Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Δεν τους ξεπλένει ούτε η Χρυσή Αυγή, ούτε ο Νιαγάρας

Γράφει ο Γιώργος Ανανδρανιστάκης
Σπουδαίο, ιστορικό, χαρμόσυνο, ελπιδοφόρο το γεγονός της σύλληψης των φυρερίσκων της Χρυσής Αυγής. Και λίγα λέω. Όσα επίθετα και να βάλετε, δεν είναι αρκετά για να περιγράψουν το θετικό του πράγματος, δεν είναι όμως αρκετά και για να ξεπλύνουν το καθεστώς που μας κυβερνάει. Αυτοί δεν ξεπλένονται, ακόμη κι αν τους περιλούσεις με όλα τα επίθετα που παραθέτει το Μέγα Λεξικό του Δημητράκου.
Γνώριζαν ότι η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση, το εισαγγελικό πόρισμα λέει ότι δρα ως τέτοια από το 1987, κι όμως την άφηναν να κινείται ανενόχλητη. Την άφηναν να σκοτώνει, να δέρνει, να χαρακώνει, να απειλεί, να εκβιάζει. Της έδωσαν χρόνο να απλώσει ρίζες στην ελληνική κοινωνία, να φτάσει δημοσκοπικά στο 15%, να μολύνει τα νέα παιδιά που στρατολογούσε στα σχολεία, να μαζέψει όπλα, να εκπαιδεύσει τα τάγματα εφόδου στα νταμάρια. Την άφησαν κυρίως να διεισδύσει στο στρατό και στην αστυνομία, με όσα τρομακτικά μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Αν όσα έκαναν τώρα, τα είχαν κάνει ένα χρόνο πριν, δεν θα είχαν δολοφονηθεί ο Σαχτζάτ Λουκμάν και ο Παύλος Φύσσας κι αυτό αδέρφια δεν ξεπλένεται ούτε με όλα τα κύματα του Ειρηνικού.
Πώς διάολο να ξεπλυθεί ένα καθεστώς που άνοιξε διάπλατα το δρόμο, για να προελάσουν οι ναζιστές με το βάδισμα της χήνας; Το καθεστώς που ο αρχηγός του, ο Αντώνης Σαμαράς, έβγαινε πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και υποσχόταν ότι θα επανακαταλάβει τις πόλεις και ότι θα διώξει τα μεταναστάκια από τους παιδικούς σταθμούς.
Αυτοί που άνοιξαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, αυτοί που διαπόμπευσαν τις οροθετικές, αυτοί που μάζεψαν από τους δρόμους του ναρκομανείς, για να μη χαλάνε την εικόνα της πόλης.
Πώς να ξεπλυθούν αυτοί που νομιμοποίησαν τον φασισμό και τον αντισημιτισμό δίνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στον Βορίδη και τον Γεωργιάδη; Οι μπαλτάκοι που απειλούσαν ότι, αν δεν ψηφιστούν τα νομοσχέδια, θα συγκυβερνήσουν με τη Χ.Α., οι φαήλοι που διατείνονταν ότι το μόνο αδίκημα που έχουν διαπράξει οι χρυσαυγίτες ήταν η αντιποίηση αρχής, οι λαζαρίδηδες που πάνω από το νεκρό σώμα του Παύλου Φύσσα ανέπτυσσαν τη θεωρία των δύο άκρων, που εξομοίωναν τον αρχιμαφιόζο Μιχαλολιάκο, με τον αγωνιστή Μανώλη Γλέζο. Τίποτα δεν μπορεί να ξεπλύνει την ακροδεξιά δράκα του Μαξίμου, που έχει βάλει στόχο ζωής το ξεπάστρεμα της Μεταπολίτευσης.
Ούτε η Χ.Α. ούτε ο Νιαγάρας μπορεί να ξεπλύνει εκείνους που καλλιέργησαν τις συνθήκες για να γιγαντωθεί το κτήνος. Που εξακόντισαν την ανεργία στο 30%, την φτώχεια στο 40%, που έστειλαν τους ανθρώπους στα συσσίτια, στην ξενιτειά, στην αυτοκτονία. Αυτούς που δρουν ως μαριονέτες της Μέρκελ, που καταπατούν με κάθε ευκαιρία το Σύνταγμα, που κυβερνούν ερήμην της Βουλής με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Αυτούς που μέσα σε μια νύχτα έριξαν μαύρο στην ΕΡΤ, έκαναν δηλαδή αυτό που δεν τόλμησε να κάνει ούτε η χούντα του Παπαδόπουλου.
Τίποτα δεν ξεπλένει ούτε το καθεστώς, ούτε τα επικοινωνιακά μαντρόσκυλά του. Ούτε τον Μπάμπη, που μια εβδομάδα πριν από την δολοφονία του Φύσσα αναζητούσε την σοβαρή Χ.Α., για να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ., ούτε τον Πορτοσάλτε που την επομένη της δολοφονίας είχε βγάλει τον Κασιδιάρη, για να τον νουθετήσει και να του συστήσει ψυχραιμία, ούτε τον Κασιμάτη που ζητούσε από το σύστημα να ευχαριστήσει την Χρυσή Αυγή, ούτε τον Πρετεντέρη που μέχρι την ύστατη ώρα διακινούσε τη φασίζουσα θεωρία των δύο άκρων. Κι αντί να πάνε να χώσουν τα κεφάλια τους στην άμμο, βγαίνουνε οι ξεδιάντροποι στα κανάλια και κάνουνε αναλύσεις για το φαινόμενο του φασισμού.
Δεν γίνεται να ξεπλυθούν, δεν πρέπει να ξεπλυθούν. Αν η Χρυσή Αυγή γίνει Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, κολυμβήθρα γεμάτη αίμα, ο εφιάλτης του φασισμού θα επανέλθει δριμύτερος.
Πηγή avgi.gr

Κάποιοι μας σπρώχνουν σε νέα, επικίνδυνη ατραπό




Τα όσα συμβαίνουν ενισχύουν ή διαλύουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα;

Αν το ενισχύουν, τότε θα συνεχιστεί ακόμη πιό βίαιη η κατοχή της χώρας.

Αν το διαλύουν, τότε μήπως οδηγούμαστε σε απαξίωσή του και προετοιμαζόμαστε (από το ίδιο το σύστημα) για μία “αναγκαία λύση” που θα μας εμφανιστεί ως “μοναδική σωτήρια λύση”;

Το πολιτικό σύστημα μεταβάλλεται για μία ακόμη φορά. Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε ποιά θα είναι η επόμενη ημέρα αυτού του σάπιου, του διεφθαρμένου και του ελληνόφωνου εθελόδουλου συστήματος και τι ακριβώς θα σημαίνει αυτό για εμάς;

Ποιά είναι η λύση που προωθούν;

Τι ετοιμάζουν για εμάς, χωρίς εμάς;

Πού οδηγεί η απαξίωση της πολιτικής και τι ακριβώς σημαίνει αυτό για την περίπτωση εξεύρεσης μίας υγιούς δύναμης που θα εκφράσει τους πολίτες;

Μήπως δημιουργούνται νέα αδιέξοδα;

Μήπως ο πραγματικός στόχος είναι η ....
πλήρης απώλειας της εμπιστοσύνης προς όλους, έτσι ώστε να μην μπορέσει να υλοποιηθεί η ανατροπή των μνηομονιακών κυβερνώντων;

Μήπως χειροκροτούμε σήμερα εκείνους που μας κλείνουν -για μία ακόμη φορά- την πόρτα εξόδου από τον εφιάλτη που ζούμε;

Ακούω τους δημοσιογράφους που μέχρι χθες μου έλεγαν ψέματα, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα της τρόικας και των κατοχικών δυνάμεων που κυβερνούν τη χώρα, και αναρωτιέμαι:

Για ποιόν λόγο, άραγε, σήμερα μου λένε αλήθεια; Ή μήπως ούτε σήμερα μου λένε την αλήθεια, αλλά συνεχίζουν να εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα που καταστρέφυν την Ελλάδα και δολοφονούν όλους εμάς τους απλούς πολίτες;

Τα μνημόνια και οι εντολές ξένων κρατών έχουν καταλύσει την εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία. Αυτό αποτελεί ΕΓΚΛΗΜΑ εις βάρος του Συντάγματος και έχει συγκεκριμένο χαρακτηρισμό.

Η Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί με την εγκληματική οργάνωση που κατέστησε την Ελλάδα χώρα υπό κατοχή;

Να υποθέσουμε πως και η Δικαιοσύνη τελεί υπό κατοχή;

Να υποθέσουμε πως τα εγκλήματα και οι εγκληματικές συμμορίες που λειτουργούν κατά των συμφερόντων της χώρας, παραμένουν στο απυρόβλητο λόγω… “ανωτέρω εντολών”;

Κι ενώ γίνονται συλλήψεις μελών και στελεχών της “Χρυσής Αυγής”, μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει τι γίνεται με την Τρόικα που είναι στην Ελλάδα;

Τι νέες απαιτήσεις έχουν οι τροϊκανοί;

Σε τι ΝΕΑ μέτρα οδηγούν αυτές οι “λύσεις”;

Ποιός είναι ο πραγματικός σκοπός της μετάβασης του Σαμαρά στις ΗΠΑ;

Ποιός θα μας ενημερώσει για όλα αυτά, αλλά και για ένα πλήθος άλλων συμβαινόντων που αφορούν ΟΛΗ την Ελλάδα και όλους τους έλληνες πολίτες και όχι μόνο τα κόμματα και τον τυχόν διαμοιρασμό των ψήφων της Χρυσής Αυγής;

Γιατί με όλα όσα συμβαίνουν, έχω την εντύπωση πως χαμένοι είμαστε εμείς οι πολίτες και η Δημοκρατία, ενώ άλλοι “ψήνουν” κάτι που δεν θα μας αρέσει καθόλου;

kostasxan.blogspot.gr

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Πάνω που σοβάρευε...




 
Η αντιτρομοκρατική υπηρεσία συνέλαβε τον γραμματέα της Χρυσής Αυγής, Νίκο Μιχαλολιάκο, και άλλα στελέχη της συμμορίας, με την κατηγορία πως η Χρυσή Αυγή συνιστά εγκληματική οργάνωση. Οι συλλήψεις των μελών της Χρυσής Αυγής προκάλεσαν έκπληξη γιατί η Χρυσή Αυγή είχε αρχίσει να γίνεται σοβαρή.

Οι συλλήψεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής προκάλεσαν την αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη που διαμαρτυρήθηκε έντονα επειδή οι χρυσαυγίτες της φέρονται με το σεις και...
με το σας, και δεν την έχουν μαχαιρώσει ποτέ.
Ο Άρειος Πάγος, η Ελληνική Δικαιοσύνη και η Ελληνική Αστυνομία δεν είχαν πάρει χαμπάρι τόσο χρόνια πως η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση. Ιδέα δεν είχαν. Νόμιζαν πως είναι πρόσκοποι.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ που πρόβαλλαν διαρκώς τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής κατελήφθησαν ξαφνικά από αντιφασιστικό οίστρο, ενώ οι δημοσιογράφοι που χαριεντίζονταν μέχρι χτες με τους χρυσαυγίτες -και τους έγλειφαν τ’ @ρχίƍι@- έπαθαν αντιφασιστική υστερία, γιατί τους είπαν τα αφεντικά τους πως πλησιάζουν οι εκλογές και αλλάξανε τα πλάνα, οπότε τώρα θα πρέπει να την πέφτουν στην Χρυσή Αυγή για να ανεβούν τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, γιατί, σε διαφορετική περίπτωση, μπορεί να γίνει κυβέρνηση κάνας ΣΥΡΙΖΑ, οπότε οι νταβατζήδες της διαπλοκής θα πρέπει να εξαγοράσουν και όλους τους συριζαίους.

Οι χρυσαυγίτες που συγκεντρώθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τις συλλήψεις των άλλων μελών της συμμορίας ήταν καμιά διακοσαριά, αφού τόσοι είναι οι χρυσαυγίτες, αν και το Mega και ο ΣΚΑΪ τους παρουσιάζουν σαν εκατομμύρια.

Βέβαια, οι χρυσαυγίτες, όπως όλοι οι φασίστες, είναι χ€στηδες -όταν δεν είναι πενήντα απέναντι σε έναν συφοριασμένο Πακιστανό-, οπότε τώρα θα εξαφανιστούν όλοι γιατί όλο και έχουν κάποιο μπλέξιμο με την Δικαιοσύνη, από μπραβιλίκια, εκβιασμούς και άλλες τέτοιες επαγγελματικές δραστηριότητες.

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας της Οικονομικής Ελίτ, Νίκος Δένδιας-επειδή είναι και χαζός και δεν προσέχει τι λέει- είπε ουσιαστικά πως η δίωξη των βουλευτών της Χρυσής Αυγής γίνεται με εντολή του Αντώνη Σαμαρά, αφού είναι γνωστό πως η Ελληνική Δικαιοσύνη θέλει και τις εντολές της, γιατί μόνη της δεν μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες.

Ο Αντώνης Σαμαράς είπε πως η χώρα χρειάζεται Δικαιοσύνη -τρία χρόνια αυτό γράφω Αντώνη-, οπότε υποθέτω πως θα δώσει εντολή στον Άρειο Πάγο να κάνει μια έρευνα και για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ώστε να τον μπουζουριάσουνε παρέα με τον Μιχαλολιάκο και τον Κασιδιάρη.

Φτάσαμε στο σημείο -μετά από τρία χρόνια χρεοκοπίας και κατάλυσης της Δικαιοσύνης- να μιλάει για απονομή Δικαιοσύνης ο Σαμαράς.

Ο Σαμαράς που, με την προεκλογική του ατζέντα περί ανακατάληψης των πόλεων και άλλες ακροδεξιές ανοησίες, έβαλε στο παιχνίδι την Χρυσή Αυγή, τώρα κάνει τον εγγυητή της Δημοκρατίας και τον υπέρμαχο της Δικαιοσύνης.

Βέβαια, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κοιμάται όρθιος τρία χρόνια και δεν έχει κάνει σημαία του την Δικαιοσύνη και την κάθαρση -γιατί άραγε;-, λογικό είναι να μας κάνει και πλάκα ο Σαμαράς.

Κι όμως, αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι το τι θα κάνει με το Μνημόνιο, το οποίο δεν ήταν επιλογή και ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πλεονέκτημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως δεν έχει κυβερνήσει και δεν φέρει ευθύνη για την χρεοκοπία.

Αλλά, από στρατηγική, δεν το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Καθόλου.

Κι έρχεται τώρα ο Σαμαράς -πολιτικός της Νέας Δημοκρατίας από την δεκαετία του ’70-, να μιλήσει για Δικαιοσύνη.

Δηλαδή, ο Σαμαράς λέει, ουσιαστικά, πως το θέμα δεν είναι πια το Μνημόνιο αλλά η Δικαιοσύνη.
Λέει αυτό που θα έπρεπε να πει ο ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή. Και θα το έλεγε αν δεν ήταν τόσοι αριστεροί φωστήρες μαζεμένοι.

Φυσικά, τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.

Όταν δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας και όταν η Δικαιοσύνη είναι διακοσμητική και δρα μόνο με κυβερνητικές εντολές, οι διώξεις σε βάρος των βουλευτών και των στελεχών της Χρυσής Αυγής μπορεί να φέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που επιθυμούν.

Ή μήπως επιθυμούν ακριβώς αυτό;

Σε κάθε περίπτωση, επειδή οι χρυσαυγίτες είναι εγκληματίες, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Βενιζέλος είναι αθώος.

Αλλά η Δικαιοσύνη δεν ακουμπάει τους Βενιζέλους. Κι αυτό λειτουργεί υπέρ της Χρυσής Αυγής και υπέρ της εκτροπής.

Η ουσία είναι πως η Χρυσή Αυγή ήταν -μέχρι πριν από τρία χρόνια- ένα επικίνδυνο αλλά περιθωριακό και γραφικό μόρφωμα.

Με την χρεοκοπία της χώρας -και με το κατάλληλο σπρώξιμο από τα ΜΜΕ αλλά και με χρηματοδότηση από τους κατάλληλους ανθρώπους-, η Χρυσή Αυγή έγινε παίκτης στο πολιτικό σκηνικό.

Φυσικά, η Χρυσή Αυγή είχε ρόλο. Εξαιρετικά σχεδιασμένο.

Με την Χρυσή Αυγή δημιουργήθηκε ένας κίνδυνος, ένα νέο πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία. Την κατάλληλη στιγμή.

Η Χρυσή Αυγή παγίδευσε στις τάξεις της λούμπεν προλετάριους και εμπόδισε την δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου που θα έφερνε την ανατροπή.

Παράλληλα, έκανε κύριο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας τον φασισμό και τον ρατσισμό, δημιουργώντας διαρκείς αντιπερισπασμούς.

Και τώρα, η Χρυσή Αυγή που δεν υπήρχε, διώκεται από την κυβέρνηση, κάνοντας την κυβέρνηση να μοιάζει δημοκρατική.

Δηλαδή, δημιούργησαν ένα πρόβλημα που, ουσιαστικά, δεν υπήρχε, την Χρυσή Αυγή, ώστε να την βγάλουν την κατάλληλη στιγμή από τη μέση, να βρεθεί η χώρα εκεί που ήταν και πριν -με όλους τους υπεύθυνους για την χρεοκοπία στις θέσεις τους- και αυτό να παρουσιάζεται σαν επιτυχία της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης.

Είναι σαν το ανέκδοτο με τον χότζα.

Το κόλπο ήταν τέλειο: το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η οικονομία, δεν είναι το σάπιο πολιτικό κατεστημένο αλλά ο φασισμός. Και θα εγγυηθούν την δημοκρατία -απέναντι στην Χρυσή Αυγή- ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος.

Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε ο φασισμός.

Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απουσία της Δικαιοσύνης. Από εκεί ξεκινούν όλα τα άλλα προβλήματα.

Το τραγελαφικό είναι πως κάνει σήμερα σημαία τη Δικαιοσύνη ο Σαμαράς.

Δεν πείθει κανέναν αλλά, μόνο και μόνο που βγαίνει ο Σαμαράς να μιλήσει για Δικαιοσύνη, αποδεικνύει την γύμνια της αντιπολίτευσης αλλά, κυρίως, των πολιτών.

Οι πολίτες έπρεπε να έχουν κύριο αίτημα την Δικαιοσύνη.

Θα έπρεπε η Δικαιοσύνη να ήταν το κύριο αίτημα σε όλες τις διαδηλώσεις και σε όλες τις απεργίες.

Δεν ήταν. Και οι πολίτες τα χάνουν όλα. Όλα αυτά που διεκδικούν.

Αφού τα χάσουν όλα μα όλα, ίσως καταλάβουν πως το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η απουσία Δικαιοσύνης.

Εγώ το έγραψα άπειρες φορές. Τελικά, μόνο ο Σαμαράς με άκουσε.

Εγραψε ο Pitsirikos

Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Η διάλυση της Χρυσής Αυγής σημαίνει και τον θρίαμβο της

Γράφει ο Παναγιώτης Χατζηστεφάνου
Οποιοσδήποτε έχει υπάρξει στέλεχος κάποιας επιχείρησης, γνωρίζει μια πάγια τακτική που εφαρμόζεται από απατεώνες που παριστάνουν τους επιχειρηματίες και αφεντικά.
Οι επιτήδειοι, συνήθως επειδή έχουν κακό όνομα στην πιάτσα και δεν μπορούν να προσελκύσουν οι ίδιοι εργαζόμενους και ενδιαφέρον για κάποια από τις κομπίνες τους, βρίσκουν κάποιον ή κάποιους για να τους στήσουν το μαγαζί, λειτουργώντας ταυτόχρονα ως βιτρίνα.
Μόλις η επιχείρηση στεριώσει και καρποφορήσει, οι πρωτεργάτες που την έφεραν στην επιτυχία απολύονται, μιας και υπάρχοντος, δοκιμασμένου και λειτουργικού του νεοσύστατου επιχειρηματικού μοντέλου, μπορούν να προσληφθούν ηλίθιοι στην θέση των έμπειρων μισθοφόρων.
Ως ηλίθιοι ορίζονται εκείνοι που δεν γνωρίζουν το διακύβευμα της εταιρίας που αναλαμβάνουν ως νεοπροσληφθέντες, και δέχονται να εργασθούν ως χαμηλόμισθοι ή ακόμα και εθελοντικά, μιας και αγνοούν την αλήθεια τόσο του ήθους, όσο και των οικονομικών της υπόθεσης που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας.
Για να μην υπάρχει καμία περίπτωση να διαταραχθεί η αυθεντία της εγκληματικής ιεραρχίας από κάποιον καχύποπτο και ανατρεπτικό υφιστάμενο, επιλέγονται μόνο εκείνοι που ούτως ή άλλως έχουν περιορισμένη αντίληψη, είτε λόγω νεανικής απειρίας, είτε λόγω έλλειψης κριτικού πνεύματος για την δικαιοσύνη, την ηθική και την οικονομική αλήθεια του περίγυρου τους.
Αυτονόητα, από τέτοιες οργανώσεις-transformers αποκλείονται οι γνώστες των πραγμάτων και όσοι κάνουν πολλές ερωτήσεις, όπως και εξίσου αυτονόητα προτιμώνται εκείνοι που είναι επιρρεπείς στον φανατισμό υπέρ αμφίσημων, υποκειμενικών και ετερόφωτων δέλεαρ όπως η διάκριση, το κύρος και η αναγνώριση.
Όποτε έρθει το πλήρωμα του χρόνου, και αναπόφευκτα υποψιαστεί το εκάστοτε νεοπροσληφθέν προσωπικό τι ακριβώς παίζει με την επιχείρηση για την οποία δουλεύει, τότε, απολύεται.
Στην περίπτωση που έχει κάποιες ανεκτίμητες ικανότητες προβιβάζεται σε συνεργό, και έτσι ο κύκλος της εκμετάλλευσης αδαών ανανεώνεται αέναα και η απάτη διαιωνίζεται. Το κέρδος για την ηγεσία της επιχείρησης είναι αφ” ενός το γεγονός ότι εργάζεται γι” αυτούς πάντα μια ομάδα που στερείται της ικανότητας να γνωρίζει πως λειτουργεί ακριβώς ο μηχανισμός της και άρα δεν μπορούν να ελέγξουν τα κέρδη και την πορεία.
Αυτό ακριβώς έγινε και με την σύσταση της Χρυσής Αυγής και την σημερινή σύλληψη της ηγεσίας της. Η Ελληνική άρχουσα τάξη προσέλαβε κάποιους να στρατολογήσουν και να εκπαιδεύσουν αδαείς με σκοπό να έχει στην διάθεση της ένα παραστρατιωτικό τάγμα.
Υψηλά ιστάμενα πρόσωπα από όλους τους κλάδους επωφελούνται και εξαρτώνται από οποιοδήποτε είδος ενδιαφέροντος γύρω από τους στόχους του Ναζισμού.
Δικαστικοί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, εκδότες, καλλιτέχνες, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κερδοφορούν, εκμεταλλεύονται, διαχειρίζονται και εν τέλει επιβάλλουν την πεποίθηση πως οι ξένοι μας απειλούν, ακόμα και επειδή αφοδεύουν δημοσίως, όπως διαβάσαμε σε αστεία πλην επικίνδυνα κείμενα γραμμένα από αχαρακτήριστες πλύστρες του Ναζισμού όπου δεν διστάζουν να ομολογήσουν ανοιχτά ότι συνεργάζονται με την αστυνομία για να διώξουν τις πόρνες και τις τοξικομανείς από το κέντρο της Αθήνας προκειμένου να εξυπηρετήσουν ιδιωτικά συμφέροντα που εξαρτώνται όμως από κρατική επιχορήγηση και συνεργασία.
Εν τέλει που αποσκοπεί όλο αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα?
Στην συντήρηση του μίσους που επιτρέπει να βλέπει ο πολύς κόσμος τους μετανάστες ως παρείσακτους και άρα άξιους εξαφάνισης ή εκμετάλλευσης.
Σε αυτές τις βάσεις στήθηκε το επικερδέστερο κόλπο της δεκαετίας: η διαχείριση των μεταναστών και η φάμπρικα στοχοποίησης μειονοτήτων προκειμένου να εκτονώνεται σε εξιλαστήρια θύματα η οργή του καθημαγμένου Ελληνικού λαού αλλά και να κερδοσκοπούν οι ύαινες που περικυκλώνουν την ανθρωπιστική κρίση που μαίνεται εδώ.
Δεν επιτρέπεται κανένας Έλληνας να θεωρεί ότι στη χώρα αυτή επικρατεί καθεστώς δημοκρατικής νομιμότητας, η πίστη αυτή ισοδυναμεί με άρνηση ολοκαυτώματος, εφ” όσον φυλακίζονται χιλιάδες αθώοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Όλοι μας πλέον γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Κυβέρνηση παίρνει τουλάχιστον 162 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για την συντήρηση ή επαναπατρισμό αυτών των ανθρώπων.
Όμως, αυτά τα λεφτά δεν επενδύονται στις ζωές αυτών των ανθρώπων, ή έστω στην επιστροφή τους στις χώρες απ” όπου προήλθαν.
Χωρίς καμία αιτιολογία, οι μετανάστες φυλακίζονται εδώ, από το Ελληνικό κράτος, που χρηματοδοτείται από την Ε.Ε. και υποστηρίζεται θέλοντας και μή από τους φόρους όλων μας.
Όμηροι σε Αμυγδαλέζα, Κόρινθο, Λέσβο ζουν ως άνθρωποι-μπαταρίες, που τροφοδοτούν με την ύπαρξη τους ένα διαπλεκόμενο κύκλωμα ημετέρων εργολάβων, επίλεκτων της κυβέρνησης. Αυτοί αισχροκερδούν φρουρώντας, χτίζοντας και συντηρώντας κολαστήρια σαν το νεόκτιστο έκτρωμα από κοντέινερ στην Μυτιλήνη.
Όμως δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό ζήτημα ο βασικός λόγος για την χρηματοδότηση και υποστήριξη της Ναζιστικής συμμορίας. Η συμμορία αυτή ήταν η δοκιμαστική πρόβα για την επέκταση και εφαρμογή της ακροδεξιάς πολιτικής που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο την απόλυτη υποδούλωση της Ελληνικής εργατικής τάξης και τον αφανισμό της μεσαίας, αλλά αναλαμβάνει και την εργολαβία της εκμετάλλευσης των τοπικών γεωπολιτικών αναγκών του ευρύτερου νεοφιλελεύθερου Ευρωπαϊκού οράματος που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σαμαρά και όσοι την στηρίζουν.
Είναι λοιπόν σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι η Χρυσή Αυγή προσελήφθη ως άμεση δράση για την εκτέλεση των πρώτων σταδίων ενός γενικότερου σχεδίου κοινωνικής διαχείρισης.
Στην αρχή έκανε καλά την δουλειά που της ανέθεταν εκείνοι που την χρηματοδοτούσαν – εφοπλιστές, καναλάρχες, εκδότες, επιχειρηματίες και εννοείται, το ίδιο το κράτος. Σε άμεση σχέση και συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ. και τα Μ.Α.Τ., η Ναζιστική οργάνωση έσπερνε τον τρόμο στους δρόμους και γελοιοποιούσε, μόνο και μόνο με την παρουσία της στην Βουλή, την οποιαδήποτε έννοια πολιτικής νομιμότητας.
Μόλις ωρίμασε ως οργάνωση η Χρυσή Αυγή και άρχισε να έχει παραισθήσεις μεγαλείου απειλώντας με πραξικόπημα, η κυβέρνηση Σαμαρά συνέλαβε την αρχηγία της και κληρονομεί τα πολυποίκιλα κέρδη από τους τραμπουκισμούς και την δολοφονική απειλή της.
Συγκεκριμένα, το Ελληνικό κράτος, με την διάλυση της Χρυσής Αυγής καρπώνεται:
Αστυνομικό σώμα άριστα εκπαιδευμένο σε πραγματικές συνθήκες διαχείρισης πλήθους και υπερδραστήριο σε περιπολίες και εποπτικούς ελέγχους.
Άμεση σχέση με τα βρομερότερα των κυκλωμάτων του κοινού ποινικού εγκλήματος και διαπραγματευτική διαμεσολάβηση με αυτά και τις υπηρεσίες που μπορούν να προσφέρουν.
Την τεχνογνωσία της επιβολής καθεστώτος φόβου και στρατιωτικής πειθαρχίας στον λαό και ειδικότερα στις μειονότητες.
Διαρκή αντιπερισπασμό των δημοκρατικών και ανθρωπιστικών δυνάμεων που απασχολούνταν διαρκώς με τις προβοκάτσιες και τα πογκρόμ της Χρυσής Αυγής αντί να ασχολούνται με την πραξικοπηματική κυβέρνηση και την γενοκτονική πολιτική που αυθαίρετα εφαρμόζει με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και παράτυπες ψηφοφορίες.
Συντήρηση διασπαστικού και εμφυλιοπολεμικού κλίματος στην κοινωνία που διαιρεί και βασιλεύει η μεταπολιτευτική μαφία.
Σφετερισμό της δύναμης στρατολογημένων νέων, δραστήριων και αποφασισμένων ανθρώπων, καθώς και εκμετάλλευση της εκπαίδευσης τους σε επίπεδο παραστρατιωτικής οργάνωσης.
Εκλογικούς καταλόγους ψηφοφόρων έτοιμων να ακολουθήσουν πιστά οποιονδήποτε μαχαιροβγάλτη υποσχεθεί ότι θα καθαρίσει για λογαριασμό τους.
Εν τέλει, η Ελληνική άρχουσα τάξη, βάζοντας την Χρυσή Αυγή στην γωνία, έχει υπό τον έλεγχο της μία άψογα στημένη παραστρατιωτική οργάνωση, με εξαιρετικές διασυνδέσεις σε κάθε σκοτεινή πτυχή του Ελληνικού παρακράτους.
Απορροφώντας όλη αυτή την εμπειρική, γνωσιολογική, στρατηγική και τακτική παρακαταθήκη της Χρυσής Αυγής, οι Μνημονιακές δυνάμεις αποκτούν έναν μηχανισμό που δεν μπορούσαν ούτε στα όνειρα τους να στήσουν μόνες τους. Κανένας κομματικός μηχανισμός δεν ήταν τόσο δραστήριος, ενεργός και πανταχού παρών όσο η Χρυσή Αυγή.
Επί της ουσίας, κάποιοι Ναζιστές δεν είναι χρήσιμοι πλέον, αλλά κάποιοι άλλοι θα προβιβαστούν απορροφόμενοι από το σύστημα που τους εξέθρεψε.
Εξ” άλλου, δεν έχει μόνο το δικαστικό σώμα ράμματα για την γούνα της συμμορίας Μιχαλολιάκου, αλλά και η Χρυσή Αυγή γνωρίζει ονόματα, λεπτομέρειες και εγκλήματα της κυβέρνησης Σαμαρά και των συνεργατών της. Είναι διαβόητο ότι ο κος Μιχαλολιάκος ήταν έμμισθος πράκτορας της ΕΥΠ.
Σίγουρα θα ασκηθούν εκβιαστικές πιέσεις εκατέρωθεν της κυβέρνησης και της Χρυσής Αυγής. Βέβαιη θα είναι σκληρή η διαπραγμάτευση εκ μέρος των συλληφθέντων Ναζιστών για τους όρους των όποιων ποινών τους αποδοθούν από τους δικαστές της υπόθεσης.
Αναμενόμενο είναι ότι κάποια άλλη κοινωνική τάξη ή σχηματισμός θα αναλάβει να καλύψει την ανάγκη για μια ακροδεξιά οργάνωση που θα εφαρμόζει τις πολιτικές του παρακράτους και της διεθνούς τραπεζικής μαφίας.
Προσωπικά προβλέπω πως η λούμπεν μπουρζουαζία, όλος αυτός ο ψύχραιμος και ορθολογικός συρφετός που διαμαρτύρεται φορώντας πεντακάθαρα λευκά πουκάμισα, όταν δεν διαβάζει για την στρεψοδικία των δύο άκρων σε free press, θα αρχίσει να εντείνει τις ήδη σθεναρές της εκστρατείες για πασιφιστική αδράνεια και κατασκευή εικονικής κανονικότητας για λογαριασμό της χούντας.
Η κυβέρνηση Σαμαρά, και όλο το καθεστώς που την υποστηρίζει, έχει κάθε λόγο να χαρεί ιδιαίτερα τώρα που το κοινωνικό πεδίο θα είναι πλέον ελεύθερο από ανταγωνισμό προκειμένου να κερδοσκοπεί, και μάλιστα μονοπωλιακά, από την δυστυχία των μεταναστών, από την δίωξη όσων αντιστέκονται στην χούντα που ζούμε, από την κατασκευή εξιλαστήριων θυμάτων, από τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης, από το εμπόριο εθνικιστικού φανατισμού, συνολικά από την επικερδέστατη για την άρχουσα τάξη μπλόφα της κρίσης.
Η αποστολή της Χρυσής Αυγής λοιπόν επιτελέστηκε με άψογη επιτυχία. Να περάσουν οι επόμενοι λοιπόν.
Πηγή iefimerida.gr

Ο πάτος

Κάθε φορά λέω: «Ώπα! Φτάσαμε! Ως Εδώ! Δεν πάει πιο κάτω» Και μετά διαπιστώνω ότι έχει ακόμα πιο κάτω, κι ακόμα πιο κάτω. Αυτή η κατηφόρα, αυτός ο κουβάς έχει κι άλλο, κι άλλο μέχρι τον πάτο. Τόσο που αρχίζω ν’ αναρωτιέμαι αν υπάρχει πάτος τελικά. Πόσο πιο κάτω μπορούμε να πέσουμε Θεέ μου;;!!
Δεν έχω βασικές παροχές. Δεν έχω περίθαλψη, υγεία, ασφάλεια, δουλειά, πρόνοια, παιδεία (συνώνυμο του μέλλοντος και της ελπίδας). Τελικά γιατί πληρώνω φόρους;
Σε λίγο μάλλον δεν θα έχω ούτε τα απαραίτητα: ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, θέρμανση, στέγη, ΤΡΟΦΗ…
Εννοείται φυσικά ότι εδώ κι ακόμη περισσότερο καιρό, μου έχουν στερήσει αυτά που λένε «μη βασικές ανάγκες», όπως ελπίδα, μέλλον,
χαμόγελο.
Ζω σε μια χώρα ευλογημένη. Οι καρπεροί κάμποι της περιστοιχίζονται από αγέρωχα βουνά με ευεργετικές φυσικές πηγές. Η πλούσια γη της καρποφορεί αγόγγυστα τα πάντα. Πέτρα φυτεύεις και βγάζεις καρπό. Κι όλο αυτό το μοτίβο το αγκαλιάζει η γαλάζια θάλασσα και το λούζει, σχεδόν όλο το χρόνο, το ζωοφόρο φως του ήλιου. Θυμάμαι ότι κάποτε τ’ απολάμβανα όλα αυτά… Κάποτε ήμουν άνθρωπος… Άνθρωπος ευλογημένος να ζω σε μια χώρα ευλογημένη. Κάποτε…. Θυμάμαι…
Θυμάμαι να τα χαίρομαι όλα αυτά. Δεν ήθελα κάτι περισσότερο. Είχα ήδη τα πάντα!
Αυτό που δεν θυμάμαι είναι πώς τά ‘χασα. Και αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί. Όχι γιατί μου τα πήραν, αλλά γιατί ΕΓΩ άφησα να μου τα πάρουν.
Ήρθαν και μου είπαν ότι κάνω λάθος. Ότι υπάρχει και πιο πέρα από αυτό. Υπάρχει η ανάπτυξη, η επένδυση, υπάρχει το χρήμα. Με το χρήμα γίνεται κανείς θεός! Με το χρήμα μπορείς να κάνεις τα πάντα! Το χρήμα είναι τα πάντα! Κι εγώ τους πίστεψα… Γιατί;…
Ίσως γιατί δεν εκτίμησα σωστά αυτά που είχα. Ίσως γιατί βαρέθηκα αυτά που είχα, κι ας ήταν τα πάντα.
Δεν έχει σημασία πόσο καλά με παραμύθιασαν. Αυτό που μετράει είναι ότι ΕΓΩ το’ φαγα το παραμύθι. Είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο η ανάγκη να πάει παραπάνω. Κι εκεί έχασα… Έχασα τα πάντα… Γιατί ΕΙΧΑ τα πάντα.
Ίσως να με τιμωρεί ο Θεός μου, ο Θεός της Ελλάδας (γιατί η Ελλάδα έχει το ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΘΕΟ), επειδή μου έδειξε το πρόσωπό του κι εγώ το αγνόησα. Ίσως πάλι να είναι απλά μια μικρή τιμωρία που δεν εκτίμησα αυτό που είχα:ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Δεν ξέρω…
Ξέρω όμως ένα πράγμα. Εσύ ξένε κατακτητή, που με δόλια μέσα με παρέσυρες και μου πήρες το χαμόγελο και την ελπίδα την «έχεις βάψει». ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι νίκησες. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά.
Εσύ είσαι το σκοτάδι, που προσπαθείς να επιβληθείς. Όμως μια σπίθα είναι αρκετή για σε τελειώσει. Μια σπίθα που θα γίνει φωτιά για μια ακόμα φορά. Φωτιά που θα φωτίσει το σκοτάδι και θα σε κάψει! Κι εσένα και τ’ αφεντικά σου και τα τσιράκια σου.
Το ξέρω πια ότι εδώ και χρόνια ψηφίζω τα τσιράκια σου, ασχέτως ιδεολογίας. Το ξέρω ότι και πάλι μου την έχεις στημένη. Ότι ΔΕΝ ΕΚΛΕΓΩ ΕΓΩ τις κυβερνήσεις μου, αλλά ΕΣΥ. Όμως αυτός ο κουβάς ΕΧΕΙ πάτο. Κάθε κουβάς έχει πάτο. Κι εγώ κάποια στιγμή θα τον πιάσω. Και τότε την «έκατσες». Γιατί θα έχεις να κάνεις με μένα, τον ΈΛληνα και με το θεό μου, αυτόν της Ελλάδας που λέγαμε.
Κι εσείς τα τσιράκια του εχθρού είναι που πρέπει να φοβάστε περισσότερο. Γιατί όταν θα πιάσουμε πάτο θα είστε οι πρώτοι που θα λιώσουμε. Πρώτα λιώνεις τα σκουλήκια για να μην πολλαπλασιαστούν και μετά πετάς τη λάσπη. Έτσι καθαρίζεις τον πάτο ΚΑΙ τον κουβά.
Καλή λευτεριά αδερφια!
SIMPLETON|olympiada

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Γραφείο τελετών «ο Άδωνις»


Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη
«Θα γίνω ο αγαπημένος υπουργός της τρόικας», είχε πει ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν ανέλαβε το Υγείας και, πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, η προφητεία του επιβεβαιώθηκε. Ξέρει άλλωστε αυτός από προφητείες, τόσα βιβλία έχει πουλήσει στην τηλεοπτική του πελατεία κι όχι βιβλία ό,τι κι ό,τι, όχι Ηλίες και Δανιήλ, από Παΐσιο και πάνω ήταν οι προφήτες που έβγαζε στο παζάρι.
Δυο ωρίτσες κράτησε η συνάντηση με την τρόικα την Δευτέρα και οι Τόμσεν φύγανε από το γραφείο του κατενθουσιασμένοι. «Τον κατασυμπαθήσανε τον υπουργό», λένε οι διαρροείς και γιατί να μην τον κατασυμπαθήσουνε, και λαλίστατος είναι και χαριτόβρυτος είναι και σαλτιμπάγκος είναι. Άσε που είναι ο μοναδικός υπουργός που μπορεί να τηλεφωνήσει σπίτι του και σε δέκα λεπτά να έχει καταφτάσει στο γραφείο συμφωνική ορχήστρα, μαζί με τη μαέστρο.
Τους τα έκανε όλα τα χατίρια ο Άδωνις των τροϊκανών, τους τα έλεγε αυτός πριν του τα πούνε εκείνοι. Να βάλω 20 ευρώ είσοδο στα νοσοκομεία; Μωρέ 25 θα βάλω κι οποιανού δεν του αρέσει να πάει στα νεκροταφεία, που η είσοδος είναι δωρεάν. Και σου σερβίρουνε και τζάμπα καφέ, αρκεί να μην είσαι ο πεθαμένος. Να κόψω άλλα 300 εκατομμύρια από τη φαρμακευτική δαπάνη; Θα τα κόψω πιο γρήγορα απ” όσο πετσόκοψε ο Ξέρξης τους 300 του Λεωνίδα. Να βάλω και 50% γενόσημα; Μωρέ 60% θα βάλω, να το φχαριστηθείτε, κι ας είναι κι από το Πακιστάν. Από το Πακιστάν; Τι έγινε, Άδωνι, λαθρογενόσημα θα φέρεις στα ένδοξα ελληνικά νοσοκομεία μας;
Και νοσοκομεία θα κλείσουμε και τον ΕΟΠΥΥ θα διαλύσουμε και τους ιδιώτες θα βάλουμε στη δημόσια περίθαλψη, όλα για τον έπαινο των δανειστών. Έπαινος θανατηφόρος, διότι κάθε ανδραγάθημα του Γεωργιάδη μετριέται σε ανθρώπινες ζωές, υγεία είναι αυτή, δεν είναι παίξε-γέλασε. Για να είμεθα δίκαιοι, βεβαίως, τα ανδραγαθήματα του Γεωργιάδη δεν είναι μόνο δικά του, είναι και των δύο, του Σαμαρά και του Βενιζέλου, που τον έβαλαν εκεί, είναι και των εκατόν πενηνταδύο που ψηφίζουν τα νομοσχέδιά του. Το κρίμα του θανατικού θα πέσει στα κεφάλια ολονών. Για κάθε έτος Μνημονίου το προσδόκιμο επιβίωσης πέφτει επίσης κατά ένα έτος και, αν συνεχίσουμε έτσι, μέχρι να βγούμε στις αγορές, θα έχουμε τον μέσο όρο ζωής του homo erectus.
Όλα καλά κι όλα ωραία. Ένα πράγμα μόνο θα ήθελα να μάθω: Οι κυριλέ, κοσμοπολίτες και πολιτικώς ορθοί τροϊκανοί ρωτήσανε άραγε τον Άδωνι για ποιο λόγο πουλούσε το βιβλίο του Πλεύρη, που εμφανίζει τους Εβραίους σαν τέρατα και δικαιολογεί το Ολοκαύτωμα; Τον ρωτήσανε για τις εκπομπές από τις οποίες καλούσε τους Έλληνες να απελευθερώσουν την Πόλη και την Αγιά Σοφιά, απαγγέλλοντας το «πάλι με χρόνια με καιρούς»;
Δεν βαριέσαι, η δουλειά μας να γίνεται κι ας γίνεται κι από φασίστες.
Πηγή avgi.gr

Ξαναγράφοντας την ιστορία...

Με άκομψο, πολύ άκομψο τρόπο, επιχειρείται εσχάτως από ορισμένους καλοθελητές να "ξαναγραφεί" η ιστορία της Πάρου.
Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει πρώτη φορά.
Αυτή τη φορά όμως, αντικείμενο ρετουσαρίσματος απετέλεσε η παράταξη της Πάρος-Αξία, η γένεση και η μετέπειτα πορεία της στα τοπικά πράγματα.
Οι τριβές και οι εσωτερικές συγκρούσεις του σήμερα, αναλύονται από μια σκοπιά αναθεώρησης-διαστρέβλωσης των πραγματικών αιτίων και συνθηκών κάτω από τις οποίες αυτή έλαβε σάρκα και οστά τρία χρόνια πριν.
Αποσιωπούνται γεγονότα τα οποία σημάδεψαν την επίμαχη περίοδο και απετέλεσαν το πρόπλασμα-γενεσιουργό αιτία της σημερινής "ενδοοικογενειακής φαγωμάρας".
Όσο μελάνι και να σπαταλήσουν οι επίδοξοι διορθωτές της τοπικής μας ιστορίας, η διπλή επιχείρηση δαιμονοποίησης της μιας και αγιοποίησης της άλλης αντιμαχόμενης πλευράς, δεν πείθει.
Γιατί;
Διότι απλά απλούστατα το μονοπώλιο της πληροφόρησης έχει καταργηθεί εδώ και τρία χρόνια, προς λύπην των θεραπαινίδων της και ο πολίτης έχει την πολυτέλεια του πλουραλισμού...
Και τα γεγονότα δεν αποσιωπούνται πλέον, δεν τροποποιούνται ανάλογα με τις σκοπιμότητες και τις στοχεύσεις των "διορθωτών".
Και δυστυχώς γι αυτούς τα φωτίσαμε υπέρ του δέοντος καθ όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου...
Έτσι οι καραμπινάτες (ρωτήστε τον Α.Αρκά για λεπτομέρειες)"κοπάνες" από το δημοτικό συμβούλιο της περιόδου 2007-2010, βαπτίστηκαν "διαφωνίες", χωρίς φυσικά να γίνεται επίκληση-αναφορά των σημείων και των θεμάτων επί των οποίων προέκυψαν αυτές.
Και πως θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο αφού ποτέ δεν καταγράφηκε κάτι σοβαρό και μετρήσιμο πολιτικά, που να δικαιολογεί και να καθαγιάζει την διαφοροποίηση ή την αποστασιοποίηση...
Γι αυτό θα έπρεπε να εφευρεθεί...
Η παραμονή σε διοικητικό και μάλιστα έμμισθο πόστο "αντάρτη" κατά τα άλλα συμβούλου, λίγο έλειψε να προβληθεί ως ηρωική στάση...
Η αντίληψη περί εθελοντισμού και αυτή προβληματική, καθώς ο ορισμός της αλλοιώς παρατίθεται στα λεξικά...
Και τέλος, καλό θα ήταν να κληθούν οι πρωταγωνιστές της "διάσπασης" της δημοτικής παράταξης Ραγκούση να μας δώσουν ΟΙ ΊΔΙΟΙ  μια σοβαρή απάντηση σχετικά με τους λόγους που επέλεξαν το δρόμο της αντίθεσης σε μια ενωτική πρωτοβουλία πάνω σε συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις λίγο μετά το ξεκίνημα του 2010 κι ενώ τα πάντα μέχρι τότε κατέτειναν, συνηγορούσαν υπέρ κοινής καθόδου Βλαχογιάννη-Πρωτολάτη.
Αυτό παραμένει αναπάντητο από τότε κι ας το έχουμε κατ επανάληψη θέσει...
Δεχόμαστε σοβαρές και τεκμηριωμένες απαντήσεις και όχι φληναφήματα για να περνάμε την ώρα μας...

Εκτός του συνταγματικού χυλού.


Του Σπυρου Καραλη
Σ' αυτήν τη χώρα, που όσο πάει διολισθαίνει στο σκότος και ομοιάζει με κράτος-μόρφωμα, η στυγερή δολοφονία ενός αθώου ανθρώπου από παρακρατικούς, δυστυχώς, δεν εκπλήσσει, διότι αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Οπως δεν εκπλήσσουν τα δάκρυα που εκ των υστέρων χύνουν οι κυβερνώντες.
Εκπλήσσει αντιθέτως -και μάλιστα πολύ δυσάρεστα- κάποια...
φοβική αποδοχή εκ μέρους της Αριστεράς τού άκρως politically correct όρου «συνταγματικό τόξο», που με αφορμή την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής έχει κατακλύσει το δημόσιο λόγο. Διότι, απλά, θα περίμενε κανείς από την Αριστερά και τα στελέχη της, που διαθέτουν δημόσιο βήμα, αντί της υιοθέτησης αυτού του περίεργου, σχεδόν επιθεωρησιακού όρου, να θέσουν το αυτονόητο ερώτημα προς την εξουσία που τον επέβαλε στον πολιτικό διάλογο, αφού προφανώς ωφελείται από το ηθικίστικο φορτίο που εμπεριέχει.
«Ποια συλλογιστική σάς δίνει το δικαίωμα να συμπεριλαμβάνετε τους εαυτούς σας εντός αυτού που αποκαλείτε συνταγματικό τόξο, εσείς που κουρελιάσατε το Σύνταγμα παραχωρώντας σημαντικό μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας στους ξένους δανειστές;». Χρειάζεται να εξηγήσει η Αριστερά στους Ελληνες γιατί εμμέσως τους δικαιώνει ως πρόσωπα και ως πολιτικούς, ενώ γνωρίζει πως οδήγησαν τη χώρα στην εξαθλίωση και εν πολλοίς είναι αυτοί που λόγω ανικανότητας -αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι το έπραξαν εσκεμμένα- συνέβαλαν στο ντροπιαστικό για το έθνος μας θέαμα της ακραίας φτώχειας και της αποδόμησης του κοινωνικού ιστού που γιγάντωσαν τη Χρυσή Αυγή.
Είναι τουλάχιστον θλιβερό οι εκπρόσωποι αυτής της διευθύνουσας τάξης, που χρεοκόπησαν ηθικά και υλικά την Ελλάδα, να μιλούν σαν Φαρισαίοι υποκριτές για σεβασμό στο Σύνταγμα, τη δημοκρατική νομιμότητα, και η Αριστερά να κάθεται και να τους ακούει σιωπηλή. Την ώρα, μάλιστα, που διαπρεπείς Ελληνες συνταγματολόγοι συνομολογούν και επισημαίνουν ότι σε αυτή την κρίσιμη ιστορική καμπή, όπου οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το φάσμα της καταστροφής, εθνική και λαϊκή κυριαρχία βρίσκονται σε δεινή δοκιμασία και το πολιτικό σύστημα βυθίζεται στην ανυποληψία του, αναδύεται με δραματικό τρόπο η κρισιμότητα εφαρμογής του άρθρου 120 (πρώην 114) του Συντάγματος, που εναποθέτει την προστασία του στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν πρέπει να οδηγήσει την Αριστερά να δίνει καθημερινά εξετάσεις νομιμότητας καταδικάζοντας τη βία γενικά και αόριστα, όταν 1,5 εκατομμύριο Ελληνες δέχονται μία από τις χειρότερες μορφές βίας, την ανεργία, ηλικιωμένοι πεθαίνουν επειδή αδυνατούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους, παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο πεινασμένα, πατέρες και μητέρες αδυνατούν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Εκτός συνταγματικού τόξου είναι όσοι ευθύνονται γι' αυτή την ανθρωπιστική κρίση, και αυτό η Αριστερά θα πρέπει να το καταστήσει σαφές, εάν πραγματικά έχει επίγνωση των ιστορικών ευθυνών της και του ρόλου που θα κληθεί να διαδραματίσει. Ειδάλλως, με βεβαιότητα θα ενταχθεί εντός αυτού του συνταγματικού χυλού που γνωρίζουμε και ως «συνταγματικό τόξο».
Πηγή:  enet.gr

Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου 2013

Κλαίνε τώρα οι αβανταδόροι της ακροδεξιάς…

Κλαίνε τώρα οι αβανταδόροι της ακροδεξιάς…



Του Μάρκου Μουζάκη
Πολιτικοί και δημοσιογράφοι που σήμερα οδύρονται για τη Χρυσή είναι οι ίδιοι που κάποτε αβαντάριζαν την ακροδεξιά οι συστημικοί δημοσιογράφοι όχι μόνο πρόβαλλαν τους εκπροσώπους αυτού του κόμματος, αλλά τους αβαντάριζαν κιόλας, σχεδόν απροκάλυπτα!
Παρακολουθώ τούτες τις μέρες πολλούς καθεστωτικούς δημοσιογράφους αλλά και «κλασικούς» εκπροσώπους του μεταπολιτευτικού συστήματος να οδύρονται για το πού φτάσαμε λόγω της φασιστικής δράσης της Χρυσής Αυγής, να αποκαλύπτουν, να ομνύουν στο όνομα της Δημοκρατίας, να ολοφύρονται για την άνοδο αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος, να σκίζουν τα ιμάτιά τους για την ανάγκη απάντησης της Πολιτείας, να…, να…
Θα ήσαν όλοι αυτοί, πολιτικοί (φυσικά δεν αναφέρομαι ισοπεδωτικά σε όλους, άλλωστε μικρή χώρα είμαστε και γνωριζόμαστε μεταξύ μας…) και δημοσιογράφοι  πειστικοί στα σημερινά τους δάκρυα, αν όλα τα προηγούμενα χρόνια κρατούσαν μια εξίσου αποφασιστική στάση έναντι της κάθε μορφής ακροδεξιάς.
Πολύ φοβάμαι όμως, πως τα σημερινά τους δάκρυα είναι μάλλον κροκοδείλια…
Διότι όλοι αυτοί, οι βαστάζοι του καταρρέοντος συστήματος, επί χρόνια τις διάφορες εκφάνσεις της ακροδεξιάς τις αντιμετώπιζαν με συγκατάβαση, όταν δεν τις αβαντάριζαν επειδή αυτό επέβαλλε η πολιτική σκοπιμότητα της συγκυρίας.
Εξηγούμαι. Όταν το σύστημα Σημίτη κατέρρεε υπό το βάρος των ανομημάτων του και ο Κώστας Καραμανλής όδευε πανίσχυρος στην εξουσία, τότε οι υπηρέτες του συστήματος της διαπλοκής βοήθησαν με κάθε τρόπο την δημιουργία ακροδεξιού κόμματος υπό τον Γ. Καρατζαφέρη, ως ανάχωμα στην προέλαση Καραμανλή.
Σχεδόν το υιοθέτησαν αυτό το κόμμα!
Αναφέρομαι στην περίοδο όπου ο ΛΑΟΣ αποτελούσε ένα ακροδεξιό μόρφωμα και στέγαζε ακόμα και στελέχη προερχόμενα από οργανώσεις όπως η «4η Αυγούστου».
Τότε λοιπόν συγκεκριμένοι πολιτικοί του συστήματος, συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα, συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι είχαν με κάθε τρόπο βοηθήσει το ΛΑΟΣ και τον Καρατζαφέρη να γίνουν αποδεκτοί απ’ την κοινή γνώμη, χωρίς καθόλου να ενοχλούνται από ακροδεξιές θέσεις!
Βλέπετε, ο σκοπός τότε ήταν να κρατηθεί το σύστημα όσο γίνονταν περισσότερο, να μην καταρρεύσει με τρόπο ανεξέλεγκτο, να διατηρηθούν συγκεκριμένα ερείσματά του.
Έτσι ο αρχηγός του ΛΑΟΣ και στελέχη του (Άδωνης, Βορίδης και άλλοι) είχαν πιάσει… στασίδι στα κανάλια του καθεστώτος, καθώς και στα άλλα ΜΜΕ!
Κάθε μέρα παρέλαση είχαν. Κατέθεταν τις απόψεις τους, ανεμπόδιστα.
Έβλεπες περισσότερες φορές εκπροσώπους του ΛΑΟΣ – μάλλον πολύ περισσότερες- σε σύγκριση με εκπροσώπους των κομμάτων της Αριστεράς. Το ΚΚΕ κι ο τότε ΣΥΝ ήσαν περίπου εξαφανισμένα κόμματα…
Και μάλιστα οι συστημικοί δημοσιογράφοι όχι μόνο πρόβαλλαν τους εκπροσώπους αυτού του κόμματος, αλλά τους αβαντάριζαν κιόλας, σχεδόν απροκάλυπτα!
Ουδένα ενδοιασμό είχαν, ότι με αυτό τον τρόπο πρόβαλλαν ακροδεξιές θέσεις…
Αναφερόμαστε, επαναλαμβάνω, στην περίοδο κατά την οποία το κόμμα του Καρατζαφέρη δεν είχε ενσωματωθεί στο σύστημα, αλλά εμφανίζονταν με ακροδεξιά ρητορεία.
Και όταν βέβαια ενσωματώθηκε, πάλι η προβολή του ήταν «αποθεωτική». Αλλά τότε για άλλους λόγους…
Και αναφερθήκαμε σε παράδειγμα σχετικά πρόσφατο, έτσι;
Θέλετε όμως να πάμε και στα περσινά;
Τότε, όταν πριν τις εκλογές του Μάη η Χρυσή Αυγή είχε αρχίσει να ανεβαίνει, τι έκαναν τότε τα περισσότερα (όχι όλα) συστημικά ΜΜΕ;
Δεν την παρουσίαζαν με μεθόδους λάιφ-στάιλ;
Δεν την αβαντάριζαν έτσι, αντικειμενικά;
Δεν πρόβαλλαν το… κοινωνικό έργο της;
Και είχαν φυσικά πάλι τους λόγους τους.
Βλέπετε η διοχέτευση της οργής του λαού εξαιτίας των μνημονίων θα ήταν προτιμότερο να γίνεται προς αυτό το καθαρά συστημικό μόρφωμα (παρά την αντισυστημική εικόνα που μεθοδικά καλλιεργεί, συνεπικουρούμενο από ορισμένα ΜΜΕ…) παρά να στραφεί είτε προς τα κόμματα της Αριστεράς και κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε σε κόμματα του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου που όμως με την αντιμνημονιακή τους γραμμή απειλούσαν τους δύο πόλους του τότε δικομματισμού, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες…
Πόσο λοιπόν όλοι αυτοί οι βαστάζοι του συστήματος, με την πολύ συγκεκριμένη μεθοδολογία, είναι σήμερα πειστικοί ολοφυρόμενοι για την Χρυσή Αυγή;
newsbomb.gr

Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2013

Επιστολή του Συντονιστικού στον Υπουργό Υγείας



Πάρος 23 Σεπτεμβρίου 2013


ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ
ΦΟΡΕΩΝ ΠΑΡΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

 


Προς
Τον Υπουργό Υγείας
Κ. Άδωνι Γεωργιάδη
Κύριε Υπουργέ,

       Με την από 28/6/2013 επιστολή μας, σας καταστήσαμε απολύτως ενήμερο για τα συνεχιζόμενα οξύτατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα νησιά της Πάρου και της Αντιπάρου εδώ και τρία χρόνια στον τομέα ευθύνης σας, την Δημόσια Υγεία. Προβλήματα που σχετίζονται με την  έλλειψη παιδιατρικής φροντίδας για τα 2.500 παιδιά των δύο νησιών μας, την έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού του Κ.Υ. Πάρου, την έλλειψη διασωστών του ΕΚΑΒ, τις ελλείψεις υποστηρικτικών μέσων και ιατροφαρμακευτικού υλικού του Κέντρου Υγείας, τις ελλείψεις σε  μ ό ν ι μ ο  ιατρικό προσωπικό και τέλος με το ζήτημα της ένταξης του υγειονομικού αεροσκάφους του «Βελέντζειου» Ιδρύματος με έδρα το νησί μας σε ένα σύγχρονο δημόσιο φορέα διακομιδών επειγόντων περιστατικών πάντα με την σύμφωνη γνώμη του Ιδρύματος.


      Ενδεχομένως να σας είναι γνωστό, ότι τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, οκτακόσιοι και πλέον πολίτες της Πάρου και της Αντιπάρου, κορύφωσαν τις κινητοποιήσεις τους για δημόσια και δωρεάν υγεία, με δυναμική παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το Υπουργείο Υγείας και τη Βουλή των Ελλήνων, παραδίδοντας σχετικό ψήφισμα, το οποίο και επισυνάπτουμε, υπογεγραμμένο από 6.500 συμπολίτες μας, λαμβάνοντας παράλληλα ρητές δεσμεύσεις από τον προκάτοχό σας Υπουργό κ. Λυκουρέντζο, οι οποίες, δυστυχώς, δεν τηρήθηκαν.


 Με την  από 8/8/2013 απαντητική σας επιστολή, η οποία υπογράφεται από υφιστάμενο στέλεχος των υπηρεσιών σας, πέρα από τις γνωστές υποσχέσεις και την επικαλούμενη χωρίς αντίκρισμα ευαισθησία, δεν προκύπτει τίποτε το νεότερο προς την κατεύθυνση της επίλυσης των προβλημάτων της δημόσιας υγείας στα νησιά μας.


 Κύριε Υπουργέ,


 Με δεδομένο ότι οι φορείς της Πάρου-Αντιπάρου για την  Υγεία καλούνται εντός των προσεχών ημερών να σταθμίσουν  την διαμορφωθείσα κατάσταση και να αποφασίσουν περαιτέρω τρόπους διεκδίκησης των αιτημάτων μας, εάν είστε σε θέση να προχωρήσετε σε άμεση επίλυσή τους, όπως άλλωστε έχει δεσμευτεί το Υπουργείο σας ,  ορίσετε συνάντηση, με το Συντονιστικό των Φορέων των νησιών μας στο Υπουργείο σας, το συντομότερο δυνατόν.


 
ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΠΑΡΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ


Παρατήρηση δική μας:
Mετά από αυτή την επιστολή, ο υπερευαίσθητος υπουργός υγείας θα επιληφθεί άμεσα του θέματος και εντός ολίγων ωρών θα καλυφθούν οι ανάγκες του Κ.Υ.Πάρου, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε τεχνικές υποδομές.
Νάστε σίγουροι!!!

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Μέρα με ήλιο θα φύγετε καθάρματα (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Μέρα με ήλιο θα φύγετε καθάρματα1

Ο Παύλος δολοφονήθηκε. Αντί για σιγή, επιτρέψτε μου για ένα λεπτό να κλάψω, ένα λεπτό να φοβηθώ. Μονάχα ένα λεπτό. Πού φτάσαμε και πού οδεύουμε κύριοι; Ένα λεπτό, μια αιωνιότητα, ένας αιώνας αγώνων, κόκκινων κατακτήσεων, κόκκινων από το αίμα των νεκρών, “ναι σε όλα” και ένας αιώνας σβήνεται από το χάρτη. Ενός λεπτού σιγή για τον αιώνα που πέθανε, για τον αιώνα που πια δεν ζει.

Μέρα με τη μέρα νικάνε οι κακοί. Κι απέναντί τους ένα διαιρεμένο εμείς να ξεσκίζει τις σάρκες του. Οι φτωχοί τους πιο φτωχούς, οι πιο φτωχοί τους περισσότερο, πάτος στη φτώχεια δεν υπάρχει, ούτε στην εξαθλίωση.

“Ως πού θα φτάσει αυτή η ιστορία;” το ερώτημα γυρίζει από στόμα σε στόμα μα αυτή η ιστορία προορισμό δεν έχει, το ταξίδι είναι που μετράει και το ταξίδι αυτό δεν έχει τέλος. Θα συνεχίζει όσο οι επιβάτες παρακαλάνε τα στοιχειά της φύσης για να βρουν απάνεμο λιμάνι. Όσο τις σάρκες μας ξεσκίζουμε, προσδοκώντας ανάσταση νεκρών και ζωή αιώνια αμήν. Μα αυτή η ζωή μας έλαχε κι αν δεν την κερδίσουμε μόνο από πόνο θα καταλάβουμε.

2

Ουαί υποκριτές. “Να τεθεί εκτός νόμου”. Ποιου νόμου; Μήπως καλύτερα να τεθεί εκτός πράξης νομοθετικού περιεχομένου; Σε ένα άρθρο φέρτε το κι αυτό αλήτες φαρισαίοι. Τάχα δεν υπάρχουν οι νόμοι που απαγορεύουν να δέρνεις, να ληστεύεις, να πουλάς προστασία, να πουλάς ναρκωτικά, να μαχαιρώνεις, να σκοτώνεις, να συστήνεις εγκληματική οργάνωση που τα κάνει όλα και συμφέρει -εσάς συμφέρει, το κράτος έκτακτης ανάγκης σας, τα σάπια οράματά σας... Ειρωνεία ο νόμος δεν γουστάρει ανθρωποκτονία και μέχρι στιγμής ακόμη ανθρώπους θεωρεί και τους μη Έλληνες. Μην πω: ανθρώπους θεωρεί ακόμη μέχρι τώρα τους φτωχούς. Μα ποιος θα τον εφαρμόσει; Ποιος θα βρεθεί να τους δικάσει;

Γελοία υποκείμενα. Τόσες μαρτυρίες, τόσα βίντεο και φωτογραφίες, τόσα περιστατικά που κολαούζο δεν θέλουν για τη συνεργασία αστυνομίας και χρυσής αβγής, ένοπλο τμήμα της έχουν καταντήσει τα πρωτοπαλίκαρά σας με τα μηχανάκια, με τη δική σας ανοχή, με τις δικές σας ευλογίες. Οι γιατροί τώρα ακούστηκαν, έστω μια φωνούλα, τόσα χρόνια όμως φωνάζουν για τις επιθέσεις, την “προπόνηση” για την δολοφονία του Παύλου στα σκουρόχρωμα κορμιά των ξένων. Ξένιος Δίας η απάντησή σας και τώρα έρχεστε να μιλήσετε για νόμο.

Για ποιο συνταγματικό τόξο μιλάτε ρε; Του Συντάγματος που σαν όρνια βάλατε κάτω και ξεσκίσατε; Επιστρατεύσατε ακόμη και τα δέντρα που αναζητούσαν λίγο ουρανό και τώρα τάχα παραδίνετε μαθήματα δημοκρατίας;
Για ποια δημοκρατία τολμάτε και μιλάτε; Τη Δημοκρατία που ο πρωθυπουργός λογαριασμό δεν δίνει παρά μονάχα στους φίλους, Έλληνες και ξένους (ναι εδώ δεν έχει ρατσισμό και ελληνική ανωτερότητα), εφοπλιστές, κατασκευαστές, πετρελαιάδες, καναλάρχες, ομαδάρχες.

Για ποια Δημοκρατία; Των κρατικών απαγωγών σε βάρος πολιτών μέσα στο μαύρο της νύχτας στην Χαλκιδική για ένα κομμάτι χρυσό στα χέρια κατασκευαστών, καναλαρχών, του άρχοντα των διοδίων;

Για ποια Δημοκρατία τολμάτε να μιλάτε; Τη Δημοκρατία που κλείνει πανεπιστήμια και νοσοκομεία, ορχήστρες, ραδιόφωνα και σχολεία και στη θέση τους ανοίγει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους δικούς μας μαύρους, στις δικές μας φυτείες, στο δικό μας Νότο με τους δικούς μας λευκούς κουκουλοφόρους; Τη Δημοκρατία της διαπόμπευσης οροθετικών γυναικών; Τη Δημοκρατία της αυτοκτονίας, της ανεργίας, της μετανάστευσης, τη Δημοκρατία της μαζικής απόγνωσης, των συσσιτίων μόνο για τους εξαθλιωμένους έλληνες που εσείς εξαθλιώσατε και για φταίχτη δείξατε αυτόν που στην τσέπη έχει ακόμα πιο λίγα;

Ο μόνος νόμος που γνωρίζετε είναι της ζούγκλας και σεις δεν είστε παρά λαθροκυνηγοί, σκοτώνετε ψυχές και τις κορνιζάρετε να στολίζουν τα γραφεία σας. Τώρα λέτε θα θέσετε εκτός νόμου τις καραμπίνες σας και περιμένετε από μας πιστοποιητικό φρονημάτων. Να καούμε στην κόλαση καλύτερα χίλιες φορές.

3

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη βία από τη βία της φτώχειας. Κι αυτήν την έχει εργολαβία το κράτος, συμφωνώ κυρ φαήλε, μάνα και πατέρας της βίας είστε, της πιο σκληρής και αδυσώπητης, της βίας στα κορμιά μας, στις ψυχές μας, στο δρόμο που δέρνετε ανάπηρους που διαμαρτύρονται γιατί στον καιάδα τους πετάτε ως σπαρτιατολάγνοι που στε, στο σπίτι που δεν έχει το ρεύμα να πληρώσει και το κόβετε, στο παιδί που αφήνετε στο πεζοδρόμιο να τρυπιέται γιατί το σχολείο του έκλεισε τις πόρτες, στη γειτονιά που ένα στέκι έχει να αντιστέκεται στο φασισμό και το κλειδαμπαρώνετε, το κάνετε σημαία στη μάχη για την επιβολή της νομιμότητας αποδεικνύοντας ακριβώς τι εννοείτε: για σας νομιμότητα είναι ο Καιάδας όπως ανά τους αιώνες ντύνεται, βία είναι ο Σπάρτακος, όπως ανά τους αιώνες αντιστέκεται.

Πέφτετε από τα σύννεφα τάχα μου για τους επιγόνους των Ναζί, δικοί σας βουλευτές όμως δεν ψήφιζαν για άρση ασυλίας του κατσαρίδα κι εκεί δεν είδα την πυγμή του ηγέτη. Διαγράφετε με μια κίνηση του χεριού όποιον δεν υπακούει στις εντολές των “δανειστών”, στις εντολές ελλήνων και ξένων με φράγκα αλλά όσοι κλείνουν το μάτι στους επιγόνους, το “αδερφό σας κόμμα” που έλεγε ο εγκληματίας των βορείων, υπεύθυνος του κόμματός σας, με το οποίο συνεργασία αποζητά ο στρατηγός άνεμος, γι αυτούς δεν έχει αρχηγικές μαγκιές του μονόφθαλμου. Τη δουλειά τους (σας) κάνουν κι αυτοί, γεμίσαμε λαγούς με πετραχήλια. Σας προβληματίζουν οι Ναζί μόνο για τα ποσοστά που σας παίρνουν, ψηφοθηρία στα σανατόρια, ψάχνετε ψηφαλάκια μέσα σε φούρνους, ανάμεσα από σαπούνια.

Το σάπιο φρούτο δεν ωριμάζει, πιστέψτε το πια που να με πάρει ο διάολος.

4

Αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας, θα πας εκεί που κοιτάς, λένε μα δεν απαντούν: αν όλοι οι δρόμοι πάνε στην κόλαση, εσύ πού να κοιτάς; Μεγαλοστομίες, ταρατατζούμ και φληναφήματα. Ας είμαστε ρεαλιστές. Έτσι είναι η κατάσταση, τα πράγματα δεν αλλάζουν.

Περπάτα στα σκοτεινά σοκάκια του ρεαλισμού. Και οι μαύροι ακόμη στις φυτείες μαστιγώνονται, στα παζάρια εξαγοράζονται, στις στάσεις των λεωφορείων απαγορεύεται να καθίσουν -ελπίζω να έχουν εισιτήριο. Μάταιο να σηκώσουν κεφάλι, τα πράγματα δεν αλλάζουν.

Και οι γυναίκες απ το σπίτι απαγορεύεται να βγουν, απαγορεύεται να μιλήσουν, να ντυθούν, να ψηφίσουν, να εκλεγούν, να ανασάνουν. Μάταιο να σηκώσουν κεφάλι, τα πράγματα δεν αλλάζουν.

Και στις εξορίες ακόμη πέτρες κουβαλάνε, οι λεπροί στέλνουν φιλιά από τη Σπιναλόγκα, τα βιβλία παραδίνονται στις φλόγες, η εφημερίδα κρύβεται πίσω από το μανίκι, το παιδί πεθαίνει μετά από 48 ώρες δουλείας.

Περπάτα στα σκοτεινά σοκάκια της πρόσφατης ιστορίας του ανθρώπου. Πριν δώσει το αίμα του για ένα οχτάωρο, μία αργία, για μια ισότητα, για μια ελευθερία, το κεφάλι του σήκωσε και είδε: όλοι οι δρόμοι στην κόλαση οδηγούν. Η πυξίδα δείχνει μονάχα την πυρά, έτσι ήταν πάντα, ας είμαστε ρεαλιστές.

Μια ηλιαχτίδα τρύπωσε και ο Παύλος ανά τους αιώνες δεν έδωσε το αίμα του για το τίποτα.

της Δάφνης Σφέτσα

ΠΗΓΗ:
barikat.gr

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Ποιοι θρέψανε τον φασισμό;


Μια εικόνα χίλιες λέξεις...


ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Το μπουρδολογικό τόξο...


"Απ΄τον κ.Πρετεντέρη ως τον κ.Μπάμπη τον Σκάη"...
(Aκρο)Δεξιότερα, Κουροπάτκιν!

Καλά (που καλά δεν ήταν) όσα έλεγε ο κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης για τα «δύο άκρα», πριν να γίνει ο ειδεχθής φόνος του Παύλου Φύσσα, πλην όμως και αμέσως μετά το φονικό συνέχισε ο Χρύσανθος στον ίδιο ντορό - πήρε σβάρνα τα κανάλια κι έβγαλε απ’ τα ρούχα τους με όσα έλεγε ακόμα και φίλιους δημοσιογράφους που δεν πίστευαν τι άκουγαν τα αυτιά τους απ’ το στόμα του πρωθυπουργικού συμβούλου.
Στην πραγματικότητα άκουγαν όχι μόνον τη φωνή του ίδιου του κ. Σαμαρά αλλά και τα ίδια του τα λόγια. Ή μήπως λησμονήσαμε (κιόλας) ότι η τελευταία φορά που ο κ. Σαμαράς μετήλθε της... «θεωρίας των δύο άκρων» ήταν μόλις προ ολίγων ημερών στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης;
Μπορεί τώρα να επιχειρείται το φόρτωμα της γραμμής για τα δύο άκρα στον αποδιοπομπαίο τράγο κ. Χρύσανθο Λαζαρίδη, αλλά αυτής της θεωρίας κήρυκας και θεράπων υπήρξε κατ’ εξοχήν ο ίδιος ο κ. Σαμαράς (συν οι συνήθεις Βενιζέλοι) εδώ και αρκετό καιρό - μάλιστα, πολλές φορές με στεντόρεια φωνή και αγριότατη επιμονή.
Πολύ συχνά η κοινοβουλευτική Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ, διά των στελεχών τους, αλλά και των ηγετών τους είχαν ανακαλέσει στην τάξη τον κ. Σαμαρά, είχαν προχωρήσει ακόμα και σε εκκλήσεις προς τον κ. Πρωθυπουργό, υπογραμμίζοντας τους κινδύνους που εκκολάπτονται στο πλαίσιο μιας τέτοιας πολιτικής, κινδύνους διχασμού, πλην όμως εις μάτην - ο κ. Σαμαράς τον χαβά του.
Και φθάσαμε ώς εδώ με κίνδυνο να πάμε ακόμα παραπέρα, διότι μαλακίες του επιπέδου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εκτός συνταγματικής νομιμότητας εξακολουθούν να λέγονται - και θα εξακολουθήσουν να λέγονται. Και όχι μόνον από τον κ. Λαζαρίδη, αλλά απ’ όλο το μπουρδολογικό τόξο - απ’ τον κ. Πρετεντέρη ώς τον κ. Μπάμπη τον Σκάη.
Χθες, στελέχη της Ν.Δ., όπως ο κ. Αντώναρος ο κ. Κακλαμάνης, ο κ. Παυλόπουλος και άλλοι, «άδειασαν» τον κ. Λαζαρίδη, το alter ego του κ. Σαμαρά, αφήνοντας τον ίδιο όχι πλέον στο απυρόβλητο, αλλά, για την ώρα, εκτός βεληνεκούς.
Είναι φανερό ότι όλον αυτόν τον καιρό πάλεψαν μέσα στη Ν.Δ. δύο γραμμές. Αυτή που εισηγείτο τη θεωρία των δύο άκρων κι εκείνη που καταλάβαινε ότι κάτι τέτοιο νομιμοποιούσε τη Χρυσή Αυγή (έστω ώσπου να γίνει «σοβαρή») χωρίς απαραιτήτως να φθείρει την Αριστερά.
Διότι για να φθαρεί ή να ανακοπεί η Αριστερά με τη Χρυσή Αυγή να λειτουργεί ως ανάχωμα στην εκλογική επιρροή κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η γραμμή, των δύο άκρων, θα έπρεπε να φθάσει στα άκρα της. Και στα άκρα αυτής της γραμμής φαίνεται να χάσκει ο διχασμός, ακόμα και ο εμφυλιοπολεμικός Καιάδας. Αλλά, αν υπήρχαν στελέχη της Ν.Δ. που έβλεπαν ότι ανοίγονται μπροστά μας τα Τάρταρα, δεν τα έβλεπε ο κ. Σαμαράς.
Διότι ώς χθες, που ο αρχηγός της Ν.Δ. έκανε ένα βήμα πίσω (χωρίς να είναι βέβαιον ότι ανέκρουσε πρύμναν οριστικώς) έσπρωχνε τη χώρα -για πολύ καιρό μάλιστα- προς το κατώφλι του φρενοκομείου.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο εισηγητής της θεωρίας των δύο άκρων ήταν ο κ. Λαζαρίδης, αλλά ο κ. Σαμαράς την υιοθέτησε και ο κ. Λαζαρίδης την πήρε πάνω του. Και οι δύο διέπρεψαν στη χρήση του πιο επικίνδυνου σοφίσματος (άμα τε και στρατηγήματος) των τελευταίων ετών.
Επιπροσθέτως και για τους δύο, και για τον κ. Σαμαρά, και για τον κ. Λαζαρίδη εγείρεται και ένα ηθικό ζήτημα - τουλάχιστον εις όσα αφορούν την άσκηση της πολιτικής στη βάση κάποιας ιδεολογίας. Γνωρίζουν και οι δύο πολύ καλά ότι η θεωρία των δύο άκρων είναι ανιστόρητη. Γνωρίζουν ότι πρόκειται για μια ακροδεξιά σοφιστεία, η οποία, όπου πρυτάνευσε, τραυμάτισε τις δημοκρατίες  - για να εκφρασθώ ηπίως. Στην πραγματικότητα, εις ό,τι αφορά στα καθ’ ήμάς, η πολιτική που εκπηγάζει απ’ τις εφαρμογές αυτής της θεωρίας οδηγεί σε περαιτέρω εκφυλισμό του πολιτεύματος προς ολιγαρχική και ολοκληρωτική κατεύθυνση.
Ο κ. Λαζαρίδης τα γνωρίζει όλα αυτά ως πρώην κομμουνιστής, έστω κι αν πέρασε απέναντι. Ο κ. Σαμαράς τα γνωρίζει το ίδιο, διότι στη μακρά πολιτική του «εξορία» υποτίθεται ότι κάτι διάβαζε, κάτι μάθαινε.
Ομως ο κ. Σαμαράς, μετά την οβιδιακή του μεταμόρφωση από αντιμνημονιακόν σε μνημονιακόν, σπανίως έχει κάνει κάτι που να μην είναι ακροδεξιό και νεοφιλελεύθερο. Κυβερνά με τον πιο αντικοινοβουλευτικό τρόπο από τη μεταπολίτευση. Συμμαχώντας με όσους έφεραν την Ελλάδα ώς εδώ, εκσυγχρονιστές, διαπλεκόμενους και μιζαδόρους, έκανε τη χώρα φόρου υποτελή και εξαθλίωσε τον λαό της. Ψέματα, αλλεπάλληλα ψέματα, ψέματα για όλα, η πιο αισχρή «δημιουργική λογιστική» και η ασύστολη δημαγωγία είναι που χαρακτηρίζουν τη βασιλεία (που πάει για μεσοβασιλεία) Σαμαρά.
Πότε ενημέρωσε ο κ. Σαμαράς τον κ. Τσίπρα, ως όφειλε, για οτιδήποτε; Για αυτά και για  χίλια δυο άλλα περί των οποίων καθημερινώς γίνεται λόγος, λόγος πικρός, η τελευταία γραμμή άμυνας του κ. Σαμαρά ήταν η θεωρία των δύο άκρων.
Αυτή η θεωρία κατέρρευσε (παρ’ ότι κάποιοι ηλίθιοι θα συνεχίσουν να την επικαλούνται), όμως οι νάρκες που έχει τοποθετήσει στην πολιτική ζωή παραμένουν ενεργές.
Το στυγερό πολιτικό έγκλημα έγινε στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη - σκοτεινός, πολύ σκοτεινός οιωνός. Τηρουμένων των αναλογών, στο ερώτημα που είχε θέσει τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με αφορμή τη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ, «επιτέλους, ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;», ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε να έχει απαντήσει: «η θεωρία των δύο άκρων»...
Οσο για τη Χρυσή Αυγή, αυτή είναι ικανή να χύνει το αίμα των ανθρώπων στους δρόμους και να λέει ότι οργανώνει κέντρα αιμοδοσίας. Η κακόγουστη πλάκα με τις χλαμύδες και τους «μαιάνδρους» που είναι «χειρώνιες λαβές» (πράγματι για να σκοτώνουν με κεφαλοκλειδώματα τους ανθρώπους) έφθασαν στο τέλος τους. Αυτοί που νομίζουν ότι οι χοντροί μαινόμενοι χοίροι (αν κρίνω απ’ τα στελέχη τους) είναι οι Σπαρτιάτες της εποχής μας, είναι άξιοι της τύφλας τους, αλλά και συνένοχοι πλέον σε έργα φονιάδων. Να τελειώνει εδώ το παραμύθι. Και τελειώνει.
Οπως τελειώνουν και τα παραμύθια για πρωτογενή πλεονάσματα κι άλλα success stories της ελεεινής μορφής.
Και ας θυμηθεί ο κ. Σαμαράς όταν θα απέρχεται ότι δεν υπάρχουν αθώες περιστερές για τα μαύρα κοράκια. Οσα λέει τώρα για τους επιγόνους των ναζί δεν αναιρούν τη ζημιά που έκανε η θεωρία των δύο άκρων.
 
πηγη: stathis@enikos.gr

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Γράφαμε τότε...

"Η ώρα της αλήθειας...
Σάββατο, 23 Φεβρουαρίου 2013




Ασφαλώς και ήταν πρωτόγνωρη η "επιδρομή" των Παριανών-Αντιπαριωτών στην Αθήνα!
Αδιαμφισβήτητα, κάθε κινητοποίηση των πολιτών για κάθε είδους θέμα μόνο καλό κάνει στη δημοκρατία και στον πολιτισμό!
Μετά τους αγωνιστικούς διθυράμβους και τις κλασικές υπερβολές που συνοδεύουν ανάλογα συμβάντα, έρχεται όμως  η ώρα της αλήθειας.
Η ώρα της αποτίμησης, η ώρα να "κάνουμε ταμείο"...
Ποια είναι τα κέρδη από την Φλεβαριάτικη "επίθεση" στο υπουργείο υγείας και στα άλλα κέντρα πολιτικών αποφάσεων;
Πέρα από την δυνατότητα-ευκαιρία που δόθηκε στον Λυκουρέντζο να το παίξει αμεσοδημοκράτης και να υποδυθεί τον ενστερνιζόμενο τα αιτήματα (δίκαια πάντα!) του λαού -τα οποία δεν γνώριζε δια μέσου της υπηρεσιακής οδού και χρειάστηκε να εκδράμουν 400 πολίτες για να του τα γνωστοποιήσουν- δίνοντας ένα μοναδικό σώου με καθαρά τηλεοπτικούς επικοινωνιακούς όρους, υποσχόμενος "να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίλυση του προβλήματος", εμείς δεν βλέπουμε κάτι που να διαφοροποιεί το Χθες με το Αύριο αυτής της κινητοποίησης.

Αντίθετα επιτείνεται η σύγχυση στο κόσμο, δημιουργώντας την εσφαλμένη εντύπωσης πως οι υπαίτιοι για το ξεπάτωμα της υγείας και την διάλυση της κοινωνίας, μπορούν και θέλουν να την σταματήσουν(!) κατόπιν λαϊκών αντιδράσεων!
Όταν το πραγματικό αίτημα των καιρών είναι να απαλλαγούμε από την αφεντιά τους...

Και μην σπεύσουν να πανηγυρίσουν ορισμένοι (γαλαζοαίματοι) τα μπαλώματα της τελευταίας στιγμής γιατί κοντά είναι τα Σάββατα με τις Κυριακές.
Σε λίγους μήνες κι εφόσον υπάρχει ακόμα η χώρα εδώ θα είμαστε ..."


Αυτά γράφαμε και κάποιοι τα θεώρησαν, κατά πάγια συνήθεια, "υπερβολές".
Τώρα, ποιος υπερέβαλε περισσότερο, εμείς με τα όσα γράψαμε ή εκείνοι με τις ψευδαισθήσεις που έσπειραν, αυτό κρίνετέ το εσείς...

Σε 48ωρη απεργία Δευτέρα και Τρίτη οι καθηγητές


Οι καθηγητές θα απέχουν από τα καθήκοντά τους την Δευτέρα και την Τρίτη 23 και 24 Σεπτεμβρίου αντίστοιχα, αφού, μετά από τη συνέλευση των προέδρων των τοπικών ΕΛΜΕ, δεν ψηφίστηκε η πρόταση για συνέχιση των πενθήμερων επαναλαμβανόμενων απεργιών.
Αξίζει να σημειωθεί πως η συνέλευση ξεκίνησε στις 11 το πρωί της Παρασκευής και τελείωσε στις 2 τα ξημερώματα του Σαββάτου.
Η συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ δεν ψήφισε με αυξημένη πλειοψηφία την πρόταση για 5ημερη απεργία, ενώ στην συνέχεια υποβλήθηκε νέα πρόταση για τριήμερη απεργία η οποία επίσης δεν συγκέντρωσε τον απαιτούμενο αριθμό ψήφων.

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

Οι διανοούμενοι της φυγής και της ξεφτίλας!

roloi


του Στέλιου Συρμόγλου

Το πρόβλημα σχετικά με την κοινωνική αποστολή των πνευματικών ανθρώπων εξακολουθεί να συγκεντρώνει αντίθετες απόψεις. Η μια είναι ότι ο διανοούμενος οφείλει να ανήκει αποκλειστικά στο χώρο του και η αλλη ότι οφείλει να είναι κοινωνικός οδηγός. Οι απόψεις σήμερα διαμορφώνονται έτσι που να φαίνονται διαμετρικά αντίθετες, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι δεν εξακολουθούν να υπάρχουν και οι πρώτες “θεωρίες”, που σαλπίζουν την ανάγκη να παραμείνει ο διανοούμενος έξω από πολιτικές διαμάχες, για να μη χάνει το κύρος τους, να μη δεσμεύεται από κομματικές κατευθύνσεις, γιατί έτσι χάνει την αυτονομία του.
Τα γεγονότα είναι, ωστόσο, εξόφθαλμα και θεωρείται σήμερα αυτονόητο ότι ο διανοούμενος, όχι μόνο α-κοινωνικό, α-πολιτικό ον δεν πρέπει να είναι, αλλά παράλληλα με τη δημιουργία του, χρέος έχει να παραμένει αταλάντευτος και να καταδείχνει τη λύση των προβλημάτων, να εντοπίζει τα προβλήματα, μια και έχει το προνόμιο να αντιλαμβάνεται. Ετσι, ο διανοούμενος, ο άνθρωπος του στοχασμού, είναι κατ’ ανάγκην στρατευμένος. Γι’ αυτό και ο όρος πνευματική ηγεσία αποτελεί πλεονασμό. Αποτελεί επίσης γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις ο ρόλος πολλών διανοούμενων υπήρξε εξίσου θλιβερός και σκοτεινός και πέρα για πέρα αντίθετος με τα συμφέροντα του τόπου.
Οι παραπάνω επισημάνσεις περιορίζονται μόνο στο κοινωνικό και πολιτικό χρέος του πνευματικού ανθρώπου. Αν έγινε κάτι τέτοιο, οφείλεται στο γεγονός ότι η αδιαφορία των διανοούμενων αποτελεί αρκετα διαδεδομένο φαινόμενο. Δεν ήταν άλλωστε λίγες οι περιπτώσεις πνευματικών ανθρώπων που έγιναν ερείσματα, απολογητές ανελεύθερων καθεστώτων. Σίγουρα όμως κοινωνικό χρέος δεν είναι μόνο η κοινωνική πάλη, αλλά και η προσφορά έργων ποιότητας, που θα ανεβάσουν την αισθητική παιδεία του λαού, ττην εσωτερική καλλιέργεια, αλλά και θα ευαισθητοποιούν τη σκέψη και το στοχασμό.
Σήμερα που η Ελλάδα διέρχεται μια βαθιά κρίση, οικονομική και αξιών, χρειάζεται η πρωτοπορία των διανοούμενων και των ανθρώπων της Τέχνης. χρειάζεται να γίνουν απόστολοι και μαχητές της αλήθειας. Και τελικά τι γίνετα στη χώρα των κατ’ επίφασιν διανοούμενων; Καθαρά πράγματα. Και πρέπει να λέγονται με το όνομά τους. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι πράξη απελευθερωτική. Αυτή απελευθέρωση αίρει και καθαίρει…
Στην Ελλάδα των μνημονιακών πολιτικών και της καταπόνησης της κοινωνίας, στην Ελλάδα της αθλιότητας της πολιτικής, η στοχαζόμενη συνείδηση σημιώνει μονίμως απουσίες…Απουσιάζει η διανόηση που πρέπει να αναβλύζει από τους σπαραγμούς του κοινωνικού πόνου, χωρίς όμως να γίνεται υποκειμενιστική. Απουσιάζει ο διανοούμενος που τρέφεται και από τον εαυτό του και από την ιστορικότητα, διαχέοντας και συναιρώντας ταυτόχρονα τη μυστηριώδη προβληματική της ανθρώπινης φύσης.
Απουσιάζει από τον ελλαδικό χώρο η “φωνή” του διανοητή, που είναι κατανυκτική, μουσική, βαθιά ανθρώπινη, που προσπαθεί να συμβιβάσει μεταφυσικά το κακό με τι καλό, την άρνηση με τη θέση, την οδύνη με την ελπίδα. Απουσιάζει από την Ελλάδα ο στοχαστής, ο οποίος να αντιδρά στη μετατόπιση των αξιών, στην πολιτική αυθαιρεσία. Απουσιάζει ο διανοούμενος, ο οποίος απεχθάνεται τη φτωχική δανεική πείρα, που αγωνιά για τη δεινοπαθούσα κοινωνία. Απουσιάζει ο πνευματικός άνθρωπος, ο καλλιτέχνης, ο “μπροστάρης”, ο οποίος να αντιδρά στον ευνουχισμό της σκέψης των πολιτών, που να μην παραδίδεται στον καταναγκασμό του “κονφορμισμού”, στον εγγαστριμυθισμό της εξουσίας…
Που είναι οι πνευματοί άνθρωποι και οι άνθρωποι της Τέχνης, με την ατομική τους ανεξαρτησία, που επιτρέπει να αναπτυχθεί όλος ο ψυχικός τους δυναμισμός, ώστε να ανταποκριθούν στο αίτημα που διατυπώνουν τα άφωνα σύνολα για ανύψωση στη συνείδηση της κοινωνικής τους ευθύνης;
Που είναι οι άνθρωποι των Γραμμάτων; Που είναι υποτίθεται οι καταξιωμένοι καλλιτέχνες; Που είναι οι ολίγιστοι διακεκριμένοι πανεπιστημιακοί; Που είναι οι ακαδημαικοί, οι αποκαλούμενοι “αθάνατοι”, όλοι αυτοί που συγκροτούν την “απολιθωμένη” Ακαδημία Αθηνών;
Κρύβονται οι ψευτοδιανοούμενοι στην Ελλάδα. Μαζεύονται στο “καβούκι” τους, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Δεν εκτίθενται, δεν διακυβεύουν τα κεκτημένα. Βολεύονται οι “εκφραστές” της διανόησης της φυγής και της ξεφτίλας, και συντάσσονται με τα μικρά και τα ασήμαντα, εξασφαλίζοντας έτσι την εξαγορασμένη επιβίωσή τους…
Η πρόσδεσή τους στο προσωπικό συμφέρον, που αποκόπτει κάθε δεσμό με την κοινωνική ευθύνη του ατόμου, είναι στατική και διαλυτική. Τους οδήγησε στην απομάκρυνση από την κοινωνία και στην αδιαφορία πρός την τύχη των συνόλων. Κατάντησαν άτομα περιζωσμένα και σιδερόφρακτα από την ατομικότητά τους, χωρίς την αντίληψη, την κατανόηση, τη συναίσθηση της κοινωνικής αναταραχής…
Και ανάμεσά τους θα πρέπει να αναζητήσουμε τον “ελλείποντα δεσμό”, που συνδέει την ατομική συείδηση με τη συνείδηση του πλήθους, την ανάγκη της ατομικής ελευθερίας με την ελευθερία την ομαδική, τα θεμελιωτικά στοιχεία που θα στηρίξουν τη θέληση της κοινωνίας για δημοκρατία και πολιτκή συνεννόηση, ώστε να αποτρέπονται θλιβερά γεγονότα και εκτροπές που βιώνουμε τις τελευταίες μέρες….

Περί απεχθούς και επαχθούς χρέους

 
 
 
 
Αυτές τις απλές αλήθειες γαργαρίζουν ακατάπαυστα οι ψιτακοί των ΜΜΕ και της μπλογκόσφαιρας.
Γιατί;
 Δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία!
 Κάθε ένας από αυτούς γλείφει και κάποιο κοκαλάκι από αυτά που αφειδώς μοιράζει η τρόικα μαζί φυσικά με τα φιλέτα που καταλήγουν σε πιο εκπαιδευμένες μασέλες...

H αυτοκρατορία των τύψεων έχει ηγέτη και θύμα εσένα


του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου
Αν είσαι Έλληνας ή Ελληνίδα σήμερα, δεν έχεις ούτε άλλοθι, ούτε επιλογή. Η ετυμηγορία είναι σαφής – είσαι ένοχος ως συνεργός για έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
Είναι έτοιμη πλέον για σένα η ιστορική καταδίκη, το νοητό κελί των τύψεων, ενοχών και τραυματικών αναμνήσεων. Εκεί, ως έθνος, θα κλειδωθείς για πάντα, για τον Ναζισμό που έθρεψες και επέτρεψες, όπως οι Γερμανοί θα απολογούνται εσαεί, όχι μόνο για αυτά που έκαναν στον Β” Παγκόσμιο, αλλά και για αυτά που αναθέτουν στις υπάκουες μαφίες που τους υπηρετούν σήμερα στην Ελλάδα.
Σε αυτή τη σκοτεινή, αιώνια φυλακή της βρόμικης εθνικής συνείδησης θα εκτίσεις την ποινή της συνενοχής σου σε να έγκλημα στο οποίο συμμετείχατε, είτε ακούσια, είτε εκούσια, είτε, το λιγότερο ως μάρτυρας, ανίκανος να παρέμβει.
Το εθνικό ποινικό μητρώο της Ελλάδας δεν θα καθαρίσει ποτέ. Για πάντα, όποτε κάποιος από εμάς ή τους απογόνους μας αναφέρεται στις μαύρες μέρες που ζούμε, θα πρέπει να αλλάζει θέμα συζήτησης, ταπεινωμένος.
Θα ντρέπεται, για πολλές γενιές, επειδή σήμερα είναι, όπως και όλοι ανεξαιρέτως, συνένοχος σε ένα ανθρωπιστικό έγκλημα της τάξης ενός Άουσβιτς.
Θα θυμάται πως η άρχουσα τάξη, και συνεκδοχικά το καθεστώς που υπηρετούμε όλοι, επικαλούμενη το πασπαρτού άλλοθι της κατασκευασμένης κρίσης, για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας, επιβιώνει διώκοντας συστηματικά πρόσφυγες, απαγάγοντας και δολοφονώντας αθώους, εγκλωβίζοντας τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ζητώντας λύτρα από την Ευρώπη για «να μην πεθάνουν της πείνας» εκείνοι που «δεν έχουν χαρτιά».
Τους φυλακίζει σε κολαστήρια, που δεν έχουν φούρνους καύσης νεκρών μόνο και μόνο επειδή ακόμα δεν έχει πεθάνει ικανός αριθμός μεταναστών για να στηθεί εντός της περίφραξης επικερδές νεκροταφείο. Δεν θα αργήσουν όμως οι μνήμες των φούρνων να αναβιώσουν και κυριολεκτικά, όχι μόνο συμβολικά, με μετταλλικά κοντέηνερ που πυρακτώνονταν όλο το καλοκαίρι, προκαλώντας θερμοπληξία σε 10 άτομα που έχει μέσα το καθένα.
Απόπειρες αυτοκτονίας βέβαια, καθώς και άλλες, άμεσα συνδεδεμένες με τις κακουχίες, αρρώστιες μαστίζουν τον φυλακισμένο πληθυσμό που δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Μάλλον έχει, αλλά σαφώς λιγότεροι γιατροί πάνε στην Αμυγδαλέζα το μήνα από όσοι κτηνίατροι επισκέπτονται τη βδομάδα οποιοδήποτε χηροτροφείο.
Μου λες ότι ομιλώ από θέση ισχύος – δεν συναλλάσσομαι καθημερινά μαζί τους. Μα είναι δυνατόν κάποιος να μην έχει συναλλαγεί ποτέ με μετανάστη ή αλλοδαπό ή έστω μέτοικο ή τουρίστα στην Ελλάδα? Πότε άρχισε να μας τρομοκρατεί η ιδέα του ξένου?
Με ρωτάς αν ο ένας παπούς μου ήρθε στην Αθήνα από την Σμύρνη? Ή αν ο άλλος ο παπούς μου βρέθηκε 6 χρονών, ανήλικος μετανάστης, από την ακόμα τότε Τουρκοκρατούμενη Χίο στην Ουρουγουάη? Προσωπικά, όλη μου η οικογένεια, 3 γενιές τώρα, πηγαινο-έρχεται μεταξύ τριών ηπείρων. Τι με ρωτάς? Αν έχω συναναστραφεί με ξένους, όταν έχω εγώ ο ίδιος έχω επιλέξει να είμαι ξένος. Έχω ήδη μεταναστεύσει – για σπουδές και για δουλειές ολόκληρα 7 χρόνια! Αν η έννοια της μετανάστευσης είναι εξωτική και δαιμονοποιημένη για σένα λυπάμαι, αλλά είσαι άνθρωπος πολύ περιορισμένης αντίληψης . Οι άνθρωποι, ολόκληρες φυλές καμιά φορά, αλλάζουν χώρα διαμονής, για πολλούς και διάφορους λόγους, από καταβολής ανθρωπότητας.
Δεν καταλαβαίνω επίσης γιατί τρελένεσαι από την χαρά σου όταν έρχονται κάθε καλοκαίρι εκατομύρια τουρίστες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Απέναντι σε αυτούς είσαι ξαφνικά θετικά προδιατεθιμένος και φιλόξενος επειδή αυτοί σου τα σκάνε? Μόνο όταν είσαι γκαρσόνι και καμαριέρα νιώθεις καλά σε σχέση με ξένους δηλαδή? Όταν μοιράζεσαι το λεωφορείο και συνειδητοποιείς ότι οι συνεπιβάτες σου είναι από άλλη χώρα ταράζεσαι? Γιατί?
Οι μετανάστες επιβαρύνουν την εθνική οικονομία? Πως? Ως άλλοθι για να εισπράξει το Ελληνικό κράτος 162 εκατομύρια ευρώ τον χρόνο στο όνομα τους – άσχετα αν τα κλέβουν οι μαφίες που εσύ ψηφίζεις.
Ή μήπως οι αλλοδαποί που μένουν εδώ δεν πληρώνουν σούπερ μάρκετ, εισιτήρια και φόρους? Πως επιβαρύνουν το κράτος ακριβώς? Δεν φορολογείται η κάθε συναλλαγή τους με 23% ΦΠΑ? Ή μήπως δεν υπάρχει παραοικονομία μεταξύ Ελλήνων και ξαφνικά μας ενοχλούν τα υπαίθρια μικρομάγαζα των ξένων?
Γιατί ξεχνάμε ότι ο αυτόχθων Έλληνας έχει πρόσβαση σε κυκλώματα που δεν έχει ο αλλοδαπός? Ο Έλληνας μπορεί και θα κάνει τις ύποπτες συναλλαγές του και θα φοροδιαφύγει σε άλλα επίπεδα.
Μας ενοχλούνε οι Πακιστανοί ρακοσυλλέκτες που δεν πληρώνουν ΙΚΑ όταν ψάχνουν τα σκουπίδια αλλά όχι οι Γερμανοί που μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και απαιτούν την απόλυτη ισοπέδωση της οποιασδήποτε αξιοπρέπειας του Έλληνα πολίτη στο όνομα ενός Ναζιστικού ιδεώδους μασκαρεμένου με οικονομικό άλλοθι.
Ας μην συζητήσουμε άλλο την οικονομική εκλογίκευση της αθλιότητας. Να μην επιτρέπουμε άλλο τη ψευδαίσθηση ότι είναι αποδεκτό να διώκωνται οι μετανάστες επειδή είναι φτωχοί και άρα η Ελλάδα δεν επωφελείται από την φορολογία τους «αφού δεν έχουν καν φορολογικό μητρώο» όπως λένε τόσοι και τόσοι αυτόκλητοι εφοριακοί υπάλληλοι και πρόθυμοι τοποτηρητές της Μέρκελ.
Να ρωτήσουμε πόσοι Έλληνες βρίσκονται ακριβώς στην ίδια θέση? Οι μισοί και παραπάνω Έλληνες είναι κακομοίρηδες που κρύβονται από το κράτος επειδή δεν μπορούν να καταβάλλουν τους φόρους και τα χαράτσια που απαιτούν οι αποθρασυμένοι κυβερνώντες.
Δεν με ενδιαφέρει ποιοί είναι έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την Ελλάδα. Με ενδιαφέρει μόνο αν κατηγορούνται για κάτι. Μόνο σε κάποιον εισαγγελέα αφορά η υπόθεση και πάλι μόνο εάν κατηγορούνται για κάποια εγκληματική πράξη.
Τι σημαίνει δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους επειδή εκεί έχει πόλεμο? Τι με νοιάζει εμένα ή εσένα? Να μείνουν εδώ. Έχεις πρόβλημα?
Όχι, δεν τους παίρνω σπίτι μου. Τι σημαίνει πάρ” τους σπίτι σου? Αδέσποτα σκυλιά είναι οι μετανάστες να τους μαζέψω με λουριά? Τους ρώτησες αν θέλουν να συγκατοικήσουν με τα μούτρα μου ή τα δικά σου? Να βγούν εκεί έξω και να ζήσουν θέλουν οι μετανάστες, όπως και σύ, σε δικά τους σπίτια, που θα πληρώνουν όπως μπορούν, όπως ακριβώς και εσύ. Μερικοί θα γίνουν και κλέφτες, άλλοι θα γίνουν και φονιάδες, όπως και είναι και πάμπολλοι Έλληνες ήδη.
Τι θες να μας πεις λοιπόν με το γελοίο επιχείρημα της πιθανής εγκληματικότητας εκ μέρους κάποιων αλλοδαπών? Σάμπως έχει άλλο ειδικό βάρος το πιθανό έγκλημα του αλλοδαπού από το πιθανό έγκλημα του Έλληνα?
Ή μήπως νομίζεις ότι δεν είναι αρκετά επανδρωμένη η Ελληνική Αστυνομία να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό?
Υπαινίσσεσαι ότι η ΕΛ.ΑΣ. δεν έχει ικανό αριθμό δυνάμεων ώστε να αστυνομεύει αποτελεσματικά τους δρόμους αλλά μπορεί να συντηρεί δυνάμεις φρούρησης και καταστολής γύρω από περίφραχτα κοντέηνερ στα οποία στιβάζονται άνθρωποι χωρίς ελεύθερη πρόσβαση σε νερό, ρεύμα και άλλα βασικά επιβίωσης, σε συνθήκες πολύ χειρότερες από ζώων?
Δηλαδή μπορεί να παριστάνει τον δεσμοφύλακα κάποιος σε στρατόπεδα-κολαστήρια αλλά δεν μπορεί να ασκήσει τα ίδια ή ανάλογα καθήκοντα επιβολής της «τάξης και ασφάλειας» στους δρόμους?
Ή μήπως είναι η Ελληνική κοινωνία τόσο σαδιστική που προτιμά να πληρώνει φρουρούς για να βασανίζουν και να ξυλοφορτώνουν ασθενείς που στερούνται τα φάρμακα τους αλλά όχι να πληρώνει τους ίδιους αξιωματικούς για να κάνουν περιπολίες στην πόλη ? Από αυτές θα κέρδιζε συνολικά η Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο η τάξη των εταιριών που αναλαμβάνουν μισθοφορικά την λειτουργεία και την εκμετάλλευση των Ελληνικών Άουσβιτς.
Δηλαδή υπάρχουν χρήματα, αλλά όχι για ασφάλεια όλων – μόνο για στρατόπεδα συγκέντρωσης και την παρέα ιδιωτών που πλουτίζει από αυτά.
Οι ελάχιστες παροχές που συντηρούν ζωντανούς τους όμηρους της συνθήκης του Δουβλίνου στα Ελληνικά Άουσβιτς προσφέρονται μέσω απευθείας αναθέσεων από το κράτος που διαχειρίζεται τα Ευρωπαϊκά κονδύλια και τα σπρώχνει προς «ημέτερους» εργολάβους.
Κανείς δεν ξέρει ποιοί είναι αυτοί που έχουν αναλάβει την βρομοδουλειά της συντήρησης των φυλακισμένων, κανείς δεν γνωρίζει ποιοί μοιράζονται μια πίτα 162 εκατομυρίων ευρώ ετησίως, τα οποία προέρχονται από Ευρωπαϊκά κονδύλια.
Διαρκώς γιγαντώνεται η αποτρόπαια εικόνα της Ελλάδας ως αποθήκη ψυχών και χώρα όπου ανθεί το ιδρυματοποιημένο εμπορίο και η κρατική επιχείρηση απαγωγής ανθρώπων για λύτρα.
Το Κέντρο Υποδοχής και το Προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης που κατασκευάζονται στο πρώην στρατόπεδο Παραδέλλη, στη Μυτιλήνη, είναι πιστό αντίγραφο της Αμυγδαλέζας.
Ανάπτυξη λοιπόν σημαίνει όλο και περισσότερα, όλο και πιο σύγχρονα Άουσβιτς στην Ελλάδα.
Και έχει προοπτικές η αγορά των ιδιωτικών φυλακών, όπως μάθαμε στο 3ο Ελληνο-Ρωσικό Φόρουμ, που έγινε στο Ζάππειο, υπό την κοινή προεδρεία του Ευάγγελου Μεϊμαράκη και της Βαλεντίνας Ματβιένκο, σκληροπυρηνικής ακροδεξιάς και στενής συνεργάτιδας του Πούτιν και πρόεδρο του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας της Ομοσπονδιακής Συνέλευσης της Ρωσίας. Εκεί, ο Ευάγγελος Τσιρώνης, πολ. μηχανικός, κατέθεσε πρόταση εκ μέρους “Ελληνα ιδιώτη επενδυτή με τίτλο «Η χρήση στην Ελλάδα της ρωσικής πρακτικής και εμπειρίας και νέων τεχνολογιών στη δημιουργία συγκροτημένου κέντρου για τους αστέγους και τους παράνομους μετανάστες».
Η ανάπτυξη λοιπόν περνάει από την αιώνια ενοχή. Από εγκλήματα που είχαμε ορκιστεί πως δεν θα συμβούν ξανά. Και όμως, όχι μόνο συμβαίνουν, αλλά συμμετέχουμε σε αυτά κιόλας. Θέλοντας και μη. Ως μάρτυρες.
Και αυτή την εβδομάδα, ένα όριο ξεπεράστηκε.
Η δολοφονία του Παύλου Φυσσά σηματοδοτεί την επισημοποίηση του εμφυλίου πολέμου που έχουν κηρύξει τα Ναζιστικά τάγματα θανάτου της Χούντας που υπηρετεί την προδοτική άρχουσα τάξη της χώρας.
Το όριο που ξεπεράστηκε είναι εκείνο της στοχοποίησης μειονοτήτων.
Ο Ναζισμός δεν δολοφονεί πια μόνο κάτι ξυπόλητους κακομοίρηδες με ακαταλαβίστικα ονόματα από μακρινές χώρες. Δεν επιδίδεται μόνο σε στρατόπεδα συγγέντρωσης.
Ούτε κυνηγάει μόνο οροθετικές γυναίκες, ομοφυλόφιλους, Βουλευτές της Σουηδικής Βουλής, άστεγους και λοιπά μιάσματα που χαλάνε τη μόστρα του success story.
Όχι – ο Ναζισμός πλέον δολοφονεί ηγετικές φιγούρες της πλειοψηφίας.
Μαχαιρώνει, μπροστά σε δεκάδες μάρτυρες, καλλιτέχνες καθ” όλα αποδεκτούς και δημοφιλείς από τον πολύ κόσμο, και ειδικότερα εκείνους που έχουν αντιφασιστική δράση με ανταπόκριση στο πιο συνειδητό και μάχιμο τμήμα της νεολαίας.
Ο Ναζισμός δολοφονεί και δυναμικές, έντονες, τολμηρές φιγούρες, που δρουν έξω από τα τηλεσκυλάδικα και τις παρακμιακές αρπαχτές στη Μύκονο, έξω από τις αίθουσες συνεδρίασης των καθεστωτικών Μ.Μ.Ε., έξω από τα τηλεπαράθυρα και τα βραβεία MAD.
Ο Ναζισμός σκοτώνει κάποιους που ζουν, δημιουργούν και διαφωτίζουν και αφυπνίζουν τον κόσμο με κύρος αυτόνομο.
Ο Παύλος Φύσσας ήταν – είναι και θα είναι – ένας από αυτούς – ένας αληθινός Έλληνας διανοητής, ικανός να ξεσηκώσει μια ολόκληρη γενιά. Και το κατάφερε. Πλήρωσε με την ίδια του την ζωή το τίμημα του αντιφασιστικού του αγώνα μέσω της τέχνης. Η ιστορία του ανήκει. Στην πινακοθήκη των ηρώων της ελευθερίας κατέκτησε μια μόνιμη θέση.
Και ήταν ένας απόλυτα καθαρόαιμος Έλληνας, που θα μπορούσε άνετα να είχε διαλέξει τον άλλο δρόμο. Της μόστρας, του βολέματος, της διαπραγμάτευσης. Και όμως, παρέμεινε μέχρι τέλους, ένας από τους ελάχιστους που δεν μάσησαν αντιμετωπίζοντας στον Ναζισμό, ενώ σίγουρα ήξερε ότι ο ίδιος δεν θα την βγάλει καθαρή έτσι όπως τα “λεγε – δηλαδή όπως είναι.
Ας μην περιφρονήσουμε όλα όσα εκείνα μας έλεγε όσο ζούσε με την δουλειά του. Ας τον ακούσουμε τώρα, έστω και αν έπρεπε να πεθάνει για χάρη μας πριν αναγκαστούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι φασίστες μας έχουν πάρει στο κατόπι. Όλους εμάς που δεν το βουλώνουμε.
Ο νεκρός αυτός, λίγες μέρες μετά τους τραμπουκισμούς εκ μέρους βουλευτών της Χρυσής Αυγής σε εκδηλώσεις προς τιμή θυμάτων του Ναζιστικού ολοκαυτώματος, ορίζει μια επιτάχυνση των εξελίξεων, και σηματοδοτεί μια ανησυχητική πυκνότητα εξάπλωσης της βίας.
Δεν είναι μόνο οι μειονότητες πλέον ο στόχος.
Τώρα ήρθαν και για σένα. Αποκλείεται να ζεις στην Ελλάδα και να μην σου είναι γνώριμος ο ανθρωπότυπος του Παύλου Φυσσά. Αποκλείεται να δεις την φωτογραφία του και να μην σκεφτείς «έχω πολλούς τέτοιους φίλους». Είναι ο καθημερινός Έλληνας.
Θέλεις δεν θέλεις, ή φταίς, ή σε νοιάζει.
Πρέπει όλοι να δείξουμε μηδενική ανοχή απέναντι σε όλο αυτό που στήνεται μεθοδικότατα: την σοβαρότητα της υπόθεσης. Πρέπει να εξηγήσουμε ότι ούτε εμείς αστειευόμεθα. Στις τρύπες τους. Όσοι δεν επιλέγουν μεριά, είναι απλά στην μέση, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, είτε αλλού, οπότε δεν έχουν και προσωπική σχέση με τα γεγονότα.
Τα γεγονότα είναι Ναζιστικές ανθρωποθυσίες, από την καφετέρια ώς τα στρατόπεδα και ακόμα παραπέρα.
Και οι τύψεις αυτών.