Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ, ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΑΓΑΠΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!!!


Καλή Λευτεριά!



Αποχαιρετούμε απόψε τα μεσάνυχτα άλλη μία -την τέταρτη στη σειρά- χρονιά άδικα κατανεμημένης λιτότητας και σχιζοφρενικής οικονομικής πολιτικής που παράγει μόνο πόνο, εξαθλίωση και κοινωνικό αποκλεισμό για τους οικονομικά ασθενέστερους που μέρα με τη μέρα πολλαπλασιάζονται με εφιαλτική ταχύτητα. 

Ύστερα από τόσες θυσίες στις οποίες έχομε υποβληθεί, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν οι συντάξεις των πατεράδων και των μανάδων μας, βλέπομε τώρα τους γέροντες και τις γερόντισσες, πένητες, κουκουλωμένους με κουβέρτες στα υπό κατάσχεση παγωμένα σπίτια τους να αργοπεθαίνουν, μειώνοντας ή καταργώντας τις φαρμακευτικές τους αγωγές.

Ύστερα από τόσες υποχωρήσεις που έχομε κάνει, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν οι δουλειές μας, βλέπουμε τώρα, τα μαγαζιά στις βομβαρδισμένες από την ύφεση πόλεις μας, να κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο∙ απανωτά και συνεχόμενα λουκέτα, που μόνο παράγουν περισσότερη ανεργία, περισσότερη θλίψη, περισσότερη αγωνία, περισσότερο ζόφο.

Ύστερα από τόσο πόνο που έχουμε νοιώσει, εμείς, οι Έλληνες πολίτες, για να σωθούν τα όνειρα μας, βλέπομε τώρα να τα τυλίγουν, αυτά τα όνειρα, σε περίτεχνα χρηματοοικονομικά προϊόντα και να τα πουλάνε, οι Ολετήρες, δυο δεκάρες στο ευρώ. 

Όχι, ούτε είναι εφιάλτης ούτε μας γελούν τα μάτια μας αυτή είναι η πραγματικότητα και κυκλοφορώντας στους δρόμους των πόλεων και των χωριών μας, όλο και περισσότεροι από εμάς άνεργοι και άπραγοι, με τα χέρια στις άδειες τσέπες, την βλέπουμε όλο και καθαρότερα αυτήν την πραγματικότητα: πρόωροι θάνατοι, αυτοκτονίες, υπογεννητικότητα, οδύνη, δυστυχία. 

Παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του ανεκδιήγητου σφουγγοκωλάριου που παριστάνει τον Πρωθυπουργό και της θλιβερής του παρέας των πολιτικών απατεώνων, των καταχραστών, των ανίκανων και των ανεπάγγελτων που μας κυβερνούν, αυτού του εσμού των παρασίτων που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε μαζί τους τη σουξεδιάρικη ιστορία τους, η καθημερινή μας πραγματικότητα, ο πόνος του διπλανού μας, ο πόνος του φίλου μας, ο δικός μας πόνος, τους διαψεύδει οικτρά και καθημερινά, παράγοντας μόνο ψεύδος και πρωτογενές πλεόνασμα αηδίας!

Αυτή είναι η αλήθεια και άλλη ευχή δεν ταιριάζει καμιά, παρά μόνο να ευχηθούμε «καλή λευτεριά» κι ας είναι η χρονιά που σε λίγες ώρες έρχεται, η χρονιά της απαλλαγής από τα ανθρωπόμορφα τέρατα που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους απομυζούν τις ζωές μας! 

Αλλά οφείλομε να θυμόμαστε και τους αρχαίους μας προγόνους καμιά φορά, αφού τόσο περήφανοι είμαστε για την καταγωγή μας, όπως τον παππούλη Αίσωπο, που μας κληροδότησε εκείνη την ιστοριούλα με τον αγωγιάτη που του είχε κολλήσει το φορτωμένο κάρο στις λάσπες κι άρχισε, ο φτωχούλης, να προσεύχεται και να εκλιπαρεί τη θεά Παλλάδα να του στείλει σε αρωγή τον ημίθεο Ηρακλή για να του ξεκολλήσει το κάρο το κι εκείνη του ορμήνεψε: «Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Καλή λευτεριά, λοιπόν, μέσα στο 2014 κι όχι αργότερα, γιατί είναι ανυπόφορο πια, κάθε μέρα που περνά, αυτό το μέτρημα των αδικοχαμένων νεκρών. Δικιά μας είναι η ευθύνη!

Ακόμα μια χαμένη χρονιά. Του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου

Η συνεχιζόμενη απουσία οράματος, αστοχία, και στασιμότητα της Ελληνικής πραγματικότητας
Η εκ του μακρόθεν ανάλυση της πρόσφατης Ελληνικής ιστορίας συμπυκνώνεται σε μια κυρίαρχη αφήγηση: πρόκειται περί πάλης της μεταπολιτευτικής πλουτοκρατίας εναντίον της ανάγκης  για ένα καινούριο Ελληνικό όραμα που θα υποκαταστήσει την απερχόμενη, αποτυχημένη και ηθικά έκπτωτη καθεστηκυία τάξη. 
Όμως, αυτή η πολυπόθητη εξέλιξη αργεί βασανιστικά. Τίποτε δεν μοιάζει να αλλάζει, απλά εξελίσσεται, και μάλιστα με μοναδικό κίνητρο να μην αλλάξει τίποτε. 
Η πολιτική σκηνή δεν είναι πια παρά ένα σύστημα εξυπηρέτησης των προνομίων κάποιων διαχρονικά αμφιλεγόμενων μεγαλοεπιχειρηματιών, ενώ ολοένα και πιο εξαθλιωμένη είναι η πλειοψηφία που δένεται στο άρμα αυτών των ιδιωτικών συμφερόντων, καθώς χρεώνεται την συντήρηση ενός ολιγαρχικού οργίου, ενώ ταυτόχρονα μοιάζει ανίκανη να προτάξει κάποια αποτελεσματική πολιτική αντίσταση και βούληση.
Τα περιθώρια ελιγμού της κοινωνίας και οι προοπτικές κάποιας ριζοσπαστικής αλλαγής στην νομή εξουσίας και πλούτου μοιάζουν, αν όχι είναι, παγιωμένα: ψευδο-ιδιωτικά πλην κρατικοδίαιτα Μ.Μ.Ε. προκατασκευάζουν τις εκλογές περιορίζοντας, αν όχι υπαγορεύοντας, τις επιλογές των ψηφοφόρων ανάμεσα στους τηλε-προβεβλημένους γελωτοποιούς της έκφυλης αυλής τους. Οποιαδήποτε φωνή απειλεί το status quo περιθωριοποιείται.
Συνοπτικά χαρακτηριζόμενο ως άρχουσα τάξη, το μόρφωμα πολιτικών, πλουτοκρατών και του υπηρετικού προσωπικού τους (προπαγανδιστές δημοσιογράφοι και χειραγωγούμενο δικαστικό σώμα), επιζεί φρουρούμενο, αν όχι επιβάλλεται διά της βίας, χαρτζιλικώνοντας με μισθούς πείνας την αστυνομία. Αυτή, έχει μεταμορφωθεί σε ιδιωτικό στρατό φύλαξης εκείνων που την πληρώνουν,  μακράν απέχουσα από  σώμα ασφαλείας για την τήρηση της δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Μοιάζει ανίκανη, ή απρόθυμη, η εκτελεστική εξουσία να αυτονομηθεί από την κρατική και προτιμά να συντηρείται, εις βάρος του λαού και του συντάγματος που έχει ορκιστεί να σέβεται, υπηρετώντας τις πιο μεγαλομανείς ορέξεις και τα πλέον απάνθρωπα σχέδια της πολιτικής εξουσίας.
Στο φόντο όλων αυτών των περιστασιακών παθολογιών,  συνεχίζουν οι ζυμώσεις των διαχρονικών προβλημάτων της Ελληνικής κοινωνίας – άθλια έως ανύπαρκτη παιδεία, σκοταδιστική παρεμβατικότητα της Εκκλησίας στην πολιτική ζωή, αναιμική έως διεφθαρμένη καλλιτεχνική και πνευματική τάξη, αυτιστικά ιδιωτεύουσα μεσο-αστική τάξη διαμορφώνουν τον χαρακτήρα ενός πληθυσμού που βρίσκεται σε κατάσταση αφασίας, ανίκανος να αντιδράσει απέναντι σε μια εξουσία που μόνο από βία μοιάζει να καταλαβαίνει, αφού μέσω αυτής επιβάλλεται.
Ιδιαίτερη  μνεία πρέπει να γίνει στους ιδεολογικούς συνεργούς της εθνοπροδοτικής ηγεσίας, όλους εκείνους που πρόθυμα κατασκευάζουν εικονική κανονικότητα, είτε μαζικής είτε ελιτίστικης υφής, αντί να σημάνουν τον συναγερμό που είναι καθήκον τους, έχοντας το προνόμιο του δημοσίου βήματος. Τίποτε περισσότερο από απατεώνες και επιβιωσίες του πλέον ταπεινού επιπέδου, η άνοδος και εγκαθίδρυση αυτής της νεόκοπης τάξης τελάληδων της εξουσίας έχει αναλάβει την αποχαύνωση της μάζας, διοικώντας πνευματικά ιδρύματα, οργανώνοντας φιλοκαθεστωτικά φεστιβάλ, εκδίδοντας δωρεάν εφημερίδες, γράφοντας άρθρα, ακόμα και παράγοντας τέχνη με κοινό παρονομαστή είτε την ξεκάθαρη υπεράσπιση της νεοφιλελεύθερου οικονομικού Ναζισμού, είτε τον αποπροσανατολισμό από τις καταστροφικές του συνέπειες.
Ειδικά η δεύτερη κατηγορία, όλοι εκείνοι οι εξαρτώμενοι από την εξουσία «άνθρωποι του πνεύματος» που αντιπροτείνουν υποκειμενική θεώρηση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εκείνοι που δηλώνουν πως υπάρχει και άλλη ανάγνωση της Ελληνικής πραγματικότητας εκτός από αυτήν την οδυνηρή ταπείνωση που ζούμε στο πετσί μας καθημερινά, θυμίζουν τερατογένεση των Ρομαντικών ποιητών της προβιομηχανικής Βόρειας Ευρώπης του 19ου αιώνα, που πρότειναν ιδιωτεία, εσωστρέφεια και αναχωρητισμό ως απαραίτητες συνθήκες για την καλλιέργεια του πνεύματος. Η αδιαφορία για τα πολιτικά ήταν γι’ αυτούς ένδειξη ανωτερότητας, η αποχή από τα εγκόσμια μια ευγενής επιλογή.
Ο Ιστορικισμός κατατρόπωσε τον Ρομαντισμό αποδεικνύοντας επιστημονικά πως το νόημα της κατανόησης της ανθρώπινης κατάστασης βρίσκεται στην μελέτη της ιστορίας, στην κριτική ανάλυση και ερμηνεία των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων δηλαδή, σε αντίθεση με την καταδικασμένη σε αυθαίρετη υποκειμενικότητα απορρόφηση στην σφαίρα των προσωπικών αναζητήσεων που θεωρούσαν ως στόχο ζωής οι Ρομαντικοί.
Σήμερα, στην Ελλάδα, καλλιεργείται σκόπιμα και χρηματοδοτείται αδρά η νοσηρή πεποίθηση πως δεν ζούμε σε σκοτεινές ημέρες που μετρούν θύματα, αλλά πως όλα όσα συμβαίνουν είναι ερμηνεύσιμα ανάλογα την σκοπιά από την οποία τα βλέπεις – αν κάποιος σοκάρεται από την εξαθλίωση, θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα, και να «δει το θέμα από μια άλλη οπτική γωνία» ή «να ασχοληθεί με κάτι άλλο, πιο δημιουργικό από την καταγγελία και την κριτική».
Έτσι, διά της αποσιώπησης της κριτικής σκέψης και της αγιοποίησης της δράσης ως αυτοσκοπού που αγιάζει τα μέσα, ξεκάθαρα φασιστικές προτεραιότητες και οι δύο, η μετατόπιση του ενδιαφέροντος και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης γίνεται παιχνιδάκι.
Ξαφνικά, τα κλειστά μαγαζιά του κέντρου της πρωτεύουσας παύουν να είναι σύμβολα ολέθρου και γίνονται αυτοσχέδιες γκαλερί όπου ο Δήμος Αθηναίων εκθέτει φωτογραφίες που αποσιωπούν την άθλια ιστορία των χώρων που τις φιλοξενεί. Λίγο παραπέρα, ακούσια προκλητικοί εθελοντές πλέκουν πουλόβερ για δέντρα συγχέοντας την συγκρουσιακή φύση του κοινόχρηστου χώρου με την αφέλεια που χαρακτηρίζει την καλλιτεχνίζουσα αυτοέκφραση ενός προνηπιακού, προ-πολιτικού δηλαδή, εγκεφάλου. Ο κοινός παρονομαστής, από τους έμμισθους ιεροκήρυκες των επιφυλλίδων, μέχρι τους συμμετέχοντες σε εθελοντικές εικαστικές παρεμβάσεις στερούμενες κάθε κοινωνικής συνείδησης, είναι η απουσία κριτικής σκέψης. Κανείς δεν αρνείται, ούτε στο ελάχιστο, να διαπραγματευτεί με ένα κράτος που κερδοφορεί από την οικονομική, κοινωνική και πνευματική εξολόθρευση οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα μιας εξαιρετικά περιορισμένης ούτως ή άλλως κλίκας.
Αυτός ο δισταγμός θέσης αδιαπραγμάτευτων ορίων απέναντι στην τοξική άρχουσα τάξη του τόπου, αυτή η διαρκής διαπραγμάτευση με το κακό, είναι η συμφωνία με τον διάβολο που έχουν υπογράψει οι Έλληνες σήμερα. Δεν πρόκειται να υπάρξει ούτε η παραμικρή περίπτωση αλλαγής προς μια δημοκρατικότερη κατάσταση εφ’ όσον ο Ελληνικός λαός δεν αποφασίσει να κόψει την καλημέρα στους βιαστές του.
Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, επειδή βρισκόμαστε ακόμα σε διαπραγμάτευση με τρομοκράτες, η χρονιά που τελειώνει είναι χαμένη. Σε αναμονή μιας γενικευμένης κάθαρσης, η Ελλάδα αρκείται να παρατηρεί τους κακοποιούς που την έριξαν στην ανυποληψία και την διέλυσαν ως κοινωνία και οικονομία. Εκείνοι που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να είναι θεματοφύλακες της, εκμεταλλεύονται την κατάσταση για μικροπρεπή ανταλλάγματα.
Εν τω μεταξύ, μαίνεται και μετράει θύματα η κυρίαρχη αντιπαλότητα, επί της ουσίας ένας εθνικός διχασμός, μεταξύ εκείνων που απειλούν να αφήσουν πίσω τους καμένη γη αν στερηθούν της εξουσίας τους, και εκείνων πού ήδη δυσκολεύονται να επιβιώσουν στον κρανίου τόπο που είναι σήμερα η Ελλάδα, μια χώρα στην δίνη ενός ψυχρού εμφύλιου που εξυπηρετεί τέλεια την μακροημέρευση εκείνων που εκμεταλλεύονται την βασιλεία που αποδίδουν οι διαιρεμένοι λαοί. 

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Το ντοκουμέντο της διαπλοκής ντόπιων συμφερόντων και ΔΝΤ!

imf email

ΔΕΙΤΕ ΤΟ EMAIL ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ!

ΣΕΝΑΡΙΟ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ Ή ΜΗΠΩΣ  ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ;

Oμάδα επιχειρηματιών ζήτούσε με σειρά υπομνημάτων από την τρόικα να παρέμβει και να διαλυσει τις εργασιακες σχεσεις των εργαζομένων στην χώρα εδώ και καιρό πάντα με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Από το 2011 σε αυτή την ομάδα μπήκε και ένας αριθμός ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων. Μέσα στην ομάδα των επιχειρηματιών ανήκει και ο αδερφός του πρωθυπουργού Αλέξανδρος Σαμαράς ως πρόεδρος του κολεγίου Αθηνών.

Η πολιτική ηγεσία σε πλήρη εναρμόνιση με τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων συνεργάστηκε με την τρόικα στήνοντας ένα θέατρο του παραλόγου ώστε να αλλοιωθούν και να διαλυθούν οι εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών .Η αλληλογραφία μεταξύ του στελέχους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Niko Hobdari και της προϊσταμένης της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Ένωσης του υπουργείου Παιδείας Αθηνάς Πλέσσας Παπαδάκη τελικά αποδεικνύει τις παραπάνω υποψίες.  πηγηolympiada

Το υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, ζητά από την ελληνική πλευρά ούτε λίγο ούτε πολύ να άρει το προστατευτικό πλέγμα για τις απολύσεις των εκπαιδευτικών που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα. Μέχρι στιγμής το καθεστώς απασχόλησης των εκπαιδευτικών του ιδιωτικού τομέα βρισκόταν κάτω από την προστασία του νομοθετικού πλαισίου με ένα νόμο του 1977. Σύμφωνα με αυτόν, ένας εκπαιδευτικός δεν μπορούσε να απολυθεί στη μέση της σχολικής χρονιάς παρά μόνο εάν συνέτρεχαν σοβαροί λόγοι όπως για παράδειγμα πειθαρχικά παραπτώματα. Η λογική του νομοθέτη είχε να κάνει με το γεγονός ότι η παιδεία αποτελεί δημόσιο αγαθό και επομένως το ίδιο το Σύνταγμα προστάτευε την ιδιωτική εκπαίδευση. Η τρόικα όμως είχε διαφορετική άποψη. Και για το λόγο αυτό ζήτησε με το συγκεκριμένο από την ελληνική πλευρά να άρει την κρατική προστασία πάνω στην ιδιωτική εκπαίδευση. Το email φέρει ημερομηνία 5 Ιουλίου 2013. Λίγες μέρες μετά το υπουργείο Παιδείας εξέδωσε μια εγκύκλιο κομμένη και ραμμένη στις επιταγές του ΔΝΤ και των ξένων δανειστών, προκαλώντας πολλές αντιδράσεις. Όσα ζήτησε το ΔΝΤ η ελληνική πλευρά τα εκτέλεσε πιστά. Το υπουργείο Παιδείας φαίνεται να εκτελεί ρητά τις εντολές των ξένων δανειστών σε βάρος των ελλήνων πολιτών και μάλιστα για ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως είναι η εκπαίδευση.

Γεωργόπουλος Κωνσταντίνος

Πολιτευτής Περιφέρειας Αττικής Ανεξάρτητοι Έλληνες πηγηolympiada

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Λόγος για αισιοδοξία κι ελπίδα. Του Κώστα Λαπαβίτσα

Κλείνουμε πλέον έξι χρόνια ύφεσης, τέσσερα των οποίων ήταν χρόνια Μνημονίων. Οι φανατικοί υποστηρικτές τους συνεχίζουν ακόμη να καθορίζουν την πορεία της χώρας. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιος λόγος αισιοδοξίας; Ναι, υπάρχει.

Η καταστροφή που επέφεραν τα Μνημόνια είναι φυσικά χωρίς προηγούμενο: συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 25%, ανεργία περίπου 28% και των νέων πάνω από 60%, συντριβή μισθών και συντάξεων, πτώση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 30%, κατάρρευση των επενδύσεων, υποχώρηση της κατανάλωσης, συνεχής πτώση των λιανικών πωλήσεων, χλωμές επιδόσεις εξαγωγών. Ούτε ένας – επαναλαμβάνω, ούτε ένας – δείκτης της πραγματικής οικονομίας δεν έχει ακόμη θετική δυναμική.

Ο αντίκτυπος στην κοινωνία είναι εξίσου τρομακτικός: εκτόξευση των ποσοστών φτώχειας, μετανάστευση των καλύτερα εκπαιδευμένων, αποδιάρθρωση της παιδείας, επιδείνωση της δημόσιας υγείας, έξαρση των ψυχικών διαταραχών, επιδημία αυτοκτονιών. Τα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα είναι βαρύτατα τραυματισμένα, ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί, κυριαρχεί η αίσθηση της ανησυχίας, της απογοήτευσης και της φυγής για όποιον μπορεί.

Παρ’ όλα αυτά, οι υποστηρικτές των Μνημονίων ισχυρίζονται ότι η επιλογή του 2010 ήταν σωτήρια γιατί οποιαδήποτε άλλη θα ήταν πολύ χειρότερη. Το επιχείρημα αυτό δείχνει πόσο φανατικός και στενόμυαλος είναι ο σκληρός πυρήνας των Μνημονιακών. Όποια απίστευτη καταστροφή κι αν συμβεί στη χώρα, θα συνεχίσουν να λένε ‘σκεφτείτε τι θα είχε γίνει αν παίρναμε τον άλλο δρόμο’. Η ιστορική ετυμηγορία όμως ήδη διαφαίνεται: τα Μνημόνια ήταν τραγική εθνική αποτυχία.

Θα απαντήσει ίσως κάποιος, μα αυτήν την πορεία επέλεξε στην πράξη ο ελληνικός λαός, εφόσον δεν αντέδρασε απορριπτικά. Δεν είναι έτσι βέβαια. Η λαϊκή αντίδραση ήταν εντονότατη μέχρι και το τέλος του 2011. Κατόπιν όμως υποχώρησε, καθώς όσο βάθαινε η κρίση, τόσο σκλήραινε η ταξική αντιπαλότητα μέσα στην κοινωνία. Η Τρόικα λειτούργησε ως ταξικός καταλύτης, επιφέροντας νέους και σκληρότατους διαχωρισμούς. Τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα τάχθηκαν από την αρχή υπέρ των Μνημονίων κι ελάχιστα επηρεάστηκαν στην καθημερινή τους ζωή. Αλλά και σημαντικά κομμάτια της μεσαίας τάξης, είτε από το φόβο της κοινωνικής αναταραχής, είτε γιατί συνέχισαν να ελπίζουν ότι κάθε περικοπή, ή κάθε νέος φόρος θα είναι – επιτέλους – ο τελευταίος, αποδέχτηκαν σιωπηλά τη μνημονιακή πολιτική.

Η συμμαχία αυτή είναι το κοινωνικό στήριγμα των Μνημονίων, έστω κι αν τα μεσαία της στρώματα έχουν δεχθεί μεγάλο κόστος. Υπερίσχυσε ο φόβος της κοινωνικής αλλαγής, της σύγκρουσης με τους ‘εταίρους’, της προοπτικής να στηριχθεί η Ελλάδα στις δικές της δυνάμεις. Αυτή είναι η κοινωνική βάση του κρατικού αυταρχισμού, του σταδιακού περιορισμού της δημοκρατίας και των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου που τελικά επέβαλαν τα Μνημόνια. Εκεί πάτησε και η ακατάσχετη λεκτική τρομοκρατία των ΜΜΕ για τα υποτιθέμενα δεινά οποιασδήποτε άλλης πορείας.

Το ζήτημα που αποκρυστάλλωσε τον ταξικό διαχωρισμό ήταν φυσικά το ευρώ. Για όσους έχουν γνώση της νομισματικής θεωρίας, ή απλώς παρατηρούν την κοινωνία χωρίς παρωπίδες, ήταν φανερό ήδη από το 2010 ότι έτσι θα συνέβαινε. Το χρήμα δεν είναι ποτέ ένα ασήμαντο μέσο ανταλλαγής, αλλά συμπυκνώνει την ουσία των οικονομικών σχέσεων στην καπιταλιστική κοινωνία και μετατρέπεται σε στοιχείο ταυτότητας για τον καθημερινό άνθρωπο. Το μνημονιακό στρατόπεδο γρήγορα το κατάλαβε και συνεχώς εξεβίασε τον ελληνικό λαό με το δίλημμα: Μνημόνια, ή έξοδος από την ΟΝΕ.

Τα στρώματα που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από τα Μνημόνια είναι ο κορμός της κοινωνίας, δηλαδή η μισθωτή εργασία που σήκωσε το βάρος της ανεργίας και οι μικρομεσαίοι που ρημάχτηκαν από την κατάρρευση της ζήτησης και την έλλειψη πιστώσεων. Δυστυχώς δε μπόρεσαν να βρουν πειστική απάντηση στο εκβιαστικό δίλημμα. Μεγάλη είναι η ευθύνη του πολιτικού αλλά και του πνευματικού κόσμου της χώρας που φάνηκαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων και δεν απέρριψαν δυναμικά τον εκβιασμό προσφέροντας ιδέες κι ελπίδα. Ήταν φυσικό να κυριαρχήσει η αίσθηση της απογοήτευσης, της ήττας και της φυγής στον κορμό της κοινωνίας.

Μπορεί λοιπόν να υπάρξει αισιοδοξία σ’ αυτές τις συνθήκες; Ναι, αρκεί να δει κανείς τα πράγματα με ψυχραιμία. Η βαθύτατη ύφεση σταθεροποίησε τα δημοσιονομικά και σχεδόν μηδένισε το έλλειμμα διεθνών συναλλαγών της χώρας. Η ελληνική οικονομία έχει βρει προσωρινή ισορροπία, ακριβώς γιατί η Ελλάδα έγινε πολύ φτωχότερη. Η ύφεση βαδίζει πλέον προς το τέλος της και, είτε το 2014, είτε το 2015, θα σημειωθεί θετικός ρυθμός ανάπτυξης. Αν όμως συνεχιστεί η πολιτική των Μνημονίων, δεν πρόκειται να ακολουθήσει ταχύρρυθμη ανάπτυξη, ικανή να μειώσει σημαντικά την ανεργία και να αναπληρώσει τις απώλειες εισοδήματος. Η Ελλάδα θα λιμνάσει για χρόνια, καταστρέφοντας το παραγωγικό της δυναμικό και μπαίνοντας σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περίοδο ιστορικής ασημαντότητας.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, πόσο θα αντέξει η κοινωνική συμμαχία που στηρίζει τη μνημονιακή πολιτική; Οι οιωνοί δεν είναι καλοί. Έρχονται εκλογές και η δημοσκοπική απήχηση των ‘σωτήρων’ της χώρας είναι φτωχότατη. Η αντιπολίτευση έχει δεσμευθεί να προχωρήσει σε σειρά ριζοσπαστικών μέτρων, ότι κι αν διακηρύσσει για το ευρώ. Οι εκλογές θα απελευθερώσουν ένα κύμα λαϊκών αιτημάτων και πιεστικών αναγκών. Η πραγματική ταξική μάχη θα δοθεί σε τέτοιες συνθήκες και τότε η χώρα είτε θα πάρει πορεία ελπίδας, είτε θα παρακμάσει ιστορικά. Είναι πιθανόν το ευρώ να λειτουργήσει ξανά ως το κρίσιμο ζήτημα, ο μοχλός για την επιβολή κοινωνικού συντηρητισμού και εθνικής φθοράς. Μόνο που δε θα είμαστε πια στο 2010-11 και ο εκβιασμός δε θα περάσει εύκολα. Όσοι το καταλαβαίνουν, καλό είναι να αρχίσουν να ετοιμάζονται.

Μην συλλάβετε τον Σημίτη. Θέλουν να τον κάνουν ΓΓ του ΝΑΤΟ, του ΟΗΕ, της ΕΕ, Γαλαξιάρχη κλπ.

ΜΙΖΕΣ ΣΗΜΙΤΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ


Τις θυμάσαι τις αηδίες που σε τάιζαν τα ΜΜ”Ε” των διεφθαρμένων; Ο αρχισυμμορίτης, ο αρχικλέφτης, ο αρχιπροδότης που θα έπρεπε να σαπίζει στις φυλακές είναι ακόμα ελεύθερος.

Και τα ΜΜ”Ε”, χορηγημένα απο την Siemens, τους εμπόρους όπλων και τους τραπεζίτες, σε τάιζαν με παραμύθι. Ότι ο Σημίτης δεν είναι απατεώνας, αλλά προσωπικότητα παγκόσμιας εμβέλειας, όπου οι διεθνείς οργανισμοί σφάζονται στα πόδια του για το ποιός θα τον πρωτοπάρει.


Και όμως εσύ, ακόμα αφήνεις τον συνάνθρωπο σου να δίνει δεκάδες χιλιάδες φύλλα κυκλοφορίας στις φυλλάδες τους. Να βλέπει τα τουρκικά σήριαλ τους. Να τρώει την προπαγάνδα τους.


Είμαστε όλοι συνένοχοι σε αυτό το έγκλημα.
olympiada

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Πρωτογενές πλεόνασμα

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΛΙΕΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣΙΟ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΜΑΣ ΤΗΣ 9/12 ΠΙΟ ΕΠΕΞΗΓΗΜΑΤΙΚΗ  ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΗ...PROTOGENES



Είναι αναμφισβήτητο ότι ζούμε στη χώρα των πλεονασμάτων.

Όταν βουλευτές φτάνουν στο σημείο να αλληλοσυγχαίρονται, γεμάτοι χαρά, γιατί κατάφεραν να περάσουν νόμο για να βγάλουν σε πλειστηριασμό την πρώτη κατοικία των πολιτών, για να σωθούν οι τράπεζες, τότε είναι βέβαιο ότι έχουμε Πλεόνασμα ξεδιαντροπιάς.
Όταν η κυβέρνηση μιλάει για επιτυχία με την ανεργία στο  30%, με το 25% των πολιτών κάτω από το όριο της φτώχειας, με συρρίκνωση του ΑΕΠ αντίστοιχη μόνο σε χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο, τότε σίγουρα έχουμε Πλεόνασμα υποκρισίας.
Όταν λιποθυμούν παιδιά από την πείνα στα σχολεία, όταν συμπολίτες μας δηλητηριάζονται από μαγκάλια, γιατί ουσιαστικά απαγορεύτηκε η θέρμανση στους φτωχούς, τότε είναι δεδομένο ότι έχουμε Πλεόνασμα αναλγησίας.
Όταν κάθε κοινωνικό αγαθό, απαραίτητο για την επιβίωση των πολιτών, έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα πολυτελείας, τότε ασφαλώς έχουμε Πλεόνασμα αχρειότητας.
Όταν η τηλεόραση έχει γεμίσει με διαφημίσεις ιδιωτικών «καρτών υγείας» και ο αρμόδιος υπουργός ισχυρίζεται ότι βελτιώνει το δημόσιο σύστημα υγείας, τότε είναι οφθαλμοφανές ότι έχουμε Πλεόνασμα θράσους.
Όταν ο άνθρωπος που φρόντισε να κατοχυρώσει το ακαταδίωκτο από την δικαιοσύνη των πολιτικών προσώπων… που βλέπει τους αριθμούς των μαύρων λογαριασμών σαν αριθμούς τηλεφώνων… που δεν βλέπει τις μίζες της Siemens, τη λίστα Λαγκάρντ, τη σύμβαση για τα υποβρύχια που γέρνουν… υποστηρίζει ότι  «Ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το αίσθημα του εκτσογλανισμού της κοινωνίας», τότε είναι φανερό ότι έχουμε Πλεόνασμα Αυθάδειας.
Όσο για το λαό που ακόμα δεν έχει καταλάβει πώς είναι δυνατόν να οδηγείται η χώρα του στη χρεοκοπία και ο ίδιος στην εξαθλίωση, αφού πάντα επέλεγε τους καταλληλότερους να τον κυβερνήσουν: Όταν υπάρχουν συμπολίτες μας που δεν αντιλαμβάνονται ότι σε μία χώρα με ένα πολιτικό σύστημα που ιδιοτέλεια, αδιαφάνεια, ατιμωρησία και διαφθορά είχαν υπερβεί κάθε φαντασία, οι διαφθορείς θα έχουν εξασφαλίσει στοιχεία για να εκβιάζουν τους διεφθαρμένους… όταν πιστεύουν ότι τα μνημόνια ψηφίζονται από τα δύο κόμματα που διαχειρίστηκαν την εξουσία γιατί μόνο αυτά έχουν αίσθημα ευθύνης και θέλουν το καλό της χώρας… τότε και ο λαός διαθέτει ένα μεγάλο Πλεόνασμα αφέλειας.
Όταν υπάρχουν ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι έρχεται η ανάπτυξη …που πιστεύουν ότι τα ίδια κόμματα, οι ίδιοι άνθρωποι, που οδήγησαν μια προικισμένη χώρα στην χρεοκοπία, στον εξευτελισμό, και την επαιτεία τώρα μπορούν να τη σώσουν, τότε είναι βέβαιο το Πλεόνασμα βλακείας.
Τέλος, όταν η κυβέρνηση πανηγυρίζει ότι κατάφερε να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα… αφού όμως η χώρα μας είναι πρώτη στην ευρωζώνη σε ποσοστό ατόμων που στερούνται στοιχειωδών μέσων διαβίωσης… αφού έχουν κοπεί όλα τα κοινωνικά επιδόματα… αφού το σύστημα υγείας έχει σαρωθεί… αφού έχουν ποδοπατηθεί εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα… αφού μισθοί και συντάξεις έχουν μετατραπεί σε φιλοδωρήματα… αφού οι φόροι στους αδύνατους έχουν επταπλασιαστεί, αφού αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν 200.000 συμπολίτες μας… τότε το πλεόνασμα δεν είναι πρωτογενές είναι πρωκτογενές, κοινώς του κώλου.
Δ. Βουλγαρίδης
olympiada

       

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Επιστολή του κ.Απόστολου Πολυζωίδη για το Κ.Υγείας



 Μία από τις βασικές απαιτήσεις για τους πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο σύμφωνα με τον χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι να έχουν πρόσβαση σε επαρκή ιατρική περίθαλψη στο μέρος που μένουν. Στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες οι υπηρεσίες ιατρικής περίθαλψης, είτε στην προληπτική ιατρική είτε στην χειρουργική, είναι πάντα διαθέσιμες, σε ένα σύνολο χωριών, είτε σε μία μικρή ή μεγάλη πόλη.


Αυτό το βασικό δικαίωμα, δυστυχώς, λείπει από πολλά μέρη της επαρχιακής Ελλάδας και τα νησιά, παρά  το γεγονός ότι κάποια από αυτά είναι δημοφιλείς  τουριστικοί προορισμοί. Έτσι εκτίθεται  και ο επισκέπτης (τουρίστας) και οι κάτοικοι σε καταστάσεις που απειλείται η ανθρώπινη ζωή, όταν συμβαίνουν τροχαία ατυχήματα, σοβαρές ασθένειες, καρδιακές προσβολές, κοιλιακά προβλήματα, ή  και μεγαλύτερα θαλάσσια όπως η τραγωδία με το πλοίο "Σάμινα", ή φυσικές καταστροφές από σεισμούς ή τσουνάμι που πιθανόν κάποια στιγμή  να προκύψουν.


Αυτό το γράμμα δεν έχει γραφτεί από κάποιον άσχετο σε θέματα υγείας ή μόνιμο κάτοικο ο οποίος είναι απογοητευμένος με αυτή την κατάσταση, ή κάποιον που ανήκει σε συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, αλλά από κάποιον που έχει δει χιλιάδες σοβαρούς τραυματισμούς και χειρουργικά προβλήματα για 37 ολόκληρα χρόνια, όπου ήμουν επικεφαλής στην ορθοπεδική και χειρουργική τραυμάτων σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αγγλίας. Αφότου πήρα σύνταξη διάλεξα την Πάρο και από τότε που έχω έρθει έχω κάνει ότι μπορώ προκειμένου να βοηθήσω τους Παριανούς. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται μία περίοδος 3 χρόνων εθελοντικής εργασίας ως πρόεδρος του Κέντρου Υγείας, και η συνεχής διαθεσιμότητά μου στο να εξετάσω και να συμβουλεύσω τους ασθενείς.


Τα συμπεράσματά μου σχετικά με την υγεία στην Πάρο σήμερα είναι τα παρακάτω:


1. To υπάρχον Κέντρο Υγείας είναι ανεπαρκές για τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού.

2. Το προσωπικό, παρόλο που εργάζεται σκληρά και έχει τις γνώσεις, δεν μπορεί να εκπληρώσει τα καθήκοντά του εξαιτίας της έλλειψης εκπαιδευμένου ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. Η έλλειψη γυναικολογικών υπηρεσιών και η έλλειψη παιδιάτρων, προκαλεί δυσκολίες για τα άτομα που τους χρειάζονται. Οι έγκυες γυναίκες δεν μπορούν να γεννήσουν στην Πάρο, αφού δεν υπάρχει διαθέσιμο αίμα σε περίπτωση που χρειαστεί, ούτε μεταγεννητική φροντίδα, θερμοκοιτίδα, κλπ.

3. Οι Παριανοί αιμοδότες δίνουν το αίμα τους δύο φορές το χρόνο. Οι φιάλες αίματος στέλνονται στην Αθήνα, αφού στο νησί ούτε κατάλληλες εγκαταστάσεις υπάρχουν, ούτε αιματολόγος. Αποτέλεσμα αυτού είναι ο θάνατος συμπολιτών μας κάθε χρόνο, αφού σε περίπτωση αιμορραγίας, δεν μπορεί να γίνει μετάγγιση αίματος. Ο ακριβής αριθμός προτιμάται μην δοθεί, προκειμένου να μην φοβηθεί ο αναγνώστης.

4. Δεν υπάρχει μαγνητικός ή αξονικός τομογράφος (δεν έχει έρθει ακόμα, παρόλο που τον έχουν υποσχεθεί) για να βοηθήσουν  στη διάγνωση των όγκων και δύσκολων παθολογιών. Επίσης παρόλο που υπάρχει μαστογράφος,  δεν υπάρχει κατάλληλη κλινική μαστού που να ασχολείται με τις γυναίκες σε θέματα πρόληψης όγκων.

5. Τέλος, το Κέντρο Υγείας είναι απλά πολύ μικρό για να αντιμετωπίσει τον συνεχώς αυξανόμενο πληθυσμό, ο οποίος έχει αυξηθεί  πάνω από 30% τα τελευταία 10 χρόνια. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ανεργία  γιατρών, και οι περισσότεροι προκειμένου να δουλέψουν εργάζονται σε ιδιωτικές κλινικές σε μεγάλες πόλεις, αναλωνόμενοι σε μικροεπεμβάσεις. Αν υπήρχε ένα νοσοκομείο στην Πάρο, τότε πολλοί θα ήταν προετοιμασμένοι να έρθουν και να εργαστούν.  Οι προσπάθειες να χτιστεί ένα μεγαλύτερο Κέντρο Υγείας ή Νοσοκομείο έχουν αποτύχει κυρίως λόγω κακής πολιτικής. Πρέπει οι πολιτικοί να σκεφτούν τους πολίτες που τους ψήφισαν για να ανέβουν στην εξουσία και τις ανάγκες αυτών για την ιατρική περίθαλψη.

Επειδή η κρατική χρηματοδότηση είναι ανεπαρκής, οι κάτοικοι της Πάρου πρέπει να σχηματίσουν ένα φιλανθρωπικό οργανισμό, ο οποίος θα χρηματοδοτηθεί από ναυτιλιακές εταιρείες, τοπικούς επιχειρηματίες, ξενοδόχους, εμπόρους και εύπορους συνταξιούχους, προκειμένου να πληρώνει το απαραίτητο προσωπικό. Πρέπει να συνεχίσουμε να πιέζουμε για ένα νέο Κέντρο Υγείας /Νοσοκομείο με κάθε νομικό μέσο που διαθέτουμε. Αυτή η πίεση πρέπει να συνεχιστεί έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ασφαλής υγειονομική περίθαλψη των πιο ευάλωτων συμπολιτών μας, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Οι προσπάθειες των συλλόγων των νησιού ("Συντονιστικού για την Υγεία") πρέπει να υποστηριχτούν και το δημοψήφισμα ή μία πιθανή Πανπαριανή απεργία πρέπει να τύχουν γενικής συμμετοχής τοπικά όσο και της ανάλογης προσοχής από φορείς της υπόλοιπης Ελλάδος. Αυτό δεν πρέπει να γίνει ένα ακόμα πολιτικό-κομματικό παιχνίδι. Οι ζωές των συμπολιτών μας βρίσκονται σε κίνδυνο, εάν δεν δράσουμε άμεσα και τώρα.

Απόστολος Πολυζωίδης MB. CHB. FRCS Αγγλίας

Βρετανός Υπήκοος

Συνταξιούχος διευθυντής ορθοπεδικής και τραυματολογίας στην πανεπιστημιακή κλινική του Birmingham, UK

Ιδρυτής του νοσοκομείου Solihull για μετεκπαίδευση στην ορθοπεδική και τραυματολογική έρευνα.

ΟΙ ΛΑΓΟΚΕΦΑΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ...


 
Ολοένα και πληθαίνουν οι αναφορές για μαζική παρουσία και αλίευση λαγοκέφαλων στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή της Πάρου
Απ' ότι πληροφορούμαστε και σε άλλες περιοχές της χώρας μας παρατηρείται κάτι ανάλογο, κυρίως στο νότιο Αιγαίο.

Εμείς, εδώ και τουλάχιστον πέντε χρόνια είχαμε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου προς την πλευρά των αρμοδίων υπηρεσιών, προκειμένου να αναζητήσουν μέθοδο επιστημονικά δόκιμη και τεκμηριωμένη για την ανάσχεση του πληθυσμού των επικίνδυνων αυτών ψαριών που έχουν πλέον κατακλύσει τα νερά μας.

Η πολιτεία το μόνο που έπραξε ήταν να αναρτήσει με ευθύνη των κατά τόπους λιμενικών αρχών φωτογραφίες του συγκεκριμένου είδους, με σχετική προειδοποίηση κινδύνου, προσδιορίζοντας μάλιστα και το μέγιστο δυνητικά μέγεθος που το υπολόγιζε στα 15 με 20 εκατοστά!
Δεν προέβη ούτε καν σε επικήρυξη του είδους!!

Για την ιστορία και μόνο καταθέτουμε πως έχουμε περυσινές αναφορές ψαράδων που αλίευσαν λαγοκέφαλους μήκους άνω των 80 εκατοστών και βάρους τουλάχιστον 8 κιλών!!

Εμείς προτείναμε την αναζήτηση λύσεων σε συνεργασία με επιστημονικούς φορείς χωρών που βρέχονται από την Ερυθρά Θάλασσα, τόπο προέλευσης του είδους, προς την κατεύθυνση του να αναπτυχθούν-καλλιεργηθούν πληθυσμοί ενδημικών ψαριών, που θα μπορούσαν να περιορίσουν την ραγδαία αύξηση των λαγοκέφαλων, χωρίς να διαταραχθεί περαιτέρω η περιβαλλοντική ισορροπία.

Την πρόταση αυτή την θέσαμε και στον Πέτρο Νικολαΐδη επαγγελματία δύτη- δάσκαλο
καταδύσεων και με έντονο ενδιαφέρον για το θαλάσσιο περιβάλλον μας, την οποία θεώρησε εύλογη και αυτονόητη.
(Για όσους δεν το γνωρίζουν ο κ.Νικολαΐδης υπήρξε στενός συνεργάτης του Ζακ-Υβ Κουστώ και διαθέτει τεράστια εμπειρία σε τέτοια ζητήματα).

Κι ενώ είχαμε τις καθησυχαστικές για το μέγεθος του προβλήματος διαβεβαιώσεις από τη μεριά της πολιτείας, οι λαγοκέφαλοι αυξάνονται και πληθύνονται ρημάζοντας κάθε είδους μαλάκιο, κυρίως χταπόδια και σουπιές, αφανίζοντας κυριολεκτικά τα είδη αυτά.

Φυσικά κανένας ανευθυνουπεύθυνος δεν θα αναλάβει την ευθύνη για την φυσική αυτή καταστροφή, αφού κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια ποιος φορέας και ποιος πολιτικός προϊστάμενος φέρει την ευθύνη της ανεγκέφαλης αντιμετώπισης μιας οικολογικής μάστιγας...  

ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ!




Να τι σημαίνει θράσος των κυβερνώντων:

Να ρητορεύουν ασυστόλως πατώντας στα ερείπια μιας χώρας που οι ίδιοι δημιούργησαν δηλώνοντας από πάνω και «εξουθενωμένοι» για το «πατριωτικό» τους επίτευγμα.

Να επιδίδονται σε «κρίσεις μεγαλείου» και να ασελγούν με ύφος βαρύγδουπο κατά του κοινού νού.

Να παριστάνουν τους «σωτήρες» την ώρα που βυθίζουν την κοινωνία στην καταστροφή και την απόλυτη χρεοκοπία.

Να μετέρχονται τον έσχατο ποπουλισμό, τον πιο χυδαίο λαϊκισμό, εμφανιζόμενοι σαν «συμπάσχοντες» των εργατών και των συνταξιούχων, την ώρα που κόβουν τους μισθούς των εργατών και πετσοκόβουν τις συντάξεις των συνταξιούχων.

Να εκφωνούν «οραματικούς λόγους» σε ένα λαό που την ίδια ώρα τον μετατρέπουν σε «πιστωτικό υπόλοιπο», τον αλυσοδένουν χειροπόδαρα και τον καταδικάζουν σε ρόλο εμπράγματης υποθήκης ενός «ειδικού λογαριασμού» αφιερωμένου σε κεφαλαιοκράτες, τραπεζίτες και τοκογλύφους.
*
Ο κ. Βενιζέλος το έχει αποδείξει πολλές φορές, το απέδειξε και χτες:

Διαθέτει αστείρευτες ποσότητες τέτοιου - και ακόμα περισσότερου - θράσους.

Από resaltomag, μοντάζ Γρέκι

«Εκβενιζελισμός»…




Ο κ. Βενιζέλος μίλησε για «εκτσογλανισμό» της πολιτικής ζωής. Και το ενδιαφέρον είναι τούτο:
Δεν εννοούσε τον κ. Τσοχατζόπουλο.
Δεν εννοούσε τον κ. Τσουκάτο.
Δεν εννοούσε τον κ. Κάντα.
Δεν εννοούσε τον κ. Μαντέλη.
Δεν εννοούσε τον κ. Σμπώκο.
Δεν εννοούσε αυτούς που κάνανε «κοκοκο» τη λίστα Λαγκάρντ.
Δεν εννοούσε αυτούς που ρημάξανε τη χώρα με τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Δεν εννοούσε αυτούς που «ασκούσαν το δικαίωμά τους στην ατομική ευημερία» στη Σοφοκλέους την ίδια εποχή που το κόμμα του κ. Βενιζέλου τύπωνε αφίσες υπέρ της «φούσκας» του Χρηματιστηρίου.
Δεν εννοούσε τους  σεσημασμένους πάνω στα «κότερα».
Δεν εννοούσε αυτούς που έλεγαν ότι ούτε  χαράτσι θα επιβληθεί ούτε μέσω της ΔΕΗ θα επιβληθεί, αλλά δυο μήνες μετά και χαράτσι έβαλαν και μέσω της ΔΕΗ το...
επέβαλαν.
Δεν εννοούσε αυτούς που έλεγαν «όχι στο ΔΝΤ», αλλά μετά τρεις μήνες έλεγαν «ζήτω το ΔΝΤ».
Δεν εννοούσε αυτούς που με το ένα χέρι ψηφίζουν μνημόνια και πλειστηριασμούς για το λαό και με το άλλο χέρι ψηφίζουν φοροαπαλλαγές για τις off shore.
Δεν εννοούσε αυτούς που κόβουν συντάξεις από γέροντες και μισθούς από εργάτες.
Δεν εννοούσε αυτούς που προκάλεσαν εκατομμύρια φτωχούς κι εκατομμύρια ανέργους και την ίδια ώρα ισχυρίζονται: «Όλοι μαζί τα φάγαμε»!
Δεν εννοούσε αυτούς που στη θέση των χιλιάδων μαγαζιών που κλείνουν δίνουν άδειες για να φυτρώνουν ενεχυροδανειστήρια.
Δεν εννοούσε αυτούς που γέμισαν τον τόπο με συσσίτια, με αστέγους και με μαγκάλια, αλλά είναι τόσο «ευαίσθητοι» που στέλνουν τους πεινασμένους να αγοράζουν από τα ράφια ληγμένα τρόφιμα…
Όχι, τίποτα από όλα αυτά και κανέναν από όλους αυτούς δεν εννοούσε ο κ. Βενιζέλος. Ευτυχώς. Γιατί αν επεδείκνυε τέτοια υποκρισία, τότε θα έπρεπε να μιλήσουμε για «εκβενιζελισμό» της πολιτικής ζωής. Και σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε να κάνουμε με τέτοιο πολιτικό και πολιτισμικό κατήφορο, δηλαδή με έναν «εκβενιζελισμό», που δεν θα συνιστούσε τίποτα λιγότερο από το ανώτατο στάδιο του - πραγματικού και εφαρμοσμένου - «εκτσογλανισμού». Αλλά, το επαναλαμβάνουμε:
Ευτυχώς, ο κ. Βενιζέλος δεν είναι τέτοιος άνθρωπος…

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΣΟΚ,ΤΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΠΑΡΑΣΙΤΟ



Μπαγιατίλα. Το μπουκάλι με το νερό ανάμεσα στα πόδια. Τα μεγαλεία των δύο σερβιτόρων ανά στέλεχος, περασμένα. Τα ρούχα του αρχηγού πιο τεντωμένα κι από τα νεύρα του. Ο εκτσογλανισμός τού «όποιος διαφωνεί με τον αρχηγό είναι ανόητος». Το ΠΑΣΟΚ δε ζει το τέλος εποχής του. Η εποχή του τελείωσε. Το ΠΑΣΟΚ υπάρχει ακόμη λόγω κεκτημένης ταχύτητας. Κι επειδή ο Βενιζέλος αρνείται την πραγματικότητα. Ότι δηλαδή θα του μείνει στα χέρια ένα κόμμα – σφραγίδα. Δεν τον ενοχλεί. Αρκεί να πάρει τη σφραγίδα στο σπίτι του όπως έκανε με τη λίστα Λαγκάρντ και τα έγγραφα από το Πεντάγωνο. Στο ανάκτορό του.

Ο κυνισμός που προκαλεί εμετό. «Αν καταρρεύσουμε στις ευρωεκλογές, την επόμενη μέρα δεν θα υπάρχει προσωπικός ρόλος για κανέναν», είπε ο Σαχινίδης. Αυτό ήταν πάντα το ΠΑΣΟΚ. Μια αυλή με τους γελωτοποιούς της που τρωγόπιναν υποβρύχια και μίζες βαφτίζοντας «κωλόσπιτα» τις βίλες τους. Πάντα υπήρχαν ρόλοι για τα αθύρματα. Όλοι με τη μερίδα τους.

«Δεν μπορεί να δεχτούμε το ρόλο του πρόθυμου μικρού εταίρου που μας επιφυλάσσει το σύστημα», είπε ο Μωραΐτης. Ποιο σύστημα; Αυτό που έμεινε στην ιστορία ως «σύστημα ΠΑΣΟΚ»; Αυτό που εκμαύλισε μια ολόκληρη κοινωνία ταΐζοντάς την ως πρότυπα το «λαμόγιο» και τον «καπάτσο»; Αυτό το σύστημα που έκανε τον παρασιτισμό κυρίαρχη οικονομική δύναμη; Αυτό το σύστημα που αξιολογούσε αποκλειστικά όσους διέθεταν πράσινη κάρτα ενώ οι υπόλοιποι δεν είχαν μοίρα σ’ αυτόν τον τόπο;

    Αυτό το σύστημα που βόλεψε στις καλύτερα αμειβόμενες υπηρεσίες του υπουργείου Οικονομικών κάτι κωθώνια αφισοκολλητές που τραμπούκιζαν με ρόπαλα τα μέλη άλλων συνεργείων αφισοκόλλησης; Αυτό το σύστημα που κατασκεύασε τη μεγάλη παγίδα του χρηματιστηρίου ή  την ακόμη μεγαλύτερη των πλαστών στοιχείων για να μπούμε στο μπουντρούμι της ευρωζώνης; Αυτό το σύστημα που μας έριξε στα δόντια του ΔΝΤ;

Ώστε, λοιπόν, τώρα φταίει αυτό το σύστημα για την εξαΰλωση του ΠΑΣΟΚ. Το φίδι τρώει την ουρά του, αχόρταγο για εξουσία. Αφού κατάπιε και τα τελευταία ψίχουλα δημόσιου χρήματος, αφού κατέστρεψε μια χώρα, αφού φύτεψε όλη τη διαστροφή του βρώμικου πλουτισμού στη συλλογική συνείδηση τώρα αρνείται να πεθάνει αξιοπρεπώς και κυκλοφορεί ζέχνοντας από τη σήψη του.

Υπήρχε πάντα μια γραφικότητα μεγαλομανίας στο ΠΑΣΟΚ. Τώρα που βλέπω στη φωτογραφία τα καρτελάκια κρεμασμένα στο λαιμό τους αναρωτιέμαι γιατί τα φοράνε. Έμειναν τόσο λίγοι που σιγά μη δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Κι αν τα φοράνε ως πάσο εισόδου, ποιος άραγε απέμεινε να θέλει να παρευρεθεί σε μία μάζωξη του ΠΑΣΟΚ χωρίς να είναι υποχρεωμένος να το κάνει;

Αργοπεθαίνουν κρεμασμένοι από τα αρχίδια της Νέας Δημοκρατίας που κι αυτήν την περιμένει η ίδια μοίρα. Γελοιοποιούνται χειροκροτώντας έναν ανεκδιήγητο πρωθυπουργό. Finis coronat opus. Το τέλος στεφανώνει το έργο. Το έργο τελείωσε όμως κανείς δε θα στείλει στεφάνι. Θέλουν ακόμη και οι ίδιοι να ξεχαστούν όσο πιο γρήγορα γίνεται.

kartesios.com

Του Στάθη από τον enikos.gr

Οι μέρες είναι πονηρές και πρέπει να ΄χουμε τον νου μας, διότι ουδείς γνωρίζει πότε μπορεί – ανά πάσα στιγμή – να του ‘ρθει κεραμίδα (με τη διαδικασία του κατεπείγοντος) στο κεφάλι, UFO που κάνει ανώμαλη προσγείωση ή κανας Ελ που ξέφυγε απ’ την αντιβαρύτητα – ανοίγω το ράδιο, ακούω τον κ. Βενιζέλο
να ομιλεί στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ και να λέει «συντρόφισσες και σύντροφοι» και μου ‘ρχεται ξαφνικό:  έτσι εξακολουθούν να αλληλοπροσαγορεύονται στο ΠΑΣΟΚ; «συντρόφισσες και σύντροφοι»; και δεν λιποθυμούν; θα πρόκειται για ανθεκτικά όντα.
Ακραίου ήθους! Οπως ο νέος τους Γραμματέας, κ. Κωνσταντινόπουλος, όστις τιτίβισε για τη διαγραφή του κ. Πολύδωρα «ΣΥΡΙΖΑ και ψεκασμένοι αποθεώνουν τον στρατηγό άνεμο». Τι καλός κι ευπρεπής νέος! φέρελπις! τα έμαθε άριστα τα πασοκικά με απαλά ακόμα τα νυχάκια του.
Πλην όμως, ποιος Κωνσταντινόπουλος, στο βήμα τώρα ορχείται ο «μέγιστος των φιλοσόφων» (όπως έλεγε για τον εαυτόν του ο Μιχαήλ Ψελλός), ο «λαμπρός Ηλιος της Δικαιοσύνης» (όπως έλεγαν όλοι όσοι ήθελαν τη ζωούλα τους για τον Κιμ Ιλ Σούνγκ), ορχείται κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, «ο ίδιος και αυτοπροσώπως» όπως έλεγε για την «αφεντομουτσουνάρα του» ο Καραγκιόζης. Του αφοσιώθηκα, κρεμάστηκα απ’ τα χείλη του. Μεγάλο
εκτόπισμα! Ρωμαϊκών διαστάσεων πολιτικός! Αεροπλανοφόρο (όχι τσέπης, αμερικάνικο!) σε δαχτυλήθρα – αδικείται που μίκρυνε τόσο το κόμμα Του, ώστε να μη χωράει το μεγαλείο Του.
Το πρώτο που με συγκίνησε είναι ότι ο κ. Βενιζέλος μίλησε στην Κεντρική του Επιτροπή του και ύστερα δεν την διέλυσε. Δεν πλάκωσε κανένα μέλος της στο ξύλο, ούτε συνέλαβε κανέναν. Αμφισβήτησε λιγάκι την ηθική τους, αμφέβαλλε κάπως για τη λογική τους, αλλά έως εκεί, ούτε έβαλε κανέναν τιμωρία στο ένα πόδι, ούτε πέταξε σε κανέναν βελάκια στο δόξα πατρί – αν και,
όταν ομιλούσε για «Συνταγματικό τόξο» γυάλιζε το μάτι του να βρει κανένα βέλος – πλην όμως, φρονίμως ποιων ο κ. Κουβέλης τις τελευταίες μέρες ασθενεί και οικουρεί. Το καλό επίσης ήταν ότι δεν μίλησε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος για 80 ώρες αλλά μόνον για 80 λεπτά, μιλώντας για τον εαυτόν του μόνον τα 79! Γίγας.
Μάλιστα σε μια κρίση ταπεινοφροσύνης του μεγαλείου Του, παραδέχθηκε πως ό,τι κάνει, το κάνει επειδή «αναμετράται με την Ιστορία», ότι είναι «ανόητοι όσοι δεν το καταλαβαίνουν». κι ότι η «ανεξάντλητη ισχύς του» υφίσταται ακριβώς επειδή τα «κίνητρά του είναι ιστορικά».
Ακολούθησαν ασθενή (δυστυχώς) χειροκροτήματα – ποτέ μου δεν θα τους καταλάβω (ευτυχώς) τους ΠΑΣΟκιους. Απ’ όταν έφθασαν στο 4% έχουν χάσει τη χαρά της ζωής, κάθε διάθεση για λοβιτούρες και κάθε όρεξη για σκανδαλιές. Ισως για αυτό
και ο αρχηγός τους ζήτησε «σεβασμό στο ΠΑΣΟΚ» απ’ όλους, αλλιώς αλίμονό μας και βεβαίως ζήτησε απ’ τους ριψάσπιδες που εγκατέλειψαν το κόμμα, να επιστρέψουν «σπίτι τους», χωρίς τον κίνδυνο να τους φέρει ο ίδιος την ασπίδα στο κεφάλι. Διότι το σπίτι τους (των ριψάσπιδων) δεν είναι κόμμα, αλλά «παράταξη»! Παράταξη που τους χωράει όλους, τους ριψάσπιδες, τους 58-59 (σαν την πινακίδα του Λιάπη είναι αυτοί), τον κ. Κουβέλη, τον ΔΟΛ, τα υποβρύχια, τα χαράτσια, τις μπουγάτσες, όλους, «χωρίς ηγεμονισμούς», όπως «χωρίς ηγεμονισμούς» ο κ. Βενιζέλος δήλωσε «εγώ, εγώ πρώτος μίλησα για την Ελια!» - τι μίλησες,
χρυσέ μου! εσύ, πρώτος τη φύτεψες! Εσύ, κι όχι η Αθηνά όταν την προέκριναν από τον κοσμοσείστη Ποσειδώνα οι Αθηναίοι, εσύ φύτεψες στον ιερό βράχο το αμάραντο δένδρο, εσύ πρώτος και Βενιζέλειοι θα έπρεπε να λέγονται οι Αθηναίοι! Μεγάλος άνδρας (ποιος Φώτης;) ο Μπενύτο έτοιμος να θυσιασθεί για
την «παράταξη», έτοιμος να δέρνει τους ψηφοφόρους ώσπου να την ξαναψηφίσουν, έτοιμος ακόμα και να μην ξαναεμφανισθεί στο Mega (στέλνοντας τη θεαματικότητα στα Τάρταρα) προκειμένου η «παράταξη» να πάρει τα πάνω της και η συνεργασία με τη Ν.Δ. να ξαναγίνει ισοβαρής. Διότι
δεν γίνεται την υποτέλεια στην Τρόικα να την πληρώνει «δυσανάλογα» μόνον το ΠΑΣΟΚ, αλλά αναλόγως και η Ν.Δ. Δίκαια πράγματα, και στο σημείο αυτό το περί δικαίου αίσθημα του κ. Βενιζέλου, υψώθηκε πάνω απ’ το ανάστημα ενός Μάρκου Αυρήλιου
κι αναρωτήθηκε για την «αθωότητα του λαού» (τουλάχιστον όσο δεν «διορθώνει την ψήφο του»). Σε ένα κρεσέντο ψυχανάλυσης της κοινωνίας που θα πρέπει να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια όπου πηγαίνει επισκέπτης καθηγητής ο Γιωργάκης, ο κ. Βενιζέλος διαπίστωσε έναν «εκτσογλανισμό»!
Μα τη Μεγαλόχαρη, μου κόπηκαν τα πόδια.
«Εκτσογλανισμός»;! Ποιος, ρε παιδιά; εγώ; η θεία Φωτούλα; όλοι;! Ευτυχώς, όχι όλοι – ο ΣΥΡΙΖΑ!
Εξαλλος ο Μπενύτο! Κατέβηκε απ’ το ύψος του Μάρκου Αυρήλιου και καβάλησε το άλογο του Καλιγούλα (που το είχε κάνει Συγκλητικόν ο Ανδρέας) και άρχισε να φωνάζει εναντίον του «λαϊκιστικού» αυτού μορφώματος που «τροφοδοτεί τη Χρυσή Αυγή» και οδηγεί – αν ήδη δεν είμαστε - «σε εμφύλιο πόλεμο». Σκιάχτηκα. Κρύφτηκα κάτω απ’ το κρεβάτι. Πρέπει να γίνει «ανακοπή της εφόδου του ΣΥΡΙΖΑ» κόρωνε ο Μπενύτο και ‘γω κόντευα να πάθω ανακοπή κάτω απ’ το κρεβάτι.
«Είναι οι μισοί (σ.σ. οι ΣΥΡΙΖαίοι) κομμουνιστογενείς» έσκουζε ο Μπενύτο και οι άλλοι μισοί «λαϊκιστές». (Εδώ μπερδεύτηκα κάπως: γιατί βρίζει για κομμουντιστογενείς αφού λίγο πιο πριν έλεγε καλά λόγια για το ΚΚΕ;) Δεν πρόλαβα όμως να ξεμπερδευτώ, διότι ο κ. Βενιζέλος συνέχιζε τον φιλιππικό κατά του ΣΥΡΙΖΑ με μια ιερεμιάδα κατά των ΑΝΕΛ. «Θα συνεργαστούν» φώναζε κατακόκκινος – τα ύστερα του κόσμου, σκέφθηκα. Αντιθέτως ο Μπενύτο συνεργάστηκε με τη Ν.Δ. για να σώσει την Ελλάδα, όπως συνεργάστηκε ο Πεταίν με τους Γερμανούς για να σώσει τη Γαλλία.
Η αλήθεια είναι ότι έμεινα κρυμμένος κάτω απ’ το κρεβάτι ώσπου να νυχτώσει. Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι, διότι οι σκέψεις μου τροφοδοτούν τη Χρυσή Αυγή. Εμεινα ακίνητος. Ως τις οκτώ. Με ένα σάλτο, άρπαξα τότε το τηλεκοντρόλ, μπήκα στο δελτίο ειδήσεων του Mega και το φως της τηλεόρασης έδιωξε τα σκοτάδια της νύχτας. Ημουν πάλι ασφαλής...

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ



Πάρος, 18-12-2013

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 συνεδρίασε η Ολομέλεια του Συντονιστικού της Υγείας με θέματα ημερήσιας διάταξης την οργάνωση και προετοιμασία του Δημοψηφίσματος της 16ης Φεβρουαρίου 2014 και την παροχή ενημέρωσης από τον Εμποροεπαγγελματικό Σύλλογο Πάρου, αναφορικά με την πρόσφατη απόφαση της Γεν. Συνέλευσης του ίδιου Συλλόγου για τη στήριξη των ομόφωνων αποφάσεων του Συντονιστικού για τη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος και της Γενικής Απεργίας - Αποχής, από τους επαγγελματίες μέλη του.

Κατά τη συνεδρίαση, υπήρξε ενημέρωση από την 5μελή Γραμματεία του Συντονιστικού για τις μέχρι τώρα συναντήσεις του Συντονιστικού με εκπροσώπους φορέων από όλες τις περιοχές της Πάρου, όπως η Αγκαιριά, ο Κώστος, οι Λεύκες, η Μάρπησσα, ο Αρχίλοχος και η Νάουσα, καθώς και οι συναντήσεις με τους εργαζόμενους της ΔΕΥΑΠ, τους διοικητικούς υπαλλήλους και το εργατικό προσωπικό του Δήμου Πάρου και επισημάνθηκε η αξιόλογη ανταπόκριση και η μαχητική διάθεση των παραπάνω φορέων για τη στήριξη του Δημοψηφίσματος.

Στα πλαίσια των συναντήσεων αυτών, συμφωνήθηκε η πραγματοποίηση ξεχωριστών ανοικτών συγκεντρώσεων ανά περιοχή, στο διάστημα από 10 έως και 30 Ιανουαρίου 2014, με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή ενημέρωση και πλαισίωση της συλλογικής προσπάθειας από τους πολίτες, στην πορεία προς το Δημοψήφισμα του Φεβρουαρίου. Αντίστοιχο βάρος ενημέρωσης και κινητοποίησης θα δοθεί και στην Αντίπαρο, ενώ θα καταβληθεί προσπάθεια πραγματοποίησης μιας συνεδρίασης της Ολομέλειας του Συντονιστικού στην Αντίπαρο, αμέσως μετά τις γιορτές. Προς την ίδια κατεύθυνση και εντός των εν λόγω χρονικών προθεσμιών, θα επιχειρηθούν οι συναντήσεις του Συντονιστικού με κατηγοριοποιημένες επαγγελματικές ομάδες, καθώς και με το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας της Πάρου και της Αντιπάρου (εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς).

Αξιολογήθηκαν επίσης ως ιδιαίτερα θετικά γεγονότα, οι ομόφωνες αποφάσεις υποστήριξης του Δημοψηφίσματος από τα Δημοτικά Συμβούλια Πάρου και Αντιπάρου.

Αποφασίστηκε επιπλέον η πραγματοποίηση συνάντησης με τους συμπολίτες μας δικηγόρους, προκειμένου να τους ζητηθεί να συμβάλουν συμβολικά με την παρουσία τους στην εγκυροποίηση της εκλογικής διαδικασίας, αφού πρόκειται να στηθούν κάλπες διεξαγωγής της ψηφοφορίας ανά περιοχή, σε Πάρο και Αντίπαρο.

Αποφασίστηκε επίσης να ψηφίσουν ΟΛΟΙ οι κάτοικοι της Πάρου και της Αντιπάρου ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ και ασχέτως του εάν είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους ή όχι, ενώ παράλληλα, εξετάστηκε το ενδεχόμενο συμμετοχής των νέων κάτω του ηλικιακού ορίου των 18 ετών.

Εγκρίθηκε ομόφωνα ο προτεινόμενος από την Γραμματεία κύκλος χρονικών περιόδων προετοιμασίας και υλοποίησης των απαιτούμενων ενεργειών στα πλαίσια των αποφάσεων που έχουν ληφθεί:
Από 10 έως 30 Ιανουαρίου 2014: Συνέχιση της επαφής με τους πολίτες, πραγματοποίηση ανοιχτών συγκεντρώσεων ανά περιοχή, συναντήσεις με κατηγορίες επαγγελματιών και τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών κοινοτήτων, μοίρασμα της Διακήρυξης του Συντονιστικού πόρτα-πόρτα, καταγραφή διαθεσιμότητας των πολιτών, καταγραφή προτάσεων για συμπερίληψή τους στο περιεχόμενο του Δημοψηφίσματος εκτός της αποφασισμένης Γενικής Απεργίας.
Από 1 έως 5 Φεβρουαρίου: Ακριβής καθορισμός του περιεχομένου του Δημοψηφίσματος και όλων των οργανωτικών προαπαιτούμενων για τη διεξαγωγή του.
Από 6 έως 15 Φεβρουαρίου: Ανάδειξή του στα ΜΜΕ τοπικής και -κυρίως- εθνικής εμβέλειας και εκ νέου ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας.
16 Φεβρουαρίου: Διενέργεια του Δημοψηφίσματος
26 Φεβρουαρίου: Πραγματοποίηση της Γενικής Απεργίας, ενδεχόμενη πραγματοποίηση μεγάλης μαζικής κεντρικής συγκέντρωσης ή άλλου τρόπου αντίδρασης που θα υποδειχθεί από τους πολίτες στο Δημοψήφισμα.

Παρασχέθηκε τέλος, ενημέρωση από τους εκπροσώπους του Εμποροεπαγγελματικού Συλλόγου (Πρόεδρο και Γεν Γραμματέα), σχετικά με την πρόσφατη απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης της 27ης Νοεμβρίου 2013, με βάση την οποία, διαφοροποιούνται από την αρχική ομόφωνη απόφαση του Συντονιστικού και τάσσονται πλέον μόνον υπέρ της διεξαγωγής του Δημοψηφίσματος, διότι διαφωνούν με το περιεχόμενο και, συγκεκριμένα, με το ερώτημα της Γενικής Απεργίας-Αποχής.

Κατά την συζήτηση του θέματος αυτού, επιβεβαιώθηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών της Ολομέλειας του Συντονιστικού, η ανάγκη περιφρούρησης, ενίσχυσης και υπεράσπισης των ομόφωνων αποφάσεων που έχουν ληφθεί μέχρι σήμερα αλλά και της κοπιώδους συλλογικής προσπάθειας που έχει καταβληθεί και ειδικότερα η διαφύλαξη του ενωτικού χαρακτήρα του εγχειρήματος, ως μόνου μέσου για να δοθεί ο αγώνας της υπεράσπισης της Δημόσιας Υγείας στα νησιά μας όσο γίνεται αποτελεσματικότερα.

Οφείλουμε να υπενθυμίσουμε εκ νέου και προς κάθε κατεύθυνση, ότι η συμμετοχή σ΄ αυτήν την προσπάθεια που καταβάλλουν οι πολίτες της Πάρου και της Αντιπάρου, είναι απόλυτα εθελοντική, χωρίς αποκλεισμούς και μεθοδεύσεις χειραγώγησης και δεν σχετίζεται με άλλες επιδιώξεις, πέρα από το να πλαισιωθεί ενεργά από όσο το δυνατόν περισσότερους πολίτες. Η απόφαση για το Δημοψήφισμα και την Γενική Απεργία, προς αυτό και μόνο κατατείνει και ισοδυναμεί με αναμέτρηση της κοινωνίας με το ίδιο της το «μπόϊ», απέναντι σε ασκούμενες πολιτικές που διαλύουν τη συνοχή της και τη γονατίζουν. Ο καθένας πλέον που συμμετέχει σ΄ αυτή την προσπάθεια, θα διακριθεί για την απαιτούμενη αλληλέγγυα προσφορά αγώνα με τον διπλανό του ή θα «λάμψει» δια της απουσίας του.

Η Γραμματεία του Συντονιστικού της Υγείας Πάρου - Αντιπάρου

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΕΠΠ ΓΙΑ ΤΟ ΙΚΑ ΠΑΡΟΥ


Πάρος. 19/12/2013
Κλείνουν και το ΙΚΑ στη Πάρο … Μνημονιακή Καταστροφή κάθε Κοινωνικής Υποδομής. 

Πριν από ένα χρόνο η Κοινωνία της Πάρου κινητοποιήθηκε για να αποτρέψει το κλείσιμο της ΔΟΥ στο Νησί: Απεργία των Υπαλλήλων, Κατάληψη για μέρες της ΔΟΥ, Ψηφίσματα και παραστάσεις του Δήμου στους αρμόδιους, Συγκέντρωση των πολιτών έξω από την Εφορία. Όλα αυτά έφεραν αποτέλεσμα και η ΔΟΥ δεν έφυγε, για την ώρα τουλάχιστον, παρ’ όλο που υποβαθμίστηκε για κάποιες εργασίες της. 
Από τότε λέγαμε, ότι η ΔΟΥ ήταν μόνο η αρχή. Θα ακολουθούσαν πρώτα το ΙΚΑ, μετά ο  ΟΑΕΔ,  κλπ.
Δυστυχώς επαληθευτήκαμε. Με τον καινούριο χρόνο το Παράρτημα του ΙΚΑ στη Πάρο παύει ουσιαστικά να υφίσταται. Μετατρέπεται σε απλό Γραφείο, χωρίς διασύνδεση με το Ηλεκτρονικό Πληροφοριακό Σύστημα, χωρίς καμιά δυνατότητα εξυπηρέτησης του Πολίτη. Για την παραμικρότερη εργασία θα είναι υποχρεωτική η μετάβαση στη Νάξο.  Το εδώ Γραφείο απλά θα μεταφέρει αιτήσεις και αιτήματα στη Νάξο .
Ο «καλόβουλος» Πολίτης αναρωτιέται, γιατί όλα αυτά, γιατί παίρνουν μέτρα που το μόνο που καταφέρνουν είναι να ταλαιπωρούν το Νησιώτη, γιατί κατεδαφίζουν κάθε Κοινωνική Υποδομή που εδώ και δεκαετίες φτιάχτηκε για την εξυπηρέτηση του Πολίτη; Γιατί; Γιατί; …. Πού είναι η Συνταγματικά κατοχυρωμένη Νησιωτικότητα;

Η απάντηση είναι μόνο μία : Το Κράτος, πιστό στις Μνημονιακές δεσμεύσεις καταστρέφει συνειδητά κάθε Υποδομή. Βλέπει τους Πολίτες μονάχα σαν αριθμούς που χρησιμοποιούνται στον «ισολογισμό» των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει απέναντι στους  νέους κατακτητές. Αδιαφορεί για τα Οικονομικά και Κοινωνικά προβλήματα που τέτοιες αποφάσεις δημιουργούν.    

Δείτε (από την ανακοίνωση των εργαζόμενων του ΙΚΑ Πάρου) για ποιες εργασίες θα εξυπηρετούμαστε μέσω Νάξου :
• Θεώρηση Βιβλιαρίων Ασθενείας – Απογραφή Ασφαλισμένων – Μεταβολές στοιχείων – Έκδοση Ευρωπαϊκής Κάρτας Ασφάλισης.
• Οποιαδήποτε Πληροφορία Συνταξιοδότησης – ΚΕΠΑ.
• Εκτύπωση Ενσήμων – Έκδοση όλων των Βεβαιώσεων.
• Έκδοση και Οριστικοποίηση Παροχών Υγείας.
• Απογραφή – Παρακολούθηση – Ρυθμίσεις – Πληρωμές – Ασφαλιστική Ενημερότητα – Μεταβολές Στοιχείων – Καταγγελίες Εργαζομένων – ΥΔΑΑΒ, Οικοδομών και επιχειρήσεων.

Όλα αυτά βέβαια έρχονται στα ξαφνικά, χωρίς ενημέρωση, για να μη μπορέσει η Τοπική Κοινωνία να αντιδράσει, με τετελεσμένα γεγονότα και αποφάσεις. Στο χτεσινό Δημοτικό Συμβούλιο συζητήθηκε το θέμα που έφεραν οι εργαζόμενοι του ΙΚΑ Πάρου και πάρθηκε ομόφωνη απόφαση στήριξης των προτάσεων τους, για την εξεύρεση λύσης που θα εξασφαλίσει την λειτουργία του ΙΚΑ στο Νησί. Αυτό όμως δεν φτάνει:
Η Παριανή Κοινωνία και οι φορείς της πρέπει να κινητοποιηθούν για να αποτρέψουν τη κατάργηση και τη καταστροφή όλων των Κοινωνικών Δομών που υπάρχουν στη Πάρο. Μόνο έτσι κάτι μπορεί να διασωθεί. 

ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ ΙΚΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ; ΣΩΠΑΤΕ ΚΑΛΕ, ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ!!!!

Εμείς αγαπητοί φίλοι από πέρισυ σας είχαμε προειδοποιήσει για την εξέλιξη αυτή και μάλιστα είχαμε προκαλέσει ανακοίνωση των υπαλλήλων του κατ/τος ΙΚΑ Πάρου για το θέμα.
Κάποιοι τότε μας χαρακτήρισαν καταστροφολόγους-μερικοί μας τα "χώσανε" κιόλας και ίντερνετικά και δια ζώσης.
Να δούμε πότε θα βάλουνε μυαλό κάποιοι ανεγκέφαλοι φανατικοί και θα αποκτήσουν επαφή με την πραγματικότητα.
Άντε και καλά αποτελειώματα του κράτους στο νησί...




ΥΓ. Αλήθεια, εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη ταλιμπανίζοντες ανθυποπαραγοντίσκοι γαλάζιων αποχρώσεων που ευαγγελίζονται λύση των προβλημάτων του νησιού από την κυβέρνηση των δοσίλογων; 

 

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

ΠΑΡΙΑΝΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ

*Τελικά είναι να μη σε βάλει στη μπούκα του ο Πατσιώτης...
Θα κάνει το μαύρο άσπρο, το κακό καλό, το δεξιό αριστερό, προκειμένου να "σκοτώσει" το υποψήφιο θύμα του...
Το τελευταίο του "πόνημα" είχε διπλή στόχευση:
1)Να υμνήσει το τερατούργημα του media system που ακούει στο όνομα Άδωνις
2)Να κολλήσει στο τοίχο κάθε τσουτσέκι που θα τολμούσε να αντισταθεί στην Αδωνιάδα μεταρρύθμιση στο χώρο του φαρμάκου...
Μέσα σ' όλα πήραμε κι ένα σύντομο μαθηματάκι περί αριστεροφροσύνης:
Δεν είναι αριστερή θέση να υπερασπίζεσαι τον παραγωγικό ιστό της πατρίδας σου!!!
Δεν είναι δημοκρατική θέση η διασφάλιση των θέσεων εργασίας στη χώρα σου!!!
Και ξέρετε γιατί; Διότι αυτές αποφέρουν βίλες, κότερα, αεροπλάνα και ελικόπτερα στους εγχώριους καπιταλιστές!!!!!
Ο δε Άδωνις, προσωπικότητα διαμετρήματος ενός Δρετάκη και προοδευτικότητας ενός Τσοβόλα!
Πάλι καλά που δεν συγκρίθηκε με τον Τσε Γκεβάρα!!
Και τα μυαλά στα κάγκελα...
Ευτυχώς που δεν παίρνουμε και απολύτως τοις μετρητοίς όσα γράφει, γιατί ακόμα θα υμνούσαμε, -όπως κατά κόρον έκανε εκείνος λίγα μόλις χρόνια πριν- τον σούπερ νόβα της παγκόσμιας πολιτικής σκέψης και πρακτικής, τον ανεπανάληπτο Γιωργάκη-Τζέφρυ Παπανδρέου...



*Πήξαμε πάλι στις ανακοινώσεις περί προβολής της Πάρου σε εκθέσεις, σε αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, περί αβανταρίσματος από εξειδικευμένους δημοσιογράφους περιωπής και άλλα της ιδίας συνομοταξίας.
Ερώτηση που παραμένει αναπάντητη εδώ και πάνω από μια δεκαετία:
Πιστεύετε στα σοβαρά όλα αυτά;
Πιστεύετε δηλαδή ότι η Πάρος του σήμερα έχει ανάγκη όλα αυτά τα παλιομοδίτικα κολπάκια;
Εμείς ανέκαθεν θεωρούσαμε και θεωρούμε πως αν υπάρχει κάτι θετικό, αυτό είναι η δωρεάν καλοπέραση για τους "φίλους" που έγραψαν ή θα γράψουν ευνοϊκά κείμενα για το νησί και ο τσάμπα ή περίπου τσάμπα τουρισμός εργασίας για όσους μετέχουν στις περιβόητες αποστολές στις διάφορες εκθέσεις.
Αν κάποιος πιστεύει πως έχει σοβαρό αντίλογο, τον ακούμε μετά προσοχής και μεθ΄ευλαβείας.
Υπό έναν απαράβατο όρο:
Θα έχει στο οπλοστάσιο των επιχειρημάτων του σαφείς αποδείξεις (στοιχεία δηλαδή αδιάσειστα, τα οποία θα στηρίζονται σε έρευνες-μετρήσεις) για το πόσο συμβάλει αυτού του είδους η δραστηριότητα είτε στην αύξηση, είτε στην ποιοτική αναβάθμιση του τουρισμού μας.
ΟΧΙ ΕΥΧΟΛΟΓΙΑ!!


*Η κρίση μέσα σε όλη τη μαυρίλα που κουβαλάει ανέδειξε και μια άλλη ξεχασμένη πλευρά της τοπικής μας κοινωνίας.
Την αναγκαιότητα επαφής μεταξύ των ανθρώπων που ζούνε στον ίδιο τόπο.
Τα προηγούμενα χρόνια δεν προλάβαινε να σημάνει η λήξη της τουριστικής σεζόν και η πλειοψηφία των κατοίκων αυτού του νησιού βρίσκονταν υπ΄ατμόν.
Άλλοι μετακόμιζαν στο κλεινόν άστυ, άλλοι τραβούσαν για τα ευρωπαϊκά σαλόνια κι άλλοι τραβούσαν κατά τροπικούς μεριά για να κάνουν όσα μπάνια δεν τους επέτρεψε η καλοκαιρινή σπουδή για μεγαλύτερη κονόμα...
Τα τελευταία χρόνια οι φάτσες που κυκλοφορούν στο δρόμο πλήθυναν και οι καλημέρες-καλησπέρες βρήκαν ξανά αποδέκτες.
Για πόσο θα δούμε...

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!!!





 

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Ο... λαϊκισμός της Ισλανδίας. Ένα άρθρο που δεν θα έπρεπε να έχει γραφεί ποτέ

Σύλληψη τραπεζίτες


 
Του Νίκου Ανδριόπουλου
Σε μία ευνομούμενη πολιτεία το παρόν άρθρο δεν θα χρειαζόταν να γραφεί. Η είδηση πέρασε στα ψιλά και κανείς δεν επέλεξε να ασχοληθεί επί της ουσίας. Στην Ισλανδία, πέντε χρόνια μετά την πτώχευση της χώρας από την τραπεζική κατάρρευση, τέσσερις τραπεζίτες πέρασαν το κατώφλι της φυλακής. Πρόκειται για τον πρώην γενικό διευθυντή, τον πρώην πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου, έναν από τους βασικούς μετόχους, καθώς και για τον γενικό διευθυντή του παραρτήματος Λουξεμβούργου της τράπεζας Kaupthing.
 
Οι τέσσερις καταδικασθέντες κρίθηκαν ένοχοι για την απόκρυψη του γεγονότος ότι επενδυτής από το Κατάρ, ο οποίος είχε αγοράσει το 5,1% του ποσοστού των μετοχών της τράπεζας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, το είχε πράξει με χρήματα που του δάνεισε η ίδια η τράπεζα. Οι εισαγγελείς σημείωσαν ότι η συμφωνία επηρέασε την τιμή της μετοχής της τράπεζας, ενώ πρόσθεσαν ότι τα συγκεκριμένα δάνεια ήταν παράνομα. Θυμίζει τίποτα η συγκεκριμένη πρακτική;
 
Όπως έχει αποκαλύψει το HOT DOC και το koutipandoras.gr έλληνες τραπεζίτες έχουν ακολουθήσει πολλάκις τη συγκεκριμένη πρακτική για να βελτιώσουν την εικόνα ρευστότητας και ευρωστίας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων τους, εξαπατώντας κατ' αυτόν τον τρόπο καταθέτες, μετόχους και επενδυτές. Ένας τραπεζίτης εγκρίνει δηλαδή δάνεια δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων σε offshore εταιρίες, οι οποίες στη συνέχεια μετέχουν σε αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων μίας δεύτερης τράπεζας. Στη συνέχεια, ο δεύτερος τραπεζίτης μην έχοντας ξεχασει τη γενναιοδωρία του «αντιπάλου» του, πράττει ακριβώς το ίδιο πράγμα με την αντίστροφη πορεία. Το παιχνίδι αυτό το γνωρίζουν καλά οι κ.κ. Λαυρεντιάδης, Σάλλας και Βγενόπουλος. Η ανταλλαγή των χρημάτων των τραπεζών τους μέσω υπεράκτιων εταιριών για αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου έχει αποκαλυφθεί τόσο από έρευνες του HOT DOC όσο και του πρακτορείου Reuters. Ω του θαύματος, κανένα από αυτά τα ρεπορτάζ δεν είχε θέση στα αντικειμενικά δελτία ειδήσεων. Αντιθέτως κατάφεραν να χωρέσουν εκτενή ρεπορτάζ για τις κορυφαίες επιδόσεις της τράπεζας Πειραιώς και για τον τραπεζικό κολοσσό του Ανδρέα Βγενόπουλου με τα ατελείωτα πετροδόλαρα των Αράβων... Έτσι δημιουργήθηκε μία εικόνα ευρωστίας και ακμής των κατά τα άλλα πτωχευμένων τραπεζών και κρύβονται κάτω από το χαλί όλες οι οικονομικές ατασθαλίες τραπεζιτών ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων εις βάρος των ίδιων των τραπεζών τους, οι οποίες φυσικά μετακυλύονται στο ελληνικό δημόσιο και τους έλληνες φορολογουμένους που από το 2008 μέχρι σήμερα έχουν δώσει 254 δισ. ευρώ για να μην καταρρεύσουν και να συνεχίσουν ανενόχλητες τα κερδοσκοπικά παιχνίδια τους.
 
Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να υλοποιηθούν φυσικά, έαν επιτελούσαν το έργο τους οι αρμόδιοι ελεγκτικοί μηχανισμοί, εν προκειμένω η Τράπεζα της Ελλάδος και η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ο κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδας, Γιώργος Προβόπουλος τα βλέπει όλα αυτά νομότυπα και δεν διαπιστώνει καμία παρανομία ή έστω παρατυπία. Ο ρόλος και ο πλημμελής έλεγχος που έστρωσε με ροδοπέταλα το δρόμο για τους τραπεζίτες ελέγχεται από τις αρχές, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει τίποτα απολύτως.
 
Την ίδια ώρα η ισλανδική κυβέρνηση προχώρησε ακόμη περισσότερο και αποφάσισε το κούρεμα όλων των στεγαστικών δανείων κατά 25%, ώστε να ελαφρυνθούν τα νοικοκυριά, να μπορέσουν να ρίξουν χρήματα στην πραγματική οικονομία και να τονωθεί η ρευστότητα. Στην Ισλανδία ωστόσο φαίνεται πως δεν γνωρίζουν από οικονομική πολιτική. Τα σαΐνια της ελληνικής κυβέρνησης δεν σκέφτηκαν ποτέ κατ' αυτόν τον τρόπο. Αντ' αυτού στήνουν σκηνικό σύγκρουσης με την «κακή» τρόικα για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, για να χρυσώσουν το χάπι της άρσης του παγώματός τους. Με την πλήρη συγκατάθεση της ελληνικής κυβέρνησης οι τράπεζες θα μπορούν πλέον να πετούν στο δρόμο ανθρώπους που ποτέ δεν ήταν«μπαταχτσήδες» - όπως είναι η αγαπημένη έκφραση του πρωθυπουργού – για να τους παίρνουν τα σπίτια από τα κόκκινα δάνεια και στη συνέχεια να τα κάνουν collateral για να αντλούν ζεστό χρήμα από τις κεντρικές τράπεζες της Ευρώπης. Για να το πετύχουν αυτό φυσικά διαρρέουν σε φιλικά ΜΜΕ πληροφορίες για χιλιάδες κακοπληρωτές δανειολήπτες που αν και μπορούν να ανταπεξέλθουν, εκμεταλλεύονται την ισχύουσα νομοθεσία περί παγώματος των πλειστηριασμών και δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους.
 
Η Ισλανδία πέντε χρόνια μετά την κατάρρευσή της βγαίνει από την κρίση. Μέσα σε αυτά τα πέντε χρόνια αναζητήθηκαν ευθύνες για την κατάρρευση των τραπεζών και την κρίση στην οποία περιήλθε η χώρα. Ο πρώην πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε σύρθηκε σε Ειδικό Δικαστήριο και κρίθηκε ένοχος για τη μία εκ των τεσσάρων κατηγοριών αμέλειας που σχετίζονται με την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος το 2008. Τραπεζίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή για παράνομες πρακτικές που οδήγησαν στο γκρεμό μία ολόκληρη χώρα. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αντίληψη της πολιτικής που είχαν οι άνθρωποι που πήραν τα ηνία μετά το τραπεζικό κραχ του 2008.
 
«Πιστεύω ότι εκπλήσσει τον κόσμο ότι επί τέσσερα χρόνια κάναμε κάτι που φαινόταν λάθος, αφήσαμε το τραπεζικό σύστημα της χώρας να καταρρεύσει. Τώρα όμως βρισκόμαστε πάλι σε ανάκαμψη, με ελαφρά αναπτυξη και πολύ μικρά ποσοστά ανεργίας. Πιστεύω ότι ο κύριος λόγος είναι ότι αντιληφθήκαμε πως δεν πρόκειται μόνο για πολιτική αλλά και κοινωνική κρίση. Δεν ακολυθήσαμε τα πραδοσιακά «ορθά» δόγματα. Εισηγάγαμε νομισματικούς ελέγχους, αφήσαμε τις τράπεζες να καταρρεύσουν, παρείχαμε στήριξη στους φτωχούς και δεν εφαρμόσαμε μέτρα λιτότητας. Το αποτέλεσμα είναι τέσσερα χρόνια μετά οι Ισλανδοί πολίτες να... απολαμβάνουν πρόοδο και ανάπτυξη. Πιστεύω ότι το ίδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ευρώπη για την αντιμετώπιση της κρίσης. Γιατί θα πρέπει να θεωρούμε τις τράπεζες ως τις Ιερές Εκκλησίες της μοντέρνας οικονομίας και να μην τις αφήνουμε να χρεωκοπήσουν αν έχουν ενεργήσει με ανεύθυνο τρόπο; Η θεωρία διάσωσης των τραπεζών σημαίνει πως αφήνουμε τους τραπεζίτες να απολαμβάνουν τη διάσωσή τους, ενώ την ίδια ώρα αφήνουμε τον απλό κόσμο να καταστρέφεται μέσα από φορολογία και λιτότητα. Ο κόσμος στις σύγχρονες δημοκρατίες δεν θα το δεχτεί για πολύ αυτό» υπογράμμιζε ο Ισλανδός πρωθυπουργός Olafur Ragnar Grimsson στο Νταβός...
 
Υ.Γ. Σε μία ευνομούμενη πολιτεία το παρόν άρθρο δεν θα χρειαζόταν να γραφεί ποτέ

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ...



 
 ΕΛΑΤΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΙΣ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ. ΕΜΕΙΣ ΛΟΓΩ "ΚΑΚΙΑΣ" ΚΑΙ "ΑΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΗΣ" ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΑΣΜΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΘΕΤΟΥΜΕ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΘΕΣΕΙΣ.
 
 
 
 
 
 Α ΡΕ ΣΑΜΑΡΑ ΠΟΙΟΣ ΜΕΛΙΣΣΑΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ, ΕΙΣΑΙ Ο ΑΔΙΑΦΙΛΟΝΙΚΗΤΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ!!!