οποίους αυτή η νέο-γνωστική οργάνωση προωθούσε τον ερχομό της εποχής του «Θείου θηλυκού», δηλαδή της «Σοφίας» των γνωστικών ή της Shekhinah(η θηλυκή θεότητα) των ιουδαίων. Μάλλον οι νέοι κοινωνιολόγοι δεν θυμούνται τις προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή της θηλυκοποίησης της κοινωνίας, που κατέβαλε η «Σχολή της Φρανκφούρτης», προπαγανδίζοντας τις θεωρίες του Johann Jakob Bachofen για την αρχαϊκή μητριαρχική κοινωνία και την μητριαρχική θρησκεία, αλλά και με την διαμόρφωση ψευδο-επιστημονικών όρων  όπως  η «αυταρχική προσωπικότητα» [=άτομα που: α) είναι πιστά στους παραδοσιακούς ρόλους της οικογένειας, β) είναι προκατειλημμένα απέναντι σε «μειονότητες»,  γ) είναι πιο συντηρητικά στα πολιτικά τους φρονήματα, δ) έχουν προβλήματα προσαρμογής  σε ομάδες με δημοκρατικό ύφος ή με laissez-faire ύφος κλπ. Αυτά τα άτομα κατά την ιουδαϊκή Σχολή της Φρανκφούρτης είναι….άρρωστα.] Ποιός είναι ο απώτερος σκοπός όλων αυτών; Η δημιουργία κοινωνιών που θα μοιάζουν με μία ρευστοποιημένη μάζα, ένας υγρός, εύπλαστος κόσμος, που όλα θα τα επιτρέπει, στην αέναη μάχη ενάντια στον ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ  ΠΑΤΕΡΑ.
πηγές

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ...


....



"Ακραίων" στοιχείων και δυνάμεων αποκατάστασης της "τάξης"...

ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ...

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες από φίλο συντάκτη του δικαστικού ρεπορτάζ, ερευνάται από τις ανακριτικές αρχές η καταγγελία Ραγκούση περί "αναγκαστικής" υπουργοποίησής του.
Επιπλέον, ερευνάται το ενδεχόμενο ο πρώην υπουργός να έπεσε αρχικά θύμα απαγωγής την περίοδο που ήταν δήμαρχος Πάρου και να μεταφέρθηκε μυστικά στη Χαριλάου Τρικούπη, όπου κατόπιν βασανιστηρίων αναγκάσθηκε να δεχθεί τη θέση του εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ...

Συγκλόνισε το πανελλήνιο ομολογώντας ότι «αναγκάσθηκε να γίνει υπουργός» στις κυβερνήσεις Γιωργάκη και Παπαδήμου!

Ο κ. Ραγκούσης που τώρα ψηφίζει Τσίπρα δαγκωτό...
 
πηγή:sibilla

ΣΟΚ! Ιδού πως ο Τ.Σόρος αγόρασε τη Μακεδονία από τον ΣΥΡΙΖΑ: Η έκθεση ντοκουμέντο της “Open Society”

Αποκαλυπτική για τις διεργασίες που οδήγησαν στην συμφωνία των Πρεσπών και στην εκχώρηση-πώληση της Μακεδονίας από την κυβέρνηση είναι η έκθεση του ιδρύματος “Open Society” του διεθνούς κερδοσκόπου  και πολυεκατομμυριούχου Τζορτζ Σόρος
Η έκθεση δίνει τη δική της εκτίμηση για το πώς φτάσαμε στην συμφωνία και...

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Αποφράς Ημέρα

Αποφράς Ημέρα - Media
ΣΤΑΘΗΣ

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι «μια συμφωνία αντιιμπεριαλιστική» είπε η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου στη Βουλή κι έκαψε τον εγκέφαλο εκείνων που εξ όσων την άκουγαν διαθέτουν τέτοιο εργαλείο. «Οι Σκοπιανοί χρειάσθηκαν τέσσερις μήνες για να ετοιμάσουν αυτό το έκτρωμα, εμείς το ξεπετάμε σε τρεις μέρες – γιατί τέτοια ταχύτητα;» ρωτήθηκε ο κ. Βίτσας και απάντησε: πού την είδατε την ταχύτητα; Είναι προφανές ότι η επιστράτευση του παραλογισμού είναι προϋπόθεση στις πράξεις αυτής της κυβέρνησης.

Μη χάνετε χρόνο!!

Οι βροχοπτώσεις του τελευταίου διμήνου προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στο ήδη κακοσυντηρημένο σε πολλά σημεία οδικό δίκτυο.
Γνωρίζω τα γραφειοκρατικά απίστευτα κολλήματα που αντιμετωπίζει η περιφέρεια (αρμοδιότητα της οποίας είναι το επαρχιακό δίκτυο) ωστόσο ο κίνδυνος για την ασφάλεια ειδικά των δικυκλιστών είναι πολύ μεγάλος από μικρούς και μεγάλους κρατήρες που έχουν σχηματιστεί.
Σε συνεργασία με το δήμο, πρέπει ΤΩΡΑ να υπάρξει παρέμβαση. 
Πριν να είναι αργά...

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Πιο σίγουρος από ποτέ για την εκλογική επιτυχία του συνδυασμού "Λαϊκή Συσπείρωση" εμφανίζεται αυτή τη φορά ο Κ.Ροκονίδας σε συνέντευξη που παραχώρησε την περασμένη εβδομάδα.
Αν επιβεβαιωθούν μάλιστα οι πληροφορίες που θέλουν το ψηφοδέλτιό του να στελεχώνεται από "παραγωγικούς" υποψήφιους συμβούλους πέραν της κομματικής και ιδεολογικής επιρροής του ΚΚΕ, τότε η "συγκομιδή" θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, ίσως και κάθε προσδοκία.
Αυτό κρατήστε το!

*Η εικόνα που παρουσίαζαν οι αλυκές στη νότια Πάρο, δεν οφείλονταν μόνο στη βροχόπτωση, αλλά και (κυρίως) στη μεγάλη άνοδο της στάθμης του θαλασσινού νερού κατά 60-65cm περίπου, το τελευταίο διάστημα αφότου επικράτησαν θυελλώδεις νοτιάδες.
Αυτά για την ιστορία από έναν άνθρωπο της θάλασσας...

*Μια πληροφορία της τελευταίας στιγμής, θέλει τον Αλέξη και την ομάδα του ν' "ανακρούει πρύμναν" και να προσανατολίζεται εκ νέου σε συνεργασίες ψάχνοντας modus vivendi  με παλαιούς και νέους συνομιλητές.
Στο παιχνίδι φέρεται να είναι πλέον καλοδεχούμενη και η Γρηγορία που μέχρι πρότινος αποτελούσε κόκκινο πανί για τους Βλαχογιαννικούς.
Οψόμεθα!

*Η ρητορική Ροκονίδα -κατά τη γνώμη μου πάντοτε- είναι σε γενικές γραμμές, σε σωστή κατεύθυνση.
Σε επίπεδο γενικολογίας δεν θα βρεθούν πολλοί διαφωνούντες.
Αυτό που εμφανώς λείπει, είναι η εξειδικευμένη επεξεργασία, με βαθύτερη ανάλυση και προπάντων, σαφής και ξεκάθαρη πρόταση που αναιρεί την ασκούμενη ανά τομέα πολιτική. 

*Οι απουσίες συμπολιτών μας ολοένα και πληθαίνουν το τελευταίο διάστημα.
 Μέσα στους αποδημήσαντες κι ο δάσκαλός μας Παναγιώτης Πατέλης κι ο καλός φίλος Χρήστος Σπανός.
Το νησί, όπως έχω ξαναγράψει, μαζί με τους ανθρώπους του χάνει σιγά-σιγά και την προσωπικότητά του.
Θα μείνει κάτι στο τέλος εκτός από το ανούσιο κι επιφανειακό φολκλόρ;

Τελειώνει τον Νέο-Οθωμανισμό του Ερντογάν η συμφιλίωση του Άσαντ με τον Αραβικό Κόσμο

Η προφανής χαλάρωση των σχέσεων της  Δαμασκού με τον Αραβικό Κόσμο είναι  καινούργια άσχημα νέα για την Τουρκία, η οποία ήδη περνά δύσκολες μέρες αντιμετωπίζοντας μιαν γοργή αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων στην Συρία. Εάν ο Πρόεδρο Μπάσαρ Αλ ΄Ασαντ  γίνει ευπρόσδεκτος στους αραβικούς κόλπους, όπως πολλοί αναμένουν, αυτό θα αποτελέσει το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της τουρκικής πολιτικής στην Συρία, που  από την αρχή ταλανίστηκε από ακρισία, λανθασμένους υπολογισμούς και  υπερφίαλες προσδοκίες.
Καθώς χώρες όπως το Σουδάν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΕΑ), το Μπαχρέιν, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, το Ιράκ, ο Λίβανος και η Τυνησία κάνουν σειρά για να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με την Συρία –και πολλοί περιμένουν ότι και η Σαουδική Αραβία θα ακολουθήσει σύντομα- η ΄Αγκυρα θα αντιμετωπίσει έναν αντι-τουρκικό συνασπισμό που ποτέ δεν περίμενε. Ένα τέτοιο μπλοκ θα περιέπλεκε επιπλέον τα σχέδια της Τουρκίας να μπει  στην Βόρεια Συρία για να εξαλείψει από την πόλη Μανμπίζ και τις περιοχές ανατολικά του Ευφράτη ποταμού τις κουρδικές πολιτοφυλακές  YPG, ειδικώτερα τώρα που η συριακή κυβέρνηση έχει διακηρύξει την αντίθεσή της σε αυτήν την διείσδυση.
Η Τουρκία έχει προβληματικές σχέσεις με σχεδόν όλα τα έθνη που προαναφέρθηκαν και ιδιαίτερα με τους σημαντικότερους παίκτες της περιοχής, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία. Αυτές οι χώρες δεν έχουν δείξει ότι ανησυχούν λιγότερο από την τουρκική ανάμειξη στις υποθέσεις τους από την ανάμιξη του Ιράν. Σχεδόν όλες τους απεχθάνονται την τουρκική υποστήριξη στην (οργάνωση) «Μουσουλμανική Αδελφότητα», η οποία, όπως πιστεύουν, αντιπροσωπεύει θανάσιμη απειλή για τις κυβερνήσεις τους και την οποία αγωνίστηκαν σκληρά για να αποκρούσουν μετά  τις εξεγέρσεις της   «Αραβικής ΄Ανοιξης».
Μερικές ειδησεογραφικές ιστοσελίδες,  εστιασμένες στην περιοχή, επικαλούνται μάλιστα ανώνυμους αξιωματούχους των χωρών του Περσικού Κόλπου ως ισχυριζόμενους ότι η Σαουδική Αραβία,  τα ΗΑΕ,  η Αίγυπτος και το Ισραήλ έχουν  κάνει μυστικές συνομιλίες για την χαλιναγώγηση της Τουρκίας. Σύμφωνα με αυτή την αφήγηση, οι χώρες αυτές θεωρούν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή επειδή είναι ισχυρότερη του Ιράν.
Φαίνεται ότι το όνειρο του τέως υπουργού των Εξωτερικών Νταβούτογλου να καταστήσει την Τουρκία κορυφαίο παράγοντα της περιοχής –«χωρίς την συγκατάθεση του οποίου δεν θα μπορούσε να κουνηθεί φύλλο»- έχει  λήξει από πολλού. Ακόμη και πριν την Αραβική ΄Ανοιξη, ο Νταβούτογλου πίστευε ότι η Τουρκία, υπό το δημοκρατικά εκλεγμένο  κόμμα ΑΚΡ και τον δημοφιλή ηγέτη της Ερντογάν, θα γινόταν ο κύριος ειρηνοποιός της Μέσης Ανατολής, λόγω του μουσουλμανικού στην πλειονότητα πληθυσμού της, το δημοκρατικό της σύστημα, την  ανθηρή οικονομία της και τον ισχυρό στρατό της.
Η επάνοδος μιας  ισχυρής χώρας όπως η Τουρκία στον Ισλαμικό κόσμο, μετά από δεκαετίες αποξένωσης από τις θρησκευόμενες μάζες λόγω του λαϊκού της συστήματος, θα αρκούσε –πίστευαν- να ανυψώσει την Τουρκία σε αυτή την ιστορική ηγετική θέση. Τούρκοι και ΄Αραβες, ενωμένοι υπό το Ισλάμ, θα πορεύονταν, χέρι-χέρι, σε ένα φωτεινό μέλλον, υπό την φωτισμένη ηγεσία της Τουρκίας.
Αυτή η πεποίθηση ισχυροποιήθηκε μετά την Αραβική ΄Ανοιξη, η οποία, όπως πίστευε η Τουρκία, θα εκτόξευε την Μουσουλμανική Αδελφότητα στην εξουσία, σε ολόκληρη την περιοχή, με δημοκρατικές εκλογές, κατά το ίδιο τρόπο που οι Τούρκοι ψηφοφόροι έφερα το ΑΚΡ στην εξουσία το 2002 – και στην συνέχεια οι εξελίξεις, από την Αίγυπτο ως την Τυνησία, θα πήγαιναν σύμφωνα με τις επιθυμίες τη Τουρκίας.
Πολύ νερό κύλησε κάτω από τι γέφυρες από τότε. Στο μεταξύ ο Νταβούτογλου είναι έξω και ο ΄Ασαντ πάντα στην θέση του, ισχυρότερος από ποτέ, για λόγους που ο Νταβούτογλου απέτυχε να συλλάβει, παρά τον ισχυρισμό του ότι καταλάβαινε καλύτερα από  πλείστους τις δυναμικές της περιοχής.
Η σημερινή κατάσταση  στην περιοχή καταδεικνύει πόσο έξω είχε πέσει η ΄Αγκυρα για τις κοινωνικές και πολιτικές παραμέτρους που καθορίζουν τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και πόσο λάθος ήταν οι υποθέσεις του Νταβούτογλου όσο αφορά το οθωμανικό παρελθόν της περιοχής. Τυφλωμένη από τις ισλαμιστικές φιλοδοξίες της, η ΄Αγκυρα απέτυχε να αντιληφθεί τη σημασία των ιστορικών αποσκευών της στον Αραβικό Κόσμο.
Ο Νταβούτογλου, που ανέβηκε στην πρωθυπουργία, μέχρις ότου απολύθηκε από τον Ερντογάν τον Μάιο 2016, έχασε έκτοτε κάθε εκτίμηση και  –ακόμη και στην κρίση πολλών υποστηρικτών του κυβερνώντος κόμματος- είναι ο υπεύθυνος των προβλημάτων που από τότε αντιμετωπίζει η ΄Αγκυρα στην Συρία. Η καθιέρωσή του ως αποδιοπομπαίου τράγου αποσπά την προσοχή από τον Ερντογάν, χωρίς την συγκατάθεση του οποίου ο Νταβούτογλου δεν θα εφάρμοζε την πολιτική του.
Ο Μουράτ Οζτσελίκ, τέως ειδικός απεσταλμένος της Τουρκίας στο Ιράκ, (2007-2009) και κατόπιν πρεσβευτής στην Βαγδάτη (2009-2011), πιστεύει επίσης ότι η επανεισδοχή του ΄Ασαντ  στον κύκλο των αραβικών χωρών θα είναι η σαφέστερη απόδειξη του ναυαγίου της εξωτερικής πολιτικής του κόμματος του Ερντογάν. «Θα επιβεβαιώσει την αποξένωση που ήταν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής με χροιά Οθωμανισμού και που με κανένα τρόπο δεν συμβιβαζόταν με τον αραβικό εθνικισμό», είπε Ο Οζτσελίκ, στο Αλ Μόνιτορ.
Σκληρός επικριτής της ισλαμιστικής θεώρησης της εξωτερικής πολιτικής από το κυβερνητικό κόμμα, που προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα συμφέροντα της Τουρκίας, όπως υποστηρίζει,  ο Οζτσελίκ, ανέφερε ως μεγάλα σφάλματα της Αγκύρας ότι έστρεψε την ράχη της στις έδρες του αραβικού εθνικισμού, την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία, υπέρ μιας μικρής χώρας, όπως το Κατάρ, που  εργάζεται εναντίον των καθεστώτων τους. «Δεν είναι μικρό επίτευγμα-πρόσθεσε- να κατορθώσει μια κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα τέτοιο αντι-τουρκικό στρατόπεδο μέσα σε τόσο λίγο χρόνο».
Ο Σολί Οζέλ, λέκτορας διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Καντίρ Χας,  της  Κωνσταντινούπολης και πολύ γνωστός σχολιαστής, πιστεύει επίσης ότι στην Μέση Ανατολή συγκροτείται ένα αντι-τουρκικό στρατόπεδο. « Η Τουρκία θα αντιμετωπίσει στην περιοχή ένα αραβικό μπλοκ αντίθετο στους ισχυρισμούς και στις βλέψεις της», δήλωσε ο Οζέλ στο Αλ Μόνιτορ. « Η κοινή γνώμη στον αραβικό κόσμο μπορεί να ευνοεί την Τουρκία, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα υφιστάμενα καθεστώτα», πρόσθεσε.
΄Όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του συνεχίζουν να υποστηρίζουν την Μουσουλμανική Αδελφότητα και τις παραφυάδες της και αυτά που θεωρούν φυσικά δικαιώματα των ισλαμικών μαζών της περιοχής.
Αυτή η στάση, εντούτοις, φαίνεται να τους προσπορίζει μεγαλύτερη αποξένωση της Τουρκίας μεταξύ των αραβικών καθεστώτων που θεωρούν την  Μουσουλμανική Αδελφότητα ως τον χειρότερο εχθρό τους και την έχουν κηρύξει τρομοκρατική οργάνωση. Η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος ηγούνται σήμερα των περιφερειακών δυνάμεων που είναι γι’ αυτό  εναντίον της Τουρκίας.
Γεννάται επίσης τη ερώτημα ποιες θα είναι οι επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων στα σημερινά σχέδια τη ΄Αγκυρας για την Βόρεια Συρία, όπου προσπαθεί να δημιουργήσει μια  ζώνη προφύλαξης από τους Κούρδους του YPG, ελεγχόμενη από τον τουρκικό στρατό. Ο Οζέλ είπε ότι είναι η Ρωσία, περισσότερο από τα αραβικά καθεστώτα, που θα κρίνει την τύχη αυτής τη ζώνης. «Παρά το γεγονός αυτό, τα πράγματα θα γίνουν διπλωματικά πολύ δύσκολα για την ΄Αγκυρα, καθώς οι ΄Αραβες θα κάνουν πολύ θόρυβο εναντίον αυτού του σχεδίου», πρόσθεσε.
Ο Οζτσελίκ είχε μια διαφορετική εκτίμηση, προειδοποιώντας ότι εάν ξορισθούν περισσότερο, οι ΄Αραβες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το κουρδικό χαρτί εναντίον της Τουρκίας και είπε: «Η ζώνη απώθησης, που θέλει η Τουρκία στην Βόρεια Συρία, μπορεί να είναι κάτι επιθυμητό για τα αραβικά καθεστώτα, επειδή θα καθιερώνει μιαν επίσημη γραμμή που να δείχνει τα αδιαπέραστα για την Τουρκία αραβικά σύνορα. Το να έχουν τους Κούρδους στην άλλη πλευρά της ζώνης μπορεί να τους εξυπηρετεί, επειδή μπορούν να συνεννοηθούν με τους Κούρδους, που θα παρεμβάλλονται μεταξύ αραβικών εδαφών και Τουρκίας» πρόσθεσε ο Οζτσελίκ.
Το τελικό δίλημμα της Τουρκίας θα είναι φυσικά τι θα κάνει με τον ΄Ασαντ, ο οποίος συνεχίζει να σταθεροποιεί το έλεγχό του στην εξουσία κατά τρόπο που η ΄Αγκυρα δεν φανταζόταν ποτέ και που δεν τρέφει προφανώς μιαν ιδιαίτερη αγάπη για την Τουρκία.
Ο υπουργός των Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε τον Δεκέμβριο ότι η Τουρκία θα αποδεχθεί τον ΄Ασαντ, υπό τον όρο ότι θα  αναδειχθεί σε δημοκρατικές εκλογές υπο διεθνή εποπτεία. Φαινόταν να εκφράζει  ρωγμή στην αδιάλλακτη  στάση του Ερντογάν εναντίον του ΄Ασαντ, που στηριζόταν στο συχνά επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει θέση για έναν φονιά του λαού του στη Συρία.».
Ο ΄Ασαντ γνωρίζει ωστόσο ότι δεν πρόκειται ποτέ να εκλεγεί σε ελεύθερες εκλογές  και  έτσι θα φροντίσει να παραμείνει ως κυβερνήτης πυγμής στην Συρία όσο μπορεί. Θα έχει την υποστήριξη των αραβικών καθεστώτων όσο και της Ρωσίας – και του Ιράν, στον βαθμό που θα του το επιτρέψουν τα αραβικά καθεστώτα.
Το πώς η Τουρκία θα ξεπεράσει τέτοια εμπόδια είναι άγνωστο. Αυτό που είναι βέβαιο, πάντως, είναι ότι οι εξελίξεις στην Συρία δεν προοιωνίζονται τίποτα καλό για τις φιλοδοξίες της Τουρκίας στην περιοχή.
*Πηγή: Semih Idiz, Al Monitor, Russia Insider,  23-1-2019

Δημοκρατία επιπέδου Σκοπίων (η δική μας)…

Δημοκρατία επιπέδου Σκοπίων (η δική μας)… - Media
ΣΤΑΘΗΣ

Τι έγινε και αίφνης ο κ. Μητσοτάκης ανέκρουσε πρύμναν για την κατάθεση της πρότασης μομφής; Τον έπιασε ο κ. Πάιατ και του είπε «δεν είναι τώρα ώρα για τέτοια, Κούλη!»;
Δεν αποκλείεται! – άλλωστε ο κ. Νίμιτς δεν είναι που δήλωσε απευθυνόμενος στο προτεκτοράτο… συγγνώμην στην Μπανανία, ότι «αν απορριφθεί η Συμφωνία οι συνέπειες θα είναι βαθιές» (και θα αλλάξει πάλι κόμμα ο κ. Παπαχριστόπουλος);

Πάντως, όπως λέμε και στον Βορειοανατολικό Πύργο Ηλείας, «αν δεν ταιριάζαμε, δεν θα συμπεθεριάζαμε». Είδε ο Τσίπρας τον ορυμαγδό αθλιότητας και σαπίλας στο «βασίλειο της Μακεδονίας», τις συναλλαγές, την εξαγορά βουλευτών, το κουρέλιασμα και του δικού τους Συντάγματος, το ανθυποβαλκανικό αλισβερίσι των κομπασήδων, τον χορό των πρακτόρων και σου λέει καλύτεροι είναι αυτοί; θα κάνω κι εγώ τα ίδια.
Κι έκανε τη Βουλή (την Ελληνική) σαν τα μούτρα του Τζουτζέ. Καταδολίευσε, εκμαύλισε, έταξε κι έκανε τη δημοκρατία, Πάιατ! Ζούμε μεγάλες στιγμές: ο Τραμπ κάνει πραξικόπημα στη Βενεζουέλα εκ του μακρόθεν και ο Τσίπρας έχει κάνει τα απομεινάρια του Ελληνικού Συντάγματος ρετάλια για ρεμάλια χάριν των Αμερικανών.
Φέρνει στο Κοινοβούλιο ένα αόρατο κείμενο για να το υπερψηφίσουν εθελοντές αόμματοι. Μπουκάρουν στα σκαλιά της Βουλής πέντε παρακρατικοί, πέντε μπάτσοι εκ μπάτσων ντυμένοι μπάχαλοι, πέντε χρήσιμοι χρυσαυγίτες και ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει συνωμοσία κατά του πολιτεύματος, σχεδόν απόπειρα πραξικοπήματος, και συλλαμβάνει εφτά επίδοξους… κολονέλους και δύο Γερμανίδες!! Καραγκιοζιλίκι άνευ προηγουμένου. Λες και τα (άκρως επικίνδυνα) χημικά με τα οποία μας ψέκασαν, πρώτα απ’ όλα μας κάνουν ηλίθιους.
Και πανηγυρίζουν οι Αριστεροί (τύπου «Εφ.ΣΥΝ.»): «Ο Νίμιτς αδειάζει τη Ν.Δ.»! Ε, να τον πάμε να καταθέσει γαρύφαλλα στο θυσιαστήριο της Καισαριανής! Νίμιτς, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο! Τρικυμία εν κρανίω από τις πολλές κωλοτούμπες.
Για να τελειώνουμε: ο Τσίπρας αντί να συνεννοηθεί με τη Ν.Δ. και τα άλλα κόμματα ώστε να επιτευχθεί μια Συμφωνία πάνω στην Εθνική Γραμμή (Σύνθετη ονομασία, erga omnes), πρώτον προσπάθησε να χρησιμοποιήσει το Σκοπιανό για να διχάσει τη Ν.Δ. και δεύτερον έγινε έτσι ακόμα πιο αδύναμος απέναντι στους Αμερικανούς, χωρίς να μπορεί να επικαλεσθεί κάποιου είδους εθνική ομοφωνία. Το τρίτο όμως είναι χειρότερο, διότι το δεύτερο ούτε καν το ήθελε ο Τσίπρας. Δεν ήθελε να διαπραγματευθεί με τους Αμερικανούς, μαθημένος πλέον να εκτελεί τις εντολές τους. Για να τον κρατούν «ζωντανό».
Τρία στα τρία με αποτέλεσμα τώρα να έχουμε να κάνουμε με Μακεδονικό έθνος που ομιλεί τη Μακεδονική γλώσσα. Χωρίς να κάνει ο Τσίπρας το Κοινοβούλιο καρκατσουλιό (όπως έκανε και ο Ζάεφ το Κοινοβούλιο των… Μακεδόνων) μια τέτοια Συμφωνία θα ήταν αδύνατον να περάσει απ’ τη Βουλή. Όπως δεν περνάει απ’ τον λαό.
Οι Έλληνες θα μείνουν με την εκκρεμότητα (ψυχικώς τουλάχιστον) και οι Αμερικανοί με ένα νέο έθνος, το Μακεδονικό, κι ένα νέο κράτος, τη Βόρεια Μακεδονία, στα χέρια τους για να παίζουν τα παιγνίδια τους. Συνήθως αιματηρά.
Εκτός απ’ την κατάπτωση του Κοινοβουλίου και τον διασυρμό της Συνταγματικής (αν υπήρχε) τάξης το μέγεθος του εκφυλισμού στον οποίον μεθοδικώς μας βυθίζει ο Τσίπρας είναι – εξ όνυχος τον λέοντα – η υποστήριξη που βρήκε ο ΣΥΡΙΖΑ σε «153 διανοούμενους που υποστηρίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών». Εν πρώτοις τους περίμενα 300 (όσοι και οι 300 του Λεωνίδα) συν 700 οι Θεσπιείς, τουλάχιστον χίλιους. Ας μείνουμε όμως στους 153! Εξ αυτών γνωρίζω (άλλους προσωπικώς κι άλλους όχι) καμιά δεκαπενταριά. Μάλιστα πέντε - έξι είναι πρόσωπα εκλεκτά. Οι υπόλοιποι που δηλώνουν «άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών» ου μην αλλά και «διανοούμενοι», είναι οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, κομματικοί δημοσιογράφοι και διάφοροι άλλοι εκπρόσωποι διαφόρων επαγγελμάτων. Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε αμφέβαλλα ότι οι δημοσιογράφοι του ΣΥΡΙΖΑ είναι διανοούμενοι, αλλά πάντα ήλπιζα ότι θα είχαν τη σεμνότητα να μην το διατυμπανίζουν.
Όπως και να ’χει η ψαριά των 153 είναι φτωχή, αλλά ο Τσίπρας πανηγυρίζει (!) λες και είναι «1.013», εκ των οποίων 500 υποψήφιοι για Νόμπελ, Όσκαρ και Πολάκη (βραβείο είναι κι αυτός) – τουλάχιστον για τον νικητή της διαμάχης Κοτζιά - Καμμένου.
(Όμως το δηλητήριο του εθνομηδενισμού έχει ποτίσει και πολλούς που έχουν επίπεδο παραπάνω από τρολ! Ήδη εμφανίσθηκαν στον Τύπο οι καλοθελητές που προσπαθούν να απομειώσουν τον κ. Τσιτσιπά, επειδή αυτό το αστέρι παραθέτει αρχαία γνωμικά ή είναι υπερήφανος για την πατρίδα του και τα χρώματά μας). Κλαζομένιοι που ασχημονούν και τίποτα περισσότερο.
Συνελόντι ειπείν: Στο Βόρεια Μακεδονία δεν υπάρχει πλέον γεωγραφικός προσδιορισμός και μόνον, αλλά εθνικός, με εθνικό αντίκρισμα που αντιστοιχεί στο Μακεδονικό έθνος και Μακεδονικό λαό. Αυτό ακριβώς που ήθελαν οι Αμερικανοί και ο Τσίπρας τους εξασφάλισε.
Στο εξής, πρέπει να ζήσουμε με τον Μακεδονικό εθνικισμό να παραμονεύει ώστε κάποια στιγμή κρίσης να χρησιμοποιηθεί από τους Αμερικανούς ή τους Γερμανούς επωφελώς για τον ίδιο.
Συγχαρητήρια και με τις υγείες μας

ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/306450/dimokratia-epipedoy-skopion-i-diki-mas

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΗΣ "ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ"

Σίγουρα θα έχετε ακούσει μερικές χιλιάδες φορές το καταγέλαστο επιχείρημα πως εφόσον τα Σκόπια ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, ευθύς αμέσως θα ξημερώσει μια νέα μέρα σταθερότητας και ησυχίας όχι μόνο στο εσωτερικό του κρατιδίου, αλλά σε ολόκληρη τη χερσόνησο του Αίμου.
Να το ακούς από στόματα πολιτικών απατεώνων, λες εντάξει, δεν είναι και η πρώτη παπάρα που ξεστομίζουν, χάριν ιδιοτελών στοχεύσεων.
Αρέσκονται στο άθλημα.
Το να "στρατεύονται" όμως διάφοροι "ειδικοί" της "ανάλυσης" και της "επιστήμης" προκειμένου να μας πείσουν για την ορθότητα της σαχλαμάρας, είναι κάτι διαφορετικό.
Σκεφτείτε τι θα μπορούσαν να ισχυριστούν στην περίπτωση που η Τουρκία δεν ανήκε στη λυκοσυμμαχία, ένα σύμμαχο υποτίθεται κράτος που αμφισβητεί την Ελληνικότητα ολόκληρης της ανατολικής πλευράς της χώρας, κατά παράβαση διεθνών κανόνων, συμφωνιών κλπ.
Ή στην περίπτωση της Αλβανίας, η οποία ενέτεινε τις αμφισβητήσεις και ανακάλυψε καινούργιες, λίγο μετά την ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
Άλλωστε ο νόμος της προπαγάνδας αυτό επιτάσσει:όσο πιο χονδροειδές είναι ένα ψέμα τόσο πιο εύπεπτο γίνεται.
Τόσο ξετσίπωτοι, τόσο κραυγαλέα εξωνημένοι, που αναρωτιέσαι, αν αυτό που αντιμετωπίζεις είναι η επιστήμη της αλητείας ή προσωποποιημένη η αλητεία της επιστήμης...

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας



«Ανυποχώρητος σημαίνει να είναι
το κεφάλι σου μέσα στο στόμα του λύκου
κι εσύ να του λες άντε γαμήσου!»
 Φιντέλ Κάστρο

Ένα πραξικόπημα που δεν χρειάζεται στρατό και τανκ... στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας.
Ο Juan Guaidó, πρόεδρος της εθνοσυνέλευσης, του Λαϊκού Κόμματος (δεξιάς), πήγε μαζί με οπαδούς του σε μια πλατεία του Καράκας και δηλώνοντας “Βρισκόμαστε εδώ με τη θέληση του λαού”, ανακοίνωσε πως αποφάσισε να αυτοανακηρύξει (μεταβατικό) ad interim πρόεδρο της χώρας τον εαυτό του, μέχρι να προκηρύξει εκλογές.
Κάλεσε δε τις ένοπλες δυνάμεις να μην υπακούσουν στον εκλεγμένο δημοκρατικά πρόεδρο, αλλά τον ίδιο και έλαβε την άμεση απάντηση από τον αρχηγό των ενόπλων δυνάμεων Vladimir Padrino Lopez: Δεν δεχόμαστε πρόεδρο που επιβάλουν σκοτεινά συμφέροντα ή αυτονακηρυγμένο χωρίς νομιμοποίηση. Οι στρατιώτες της Πατρίδας υπερασπίζονται το...

ΠΕΡΙ ΑΛΥΚΩΝ ΤΗΣ ΑΛΥΚΗΣ


Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Και δεν χρειάζεται να δανειστώ και τις υπόλοιπες από τον "Παριανό Τύπο" (PsTs.gr) για να ρωτήσω:
Καλές οι διαπιστώσεις, καλά τα κλάματα κι οι οδυρμοί για το "κακό" που μας βρίσκει κάθε φορά που η φύση κάνει το πρόγραμμά της.
Με τα συμπεράσματα όμως τι γίνεται;
Μήπως χρειάζεται επεξήγηση η εικόνα;
Δεν έφτανε η κατά το ήμισυ καταστροφή της αλυκής για την κατασκευή γηπέδου (δεκαετία '80), δεν έφτανε η αυθαιρεσία ιδιωτών που την συρρικνώνουν συστηματικά, έβαλε το χεράκι της και η τοπική αυτοδιοίκηση (δεκαετία του 90) να κόψει την συνέχεια του υγρότοπου κατασκευάζοντας δρόμο  με τοιχοποιία!!!
Κανονικό φράγμα ανάσχεσης δηλαδή.
Ανάλογη η κατάσταση και στην Πίσω Αλυκή.
Για τα ψηφαλάκια ρε γαμώτο.
Πάντοτε!
Από συνέδρια υπέρ περιβάλλοντος κι υπέρ αναπαύσεως των ψυχών ημών, δόξα τω Θεώ, καλα πάμε.
Δεν έχετε παράπονο εεε;
 

Τυφλόμυγες στον Βάλτο

βάλτο

Σε Σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας (Συνθήκη του Άαχεν) προχωρούν η Γαλλία και η Γερμανία, αλλάζοντας το σύνολο των δεδομένων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κάτι ανάλογο είχε επιχειρηθεί και παλαιότερα, κατά τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, αλλά είχε απορριφθεί «μετά πολλών επαίνων» (οι μνήμες του πολέμου ήταν ακόμα νωπές – και φρικτές). Άλλωστε αυτό το σχέδιο, αν δεν ήταν θνησιγενές από μόνο του, θα συναντούσε τησφοδρή αντίθεση της ΕΣΣΔ.
Έτσι η Γερμανία (ΟΔΓ τότε) απέμεινε να «εκφράζεται στρατιωτικώς» μέσα από το ΝΑΤΟ. Άλλωστε η αποτυχία της προσπάθειας για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης κατά την ίδια περίοδο δεν άφησε περιθώρια για αμυντικούς σχεδιασμούς παρά μόνον για οικονομικούς – τηνοικονομική δικτατορία που βιώνουμε σήμερα.
  Όπως φαίνεται, αυτή η στρατιωτική συμμαχία Γαλλίας -Γερμανίας υπερβαίνει τη συγκυρία και τις σκέψεις Τραμπ για απίσχναση των στρατιωτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη (ή την ενίσχυση του ΝΑΤΟ αλλού, φέρ’ ειπείν στα Βαλκάνια). Ο αναδυόμενος άξονας (μπρρρ) Παρισίων – Βερολίνου δημιουργεί σε βάθος χρόνου νέα δεδομένα για τη γεωστρατηγική πολλών κρατών στον πλανήτη.
Η Γαλλία έχει βαρύ στρατό. Θα αποκτήσει βαρύ στράτευμα και η Γερμανία; Θα επανεξοπλισθεί αυτή η χώρα, καθ’ οίον τρόπο την επανεξόπλισε τη δεκαετία του 1930 ο Χίτλερ; Ή μήπως η Γερμανία ήδη επανεξοπλίζεται στα κρυφά, όπως επίσης κρυφά την επανεξόπλισε ο Χίτλερ τότε;
Μπορεί οι στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ, το στρατιωτικό corpus του ΝΑΤΟ και ο αναδυόμενος άξονας Γαλλίας – Γερμανίας να έχουν κοινό παρονομαστή, αλλά ταυτοχρόνως εκφράζουν και επί μέρους συμφέροντα. Τα οποία μπορεί να αναβαθμίζονται όσον οι ημέρες, καθώς η παγκοσμιοποίηση αποσυντίθεται και οι αντιθέσεις των Δυνάμεων σε έναν όλο και πιο πολυπολικό κόσμο οξύνονται.
Σ’ αυτό το πλαίσιο εξηγείται (μάλιστα γίνεται ευεξήγητη) η πρεμούρα του Τσίπρα (αλλά και η δουλικότητα) να λύσει το «Μακεδονικό Ζήτημα» της εποχής μας.
Οι πολιτικές και ιστορικές διαστάσεις αυτού του προβλήματος στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν! Με την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών γελούν όλες οι Βιβλιοθήκες του Κόσμου και δακρύζουν (απ’ τα γέλια) εκατομμύρια τίτλοι και εκατομμύρια τόμοι. Δεν γελάει όμως καθόλου, αντιθέτως τρίζει οδόντας και ακονίζει μάχαιρες η γεωστρατηγική και η γεωπολιτική Δυνάμεων και Δυνάμεων.
Για του λόγου το αληθές αρκεί μια ματιά στον χάρτη. Από την Πολωνία και την Ουκρανία έως τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Τουρκία (ανεξαρτήτως των συγκυριών στην τελευταία) η περικύκλωση της Ρωσίας από το ΝΑΤΟ είναι ασφυκτική.
Πρόκειται για μια παχιά ζώνη εδαφών διάστικτων από Αμερικανικές και ΝΑΤΟϊκές βάσεις. Όμως στα μετόπισθεν αυτής της ζώνης, χαίνουν ορισμένες τρύπες, όπως η Συρία (στην κοιλιά της Τουρκίας) και οι βαλκανικές «εκκρεμότητες» στην  πλάτη του ΝΑΤΟ. Η Αλβανία, το Μαυροβούνιο, το Κοσσυφοπέδιο, η FYROM και η Σερβία. Οι εκκρεμότητες αυτές, προκειμένου το έδαφος της ζώνης να γίνει συμπαγές (και να έχει στρατηγικό βάθος) τακτοποιούνται δρομαίως.
Το Μαυροβούνιο μπήκε στο ΝΑΤΟ εν μία νυκτί και η Αλβανία μπήκε στη συμμαχία (πιάνοντας την Ελλάδα «Κώτσο» τη φροντίδι Κοτζιά – Τσίπρα), αφήνοντας προς επίλυση (το συντομότερο δυνατόν) τα ζητήματα της FYROM  και του Κοσσυφοπεδίου – εις ό,τι αφορά το οποίον, ήδη οαρχιουτσεκάς και νυν Πρόεδρας Θάτσι αποφάνθηκε λέγοντας ότι «η Συμφωνία των Πρεσπών είναι υποδειγματική για τη λύση του Κοσοβίτικου ζητήματος».
Αν λοιπόν το ζήτημα της FYROM τακτοποιηθεί και οσονούπω του Κοσόβου, θα μένει μόνον η Σερβία, η οποία απομονωμένη γεωστρατηγικώς, πιθανόν να γίνει πιο ευεπίφορη ως προς την τελική της υποταγή.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, ο Τσίπρας με τα επισπευδόμενα καμώματά του περί το Σκοπιανό: 1) βαλκανοποιεί (τελείως) την Ελλάδα, 2) διχάζει (σε εμφυλιοπολεμικό επίπεδο) τον λαό, 3)κάνει για τους Αμερικανούς την εκδούλευση που ουδείς άλλος (πλην ακροδεξιών και φασιστών – όπως με την Κύπρο) θα μπορούσε να περαιώσει και 4) εκθέτει την πατρίδα μας σε κινδύνους ακόμα πιο πολλούς και ισχυρότερους εξ όσων ήδη την απειλούν.
Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.
Στα Βαλκάνια σέρνονται αυτήν τη στιγμή τρία φίδια, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία. Φίδια που βομβάρδισαν ακόμα και με βόμβες εμπλουτισμένου ουρανίου ευρωπαϊκό έδαφος! Έτσι αντιλαμβάνονται αυτές οι Δυνάμεις την ευρωπαϊκότητα: ή βόμβες της ρίχνουν ή μνημόνια.
  Πριν να κρίνει η Ιστορία τον Τσίπρα, πρέπει να τον κρίνει ο Ελληνικός Λαός.

stathispontiki@gmail.com
*Πηγή: topontiki.g

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2019

Με όχημα τον «εθνικιστικό κίνδυνο» ξεπλένονται και οι προβοκάτσιες των «αριστερών» ανδρεικέλων

Είναι γνωστό ότι η προβοκάτσια αποτελεί ένα από τα πλέον χρήσιμα και αποτελεσματικά πολιτικά όπλα των εξουσιών, ιδιαίτερα των εξουσιών με ολοκληρωτική μορφή…
Από πολύ παλιά τα καπιταλιστικά κράτη έχουν αναγάγει την προβοκάτσια σε επιστήμη…
Σήμερα η πλανητική εξουσία και τα τοπικά παραρτήματά της (κράτη και προτεκτοράτα) έχουν προσδώσει στην προβοκάτσια διαστάσεις φρενοβλάβειας.

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΣΙΠΡΑ-ΖΑΕΦ

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2019

Με τα «αριστερά» ανδρείκελα, οι προβοκάτορες εφορμούν και από το κτίριο της Βουλής…


Επισημαίναμε στο προηγούμενο κείμενό μας, ότι η προβοκάτσια εναντίον του Συλλαλητηρίου για το «Μακεδονικό» είχε το χαρακτήρα ανόητης και κακόγουστης φάρσας, που σηματοδοτούσε, ωστόσο, την αγριότητα και την κτηνωδία, αλλά και την αλητεία της χούντας των «αριστερών» ανδρεικέλων…
Τα στοιχεία που αποκαλύπτονται καθημερινά το επιβεβαιώνουν…
Μέχρι και κουκουλοφόροι «ξετρύπωσαν» από το κτίριο της Βουλής για να επιβεβαιώσουν,

Κ. Σημίτης: 20 χρόνια τα ίδια ευρω-παραμύθια

Με άρθρο του στην Καθημερινή της Κυριακής (13-1-2019)  για τα είκοσι χρόνια του ευρώ και για το μέλλον του, ο αρχιτέκτονας της ελληνικής καταστροφής «ξανακτύπησε».  (http://www.kathimerini.gr/1004422/article/epikairothta/politikh/ar8ro-toy-kwsta-shmith-sthn-k-eikosi-xronia-eyrw-exei-to-eyrw-mellon).
Μπήκαμε έτσι στον «πειρασμό», να ασχοληθούμε με τα μαργαριτάρια του «κορυφαίου» υποστηρικτή και οργανωτή, της ένταξης της χώρας μας στην ΟΝΕ.
Το πιο γραφικό  όλων είναι το εξής: «Ας θυμηθούμε την ταλαιπωρία της εποχής, όταν για ταξίδια, σπουδές και κυρίως εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με το εξωτερικό η λέξη συνάλλαγμα ήταν συνδεδεμένη με ρυθμίσεις, άδειες, κόπο και ταλαιπωρία. Μας το θύμισαν οι πρόσφατοι κανόνες που προσδιόριζαν το ύψος των αναλήψεων από τις τράπεζες και τις προϋποθέσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό…..».  Τι μας λέει ο άνθρωπος;;; Εδώ η Ελλάδα βιώνει το τρίτο μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα στην ιστορία της, τα καλύτερα παιδιά της, το επιστημονικό της δυναμικό, εξαερώνεται στο εξωτερικό (πλησιάζουν  τις 700.000  αυτοί που έφυγαν, ενώ ο ρυθμός μετανάστευσης έχει ανέλθει στους 10.000 μηνιαίως ), η μετανάστευση δεν είναι «ταλαιπωρία»,  «κόπος» και καταστροφή της χώρας;        Αλλά ήταν οι ρυθμίσεις για το συνάλλαγμα;
Δεύτερον: οι υποτιμήσεις. «Ας θυμηθούμε επίσης την αναταραχή που δημιούργησαν οι υποτιμήσεις της δραχμής το 1983, το 1985 και το 2001. Η Ελλάδα δεν διέθετε ποτέ ένα σταθερό νόμισμα όπως το ευρώ.»  γράφει ο Σημίτης. Δεν μας λέει ο σοφός αυτός πρώην πρωθυπουργός, πώς αλλιώς θα διορθωνόταν το εξωτερικό έλλειμμα και η ανταγωνιστικότητα; Με δανεισμό από το εξωτερικό, όπως έγινε την περίοδο του ευρώ; Η με εσωτερική υποτίμηση; Όπως επιδιώκεται τώρα; Άλλωστε ήταν ο ίδιος που προχώρησε σε υποτίμηση κατά 14% το 1998; Υποτίμηση, που δεν την αναφέρει καν στο άρθρο του. Εκτός αν λόγω εσκεμμένης αμνησίας μπερδεύει το έτος 2001, με το 1998… Γιατί την έκανε; Μήπως εκείνη η υποτίμηση αποδείκνυε ότι είχε αποτύχει, η πολιτική της «σκληρής δραχμής» της δεκαετίας του ‘90 (πολιτική μείωσης του εισαγόμενου πληθωρισμού), και τελικά ακύρωνε την «πολιτική» εισόδου στην ΟΝΕ;
Αλλά και όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα: Στην ενδιάμεση έκθεση για την νομισματική πολιτική της Τράπεζας της Ελλάδας του 2018, (σελ. 102) βλέπουμε ότι η πραγματική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία της χώρας, με δείκτη  100 το 2000, ήταν τα χρόνια 2009-2011 που μπήκαμε στα μνημόνια περί το 119, ενώ ακόμη και μετά την περίοδο της σκληρής εσωτερικής υποτίμησης (2018) παραμένει στο 109. Δηλαδή ακόμη και σήμερα, είμαστε πιο «ακριβοί»,  από τους σημαντικότερους διεθνείς μας εμπορικούς εταίρους κατά 9%, έναντι του 2000, έχουμε κάνει υπερτίμηση 9% της πραγματικής συναλλαγματικής μας ισοτιμίας.  Επίσης αν το ευρώ ανέλθει λίγο, πήγε περίπατο κάθε εσωτερική υποτίμηση…..
Υπενθυμίζω, ότι ήδη το 2001, λόγω της πολιτικής της σκληρής δραχμής το εξωτερικό έλλειμμα ήταν 7,61% που ανακλούσε ήδη μια τεράστια ανατίμηση της δραχμής και τελικά της πολλής υψηλής συναλλαγματικής ισοτιμίας με την οποία μπήκαμε στο ευρώ. Ποια κυβέρνηση, μας έβαλε με πολλή υψηλή ισοτιμία στο ευρώ; Ποια κυβέρνηση συμφώνησε σε αυτή την εις βάρος της χώρας μας ισοτιμίας  δραχμής-ευρώ; Μήπως η δικιά σου κ. Σημίτη;
Με αυτά και τα άλλα κ. Σημίτη φτάσαμε το 2007-2008 στο εξωφρενικό  έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών,  που άγγιζε το 15% του ΑΕΠ ετησίως, ή περίπου 35 δις ανά έτος. Η αδυναμία προσαρμογής-μέσω εξωτερικής υποτίμησης- μας έφερε τελικά στα χέρια των επίσημων δανειστών και των μνημονίων.
Είχαμε ποτέ επί δραχμής περιέλθει σε τέτοια κατάσταση; Μήπως τέτοια εξωτερικά ελλείμματα παρουσιάζουν μόνο οικονομίες σε πόλεμο; Η μήπως τελικά το ευρώ είναι ένας πόλεμος ενάντια στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο;
Τρίτον: Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία: Για όλα αυτά λέει ο Σημίτης: «Το επιχείρημα όσων στην Ελλάδα απέρριπταν την αποδοχή του ευρώ ήταν ότι η χώρα δεν θα ελέγχει πια τη νομισματική της πολιτική. Όμως η Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι Σουηδία ή Δανία, χώρες που δεν αποδέχθηκαν το ευρώ. Αυτές έχουν σταθερό νόμισμα και σταθερή οικονομία. Στη χώρα μας λόγω του συνεχούς ελλείμματος στο εξωτερικό εμπόριό της, της έλλειψης πρώτων υλών και μάλιστα πετρελαίου, του τεραστίου χρέους της και των συνεχών δανεισμών η νομισματική πολιτική είναι απολύτως εξαρτώμενη από τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις.» Γιατί; Και οι πολιτικοί μας τι έκαναν; Ποια είναι η δουλειά τους; Αυτό το παρακάμπτει ο Σημίτης, γιατί τον βολεύει. Οπότε γιατί δεν είναι υπέρ της Λογικής Μπάτση (1947); Και μιας σχεδιασμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης;  Αντίθετα: Ζητούσε την ψήφο του λαού για ποιο λόγο; Για να κάνει τον μεσάζοντα; Η αλήθεια είναι πολύ πικρή κ. Σημίτη και αντίστροφη, η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει κοινό νόμισμα με την Γερμανία γιατί έχει πολύ πιο καθυστερημένη οικονομία. Ακριβώς λόγω της ασθενής της οικονομίας, η συναλλαγματική πολιτική μέσω των υποτιμήσεων και της αργής διολίσθησης της δραχμής, διόρθωνε τις μεγάλες της ανισορροπίες που περιγράφεις πιο πάνω. Μήπως η Ρουμανία και η Βουλγαρία που δεν είναι στο ευρώ, είναι οικονομίες σαν την Σουηδία και την Δανία; Είναι χαμένες ή κερδισμένες; Το ότι η Ρουμανία τείνει να ξεπεράσει την Ελλάδα σε κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης και η Βουλγαρία την πλησιάζει, μήπως δείχνει ότι είναι πολύ καλύτερα έξω από το ευρώ; κ. Σημίτη.  Για να μην θέσουμε το ζήτημα της κοινής αγοράς, της τελωνειακής ένωσης κλπ…..
Τέταρτον και τελευταίο, το χρέος. Λέει ο πρωτομάστορας της χρεοκοπίας: «Κατά τη δεκαετία του 1990 πληρώναμε για τόκους του δημοσίου χρέους περίπου το ένα τρίτο των φορολογικών εσόδων. Στα τέλη του 2003 χρειαζόμασταν λιγότερο από το ένα τέταρτο των εσόδων για τις πληρωμές. Η Ελλάδα απέκτησε έτσι πολύ περισσότερες δυνατότητες να χρηματοδοτήσει την Παιδεία, την Υγεία και το κοινωνικό κράτος.».   Όμως το ζήτημα δεν είναι έτσι όπως τα παρουσιάζει ο  Σημίτης, πόσα δηλαδή πληρώνει κανείς σε τόκους σε σχέση με τα φορολογικά έσοδα, αλλά το πραγματικό επιτόκιο, δηλαδή το ονομαστικό επιτόκιο δανεισμού, αφού αφαιρεθεί ο πληθωρισμός, αυτό έχει σημασία στα θέματα δημοσίου χρέους. Διότι τους τόκους δεν τους αφαιρείς από τα φορολογικά έσοδα, όπως υπονοεί ο Σημίτης (κάτι που μπορεί να ισχύει μόνο κάτω από καθεστώς μνημονίων και πρωτογενών πλεονασμάτων), αλλά αντίθετα, τους δανείζεται το δημόσιο και τους καταβάλει. Γενικά,  για να μειώνεται ή να αυξάνεται το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ, πρέπει το άθροισμα του πληθωρισμού και (+) της ανάπτυξης  να είναι μεγαλύτερο η μικρότερο από το ονομαστικό επιτόκιο του χρέους.
Έτσι, π.χ.,  μια χώρα Α με χρέος 100% του ΑΕΠ, πληθωρισμό 10%, ονομαστικό επιτόκιο 14% (4%, δηλαδή, πραγματικό) και φορολογικά έσοδα 28% του ΑΕΠ πληρώνει για τόκους το 50% των φορολογικών της εσόδων. Στο τέλος όμως ενός έτους θα έχει μικρότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ από μια χώρα Β, που είχε και αυτή χρέος 100% του ΑΕΠ, ίδιο ποσοστό φορολογικών εσόδων, πληθωρισμό 2% και ονομαστικό επιτόκιο 7% (5% πραγματικό) και ας πληρώνει η Β για τόκους το 25% των φορολογικών της εσόδων.
Τα χειρότερα που έφερε το ευρώ και δεν λέει ο κ. Σημίτης, είναι ότι η Ελλάδα κατά την δεκαετία του 90 χρωστούσε κατά κύριο λόγο στο νόμισμά της. Πέρα ότι στο παρελθόν μπορούσε να κόψει νόμισμα για να καλύψει ελλείμματα, (την νομισματική χρηματοδότηση που  απαγόρεψε η συνθήκη του Μάαστριχτ, ρίχνοντας τα κράτη στα νύχια των αγορών), μπορούσε ακόμη χρησιμοποιώντας την νομισματική πολιτική (ανεβάζοντας τον πληθωρισμό) να μειώσει και το πραγματικό επιτόκιο, αλλά και το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Όμως ο Σημίτης δεν παρέδωσε μόνο την νομισματική πολιτική, αλλά μετέτρεψε και όλο το χρέος από δραχμές σε ευρώ. Χάθηκε έτσι κάθε δυνατότητα ελέγχου του δημοσίου χρέους. Τέλος ο κ. Σημίτης δεν αναφέρει, ότι μεγάλη σημασία, έχει, σε ποιανού τα χέρια βρίσκεται το δημόσιο χρέος (βλ: Ιαπωνία). Αν λοιπόν οι τόκοι κατευθύνονται στο εξωτερικό, η χώρα αιμορραγεί και το εξωτερικό και συνολικό δημόσιο χρέος διευρύνεται. Αν οι τόκοι κατευθύνονται στο εσωτερικό, δηλαδή το χρέος είναι εγχώριο, δεν τίθεται ζήτημα  εξωτερικού ελλείμματος και ανανέωσης όλο και μεγαλύτερου εξωτερικού δανεισμού. Συνέπεια της απώλειας της συναλλαγματικής πολιτικής, άρα της διεύρυνσης των εξωτερικών ελλειμμάτων και της αρνητικής καθαρής εθνικής  αποταμίευσης  ήταν και η μετατροπή του χρέους από εσωτερικό σε εξωτερικό. Έτσι προσέγγισαν  το 1/3 του εξωτερικού ελλείμματος στα χρόνια του ευρώ και της χρεοκοπίας  οι πληρωμές τόκων στο εξωτερικό, δημιουργώντας  μια κυκλική αλυσίδα: υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία-αρνητική  αποταμίευση και υψηλά εξωτερικά ελλείμματα-αναγκαίος εξωτερικός δανεισμός-πληρωμή τόκων στο εξωτερικό-νέα διεύρυνση του εξωτερικού ελλείμματος και δανεισμού.
Και κλείνει ο Σημίτης για να πει και την «εξυπνάδα» του και την μεγάλη του ανακάλυψη: «Βεβαίως και με το ευρώ προκύπτουν σημαντικά προβλήματα. Η Γαλλία γνώρισε πρόσφατα ισχυρή λαϊκή αντίδραση, τα «Κίτρινα Γιλέκα», στην εφαρμογή της πολιτικής οικονομικής σταθεροποίησής της. Όλα τα κράτη της Ένωσης δεν αναπτύσσονται με την ίδια ταχύτητα. Η Γερμανία διεύρυνε την απόστασή της από άλλες χώρες, αυξάνοντας ταχύτερα το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν της, εκμεταλλευόμενη την υπεροχή της στη βιομηχανική παραγωγή και στις εξαγωγές
Γερμανόφιλε, πρώην πρωθυπουργέ, καληνύχτα, ο Θεός να φυλάει την χώρα από ανθρώπους σαν και εσένα…….. αλλά και τους ανάλογούς τους….
Αναλογιστείτε τι έκανε και τι υποστηρίζει ο Σημίτης. Πήρε μια αδύναμη και παραπαίουσα οικονομία, όπως ο ίδιος παραδέχεται πλέον…., και την έριξε στην ζούγκλα της ΟΝΕ, να ανταγωνίζεται απολύτως ελεύθερα με μερικές από τις πιο ισχυρές οικονομίες του κόσμου. Και περίμενε να βγει κερδισμένη και ισχυροποιημένη!!!! Μιλάμε για το απόλυτο ψέμα ή την απόλυτη τρέλα. Η είσοδος της Ελλάδας στην ΟΝΕ στερείτο κάθε λογικής. Το αναμενόμενο αποτέλεσμα ήταν αυτή η οικονομία να κατακρεουργηθεί και να οδηγηθεί στο Δ.Ν.Τ. και έπεται  οδυνηρή συνέχεια..
Τελικά, όμως, διαπιστώνουμε ότι ακόμα και αυτός, δεν τολμάει να επαναλάβει το αγαπημένο του τροπάρι: «Ισχυρή Ελλάδα, σε μία Ισχυρή Ευρώπη». Και οι μόνοι που εξακολουθούν να το συμμερίζονται είναι οι Ευρω-«κομμουνιστές»…..
Υ.Γ: Όπως αναφέρεται  αναλύεται και διεξοδικά στο βιβλίο «Μετωπικό Πρόγραμμα Διεξόδου από την Κρίση» (Δ. Καλτσώνης, Θ. Μαριόλης, Κ. Παπουλής) εκδ. Κοροντζής, στο κεφάλαιο 2, είναι αδύνατο να συνυπάρχουν οι εξής τρείς όροι: α) πλήρως ελεύθερη κίνηση χρηματικών κεφαλαίων β) Σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία γ) Εθνικά Ανεξάρτητη Νομισματική Πολιτική. Αυτή η αδύνατη συνύπαρξη καλείται και τρίλημμα της ανοικτής οικονομίας. Οι οικονομικές αρχές καλούνται να επιλέξουν μόνο δύο από αυτούς τους όρους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση (εντός ευρωζώνης), έχει επιλεχθεί η σταθερή ισοτιμία και η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων.  Συνεπώς, είναι αδύνατη η άσκηση εθνικά ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής, η οποία άλλωστε ασκείται από την Ε.Κ.Τ.. Αυτό που δεν λέει ο Σημίτης και όλοι οι θιασώτες του ευρώ, είναι ότι αν αποφασίσεις να βάλεις φραγμούς στην ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων που μας επέβαλλε άλλωστε η συμμετοχή μας στην Ε.Ε., είναι δυνατή και η άσκηση Εθνικά Ανεξάρτητης Νομισματικής Πολιτικής και η σταθεροποίηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας στα επιθυμητά για την Ελλάδα επίπεδα.
 
Από
Κώστας Παπουλής iskra

Η ΒΑΡΙΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ..

Η σκιά του παρελθόντος εξακολουθεί να πέφτει βαριά πάνω στην πολιτική ζωή της Πάρου.
Όσο κι αν ενοχλούνται ορισμένοι, αυτή είναι η αλήθεια.
Όσο κι αν καμώνονται πως τα πράγματα έχουν προχωρήσει -υπό το σχήμα "νέα πρόσωπα-νέες ιδέες"- σε σχέση με άλλες ένδοξες εποχές, απλά τους επαναλαμβάνω: και μετά ξυπνήσατε!!
Δείτε για παράδειγμα τα απίστευτα καμώματα της (όποιας εναπομείνασας) ΚΕΠ-ΟΣΑ.
Αντί να ξεκινήσει τις ζυμώσεις μέσα από ανοιχτές διαδικασίες στοχεύοντας στην αφύπνιση παλαιών, αλλά (κυρίως) στην ενεργοποίηση ΚΑΙ νέων δυνάμεων, αναλώθηκε επί μακρόν σε ένα παιχνίδι μυστικών διαβουλεύσεων με την μείζονα αντιπολίτευση, μέσα από τη λογική των προαπαιτούμενων και των αποκλεισμών!!
Η πορεία ανέδειξε ουσιώδεις διαφορές μεταξύ των "εν κρυπτώ" συνομιλούντων και οδήγησε σε απομάκρυνση της πιθανότητας για κοινό ψηφοδέλτιο.
Διαφαινόμενη πλέον η κάθοδος μόνο και μόνο για "την τιμή των όπλων", όπως μου εκμυστηρεύτηκε προ ημερών φίλος που πρωτοστατεί...
Θύμισε τις ακατανόητες συμπεριφορές του 2010, όπου αρχικά ο χώρος της εκτός ΚΚΕ αριστεράς αποφάσιζε* (ενάντια στη δική μου πρόταση για συνέχεια/ενδυνάμωση της κίνησης του 2006) την αυτόνομη κάθοδο, στη συνέχεια έθετε ως απαράβατο όρο για συνεργασία την καταγγελία του μνημονίου(;;), για να επιδιώξει στη συνέχεια συνεργασία με τον συνδυασμό της απερχόμενης επάρχου, στελέχους του τότε κυβερνητικού κόμματος (ΠΑΣΟΚ)!
Στο τέλος φυσικά κατέβηκε αυτόνομα κι η συνέχεια γνωστή...
Κατά τα άλλα φταίω εγώ που "παρελθοντολογώ"...



*Η συνάντηση αυτή πραγματοποιήθηκε αρχές Φλεβάρη στην αίθουσα του Αρχίλοχου και η πρότασή μου έτυχε πολύ μικρής αποδοχής.

Ο αποδεκατισμός των Ελλήνων

Ο συνολικός πληθυσμός της Ελλάδας μειώνεται σταθερά τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, προδιαγράφοντας ένα ζοφερό μέλλον για την οικονομική, κοινωνική και εθνική επιβίωση της πατρίδας μας. Η μείωση του πληθυσμού οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: Ο πρώτος είναι η φυσική κίνηση, δηλαδή, η διαφορά μεταξύ γεννήσεων και θανάτων. Ο δεύτερος είναι η καθαρή μετανάστευση, δηλαδή, η διαφορά μεταξύ εισερχομένων και εξερχομένων ανθρώπων από τη χώρα. Το σημαντικό έγκειται στο γεγονός ότι οι εισερχόμενοι είναι αλλοεθνείς και οι εξερχόμενοι είναι, κατά κανόνα, Έλληνες. 
Από το 2011 η φυσική κίνηση του πληθυσμού έγινε αρνητική, για πρώτη φορά από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) το 2017 καταγράφηκαν 124.501 θάνατοι (αύξηση κατά 4,8% σε σχέση με το 2016) και μόνο 88.553 γεννήσεις (μείωση κατά 4,7% σε σχέση με το 2016). Από το λόγο αυτό ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 35.948 άτομα μέσα σ’ ένα χρόνο, όσοι περίπου είναι οι κάτοικοι μιας πόλης σαν την Καρδίτσα. Σημαντικό είναι να επισημάνουμε ότι από τις συνολικές γεννήσεις οι 12.397 ή το 14% προέρχονται από αλλοδαπές μητέρες. Έτσι τα Ελληνόπουλα που γεννήθηκαν, μέσα στη χώρα, το 2017 ήταν μόνο 76.156. Σημειώνουμε ότι το 2010 ήταν η τελευταία χρονιά που οι γεννήσεις υπερτερούσαν κατά 5.682 των θανάτων.
Η μείωση των γεννήσεων οφείλεται σε μια σειρά από λόγους που σχετίζονται με την οικονομική ανασφάλεια, το χαμηλό εισόδημα, την ανεργία, την αναγκαιότητα εργασίας για τις γυναίκες προκειμένου να συνεισφέρουν στα οικογενειακά βάρη, την έλλειψη κοινωνικών υποδομών (βρεφονηπιακοί σταθμοί-ολοήμερα σχολεία) και ουσιαστικών κρατικών οικονομικών ενισχύσεων για τα έξοδα ανατροφής των παιδιών. Συνέπεια όλων αυτών είναι οι νέοι Έλληνες να μην κάνουν οικογένεια ή να την κάνουν σε μεγαλύτερη ηλικία και αυτή να είναι ολιγομελής. Η ηλικία των γυναικών που τεκνοποιούν για πρώτη φορά αυξήθηκε, κατά μέσον όρο, από τα 28,8 έτη το 2008 στα 32,3 έτη το 2016. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσον όρο, μόνο 1,3 παιδιά κατά τη διάρκεια της ζωή τους, όταν για να μην υπάρχει μείωση του πληθυσμού θα έπρεπε να γεννούν 2,1 παιδιά.
Η υπογεννητικότητα προκαλεί τη γήρανση του πληθυσμού. Μειώνεται συνεχώς η ηλικιακή ομάδα μέχρι 14 έτη (14,4% του πληθυσμού) και αυξάνεται η ηλικιακή ομάδα άνω των 60 ετών. Η τελευταία ανέρχεται ήδη σε 2,7 εκατ. ή το 25,2% του συνολικού πληθυσμού. Καμιά οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να υπάρξει, κανένα ασφαλιστικό σύστημα δεν μπορεί είναι βιώσιμο, παρά τα όσα λέγονται, σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται και γερνάει ταυτόχρονα.
Παράλληλα η μετανάστευση Ελλήνων στο εξωτερικό, κυρίως προς τις ανεπτυγμένες χώρες, για αναζήτηση εργασίας με ικανοποιητικές αποδοχές και προοπτικές επαγγελματικής σταδιοδρομίας αποτελεί το δεύτερο λόγο μείωσης του πληθυσμού. Σύμφωνα με παλαιότερη δήλωση του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα, από το 2008 μέχρι το 2013 μετανάστευσαν (brain drain-διαρροή εγκεφάλων) 427.000 Έλληνες. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει υπερβεί τις 450.000 Πρόκειται κυρίως για νέους και μορφωμένους ανθρώπους ηλικίας μέχρι 40 ετών. Η Ελλάδα δε χάνει μόνο αυτούς τους πολίτες της, για τους οποίους δαπάνησε σημαντικά ποσά για την εκπαίδευσή τους, αλλά χάνει και τα παιδιά τους.
Ο συνολικός πληθυσμός της χώρας μας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ήταν 10,8 εκατ. Από αυτούς 9,9 εκατ. ή το 90,8% είχαν την ελληνική ιθαγένεια συμπεριλαμβανομένων και των αλλοδαπών στους οποίους αυτή έχει χορηγηθεί. Οι υπόλοιποι 912 χιλιάδες ή το 9,2% ήταν αλλοεθνείς. Νεότερα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής (Eurostat) για το 2016 ανεβάζουν τον αριθμό των μεταναστών σε 1,25 εκατ. ή το 11,6% του συνολικού πληθυσμού, από τους οποίους 345 χιλιάδες ή το 3,2% προέρχονται από κράτη της Ε.Ε. (κυρίως Βουλγαρία και Ρουμανία) και 905 χιλιάδες ή 8,4% από κράτη εκτός της Ε.Ε.
Αν οι σημερινές δημογραφικές τάσεις συνεχιστούν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προβλέπει (Ageing Report 2018) ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί μέχρι το 2060  κατά 2,5 εκατ. (από 10,8 εκατ. σε 8,3 εκατ. συμπεριλαμβανομένων και των μεταναστών). Κάτι αντίστοιχο έγινε και στη Βουλγαρία, μετά την κατάρρευση του «κομμουνιστικού» καθεστώτος, της οποίας ο πληθυσμός, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, λόγω της μείωσης των γεννήσεων – συνέπεια της οικονομικής αποδιάρθρωσης – και της μετανάστευσης ελαττώθηκε κατά 2 εκατ. Η Ελλάδα πορεύεται ήδη σε μια ανάλογη κατεύθυνση με διαφορά φάσης 20 ετών. Στην περίπτωση της χώρας μας οι μνημονιακές πολιτικές προκάλεσαν μεγαλύτερη οικονομική ύφεση απ’ ό,τι η αλλαγή του οικονομικού συστήματος της Βουλγαρίας.
Η δημογραφική κατάρρευση της χώρας, εκτός των οικονομικών – κοινωνικών έχει και εθνικές διαστάσεις. Πόσοι θα είναι οι Έλληνες αύριο που θα υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα έναντι της τουρκικής απειλής και του αλβανικού και σκοπιανού αναθεωρητισμού; Οι Έλληνες το γένος μειώνονται και οι αλλοεθνείς αυξάνονται. Αυτό αλλάζει τη γεωπολιτική ταυτότητα της χώρας, γιατί γεωπολιτική είναι η γεωγραφία και οι άνθρωποι, όταν αλλάζουν οι άνθρωποι τότε αλλάζει η γεωπολιτική ταυτότητα της Ελλάδας. Η ευρωστία και ομοιογένεια του πληθυσμού αποτελούν έναν από τους σημαντικότερους συντελεστές ισχύος μιας χώρας.
Απαιτείται μια ριζική αλλαγή, στις ακολουθούμενες μέχρι σήμερα πολιτικές, για την επιβίωση του Ελληνισμού ως διακριτής οντότητας. Πριν να είναι πολύ αργά πρέπει:
Πρώτον: Να υλοποιηθεί ένα μεγάλο πρόγραμμα παραγωγικών επενδύσεων στον αγροτικό, βιοτεχνικό και βιομηχανικό τομέα που θα προσφέρει σταθερές και με ικανοποιητική αμοιβή θέσεις εργασίας, για να μειωθεί η ανεργία και να σταματήσει η μετανάστευση στο εξωτερικό.
Δεύτερον: Να ενισχύεται κάθε οικογένεια που αποκτάει ένα νέο παιδί μ’ ένα αξιόλογο εφάπαξ ποσό. Στο οικογενειακό εισόδημα να καθοριστεί ένα αφορολόγητο ποσό για κάθε παιδί που θα καλύπτει τις πραγματικές δαπάνες διαβίωσής του και δε θα είναι συμβολικό όπως σήμερα. Για τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα (π.χ. άνεργοι), που δε θα μπορούν να επωφεληθούν από το αφορολόγητο, το αντίστοιχο ποσό θα δίνεται ως κοινωνικό επίδομα τέκνων, μέχρι την ενηλικίωση των παιδιών. Τα μέτρα αυτά να ισχύουν μόνο για τους έλληνες πολίτες, γιατί διαφορετικά θα αποτελούν κίνητρο για την προσέλκυση περισσότερων αλλοδαπών μεταναστών, προκειμένου να επωφεληθούν από αυτά οι, πολυπληθείς κατά κανόνα, οικογένειές τους. Το κράτος πρέπει με έξοδά του να αναλάβει την ανατροφή των Ελληνόπουλων για να υπάρχει και το ίδιο αύριο.
Τρίτον: Να ενισχυθεί το δίκτυο των βρεφονηπιακών σταθμών και των ολοήμερων σχολείων στα οποία προτεραιότητα θα έχουν οι ελληνίδες εργαζόμενες μητέρες.
Τέταρτον:  Να δοθούν, σε συνδυασμό με τις παραγωγικές επενδύσεις, ειδικά κίνητρα για τον επαναπατρισμό ενός – όσον το δυνατόν μεγαλύτερου – μέρους των Ελλήνων που αναγκάστηκαν, τα μνημονιακά χρόνια, να μεταναστεύσουν σε αναζήτηση εργασίας. Η χώρα μας χρειάζεται όχι μόνο αυτούς τους μορφωμένους Έλληνες αλλά και τα παιδιά τους, καθώς και αυτά που πρόκειται να γεννηθούν.
Οι γενναίες αυτές πολιτικές όμως απαιτούν χρήματα που σήμερα δεν υπάρχουν γιατί προέχει η εξυπηρέτηση (όχι η αποπληρωμή) ενός δυσθεώρητου συναλλαγματικού χρέους. Κάθε χρόνο απαιτείται η επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ (περίπου 6,5 δις. ευρώ) για να πληρώνονται οι τόκοι και μόνο αυτοί, του δημόσιου χρέους. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό των τοκοχρεολυσίων πηγαίνει στους ξένους δανειστές, που απορροφούν κάθε οικονομική ικμάδα της χώρας. Οι κυβερνήσεις και τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία, τουλάχιστον, 20 χρόνια, υλοποιούν τις πολιτικές της παγκοσμιοποίησης όπως αυτές εκπορεύονται από την Ε.Ε. και την Ευρωζώνη. «Χωρίς λύπην, χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ», δεξιοί και αριστεροί εθνομηδενιστές επιδιώκουν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία που θα απαρτίζεται από διάφορες πληθυσμιακές μειονότητες, μία εκ των οποίων θα είναι η, συνεχώς συρρικνούμενη, ελληνική. Μόνο που μια κοινωνία αποτελούμενη από διάφορες μειονότητες δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα έσχατα εθνικά συμφέροντα που δεν είναι πια κοινά για τις διαφορετικές πληθυσμιακές κοινότητες.

Νίκος Ιγγλέσης

*Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου
«Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»
που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Στοχαστής».
**Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 19-1-2019