ΑΡΚΟΥΝ ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ;

Έσπευσαν άπαντες να δώσουν συγχαρητήρια στο δήμο μας (ξέχασαν παραδόξως την Αντίπαρο) για το βραβείο που απέσπασε ο ΣΥΔΙΣΑΠΑ, για δεύτερη μάλιστα φορά.
Και γιατί όχι θα πείτε, αφού κάθε θετικό αποτέλεσμα πρέπει να επιβραβεύεται.
Μέχρι εδώ θα συμφωνήσω και θα συγχαρώ κι εγώ τους επιτυχόντες.
Παρακάμπτοντας το "τεχνικό" κομμάτι που αφορά στο ποιος βραβεύει ποιον και την μεταξύ τους σχέση (αφορμή για μεγάλη συζήτηση...) πάω στο ουσιώδες που έχει να κάνει με το βαθμό ευαισθητοποίησης του δήμου, αυτή τη φορά σε σχέση με την καθαριότητα.
Μιλώντας για καθαριότητα αναφέρομαι σε όλο το φάσμα της, αρχής γενομένης από αυτήν στους αστικούς δημόσιους χώρους (δρόμους, πλατείες, κλπ) μέχρι την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο περιβάλλων τον ΧΥΤΑ χώρος, καταληκτικά.
Διότι όποιος έχει επισκεφθεί την ευρύτερη περιοχή, έντρομος θα διαπιστώσει ότι χιλιάδες πλαστικά -κυρίως σακούλες- έχουν διασπαρεί σε ακτίνα ενός με ενάμιση χιλιομέτρου.
Αυτό βέβαια δεν συνέβη πρόσφατα.
Ξεκίνησε με την έναρξη λειτουργίας του ΧΥΤΑ κι επειδή οργώνω κυριολεκτικά την παριανή ύπαιθρο με πεζοπορίες, έχω πλήρη και σαφή εικόνα της κατάστασης.
Άλλοι που θα έπρεπε να έχουν, ζούνε στην κοσμάρα τους και κάνουν εκτιμήσεις μακρόθεν.
Καλές λοιπόν οι βραβεύσεις (οι όποιες βραβεύσεις ...) αλλά το ερώτημα που θέτει η ζωή είναι ξεκάθαρο: Αρκούν;