Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...



Επειδή η αμετροέπεια παρέα με την ανακρίβεια γνωρίζουν πάλι μέρες δόξας στο νησί μας, υπενθυμίζω:
Τον Φλεβάρη του 2006 στην αίθουσα του ξενοδοχείου "Πάνδροσος" στην πρώτη προεκλογική συγκέντρωση του υπό διαμόρφωση συνδυασμού της "Ενιαίας" ανταποκρίθηκε ένας αριθμός συμπολιτών που υπερέβαινε τους 800.
Περίπου 700 από αυτούς συμμετείχαν στην ψηφοφορία για την ανάδειξη επικεφαλής και οργάνων της δημοτικής παράταξης.
Κι όπως έχω ξαναγράψει ο αριθμός αυτός ήταν προϊόν ατυχούς συγκυρίας, διότι υπό κανονικές συνθήκες θα προσέγγιζε τους 1000, αν δεν είχε προκύψει κακοκαιρία με απαγορευτικό, με αποτέλεσμα τουλάχιστον 150 ετεροδημότες να μην μπορέσουν να κατέβουν στο νησί.
Στην συγκέντρωση-"απάντηση" έπειτα από ένα περίπου μήνα ο Γ.Ραγκούσης κατάφερε να συγκεντρώσει κι αυτός ανάλογο αριθμό συμπολιτών.
Και μιλάμε για ΑΜΙΓΩΣ* παραταξιακές συγκεντρώσεις!!
Άρα αυτά που γράφονται και λέγονται περί "πρωτόγνωρης συγκέντρωσης", περί "κερδισμένου στοιχήματος" και άλλα του ιδίου φυράματος σχετικά με τη χθεσινή αδιευκρίνιστου είδους συγκέντρωση της δημοτικής πλειοψηφίας, μόνο σε ανιστόρητους ή σε έχοντες μνήμη χρυσόψαρου μπορούν να απευθύνονται.
Και με την ιστορία δεν παίζουμε, εντάξει;
Θα μου πείτε εδώ έχουν παραχαραχθεί άλλα κι άλλα, σε κάτι τέτοια θα κολλήσουμε; 





*Αρκετοί από τους συμμετέχοντες χθες, προσήλθαν όχι ως οπαδοί σε μια παραταξιακή συγκέντρωση, αλλά ως πολίτες σε μια εκδήλωση που έδινε την ευκαιρία για ενημέρωση και διάλογο, παρουσία μάλιστα δημοσιογράφων.
Ως τέτοια δεν επικοινωνήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα;
Ή κάνω λάθος;

Nα πως στήνονται οι "κρίσεις"...

ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ;

Οι Μικρομέγαλοι (Εμπνευσμένο!)

Οι Μικρομέγαλοι - Media
ΣΤΑΘΗΣ
  • Και γεφύρια θα σας κτίσωμεν!
  • Μα δεν έχουμε ποτάμι…
  • Και ποτάμια θα σας φέρωμεν! 
  Έφεραν! Το Ποτάμι του Σταύρου. Στέρεψε. Αλλά τα γιοφύρια παρέμειναν μια ανοικτή υπόθεση – ένα «διακύβευμα» θα έλεγαν παλιότερα, όσον η λέξη ήταν της μόδας, τώρα της μόδας είναι η «εργαλειοποίηση».
  Τα γιοφύρια λοιπόν συχνά τα πιάνουν οι μάγκες και καλούν τους μπάτσους σε πράξεις οδυνηρώς επονείδιστες – αυτήν τη φορά εκλήθη ο κ. Μπίστης.

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2019

Η Κύπρος υπό καθεστώς Αττίλα 3.

Κι ενώ στην Ελλάδα ζούμε το μεγαλείο της Πουλακιάδας, με το CNN και το BBC να προετοιμάζουν το έδαφος για «γκριζάρισμα» της δυτικής Μακεδονίας στο όνομα της «καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας» - προς δόξα και τιμή όλων αυτών, «μακεδονομάχων» και μη, που θυσίασαν την Μακεδονία στο βωμό του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης - στην Κύπρο ξεκίνησε ένας νέος Αττίλας. Ο Αττίλας 3.
Πρόκειται για την στρατιωτική επέκταση των κατεχομένων από την Τουρκία στην Κύπρο. Μόνο που αυτή τη φορά επιχειρείται χωρίς πρόσφυγες, μαζικές σφαγές και αγνοούμενους, όπως συνέβη στους προηγούμενους 2 Αττίλες. Δεν υπάρχει λόγος. Ο ραγιαδισμός στις μέρες μας δεν έχει προηγούμενο κι επομένως δεν υπάρχει ανάγκη για όπλα.
1. Απώλεια εθνικού εδάφους.
Σε νέα επέκταση λοιπόν των θέσεών του επί του εδάφους, στην περιοχή των Στροβιλιών, προέβη ο τουρκικός στρατός κατοχής, παραβιάζοντας εκ νέου το status quo στην περιοχή. Με αυτήν την κίνηση ο τουρκικός στρατός κατοχής επιχειρεί να προωθήσει τις θέσεις του στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατία, στο σημείο που γειτνιάζουν με το έδαφος των Βρετανικών Βάσεων Δεκέλειας. Έτσι μετέδωσε την είδηση το ΑΠΕ-ΜΠΕ στις 22 του μηνός επισημαίνοντας ότι οι κατοχικές αρχές τοποθέτησαν βαρέλια, κάγκελα και αλυσίδες στην περιοχή, στην οποία διαμένουν τρεις οικογένειες Ελληνοκυπρίων.
Την ενέργεια της Τουρκίας επιβεβαίωσε και η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο UNFICYP. Ο εκπρόσωπος Τύπου της UNFICYP, Αλίμ Σιντίκ επιβεβαίωσε την απώλεια εδαφών από την Κυπριακή δημοκρατία και δήλωσε: «Έχουμε γνώση της συνεχιζόμενης αυτής κατάστασης και την παρακολουθούμε. Βρισκόμαστε σε επαφή και με τις δυο πλευρές για να δούμε γιατί υπάρχει ένταση και για τη μείωσή της.» Το κύριο μέλημα της ειρηνευτικής δύναμης, όπως συμπλήρωσε, είναι η αποφυγή των «εντάσεων» ανάμεσα στις δυο πλευρές, αλλά και η ανατροπή του status quo.

ΑΡΚΟΥΝ ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ;

Έσπευσαν άπαντες να δώσουν συγχαρητήρια στο δήμο μας (ξέχασαν παραδόξως την Αντίπαρο) για το βραβείο που απέσπασε ο ΣΥΔΙΣΑΠΑ, για δεύτερη μάλιστα φορά.
Και γιατί όχι θα πείτε, αφού κάθε θετικό αποτέλεσμα πρέπει να επιβραβεύεται.
Μέχρι εδώ θα συμφωνήσω και θα συγχαρώ κι εγώ τους επιτυχόντες.
Παρακάμπτοντας το "τεχνικό" κομμάτι που αφορά στο ποιος βραβεύει ποιον και την μεταξύ τους σχέση (αφορμή για μεγάλη συζήτηση...) πάω στο ουσιώδες που έχει να κάνει με το βαθμό ευαισθητοποίησης του δήμου, αυτή τη φορά σε σχέση με την καθαριότητα.
Μιλώντας για καθαριότητα αναφέρομαι σε όλο το φάσμα της, αρχής γενομένης από αυτήν στους αστικούς δημόσιους χώρους (δρόμους, πλατείες, κλπ) μέχρι την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο περιβάλλων τον ΧΥΤΑ χώρος, καταληκτικά.
Διότι όποιος έχει επισκεφθεί την ευρύτερη περιοχή, έντρομος θα διαπιστώσει ότι χιλιάδες πλαστικά -κυρίως σακούλες- έχουν διασπαρεί σε ακτίνα ενός με ενάμιση χιλιομέτρου.
Αυτό βέβαια δεν συνέβη πρόσφατα.
Ξεκίνησε με την έναρξη λειτουργίας του ΧΥΤΑ κι επειδή οργώνω κυριολεκτικά την παριανή ύπαιθρο με πεζοπορίες, έχω πλήρη και σαφή εικόνα της κατάστασης.
Άλλοι που θα έπρεπε να έχουν, ζούνε στην κοσμάρα τους και κάνουν εκτιμήσεις μακρόθεν.
Καλές λοιπόν οι βραβεύσεις (οι όποιες βραβεύσεις ...) αλλά το ερώτημα που θέτει η ζωή είναι ξεκάθαρο: Αρκούν;


ΟΙ διώξεις εναντίον της ΛαΕ και το ΕΓΚΛΗΜΑ της σιωπής…

Σε κρούσματα πολιτικών διώξεων ή φίμωσης του Λόγου δεν μπορεί να μένουμε σιωπηλοί ή ουδέτεροι παρατηρητές…
Σε τέτοια ζητήματα, επίσης, δεν μπορεί να καθορίζουμε τη στάση μας από καιροσκοπικές σκοπιμότητες, από τις συμπάθειες ή αντιπάθειες προς τα θύματα των διώξεων…

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

MΠΟΧΑ...

Αρχαιοθάφτες


Αρχαιοθάφτες - Media 
ΣΤΑΘΗΣ


















Παράδοξο (που παράδοξο δεν είναι) κόλλημα δείχνει να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ με το μνημείο της Αμφίπολης. Αποτέλεσμα: το μνημείο έχει εγκαταλειφθεί, βουλιάζει στις λάσπες και λεηλατείται.
Από την πρώτη αρχή, όταν το μοναδικό αυτό μνημείο άρχισε να βγαίνει στο φως, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε μια δυσανεξία λες κι ανέβαινε ο κάτω κόσμος στον απάνω. Γιατί;

Τι το εχθρικό εύρισκαν τινές τότε και κρατούντες σήμερα των Συριζαίων σ’ αυτό το μνημειώδες εύρημα και του την έπεσαν με λοιδορίες και μένος;
Κάθε επιστημονική προσπάθεια να «ερμηνευθεί» το μνημείο, αν είναι μακεδονικό (και ποιας περιόδου), αν είναι ρωμαϊκό ή ελληνίζον που υπέστη ρωμαϊκή χρήση, ή ό,τι άλλο, μπήκε για τους Συριζαίους αυτού του (εθνομηδενιστικού) είδους σε δεύτερη μοίρα, ενώ μια ακατανόητη υστερία χαρακτήρισε τις αντιδράσεις τους.
Λες και στα μάτια των χθόνιων Καρυάτιδων που αναδύονταν απ’ το χώμα έβλεπαν αυτοί οι τρεμάμενοι τρελαμένοι ένα μήνυμα θανάτου! – θανάτου για τι πράγμα; Ποια διάψευση είδαν στα πρόσωπα του ταφικού μνημείου, ποια ακύρωση κι άρχισαν να ολολύζουν (τότε) και να προσπαθούν (σήμερα) να ξαναχώσουν το μνημείο στα χώματα;
Δεν ξέρω αν σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί να απαντήσει αρχαιολόγος, ψυχίατρος, εξορκιστής ή ίσως κάποιος απ’ αυτούς τους Συριζαίους, αν τολμούσε να μιλήσει ανοιχτά κι όχι να παραχώνει σαν τον χωματοσκώληκα το κάλλος πίσω στα έγκατα.

Όπως η Περσεφόνη ανεβαίνει κάθε φορά στον πάνω κόσμο, έτσι θα ανέβει και το μνημείο της Αμφίπολης. Και, μέρα μεσημέρι, θα καταλάβουμε τι (ακριβώς) είναι και τι έλεγε urbi et orbi στον καιρό του, όπως επίσης τι θα λέει πλέον και στον σημερινό κόσμο. Απλώς οι μουχρίτσες ανέκοψαν αυτήν τη διαδικασία. Έντρομοι και ιδεοληπτικοί και ώς εκεί – διότι η διαδικασία θα συνεχιστεί.
Βεβαίως, αυτοί που αφήνουν σήμερα την Αμφίπολη να λεηλατείται, καλό θα ήταν να λογοδοτήσουν – όμως στη χώρα του Ευρωλιγουριστάν σπανίως συμβαίνουν κάτι τέτοια δίκαιακαι ωραία.
Φαίνεται ότι για τους εθνομηδενιστές αυτά τα μνημεία συνιστούν καταστάσεις αρχαιοπληξίας και αρχαιολαγνείας, εκτός κι αν παραχωρηθούν στο Υπερταμείο ή δοθούν αντιπαροχή για κανά καζίνο.
Δεν ξέρω αν στο μνημείο αυτό τάφηκε Μακεδόνας στρατηγός ή Μακεδόνας βασιλιάς, αρχόντισσα ή βασίλισσα, ένας ή πολλοί, πλην όμως κάποια στιγμή το μνημούρι θα μιλήσει και η οικουμενική θα ακούσει.
Και στο χώμα θαμμένα θα μείνουν όχι τα αγάλματα αλλά μόνον τα σκουλήκια…
 ΠΗΓΗ:
http://www.topontiki.gr/article/311070/arhaiothaftes

Αμερικανός Αποκαλύπτει τα Ασύστολα Ψεύδη Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης Περί Βενεζουέλας

Paul Graig Roberts, February 22, 2019
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

 
Δεν υπάρχει ούτε κόκκος εντιμότητας πουθενά στα Δυτικά έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ.
«Τα ράφια των καταστημάτων τροφίμων είναι άδεια, καθώς τα τρόφιμα γίνονται ολοένα πιο σπάνια» στην Βενεζουέλα, θρηνολογεί η «Ιντεπέντετ» την Βρετανία.


Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Μπέρδεμα...

Αν υπάρχει κάποιος καλός άνθρωπος εκεί έξω να με διαφωτίσει σε σχέση με την μεθαυριανή εκδήλωση του δημάρχου, θα του είμαι ευγνώμων.
Διότι έχω μπερδευτεί πολύ ρε φιλαράκια με το είδος, την ταυτότητα αυτής της συνάντησης.
Λαϊκή συνέλευση φυσικά δεν είναι, θα είχε ως τέτοια ανακοινωθεί εξ αρχής άλλωστε.
Ως εκδήλωση αποτίμησης του παραχθέντος έργου κι εν συνεχεία παρουσίασης του ψηφοδελτίου προβάλλεται από τα ΜΜΕ.
Όμως, αφού αυτή η εκδήλωση είναι αμιγώς παραταξιακή, ο ρόλος των δημοσιογράφων σε αυτήν ποιος ακριβώς θα είναι;
Γιατί, εξ' όσων γνωρίζω, δημοσιογραφικό επιτελείο είναι αναγκαίο σε διαπαραταξιακές συζητήσεις (τα γνωστά ντημπέιτ) με σκοπό τη διασφάλιση δίκαιης και ισότιμης αντιμετώπισης των "ανακρινόμενων" πολιτικών εκπροσώπων.
Τι μπέρδεμα κι αυτό αδερφάκι μου...





Η Λαϊκή Συσπείρωση Πάρου για τη δημοτική πλειοψηφία: Πρωταθλητές στις εργολαβίες

Στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, η δημοτική πλειοψηφία επικαλούμενη την πραγματικότητα -κατά την προσφιλή της τακτική- και για μια ακόμα φορά, προχώρησε σε αναθέσεις καθαριότητας σε εργολάβους, συνολικού ποσού άνω των 180.000 ευρώ!
Τα επιχειρήματα του δημάρχου, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, κατά κανόνα είναι οι κυβερνητικές απαγορεύσεις λόγω των μνημονιακών δεσμεύσεων για τις προσλήψεις προσωπικού, οι ελλείψεις κατάλληλου μηχανολογικού εξοπλισμού και οχημάτων, και η ανεπάρκειά τους για την κάλυψη των αναγκών της καθαριότητας.
Η αλήθεια είναι ότι το νομοθετικό πλαίσιο για την τοπική διοίκηση στοχεύει στην ιδιωτικοποίηση των δημοτικών υπηρεσιών, με πρόσχημα τη μείωση του δημοσιονομικού κόστους. Στην πραγματικότητα επιβαρύνει τους δημότες ανοίγοντας τις πόρτες στα εργολαβικά συμφέροντα και ανατρέπει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων.
Εδώ και πέντε χρόνια ο δήμαρχος αντιλαμβάνεται ως «ρεαλισμό» ένα μόνο πράγμα. Την πλήρη υποταγή στην κυβερνητική πολιτική των μνημονιακών δεσμεύσεων, όπως άλλωστε και οι «ομογάλακτοί του» στην Κεντρική Ένωση Δήμων αλλά και στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Νοτίου Αιγαίου που είναι μέλος του Εποπτικού της Συμβουλίου. Πολλές φορές μετά και από απαίτηση του Σωματείου Εργαζομένων του Δήμου ζητήσαμε να έρθει το θέμα της τραγικής έλλειψης προσωπικού στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά «κτυπάγαμε στου κουφού τη πόρτα». Αλήθεια:
- Πότε ο δήμαρχος Πάρου ενημέρωσε τους δημότες για την κατάσταση αυτή;
- Πότε ο δήμαρχος Πάρου προώθησε στα όργανα των Δήμων τα προβλήματα που δημιουργούνται από την έλλειψη προσωπικού και μάλιστα λόγω εποχικότητας των νησιών που οι ανάγκες δεκαπλασιάζονται;
- Τι έκανε ο δήμαρχος Πάρου πέντε χρόνια για την ανανέωση και συμπλήρωση του «γερασμένου» στόλου των οχημάτων καθαριότητας και του λοιπού μηχανολογικού εξοπλισμού του Δήμου;
- Τι έκανε ο δήμαρχος Πάρου πέντε χρόνια, ώστε να δημιουργηθούν εγκαταστάσεις φύλαξης – στάθμευσης του στόλου των δημοτικών οχημάτων που όλο το χρόνο είναι εκτεθειμένα στα καιρικά φαινόμενα;
- Τι έκανε ο δήμαρχος Πάρου πέντε χρόνια, για να μη βρεθεί η Πάρος μπροστά στον κίνδυνο να πνιγεί στα σκουπίδια λόγω πλήρωσης του κυττάρου στον ΧΥΤΑ;
- Με ποιο σχεδιασμό και ποια στήριξη η δημοτική αρχή βοήθησε το λειψό προσωπικό, όταν αυτό μόνο του παλεύει χειμώνα – καλοκαίρι για να τα βγάλει πέρα και κάποιες φορές έχει να αντιμετωπίσει και τραμπούκικες συμπεριφορές «πολιτών» χωρίς υπεράσπιση;
Αντίθετα και για τα επιδόματα που δικαιούνταν οι εργαζόμενοι και κέρδισαν δικαστικά, ο δήμαρχος ήθελε να ασκήσει έφεση. Μόνο μετά από τη δική μας παρέμβαση η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ήταν θετική για τους εργαζόμενους.
Μπορεί να έχουν αποδειχτεί «πρωταθλητές» στις εργολαβίες, γιατί ο «ρεαλισμός» τους φτάνει μέχρι εκεί. Είναι κατανοητό αφού τίποτα από τα παραπάνω και άλλα πολλά δεν είναι μέρος της δικής τους πολιτικής.
Σημείωση
Όσον αφορά το δημοτικό σύμβουλο, Χ. Μαλινδρέτο, που ανέλαβε το «βαρύ φορτίο» της αντιμετώπισης των θέσεών μας, του λέμε ότι με το χιούμορ αποδεδειγμένα δεν τα πάει καλά, ούτε και με το φτηνό... Τώρα ότι αποφάσισε να «γλύψει εκεί που έφτυνε» είναι δικαίωμά του.

Το παρασκήνιο μιας λαθροχειρίας: λαός, λαϊκισμός και παγκοσμιοποίηση...

πηγή: Γιάγκος Ανδρεάδης
Ένα παλιό φάντασμα ντυμένο με καινούρια ρούχα, κάποιοι λένε με κίτρινα γιλέκα και άλλοι με εθνικές σημαίες, πλανάται απειλητικά πάνω από τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση, και μεταξύ άλλων εγκαθίσταται όλο και πιο μόνιμα στην Ελλάδα. Τροφοδοτεί κομματικές αντιπαραθέσεις στα κοινοβούλια και διαξιφισμούς στα κανάλια, τα έντυπα και τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, γίνεται αντικείμενο ολόκληρων βιβλίων και κόβει τον ύπνο των υπουργών, των τραπεζιτών και των άλλων οικονομικών παραγόντων και των think tanks που συνδέονται μαζί τους. Το όνομά του: Λαϊκισμός. Όνομα που μπορεί να σημαίνει τα πάντα ή σχεδόν τίποτε, γιατί τελικά λίγοι κουράζονται να σκεφτούν σοβαρά σχετικά με την σημασία του ή μάλλον τις διαφορετικές σημασίες που απέκτησε στην ιστορική διαδρομή του. Αλλά που, σε ό,τι αφορά τους περισσότερους από όσους το χρησιμοποιούν, προσδίδει μια αρνητική χροιά, ένα είδος ρετσινιάς, σε αυτούς, στους οποίους το προσάπτουν.
Ο τρικέφαλος δαίμονας
Δεν είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν το φαινόμενο του λαϊκισμού σαν μια επικίνδυνη επιδημία, συνεχώς εξαπλούμενη στον ευρωπαϊκό και όχι μόνον χώρο, όπου, όπως υποστηρίζεται, οι «λαϊκιστές» -προσωπικότητες και κινήματα στην πραγματικότητα πολύ ετερόκλητα- έχουν ήδη καταλάβει σημαντικό μέρος της πολιτικής εξουσίας. Για πολλούς, στην Ευρώπη και τους μιμητές τους στην Ελλάδα, που δηλώνουν έλλογοι, προοδευτικοί, εκσυγχρονιστές κ.λπ., πρόκειται για ένα κακό που πρέπει να εξορκίζουμε και να αποκηρύττουμε σε κάθε βήμα. Στο πλαίσιο της ρητορικής τους, ο όρος, συνώνυμο υποτίθεται της χυδαιότητας, της άγνοιας, του φανατισμού, συνεπάγεται πριν από όλα μια ριζική πνευματική υποτίμηση και μια ηθική καταγγελία εκείνου στον οποίο αναφέρεται. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό: Ο λαϊκιστής είναι κάποιος που, από άγνοια ή πανουργία, παρασύρει επικίνδυνα το λαό, την κοινωνία ή το όποιο ακροατήριό του τάζοντας ανέφικτους στόχους και προτείνοντας ανεφάρμοστα προγράμματα, τα οποία αναπότρεπτα οδηγούν στην καταστροφή. Η σοβαρή συζήτηση για τον όρο δεν είναι κάτι που απασχολεί ιδιαίτερα όσους τον χρησιμοποιούν. Αντίθετα, η ασάφεια που περιβάλλει την χρήση του βοηθά στο να χρησιμοποιείται για να ακυρώνεται οποιοδήποτε επιχείρημα και να συκοφαντείται οποιοδήποτε κίνημα απειλεί τα άγια σχέδια του ιερατείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία καταχρηστικά αποκαλούμε Ευρώπη.

Ωστόσο, φαίνεται ο όρος από μόνος του δεν αρκεί για να επιτελέσει ένα τόσο σοβαρό έργο. Δυστυχώς, για τους απηνείς κατηγόρους του, ο λαϊκισμός έχει κάποια όχι μόνο συνειρμική σχέση με τον όρο λαός και η χρήση της λέξης αυτής, για παράδειγμα, από αντιφασιστικά, αντιαποικιακά, εθνοαπελευθερωτικά κ.λπ. κινήματα, τον συνδέει ενοχλητικά με έννοιες όπως ελευθερία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη. Για το λόγο αυτό, στη ρητορική των οπαδών του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, η έννοια που μας απασχολεί εντάχθηκε σε ένα ευρύτερο κακόφημο αστερισμό. Έγινε μέρος του απειλητικού προσωπείου ενός τρικέφαλου δαίμονα που τα άλλα δύο κεφάλια του είναι ο Εθνικισμός και ο Φασισμός. Η αστήρικτη σύνδεση των τριών άσχετων μεταξύ τους εννοιών και ιδιαίτερα η σύνδεση των δύο πρώτων όρων στον όλο και πιο υπαρκτό εφιάλτη του φασισμού ή και του ναζισμού -μορφής ακραίας θηριωδίας διαφορετικής σε ένα βαθμό από την άλλη μορφή θηριωδίας, τον φασισμό- έχει εννοείται, δύο τουλάχιστον αρνητικά αποτελέσματα: αποτελεί, πρώτον, σόφισμα του χειροτέρου είδους που επιχειρεί να υποκαταστήσει την οποιαδήποτε έλλογη πολιτική κριτική με τη συκοφαντία. Και, δεύτερον, όπως γενικά κάνει η άκριτη, συνειδητή ή απλώς βλακώδης, υπερκατανάλωση πολιτικών όρων και ειδικά του όρου φασισμός, συμβάλλει επικίνδυνα στην συνεχή εξάπλωση της κάθε λογής ακροδεξιάς στον ευρωπαϊκό χώρο.


Η άκριτη υπερκατανάλωση για την οποία μιλάμε είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στο χώρο των κομματικών και των δημοσιογραφικών αντιπαραθέσεων. Η χρήση τους γίνεται με άγνοια ή και αδιαφορία για την ιστορία και τη σημασία τους σε μια εποχή όπου, σε όλη την Ευρώπη αλλά και αλλού, το ουσιαστικό ενδιαφέρον για το στοχασμό, την ιστορία, τις επιστήμες του ανθρώπου, τη γλώσσα και τον πολιτισμό έχει υποχωρήσει δραματικά. Λίγοι από αυτούς τους υπερκαταναλωτές στερεοτύπων ασχολούνται με τη μακρά ιστορία των όρων που αναμασούν συνεχώς. Περισσότερο, η θολότητα σχετικά με το τι σημαίνουν, μίγμα άγνοιας και πρόθεσης, βολεύει στο να μπορούν να τους ανακατεύουν σοφιστικά, ανάλογα με τους στόχους που θέλουν να πετύχουν. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα όταν θέλουν να επηρεάσουν πλατιές μάζες που είναι τόσο πιο χειραγωγήσιμες, όσο μεγαλύτερη παραπληροφόρηση υφίστανται και όσο λιγότερη μνήμη και γνώση τους επιτρέπεται να έχουν.
Ποιος αλλάζει την ιστορία

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το λαϊκισμό, με ένα τρόπο που, όπως είπαμε, δεν είναι του συρμού: από την ετυμολογία και την ιστορία του όρου. Μιλώντας για λαϊκισμό πολλοί επιμένουν να αγνοούν το απλούστατο, στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε: Την έννοια του όρου αλλά και την σχέση του με το φαινόμενο που ονομάζεται λαός. Τα λεξικά μάς λένε ότι εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, η λέξη σήμαινε ένα πλήθος ανθρώπων: άλλοτε στρατιωτικό ή άλλο σώμα και άλλοτε πάλι, από τα χρόνια του Αισχύλου ήδη, το λαό των Ελλήνων, των Φρυγών ή όποιων άλλων με την έννοια του έθνους. Ήδη τότε, αλλά και στη συνέχεια, αναφερόταν συχνά στους πολλούς σε αντιπαράθεση με τους λίγους, τους ισχυρούς, τους πλούσιους, τους μορφωμένους. Στον Ευρωπαϊκό χώρο και σε άλλες περιοχές του πλανήτη οι οποίες στα νεώτερα χρόνια επηρεάστηκαν φιλοσοφικά και πολιτικά από τον Διαφωτισμό, ο λαός αναδείχθηκε πιο καθαρά σε κάτι παραπάνω: στο κατ’ εξοχήν δρων πολιτικό υποκείμενο, πρωταγωνιστή στους αγώνες για την δημοκρατία. Αυτό είναι το νόημα της λέξης peuple στην Γαλλική Επανάσταση του 1789 και επίσης το νόημα των αντιστοίχων λέξεων στα κινήματα και τις επαναστάσεις της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, της Ινδίας κ.λπ. Αναμφίβολα, τη λέξη διεκδίκησαν στη συνέχεια και συντηρητικά, ακροδεξιά και άλλα ρεύματα και κόμματα, στην προσπάθειά τους να πείσουν ότι υπηρετούν τα συμφέροντα των πολλών. Αλλά, μέχρι και τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, κανένα κόμμα ή ρεύμα δεν τολμά, τουλάχιστον φανερά να δηλώσει αντιλαϊκό, αμφισβητώντας τον όρο λαός και την πραγματικότητα στην οποία παραπέμπει. Ο ίδιος ο ναζισμός τόλμησε να δηλώσει «λαϊκός», υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι ο λαός (Volk) είναι η παθητική, θηλυκή μάζα, πειθήνιο ενεργούμενο της βούλησης του Φύρερ. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ό,τι συμβαίνει στον Διαφωτισμό και στις εθνοαπελευθερωτικές επαναστάσεις των τριών τελευταίων αιώνων, όπου ο λαός είναι το κυρίαρχο και δρών υποκείμενο που αλλάζει την Ιστορία.

Και ο ποπουλισμός; Τίποτε από την ιστορία του όρου και των κινημάτων που σχετίστηκαν μαζί του δεν επιτρέπει να τον συνδέσουμε με τις σημερινές προσπάθειες να συνδεθεί με τις κατηγορίες που του αποδίδουν σήμερα οι κατήγοροί του. Οι Ρώσοι ναρόντνικοι (από το ναρόντα=λαός), που έδρασαν στη Ρωσία τον 19ο αιώνα και επηρέασαν στη συνέχεια τους Εσέρους (Σοσιαλεπαναστάτες) δέχτηκαν –για παράδειγμα από τον Λένιν- αυστηρές κριτικές για τον ουτοπικό χαρακτήρα των θέσεών τους, αλλά όχι για την αγάπη τους για την ελευθερία και καθαρότητα των προθέσεών τους. Αυτό που προσέχτηκε πολύ λιγότερο είναι η πολιτισμική διάσταση του ποπουλισμού. Το γεγονός δηλαδή ότι τα ιστορικά λαϊκιστικά ή αλλιώς ποπουλιστικά κινήματα έχουν πολύ μεγάλες συγγένειες με συνειδητά εγχειρήματα να αξιοποιηθούν οι λαϊκοί πολιτισμοί της Ευρώπης τόσο με αγώνες για την ελευθερία και την ουσιαστική δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, όσο και με συγκλονιστικά επιτεύγματα στην Τέχνη αλλά και στο ευρύτερο πολιτισμικό πεδίο.
Αντίσταση στα υβρίδια

Ήδη ο ρομαντισμός, πολιτισμική αντίδραση στον ανερχόμενο άγριο καπιταλισμό του 18ου αιώνα, στρέφεται στις λαϊκές πολιτισμικές και πολιτικές εξεγερσιακές παραδόσεις. Ο Ιβανόης του Γουόλτερ Σκοτ, οι Ληστές του Σίλλερ, η αγάπη του Γκαίτε για τη δημώδη ποίηση της Ευρώπης, το έργο και η δράση του Μπάιρον για τον αγώνα των Ελλήνων, το έργο του Ουγκώ, είναι μερικά μόνο από τα διαμάντια του ρομαντισμού, που πείθουν ότι αυτοί που βιάστηκαν να τον καταδικάσουν ως αντιδραστικό πάσχουν από έλλειψη στοιχειώδους ικανότητας να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν τις συμβολικές δημιουργίες. Ο ρομαντισμός, σταθερά στραμμένος στις λαϊκές πολιτισμικές αξίες, εκφράζεται ως μείζον χειραφετησιακό ρεύμα από τους γίγαντες που τον υλοποίησαν καλλιτεχνικά και πολιτικά και όχι από τις όποιες συντηρητικές μετριότητες κινήθηκαν στις παρυφές του. Αλλά η απογείωση του πολιτισμού του λαού δεν είναι ίσως πουθενά τόσο συγκλονιστική όσο στη Ρωσία. Από το θεμελιωτή της ρωσικής πνευματικότητας Αλεξάντρ Πούσκιν μέχρι τον Ντοστογιέφσκι, τον Τολστόι, από τον Γεσένιν και τον Μπλοκ μέχρι τη Ρωσική Πρωτοπορεία σε όλες τις τέχνες, τα ρωσικά μπαλέτα και τον Άιζενσταϊν στον 20ο αιώνα, η αναφορά στο ρωσικό λαό είναι ο φάρος που φωτίζει τη ζωή και το έργο των δημιουργών. Ο Λέων Τολστόι στο «Πόλεμος και ειρήνη» συγκεφαλαιώνει εμβληματικά τη σταθερά αυτή του ρωσικού πολιτισμού, όταν, νεκρολογώντας τον στρατηγό Κουτούζοφ που διηύθυνε τον πρώτο Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο και συνέτριψε τον εισβολέα Ναπολέοντα, γράφει: «Όμως πώς τότε αυτός ο γέρος …μπόρεσε να μαντέψει τόσο σωστά τη λαϊκή έννοια του γεγονότος; …Η πηγή της εξαιρετικής αυτής δύναμης … να διαβλέπει και να διεισδύει στη σημασία των φαινομένων βρισκόταν στο λαϊκό εκείνο αίσθημα που είχε μέσα του σε όλη του την αγνότητα και την ένταση». Το έργο του Τολστόι βρισκόταν οπωσδήποτε σε διάλογο με το κίνημα των Ναρόντνικων και των γερμανών Wander Vogel (περιπλανώμενων πουλιών), δηλαδή των νέων φιλελεύθερων Γερμανών που συστηματικά στράφηκαν στη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού. Το πρωτοποριακό χωριό της Γιασνάγια Πολιάνα, που ο Τολστόι οργάνωσε και εμψύχωσε με απαράμιλλη ορμή μέχρι το θάνατό του, έριξε πολιτισμικούς και πολιτικούς σπόρους για πάνω από ένα αιώνα. Το καλλιτεχνικό χωριό του Αμπράμτσεβο, εκατό χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα, σύνθεση υψηλού λαϊκισμού και τολμηρού μοντερνισμού στην τέχνη αλλά και στην παραγωγή έγινε η ψυχή της ρωσικής πρωτοπορείας, και αργότερα ενέπνευσε μεταξύ άλλων τον Γκάντι στην Ινδία και σημαντικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής, ενώ έχει μεγάλες αναλογίες με το ελληνικό εγχείρημα της Εύας και του Άγγελου Σικελιανού στους Δελφούς στην, τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα . Η ισπανική γενιά του 98 από τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα –που πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για την δημοκρατία μέχρι τον Ραφαέλ Αλμπέρτι και οι δικές μας γενιές δημιουργών του ’30 και του ’60 μεγαλούργησαν, μετουσιώνοντας και υπερβαίνοντας τα μηνύματα του ρομαντισμού, του υψηλού λαϊκισμού και του υπερρεαλισμού. Το σημερινό κίνημα αποανάπτυξης, που αντιστρατεύεται την καταστροφή του πλανήτη, έχει πολλά να μάθει από τα ιστορικά διδάγματα του μεγάλου λαϊκισμού.

Πώς ένα κίνημα με τέτοιες πολιτισμικές και πολιτικές δάφνες βρίσκεται σήμερα, στην Ελλάδα και αλλού, στο ίδιο τσουβάλι με τους όρους εθνικισμός, όπου ανακατεύεται κατά βούληση και ο κάθε μη ελέγξιμος πατριωτισμός, και φασισμός, τον οποίο το κατεστημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης καταδικάζει φραστικά, τρέφοντάς τον με τις απάνθρωπες πολιτικές λιτότητας και αφήνοντάς τον να εγκληματεί ανενόχλητος; Στόχος -πιστεύω- τέτοιων ρητορικών δεν είναι ο πολύ υπαρκτός νέο-φασισμός, αλλά το έθνος-κράτος. Πρέπει να κατασυκοφαντηθούν οι λαοί, οι αγωνιστικές τους παραδόσεις και ο πολιτισμός τους, να ισοπεδωθούν τα εναπομείναντα έθνη-κράτη και να υποκατασταθούν από ελεγχόμενα υβρίδια, για να ολοκληρωθεί -και με τη βοήθεια του μεταλλαγμένου δήθεν κοσμοπολιτικού «διεθνισμού» που βοηθά τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση να μακιγιάρει απάνθρωπες πολιτικές με αριστερό πολιτικό επίχρισμα- η μετατροπή ολόκληρων ηπείρων σε πειθήνιο και μελλοντικά νεκρό πολτό. Η πολιτική και πολιτισμική αντίσταση στα σχέδια αυτά έχει προϋπόθεση τη γνώση και τη μνήμη.

ΕΤΕΡΟΧΡΟΝΙΣΜΕΝΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ...

Η σπουδή που επιδεικνύεται τελευταία για την διάσωση των ελάχιστων παραδοσιακών ψαροκάικων που έχουν απομείνει είναι εντυπωσιακή.
Προβάλλεται δε ποικιλοτρόπως και σε κάθε ευκαιρία, από τα ΜΜΕ και όχι μόνον.
Το ερώτημα που έθεσα, θέτω και ξαναθέτω και μάλλον δεν πρόκειται ν' απαντηθεί ποτέ, είναι γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια συστηματικής καταστροφής των ζωντανών τεκμηρίων του πολιτισμού μας, για να προκύψει τόση όψιμη ευαισθησία;
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι λίαν προσφάτως ευαισθητοποιημένοι σφύριζαν αδιάφορα όταν έκανα αγώνα (δημοσιογραφικό και πολιτικό) για την τροποποίηση του κανονισμού που συνέδεε αναγκαστικά την απόσυρση από το επάγγελμα και την επιδότηση με την καταστροφή του σκάφους.
Ποιος τα θυμάται αυτά τώρα εεεε;


Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΤΕΙ

 

 

Τετάρτη, 29 Μαρτίου 2017

ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

*Xαρές και πανηγύρια για τις επιτυχίες στον τουρισμό και φέτος.
Γιορτάζει η κυβέρνηση, γιορτάζει η περιφέρεια, γιορτάζουν οι δήμοι...
Γιορτάζουν και το φωνάζουν, λένε, για την επιτυχία "ΤΟΥΣ"...
Αυτό το γιορτινό κλίμα προσπαθούν να περάσουν και στην κοινωνία.
Γιατί η ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ του τίποτα πρέπει να υποκαταστήσει την καταβαράθρωση του άπαντος.
Κι εγώ "γιορτάζω" με την απύθμενη βλακεία των πολλών και την απέραντη κουτοπονηριά των ολίγων.

*Ολίγη σοβαρότητα παιδιά, δεν θα έβλαπτε, 
Τα έχουμε ξαναματαπεί, καθότι γνωστό το έργο.
Ξέρω θα  σας χαλάσω την ωραία ατμόσφαιρα.
Θα διαταράξω την ευωχία.
Εσείς με την εμπνευσμένη πολιτική προβολής με τα καραγκιοζιλίκια των εκθέσεων γιουσουρούμ εκτινάξατε στα ύψη τον τουρισμό...
Και μετά ξυπνήσατε!
Ας ηρεμήσει η ευρύτερη περιοχή να ξανανοίξουν οι τουριστικές αγορές να δούμε τότε τις επιτυχίες σας...

*Η ανταπόκριση των παριανών στη συγκέντρωση κατά των ανεμογεννητριών, όσο και να φιλολογούν περί του αντιθέτου ορισμένοι, δεν υπήρξε κατά την γνώμη μου ανάλογη της σοβαρότητας του θέματος και της προετοιμασίας των διοργανωτών.
Δεν δικαιολογούνται λοιπόν χαρές και πανηγύρια.
Απαιτείται συνέχιση και ένταση της προσπάθειας και το κυριότερο σοβαρότητα και ξεκάθαρο σχέδιο.

*"Εορταστικό" το κλίμα και στο εσωτερικό της τοπικής ΝΔ.
Μόνο που αντί για νταούλια και ζουρνάδες, άρχισαν τα τύμπανα του πολέμου.
Η πρώτη μάχη με αφορμή τις ανεμογεννήτριες έληξε με νίκη στα σημεία του Κωβαίου.
Οψόμεθα...

*Γλέντια και στον τοπικό ΣΥΡΙΖΑ που ενώ διαμαρτύρεται για την επιχείρηση αποικιοποίησης της Πάρου λόγω ΑΠΕ, δεν έχει καταλάβει πως ολόκληρη η χώρα είναι πλέον μια κανονικότατη (εννοώ και τυπικά) αποικία με υπογραφές ΣΥΡΙΖΑ, άρα και η Πάρος...

*Γλέντια και με τους ευρωλιγούρηδες στα κανάλια της συμφοράς, όπου το τι μαλακία ξεβράζουν, δεν περιγράφεται.
Και μάλιστα σε ενισχυμένη μορφή.
Το ψέμα και η σαχλαμάρα σερβίρονται με ισχυρές δόσεις επιστημοσύνης.
Του Κώλου πάντοτε.
Γιατί όλος αυτός ο χρυσοπληρωμένος συρφετός που κουνάει άλλοτε απειλητικά κι άλλοτε διδακτικά το δάκτυλο στην κοινωνία, ζητώντας της να αποδεχθεί με το στανιό τον αργό θάνατό της -απολαμβάνοντας ωστόσο εκείνος απίστευτα εν μέσω κρίσης προνόμια- συνθέτει κατά κυριολεξία αυτό που αποκαλούμε μονολεκτικά, κωλοκατάσταση. 

Τσικνοπέμπτη με τον Σύλλογο Παραδοσιακού Οικισμού Παροικίας

Τσικνοπέμπτη με τον Σύλλογο Παραδοσιακού Οικισμού Παροικίας

Επιστολή καταπέλτης του καπετάν Νικηφόρου του ΕΛΑΣ για τη Μακεδονία

Επιστολή κόλαφο κατά όσων επέβαλαν στην Ελλάδα να αποδεχθεί το όνομα «Μακεδονία» για την ΠΓΔΜ, απέστειλε ο καπετάν Νικηφόρος, στρατιωτικός αρχηγός του «Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού» (ΕΛΑΣ ), με αφορμή άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Le Monde.
Η επιστολή, την οποία έθεσε στην...

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

Οι έμποροι του τρόμου

Όπως και στο προηγούμενο* και στο προ-προηγούμενο* κ.ο.κ. βαπτισμένο ακραίο(;) καιρικό φαινόμενο, οι "προβλέψεις" για την επέλαση της Ωκεανίδας έπεσαν πανηγυρικά έξω.
Κι έπεσαν έξω γιατί δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
'Oπως θα συμβεί και στο επόμενο και στο μεθεπόμενο.
Εφόσον η επιστήμη κατέστη εργαλείο "διαχείρισης" της κοινής γνώμης.
Από τη στιγμή που η μετεωρολογία εντάχθηκε οργανικά στο μηχανισμό χειραγώγησης των πολιτών και μια συνηθισμένη κακοκαιρία υπόκειται στη διαδικασία μεταποίησής της σε ...Συντέλεια!
Όπως συμβαίνει και με την οικονομική επιστήμη, όπου η γελοιότητα των ειδικών σύνορα δεν γνωρίζει, οι διαψεύσεις στις προβλέψεις τους διαδέχονται η μια την άλλη, χωρίς αυτό να τους οδηγεί σε λιγότερη, αν όχι καθόλου δημόσια έκθεση.
Το εμπόριο του τρόμου είναι μια εξαιρετικά αποδοτική κι επικερδής επιχείρηση για ν' αφήσει τη μετεωρολογία εκτός παιχνιδιού...




*Τα ίδια τους έσουρνα και τότε...


ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ...ΠΟΤΑΜΙ!

Σε Σοκάκια -που έγιναν- ποτάμια αναφέρεται κείμενο (συνοδευόμενο από βίντεο μάλιστα!) του Παριανού Τύπου και καθώς ο τίτλος είναι ελκυστικός και η εικόνα γνώριμη, μπαίνω και το ψάχνω.
Για να διαπιστώσω αυτό που με προδιάθεσε η σχετική εικόνα:
Το "σοκάκι" δεν είναι παρά ο κεντρικός ποταμός της Παροικίας, ποταμός στον οποίο μέσα μεγαλώσαμε όλα τα παιδιά (κάποτε...) της γειτονιάς της Αλυγαριάς (όπου πέρασα τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής μου), παίζοντας μπάλα, κρυφτό, κυνηγητό κλπ.
Ο οποίος ποταμός βλακωδώς κακοποιήθηκε όλα αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης και δεν θυμίζει σε τίποτα τον πραγματικό του εαυτό.
Τον οποίο λίγο έλειψε να μας τον θυμίσει με δραματικό τρόπο το Φλεβάρη του 2003.
Δεν έγινε το σοκάκι ποταμός λοιπόν φίλε Τάσο.
Το ποτάμι πάντα ποτάμι ήταν και μάλιστα πολύ μα πάρα πολύ παλαιότερα πριν έρθουμε εμείς στη ζωή για να του αλλάξουμε ταυτότητα.
Και καλό θα ήταν να μη το ξεχνάμε αυτό... 



Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ (ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ...)

Αν πάρω στα σοβαρά τα ταξίματα για μια (εκ των τριών) αντιδημαρχία σε υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, τότε από μόνοι τους οι αποδέκτες αυτών των "προσφορών" συγκροτούν πλήρες ψηφοδέλτιο...

Πριν από τον επόμενο ντουβρουντζά…



επόμενο
Δεν ηχογράφησε τον κ. Στουρνάρα ο κ. Πολάκης – ηχογραφούνε ωρέ τα παλικάρια;
     Μόνον μήνυση έκανε ο κ. Κοτζιάς στον κ. Κουμουτσάκο επειδή ο τελευταίος μίλησε και κάτι είπε – μόνον μήνυση του έκανε, ούτε σε αναμορφωτήριο τον έκλεισε, ούτε τον έβαλε να διαβάζει τα τουίτ του Πολάκη, ώσπου να σκάσει (και να μη μιλάει πια).
     Ο κ. Μωραϊτης ορκίσθηκε Μπίστης στην κυβέρνηση Τσίπρα και η διεύρυνση προς την κεντροαριστερά του πόλου είναι έτοιμη να λύσει τα βιοποριστικά προβλήματα πολλών καρεκλών σ’ αυτόν τον τόπο της φαιδράς πορτοκαλέας που τον κλαίει η κυρία Μπαζιάνα από μνήμης χωρίς να χρειάζεται να ηχογραφεί όσα λέει η κυρία Μεγαλοοικονόμου.
     Και στο καπάκι τρελαίνεται απ’ τη χαρά του ο κ. Κατρούγκαλος επειδή τον πήρε τηλέφωνο ο αναπληρωτής υπουργός των ΗΠΑ, κ. Τζων Σάλιβαν, Θεέ μου τι μεγαλεία! ούτε βλαχοσυμπέθερος με μια κοφίνα τσιγαρίδες και μια νταμουζάνα κοκκινέλι τέτοια δόξα! Πυλώνας σταθερότητος στην Ανατολική Μεσόγειο ο Κατρούγκαλος, ντούρος σταθερότητος στα γιες σερ, ντέφινετλι σερ, εζ γιου γουόντ, σερ ο Κατρούγκαλος.
     Και κάθε ώρα που περνάει «συριζοποιείται (!) η βάση του ΠΑΣΟΚ» (Κωτσακάς) και πασοκοποιούνται οι 53+! βράχοι οι σύντροφοι! Ό,τι και να τους κάνουν οι πασοκαραίοι, αυτοί εκεί: «για τον σοσιαλισμό αγωνίζονται» που έλεγε και ο Γιάννος Παπαντωνίου.
     Και πάνω απ’ όλα η ΕΡΤ. Η Μεγάλη Τιμημένη Παρουσιάστρια έδειξε έλεος και δεν δολοφόνησε δημοσίως τον εγκάθετο εκ δεξιών της, όσον αγόρευε ο Πολάκης, περιορίσθηκε σε ένα (σκάσε) «τώρα μιλάει ο Υπουργός» και σε ένα «διάλογος, μετά». Ο αριστερός εγκάθετος φρονίμως ποιούμενος εποιείτο τη νήσσαν – άσε να τη βγάλουμε καθαρή και σήμερα, για τον σοσιαλισμό θα ηγωνισθώμεν από αύριο.
     Παραδόξως, όσον ορκίζετο ο κ. Μωραίτης δεν σκυλόβριζε πατόκορφα τον Τσίπρα, μεγαλόψυχο εκ μέρους του, με την αξιοπρέπεια του Τσίπρα να ορκίζει τον υβριστή του, ακόμα μεγαλύτερη. Εδώ ο σοφός σαμάνος της Ζιμπάμπουε όστις παρατηρεί ακόμα τα εγκόσμια με ένα τελευταίο ελάχιστον έστω ενδιαφέρον, χαιρετάει τον πλάτανο.
***
     Ήταν μια ημέρα του Ιβαν Ντενίσοβιτς στο προτεκτοράτο Η Ωραία Ελλάς – όπου ο ένας στους δυο Έλληνες δεν έχει να πληρώσει στην Εφορία δοσίματα ακόμα και των 500 ευρώ…
***
     Κανείς δεν γνωρίζει τι ντουβρουντζάς θα σκάσει πάνω στο κεφάλι μας μέχρι να βγει η εβδομάδα (σ.σ.: ντουβρουτζάς, λέξη της πρωτοβουλγαρικής το νυν μακεδονικής καλουμένης, που σημαίνει νταμπλάς – τουρκική εκδοχή της ελληνικής έννοιας αμώ την ατυχία μου).
     Εν τέλει ακόμα και τα φρενοκομεία παρακμάζουν…
*Πηγή: topontiki.gr

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Δυτικός πολιτισμός...

Σημείο καμπής

σημείο
Και πάνω που ο κ. Ι. Σκαριώτης (κατά κόσμον Θ. Καρτερός) επαινούσε τον κ. Πολάκη τον Καταναλωτικό, ξηγιέται ο μπουνταλάς (ο κυρ-Μαχαλομαγκοπολάκης) ένα τηλεφώνημα στον κ.Στουρνάρα και παραβιάζει τον μισό ποινικό κώδικα.
  Εν πρώτοις, είμαι με τον Πολάκαρο! Ώσπου να ξεχρεώσει τις τράπεζες αυτός ο δυστυχής δανειολήπτης, θα φθάσει στην ηλικία των 162 ετών – ζωή να ’χει ο βασιβουζούκος. Θα ξεχρεώσει κι αυτός, όταν η Ελλάδα θα βγαίνει απ’ το Υπερταμείο και την Εποπτεία, ζωή να ’χουμε τα υποζύγια, ώστε ύστερα να (ξανα)βγούμε στις αγορές. Θα δουλεύουν τότε αβέρτα τα καζίνα στο Ελληνικό και θα τρώμε όλοι το ένα καταναλωτικό δάνειο μετά το άλλο, χωρίς διακρίσεις σε συνθήκες ταξικής ισότητας – θα είναι δίκαιο και θα γίνεται πράξη!
Και τότε ο ΣΥΡΙΖΑς θα πάψει «να καταπιέζει τους νέγρους». Διότι τώρα, ό,τι και να γίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοσυμψηφίζεται με τη Δεξιά προς το χειρότερο. Τέτοια ξεφτίλα δύσκολα απαντάται, όμως όλο και πιο πολλοί ηθικοπλεονασματούχοι «αριστεροί» προσχωρούν σε αυτή τη λογική (του αμοραλισμού, του κυνισμού και της κατεργαριάς).
Ο Πολάκης είναι το στόμα του Τσίπρα. Γκαρίζει ο μαχαλομπαχαλόμαγκας; κιχ το Μαξίμου. Ξεκατινιάζονται οι Καμμένος – Κοτζιάς; κιχ το Μαξίμου. Αλλά, ας μείνουμε (αν το αντέχετε) στον Πολλαβαρυπολάκη. Ο άνθρωπος (ή μάλλον για να φύγω από το σχήμα λόγου και να κυριολεκτήσω): ο ανθρωπίδας αυτός δεν εκθέτει τον Τσίπρα διότι το alter ego δεν εκθέτει το ένα το άλλο. Εκθέτει όμως και τα δυο είδη των Συριζαίων: και τους ακόλουθους του Τόλκα και εκείνους που τρίβουν τα μάτια τους, δεν πιστεύουν στα αυτιά τους κι έχουν μείνει τα χείλη τους άλαλα (όπως των τριών πιθήκων, καθ’ ότι σε όλα αυτά που τους έχουν βρει αντιδρούν όπως αυτά τα τρία συμπαθή ζωντανά). Κάνουν ότι δεν ακούνε, κάνουν ότι δεν βλέπουν και δεν μιλούν – παρά μόνον μεταξύ τους (ίσως) για να κλαίνε τη μοίρα τους.
Εκπρόσωπος του δεύτερου είδους των Συριζαίων – αυτών που πονηρέψανε – είναι ο αξιότιμος κύριος Ι. Σκαριώτης. Ο άνθρωπος που γνωρίσαμε πολλοί στη θέση αυτού του πλάσματος, ήταν ένας αγωνιστής απ’ τη Θεσσαλονίκη, νεαρός κομμουνιστής που τον φυλάκισε το κράτος και τον ξυλοκόπησε αγρίως το παρακράτος χωρίς να τον κάμψει, αλλά αντιθέτως να τον δυναμώσει. Τον γνώρισα διευθυντή του «Ριζοσπάστη», μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, έναν άνθρωπο πανέξυπνο, με χιούμορ, σεβαστόν σε όλους, που ζούσε μέσα σε μια ευγενική ολιγάρκεια, διαβάζοντας και φροντίζοντας. Τώρα υπηρετεί τους γορίλες των τραπεζών, ομνύει στις υπαγορεύσεις των Αμερικανών (στις Πρέσπες ή τη Σούδα) και έχει κάνει τις παρακαταθήκες του ΕΑΜ, Σόρος, ΜΚΟ και Έλενα Κουντουρά – δικαίωμά του. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και απολογείται στην ψυχή του. Και ίσως το ψευδώνυμο Ι. Σκαριώτης να αποτυπώνει μια τελευταία σπίθα, δεν θα πω ενός Σουσλώφ που έγινε Μπέρια (είναι σκληρό), αλλά ενός κομμουνιστή που σεβάστηκε τον εαυτό του και αγάπησε τον λαό. Κάποτε.
Δέκα χρόνια κρίση, οκτώ χρόνια Μνημόνια, πάμε απ’ το κακό στο χειρότερο, τυφλοί στον ίδιο μονόδρομο. Χειρότερος του Γιωργάκη ο Σαμαράς, χειρότερος του Σαμαρά ο Τσίπρας, ατιμάζοντας την Αριστερά, φέρνοντας ξανά το ΠΑΣΟΚ διά του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και υβρίζοντας τον λαό για «εθνικιστή» ή «βλάκα» κατά τον ίδιον τρόπο που τον έβριζε η Δεξιά (και ως ΠΑΣΟΚ)  για «διεφθαρμένο» και «τεμπέλη». Τίποτα δεν άλλαξε (εκτός από τον διασυρμό της Αριστεράς), η Ελλάδα είναι περισσότερο υποταγμένη παρά ποτέ και ο λαός πιοανυπεράσπιστος απ’ όσον οποτεδήποτε άλλοτε κατά τη Μεταπολίτευση.
Ο Πολάκης δεν καταλαβαίνει από νόμους και από διάκριση των εξουσιών – ούτε ο Τσίπρας. Όμως ο Πολάκης πιάστηκε με τη γίδα στον ώμο και ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει ότι κι εμείς έχουμε φάει κάποτε από κλεμμένο κατσίκι.
  Όχι, ρε! δεν τα «φάγαμε όλοι μαζί». Φάτε τα εσείς μαζί με τους Πολάκηδες όταν λένε πως όποιος πολιτικός δεν παίρνει καταναλωτικό δάνειο, τα παίρνει από τους επιχειρηματίες. Απ’ αυτό το ήθος φάτε και απ’ αυτόν τον βόρβορο πιείτε. Μια μεταλαβιά είναι, τι ψυχή έχει; μπορεί και να συχωρεθείτε…
*Πηγή: topontiki.gr

ΑΝΑΤΡΟΠΗ! Το τηλεφώνημα που ...σκότωσε τον Κωνσταντίνο Κατσίφα

 
ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Πηγές από την αλβανική πλευρά ισχυρίζονται ότι υποχρεώθηκαν να στείλουν τις ειδικές δυνάμεις, μόνον αφού δέχθηκαν τηλεφώνημα από την ελληνική πλευρά με αποδέκτη το αλβανικό υπουργείο Εσωτερικών.
Στις 28 Οκτωβρίου 2018 ο Βουλιαρατινός Κωνσταντίνος Κατσίφας δολοφονήθηκε από ομάδα επίλεκτων δυνάμεων 200 ατόμων που είχαν καταφθάσει εσπευσμένα αεροπορικώς από τα Τίρανα. Κηδεύτηκε δέκα ημέρες μετά, καθώς οι αλβανικές αρχές αρνούνταν επί σειρά ημερών να παραδώσουν τη σορό στους συγγενείς του. Πλήθος Βορειοηπειρωτών και Ελλαδιτών τον αποχαιρέτισαν εκείνη την ημέρα ειρηνικά, παρά τα ανηλεή καψόνια στους συνοριακούς σταθμούς των συνόρων.
Τρεις μήνες μετά, το αλβανικό κράτος δεν έχει παραδώσει στη δημοσιότητα και στο ελληνικό κράτος, ως όφειλε, κανένα πόρισμα για τις συνθήκες και τα ακριβή αίτια του θανάτου ενός Έλληνα ομογενούς στα πατρογονικά του εδάφη. Αντιθέτως, εξέδωσε ανακοίνωση ότι η έκδοση πορίσματος θα αναβληθεί για ακόμη τρεις μήνες.

Γιατί το έπραξαν αυτό οι αλβανικές αρχές; Γιατί απλώς μπορούν. Η ελληνική πλευρά, πλην μίας αρχικής ανακοίνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών με αίτημα περί εξακρίβωσης συνθηκών και αιτιών θανάτου του Έλληνα μειονοτικού, δεν έχει προβεί επίσημα σε κάποια άλλη κίνηση. Η καλή διπλωματία είναι πράγματι η κρυφή διπλωματία, κεκλεισμένων των θυρών, δεν φωνασκεί, δεν κομπάζει. Η καλή διπλωματία, παρά ταύτα, αποφέρει αποτελέσματα, χειροπιαστά, προς άμεσο όφελος και προστασία εκείνων, για τους οποίους φέρει ευθύνη, πόσω μάλλον προξενική ευθύνη.

Είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου κλιμάκιο της πρεσβείας της Ελλάδος στα Τίρανα και του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στο Αργυρόκαστρο, επίσημοι από την Ελλάδα, καταφθάνουν σε Κλεισούρα και Βουλιαράτες για εκκλησιασμό, κατάθεση στεφάνων και εκφώνηση λόγων, ενώ ακολουθεί πλήθος κόσμου, οι οποίοι με ευλάβεια εορτάζουν την εθνική επέτειο. Μέσα σε αυτό το κλίμα κυκλοφόρησε ξαφνικά η είδηση ότι ένας Έλληνας μειονοτικός στους Βουλιαράτες, ο Κατσίφας, πυροβολεί για να εκφοβίσει Αλβανό αστυνομικό, ο οποίος τον ειρωνευόταν και τον απειλούσε δείχνοντάς το υπηρεσιακό του όπλο επί ημέρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Newpost, η αλβανική πλευρά υποστηρίζει ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να σκοτώσουν τον Κατσίφα, ή να δημιουργήσουν τέτοιας έκτασης επεισόδιο. Τον Κατσίφα τον γνωρίζανε, δεν θα σκότωνε, θα τον αφήνανε να ξεθυμάνει. Το πολύ-πολύ, ισχυρίζονται, να τον συνελάμβανε ο αστυνομικός διοικητής Αργυροκάστρου και να τον έθεταν υπό κράτηση εκεί για είκοσι ημέρες. Οι ίδιες πηγές ισχυρίζονται ότι υποχρεώθηκαν να στείλουν τις ειδικές δυνάμεις, μόνον αφού δέχθηκαν τηλεφώνημα από την ελληνική πλευρά! Ένα τηλεφώνημα που είχε ως αποδέκτη το αλβανικό υπουργείο Εσωτερικών για συνδρομή και προστασία των παρευρισκομένων επισήμων και μη από Έλληνα ομογενή «τρομοκράτη». Το υπουργείο, στο οποίο υπάγονται οι ειδικές δυνάμεις, κάλεσε τον Αλβανό πρωθυπουργό για να λάβει έγκριση, ο οποίος δεν θα μπορούσε να μην ικανοποιήσει το αίτημα.
Προφάσεις εν αμαρτίαις των Αλβανών ή η πραγματικότητα πίσω από ένα περιστατικό που έριξε βαριά τη σκιά του στις ούτως ή άλλως δύσκολες διμερείς σχέσεις και πλήγωσε την ομογένεια της Βορείου Ηπείρου;
Αλήθεια, η χειριστής του ζητήματος από την επίσημη ελληνική πλευρά πως χαρακτηρίζει τον Κωνσταντίνο Κατσίφα;

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

ΞΑΝΑΖΕΣΤΑΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ (ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΣΟΥΠΑ...)

Πέμπτη, 9 Αυγούστου 2018

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ...

*Είναι να μη συμβεί η "στραβή".
Τότε ξεσπαθώνει το σύμπαν.
Μέσα στο σύμπαν και κάποιοι -πολλοί τοιούτοι- που "διετέλεσαν", αλλά περί άλλα ετύρβαζαν, καθόσον διατελούσαν...
Κάπως έτσι "απολαμβάνουμε" τους πασοκογενείς αξιωματούχους του ΣΥΡΙΖΑ να αναφέρονται απαξιωτικά (με αφορμή τα δραματικά γεγονότα στο Μάτι) στο κακό χθες (μέρος του οποίου υπήρξαν βεβαιότατα και οι ίδιοι) να καταφέρονται με σφοδρότητα στο πελατειακό κράτος(!) που έστησαν οι προηγούμενοι(;;;) να καταχεριάζουν την πολιτική συναλλαγή (πρωταθλητές όντες οι ίδιοι...) να σπάνε το ένα πίσω από το άλλο τα ρεκόρ αμοραλισμού και χυδαιότητας.
Αλήθεια ωρέ τσογλανοκωλοπαιδαράδες, ΕΣΕΙΣ τι κάνατε την εποχή που συνέβαιναν όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά που με ευκολία σήμερα καταγγέλλετε;
Μήπως από το πολύ βόλεμα και την ατέλειωτη μασαμπούκα είχατε το ακαταλόγιστο;

*Η φωτιά που ξέσπασε αρχές του καλοκαιριού σε υπαίθριο γιουσουρούμ στο έμπα της Αλυκής, ευτυχώς δεν είχε σοβαρές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή.
Το ερώτημα είναι γιατί στον ίδιο χώρο άρχισε να δημιουργείται η ίδια και χειρότερη "πυριτιδαποθήκη" και καμία Αρχή δεν κουνιέται αποτρεπτικά;
Πέρα από το ακαλαίσθητο του πράγματος, πέρα από την αυθαίρετη κατάληψη δημόσιου χώρου που χρησιμεύει ως πεζοδρόμιο σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη διασταύρωση (σιγά να μην ασχοληθεί η "υψηλότητά" τους με τόσο ταπεινά πράγματα...), τι προσδοκά άραγε η συντεταγμένη πολιτεία μας προκειμένου να παρέμβει;
Να μπει νέο μπουρλότο και να απειληθεί η περιοχή με ολοκαύτωμα;

*Η αποστροφή στην ανακοίνωση της Μαρίας που αναφέρεται στην ανυπαρξία πισίνων στο δ.δ. Αγκαιριάς, μάλλον υπήρξε προϊόν διαβολικού χιούμορ εκ μέρους της.
Γιατί η δεν έχει ιδέα για τα του χώρου που εκπροσωπεί ή στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας μας κάνει πλάκα.
Αγνοεί ακόμη κι αυτή που βρίσκεται (ολυμπιακών διαστάσεων) μόλις σαράντα-πενήντα μέτρα πλησίον της επιχείρησής της;

*Για το Αγροκήπιο τα έχω γράψει και τα έχω ξαναματαγράψει.
Άλλωστε η περίπτωσή του είναι εξαιρετικά ενδεικτική της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζονται τα ζητήματα σε αυτό το νησί και κυρίως αποκαλυπτική για το πως αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι πολιτικοί μας εκπρόσωποι, αυτό που αποκαλούμε "συνέχεια του κράτους".
Απλά για την ιστορία θα επαναλάβω πως την πρόταση για ανέγερση σχολικών μονάδων (βρεφονηπιακού σταθμού και νηπιαγωγείου η οποία έγινε μερικώς αποδεκτή) στο χώρο, την κατέθεσα στο δημοτικό συμβούλιο σε μια εποχή που "προβάδισμα" είχε η δρομολόγηση δημιουργίας αθλητικών εγκαταστάσεων (γήπεδα τένις, μπάσκετ, 5χ5 κλπ) και ο προσανατολισμός ήταν προς την κατεύθυνση των "χώρων αναψυχής"
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε... 

Πιο δεξιά αυτή η «Αριστερά» πεθαίνει – (και μάλλον για ‘κει πάει)…

ΣΤΑΘΗΣ
Πιο δεξιά αυτή η «Αριστερά» πεθαίνει – (και μάλλον για ‘κει πάει)… - Media
Ο Χριστιανοκοινωνιστής (ένα - δυο κλικ πιο αριστερά από Εθνικοσοσιαλιστής) πρωθυπουργός της Βαβαρίας κ. Μάρκους Σέντερ βράβευσε τους Τσίπρα - Ζάεφ! Όταν τα γεράκια βραβεύουν τους μπούφους. Τους χρήσιμους μπούφους.
Όχι σαν τον μπουφοΠολάκη που πήγε και δανείστηκε 100.000 ευρώ καταναλωτικό! Τι θα καταναλώνει ο άνθρωπος (σχήμα λόγου), τον άμπακο;
Πάντως, διακριβώσαμε πόσο αποτιμάται το ηθικό πλεονέκτημα της πρώτης φορά εν τοιαύταις αμαρτίαις περιπεσούσας «αριστεράς»: 100.000 ευρώ για έναν τύπο που πριν να γίνει βουλευτής (7.000 ευρώ μηνιαίως) έβγαζε κατά δήλωσίν του δύο και τρείς φορές παραπάνω (14.000 - 21.000 ευρώ μηνιαίως) ως χειρουργός στην… ελεύθερη αγορά χειρουργών! – αν είναι έτσι ας τα βρει ο εισαγγελέας ή η Εφορία (Δίωξη Οικονομικού Εγκλήματος).

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Θ. Μαρινόπουλος: Από κάτω προς τα πάνω

Αν θέλαμε να χωρίσουμε σε βασικές κατηγορίες τα ζητήματα που απασχολούν μία δημοτική αρχή θα υπήρχαν στο μυαλό όλων δύο κεντρικές. Από τη μία πλευρά η καθημερινότητα και από την άλλη οι υποδομές, τα έργα.
Κι όμως υπάρχει μία τρίτη μεγάλη κατηγορία που ουσιαστικά είναι η πρώτη και διαπερνά οριζοντίως και καθέτως τις άλλες δύο: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μία πρόταση του Χρήστου Γεωργούση κατέρριψε με μιας την καθεστηκυία αντίληψη.
«Τα προβλήματα δεν είναι μόνο οι εκκρεμότητες και τα έργα, αλλά και ο τρόπος που δουλεύει κάθε δημοτικό συμβούλιο και η επαφή με τους πολίτες».
Πόσο πιο εύκολα θα ήταν τα πράγματα αν οποιαδήποτε «εξουσία» έδειχνε εμπιστοσύνη στους πολίτες, τους ενημέρωνε χωρίς να κρύβει τίποτα, ρωτούσε την άποψη τους και τους καλούσε να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν σε όλους τους τομείς.
Ακόμη και η ανάθεση σε συγκεκριμένους πολίτες η ομάδα πολιτών από το Δημοτικό Συμβούλιο για ορισμένα θέματα να εργαστούν εθελοντικά και να φέρουν ολοκληρωμένες προτάσεις, σχέδια, μελέτες των ειδικοτήτων τους.
Βασικότατο επίσης να καλούσε ανά χρονικά διαστήματα θεσμικά όργανα όπως τα μαθητικά συμβούλια σε διάλογο και ανταλλαγή απόψεων.
Για να μην επισημάνουμε ξανά την αναγκαιότητα των λαϊκών συνελεύσεων. Δεν είμαστε αιθεροβάμονες να πιστέψουμε ότι αυτό είναι κάτι εύκολο.
Αν όμως επιμείνουμε, έχουμε όραμα και διάθεση για ειλικρινή διάλογο και συνεργασία τα αποτελέσματα σε λίγο καιρό θα ήταν εκπληκτικά, όσο κι αν αυτό ακούγεται ουτοπικό.
Έχει άλλωστε δοκιμαστεί σε αρκετές περιπτώσεις από την συνεργασία της ΚΔΕΠΑΠ με τους συλλόγους που όποτε υπήρξε ταύτιση και εμπιστοσύνη από μέρους της «αρχής» και παίρνοντας ακόμη και την πρωτοβουλία των κινήσεων οι σύλλογοι-πολίτες-εθελοντές με προτάσεις και ενέργειες, έλαβαν χώρα σπουδαίες διοργανώσεις και γεγονότα, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό, ακόμη και στον προγραμματισμό και την υλοποίηση έργων.
Γιατί να μην γίνει παντού.
Επανέρχομαι στον Χρήστο Γεωργούση για να δανειστώ και κάποιες ακόμη σκέψεις του, από μια συνάντηση που πρόθεση της ήταν να βοηθήσει τη δημοτική αρχή αλλά εξελήφθη κακώς ως πράξη εχθρική.
«Έκανα μια μικρή παρέμβαση λέγοντας ότι η μάχη μεταξύ κεντρικής εξουσίας και αυτοδιοίκησης είναι μόνιμη και οι δήμοι πρέπει να τη δίνουν, να μην παραιτούνται γιατί το κράτος των Αθηνών ασκεί μια πολύπλευρη εξουσία με ισχύ δικτατορίας, με όλα τα μέσα που έχει. Νόμους και διατάγματα και προφήτες και άλλα. Υπάρχει ένα νομικό καθεστώς που προκαλεί επίτηδες σύγχυση, ώστε τελικά μέσα στο διαρκές μπέρδεμα να χανόμαστε και να ξεχνούμε κάθε δικαίωμα που έχουμε ως πολίτες στη χώρα αυτή».   
Και συνεχίζει παρακάτω:
Για το λόγο αυτό έπρεπε να υπάρχει δίπλα από το δημοτικό συμβούλιο και ομάδα άγρυπνων πολιτών εθελοντών ώστε να τολμά με την ενίσχυση αυτή η αυτοδιοίκηση να υπερασπίζεται τον τόπο από τις αόρατες δυνάμεις».
Έτσι όλοι μας θα μπορούσαμε να παίξουμε σημαντικό ρόλο από «τα πιο μικρά» έως την διαμόρφωση του μέλλοντος μας ως τόπου και ως κοινωνίας.
Άραγε μπορούμε να λειτουργήσουμε από κάτω προς τα πάνω;  
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

Τα καλά και συμφέροντα

Τα καλά και συμφέροντα  - Media
ΣΤΑΘΗΣ

  Για τις σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας βρέθηκε Σολομώντειος Λύσις: η εκκλησιαστική περιουσία (κρέας) βαφτίζεται ψάρι (μισθοδοσία) και ειρήνη ημίν. Κι έτσι και οι Έμποροι ευχαριστημένοι και ο Ναός σεπτός.
  Τώρα, κάτι «καντήλια» που ακούγονται στο βάθος ή ο καντηλανάφτης τα ρίχνει ή ο κ. Φίλης.
  Σολομώντειος Λύσις βρέθηκε επίσης και για τα κόκκινα δάνεια:

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ...

*Να δείτε που θα φτάσουμε στην κάλπη και κάποιοι δεν θα έχουν αντιληφθεί πως ο χρόνος των προκαταρκτικών πέρασε και μπήκαμε στη φάση του κανονικού πολιτικού σεξ.
Τι νόημα έχουν οι αέναες συζητήσεις και κόντρα συζητήσεις, οι "ζυμώσεις", τα διαβούλια και τα κωλοσουρώματα, όταν δεν υπάρχει αντικειμενικά στέρεο υπόβαθρο να τα στηρίξεις όλα αυτά;

*Κατανοητή η σπουδή του νεόκοπου Ζηλωτή να χλευάσει (φερόμενο ως) αντίπαλο του Μάρκου.
Για να πείσεις το κοινό σου όμως απαιτείται στοιχειώδης προσοχή στη γλώσσα.
Διότι αν θελήσεις να σατιρίσεις με μπόλικη δόση αγραμματοσύνης το -όποιο- "θύμα" σου, το αντίθετο θα συμβεί.
Έτσι η έκφραση "πολυτελή αμάξι" (δις μάλιστα!!) δεν λοιδορεί τον κάτοχό του, όπως ήταν η αρχική στόχευση, αλλά τον συντάκτη του σατιρικού σχολίου.
Ακόμη κι η σάτιρα θέλει προσοχή φιλαράκι...

*Οι προτάσεις συμμετοχής ΚΑΙ στους δυο υπαρκτούς συνδυασμούς των οποίων αποδέκτης ισχυρίζεται πως έγινε η Μαρία από ποιους ακριβώς έγιναν;
Διότι ο μεν Ροκονίδας δηλώνει έκπληξη, ο δε Κωβαίος άγνοια...

*Ο χειμώνας σιγά σιγά (ημερολογιακά τουλάχιστον) απέρχεται, με την άνοιξη να εμφανίζεται κάπου στο βάθος φουριόζα κι ανυπόμονη.
Είναι και το πολύ νερό που έπεσε φέτος, αλλά είναι και η εμφάνιση των πρώτων "επιχειρηματιών"- λαμόγιων που βυσσοδομούν στο νησί και ΚΑΝΕΙΣ δεν ασχολείται με αυτούς.
Είδατε εσείς να γίνεται πουθενά αναφορά στο ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ της ΠΑΡΑΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ στην Πάρο;
Το έβαλε κανείς στην προεκλογική ατζέντα;
Κατά τα άλλα όλοι κόπτονται για το μέλλον του νησιού!!!


ΙΝΤΡΙΓΚΕΣ...

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε κάποιον πολιτικάντη που αποτυγχάνει στα σχέδιά του να επιβάλλει την αφεντομουτσουνάρα του ως "επιβεβλημένη και αναγκαία λύση", είναι η επιλογή της ίντριγκας.
Στην πιο χυδαία εκδοχή της μάλιστα: αυτή σε βάρος των μέχρι πρότινος συμπορευόμενων.

Ο πανικός των ευρωκρατών μεγαλώνει...

ΑΠΟ ΤΟ "PRESS-GR"
Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Το κράτος λέει ότι γεννιόμαστε χρεωμένοι...
Η εκκλησία λέει ότι γεννιόμαστε αμαρτωλοί...
Το κεφάλαιο λέει ότι οι λαοί είναι ένοχοι...
Στην πραγματικότητα γεννιόμαστε Ελεύθεροι
κι όλοι αυτοί μας αλυσοδένουν!

Η κατ' όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση, ένας οργανισμός του υπερεθνικού κεφαλαίου που με τις φιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας έχει δημιουργήσει λεγεώνες ανέργων και φτωχών απασχολήσιμων ( "πρεκαριάτο"... απασχολήσιμοι... όρος που καθιερώθηκε στην Ελλάδα από την μεταρρυθμιστική "αριστερά" του Σημίτη και καθιερώθηκε με πλήρη σταθεροποίηση), δραματική μείωση των συνθηκών διαβίωσης των λαϊκών τάξεων και καταστροφικές τη μεσαία τάξη.
Στη Γαλλία υπάρχει ένας πρόεδρος υπάλληλος των Ρότσιλντ, τόσο αποδεκτός από το λαό όσο ο ιός της μηνιγγίτιδα ή ο καρκίνος. Αιματηρές κινητοποιήσεις εδώ και 14 εβδομάδες από το λαό που ξεπέρασε κόμματα και συνδικάτα, τα "κίτρινα γιλέκα", που ζητούν την παραίτηση του Μακρόν.
Στην Ισπανία ένας δοτός πρωθυπουργός της βίας που δεν ψηφίστηκε από κανέναν και μόλις παραιτήθηκε.
Στη Γερμανία η Deutsche Bank έχει ουσιαστικά πτωχεύσει κι η παραγωγή της είναι όπως ακριβώς η επικεφαλής της συγκυβέρνησης υπό την καγκελάριο Μέρκελ.
Στην Ουκρανία μετά το ευρωπαϊκό πραξικόπημα που έφερε στην εξουσία τους νεοναζί, βασιλεύει η δολοφονική βία.
Στην Ελλάδα, που δεν ήταν ένα...

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Η ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ

 Αναφέρθηκα προχθές στις προβοκατόρικες επιστολές που έλαβα την περίοδο 2002-2009, απότοκοι της "άκρως ενοχλητικής" πολιτικής μου δραστηριότητας.
Ψάχνοντας σήμερα για κάποιο άλλο/άσχετο έγγραφο, έπεσε στα χέρια μου μια από αυτές, η οποία είχε σταλεί το φθινόπωρο του 2005 και αφορούσε στη διακίνηση του βιβλίου που μόλις είχα εκδώσει τότε, με ένα επιλεκτικό απάνθισμα γελοιογραφιών μου.
Για την ιστορία αναφέρω πως το βιβλίο αυτό "προέκυψε" κατόπιν φορτικής απαίτησης πολλών συμπολιτών, οι οποίοι λίγους μήνες πριν (αρχές του 2005) είχαν επισκεφθεί την έκθεση γελοιογραφιών μου στον "Αρχίλοχο" και είχαν αναφερθεί με ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια γι αυτές.
Να θυμίσω επίσης πως ο συνολικός αριθμός των επισκεπτών (εκτός της ημέρας των εγκαινίων) υπερέβη κατά πολύ τους 600 μέσα σε διάστημα δεκαημέρου, γεγονός πρωτοφανές για τα εκθεσιακά χρονικά της Πάρου.
Το κόστος έκδοσης έφθασε τις 2500 ευρώ (εξαιρετικά μεγάλο και δυσβάσταχτο με συνοδό κόστος έντονη οικογενειακή μουρμούρα...) το οποίο βάρυνε αποκλειστικά εμένα και στόχος μου ήταν να πουλήσω τα πρώτα 250 τεμάχια προς 10 ευρώ έκαστο για να το καλύψω/αποσβέσω και τα υπόλοιπα βιβλία να τα χαρίσω σε συλλογικούς φορείς του νησιού.
Την προσπάθεια αυτή την έκανα βοηθούμενος κι από καμιά δεκαριά φίλους και μέσα σε διάστημα πέντε ημερών με την μέθοδο της προώθησης χέρι-χέρι, είχα καλύψει το πλάνο μου.
Συνεπής προς την αρχική μου στόχευση (δεν είχα σκοπό να κερδίσω ούτε 1 σεντ από την υπόθεση) κι αφού φυσικά κράτησα λίγα αντίτυπα για κανένα γνωστό και φίλο εκτός Πάρου, τα υπόλοιπα τα δώρισα σε συλλογικούς φορείς του νησιού.
Ο απίθανος λοιπόν συντάκτης/προβοκάτορας -για να επανέλθω στην επιστολή- ισχυρίζονταν πως η επιλογή μου να διακινήσω χέρι με χέρι το βιβλίο προκειμένου να αποσβέσω το κόστος της έκδοσης, ήταν πράξη "ζητιανιάς" τη στιγμή μάλιστα που κατά το διαταραγμένο του μυαλό, τη δαπάνη έκδοσης είχε αναλάβει -όπως έγραφε- ο Λοΐζος Κοντός, ο οποίος φυσικά ουδεμία απολύτως σχέση είχε με το εγχείρημα!!
Αυτό είναι ένα μικρό, αλλά χαρακτηριστικό δείγμα της αβάσταχτης γελοιότητας που διέκρινε τους πάσης φύσεως βρωμερούς και δειλούς προβοκάτορες που αναλάμβαναν εργολαβικά την "αποδόμησή" μου εκείνα τα ανεπανάληπτα χρόνια...
 

Η Ιταλία Σώζει το Πρόσωπο της Ευρώπης Αποτρέποντας ΄Εναν Ομαδικό Εξευτελισμό

Ηθική πώρωση στην Ε Ε διευρύνει ρωγμές και αποσύνθεση
Zero Hedge, Strategic Culture, Sat, 02/09/2019 
  Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
Italy Saves Europe’s Dignity over US Bullying of Venezuela
Είναι τραγελαφικό. Η Γαλλία ανακάλεσε τον πρεσβευτή της από την Ρώμη σε μιαν οξυνόμενη διαμάχη για την «επέμβαση» της Ιταλίας στις γαλλικές εσωτερικές υποθέσεις…Και αυτό την ίδια στιγμή που η Γαλλία και άλλα ευρωπαϊκά κράτη συντάσσονται με την ασύστολη εκστρατεία των ΗΠΑ για την ανατροπή του εκλεγμένου προέδρου της Βενεζουέλας, Νικόλα Μαδούρο.
Καγχασμός πιο παταγώδης για την διπροσωπία είναι δύσκολο να προκληθεί.

«Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»!

Η «επέτειος» της ντροπής: Πριν από 20 χρόνια ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων με εμπλοκή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – Σημίτη

Στις 15 Φλεβάρη 1999, πριν ακριβώς από 20 χρόνια, ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων, με εμπλοκή της τότε ελληνικής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον κ.Σημίτη.
Την επόμενη μέρα, κι ενώ ο ελληνικός λαός είχε σαστίσει μαθαίνοντας τι είχε συμβεί την προηγούμενη νύχτα στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα, τέθηκε στον τότε κυβερνητικό εκπρόσωπο μια ερώτηση που ουδέποτε είχε τεθεί μέχρι τότε σε εκπρόσωπο κυβέρνησης: «Ποιος είναι ο ορισμός που δίνει η κυβέρνησή σας στις έννοιες “φιλότιμο” και “αξιοπρέπεια”;»,ήταν η ερώτηση…
Η απάντηση του κ. Ρέππα, όπως και τότε έτσι και σήμερα, δεν είχε και δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει ότι εκείνες τις μέρες η Ελλάδα είχε οδηγηθεί με την υπόθεση Οτσαλάν σε τέτοιον κατήφορο, που τίποτα δεν θεωρείτο δεδομένο. Ούτε ακόμα και το τι σημαίνουν λέξεις όπως «φιλότιμο» και «αξιοπρέπεια»…

Ο Οτσαλάν από τα χέρια της Ελλάδας είχε βρεθεί στα χέρια της τουρκικής ΜΙΤ. Και τούτο ενώ δύο μήνες πριν, τα 2/3 της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ (ανάμεσά τους και υπουργοί…), είχαν υπογράψει ψήφισμα με το οποίο καλούσαν τον Οτσαλάν να έρθει στην Ελλάδα για να βρει άσυλο…
Δυο μέρες μετά την παράδοση του ηγέτη των Κούρδων, ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης εξέδωσε μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση για την υπόθεση Οτσαλάν. Το επισημαίνουμε: Εκείνη η ανακοίνωση του Κ. Σημίτη εκδόθηκε σε μια στιγμή που ο ηγέτης των Κούρδων βρισκόταν ήδη στις τουρκικές φυλακές, με – αν μη τι άλλο – εμφανέστατη την εμπλοκή και τις βαριές ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την εξέλιξη.
Τι επέλεξε να τονίσει σε κείνη την ανακοίνωση ο κύριος Σημίτης; Επέλεξε, μιλώντας για το «κουρδικό ζήτημα», να δηλώσει: «Είμαστε κατά των ένοπλων ανταρσιών και των πράξεων τρομοκρατίας και βίας»!


«Ένοπλη ανταρσία» (!), λοιπόν, ο αγώνας του κουρδικού λαού για ελευθερία! «Τρομοκρατία και βία» η πάλη των Κούρδων για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους! Αυτά ήταν τα λόγια του κυρίου Σημίτη, μόλις δύο 24ωρα από την παράδοση του Οτσαλάν!
Αυτά ήταν τα λόγια που ειπώθηκαν σε μια στιγμή που ολόκληρος ο ελληνικός λαός ένιωθε οργή και ντροπή. Οργή για το κατάντημα της κυβέρνησης, κατάντημα, όμως, για το οποίο η ίδια η τότε κυβέρνηση όχι μόνο δεν ένιωθε ντροπή, αλλά καυχιόταν κιόλας για την αποστολή που εκτέλεσε.
Εξάλλου, στην ίδια εκείνη ανακοίνωση, ο κ. Σημίτης, που θέλοντας να διασώσει εαυτόν είχε θυσιάσει τρεις υπουργούς (Πάγκαλο, Παπαδόπουλο, Πετσάλνικο), ισχυριζόταν ότι:
«Κάναμε το χρέος μας με τον καλύτερο τρόπο, απέναντι στην Ελλάδα και τα συμφέροντά της, απέναντι στο κουρδικό ζήτημα και τον ίδιο τον Οτσαλάν »!
Θα το επαναλάβουμε: Εκείνη η απίστευτη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ και του πρωθυπουργού Σημίτη είχε εκδοθεί τη στιγμή που οι εικόνες του δέσμιου Οτσαλάν έκαναν το γύρο του κόσμου!

Αν προσπαθούσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο στο κλίμα εκείνης της εποχής θα λέγαμε ότι ακόμα κι αν κάποιος (ως υπόθεση εργασίας και μόνο) δεχόταν σαν ειλικρινή την εκδοχή της ελληνικής κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ ότι δεν ευθυνόταν για την σύλληψη Οτσαλάν από την Τουρκία, το ερώτημα που ετίθετο ήταν: Μετά από εκείνη την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Σημίτη, ποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι επρόκειτο για μια «αθώα» κυβέρνηση και όχι για μια «κυβέρνηση – καταδότη», όπως φώναζαν οι διαδηλωτές στους δρόμους της Αθήνας και σε όλες τις πόλεις της χώρας;
Μια κυβέρνηση που
  • είχε ήδη στο ενεργητικό της τα «ευχαριστώ» προς τις ΗΠΑ μετά τα Ίμια,
  • είχε συνυπογράψει την ελληνοτουρκική συμφωνία της Μαδρίτης κατ’ εντολήν της Ολμπράιτ,
  • είχε ήδη αποδεχτεί τη συμφωνία για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ που δημιουργούσε νέα αρνητικά δεδομένα όσον αφορά τη «διευθέτηση» των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του Αιγαίου,
  • είχε φερθεί με το γνωστό τρόπο στην υπόθεση των πυραύλων «S-300» μετά από απαίτηση των Αμερικανών,
ποιος θα μπορούσε να την πιστέψει την ώρα που ο Οτσαλάν έπεφτε στα χέρια των Τούρκων;…
Κανένας δεν πίστεψε τότε την κυβέρνηση Σημίτη. Και τούτο παρότι εκείνες τις πρώτες μέρες δεν είχε γίνει καν γνωστή η έκθεση του πρέσβη της Ελλάδας στην Κένυα. Η έκθεση, δηλαδή, που καταγραφόταν «χαρτί και καλαμάρι» ο ρόλος της κυβέρνησης στην υπόθεση Οτσαλάν .
Η έκθεση του πρέσβη, που ήρθε στο φως περίπου ένα μήνα αργότερα, ήταν αποκαλυπτική: Εκεί, στην έκθεση – ομολογία και αποκάλυψη, καταγραφόταν ότι η εντολή από την Αθήνα προς τον πράκτορα της ΕΥΠ που συνόδευε τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας ήταν: «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»! Αυτή ήταν η εντολή…

Ας θυμηθούμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα από την έκθεση του Έλληνα πρέσβη στην Κένυα, του κ. Γ. Κωστούλα, που ήρθε στο φως το Μάρτη του 1999, και στα οποία γίνεται αναφορά στους χειρισμούς του «Μεγάλου τραγουδιστή», των συνεργατών του, στελεχών της ΕΥΠ και κρατικών παραγόντων, που προηγήθηκαν της σύλληψης του Οτσαλάν από τους Τούρκους.
«(…) Συνομιλία με Κιθουρίμα (σσ: Κενυάτης αξιωματούχος), περίεργο τηλεφώνημα Αμερικανού και αναχώρηση δυο επισκεπτών αναφέρονται αμέσως σε κ. Παπαϊωάννου (σσ: διευθυντής διπλωματικού γραφείου υπουργού Θ. Πάγκαλου), οποίος λέγει ότι θα τα μεταφέρει σε «μεγάλο τραγουδιστή», δηλαδή κ. υπουργό (σσ: Θ. Πάγκαλο), και αναλαμβάνει υποχρέωση “να μας τραγουδήσει, αφού ακούσει τραγούδι μεγάλου τραγουδιστή” (…).
Περί ώρα 14.00, κ. Παπαϊωάννου επικοινωνεί με πρεσβεία και εντέλλει υπογράφοντα μεταφέρει με “δεσποινίδα Κατεχάκη”, δηλαδή κ. Καλεντερίδη, σε Οτσαλάν ότι πρέπει ταχύτερο δυνατόν απομακρυνθεί από “εθνικά χρώματα”. Σε ερώτησή μου “και να πάει πού;”, κ. Παπαϊωάννου απαντά ως εξής:
Μεγάλος τραγουδιστής έχει εκνευριστεί. Κάναμε μια εξυπηρέτηση. Μην μας τη βγάζουν από τη μύτη. Να πάει σαφάρι. Να πάει όπου θέλει. Μακριά από εθνικά χρώματα” (…)
Περί 10.00, κ. Καλεντερίδης επικοινωνεί με αρχηγό του. Τελευταίος μόλις έχει πληροφορηθεί τα περί αιτήσεως ασύλου (σσ: από τον Οτσαλάν ) και εξαγριωμένος απαντά ως εξής: “Να του πεις ότι είναι ηλίθιος. Διέπραξε αθλιότητα. Αυτό που έκανε δεν είναι τίποτα. Δεν ισχύει. Να του πεις να τσακιστεί να φύγει γρήγορα και να πάει όπου θέλει. Εμείς δεν του τάξαμε τίποτα. Πέτα τον έξω, ρε Σάββα, να τελειώνομε. Σε παρακαλώ, παιδί μου” (…)
Μετ’ ολίγον, κος Διακοφωτάκης απαντά σε τηλέφωνο, σε οποίο “κάποιος ονόματι Μιχάλης” ζητά κ. Καλεντερίδη. Κος Καλεντερίδης προσέρχεται και σε ανοιχτή ακρόαση λέγονται εξής:
“Σάββα άκουσέ με, είμαι ο Τζοβάρας, είναι εδώ τρεις υπουργοί και ο αρχηγός, κρέμονται τρεις υπουργοί από σένα, το καταλαβαίνεις; Να πας αμέσως και να τον πετάξεις έξω με τη βία” (…). Τζοβάρας συνεχίζει:
“Σε παρακαλώ Σάββα, πέτα τα έξω τα μ….πανα να τελειώνουμε. Μπορείς να το κάνεις. Πρόσεξε γιατί αν δεν το κάνεις, όταν έρθεις πίσω θα σε αποστρατεύσουν. Μπορείς να το κάνεις. Είναι τρεις υπουργοί εδώ» (…).
Λίγο αργότερα, μας τηλεφωνεί κ. Παπαϊωάννου και ζητά να “ερευνήσωμε αγορά” ώστε εξευρεθούν ντόπιοι “φουσκωτοί”, δηλαδή, μπράβοι, οποίοι αναλάβουν επιχείρηση βίαιης αποχωρήσεως Οτσαλάν και συνοδών του από κατοικία (…).
Ύστερα, δεχτήκαμε τηλεφωνήματα από κ. Παπαϊωάννου και ΕΥΠ και μας έγινε γνωστό ότι Αθήνα αποφάσισε εδώ έλευση τεσσάρων “φουσκωτών”, οποίοι αναλάβουν επιχείρηση βίαιης απομακρύνσεως (…)».
Αυτά αναφέρονταν μεταξύ άλλων στην έκθεση Κωστούλα. Ωστόσο οι τότε κυβερνώντες έλεγαν ότι πήγαν τον Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία στην Κένυα για να τον σώσουν. Μόνο που ο Οτσαλάν – σύμφωνα με την έκθεση – «πετάχτηκε έξω» από την ελληνική πρεσβεία. Αλλά απ ‘ έξω ήταν οι Τούρκοι…
Και κάτι ακόμα: Το καλοκαίρι του 2004, στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (25/8/2004) αναδημοσιεύτηκε κείμενο της τουρκικής εφημερίδας «Ραντικάλ» στο οποίο γινόταν λόγος για την υπόθεση Οτσαλάν. Στο κείμενο υποστηριζόταν ότι:
«… ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, Νίκολας Μπερνς, πραγματοποίησε συνάντηση με τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος του τόνισε ότι η ελληνική πλευρά επιδιώκει μεν να απομακρύνει από τη χώρα τον Οτσαλάν, αλλά αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμής. Τότε – κατά τη “Ραντικάλ” – ο Μπερνς πραγματοποίησε μια κρίσιμη επέμβαση: “Φροντίστε να αποστείλετε τον Οτσαλάν στην Κένυα και τα υπόλοιπα είναι δική μας υπόθεση”, φέρεται ειπείν στον Θ. Πάγκαλο…».
Αυτά έγραφε η «Ραντικάλ» και αναδημοσιεύτηκαν στον ελληνικό Τύπο. Και, βεβαίως, δεν είναι δική μας πρόθεση να τα υιοθετήσουμε. Είναι όμως υπόθεση του καθενός να αναρωτηθεί: Υπήρξε η ευθιξία από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ντροπιαστικής υπόθεσης να καταρρίψουν τους ισχυρισμούς των λόγω δημοσιευμάτων;
Τέτοια ευθιξία απέναντι στο συγκεκριμένο δημοσίευμα, δεν υπέπεσε στην αντίληψή μας, κι αν υπήρξε ήταν προφανώς πολύ μικρότερης έντασης από την ένταση με την οποία καταγράφηκε στην συλλογική μνήμη του ελληνικού λαού εκείνο το «Σάββα, παιδί μου, πέτα τον έξω»…
Αυτή η ντροπή, αυτή η μαύρη σελίδα που γράφτηκε σαν σήμερα από τους πρώην «ταγούς» αυτού του τόπου (σσ: πολλοί εξ αυτών πρωταγωνίστησαν σε μια σειρά ακόμα δράματα που ακολούθησαν) δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Θα τους κυνηγάει για πάντα.
Το έχουμε ξαναγράψει και θα το επαναλάβουμε: Όποια κι αν θα είναι η τελική κρίση της Ιστορίας, πρώτα και κύρια του κουρδικού λαού, για το πρόσωπό του Οτσαλάν, το γεγονός παραμένει: Από τα χέρια μιας ελληνικής κυβέρνησης, της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ο Οτσαλάν βρέθηκε στα χέρια της Τουρκίας. Κι αυτό, ως στιγμιότυπο της – ελληνικής – Ιστορίας, θα αποτελεί εσαεί κηλίδα ντροπής.  Για εκείνους τους «μεγάλους τραγουδιστές» που δια πράξεων ή παραλείψεων πρωταγωνίστησαν σε αυτή την εξέλιξη.
Νίκος Μπογιόπουλος*Πηγή: imerodromos.gr