Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Αχ, αυτοί οι “αριστεροί” της ΔΗΜΑΡ!…

1_1

Αχ, αυτοί οι “αριστεροί” της ΔΗΜΑΡ! Τόσο «αριστεροί» που στήριξαν τον Σαμαρά, τον Βορίδη, τον Άδωνη, τον Δένδια!
Αχ, αυτοί οι “αριστεροί” της ΔΗΜΑΡ, τόσο «αριστεροί» που σφύριζαν αδιάφορα στα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες και στην κάλυψη των ναζιστών της Χ.Α. από την κρυπτο- φιλοναζιστική ΕΛ.ΑΣ του Δένδια ….
Και πόσα αντιλαϊκά μέτρα δε στήριξαν αυτοί οι «σοβαροί» και «υπεύθυνοι» το χρόνο που συναγελάστηκαν κυβερνητικά με την ακροδεξιά του Σαμαρά και το απαξιωμένο και αποσαθρωμένο ΠΑΣΟΚ του αλαζόνα Βενιζέλου, μ’ αποκορύφωμα τη συναίνεσή τους στις αυταρχικότατες πράξεις νομοθετικού περιεχομένου!
Πολύ “αριστεροί” αυτοί της ΔΗΜΑΡ! …Και… “υπεύθυνοι” και “σοβαροί” και “αξιόλογοι” στο να πετύχουν εν τέλει τον ηθικό και πολιτικό εξευτελισμό τους στα μάτια των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών.
Και πιο σοβαρός απ’ όλους τους ο πρόεδρός τους, ο κυρ Φώτης ο Κουβέλης… Τέτοια η σοβαρότης του, ώστε να δικαιώνεται ο Μοντεσκιέ που είχε πει: «Η σοβαρότης είναι η ασπίς των ηλιθίων»!
Έπρεπε να πέσει το «μαύρο» στην ΕΡΤ για να καταλάβουν αυτοί οι «υπεύθυνοι» «αριστεροί» ότι για την ακροδεξιά δράκα του Σαμαρά, που κατ’ ουσία κυβερνά τον τόπο, δεν ήσαν παρά το δεκανίκι, το άλλοθι δημοκρατικότητας, το «φύλο συκής» σε μια  καραδεξιά κυβέρνηση.
Μπρος στο διαφαινόμενο φάσμα της καταστροφής και της ολικής πολιτικής εξαφάνισής τους αποφάσισαν ν’ αποχωρήσουν από την τρικολόρε συγκυβέρνηση, κι αμέσως, εκτός από καταγέλαστοι στα μάτια των δημοκρατικών πολιτών, έγιναν και το «μπαίγνιο» των συστημικών παπαγάλων, των χτεσινών υμνητών τους.
Η υπεύθυνη ΔΗΜΑΡ, η «κυβερνώσα Αριστερά», του κυρ- Φώτη του Κουβέλη, εν μια νυκτί έγινε το απόβλητο του συστήματος…
Βρε, πως αλλάζουν οι καιροί! Πού είναι οι μέρες που κατά το σύστημα ο Φώτης Κουβέλης ήταν ο νουνεχής ηγέτης, ο νηφάλιος, υπεύθυνος πολιτικός. Μέσα σε μια ώρα έγινε αλλοπρόσαλλος, ανεύθυνος, αυτοκαταστροφικός, παράξενος.
«Αριστερά Περιορισμένης Ευθύνης» και «Αριστερά του Ντόλτσε» (του γνωστού καφέ του Κολωνακίου) αποκάλεσαν τη ΔΗΜΑΡ δυο αρθρογράφοι της Καθημερινής και «Αριστερά της μιζέριας», άλλος αρθρογράφος του Βήματος!
Το μιντιακό – πολιτικό σύστημα που τρέμει τις εκλογές όσο τίποτα έτρεξε να στηρίξει με περισσό καμάρι τον Ευάγγελο Βενιζέλο και να προβλέψει όλα τα δεινά για τον Φώτη Κουβέλη που «τόλμησε» να διαφωνήσει ανοιχτά. Μέσα σε λίγη ώρα ξεχάσαμε τον Σαμαρά, που έβαλε μαύρο στην ΕΡΤ και απόλυσε με μια μονοκοντυλιά 2.660 εργαζόμενους. Έγινε ο Κουβέλης το «μαύρο πρόβατο».
Και ήδη άρχισαν οι ύμνοι στον Βενιζέλο και η ανάδειξη του σε νουνεχή ηγέτη που φρόντισε για την πολιτική σταθερότητα στον τόπο. Και που γι αυτή του την «υπηρεσία» ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα με 12 πασοκικά υπουργεία και ο ίδιος αντιπρόεδρος και υπουργός εξωτερικών!!!
Τα «όργανα» άρχισαν λοιπόν και οι καλοθελητές αναλυτές, «μπάστακες» του συστήματος, έπιασαν δουλειά και λένε και γράφουν πως το ΠΑΣΟΚ πια αναδεικνύεται ξανά σε πρωταγωνιστή της Κεντροαριστεράς.
Κυκλοφόρησαν όλα τα σενάρια πως εκεί που βρισκόταν στο καναβάτσο και η ΔΗΜΑΡ φάνταζε πιο ελκυστικός πόλος, με την αποχώρησή της από την κυβέρνηση, οδηγείται πλέον σε πολιτικό αφανισμό. Κανείς από τους «επίσημους αναλυτές» δεν «βλέπει» ότι ήρθε η ώρα το ΠΑΣΟΚ να δικαιώσει όσους εκτιμούν ότι είναι πια συνιστώσα της ΝΔ!
Όσο για την «υπεύθυνη» και «κυβερνώσα» ΔΗΜΑΡ και το πολιτικό της μέλλον, ας πρόσεχε…. Μετά το φιάσκο της συγκυβέρνησης φαίνεται πως δε βάζουν μυαλό και δηλώνουν ότι θα στηρίζουν «αλά καρτ» αυτό το κυβερνητικό έκτρωμα του Σαμαροβενιζελισμού!… Ο πολιτικός τους αφανισμός «επί θύραις», ας πρόσεχαν… L1 
Από τον Στάθη για το enikos.gr

Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Αλήθειες που πονάνε πίσω από τη νέα «Μεγάλη Ιδέα» του TAP


Κάποτε η «Μεγάλη Ιδέα» ήταν η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Πριν από μια δεκαετία ήταν η είσοδος στην Ευρωζώνη. Η πρώτη κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή και η δεύτερη στην οικονομική γενοκτονία που βιώνουμε σήμερα. Ποιά θα είναι, άραγε, η κατάληξη της νέας «Μεγάλης Ιδέας», δηλαδή ο αγωγός TAP, που ευαγγελίζεται ο Αντώνης Σαμαράς προκειμένου να κρατήσει στην εξουσία όσο γίνεται περισσότερο τη νέα δικομματική κυβέρνησή του; Κανείς δε μπορεί να μιλήσει με σιγουριά τώρα, ωστόσο πίσω από τους πανηγυρισμούς, τις ανοιγμένες σαμπάνιες και τις κορώνες «για την Ελλάδα που μπαίνει στον ενεργειακό χάρτη» κρύβονται αρκετές παγίδες τις οποίες δύσκολα μπορεί να αποκρύψει ακόμα κι ο καλύτερος επικοινωνιακός μηχανισμός.
Από τη μια η κυβέρνηση υποστηρίζει πως ο TAP (Trans Adriatic Pipeline), θα είναι μία από τις μεγαλύτερες επενδύσεις που έχουν γίνει ποτέ στην χώρα μας και θα σηματοδοτήσει τη δυναμική επανατοποθέτηση της Ελλάδας στο γεωστρατηγικό περιβάλλον και στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής. Επιπλέον, η Ελλάδα δηλώνει παρούσα στις εξελίξεις που αφορούν την εκμετάλλευση των μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού αερίου της Κασπίας και καθίσταται ενεργειακός κόμβος κι άξονας στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αφού πέραν της μεταφοράς τράνζιτ αερίου προς τη Δυτική Ευρώπη θα υπάρχει η δυνατότητα διανομής ποσοτήτων στα Βαλκάνια μέσω διασυνδετηρίων αγωγών. Τα κυβερνητικά παπαγαλάκια, εξάλλου, διαρρέουν πως ο TAP σημαίνει μία πρόσθετη πηγή, άρα αύξηση των επιλογών και της διαπραγματευτικής δύναμης της χώρας μας έναντι των προμηθευτών της, ενώ αποτελεί άμεση ξένη επένδυση στην Ελλάδα ύψους 1,5 δισ. ευρώ, η οποία θα δημιουργήσει άμεσα 2.000 νέες θέσεις εργασίας και 10.000 έμμεσα.
Η σκοτεινή πλευρά του «φεγγαριού»
Αυτή, ωστόσο, είναι μόνο η μία όψη του νομίσματος. Ήδη ο οίκος αξιολόγησης Fitch σημειώνει σε σχετική έκθεσή του πως η μεταφορά φυσικού αερίου από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ της Κασπίας Θάλασσας προς την Ευρώπη πιθανότατα δεν θα συμβάλει στη μείωση των τιμών αερίου στη Γηραιά Ήπειρο. Κι αυτό γιατί βασικό μειονέκτημα του TAP είναι η μικρή χωρητικότητά του, μόλις 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ανά έτος (μόνο το 2% της ευρωπαϊκής κατανάλωσης). Σε αντιδιαστολή, ο ανταγωνιστικός Nabucco West θα είχε τη δυνατότητα να μεταφέρει ετησίως περίπου 23 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Την ίδια ώρα, η αυστριακή κρατική εταιρία φυσικού αερίου OMV, η οποία ηγείτο της κοινοπραξίας Nabucco West, έχει διαρρεύσει πως η επιλογή του TAP έγινε λόγω των υψηλότερων τιμών καυσίμων σε Ελλάδα και Ιταλία. Με λίγα λόγια, ο TAP δεν επιλέχθηκε χάρη στις όποιες διπλωματικές πρωτοβουλίες είχε αναλάβει η κυβέρνηση, αλλά σε μια εσωτερική στάθμιση συμφερόντων από μέρους των εταιριών που συμμετέχουν στην κοινοπραξία εκμετάλλευσης του αγωγού.
Ταυτοχρόνως, δημιουργούνται πολλά ερωτηματικά από το γεγονός ότι η Συμφωνία Κράτους Υποδοχής («Host Government Agreement») που υπογράφηκε πρόσφατα, κρατήθηκε μακριά από τη δημοσιότητα. Η συμφωνία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει το ύψος των τελών διέλευσης, θέματα απαλλοτριώσεων, την πιθανή συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου και διαδικαστικές λεπτομέρειες καθοριστικές για τη λειτουργία του αγωγού. Γιατί όλα αυτά κρατούνται μυστικά; Μήπως για να μην αποδειχθεί ότι η συμφωνία είναι, στην πραγματικότητα, λεόντειος για τη χώρα μας; Ποιός είναι, εξάλλου ο γενικότερος ενεργειακός σχεδιασμός της Ελλάδας πάνω στον οποίο θα μπορούσε να «πατήσει» με τον TAP, ο οποίος μας δένει ακόμα περισσότερα με τα αμερικανικά συμφέροντα αντί μιας πιο ισορροπημένης πολιτικής απέναντι στη Ρωσία;
Την ίδια στιγμή, ο αντικειμενικός παρατηρητής αδυνατεί να κατανοήσει πώς συνδέονται οι επενδύσεις 1,5 δισ. δολαρίων από τον TAP που προβλέπει η κυβέρνηση όταν παραλλήλως ξεπουλά το 66% του υπάρχοντος δικτύου αγωγών υψηλής πίεσης 512 χλμ, των 779 χλμ των κλάδων μεταφοράς και τις εγκαταστάσεις του υγροποιημένου Φυσικού Αερίου της Ρεβυθούσας για 400 εκατομμύρια δολάρια, ή 606 εκατομμύρια για το 100%. Όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά αποκαλύπτουν αφενός το μέγεθος του ξεπουλήματος του ΔΕΣΦΑ κι αφετέρου την ανευθυνότητα της κυβέρνησης, που παραδίδει το ΔΕΣΦΑ στην κρατική αζερική εταιρία Socar, με γνωστές τις ιδιαίτερες σχέσεις της με τις κρατικές εταιρίες της Τουρκίας, BOTAS και TPAO.
Ο TAP, μήκους 847 χλμ, θα μεταφέρει 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου από τα σύνορά μας με την Τουρκία έως την Ιταλία, μέσω Αλβανίας. Η Ελλάδα, ωστόσο, δεν προβλέπεται να απορροφήσει κάποια ποσότητα φυσικού αερίου. Επίσης, από τη σύμβαση προβλέπεται η θέσπιση ειδικού νομικού καθεστώτος για τη συγκεκριμένη εταιρία, η οποία θα μπορεί να αποφεύγει την εφαρμογή του ελληνικού δικαίου, προνόμιο που κανείς άλλος ημεδαπός ή αλλοδαπός δεν απολαμβάνει στη χώρα μας. Επιπλέον, για 25 έτη δεν θα επιβάλλεται οποιαδήποτε νέα φορολογία. Επιπροσθέτως, η κατασκευή του TAP δεν προβλέπεται να ξεκινήσει αύριο μεθαύριο, αλλά την άνοιξη του 2014, με προοπτική ολοκλήρωσής του μετά από τρία με τέσσερα χρόνια. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ακόμα και το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά πως τα έσοδα του Δημοσίου από τη λειτουργία του αγωγού δεν θα ξεπεράσουν τα 320 εκατομμύρια ευρώ σε ορίζοντα 15ετίας, ενώ δεν προβλέπεται και η είσπραξη τελών διέλευσης
(KOYTI THΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ)

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΡΟΥ

Πάρος, 28/06/2013



ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ



Τις τελευταίες μέρες γίνεται πολύς ντόρος στα Τοπικά ΜΜΕ για το θέμα της ΔΕΥΑΠ, την ΚΕΠΠ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ενημερώνουμε λοιπόν τους Πολίτες της Πάρου ότι:

1/. Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Πάρου-Αντιπάρου είναι μόνον αυτές που εκφράζονται από τις Ανακοινώσεις και από τα Δελτία Τύπου της Τοπικής Οργάνωσης, και όχι αυτές που κυκλοφορούν στα διάφορα, ενυπόγραφα ή μη κείμενα, που εκφράζουν τις προσωπικές και μόνον απόψεις των συντακτών τους.

2/. Δεν υπάρχει ταύτιση Κομματικού Χώρου (ΣΥΡΙΖΑ) και Δημοτικής Παράταξης (ΚΕΠΠ) για τον απλούστατο λόγο, που και οι Πέτρες γνωρίζουν, ότι η ΚΕΠΠ είναι μια Πολυσυλλεκτική Δημοτική Παράταξη στην οποία συμμετέχουν βέβαια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλοί πολίτες που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους.

3/. Η θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την ΔΕΥΑΠ ήταν και είναι ξεκάθαρη :

Σταθήκαμε στο πλευρό των εργαζόμενων στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους και για την άρση των παρανομιών σε βάρος τους, χωρίς να προσπαθήσουμε να τους καπελώσουμε και/ή να τους εκμεταλλευτούμε για δικό μας πολιτικό συμφέρον. Κάθε άλλη ερμηνεία είναι εκ του πονηρού.

4/. Ενημερώνουμε λοιπόν τους άσπονδους «φίλους» και εχθρούς μας ότι Η Τοπική Οργάνωση της Πάρου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει ανάγκη από «Πάτρωνες» και «Αβανταδόρους».

Ψήφισμα Γυμνασίου Πάρου για τον Α. Ραγκούση








O Σύλλογος Διδασκόντων Καθηγητών του Γυμνασίου Πάρου με αφορμή τη θλιβερή είδηση του θανάτου του Αντώνη Ραγκούση, πρόεδρο τοπικής κοινότητας Μάρπησσας και πρώην γραμματέα του Γυμνασίου Πάρου, εξέδωσε το παρακάτω ψήφισμα:




Έκδοση ψηφίσματος



Την Τετάρτη, 26 Ιουνίου 2013, ύστερα από πρόσκληση της Διευθυντή, κου Γουρδούκη Ηλία, συνήλθε εκτάκτως ο Σύλλογος Διδασκόντων Καθηγητών του Γυμνασίου Πάρου, με θέμα την έκδοση ψηφίσματος με αφορμή τη θλιβερή είδηση του θανάτου του Αντώνη Ραγκούση, ο οποίος διετέλεσε γραμματέας του Γυμνασίου Πάρου έως τη συνταξιοδότησή του.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων Καθηγητών, ύστερα από διαλογική συζήτηση, αποφάσισε ομόφωνα τα παρακάτω, όπως αυτά καταγράφονται στην υπ’ αριθμ. 60/26-6-2013 Πράξη:

1. Να παρευρεθεί στην εξόδιο Ακολουθία και να συλλυπηθεί τους οικείους του εκλιπόντος αντιπροσωπεία του Συλλόγου των Διδασκόντων Καθηγητών με επικεφαλής τον Διευθυντή.

2. Να κατατεθεί εις μνήμην του το χρηματικό ποσό των 135 ευρώ, το οποίο θα διατεθεί από την οικογένεια σε άπορες οικογένειες της Μάρπησσας.

3. Να δημοσιευτεί το παρόν ψήφισμα στον τοπικό τύπο.



Ο Διευθυντής και

ο Σύλλογος Διδασκόντων

του Γυμνασίου Πάρου

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Βενιζέλος: Το «όνειδος» της επαρμένης κακουργίας




Στον Βενιζέλο η δωσίλογη κακουργία και το γλοιώδες ψεύδος παίρνουν μορφές παράκρουσης και νοσηρής έπαρσης: «Επενδύονται», δηλαδή, με την αλαζονεία της μπουρδολογίας του και με εκείνη την αχαλίνωτη και διαστροφική αυθάδεια της ομηρικής του αυτοϊκανοποίησης…
Γράφαμε, μεταξύ άλλων, το Σεπτέμβριο του 2011, στο άρθρο μας, «Βενιζέλος: Ο Μητσοτάκης ωχριά μπροστά του»:
«Όταν ανέλαβε την ηγεσία της Οικονομίας ο Βενιζέλος είχαμε επισημάνει: “Με τσάρο το Βενιζέλο θα ζήσουμε τις αχαλίνωτες ταχυδακτυλουργικές σοφιστείες και την αυθάδεια της ψευτιάς περιτυλιγμένη με τις γνωστές δικηγορίστικες φλυαρίες του ανδρός”.
Όλο αυτό το διάστημα ο Βενιζέλος ξεπέρασε κάθε... πρόβλεψη!!!
Οι σοφιστείες, οι τιπολογίες, οι εξυπνακισμοί, τα κούφια λόγια και οι αυθάδεις χαμαιλεοντισμοί του τσάρου γέμισαν τις οθόνες των «νταβάδων» και μας βομβάρδιζαν ανηλεώς…
Ο Βενιζέλος είναι από τους πλέον αποκρουστικούς (και ο Λοβέρδος) διότι επιχειρεί να επενδύσει τη δωσίλογη φαυλοηλιθιότητα της κυβέρνησής, το ψεύδος της και τη χοντροκοπιά του κυνισμού της, με σοφιστικές απρέπειες και ξετσίπωτους εξυπνακισμούς…».
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ:
Πριν ένα μήνα ο ομηρικός αυτός φανφάρας είχε βροντοφωνάξει:
«Δεν θα δεχτούμε την παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς και τον παραγοντισμό των κομματικών ποσοστώσεων»!
Σήμερα είναι Αντιπρόεδρος της νέας κυβέρνησης: Της ακροδεξιάς, πραξικοπηματικής κυβέρνησης…
Διαβάστε και το σχόλιο του Νίκου Μπογιόπουλου:

«Το ΠΑΣΟΚ δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»!
Στην ομιλία του στην κεντρική επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, πριν από μόλις ένα μήνα, στις 25/5/2013, ο κ. Ε. Βενιζέλος είχε δηλώσει με ύφος που δεν σήκωσε ουδεμία αμφισβήτηση περί της βαρύτητας των λόγων του:
«Δεν θα δεχτούμε την παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς και τον παραγοντισμό των κομματικών ποσοστώσεων»!
Ετσι τα είχε πει ο κ. Βενιζέλος.
Σταράτα. Τσεκουράτα...
Τέτοιο «αντιδεξιό» ανένδοτο είχαν να ακούσουν στην κεντρική επιτροπή του ΠΑΣΟΚ από την εποχή του αείμνηστου Κουτσόγιωργα.
Αυτά, βεβαίως, μέχρι χτες.
Γιατί, από χτες ο «αντιδεξιός» Βενιζέλος διορίστηκε - και απεδέχθη το διορισμό του μετά μεγάλης προθυμίας - στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης.
Η οποία κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, έχει υπουργό Υγείας τον Αδωνη Γεωργιάδη, υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης τον Κυριάκο Μητσοτάκη και υπουργό Ναυτιλίας τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη.
Περιττό να σημειώσουμε ότι όλοι αυτοί στέλνουν στον αντιπρόεδρό τους... περήφανο «αντιδεξιό» χαιρετισμό!
Από resaltomag, μοντάζ Γρέκι

«Το ΠΑΣΟΚ του Σαμαρά δεν μας χωράει!»

                

Χωρίς Αριστερή Πρωτοβουλία -μόνο με δεξιά…- έμεινε το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου. Η Αριστερή Πρωτοβουλία, η οποία είχε διαφωνήσει σφόδρα τόσο με τις μνημονιακές επιλογές, όσο και με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ανακοίνωσε την αποχώρησή της από το ΠΑΣΟΚ ύστερα από σύσκεψη στελεχών της που έγινε νωρίς σήμερα το απόγευμα και ταυτόχρονα καταγγέλλει τη σημερινή ηγεσία του Κινήματος, για την οποία αναφέρει ότι «έτυχε να διαχειρίζεται τις τύχες του Κινήματος σε ευθεία αντίθεση με τα πιστεύω μας, με τις καταστατικές μας αρχές, με τις ιδέες μας, με την ίδια μας την ιστορία».
Σχετικά με την κυβερνητική σύμπραξη με τη ΝΔ τονίζεται ότι το ΠΑΣΟΚ «μετατοπίζεται οριστικά και με βίαιο τρόπο στη νεοσυντηρητική πλευρά του πολιτικού χάρτη» και «μετατρέπεται σε ένα μικρό κεντροδεξιό κόμμα, που καμία σχέση δεν έχει με το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, των αξιών και των οραμάτων που ενέπνευσαν και καθοδήγησαν εκατομμύρια φίλους, ψηφοφόρους και στελέχη όλα αυτά τα χρόνια».
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ καταγγέλλεται και διότι χρησιμοποιεί την ιστορία του Κινήματος αποκλειστικά και μόνο για την προσωπική της πολιτική επιβίωση και την επιβίωση ανθρώπων και στελεχών που θεωρούν ότι η συμμετοχή τους στην εξουσία μπορεί να τους εξασφαλίσει την προσωπική πολιτική συνέχεια. «Το ΠΑΣΟΚ του Σαμαρά και η ΝΔ του Βενιζέλου, δεν μας χωρούν» τονίζεται χαρακτηριστικά, ενώ γίνεται λόγος για «πολιτικό τερατούργημα» το οποίο «δεν μπορεί να εκφράσει όλους όσους πίστεψαν και πιστεύουν στην Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση».
Η Αριστερή Πρωτοβουλία αναγγέλλει ότι θα συνεχίσει να λειτουργεί και τον Σεπτέμβριο θα προχωρήσει σε Πανελλαδική Συνδιάσκεψη, προκειμένου να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα. Στο μεταξύ θα υπάρξουν διεργασίες στον ευρύτερο χώρο που κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ενταχθούν στην προσπάθεια και άλλες δυνάμεις και να προχωρήσει η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης. Προς τούτο καλεί όλους τους φίλους, τους ψηφοφόρους και μέλη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και «επώνυμα» στελέχη που έχουν αποστασιοποιηθεί από τα πεπραγμένα της σημερινής ηγεσίας να βρεθούν στην πρώτη γραμμή της προσπάθειας.
(ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ)

ΤΑΙΠΕΔ – Νησιωτικοί παράδεισοι πωλούνται σε τιμή ευκαιρίας

                

Στο σφυρί έχει βγάλει η κυβέρνηση δεκάδες νησιωτικούς παραδείσους σε ολόκληρη τη χώρα, προκειμένου να αποπληρωθούν οι οφειλές προς τους ξένους δανειστές. Μοναδικές ελληνικές ομορφιές, επίγειοι παράδεισοι με σήμα κατατεθέν τον ήλιο και τη θάλασσα διατίθονται προς ενοικίαση σε κάθε λογής μεγιστάνα του εξωτερικού. Ξένες ιστοσελίδες το διαφημίζουν, σαν να πρόκειται για αγορά προϊόντων και όχι αγορά ελληνικής γης.
Ωστόσο οι αποφάσεις της κυβέρνησης που εκτελούνται μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, συναντούν σφοδρές αντιδράσεις. Πολιτικοί, περιβαλλοντικοί και πολιτιστική φορείς προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποτρέψουν κάθε πιθανή πώληση και ενοικίαση.
Η κυβέρνηση όμως δείχνει αμείλικτη γι αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να διευκολύνει τους επίδοξους αγοραστές. Μία τροπολογία σκάνδαλο η οποία ψηφίστηκε στα μέσα του Φλεβάρη και η οποία έχει ξεσηξώσσει πολλές αντισδράσεις ανοίγει το δρόμο για τις παραχωρήσεις νησιών. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα διάτρητο νομικό μανδύα, καθώς δεδομένου ότι η εθνικότητα του αγοραστή δεν ελέγχεται, ειναί πολύ εύκολο για ένα τούρκο επίχειρηματία να ιδρύσει offshore και από εκεί να αγοράσει ότι θέλει στην ελληνική παραμεθόριο.
Από το ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Η νομιμοποίηση εκτροπών και πραξικοπημάτων μια ολόκληρη ζωή.


Τελικά το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει μετεξελιχθεί σε βασικό μοχλό νομιμοποίησης της πιο άγριας κυβερνητικής παρανομίας. Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΠΕ συνταγματικό και νόμιμο κρίθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας σε διάσκεψη, κεκλεισμένων των θυρών, το «κούρεμα» (PSI) των ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου που έγινε τον Μάρτιο του 2012, σύμφωνα με το ΑΠΕ. Η δημοσίευση της σχετικής απόφασης αναμένεται με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους (17 Σεπτεμβρίου 2013).

Μην αναρωτηθείτε πώς και από πού «διέρρευσε» η απόφαση του ΣτΕ, μιας και η διάσκεψη της ολομέλειας ήταν «κεκλεισμένων των θυρών». Είναι περιττό, όταν πρόκειται για τέτοια συνύφανση δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας, όπου η πρώτη απλά αποτελεί το άλλο πρόσωπο του Ιανού της σύγχρονης απολυταρχίας και της κυβερνητικής αυθαιρεσίας.

Σας θυμίζουμε ότι στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έχουν προσφύγει πλέον των 7.000 ομολογιούχων (φυσικών προσώπων, ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ, Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο, Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων, ΕΔΟΕΑΠ, φαρμακευτικών εταιρειών, ΤΕΙ Καβάλας, κλπ). Όλοι στρέφονται κατά του «κουρέματος» των ομολόγων που κατείχαν, αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, χωρίς ωστόσο να μπορεί να υπολογιστεί το ακριβές ποσό.

Οι προσφεύγοντες στρέφονται κατά των πράξεων του υπουργικού συμβουλίου (5 και 10/2012), των αποφάσεων του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών με τις οποίες υλοποιήθηκε το PSI. Γιατί έκαναν την προσφυγή; Από ιδιοτροπία και καπρίτσιο; Όχι, από ανάγκη γιατί με το «κούρεμα» ουσιαστικά οδηγήθηκαν σε χρεοκοπία ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ, επιμελητήρια, οργανισμοί, νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κοκ, ενώ ληστεύτηκαν οι αποταμιεύσεις φυσικών προσώπων που είχαν τοποθετηθεί σε ελληνικά ομόλογα. Κι όλα αυτά έγιναν αυθαίρετα, χωρίς να ρωτηθούν με παγίδευση από την Τράπεζα της Ελλάδος και την κυβέρνηση.

Η απόφαση αυτή του ΣτΕ δεν είναι μόνο κατάφωρα άδικη σε βάρος όλων αυτών των φυσικών και νομικών προσώπων, μιας και νομιμοποιεί την υπεξαίρεση και την ανοιχτή κλοπή, αρκεί να προφασιστεί η κυβέρνηση το δικό της «εθνικό συμφέρον», αλλά δημιουργεί δεδικασμένο και για επερχόμενα «κουρέματα». Δημιουργεί δηλαδή νομικό προηγούμενο για να δικαιολογηθούν «κουρέματα» σε αποταμιευτικούς λογαριασμούς, σε τρέχουσες καταθέσεις φυσικών και νομικών προσώπων. Κι ο νοών, νοείτο.

Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο. Επιφυλασσόμεθα να δούμε την απόφαση του ΣτΕ και το σκεπτικό της δημοσιευμένο και τότε θα επανέλθουμε για να δείξουμε με στοιχεία το έγκλημα που έχει συντελεστεί με το PSI σε βάρος του ελληνικού λαού και της χώρας. Ένα έγκλημα που άφησε ασυγκίνητους – απ’ ότι φαίνεται – τους δικαστές του ΣτΕ. Κάτι βέβαια που εδώ και μήνες είχε προδικάσει το υπουργείο οικονομικών και πιο συγκεκριμένα ο κ. Σταικούρας. Προς δόξα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

Για πολλοστή φορά το ΣτΕ αποδεικνύει τον βαθιά αντιδραστικό χαρακτήρα του. Τα ειδικά δικαστήρια γενικά δεν συνάδουν με μια αληθινή δημοκρατία, ούτε με μια αληθινά ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Είναι απομεινάρια της απολυταρχίας στον κοινοβουλευτισμό, όπως και η περίπτωση του ΣτΕ που αποτελεί δάνειο από την συνταγματική παράδοση της Γερμανικής απολυταρχίας, το Σύνταγμα της μοναρχικής παλινόρθωσης της Γαλλίας μετά το 1815 και το προεδρικό που το διαδέχτηκε (1848) όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πήρε την θέση του μονάρχη. Από τότε μας κατατρέχει.

Το ΣτΕ επιβλήθηκε στην χώρα μας πολύ πριν υπάρξει Σύνταγμα. Ήταν θεσμός που επέβαλλε η βαυαρική αντιβασιλεία και είχε σαν βασική αποστολή να δικαιολογεί και να δίνει νομιμοφάνεια σε κάθε αυθαιρεσία της βαυαροκρατίας. Ο συνταγματολόγος Φλογαίτης γράφει σχετικά: «Εν Ελλάδι ο θεσμός του Συμβουλίου της Επικρατείας ήν εισηγμένος προ του Συντάγματος του 1843 επί της απολύτου Μοναρχίας, κατά το 1835, αλλ’ ένεκα της χειρίστης αυτού καταρτίσεως εξ ανδρών κατά το πλείστον ανεπιστημόνων και αδαών της υπηρεσίας και παρασυρομένων υπό του φατριασμού εδείχθη ως γνωμοδοτικόν μεν σώμα τυφλόν όργανον των διαθέσεων του Άρμανσπεργ επί βλάβη της νομοθεσίας, ως δικαστήριον δε του αμφισβητουμένου διοικητικού άθλιον και κακόζηλον, ουδαμώς προασπίσαν τα δίκαια των διοικουμένων κατά της αυθαιρεσίας των διοικητικών αρχών.»[1]

Η εκτίμηση αυτή του Φλογαίτη θα μπορούσε κάλλιστα να περιγράφει και τη σημερινή λειτουργία του ΣτΕ. Ο θεσμός αυτός κατέληξε στα σκουπίδια της ιστορίας μαζί με την εκθρόνιση του Όθωνα. Ένας από τους βασικούς λόγους που εκείνη την εποχή επικαλέστηκαν όσοι στάθηκαν ενάντιοι στο θεσμό ήταν «ότι το Συμβούλιον της Επικρατείας, διορισθέν και μισθοδοτούμενον από την κυβέρνησιν, δεν εκπροσωπεί τον ελληνικόν λαόν και ότι, μη εκλεγέν από αυτόν, δια να τον αντιπροσωπεύση, δεν γνωρίζει και δεν δύναται να γνωρίζη «ούτε οποία η κατάστασις του τόπου, ούτε οποία η διαγωγή των διοικούντων προς τους διοικουμένους και οποία η εκ τούτου διάθεσις του λαού προς την εξουσίαν».»[2]

Ωστόσο, κατ’ απαίτηση του Γεωργίου του Α΄ «δια διαγγέλματος» και των βρετανών υποβολέων του στο Σύνταγμα του 1864 προβλεπόταν η ανασύστασή του. Παρά την προσπάθεια αναβίωσής του, τελικά στις 25-10-1865 δεκαέξι βουλευτές κατέθεσαν πρόταση στην Βουλή με σκοπό «... να καταργηθή το σώμα τούτο, ούτινος η δημιουργία, από των πρώτων ημερών, κατέστη λαομίσητος.»[3] Η πρόταση έγινε δεκτή με πλειοψηφία 3/4 και με τον νόμο ΡΙΒ' της 25ης-11-1865 καταργήθηκαν τα σχετικά άρθρα του Συντάγματος που αφορούσαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Από τα σκουπίδια της ιστορίας έγινε προσπάθεια να ανακτηθεί από τον Ελευθέριο Βενιζέλο κατά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1911. Η ίδια η αναθεώρηση ήταν μια πολιτική παρωδία. Ήταν η ανοιχτή προδοσία των λαϊκών προσδοκιών που είχαν ξεσπάσει με το κίνημα του 1909 και αποζητούσαν να ξεμπερδέψουν μια και καλή με τον ξενοκίνητο θεσμό της μοναρχίας. Εκεί όπου οι λαϊκές μάζες ζητούσαν Συντακτική Εθνοσυνέλευση και νέο Σύνταγμα για να απαλλαγεί ριζικά η χώρα από την μοναρχία και τους θεσμούς της, ο Βενιζέλος, πιστός στις προσταγές των Βρετανών, προχώρησε σε αναθεωρητική βουλή για να μην αναθεωρηθούν οι βασικές διατάξεις του Συντάγματος του 1864, που προστάτευαν τον θεσμό της μοναρχίας. Για να μην χάσουν δηλαδή τα βρετανικά συμφέροντα τον τοποτηρητή της εθνικής υποτέλειας των Ελλήνων.

Στις 25 Απριλίου 1911 κατετέθη στην Βουλή η τρίτη έκθεση της επί της Αναθεωρήσεως του Συντάγματος Επιτροπής, η οποία είχε ως Πρόεδρο τον Στέφανο Δραγούμη και ως Εισηγητή τον βουλευτή Αττικοβοιωτίας, Κωνσταντίνο Ρακτιβάν, τον μετέπειτα πρώτο Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Στην εισαγωγή αυτής της έκθεσης σημειώνεται ότι: «Το Συμβούλιον όμως της Επικρατείας, ούτινος έχει ανάγκη η σημερινή διοίκησις, κοινόν έχει μετά του παλαιού μόνον την ονομασίαν και ουδέν πλέον» και αναπτύσσει επιχειρήματα υπέρ της αναγκαιότητας του θεσμού.

Η προσπάθεια του Βενιζέλου να επαναφέρει το θεσμό του ΣτΕ συνάντησε ισχυρή αντίσταση. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε:

Π. Κασσίμης: «Είναι θεσμός λαομίσητος, αντίκειται στο δημοκρατικόν πνεύμα… Το Συμβούλιον της Επικρατείας θα είνε ο τάφος του θάρρους και του ανδρισμού των πολιτικών ανδρών, τούτο σημαίνει μείωσιν των εθνικών δυνάμεν, θα καταψηφίσω τον θεσμόν μετά του αυτού αγρίου φανατισμού, μεθ’ ου θα καταψηφίζω πάντα θεσμόν τείνοντα εις περιορισμόν των λαϊκών ελευθεριών, της λαικής αναπτύξεως και εις δημιουργίαν τιμαριωτικών συνθέσεων εν δημοκρατουμένη πολιτεία, ως η ημετέρα.»[4]

Ι. Πατσουράκος: «Αναξιοπρεπές είνε να συζητή ήδη η Βουλή επί θεσμού, δις δοκιμασθέντος και καταπέσαντος. Μόνον απολυταρχική Κυβέρνησις ηδύνατο να εισηγηθή και να υποστηρίξη πάλιν τοιούτον θεσμόν… Εν τη Ελληνική δε αρχαιότητι υπήρχε τοιούτον συμβούλιον αλλά μόνον επί απολυταρχίας… Ιδρύθη, κατηργήθη, ιδρύεται και πάλιν ήδη, αλλά θα καταργηθή και πάλιν. Και θα καταργηθή, ουχί βεβαίως δι’ εξεγέρσεως ειρηνικής.»[5]

Ένας από τους υπέρμαχους της ανασύστασης του ΣτΕ, ο Π. Μυρλόπουλος έλεγε: «Επανελήφθησαν κατά του θεσμού όσα και άλλοτε. Αλλά τότε είχον λόγον. Νυν όχι. Η Συνέλευσις του 64, η καθιερώσασα τους άκρως φιλελεύθερους θεσμούς, οίτινες μας διέπουν σήμερον, απέρριψε δια ψήφων 2 τον θεσμό του Συμβουλίου. Κατεδίκασεν αυτόν ως δήθεν αντικείμενον εις το φιλελεύθερον καθεστώς. Και όμως θα ήτο φραγμός κατά των ακολασιών του καθεστώτος τούτου. Διότι αύται μας έφερον εις ο σημείον ευρισκόμεθα σήμερον, πιστεύω τούτο αδιστάκτως, η τρομερά και πρόδηλος κατάχρησις, η καταστρατήγησις και εκμετάλλευσις του άνευ ουδενός περιορισμού φιλελευθέρου τούτου καθεστώτος εδημιούργησε την δυστυχίαν της νέας Ελλάδος.»[6]

Αυτή ήταν η ουσία της λογικής πίσω από την ανασύσταση του ΣτΕ. Η Ελλάδα της εποχής ήταν πολύ φιλελεύθερη(!) και δεν το άντεχε. Η πολύ ελευθερία έβλαπτε τον τόπο και δημιουργούσε «καθεστώς ακολασίας». Έπρεπε λοιπόν να ενισχυθεί η εκτελεστική εξουσία έναντι της Βουλής και για νομιμοποιηθεί κάτι τέτοιο χρειαζόταν το ΣτΕ: «Φιλελεύθερος, ενισχυτικός της αυτοτέλειας της Εθνικής αντιπροσωπείας, της δυνάμεως και της εξουσίας του Υπουργού – εξασφαλίζων την νομιμότητα της εξουσίας ταύτης – φρουρός της νομιμότητος των οργάνων της εξουσίας θα είνε το Συμβούλιον.»[7]

Τελικά, το Συμβούλιο της Επικρατείας, όπως το γνωρίζουμε σήμερα, προβλέφθηκε για πρώτη φορά στο Σύνταγμα του 1911, όπου ανάμεσα στα άλλα προβλεπόταν ότι «η γνώμη του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν είναι υποχρεωτική δια τον  Υπουργόν» (άρθρο 84) και «τα τακτικά μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας διορίζονται δια βασιλικού διατάγματος προτάσσει του Υπουργικού Συμβουλίου» (άρθρο 86). Με άλλα λόγια το Συμβούλιο της Επικρατείας, ο «φρουρός της νομιμότητος των οργάνων της εξουσίας» ιδρύθηκε υπό τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης και του βασιλιά.

Μπορεί το ΣτΕ να ιδρύθηκε με το Σύνταγμα του 1911, αλλά για μια σειρά ιστορικούς λόγους δεν άρχισε να λειτουργεί παρά το 1929. Η Ελλάδα έως τότε είχε περάσει μια ολόκληρη δεκαετία συνεχών πολέμων, τον «εθνικό διχασμό» όπου η άρχουσα τάξη χωρίστηκε σε δυο μερίδες ανάλογα με τις εξαρτήσεις της από τους μεγάλους αντιπάλους του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, την μικρασιατική καταστροφή του ελληνισμού για χάρη κυρίως των αγγλογαλλικών βλέψεων στην περιοχή και βρισκόταν μπροστά στην επικείμενη κατάρρευση και χρεοκοπία της. Αυτήν ακριβώς την στιγμή «θυμήθηκε» ο Βενιζέλος την σύσταση του ΣτΕ.

Ο λόγος που έσπρωξε τον Βενιζέλο στην ίδρυση του ΣτΕ το 1929 τον εξηγεί ο ίδιος στην ομιλία του κατά την πρώτη συνεδρίαση της 17ης Μαΐου: «Δυστυχώς, κύριοι, ο ελληνικός λαός ζήσας τόσους αιώνας υπό ξένην δουλείαν εσυνήθισε να θεωρή το κράτος εχθρικόν, όπως πράγματι ήτο, ο δε αιών της ελευθερίας δεν κατώρθωσε να του μεταβάλη εντελώς την ψυχολογίαν αυτήν. Εάν κατορθώσωμεν και είμαι βέβαιος ότι θα το κατορθώσωμεν δια του συμβουλίου της επικρατείας να εμπνεύσωμεν και εις τον τελευταίον πολίτην που κατοικεί εις τα απώτατα του κράτους ότι «υπάρχουν δικασταί εις τας Αθήνας» που προστατεύουν κάθε πολίτην αδικούμενον από οιονδήποτε διοικητικόν όργανον και από την κυβέρνησιν αυτήν χωρίς να έχη ανάγκην ο πολίτης να προσφεύγη εις πλάγια μέσα και εις την υποστήριξιν των ισχυρών της ημέρας δια να εύρη το δίκαιόν του, βεβαιωθήτε ότι εγκαινιάζομεν ένα σταθμόν ιστορικόν, τον ιστορικώτερον ίσως σταθμόν της ζωής μας από αιώνος.»[8]

Με άλλα λόγια χρειαζόταν η κυβέρνησή του μια βιτρίνα νομιμοφάνειας που θα έπειθε τον ελληνικό λαό ότι υπάρχει «κράτος δικαίου». Σε μια εποχή όπου η συνταγματική νομιμότητα είχε πάει κατά διαόλου και οι κυβερνήσεις αυθαιρετούσαν επιβάλλοντας αναγκαστικούς νόμους. Ο Βενιζέλος ήταν εχθρός της δημοκρατικής έννομης τάξης, δεν καταλάβαινε γιατί θα πρέπει να υποτάσσεται η εκτελεστική εξουσία στο κοινοβούλιο και στους συνταγματικούς κανόνες. «Η σημερινή εκτελεστική εξουσία είναι ανίκανος να ανταποκριθεί προς τα καθήκοντά της, ευρισκόμενη υπό την πλήρη εξάρτησιν της νομοθετικής εξουσίας, η οποία επηρεάζεται πάλιν από την ανάγκην να μη δυσαρεστήση τας διαφόρους εκλογικάς ομάδας, δια να μη διακινδυνεύση η επανεκλογή των αποτελούντων αυτήν βουλευτών… Πρέπει και εις την εκ της πλειοψηφίας τής Βουλής σχηµατιζοµένην Κυβέρνησιν νά δοθή µείζων ελευθερία κινήσεως. Πρέπει να δύναται να θέτη Νόµους, αφού γνωµοδοτήσουν επ' αυτών τό
Οικονοµικόν Συµβούλιον καί το Συµβούλιον τής Επικρατείας.»[9] 

Να γιατί ήθελε στην πραγματικότητα το ΣτΕ ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Άλλωστε την εποχή εκείνη τον είχε συνεπάρει το φασιστικό καθεστώς Μουσολίνι στην Ιταλία. Γι’ αυτό και είχε φροντίσει από την 23ην Σεπτεμβρίου 1928 να υπογράψει με τον ίδιο τον Μουσολίνι στην Ρώμη το Ελληνοϊταλικό σύμφωνο φιλίας. «Το φασιστικόν καθεστώς επεφύλαξεν εξαιρετική υποδοχήν εις τον Έλληνα πρωθυπουργόν, εις τον οποίον απενεμήθη και το ανώτατον ιταλικόν παράσημον,» όπως μας πληροφορεί ο δημοσιογράφος και φίλος του Βενιζέλου Γρ. Δαφνής.[10] Βέβαια, ο Βενιζέλος δεν ακολουθούσε απλά μια δική του ανεξάρτητη πολιτική, αλλά εξυπηρετούσε ταυτόχρονα και τα Βρετανικά συμφέροντα, που δεν έπαψε να υπηρετεί έως τον θάνατό του. Η Βρετανία εκείνη την εποχή έσπρωχνε την Ελλάδα σε διαχυτικές σχέσεις με το καθεστώς Μουσολίνι, μήπως και αποσπάσει τον Ντούτσε από τις αγκάλες του Χίτλερ, τουλάχιστον όσον αφορά την λεκάνη της Μεσογείου.

Κι έτσι επιτρεπόταν στον Βενιζέλο να ονειρεύεται μια φασιστική Ελλάδα κατά το πρότυπο της Ιταλίας του Μουσολίνι. Το 1933 σε μια στιχομυθία ανάμεσα στον Πλαστήρα και στον Βενιζέλο, όπου ο πρώτος ανακοινώνει στον δεύτερο την πρόθεσή του να επιβάλλει στην Ελλάδα δικτατορία, όμοια μ’ αυτήν της φασιστικής Ιταλίας με το επιχείρημα ότι «θα κάνουμε ότι και στην Ιταλία, που χάρις στον Φασισμό προοδεύει,» ο Βενιζέλος αρκέστηκε να του πει: «Η Ιταλία πηγαίνει καλά, διότι εκεί υπήρχε δικτάτωρ, ενώ στην Ελλάδα δεν υπήρχε δικτάτωρ.»[11]

Η στάση των ελληνικών δικαστηρίων μπρος στις απανωτές παραβιάσεις της συνταγματικής τάξης ήταν απολύτως συμβιβαστική. Τον δρόμο άνοιγε, ως συνήθως, ο Άρειος Πάγος, ο οποίος δικαιολόγησε την προσφυγή στα αναγκαστικά διατάγματα υποστηρίζοντας ότι σε περίπτωση άμεσης απειλής κατά του κράτους – που αποτελεί τον «υπέρτατο» νόμο – η εκτελεστική εξουσία έχει όχι μόνο το δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση να εκδίδει αναγκαστικά διατάγματα με περιεχόμενο νόμου, ακόμη κι αν παραβιάζονται ρητές συνταγματικές διατάξεις.[12] Έτσι, «η ελληνική νομολογία των δεκαετιών του 1920 και του 1930 κατασκεύασε ένα δίκαιο ανάγκης, με γνώμονα το οποίο ανέχθηκε την προσφυγή σε μιαν αυτόνομη κυβερνητική νομοθεσία, της οποίας η εκτελεστική εξουσία έκανε συχνά χρήση, κατά τρόπο δυσανάλογο προς τη σοβαρότητα της συγκεκριμένης συγκυρίας.»[13]

Η «κατάσταση πολιορκίας» με βάση την οποία επέβαλε το 1924-25 την δικτατορία του ο Πάγκαλος, η δικτατορία του στρατηγού Κονδύλη το 1935 με το ψευτοδημοψήφισμα που έφερε πίσω τον βασιλιά, αλλά και η δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά (1936-1941), βασίστηκαν σε αναγκαστικούς νόμους και βασιλικά διατάγματα που έσπευσαν να νομιμοποιήσουν τόσο ο Άρειος Πάγος, όσο και το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ο Σπ. Λιναρδάτος γράφει: «Τα δυο διατάγματα με τα οποία οι Γεώργιος και Μεταξάς κήρυσσαν τη δικτατορία ήταν και τυπικά άκυρα… Παρ’ όλα αυτά δε βρέθηκε ούτε ένα δικαστήριο, ούτε ένας δικαστής να διακηρύξει την αντισυνταγματικότητα των διαταγμάτων της δικτατορίας. Όταν εκατοντάδες απλοί Έλληνες πήγαιναν στην εξορία, βασανίζονταν, πέθαιναν γιατί δεν δέχονταν να υποκύψουν στους εκβιασμούς του Μανιαδάκη και των χαφιέδων του, δε βρέθηκε ούτε ένας «φρουρός της νομιμότητος» να αντιταχθεί, με θυσία της θέσης του ή και της προσωπικής του, σε ανάγκη, ελευθερίας, στις αυθαιρεσίες της εκτελεστικής εξουσίας.»[14]

Στην ίδια ακριβώς κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα. Η κατάλυση ακόμη κι αυτού του μισερού και μίζερου κοινοβουλευτισμού της μεταπολίτευσης από τους κυβερνώντες, οι οποίοι κυβερνούν με σωρεία αναγκαστικών νόμων που σήμερα ονομάζονται Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και η αναγωγή σε «υπέρτατο νόμο» της θέλησης και των προσταγών από την τρόικα έχουν βρει την πλήρη δικαίωσή τους από το ΣτΕ και τον Άρειο Πάγο σε βαθμό κακουργήματος. Να μου το θυμηθείτε: δεν είναι μακριά η μέρα όπου το ΣτΕ θα νομολογήσει υπέρ της επίσημης κατάλυσης του ελληνικού κράτους υπέρ της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας και της κατάλυσης και των τελευταίων τυπικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού σ’ αυτόν τον τόπο που μόνο οι αγωνιστές Έλληνες επιμένουν να θεωρούν και να υπερασπίζονται σαν πατρίδα.

Τόσο το ΣτΕ, όσο και ο Άρειος Πάγος, έχουν πάψει προ πολλού να εκφράζουν τον ελληνικό λαό. Αντίθετα σαν θεσμοί είναι υπόλογοι στον ελληνικό λαό, του οποίου έχει απομείνει μόνο το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος (άρθρο 120) για να υπερασπιστεί τον εαυτό του και τα δικαιώματά του σ’ αυτόν τον τόπο.

ΚΑΖΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

[1] Θεοδώρου Φλογαίτου, Εγχειρίδιον Συνταγματικού Δικαίου, Αθήνησι, 1879, σ. 110 (υποσημείωση).
[2] Γ. Αγγελίδη, «Καθίδρυσις και Κατάλυσις του Συμβουλίου της Επικρατείας επί Όθωνος», Αρχείον Δ. Καλλιτσουνάκη, Αθήνα, 1956, σελ. 651.
[3] Γιάννη Αγγελίδη, «Ιστορικά για το Συμβούλιο της Επικρατείας 1864-1865», Τιμητικός Τόμος του Σ.τΕ, Αθήνα: 1979, Ι, σ. 87.
[4] Πρακτικά της Βουλής (Διπλή Αναθεωρητική), Εν Αθήναις, 1911, σ. 1077-1078.
[5] Ό. Π., σ. 1082.
[6] Στο ίδιο.
[7] Ό.Π., σ. 1083.
[8] Ελεύθερον Βήμα της 18ης Μαΐου 1929.
[9] Σ. Στεφάνου, Ελευθερίου Βενιζέλου Πολιτικαί Υποθήκαι, Αθήναι, 1965, σ. 115.
[10] Γρηγορίου Δαφνή, Η Ελλάς Μεταξύ Δυο Πολέμων, 1923-1940, Αθήνα, 1965, Β, σ. 52.
[11] Ό. Π., σ. 183.
[12] Απόφαση Αρείου Πάγου υπ’ αρίθμ. 93 του 1919.
[13] Νίκος Αλιβιζάτος, Οι Πολιτικοί Θεσμοί σε Κρίση 1922-1974. Όψεις της Ελληνικής Εμπειρίας, Αθήνα, 1995, σ. 81.
[14] Σπύρου Λιναρδάτου, 4η Αυγούστου, Αθήνα, 1966, σ. 39-40

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, η ακροδεξιά στην εξουσία

                

Του Κώστα Βαξεβάνη
Ήταν πολύ ευγενική η χειρονομία του Ευάγγελου Βενιζέλου να επιτρέψει στον Αντώνη Σαμαρά, να είναι πρωθυπουργός στην κυβέρνησή του. Ο ίδιος ανέλαβε την Αντιπροεδρία και το Υπουργείο Εξωτερικών. Συνολικά λοιπόν, σε μια κυβέρνηση με 41 μέλη (την ώρα που απολύονται από το Δημόσιο χιλιάδες) το ένα τέταρτο καταλαμβάνεται από επιλογές του Βενιζέλου. Για να μην μιλήσουμε γι αυτούς από τη ΝΔ, που δεν έχουν τη θέση που θα ήθελαν εξαιτίας των απαιτήσεων του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ.
Προφανώς και το μεγάλο θύμα είναι ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε ως μπαμπούλας στην αρχή και στη συνέχεια ως σφαχτάρι σε αυτό τον επικείμενο ανασχηματισμό. Όταν Κουβέλης και Βενιζέλος είχαν συμφωνήσει από κοινού να πιέσουν τον Σαμαρά μετά τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, διέρρευσαν το όνομα του Αβραμόπουλου, ως αυτού που θα πρότειναν για την πρωθυπουργία για να μην πάμε σε εκλογές. Έντρομος ο Σαμαράς είχε επικοινωνήσει με τον Αβραμόπουλο ο οποίος τον διαβεβαίωσε πως τιμά το συμβόλαιο τιμής μαζί του και δεν θα αποδεχθεί τέτοιο ρόλο αποστάτη.
Αλλά η τιμή του Βενιζέλου είναι κάτι διαφορετικό και έτσι όχι μόνο απαίτησε το ΥΠΕΞ, όχι μόνο ζήτησε να είναι μόνος Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και να μην είναι και ο Αβραμόπουλος,αλλά ανάγκασε και τον Σαμαρά να εννοεί πια άλλο πράγμα λέγοντας «συμβόλαιο τιμής».
Σκούπισαν λοιπόν βιαστικά στη Συγγρού τις κόκκινες γραμμές ενθύμιο Κουβέλη και κρέμασαν απ έξω το πράσινο φωτάκι για να σηματοδοτήσουν αυτή την εκπόρνευση που θέλει να λέει ο ένας ότι οδήγησε τον άλλο. Έτσι ο Σαμαράς λέει πως διασώθηκε κάνοντας το ΠΑΣΟΚ μια δεξιά συνιστώσα της ακροδεξιάς πολιτικής του και ο Βενιζέλος πως ανάγκασε τη ΝΔ να σκύψει και να προσκυνήσει το βουλιμικό πολιτικό, και μάλιστα κενό ψηφοφόρων, εγώ του.
Η αλήθεια είναι πως ο Βενιζέλος κατάφερε το μέγιστο των αξιώσεών του. Χωρίς να εκπροσωπεί τίποτα πολιτικά, έσυρε το Σαμαρά ενάντια στο κόμμα του,αφού τον πέρασε από μια πρωτοφανή διαδικασία παζαριών και εκβιασμών. Το αποτέλεσμα είναι, η κυβέρνηση που σχηματίστηκε και η οποία εκπροσωπεί την μνημονιακή πολιτική όπως θα την διατυπώσει το κυβερνητικό σχήμα στο οποίο στριμώχνονται Σαμαρικοί, Καραμανλικοί, Μητσοτακικοί και βέβαια Βενιζελικοί. Με αυτή την τρομερή εργονομία πολιτικής θα επιχειρηθεί να δημιουργηθούν ως τις επόμενες εκλογές οι νέοι δράκοι από τους οποίους θα κινδυνεύουμε.
Είναι βέβαιο πως αν ο Βενιζέλος χρησιμοιούσε τους πολιτικούς εκβιασμούς για να περάσει ας πούμε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που λέει ότι απαιτούσε θα το είχε καταφέρει.Αλλά προφανώς ο σκοπός του ήταν η εξουσία. Σε αυτό το μόρφωμα λοιπόν που δημιουργήθηκε με κεφάλι Σαμαρά και σώμα Βενιζέλου, σε αυτό τον κέρβερο του πολιτικού αμοραλισμού,θα ριχτούν για εξολόθρευση όλες οι κοινωνικές ευαισθησίες.
Ο Βενιζέλος, αφού έκανε τη ΝΔ άνω κάτω, επέλεξε για τον εαυτό του το ρόλο του ΥΠΕΞ. Έτσι αφ ενός βγαίνει από το πλάνο ελέγχου της τρόικας και επιχειρεί μια διεθνή διάσωση. Το επόμενο διάστημα μέσω των εθνικών θεμάτων που θα προκύψουν θα χρειαστεί να κάνει χειρισμούς. Ας θυμηθούμε δύο χειρισμούς που έκανε ο Βενιζέλος σε θέματα που αφορούσαν τον «ξένο» παράγοντα. Το σκάνδαλο των υποβρυχίων και το σκάνδαλο της SIEMENS. Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα έπρεπε να αποζημιωθεί, αλλά τα θέματα έληξε υπέρ των Γερμανών ο Βενιζέλος. Αν κατά τον ίδιο τρόπο διευθετήσει τα εθνικά θέματα, τότε θα γίνει αρκετά αγαπητός σε ξένους κύκλους που φαντάζομαι πιστεύει πως θα τον διασώσουν.
Η λειτουργία των προσώπων σε αυτό το σχήμα προφανώς και δεν έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία. Απλώς η επιλογή τους σηματοδοτεί συμβολισμούς για την αξιοκρατία του «Κυβερνητικού Δημοσίου». Έτσι για παράδειγμα μπορεί να έφυγε ο γίγαντας του Πολιτισμού Κώστας Τζαβάρας από το Υπουργείο, αλλά την Υγεία (και τις φαρμακευτικές) ανέλαβε η Μοιραράκη της πολιτικής Άδωνις Γεωργιάδης. Μπορεί να εξαφανίστηκε ο καραμανλικός Στυλιανίδης αλλά στο λάκο των απολύσεων ρίχτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι συμβολισμοί στη νέα κυβέρνηση θα ήταν πιο εξώφθαλμοι αν ο Σαμαράς επέλεγε να υπουργοποιήσει τον Κώστα Πρέκα και τον Κίμωνα Κουλούρη.
Ζούμε την εποχή που θα ακούς να παίζει «Καρμινα Μπουράνα» και δεν θα ξέρεις αν από τους καπνούς θα αναδυθεί ο Βενιζέλος ή ο Άδωνις!
Αυτό που πρόκειται να γίνει στη ΝΔ εξαιτίας του Βενιζέλου και αυτό που ο Σαμαράς αποδέχεται ως αναγκαίο κακό, το ξέρει. Ο Σαμαράς ζει με το σύνδρομο καταδίωξης ότι η σύγκρουση με τον Βενιζέλο όχι μόνο θα τον ρίξει απ την κυβέρνηση αλλά θα στρέψει και το επιχειρηματικό καταστημένο με το οποίο συνδέεται στενά,εναντίον του.Και δεν θέλει να περάσει ξανά τον καταθλιπτικό χειμώνα που ακολούθησε την βραχύβεια Πολιτική του Άνοιξη.
Αυτό που ξέρει ο Σαμαράς είναι αυτό που έχει πει στις 4 Μαίου του 2012 για το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ: «Δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ, για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα. Αν κάναμε κυβέρνηση μαζί με το ΠΑΣΟΚ, θα ήμασταν αιχμάλωτοι της δικής του πολιτικής». Έτσι ακριβώς.

Δευτέρα 24 Ιουνίου 2013

Το σύνδρομο της Αθήνας


του Κώστα Βαξεβάνη
Μπορεί η πολιτική να ερμηνευτεί με όρους ψυχολογίας; Αν απαντήσουμε καταφατικά, τότε αυτόματα ερμηνεύουμε την πολιτική ως διαδικασία διαθέσεων που δεν έχει καμία σχέση με συμφέροντα, κοινωνικές διαφορές ή επίλυση αντιθέσεων. Η «ψυχολογικοποίηση» της πολιτικής με τον ίδιο αυτόματο τρόπο απαλλάσσει αυτούς που την ασκούν από τις ευθύνες. Ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς, με μια τέτοια ερμηνεία έχουν τα «ψυχολογικά» τους και ο καλύτερος που θα μπορούσε να επιλεγεί για πρωθυπουργός θα ήταν κάποιος δάσκαλος της γιόγκα, άντε και οι Ατενίστας, οι οποίοι εκτός από το να ξεκολλάνε τσίχλες από τα μάρμαρα του Ηρωδείου θα είχαν και την καλή διάθεση να αγκαλιαστούν με τον Βορίδη, διδάσκοντάς του πως με το τσεκούρι μπορείς να κόβεις και ξύλα αντί να κυνηγάς πολιτικούς αντιπάλους.
Ωστόσο, εδώ και καιρό, αντιλαμβάνομαι όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα ως ένα από τα συμπτώματα ενός συνδρόμου. Το Σύνδρομο της Αθήνας, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης σε μαζική εφαρμογή. Τον Αύγουστο του 1973, ο Γιαν Έρικ Όλσον εισέβαλε σε μια τράπεζα της Στοκχόλμης για να κάνει ληστεία. Τελικά η ληστεία κατέληξε σε ομηρία 4 ανθρώπων, τους οποίους κράτησε με τη βία επί 131 ώρες. Όταν η περιπέτεια τελείωσε, οι όμηροι παρουσίασαν μια πολύ περίεργη συμπεριφορά. Άρχισαν να υποστηρίζουν ανοιχτά τους θύτες τους. Έδειχναν μια περίεργη οικειότητα μαζί τους και μίλησαν στους αστυνομικούς με τα καλύτερα λόγια γι” αυτούς. Η πρακτική αυτή δεν είχε καμία λογική εξήγηση και αναλύθηκε από τους ψυχολόγους ως ένα σύνδρομο.
Το θύμα αρχικά φοβάται τον θύτη του και πιστεύει πως, αν ευθυγραμμιστεί μαζί του, αν εκπληρώσει όλες τις απαιτήσεις του, δεν κινδυνεύει. Αρνείται την πραγματικότητα όπως εξελίσσεται με τον ίδιο σε κίνδυνο και αρχίζει να πιστεύει πως κάθε προσπάθεια σωτηρίας του από άλλους είναι βλαπτική. Κινδυνεύει δηλαδή όχι από τον θύτη, αλλά από αυτούς που θα προσπαθήσουν να τον σώσουν.
Από αυτούς και μόνο από αυτούς μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή του. Στο τελευταίο στάδιο, το θύμα συμπάσχει με τον θύτη του, δικαιολογεί τις πράξεις του και θεωρεί πως η επιμονή για τιμωρία του εγκληματία είναι η αιτία για όσα ζει.
Έχω την εντύπωση πως η Ελλάδα βιώνει το Σύνδρομο της Στοκχόλμης. Πέρασε όλα τα στάδια του φόβου, της ταύτισης με τον θύτη και της ακράδαντης πίστης πως δεν συμβαίνει τίποτα κακό. Πως όλα τα κακά θα συμβούν αν κάποιος αποφασίσει να τα βάλει με τους εγκληματίες που την κρατούν όμηρο. Η πραγματική σωτηρία της φαντάζει ενέργεια βλαπτική, και οφείλει να αποδεχτεί αυτόν που την κρατά όμηρο ως αυτόν που θέλει το καλό της. Φοβάμαι μήπως σε λίγο η Ελλάδα αρχίσει να συμπάσχει με τον Βενιζέλο και αρχίσει να κατανοεί τον Σαμαρά. Ακόμη χειρότερα, μήπως ταυτιστεί με τις απόψεις πως ο Άδωνις Γεωργιάδης πουλάει 5 κιλά βιβλία προς 10 ευρώ (μαζί βεβαίως με τη Βίβλο του Πλεύρη) για να σώσει την Ελλάδα.
Η πολιτική δεν ερμηνεύεται με όρους ψυχολογίας. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν και την ψυχολογία και τις πεποιθήσεις τους σύμφωνα με όσα αντιλαμβάνονται ότι συμβαίνουν γύρω τους, αλλά πολλές φορές για να μην αποδεχτούν ότι συμβαίνουν. Αυτός ενδεχομένως είναι
ο λόγος που αγοράζουν DVD πιστεύοντας πως αγοράζουν εφημερίδες και παρακολουθούν ακόμη την κυβερνητική προπαγάνδα πιστεύοντας πως βλέπουν τηλεόραση. Και βέβαια αυτός είναι ο λόγος που 214 δικογραφίες που αφορούν υπουργούς, όπως θα δείτε σε αυτό το τεύχος, «ξεπλένονται» από την ίδια τη Βουλή. Κλέφτες, απατεώνες και υποκριτές της πολιτικής θα μπορούν να παριστάνουν τους αθώους, ενώ στην πραγματικότητα δεν δικάστηκαν ποτέ.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΖΑΚΗ...


Μεγάλη μας τιμή!

Ένα από τα γνωστά τρωκτικά του διαδικτύου μας, το Strategy Report, το οποίο είναι γνωστό για τις διασυνδέσεις του με το "βαθύ κράτος" μας έκανε την ιδιαίτερη τιμή να ασχοληθεί μαζί μας:

"Οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν στηρίζονται …στην ΕΡΤ για συλλογή πληροφοριών από ανοικτές πηγές ή έγκαιρη προειδοποίηση. Απάντηση στα ευφάνταστα σενάρια που κυκλοφορούσαν τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο έδωσε επιτέλους το ΓΕΕΘΑ, το οποίο σε ανακοίνωσή του επισημαίνει τα εξής: «Σε συνέχεια δημοσιευμάτων περί δήθεν επηρεασμού των Ενόπλων Δυνάμεων από την προσωρινή παύση εκπομπής της Κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, το ΓΕΕΘΑ διευκρινίζει ότι το συγκεκριμένο γεγονός δεν έχει καμία απολύτως επίπτωση στην λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων». Το τελευταίο ανεύθυνο δημοσίευμα υπογράφεται από γνωστό αυτόκλητο και ανεπάγγελτο γκουρού επί των οικονομικών, πρώην θαμώνα των Εξαρχείων, που χτίζει πολιτική καριέρα με συνωμοσιολογίες. Πρόκειται για τον ίδιο που σε ραδιοφωνική εκπομπή είχε ισχυρισθεί ότι υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της αποβίβασης …τεθωρακισμένων και κοντοκουρεμένων ανδρών της Ευρωπαϊκής Χωροφυλακής στην Ηγουμενίτσα για την επιβολή των Μνημονίων! Παρόμοιες ανεύθυνες απόψεις διατύπωσαν διάφοροι απόστρατοι, υποστηρίζοντας ότι η ΕΡΤ παρέχει στρατηγικού επιπέδου πληροφορίες από ανοικτές πηγές (ΟSINT) σε πραγματικό χρόνο. Προφανώς οι συγκεκριμένοι απόστρατοι αγνοούν ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΓΕΕΘΑ δεν χρειάζονται την ΕΡΤ για τη συλλογή πληροφοριών από ανοικτές πηγές στην εποχή των δορυφόρων και του ιντέρνετ…"

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι νιώθουμε ιδιαίτερη υπερηφάνεια και μεγάλη τιμή που ασχολήθηκαν με εμάς τους ασήμαντους συνωμοσιολόγους, αυτοί που νέμονται το υπουργείο άμυνας και τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας επί δεκαετίες. Αυτοί που επάγγελμά τους είναι να εκπροσωπούν ξένα συμφέροντα και να υπηρετούν τις πιο διεφθαρμένες πολιτικές αυλές. Αυτοί που ξέρουν μόνο να ατιμάζουν το εθνόσημο και την στολή του Έλληνα αξιωματικού. Αυτοί που ξέρουν μόνο να είναι "γέσμεν" και να ξεπουλάνε την πατρίδα σε κάθε περίσταση. Αυτοί λοιπόν ασχολήθηκαν μαζί μας. Ω, τι μέγιστη τιμή!

Στα σοβαρά τώρα: Η ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ δεν αναφέρεται σε τίποτε συγκεκριμένο, απ' όσα είπαμε. Δηλώνει απλά ότι δεν έχει δημιουργηθεί πρόβλημα στις ένοπλες δυνάμεις από την προσωρινή παύση εκπομπής της Κρατικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Να μας επιτρέψετε να μην τους πιστέψουμε. Όταν ένας Α/ΓΕΕΘΑ κατεβαίνει και ατιμάζει την στολή του για να αντιμετωπίσει απεργούς την ώρα που οι πολιτικοί του προϊστάμενοι κρύβονται, συγνώμη αλλά για εμάς ο κύριος αυτός δεν έχει κανένα, μα κανένα εκτόπισμα ούτε καν ανδρισμού. Όταν κανένας από τους "αξιότιμους" αρχηγούς δεν έχει αρθρώσει λέξη για την άνευ όρων και αμετάκλητη παράδοση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας, που υποτίθεται ότι έχουν ορκιστεί να διαφυλάττουν, τότε να με συγχωρείται αλλά δεν θα πάρουμε καμιά τους ανακοίνωση στα σοβαρά. Όταν οι επικεφαλής του ΓΕΕΘΑ παρακολουθούν ανέμελα την τρομακτική υποβάθμιση των στελεχών των ενόπλων δυνάμεων, που γίνεται σκόπιμα για να επικρατήσει η αναξιοπρέπεια της εξαθλίωσης και όσοι υπηρετούν τον κατακτητή να στρατολογούν ελεύθερα μισθοφόρους από τις τάξεις των ενόπλων δυνάμεων ώστε να τους χρησιμοποιήσουν ως δυνάμεις κατοχής της Ελλάδας, τότε να μας επιτρέψετε να τους θεωρούμε απλά επίορκους και υπόλογους στον ελληνικό λαό.

Και είναι σίγουρο ότι θα έρθει ο καιρός να λογοδοτήσουν. Όποιος πιστεύει ότι θα την σκαπουλάρει όντας συνεργός στα μεγαλύτερα εγκλήματα δοσιλογισμού και προδοσίας που έχουν συντελεστεί στην πατρίδα μας από την εποχή της πρώτης ναζιστικής κατοχής, τότε απλά είναι αφελής. Οι χιλιάδες νεκροί, εξαθλιωμένοι, άνεργοι και νέοι μετανάστες που στοιχίζει το νέο καθεστώς κατοχής θα πρέπει να δικαιωθούν έναντι όλων όσοι συνέπραξαν στην εγκαθίδρυσή του. Η μεγαλύτερη γενοκτονία που έχει αντιμετωπίσει ο ελληνισμός, ο ελληνικός λαός στη νεότερη ιστορία του θα πρέπει να βρει την δικαίωσή της στην τιμωρία όλων των ενόχων και συνενόχων, συνεργών και συνεργατών του καθεστώτος νέας κατοχής και συστηματικής διάλυσης της χώρας. Κι όποιος νομίζει ότι τα πολιτικά του βύσματα, ή οι σχέσεις του με το ντόπιο "βαθύ κράτος", ή της Γερμανίας, ή των ΗΠΑ, θα τον βοηθήσουν να την σκαπουλάρει, τότε βρίσκεται σε πλάνη οικτρά.

Τέλος, αυτά που είπαμε εν συντομία είναι τα εξής απλά:

Πρώτο: με τον ΟΤΕ στα χέρια της Deutsche Telecom οι επικοινωνίες των ενόπλων δυνάμεων, όπως και την χώρας εν γένει, βρίσκονται στα χέρια του Βερολίνου και όχι σε ελληνικά κρατικά χέρια. Όποιος θεωρεί ότι είναι το ίδιο, τότε είναι σίγουρο ότι οι Τσαλάκογλου, Λογοθετόπουλοι και Ράλληδες ήταν πατριώτες.

Δεύτερο: ο ΟΤΕ της Deutsche Telecom έπαιξε βρώμικο ρόλο στο κλείσιμο του σήματος εκπομπής της ΕΡΤ κατά παραγγελία της κυβέρνησης. Αυτό αποτελεί και καταγγελία των εργαζομένων του ΟΤΕ.

Τρίτο: η ΕΡΤ αποτελεί τον βασικό πάροχο δορυφορικών και μη συχνοτήτων εικόνας προς τις ένοπλες δυνάμεις. Το κλείσιμο της ΕΡΤ και η πτώση σήματος υπονομεύει τις δυνατότητες επικοινωνιών και εικόνας των ενόπλων δυνάμεων σε πραγματικό χρόνο. Κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία για την διαχείριση κρίσεων.

Μιλάμε για διαχείριση κρίσης. Crisis management, ή Krisenmanagement στις γλώσσες των αφεντικών του ΓΕΕΘΑ και των πρακτόρων του στο διαδίκτυο. Τι σημαίνει διαχείριση κρίσης; Η συστηματική παρακολούθηση της εξέλιξης μιας πιθανής εμπλοκής από το κεντρικό στρατηγείο με σκοπό την ορθότερη και πιο αποτελεσματική διάταξη των δυνάμεων στο πεδίο. Είναι λοιπόν ποτέ δυνατόν να γίνει η διαχείριση κρίσης απλά και μόνο με ανοιχτές πηγές; Η διαχείριση γίνεται με κλειστά ελεγχόμενα κυκλώματα επικοινωνιών και εικόνας σε πραγματικό χρόνο. Ποιος είναι ο πάροχος αυτών των κυκλωμάτων; Ο αιθέρας; Ο Θεός, ή μήπως ο Αλλάχ; Ή μήπως οι ένοπλες δυνάμεις έχουν δικά τους αποκλειστικά κυκλώματα; Οποιοσδήποτε έχει υπηρετήσει απλά στις διαβιβάσεις γνωρίζει πολύ καλά ότι ο πάροχος είναι ο ΟΤΕ - δηλαδή η Deutsche Telecom, δηλαδή το Βερολίνο - και η ΕΡΤ μέσω ειδικών συχνοτήτων. Ε, πόσο ιδιώτης - με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου - πρέπει να είσαι για να μην το καταλαβαίνεις;

Διαψεύδει τίποτε απ' όλα αυτά το ΓΕΕΘΑ; Όχι. Διαψεύδει για την υποστήριξη που παρέχει η ΕΡΤ στις επικοινωνίες των ενόπλων δυνάμεων; Όχι. Απλά λέει ότι η διακοπή λειτουργίας της ΕΡΤ δεν δημιούργησε πρόβλημα στις ένοπλες δυνάμεις. Ναι, δεν έχει δημιουργηθεί πρόβλημα, όπως ακριβώς δεν έχει δημιουργηθεί πρόβλημα και με την εφαρμογή των μνημονίων. Έστω κι αν η υποβάθμιση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, τόσο του έμψυχου δυναμικού, όσο και της υλικοτεχνικής υποδομής, όπως και των μέσων, έχει φτάσει σε αισχρό επίπεδο και συνεχίζεται ακάθεκτα χωρίς οι επικεφαλής του ΓΕΕΘΑ να θέτουν το παραμικρό πρόβλημα. Είμαστε απολύτως σίγουροι, ότι ακόμη κι όταν ολόκληρες οι ένοπλες δυνάμεις και η ίδια η χώρα θα έχουν παραδοθεί στους δανειστές και θα έχουν καταλυθεί προκειμένου να περάσει η αφομοίωση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία, το ΓΕΕΘΑ θα συνεχίζει να βγάζει ανακοινώσεις σαν κι αυτήν.

Όσο για το αφοπλιστικό σχόλιο του εν λόγω τρωκτικού ότι "οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΓΕΕΘΑ δεν χρειάζονται την ΕΡΤ για τη συλλογή πληροφοριών από ανοικτές πηγές στην εποχή των δορυφόρων και του ιντέρνετ…", πιθανών να υπονοούν δυο πράγματα: Είτε οι δορυφόροι και το ιντέρνετ είναι ελεύθερα προσβάσιμα δίκτυα που δεν χρειάζονται πάροχο, δηλαδή κάποιον να τα παρέχει στις ένοπλες δυνάμεις, πράγμα που δεν ισχύει μιας και είναι γνωστό ότι αυτά τα παρείχε - ιδίως τους δορυφόρους - η ΕΡΤ. Είτε ο τύπος εκπροσωπεί ιδιώτες πάροχους που αγωνιούν να πάρουν στα χέρια τους ότι παρείχε η ΕΡΤ και για τις ένοπλες δυνάμεις - που όλοι γνωρίζουμε τι αλισβερίσι δις ευρώ γίνεται με προμήθειες και διασυνδέσεις με ιδιωτικά συμφέροντα - και θίχτηκαν τα μάλα όταν φέραμε στην επιφάνεια το όλο θέμα. Αν ισχύει το δεύτερο και δεν πρόκειται απλά για καθ' έξη ιδιώτη - με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου - τότε άξιος ο μισθός του!

ΥΓ: Αν και προσωπικά ποτέ δεν αναφέρθηκα στην Ευρωπαϊκή Στρατοχωροφυλακή, θεωρώ μεγάλο έπαινο τους χαρακτηρισμούς ενός τέτοιου κατ' επάγγελμα τρωκτικού προς το πρόσωπό μου.

Γιατί εγκατέλειψε η ΔΗΜΑΡ ξαφνικά το πλοίο;



Σύμφωνα με πληροφορίες, τελευταία έφτασαν στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ δημοσκοπήσεις που έδειχναν σημαντική διαρροή  ψηφοφόρων της ΔΗΜΑΡ ειδικά προς τα αριστερά, με ορατό πλέον κίνδυνο να βρεθεί το κόμμα κοντά στα όρια εισόδου στη Βουλή.  
Ταυτόχρονα έρχονται πολύ δυσκολότερα...
μέτρα και απολύσεις στο Δημόσιο, προκειμένου να καλυφθούν οι νέες δημοσιονομικές τρύπες που δημιουργήθηκαν. Εκτιμήθηκε λοιπόν από τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ ότι το κόμμα δεν θα μπορούσε να αντέξει αν στήριζε αυτά τα νέα μέτρα. Το βέβαιο αποτέλεσμα θα ήταν να διαγραφεί οριστικά τόσο το κόμμα όσο και ο Κουβέλης από τον πολιτικό χάρτη. Έτσι αποφασίστηκε ξαφνικά να πηδήξουν από το κυβερνητικό πλοίο καταμεσής του πελάγου με περισσότερες πιθανότητες πολιτικής επιβίωσης από την παραμονή πάνω σ’ αυτό.
Από την άλλη μεριά, αυτή τη στιγμή στην κυβέρνηση είναι τα δύο κόμματα που από το 1974 μέχρι τώρα μας οδήγησαν στο σημερινό κατάντημα. Είναι τα δύο κόμματα που αποτελούν την καρδιά του πολιτικού συστήματος και τα οποία επιδιώκουν να αλλάξουν όλα τα άλλα γύρω τους, εκτός από τα ίδια. Δυστυχώς για μας, το αποτέλεσμα είναι εξασφαλισμένο.
(αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του χαρρυ κλυνν)

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Το καλύτερο πρωτοσέλιδο...

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ 21-06-2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
 Η αμετροέπεια και η αλαζονεία του καθεστώτος κατοχής και της εσωτερικής τρόικας που το εκφράζει, το οδήγησε τελικά να βάλει «τρικλοποδιά» στον εαυτό του.
 Το καθεστώς οδηγήθηκε σε απρόβλεπτη, μέχρι πριν μόλις λίγες ημέρες, πολιτική κρίση και πρέπει να επισημάνουμε ότι σ’ αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η σθεναρή στάση των εργαζομένων στην ΕΡΤ.



 Παρά τον αιφνιδιασμό που υπέστησαν με τη πράξη κατάργησης της ΕΡΤ, τις εσωτερικές τους αδυναμίες και τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στην οργάνωση του αγώνα τους, κατάφεραν να κρατήσουν τη κρατική ραδιοτηλεόραση ανοικτή. Η στάση τους οδήγησε στη δημιουργία ενός μεγάλου και αυθόρμητου λαϊκού κινήματος συμπαράστασης, που τις τελευταίες ημέρες έδωσε σημάδια κόπωσης και υποχώρησης, αφού και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ δεν κατόρθωσαν να θέσουν τους δικούς τους ξεκάθαρους στόχους για μια δημόσια ραδιοτηλεόραση αυτοδιαχειριζόμενη και ανοικτή στα μεγάλα προβλήματα της χειμαζόμενης κοινωνίας.
Όμως, παρά τους θεατρινισμούς, τα πισωγυρίσματα, τα ‘μπρος πίσω, τις «καραμπόλες», τις εξαγορές που θυμίζουν ‘μέρες του ’65 και την τεράστια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, το πλήγμα στο καθεστώς είναι καίριο και τα τραύματα μη επουλώσιμα, ανεξάρτητα των εξελίξεων και αν θα γίνει κατορθωτή (που θα γίνει), η δεδηλωμένη στο Κοινοβούλιο.
Το καθεστώς παραπαίει. Ήρθε η ώρα να του δοθεί το τελειωτικό χτύπημα. Οι χθεσινοβραδινές εξελίξεις δίνουν νέα πνοή και νέες δυνατότητες στον αγώνα.
ΟΙ εργαζόμενοι της ΕΡΤ, τώρα, δεν πρέπει να κάνουν ούτε βήμα πίσω. Αντίθετα, θα πρέπει να κλιμακώσουν τον αγώνα, να κρατήσουν με κάθε τρόπο την δημόσια ραδιοτηλεόραση ανοικτή στην ανάδειξη των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων που το κατοχικό καθεστώς έχει προκαλέσει.
Το λαϊκό κίνημα συμπαράστασης, επίσης, θα πρέπει τώρα να γιγαντωθεί και να προστρέξει σε συστράτευση με τους εργαζομένους, δίνοντάς τους όλη την στήριξη που απαιτείται καθιστώντας την ΕΡΤ απόρθητο οχυρό της λαϊκής αντίστασης. Κανείς δεν πρέπει να εφησυχάσει αναμένοντας τις εξελίξεις. Κάθε ελεύθερος πολίτης, κάθε δημοκράτης, ανεξάρτητα από ιδεολογίες και κομματικές εντάξεις θα πρέπει να βρεθεί στη πρώτη γραμμή του αγώνα. Τώρα είναι η ώρα της μεγάλης ευθύνης για όλους!
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.), που από την πρώτη στιγμή προσέτρεξε και έδωσε στο πλάι και μαζί με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ αυτόν τον πολυήμερο αγώνα, δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα συνεχίσει εντείνοντας στο έπακρο τις προσπάθειές του πάντα στο πλάι και μαζί με τους εργαζόμενους.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να προχωρήσουν και να αποδείξουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους, αλλά και τη διάθεσή τους να προασπίσουν τη δημόσια περιουσία. Να παραμερίσουν τους κομματικούς εγκάθετους και τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες και να προχωρήσουν σε λειτουργικές καταλήψεις παντού, στο μετρό, στα λεωφορεία, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ. Κανένας δημόσιος οργανισμός, καμιά υπηρεσία να μην επιτραπεί να κλείσει, αφού είναι γνωστό ότι μετά την ΕΡΤ ακολουθούν πολλοί άλλοι οργανισμοί. Δεν θα πρέπει να αφεθεί κανένα περιθώριο στο καθεστώς να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί.
Τέλος, για μια ακόμα φορά, καλούμε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πάψουν επιτέλους να νομιμοποιούν το καθεστώς και παραιτούμενα από αυτό το κοινοβούλιο της ντροπής, να διευκολύνουν το Λαϊκό Κίνημα στο καθήκον του για την οριστική ανατροπή του φαύλου καθεστώτος της υποτέλειας στους επικυρίαρχους και του αλήτικου «τσαμπουκά» προς την Κοινωνία.

Αθήνα 21 Ιουνίου 2013
Η Πολιτική Γραμματεία του Ε.Πα.Μ.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Πώς η εθνική άμυνα της χώρας έχει περάσει σε ξένες δυνάμεις…


Του Δημήτρη Καζάκη
Για 10η ημέρα συνεχίζεται το μπλοκάρισμα των συχνοτήτων της ΕΡΤ προκειμένου να περάσει η διάλυση της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Σκεφτήκατε τι σημαίνει αυτό από την άποψη της εθνικής άμυνας της χώρας; Η ΕΡΤ – εκτός όλων των άλλων – παρέχει και τις μοναδικές συχνότητες που έχουν ανάγκη οι ένοπλες δυνάμεις για real time εικόνα.
Δίχως αυτή την δυνατότητα οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι τυφλές, ιδίως σε περίπτωση εθνικής κρίσης. Με «κατεβασμένες» τις συχνότητες της ΕΡΤ, οι ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να έχουν real time εικόνα από οπουδήποτε τυχόν προκύψει κρίση. Κι έτσι δεν θα μπορούν να την διαχειριστούν.
Με άλλα λόγια η κυβέρνηση προκειμένου να εξυπηρετήσει ξένα και ντόπια ιδιωτικά συμφέροντα έχει αφήσει εκτεθειμένη την εθνική άμυνα της χώρας. Αν προκύψει κάποιο επεισόδιο οι ένοπλες δυνάμεις δεν θα είναι σε θέση να το διαχειριστούν. Χρειάζεται πολύ σκέψη για να αντιληφθεί κανείς το έγκλημα που συντελείται, ή μας αρκεί να βρίζουμε τους εγκάθετους της ΕΡΤ;
Επίσης, όπως κατήγγειλαν οι εργαζόμενοι στον ΟΤΕ, η διακοπή των οπτικών ινών που παρείχαν τηλεπικοινωνιακές συνδέσεις στην ΕΡΤ έγινε πατώντας ένα κουμπί από το Βερολίνο. Η Deutsche Telecom που της ανήκει ο ΟΤΕ έχει φροντίσει να μεταφέρει όλους τους κωδικούς ασφαλείας, αλλά και τις δικλείδες του συστήματος τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας στο Βερολίνο. Το αποτέλεσμα είναι απλό. Μπορεί το Βερολίνο ανά πάσα στιγμή να νεκρώσει τις τηλεπικοινωνίες στην Ελλάδα. Και τι μας νοιάζει; Αρκεί να την πληρώσουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως θα έλεγαν οι κατά συνείδηση και θέση εθνοπροδότες.
Η κατάσταση αυτή αποκαλύφθηκε όταν οι εργαζόμενοι προσπάθησαν να επαναφέρουν τις συχνότητες της ΕΡΤ στον «αέρα» από το κεντρικό κτήριο του ΟΤΕ στην Κηφισίας. Ανακάλυψαν ότι αυτό ήταν αδύνατο, γιατί η μητρική εταιρεία έχει μεταφέρει όλα τα «κοντρόλ» στο Βερολίνο. Να θυμίσουμε εδώ ότι όλες οι τηλεπικοινωνίες των ενόπλων δυνάμεων της χώρας εξαρτώνται αποκλειστικά από τον Γερμανικό ΟΤΕ, δηλαδή από το Βερολίνο. Με άλλα λόγια εθνική άμυνα δεν υφίσταται. Σε λίγο, άλλωστε, δεν θα υφίστανται ούτε καν ένοπλες δυνάμεις.
Κι ένα απλό ερώτημα: πόσο «πατριώτες» λέτε να είναι όλοι αυτοί που υποστήριξαν την διάλυση της ΕΡΤ; Όσο τους επιτρέπει το Βερολίνο, που ελπίζω να μην έχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι βρίσκεται και πίσω από την ιδιωτικοποίηση της κρατικής ραδιοτηλεόρασης. Σαμαράς, συγκυβέρνηση, Χρυσή Αυγή και Καρατζαφέρης που υποστήριξαν την κατεδάφιση της ΕΡΤ και μόνο για τον κίνδυνο που έχουν θέση την εθνική άμυνα της χώρας τους αξίζει το εκτελεστικό απόσπασμα. Να είναι σίγουροι ότι θα την πληρώσουν όπως αξίζει στην εθνοπροδοτική τους στάση. Τα αστεία τελείωσαν.
Πηγή dimitriskazakis.blogspot.gr

Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Μίκης: «Στα 88 μου προσπαθώ να εξηγήσω τα αυτονόητα»


«Λίγες ημέρες μετά από τη συμπλήρωση 19 ετών από τον θάνατο του Μάνου Χατζιδάκι, αντί για φόρο τιμής στη μνήμη του θα κλείσουμε την χορωδία που ίδρυσε το 1977; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι σε ηλικία 88 ετών θα έπρεπε να υποστηρίζω το αυτονόητο και να προσπαθώ να εξηγήσω γιατί ο ρόλος της τέχνης και ειδικά της μουσικής είναι τόσο σημαντικός για την ύπαρξη ενός έθνους». Ο Μίκης Θεοδωράκης, με το χαρακτηριστικό εύγλωττο τρόπο του, εκφράζει την θλίψη του για όλα αυτά που συμβαίνουν στην ΕΡΤ, και κυρίως για τα μουσικά σύνολα που έκλεισαν, σε επιστολή του που προσκόμισε η ΠΟΣΠΕΡΤ στο Τμήμα Αναστολών της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013

Προσοχή! Ο Σαμαράς δαγκώνει


Του Θανάση Καρτερού
Υπάρχουν δυο εξηγήσεις όταν ένας πολιτικός κάνει σοβαρά λάθη -και μάλιστα κατά συρροή. Η μία είναι ότι πρόκειται για άτομο με περιορισμένες δυνατότητες -όχι και τόσο έξυπνο δηλαδή. Η άλλη ότι έχει καβαλήσει το καλάμι, καθώς είναι γνωστό ότι άπαξ και βρεθεί κανείς καβάλα στο φυτό αυτό η κρίση του αρχίζει να ίπταται -την παίρνουνε τα σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα.
Η τρίτη εκδοχή είναι να ισχύουν και τα δυο. Ένα μικρό μυαλό σε συνδυασμό με μια μεγάλη ιδέα για τον κάτοχό του, παράγουν όχι απλώς λάθη, αλλά λάθη από εκείνα που χαρακτηρίζουμε χειρότερα από εγκλήματα. Και στην περίπτωση αυτή φαίνεται ότι ανήκει και ο Αντώνης Σαμαράς, ο άνθρωπος που με τις ανόητες, τσαπατσούλικες, βεβιασμένες κινήσεις του στην ΕΡΤ έβαλε φωτιά όχι μόνο στα μπατζάκια των εταίρων του, αλλά και σε όλη τη χώρα.
Προσέξτε: Δεν μιλάμε εδώ για το ήθος, το δημοκρατισμό, την ειλικρίνεια, ή την εντιμότητα του ανδρός. Δεν μιλάμε για τις κωλοτούμπες του -με πάθος κατά των μνημονίων χτες και με μεγαλύτερο πάθος κατά των μνημονίων σήμερα. Δεν μιλάμε καν για τις πολιτικές του αντιλήψεις -αν και πάντα οι πολιτικές αντιλήψεις παίζουν σημαντικό ρόλο στις πολιτικές αποφάσεις. Αν είσαι ακροδεξιός πάει να πει ότι σκέφτεσαι ακροδεξιά, πράττεις ακροδεξιά και θα την κάνεις την πατάτα σου κάποια στιγμή.
Εδώ μιλάμε πάντως για τον εκρηκτικό συνδυασμό ελλείμματος ευφυΐας και περισσεύματος φιλοδοξίας, -και φιλαυτίας και ναρκισσισμού. Εξηγήστε εσείς αλλιώς γιατί ο φέρελπις προστατευόμενος του Μητσοτάκη δάγκωσε μοχθηρά και ηλίθια το χέρι του ευεργέτη του. Γιατί, μικροκομματικά και ηλίθια ανέτρεψε την κυβέρνηση της ΝΔ. Γιατί εθνικιστικά και ηλίθια πήγε να μας βάλει σε περιπέτειες με τα Σκόπια και τους γείτονες γενικώς. Γιατί μεγαλοϊδεατικά και ηλίθια έφτιαξε την ΠΟΛΑΝ και έφαγε τα μούτρα του. Και γιατί σήμερα, αυταρχικά και ηλίθια, έκανε μαντάρα όλη τη χώρα με τις αγριότητες που διέπραξε στην ΕΡΤ.
Τι κατάφερε αλήθεια με την ΕΡΤ; Να γίνει στόχος για βελάκια στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, στα μεγάλα διεθνή ΜΜΕ. Να κάνει έξω φρενών τους συμμάχους του στην κυβέρνηση. Να ταυτιστεί με το μαύρο που επέβαλε. Να φάει τη σφαλιάρα του από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Να βγάλει από τα ρούχα τους εκατομμύρια Έλληνες και από τα ράσα τους τον Ιερώνυμο, ακόμα και τον Άνθιμο. Και να ψάχνει τώρα με καβαλιστικές ερμηνείες της απόφασης του ΣτΕ διέξοδο από τον καρπαζο-λαβύρινθο όπου μόνος του χώθηκε.
Επιμένει ακόμα κανείς ότι εκτός από ούλτρα συντηρητικός, πολιτικά ανερμάτιστος και ιδεολογικά ακροδεξιός, ο Σαμαράς δεν είναι και μια πολιτική προσωπικότητα ζουλιγμένη ανάμεσα στις μικρές δυνατότητες και στις μεγάλες φιλοδοξίες; Έτοιμος συνεπώς ανά πάσα στιγμή να μας βάλει όλους σε μπελάδες για να κλείσει το χάσμα ανάμεσα σε ότι θέλει να είναι και σε ότι μπορεί; Ένα χάσμα που για να το κλείσουν άλλες προσωπικότητες της Ιστορίας έκαψαν, κατέστρεψαν και ρήμαξαν τις χώρες και τους λαούς τους;
Προσοχή λοιπόν. Ο Σαμαράς δεν γαβγίζει μόνο. Δαγκώνει κιόλας…