Σε προηγούμενο κείμενό μας μιλήσαμε για αυτοπαγίδευση και αδιέξοδη στρατηγική στα θέματα υγείας.
Μιλήσαμε για παθογένεια με βάθος δεκαετίας.
Μιλήσαμε για αργά αντανακλαστικά.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Αρχές του 2000 στη γενική απολογιστική συνέλευση του νεοσυσταθέντος φορέα στήριξης (Σύλλογος Φίλων Στήριξης Κ.Υ.) παρουσιάστηκε από το μέλος του Διοικητικού συμβουλίου Σπύρ. Καλακώνα, μια πλήρης έκθεση της δράσης και προσφοράς, καθώς και των αναγκών, προτεραιοτήτων και στοχεύσεων που έπρεπε να τεθούν ενόψει της νέας δεκαετίας για το Κέντρο Υγείας Πάρου.
Η έκθεση υπήρξε τόσο ακριβής, εμπεριστατωμένη και πλήρης, που απέσπασε κολακευτικά σχόλια από το σύνολο των παρευρισκομένων, αιρετών, ιατρών, νοσηλευτών,διοικητικών, απλών πολιτών, κλπ.
Έγινε έκκληση (Α.Αρκάς, Ι.Χανιώτης,Β.Γαβαλάς, κ.α) το ντοκουμέντο αυτό να τυπωθεί και να διανεμηθεί ως ενημερωτικό έντυπο στους πολίτες των νησιών μας, κάτι που δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε, ανεξήγητα δυστυχώς...
Η κατακλείδα της έκθεσης αυτής ήταν η κλιμακούμενη διεκδίκηση ποσοτικής επέκτασης και ποιοτικής αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών, με απώτατο στόχο την διεκδίκηση δευτεροβάθμιας μονάδας στο νησί, δηλαδή ενός μικρού νοσοκομείου.
Λίγους μήνες αργότερα σε σύσκεψη των Δ.Σ. του Κ.Υ.και του Συλλόγου με τον Ι.Ραγκούση αντιπρόεδρο (τότε) του ΠΕΣΥ, ετέθη εκ νέου το ζήτημα της κλιμακούμενης αναβάθμισης με τελικό στόχο το νοσοκομείο.
Η πρόταση αυτή αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό εκ μέρους του κ. Ραγκούση, γιατί θεωρούσε πως σαν στόχος ήταν ανέφικτος για τα δεδομένα της Πάρου, στάση που διατήρησε και μετέπειτα ως δήμαρχος, προτάσσοντας την αγορά και λειτουργία υγειονομικού αεροσκάφους ως πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για το νησί.
Η στρατηγική αυτή χαιρετίστηκε από το σύνολο σχεδόν των πολιτών και φυσικά από τον τοπικό τύπο...
Φυσικά όσες φορές επιχειρήθηκε να καταδειχθεί το πόσο εσφαλμένη ήταν μια τέτοια επιλογή, τα πυρά που εξαπολύονταν ήταν σφοδρότατα και ανελέητα σε βάρος των "ιερόσυλων"εκ μέρους κάποιων πλευρών που σήμερα διαρρηγνύουν τα δημοσιογραφικά και πολιτικά τους ιμάτια για τα φοβερά και τρομερά δεινά που αντιμετωπίζουμε..
Η εξαγγελία-βόμβα Κωνσταντόπουλου το Μάρτιο του 2007 περί δημιουργίας νοσοκομείου στο νησί, μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους και καθόλου ώριμους για μια τέτοια εξέλιξη.
Τα λάθη που ακολούθησαν ήταν εξωφρενικά.
Η εμπλοκή του μοναστηριού της Λογγοβάρδας υπήρξε ΤΡΑΓΙΚΉ ΕΠΙΛΟΓΉ, που δυστυχώς χαιρετίστηκε και επιδοκιμάστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και του τύπου και κατά τη γνώμη μας ΑΚΎΡΩΣΕ το πλεονέκτημα της ταχύτατης διαδικασίας που δρομολογούσε ο τότε υπουργός στα θέματα διοικητικής γραφειοκρατίας, με στόχο να ξεκινήσει ταυτόχρονα και παράλληλα το έργο κατασκευής του κτιρίου, με την έγκριση του Οργανισμού λειτουργίας του νοσοκομείου της Πάρου.
Η συνέχεια είναι πρόσφατη και γνωστή και δεν χρειάζεται πιστεύουμε να τα ξαναγράφουμε.
Αν χρειαστεί ωστόσο θα επανέλθουμε.
Η κοινωνία της Πάρου-Αντιπάρου έβλεπε να φυλλορροεί το Κ.Υ. ταυτόχρονα να αυξάνεται εντυπωσιακά ο αριθμός των ιδιωτικών ιατρείων στο νησί και απλώς μουρμούριζε...
Μέχρι την προδιαγεγραμμένη αποχώρηση κάποιων ιατρών, που πέταξε και το καπάκι της χύτρας...
Και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε...
Μιλήσαμε για παθογένεια με βάθος δεκαετίας.
Μιλήσαμε για αργά αντανακλαστικά.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Αρχές του 2000 στη γενική απολογιστική συνέλευση του νεοσυσταθέντος φορέα στήριξης (Σύλλογος Φίλων Στήριξης Κ.Υ.) παρουσιάστηκε από το μέλος του Διοικητικού συμβουλίου Σπύρ. Καλακώνα, μια πλήρης έκθεση της δράσης και προσφοράς, καθώς και των αναγκών, προτεραιοτήτων και στοχεύσεων που έπρεπε να τεθούν ενόψει της νέας δεκαετίας για το Κέντρο Υγείας Πάρου.
Η έκθεση υπήρξε τόσο ακριβής, εμπεριστατωμένη και πλήρης, που απέσπασε κολακευτικά σχόλια από το σύνολο των παρευρισκομένων, αιρετών, ιατρών, νοσηλευτών,διοικητικών, απλών πολιτών, κλπ.
Έγινε έκκληση (Α.Αρκάς, Ι.Χανιώτης,Β.Γαβαλάς, κ.α) το ντοκουμέντο αυτό να τυπωθεί και να διανεμηθεί ως ενημερωτικό έντυπο στους πολίτες των νησιών μας, κάτι που δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε, ανεξήγητα δυστυχώς...
Η κατακλείδα της έκθεσης αυτής ήταν η κλιμακούμενη διεκδίκηση ποσοτικής επέκτασης και ποιοτικής αναβάθμισης των παρεχόμενων υπηρεσιών, με απώτατο στόχο την διεκδίκηση δευτεροβάθμιας μονάδας στο νησί, δηλαδή ενός μικρού νοσοκομείου.
Λίγους μήνες αργότερα σε σύσκεψη των Δ.Σ. του Κ.Υ.και του Συλλόγου με τον Ι.Ραγκούση αντιπρόεδρο (τότε) του ΠΕΣΥ, ετέθη εκ νέου το ζήτημα της κλιμακούμενης αναβάθμισης με τελικό στόχο το νοσοκομείο.
Η πρόταση αυτή αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό εκ μέρους του κ. Ραγκούση, γιατί θεωρούσε πως σαν στόχος ήταν ανέφικτος για τα δεδομένα της Πάρου, στάση που διατήρησε και μετέπειτα ως δήμαρχος, προτάσσοντας την αγορά και λειτουργία υγειονομικού αεροσκάφους ως πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για το νησί.
Η στρατηγική αυτή χαιρετίστηκε από το σύνολο σχεδόν των πολιτών και φυσικά από τον τοπικό τύπο...
Φυσικά όσες φορές επιχειρήθηκε να καταδειχθεί το πόσο εσφαλμένη ήταν μια τέτοια επιλογή, τα πυρά που εξαπολύονταν ήταν σφοδρότατα και ανελέητα σε βάρος των "ιερόσυλων"εκ μέρους κάποιων πλευρών που σήμερα διαρρηγνύουν τα δημοσιογραφικά και πολιτικά τους ιμάτια για τα φοβερά και τρομερά δεινά που αντιμετωπίζουμε..
Η εξαγγελία-βόμβα Κωνσταντόπουλου το Μάρτιο του 2007 περί δημιουργίας νοσοκομείου στο νησί, μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους και καθόλου ώριμους για μια τέτοια εξέλιξη.
Τα λάθη που ακολούθησαν ήταν εξωφρενικά.
Η εμπλοκή του μοναστηριού της Λογγοβάρδας υπήρξε ΤΡΑΓΙΚΉ ΕΠΙΛΟΓΉ, που δυστυχώς χαιρετίστηκε και επιδοκιμάστηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών και του τύπου και κατά τη γνώμη μας ΑΚΎΡΩΣΕ το πλεονέκτημα της ταχύτατης διαδικασίας που δρομολογούσε ο τότε υπουργός στα θέματα διοικητικής γραφειοκρατίας, με στόχο να ξεκινήσει ταυτόχρονα και παράλληλα το έργο κατασκευής του κτιρίου, με την έγκριση του Οργανισμού λειτουργίας του νοσοκομείου της Πάρου.
Η συνέχεια είναι πρόσφατη και γνωστή και δεν χρειάζεται πιστεύουμε να τα ξαναγράφουμε.
Αν χρειαστεί ωστόσο θα επανέλθουμε.
Η κοινωνία της Πάρου-Αντιπάρου έβλεπε να φυλλορροεί το Κ.Υ. ταυτόχρονα να αυξάνεται εντυπωσιακά ο αριθμός των ιδιωτικών ιατρείων στο νησί και απλώς μουρμούριζε...
Μέχρι την προδιαγεγραμμένη αποχώρηση κάποιων ιατρών, που πέταξε και το καπάκι της χύτρας...
Και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε...