ΣΠΑΝΙΟ ΕΙΔΟΣ

Η συζήτηση περί δημοτικών εκλογών έχει κυριολεκτικά ανάψει.
Κι έχει ανάψει παντού, όπου βρεθείς κι όπου σταθείς.
Στις παρέες, στο ίντερνετ, στα λοιπά μέσα (ραδιόφωνο, εφημερίδες).
Δικαιολογημένα θα μου πείτε.
Σε ποια ζητήματα εστιάζει η συζήτηση αυτή;
Σε ζητήματα τεχνικής φύσης, κυρίως στα μεταγραφικά.
Πόσοι θα είναι οι συνδυασμοί, ποιος θα πάει με ποιον, πότε θα το ανακοινώσει και που κ.ο.κ.
Εκείνο για το οποίο ελάχιστη φαιά ουσία καταναλώνεται είναι το ζήτημα της συνειδητότητας, της αντίληψης περί καθήκοντος, όλων όσων επιθυμούν να θέσουν εαυτόν στη βάσανο της εκλογής.
Και δεν συμβαίνει φυσικά μόνο σε ενεστώτα χρόνο.
Θυμίζω το απόλυτα κουφό που συνέβη στις εκλογές του 2010, να πρωτεύσει δηλαδή υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, ο οποίος όντας μέλος του απερχόμενου δημοτικού συμβουλίου είχε καταρρίψει κάθε ρεκόρ κοπάνας από τις συνεδριάσεις του.
Και κανείς δεν έθεσε ζήτημα καθαίρεσης όπως σαφέστατα προέβλεπε ο Κώδικας Δήμων και Κοινοτήτων, όπως και κανείς εκ των δημοσιολογούντων, δεν έθεσε ζήτημα ηθικής τάξεως σε μια τέτοια υποψηφιότητα.
Και το φινάλε ήταν η λαϊκή επιδοκιμασία του αρχικοπανατζή!!
Δυστυχώς ένα πολύ μικρό ποσοστό από τους  κάθε φορά προσφερόμενους υποψηφίους είναι διαθέσιμοι για την εκτέλεση των υποχρεώσεών τους.
Σε τέτοιο σημείο που θάλεγε κανείς πως αποτελούν σπάνιο είδος...