Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Θα ξαναπάρουν την Πόλη οι εχθροί;

Η 29 του Μάη είναι μέρα σημαδιακή.
Σαν σήμερα ολοκληρώθηκε η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς Τούρκους του Μωάμεθ Β' του Πορθητή.
Και χρησιμοποιούμε τον όρο ολοκληρώθηκε, γιατί η άλωση δεν πραγματώθηκε μέσα σε μια ημέρα,  ούτε καν εκείνο το έτος μόνον.

Είχε αρχίσει σταδιακά να συντελείται πολλά χρόνια πριν, εξαιτίας αφενός της αφροσύνης των Ρωμιών ηγεμόνων που εξάντλησαν τα εναπομείναντα κομμάτια της αυτοκρατορίας σε ενδοοικογενειακούς σπαραγμούς, εξαιτίας αφετέρου της δοσιλογικής στάσης μεγάλης μερίδας της άρχουσας τάξης και του κλήρου...
Χαρακτηριστική η ατάκα η οποία διεσώθη ιστορικά "προτιμότερο το τουρκικό φέσι από την παπική τιάρα" και αποδίδεται στους λεγόμενους ανθενωτικούς, οι οποίοι δεν έβλεπαν με καλό μάτι την προσφορά βοήθειας από τους δυτικούς-καθολικούς, σαν μια τελευταία απόπειρα να διασωθεί το Βυζάντιο...

Η "επόμενη μέρα" της άλωσης σηματοδότησε και τα αποκαλυπτήρια όλων εκείνων που υπονόμευσαν από τα μέσα την ψυχορραγούσα πρώην αυτοκρατορία.

Ο μεν Γεννάδιος τοποθετήθηκε από τον ίδιο το Μωάμεθ πατριάρχης των ορθοδόξων με πλήρη διοικητική και θρησκευτική εξουσία πάνω τους, οι δε τουρκόφιλοι μεγαλόσχημοι, συγγενείς οι περισσότεροι του ηρωικού Κ.Παλαιολόγου, απέκτησαν υψηλούς τίτλους και οφίκια και μεγάλα προνόμια, στο νέο πλέον καθεστώς της βασιλεύουσας.

Ο κοινός παρανομαστής δοτού πατριάρχη και εξωμοτών, υπήρξε η θέση τους πως για όλα τα δεινά που υπέστη το γένος υπεύθυνη ήταν η "αμαρτωλή" συμπεριφορά του λαού!!!
Τόλμησαν μάλιστα να ισχυριστούν πως ο Μωάμεθ εστάλη από τον Θεό "αυτοπροσώπως" για την παραδειγματική τιμωρία των ασεβών Ρωμιών!!!!

Σας θυμίζει κάτι αυτό από το σήμερα;
Το ίδιο σκηνικό με άλλους πρωταγωνιστές!!!
Οι ταγοί αντί να υπηρετούν τη πατρίδα και το λαό να φροντίζουν για τη προσωπική τους ανέλιξη, μη διστάζοντας να συνεργαστούν και με τον κατακτητή και να μεταλλάσσονται σε προδότες της ελεεινής μορφής χωρίς ίχνος συστολής και μετάνοιας.

Τότε ήταν ο Μωάμεθ και τα Οθωμανικά φουσάτα.
Σήμερα είναι το ΔΝΤ, η Ε.Κ.Τ, η διεθνής τοκογλυφία, η Siemens, όλος ο καλός ο κόσμος του νεοφιλελεύθερου βαρβαρισμού.
Τότε ήταν ο Γεννάδιος και οι Νοταράδες, Παλαιολόγοι, Καντακουζηνοί και άλλοι πορφυρογέννητοι αληταράδες που έκατσαν στο σβέρκο των Ρωμιών μαζί με τους Οθωμανούς.
Σήμερα είναι οι Παπανδρέου, Σαμαράδες,Βενιζέλοι, Παπαδήμοι, καναλαρχοεκδότες, διαπλοκοεργολάβοι, και επιχειρηματίες-βδέλλες στο σώμα της κοινωνίας, που δυναστεύουν τους πολίτες και παραδίδουν την πατρίδα βορά στους ξένους κερδοσκόπους-κατακτητές!!!
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ;;;
ΘΑ ΞΑΝΑΚΟΥΣΤΕΙ ΕΞΗ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ "Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ";;;;

Ενδιαφέρουσα αναδημοσίευση από το μπλογκ του Χάρρυ Κλυν

Αγωνίζεστε λοιπόν δημοσιογράφοι;;; Βδέλλες στο σώμα του λαού μας και παράσιτα σε βάρος των συναδέλφων σας, να πάτε στο διάολο!

 Σταύρος Φραγκόπουλος

Με την ευκαιρία αυτού του αίσχους της ΝΔ τώρα στο ΣΚΑΪ, δώρο το κειμενάκι που ακολουθεί:
Αγωνίζονται σήμερα οι δημοσιογράφοι, οι Μεγάλοι Αγωνιστές της αλήθειας, της ανεξάρτητης αδέσμευτης και αντικειμενικής δημοσιογραφίας.
Αγωνίζονται όλοι αυτοί που επί χρόνια προσπαθούν να μας πείσουν πως η ψήφος μας θα είναι καταστροφή για τον τόπο, πως δημοκρατία δεν σημαίνει σύνθεση απόψεων αλλά με σεβασμό των αντιθέσεων, σημαίνει συναίνεση και...
  συγκατάβαση προς την μία και μοναδική ορθή επιλογή του εργοδότη τους καναλάρχη εκδότη και κρατικοδίαιτου εργολάβου, πως σκοπός ύπαρξης του κράτους είναι η εξυπηρέτηση δόλιων δανειστών και χαρτζιλικωμένων πολιτευτάδων, πως οικονομία είναι αποκλειστικά το χρηματιστήριο, ότι μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας είναι η διακοπή της κατανάλωσης και η εξαθλίωση των λαών, πως σε ένα σύστημα ελεύθερης αγοράς ανάπτυξη με δανεικά (μόχλευση) δεν γίνεται, πως μαζί τα φάγαμε, ισόποσα τα μοιράσαμε, ζούσαμε με περισσότερα από όσα δικαιούμαστε και παράγουμε, και πως τώρα ήρθε η ώρα της εξόφλησης.
Αγωνίζονται αυτοί που με το χρηματιστήριο σήκωσαν τις αποταμιεύσεις ενός ολόκληρου λαού, ποσά ύψους 700 εκ. ευρώ οδηγώντας έτσι σε εκατοντάδες χρεοκοπίες και αυτοκτονίες, αυτοί που φέσωσαν με 1.8 δισ. ευρώ δανεικά και αγύριστα το τραπεζικό σύστημα, που βάρεσαν κανόνι 500 εκ. ευρώ παρασύροντας μαζί τους μια ντουζίνα διαφημιστικές και μια εικοσαριά τυπογραφία, που φίλησαν κατουρημένες ποδιές και ξέπλυναν συστηματικά μιζωμένους πολιτευτές και εγκληματίες φασίστες, που εξύβρισαν συκοφάντησαν και δυσφήμισαν έναν ολόκληρο λαό, που έκαναν απλή διεκπεραίωση δημοσιεύοντας κάθε ψεύδος και ανακρίβεια χωρίς καμία έρευνα ή διασταύρωση, που εξευτέλισαν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια με κάθε ηλίθια ερώτηση, που γκρέμισαν ολόκληρο το αξιακό μας σύστημα, που περιφρόνησαν και διέφθειραν το γούστο ενός ολόκληρου πολιτισμού για χάρη της τηλεθέασης, της φθηνής παραγωγής και με την πρόφαση της ελευθερίας του λόγου...
Μα, θα μου πεις, δεν υπάρχουν εξαιρέσεις; Βεβαίως υπάρχουν. Σε σύνολο 9.000 περίπου δημοσιογράφων, υπάρχουν 35 εξαιρέσεις. Τους 15 από αυτούς, τους γνωρίζω προσωπικά, όμως για τους υπόλοιπους δεν παίρνω όρκο.
Αγωνίζεστε λοιπόν δημοσιογράφοι;;; Σειρά μας τώρα να σας απαντήσουμε:
"Στ' αρχίδια μας, και πάλι στ' αρχίδια μας! Ψοφήστε, πεινάστε, κρυώστε, μείνετε νηστικοί, άνεργοι, άστεγοι. Και δαρμένοι ει δυνατόν, γιατί αυτό μας προσφέρετε τόσο καιρό. Έχετε ανάγκες;;; Ξανά στ' αρχίδια μας! Κι εμείς είχαμε, όμως εσείς τις ονομάσατε προνόμια. Να πατέ να γαμηθείτε, δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή ό,τι κι αν σας συμβεί."
Είμαστε οι αγαπημένοι σας "συνάδελφοι" τεχνικοί, που χωρίς εμάς ουσιαστικά δεν υπάρχετε, οι άγνωστοι σκληρά εργαζόμενοι, και - κατά κανόνα - με τόσα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που εσείς -τούβλα- ούτε στο όνειρό σας δεν φτάνετε. Είμαστε ιι αδικημένοι και κακοποιημένοι τόσο από την παραγωγή, όσο και από τον αποδέκτη του προϊόντος. Εμάς δέρνουν και θέλουν να μας κάψουν μέσα στα βαν, όχι εσάς ασυνείδητα καθάρματα.
Αγωνισταράδες των 80 και 90 και 200 και 500 χιλιάρικων ευρώ τον χρόνο, βδέλλες στο σώμα του λαού μας και παράσιτα σε βάρος των συναδέλφων σας, να πάτε στο διάολο! Και ακόμα παραπέρα... Να είστε και ευχαριστημένοι που κανείς ακόμα δεν σας τσάκισε στο ξύλο, γιατί εσείς κάνετε τις μαλακίες αλλά εμάς κυνηγούν για να δείρουν. Δεν είμαστε το ίδιο, ρε! Καθίκια

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

Ποια είναι η ταυτότητα του δημόσιου χρέους;




Ποιος δημιούργησε και ποιος πυροδοτεί το δημόσιο χρέος; Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε ατελείωτες αναλύσεις σαν απάντηση αυτού του ερωτήματος. Ωστόσο, πίσω από τις ιδεολογικές προσκολλήσεις και τα λογίδρια δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης, κατά περίεργο λόγο, οι περισσότεροι συμφωνούν. Φταίει το κράτος και η διαπλοκή. Είτε μιλούν εξονόματος ενός υστερικού νεοφιλελευθερισμού που θέλει να εξαφανίσει κάθε έννοια δημόσιου χώρου στην οικονομία, είτε εκ μέρους μιας ακραιφνούς «ταξικής» ανάλυσης, οι περισσότεροι αναλυτές δεν λένε πολύ διαφορετικά πράγματα. Το μόνο που βλέπουν είναι ότι ακριβώς βλέπουν και οι εκπρόσωποι της κυρίαρχης πολιτικής: ένα οικονομικό προϊόν μιας κακής και σπάταλης κρατικής πολιτικής. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι οι δεξιοί βλέπουν κακή διαχείριση ενώ οι αριστεροί προσπαθούν να την χρεώσουν στις παροχές του κράτους προς το κεφάλαιο. Η λογική των διαπλεκομένων χρησιμοποιήθηκε από την κυρίαρχη πολιτική για να τσακιστεί κάθε έννοια ελέγχου των αγορών και να ιδιωτικοποιηθεί το κράτος: «Δεν μπορεί να υπάρξει μηδενικό κράτος για να έχουμε μηδενική διαφθορά των πολιτικών. Μπορεί όμως να υπάρξει μικρότερο κράτος για να έχουμε μικρότερη διαφθορά»,[1] όπως έγραφε ένας από τους αετονύχιδες της διατεταγμένης νεοφιλελεύθερης δημοσιογραφίας, ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης.
Παρά το γεγονός βέβαια ότι το πρόβλημα της διαφθοράς δεν είναι προϊόν του κακού μεγάλου κράτους, αλλά της οικονομικής δύναμης και της μονοπωλιακής ισχύος που γεννά η ίδια η αγορά, ιδίως όταν αυτή δρα χωρίς κανέναν ουσιαστικό έλεγχο και περιορισμό. Η άλωση του κράτους είναι αναπόφευκτη για όσο θα κυριαρχούν οι δυνάμεις της αγοράς, όσο τα συμφέροντα του ιδιωτικού κέρδους θα καθορίζουν την πορεία της οικονομίας και της κοινωνίας. Γι’ αυτό και το μικρότερο κράτος δεν ισοδυναμεί με μικρότερη διαφθορά, αλλά με την θεσμοθετημένη προσάρτηση των πιο ζωτικών λειτουργιών της οικονομίας και της κοινωνίας από τις δυνάμεις της αγοράς. Τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα αντί για παρασκηνιακές συμφωνίες εκεί όπου κυριαρχεί το κράτος με κίνδυνο να αποκαλυφθούν και να υποστούν τις συνέπειες από μια οργισμένη κοινωνία, μπορούν πλέον να εκμεταλλευτούν και να εκβιάσουν ανοιχτά την κοινωνία με αυτά που μέχρι χθες ήταν αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα δημόσια αγαθά και υπηρεσίες. Κι έτσι από το μεγάλο κράτος που τυπικά εκπροσωπεί το δημόσιο συμφέρον και ολόκληρη την κοινωνία, περνάμε στο μικρό κράτος που λειτουργεί ανοιχτά ως χορηγός και προστάτης των ισχυρών της αγοράς. Αυτή είναι η λογική των διαπλεκομένων που πλασάρεται από νεοφιλελεύθερους και μη.

Όμως αυτήν ακριβώς τη λογική των διαπλεκομένων έχουν υιοθετήσει ως «ταξική» ανάλυση όσοι στην αριστερά γενικότερα βλέπουν στο δημόσιο χρέος μόνο ή κύρια χαριστικές πολιτικές του κράτους απέναντι στο κεφάλαιο. Μόνο που το δημόσιο χρέος δεν είναι προϊόν των κρατικών πολιτικών, όπως κι αν τις αντιλαμβάνεται κανείς, αλλά βασικός μηχανισμός ποδηγέτησης του ίδιου του κράτους από την αγορά και κυρίως από τη χρηματιστική ολιγαρχία. Συνιστά προϊόν άγριας κερδοσκοπίας των πιο παρασιτικών μορφών του κεφαλαίου, ενώ εκφράζει σχέσεις επιβολής, εξάρτησης και υποδούλωσης του λαού και της χώρας. Αυτή είναι η ταξική ταυτότητα του δημόσιου χρέους από την εποχή του Μαρξ.
Κανένας όμως δεν αναρωτήθηκε τι σημαίνει το δημόσιο χρέος από την σκοπιά της κοινωνίας και των τάξεών της. Κανένας τους δεν μπόρεσε ούτε καν να φτάσει στο επίπεδο του παλιού Άγγλου φιλόσοφου Ντέϊβιντ Χιουμ, ο οποίος ήδη από το 1752 έγραφε για το δημόσιο χρέος: «Αν οι καταχρήσεις των πόρων είναι επικίνδυνες, είτε με την εμπλοκή του κράτους σε απερίσκεπτες επιχειρήσεις, είτε αναγκάζοντάς το να παραμελήσει την στρατιωτική πειθαρχία, έχοντας εμπιστοσύνη στα πλούτη του – οι καταχρήσεις της υποθήκευσης είναι πιο βέβαιες και αναπόφευκτες, φτώχεια, αδυναμία και υποταγή σε ξένες δυνάμεις[2] Γι’ αυτό και προειδοποιούσε: «Πρέπει πράγματι να συμβεί ένα από αυτά τα δυο γεγονότα, ή το έθνος πρέπει να καταστρέψει το δημόσιο δανεισμό, ή ο δημόσιος δανεισμός θα καταστρέψει το έθνος[3]
Μα καλά, πόση ανάλυση χρειάζεται για να διαπιστώσει κανείς το προφανές; Αυτό που ακόμη και για τους εκπροσώπους της πάλαι ποτέ ανερχόμενης αστικής τάξης ήταν κάτι παραπάνω από πασιφανές; Πόσο δουλοπρεπής πρέπει να είναι κανείς απέναντι στις κυρίαρχες δυνάμεις σήμερα για να αρνείται ότι το δημόσιο χρέος ισοδυναμεί με «φτώχεια, αδυναμία και υποταγή σε ξένες δυνάμεις»; Κι είναι στ’ αλήθεια ποτέ δυνατό να κάνει κανείς προοδευτική, φιλολαϊκή ανάλυση του ζητήματος, χωρίς να έχει σαν αφετηρία του αυτή την διαπίστωση;
Δυστυχώς, είτε το καταλαβαίνουν, είτε όχι, όλοι αυτοί που υποβαθμίζουν το ζήτημα του δημόσιου χρέους και αρνούνται να θέσουν ως πρώτη προτεραιότητα την ακύρωσή του, επενδύουν στην διάλυση της κοινωνίας, του λαού και της χώρας. Όταν ο ιμπεριαλισμός και η χρηματιστική ολιγαρχία μετατρέπουν μια χώρα και έναν λαό σε αποικία τους, το να αρνείται κανείς την πάλη για την αποτροπή και την ανατροπή του αποικιοκρατικού καθεστώτος σήμερα τον μετατρέπει σε συνένοχο και συνεργό των κυρίαρχων επιλογών. Ανεξάρτητα από το τι επικαλείται.
Μόνο όταν οι εργαζόμενοι απαιτούν διαγραφή των κρατικών χρεών από την δημοκρατία προφυλάσσονται από το να μην γίνουν εξάρτημά μιας απόκοσμης εξουσίας. Και τι σημαίνει αυτό; Πότε οι εργαζόμενοι γίνονται εξάρτημα της εξουσίας; Όταν πειστούν ότι δεν μπορούν να διεκδικήσουν οτιδήποτε την υπερβαίνει, οτιδήποτε ξεπερνά την κυρίαρχη τάξη και τα συμφέροντά της. Όπως ακριβώς είναι η διαγραφή των κρατικών χρεών. Διότι η σημερινή εξουσία θεμελιώνεται στην θεοποίηση της συμβατικής υποχρέωσης. Στα πλαίσιά της δεν υπάρχει πιο ειδεχθές αμάρτημα από την καταπάτηση του ελεύθερου συμβολαίου πάνω στο οποίο στηρίζεται η κοινωνική και πολιτική ανισότητα της σημερινής τάξης πραγμάτων. Έστω κι αν, όπως εύστοχα σχολίαζε ο Άντον Μένγκερ, «δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση μεταχείριση ανίσων[4] Γι’ αυτό και όπως σημείωνε ο Μαρξ «από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος[5] Όσο κι αν αγανακτούν οι μετριοπαθείς με την τοκογλυφική πρακτική των τραπεζών και της χρηματιστικής ολιγαρχίας, τους είναι αδιανόητο να περιπέσουν στο αμάρτημα, για το οποίο στην αστική κοινωνία δεν υπάρχει άφεση, δηλαδή την καταπάτηση των συμβατικών υποχρεώσεων με τη διαγραφή του δημόσιου χρέους. Αυτός είναι κι ο λόγος που συζητούν αποκλειστικά τη ρύθμισή του με κάποιον τρόπο.
Μόνο ο εργαζόμενος λαός μπορεί να αποδειχτεί τόσο ασεβής και αμαρτωλός μέσα στα πλαίσια της δημοκρατίας. Στην τυπική συμβατική ισότητα των ισχυρών, ο λαός απαντά προκλητικά λέγοντας «μόνο οι δυνατοί και οι ισχυροί είναι υπέρμαχοι της ελεύθερης σύμβασης δίχως κανέναν έλεγχο και περιορισμό. Η ελεύθερη σύμβαση προϋποθέτει ίσους πίσω από το συμβόλαιο για να μπορέσει να υπάρξει ισότητα[6] Κι από τη στιγμή που θα θέσουν έτσι το ζήτημα, η δημοκρατία αρχίζει να υπερτερεί έναντι του νόθου χαρακτήρα της που έχει στον κοινοβουλευτισμό και έτσι αρχίζει να ανοίγει ο δρόμος ώστε να τεθεί με νέους όρους το ζήτημα της εξουσίας στην ημερήσια διάταξη.
Από τότε και μπροστά στον φόβο μήπως και οι εργαζόμενες μάζες απαντήσουν στην υπερδιόγκωση του δημόσιου χρέους με το αίτημα της άρνησης πληρωμής, με την διαγραφή ή την ακύρωσή του εδώ και τώρα, οι κυβερνήσεις, οι ειδικοί, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές σκαρφίζονται σχέδια επί σχεδίων ρύθμισης, αναδιάταξης, αναδιάρθρωσης, κοκ. Στη θέση της αδιαπραγμάτευτης υπεράσπισης των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων, έμπαινε το παζάρεμα με τους δανειστές, τα ποικίλα πάρε-δώσε που έχουν σαν στόχο να εξασφαλίσουν και να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση της κοινωνίας τις χρεωστικές απαιτήσεις της ολιγαρχίας. Το ζητούμενο ήταν πάντα το πώς θα ξεγελάσουν τις μάζες, πώς θα τις αποτρέψουν από το να ξεσηκωθούν με σύνθημα την άρνηση πληρωμής, πώς θα αναβάλουν την κρατική χρεοκοπία χωρίς να υποστεί ζημιά η χρηματιστική ολιγαρχία.
Το μίσος της προοδευτικής σκέψης από τα τέλη του 18ου αιώνα για την κατάσταση που δημιουργεί στον εργαζόμενο λαό το δημόσιο χρέος αποτυπώνεται στα γραπτά επιφανών ανδρών. Έτσι, π.χ., ένας από τους πρώιμους εκπροσώπους της σχολής αυτής, ο Τιέρνι, έλεγε στη Βουλή των Κοινοτήτων στα 1799 τα εξής: «Τέτοια είναι, πράγματι, η λειτουργία όλων των μεγάλων πιστωτικών κεφαλαίων, τα οποία επιτρέπουν στον καπιταλιστή, διαμέσου των τραπεζών, να πολλαπλασιάσει την φυσική δύναμη του κεφαλαίου του ακόμη και τρεις με τέσσερεις φορές, να αρπάξει, να μονοπωλήσει και να θέσει υπό τον έλεγχό του τα πάντα… Όπως επίσης είναι αδιαμφισβήτητο ότι διαθέτουν την τάση να μονοπωλήσουν και να διαμορφώσουν ένα είδος αστού και νεόπλουτης αριστοκρατίας, με όλα τα ελαττώματα της προηγούμενης, αλλά χωρίς καμιά από τις αρετές της[7]
Αντίστοιχα, ένας άλλος εκπρόσωπος της ίδιας σχολής, ο Ουίλιαμ Μόργκαν έγραφε στα 1801: «Καθώς ο πόλεμος [με την Γαλλία, Δ. Κ.] είχε ως μοναδικό αποτέλεσμα την παραγωγή μιας απεριόριστης επέκτασης της χάρτινης πίστης και κατά συνέπεια την άρση όλων των προηγούμενων εμποδίων στην αύξηση του εθνικού χρέους, εξέτρεψε επίσης την ιδιοκτησία και το εμπόριο του βασιλείου από τα συνήθη κανάλια τους σε εκείνα της κερδοσκοπίας με τους δημόσιους πόρους… Καθιστώντας την κατανομή της ιδιοκτησίας περισσότερο άνιση, έχει επίσης αυξήσει τον αριθμό των μεγάλων καπιταλιστών. Ενώ η υπέρμετρη έκταση των δαπανών έχει παράγει την ανάγκη να δίνεται υψηλότερο επιτόκιο για το δημόσιο ομόλογο, από ότι επιτρέπεται να εισπράττεται για το ιδιωτικό. Με αυτόν τον τρόπο έχουν πολλαπλασιαστεί οι κάτοχοι ομολόγων δημόσιου χρέους πέρα από κάθε προσδοκία. Παρόμοια, αποτέλεσε την πηγή από την οποία άλλα αίτια εμφανίστηκαν και όλα τους μαζί συνέβαλαν στο ίδιο αποτέλεσμα, στη διατήρηση της εικονικής αξίας των πόρων και με αυτόν τον τρόπο να δοθεί μια απατηλή εμφάνιση στην ευημερία της Χώρας, την ίδια στιγμή που, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά απόδειξη της απελπισίας και της απειλής στην οποία έχει εκτεθεί[8] Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να διαβάζει κανείς σήμερα την διαύγεια με την οποία ένας Άγγλος φιλελεύθερος των αρχών του 19ου αιώνα μπορούσε να διαγνώσει την επίπλαστη ευημερία και ανάπτυξη που μπορεί να προσδώσει η εκτίναξη του δημόσιου χρέους, ενώ στην πραγματικότητα βυθίζει τη χώρα στην πιο βαθιά κρίση. Έστω κι αν δεν μπορούσε να την εξηγήσει κατανοώντας τους όρους και τις συνθήκες αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Κι αυτό είναι διπλά εντυπωσιακό σήμερα γιατί τέτοια διαύγεια στη σκέψη είναι απίθανο να βρει κανείς όχι μόνο στην κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη οικονομική θεολογία, αλλά ούτε καν σε όλων των ειδών τους αυτόκλητους αριστερούς.
Στην ίδια σχολή ανήκε και ο Τόμας Ντάμπλντεϊ, ο οποίος έγινε γνωστός όχι μόνο από την εξαίσια πολεμική του εναντίον του Μάλθους, αλλά και από τις αναλύσεις του για την εμφάνιση και τις συνέπειες του δημόσιου χρέους της Αγγλίας. Ο Ντάμπλντεϊ έγραφε ότι «η πιο μεγάλη και πιο μοιραία αντίρρηση σε όλα τα εκτεταμένα συστήματα εθνικού δανεισμού, είναι, ωστόσο, ότι υποθηκεύουν, στην πράξη, την εργασία στην αιωνιότητα. Μιας και μόνο από τα προϊόντα της εργασίας του έθνους μπορεί να πληρωθεί ο ετήσιος τόκος. Αυτό δεν είναι βιασμός μόνο των φυσικών νόμων, αλλά όλων των νόμων γενικά. Δεν υπήρξε ποτέ κανένας κώδικας επί της γης, που να κάνει τα παιδιά υπόλογα για τα χρέη των πατέρων τους, εκτός κι αν αυτοί άφησαν στα παιδιά τους περιουσία για να τα πληρώσουν. Το να υποθηκευθεί η μελλοντική εργασία ενός παιδιού για να πληρωθεί ο τόκος ενός χρέους, που συνάφθηκε πριν αυτό να γεννηθεί, είναι στην πραγματικότητα η μετατροπή αυτού του παιδιού σε δούλο. Ένα νήπιο, που έχει υποθηκευθεί με αυτόν τον τρόπο, γεννιέται είλωτας και δουλοπάροικος. Το σώμα του δεν του ανήκει περισσότερο απ’ ότι ανήκει στον κάτοχο των εγγυήσεων. Ενώ υπό οποιαδήποτε πρόφαση ή όνομα, οι κόποι του γίνονται ιδιοκτησία κάποιου άλλου. Είναι δούλος από κάθε πρακτική άποψη και δούλος θα πρέπει να ονομάζεται. Σύμφωνα με τον ορισμό, «δούλος» είναι εκείνος «ο άνθρωπος του οποίου ο σωματικός μόχθος και οι καρποί του είναι ιδιοκτησία κάποιου άλλου», και σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει κάθε άνθρωπος που η εργασία του υποθηκεύεται για να πληρωθεί ο τόκος ενός Εθνικού Χρέους[9]
Χάρις στην σκέψη και τις αναλύσεις μιας μακράς σειράς προοδευτικών συγγραφέων, αναλυτών και μελετητών ξέρουμε σήμερα με ακριβή τρόπο τι πρέπει να κάνουμε με το δημόσιο χρέος όταν αυτό απειλεί να καταβροχθίσει μια χώρα και τον λαό της: να σβήσουμε το δημόσιο χρέος!
 
 
] Πάσχου Μανδραβέλη, «Ιδιωτική ανηθικότητα και δημόσια διαφθορά», Καθημερινή, 25/6/2008.
[2] David Hume, Insecurity of the British Funds, Essay on Public Credit, London, 1817, σ. 3.
[3] Στο ίδιο, σ. 15.
[4] A. Menger, Das burgerliche Reckt und die besitzlosen Volksklassen, 1908, σ. 30. Η σκέψη αυτή προέρχεται από τον Αριστοτέλη, ο οποίος στα Πολιτικά (Βιβλίο Γ, 9,10-13) θεωρεί ότι «ίσον το δίκαιον είναι, και έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ίσοις· και το άνισον δοκεί δίκαιον είναι, και γαρ έστιν, αλλ’ ου πάσιν αλλά τοις ανίσοις».
[5] Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαιο, τ. Ι, σ. 779.
[6] R. T. Ely, Property and Contract in their Relations to the distribution of Wealth, v. II, New York: Macmillan, 1922, σ. 603.
[7] The Annual Register, or A View of the History, Politics, and Literature, For the Year 1799, London, 1801, σ. 178
[8] W. Morgan, A Comparative View of the Public Finances, from the Beginning to the Close of the Late Administration, London, 1801, σ. 40-41.
[9] Στο ίδιο, σ. 55-56.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Προς τι τα πανηγύρια παίδες;

*Αν βρεθεί κανείς χριστιανός να μας εξηγήσει γιατί πανηγυρίζουνε επί 2 και πλέον εικοσιτετράωρα οι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καθώς και φιλικά τους ιστολόγια, για την συμπεριφορά των Γαλλογερμανών απέναντι στους αρχηγούς των Ελληνικών κομμάτων, εμείς θα αυτοτιμωρηθούμε διαβάζοντας όσο απαιτηθεί τα Μνημόνια, μέχρι να τα μάθουμε παπαγαλία.
Η απροκάλυπτη επέμβαση (επέμβαση κι όχι παρέμβαση!!) των κυβερνώντων τις δύο μεγαλύτερες χώρες της ευρωζώνης στα εσωτερικά της πατρίδας μας και μάλιστα σε μια κρίσιμη προεκλογική περίοδο, ξύπνησε μνήμες Πιουριφόϊ, θύμισε εποχές Μαυροκορδάτου...
Ο ανεκδιήγητος Ολάντ, ξεπερνώντας κάθε έννοια δεοντολογίας και αναιρώντας την θεμελιώδη αρχή (πρωτόκολλο) που επικαλέστηκε δικαιολογώντας την άρνησή του να δεχτεί τον Τσίπρα, συναντήθηκε με τον ευτραφή σωτήρα της κακιάς μας ώρας, Βενιζέλο, προβάλλοντάς τον ως "αξιόπιστο" και "υπεύθυνο" συνομιλητή του!
Ο παιδοβούβαλος -άλλο που δεν ήθελε- μάλιστα καμώθηκε και τον "εκπρόσωπο" σύμπαντα του Ελληνικού λαού...
Αυτό αντί να ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών, από τους έχοντες τουλάχιστον στοιχειώδη  λογική και ψήγματα εθνικής υπερηφάνειας, έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης για να καταδειχθεί η ελλειμματικότητα του νεαρού πρωτάρη επικεφαλής της "επικίνδυνης" Αριστεράς!!!
Το πλέον παράδοξο στην τρελή αυτή ιστορία είναι πως ιστότοποι, μπλογκς, που μέχρι πρότινος πρωτοστατούσαν σε αντιμνημονιακή και φιλοπατριωτική δράση και κατακεραύνωναν τους προδότες για τα βρωμερά τους έργα, τώρα συντάσσονται με την ξενοδουλεία και τον δοσιλογισμό, πανηγυρίζοντας σαν τους πλέον ανεγκέφαλους χουλιγκάνους για την "αποτυχία" της αντίπαλης ομάδας...

ΤΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ ΕΙΝΑΙ!!!

Για όσους γνωρίζουν τα στοιχειώδη από διπλωματία και διεθνείς σχέσεις, η "γραμμή" που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια στην Ελληνική εξωτερική πολιτική, της τυφλής δηλαδή υποταγής στις αξιώσεις των "δυνατών", συνάδουν δεν συνάδουν με το εθνικό συμφέρον, μόνο καταστροφικά αποτελέσματα έχει αποφέρει...
Δυστυχώς το παράδειγμα της Τουρκίας που "γράφει στα παπάρια" της από την όποια κυβέρνηση της πλέον αδύναμης γειτονικής της χώρας μέχρι και τον εκάστοτε πλανητάρχη και εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για την ευόδωση των εθνικών της στόχων, δεν έχει γίνει μάθημα για μας...

ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΟΛΩΝΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ!!

Η περίπτωση του πρόσφατου τσαμπουκά με το Ισραήλ (άλλη χώρα με μακρόχρονη παράδοση δυναμικής συμπεριφοράς) δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών...
Και μη σπεύσει κανείς να αντιτείνει τη γνωστή κλαπαρχιδιά πως η Τουρκία είναι μεγάλη χώρα και άλλες παρόμοιες γελοιότητες, γιατί εκτός από Ανιστόρητος θα κερδίσει και το τίτλο του Αρχιμαλάκα...
Γιατί από την εποχή του τελευταίου σουλτάνου (του επονομαζόμενου "κόκκινου σουλτάνου" όπου βίωσε την κατάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας) και την επικράτηση των Νεοτούρκων, η Τουρκία υιοθέτησε τον ΜΑΞΙΜΑΛΙΣΜΟ στην εξωτερική της πολιτική ως πάγια μέθοδο, αδιακρίτως συνομιλητή και ενδιαφερόμενου.
Παρέμεινε προσκολλημένη σ' αυτό το δόγμα, ακόμη και σ΄εποχές που αντιμετώπισε σοβαρότατα εσωτερικά (σχεδόν διαλυτικά) προβλήματα και λεοντάριζε ακόμη κι όταν σπαράσσονταν από εμφύλιο πόλεμο την δεκαπενταετία 1983-1999 λόγω "Κουρδικού"!
Οι εγχώριοι οσφυοκάμπτες, οι παπαγάλοι της ξενοδουλείας, οι δολοφόνοι της Δημοκρατίας, επιμένουν να μας νουθετούν προς την αντίθετη κατεύθυνση, της τυφλής υποταγής, της άνευ όρων παράδοσης "ιερών και οσίων"...
Κι όλα αυτά για το καλό της Ελλάδας!!!
Και σαρκάζουν τον πολιτικό εκείνο και το κόμμα του που κρατάνε μια άκαμπτη, σταθερή και ανυποχώρητη στάση στα εθνικά μας θέματα.
Παραπλανούν συστηματικά το λαό πουλώντας του παραμύθια περί φιλελλήνων ή κι ανθελλήνων όταν πολύ καλά γνωρίζει κι η κουτσή Μαρία πως αυτές οι προσεγγίσεις είναι της πλάκας γιατί απλούστατα στη διεθνή σκηνή δεν υπάρχουν ΔΙΚΑΙΑ αλλά ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ!!!


Υ.Γ. Αλήθεια γιατί ρε αλάνια βγάλατε το σκασμό με τις προτάσεις του Φαήλου ( άκου εκεί όνομα) και πολύ περισσότερο γιατί κατάπιατε αμάσητο το παγκόσμιο σάλο από τη συνέντευξη Παπαδήμου;
Εσείς δεν είσαστε που κάνατε το κόσμο άνω κάτω με τις δηλώσεις (που είπε τα αυτονόητα) Στρατούλη;

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

EΡΑΝΙΣΜΑΤΑ..

*Με το ζόρι συνεδριάζουν Τοπικά συμβούλια και διοικητικά συμβούλια δημοτικών φορέων και οργανισμών.
Αιτία; Η μη προσέλευση μελών τους!!
Το έργο φυσικά δεν είναι καινούργιο. Τόχουμε ξαναδεί...
Το θέμα είναι γιατί κάποιοι άνθρωποι ζητάνε την ψήφο μας, όταν πολύ καλά γνωρίζουν πως ΔΕΝ θ' ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους;
Γιατί ξεποδαριάζονται να τρέχουν προεκλογικά για τα ψηφαλάκια και μετά... άφαντοι;
Βέβαια κάποιοι αρχικοπανατζήδες τυχαίνει να επιβραβεύονται από τους ψηφοφόρους για τις... επιδόσεις τους με μεγάλο αριθμό ψήφων. Αυτό όμως είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία...

*Ο έρωτας κι ο βήχας δεν κρύβονται. Επίσης δεν κρύβεται και το πολιτικό παιχνίδι που παίζουν κάποιοι "μαγκίτες κι αλανιάρηδες" μέσω των φορέων που "εκπροσωπούν"...
Το τι μαλακίες ακούσαμε και διαβάσαμε με αφορμή την κίνηση του δήμου να ασφαλίσει τους μαθητές δεν περιγράφεται...
Η αχαλίνωτη ευρηματικότητα των "ευαίσθητων συμπολιτών" μας έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει τα ονοματεπώνυμα των μαθητών "ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα"...
Συμπολίτες που μέχρι χθες εγκαλούσαν το δήμαρχο για απραξία, δηλαδή για άρνηση να μπουζουριάσει όσους γιατρούς χρειάζονται και να τους σύρει πισθάγκωνα δεμένους στο Κ.Υ. Πάρου...
Ας προφυλάξουν ως οφείλουν τα παιδιά τους από την έκθεση στους κινδύνους του διαδικτύου, όπου μέσω facebook, twitter και άλλων οδών φακελώνονται και παρακολουθούνται οι πάντες και τα πάντα κι ας αφήσουν τα κολπάκια!!!

*Για πρόστιμα ακούμε και πρόστιμα δεν βλέπουμε. Τα κλασικά σημεία απόρριψης πάσης φύσεως αντικειμένων αυτές τις μέρες βρίσκονται στις δόξες τους.
Δεν πρόλαβε να περάσει το συνεργείο που μάζεψε δεκάδες φορτηγά πεταμένα σκουπίδια και σε λίγα λεπτά ξαναξεφύτρωσαν, έπιπλα, ηλεκτρικές συσκευές, κλαδέματα και άλλα υλικά που συνθέτουν τον πίνακα της καραγυφτιάς μας...

*Η εγχώρια διαπλοκή έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια μπροστά στο διαφαινόμενο κίνδυνο να βρεθεί στην κυβερνητική εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Όλοι οι εθισμένοι στην ξενοδουλεία πολιτικοί της καρπαζιάς, εξανίστανται γιατί ο Τσίπρας "βγάζει γλώσσα" στους Ευρωπαίους "εταίρους" μας!!
Μαθημένοι όπως είναι να παίρνουν εντολές από τις ξένες πρεσβείες και να χτυπάνε προσοχές ακόμη και στους θυρωρούς του Λευκού Οίκου, κατανοούμε το θυμό τους.
Παράδοση διακοσίων ετών (θυμηθείτε τα φιλογαλλικά, φιλοαγγλικά, φιλορωσικά, φιλογερμανικά, φιλοαμερικάνικα, κλπ κόμματα) δύσκολα ξεπερνιέται κι εμείς ως λαός σεβόμαστε τις παραδόσεις...
Ειδικότερα οι γαλαζοπράσινοι πολιτικοί μας, που ξεπουλάνε τη χώρα χωρίς πολλή πολλή σκέψη και χωρίς ενοχές. Και ζητάνε και τα ρέστα από πάνω. ΟΥΣΤ ΡΕΜΑΛΙΑ!!!

*Θα έχετε ασφαλώς παρατηρήσει τώρα τελευταία την συχνότατη εμφάνιση όλων των "ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΩΝ" ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ παλιών και νέων, στα χουντοκάναλα της απροκάλυπτης διαπλοκής.
Και ποιός δεν έχει παρελάσει: Χρυσοχοίδης, Μάνος, Λυκουρέντζος, Φλωρίδης και άλλοι πολλοί.
Ο πλέον προκλητικός όλων είναι ο πολύς κ.Παπαθανασίου, ναι-ναι ο τελευταίος υπουργός οικονομίας του Καραμανλή, που τάκανε πιο σκατά κι από τον Αλογοσκούφη (διπλασίασαν το χρέος) κι έχει τα μούτρα και επανεμφανίζεται και κουνάει προκλητικότατα και το δάκτυλο στους (κατά προτίμηση συριζαίους) συνομιλητές του.
Αντί να φιλοξενούνται στο "φυσικό τους χώρο". δηλαδή στο πεντάστερο του Κορυδαλλού και να παίζουν πασιέντζες με τον Άκη, κάθε τρεις και λίγο στο γυαλί για νουθεσίες στους πολίτες τα ΛΑΜΟΓΙΑ!!!

*Αφήσαμε τελευταίο το γάμο (σκοπιμότητας) της χρονιάς: την επάνοδο Ντόρας στη ΝΔ.
Η ΞΥΝΙΛΑ στα πρόσωπα Αντωνάκη και Θεοδώρας προδίδει και το ποιόν των ανθρώπων!!
Ούτε να κοιταχτούν κατάματα δεν αντέχουν οι μέχρι λίγες ώρες πριν ανελέητοι εχθροί, έστω για τις ανάγκες του φαίνεσθαι των ΜΜΕ!
Αλήθεια ρε Βρούτση πόσες ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ έχει η ΝΔ τις μέτρησες ή δεν κάνεις καν το κόπο γιατί θα χασεις το λογαριασμό; 

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

 

 

 

 

 

 

 


Αυτός, ο άνθρωπος αυτός, είναι ο άλλος του εαυτός

94053g-3d8ee51f4935520d0f0f6a70670047fc
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν ηγέτη, ο οποίος σε δεδομένη στιγμή διαγράφει ένα σεβαστό μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας, μαζί και την πιο σημαντική εσωκομματική του αντίπαλο για την ηγεσία της παράταξης, επειδή λένε ναι στη μνημονιακή πολιτική, ενώ η γραμμή του κόμματος είναι όχι. Μετά από μερικούς μήνες διαγράφει ακόμα ένα μεγάλο μέρος της λειψής κοινοβουλευτικής του ομάδας, επειδή λένε όχι στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, ενώ η γραμμή του κόμματος έχει πλέον αλλάξει και είναι ναι αλλά δεν ξαναπαίρνει πίσω όσους από την πρώτη στιγμή είχαν πει ναι διότι προφανώς όλων αυτών ηγείται η πιο σημαντική πρώην εσωκομματική του αντίπαλος για την ηγεσία της παράταξης. Μετά από μερικές μέρες όμως επανεγγράφει κάποιους από αυτούς που είπαν όχι, επειδή πρόκειται να πουν ναι στο μέλλον.
Όσο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και ενώ είναι αξιωματική αντιπολίτευση που εξαπολύει σφοδρές επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης, κάνει στροφή 180 μοιρών και γίνεται κυβέρνηση μαζί με τους πρώην αντιπάλους του, επειδή προφανώς μαθαίνει από την Ευρώπη ότι δεν πρόκειται να γίνει πρωθυπουργός στον αιώνα τον άπαντα αν συνεχίσει το ίδιο βιολί της άρνησης. Εξ ου και η αλλαγή στάσης με τα όχι που γίνανε ναι. Όλα αυτά βέβαια τα βαφτίζει με μια φράση “για το καλό της πατρίδας” και ξεμπερδεύει.
Και ενώ είναι κυβέρνηση πλέον και παίρνει μέτρα άθλια, διατρανώνει ταυτόχρονα ότι δεν κυβερνά αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός, ενώ αυτός απλά είναι αντιπολίτευση της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει ο άλλος του εαυτός.
Επιπλέον, την ίδια στιγμή που κυβερνά ο άλλος του εαυτός, αυτός ζητά μετά μανίας εκλογές επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι θα βγει νικητής αυτός, ως αντίπαλο δέος μιας κατακριτέας απ’ όλους κυβέρνησης που έχει σχηματίσει ο άλλος του εαυτός.
Και σαν έρχεται η ώρα της κρίσης και βλέπει πως ούτε αυτός ούτε ο άλλος του εαυτός έχουν πιθανότητες να βγουν πρωθυπουργοί με αυτοδυναμία, διατρανώνει πως, για το καλό της πατρίδας βέβαια, και όχι αυτού ή του άλλου του εαυτού, θα ξαναπάει σε εκλογές αν οι πολίτες δεν του λύσουν τα χέρια για να κυβερνήσει αυτός κι όχι ο άλλος του εαυτός όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος.
Κατά την προεκλογική περίοδο που ακολουθεί, επιδίδεται με πάθος σε μια εντελώς αναχρονιστική πολιτική φρασεολογία και μιλάει για μια χώρα νοικοκυραίων των οποίων μόνον αυτός εγγυάται την ασφάλεια την οποίαν έχασαν όσο διάστημα κυβερνούσε ο άλλος του εαυτός, μιλάει ακόμα για ανακατάληψη των πόλεων από τους Έλληνες, οι οποίοι έχασαν, όπως λέει, τις πόλεις τους κατά το διάστημα που δεν κυβερνούσε αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός. Και διάφορα άλλα παρόμοια.
Γι’ αυτό τα αποτελέσματα των εκλογών ρίχνουν στα τάρταρα κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό. Την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που παίρνει, την επιστρέφει εντός δύο ωρών αλλά κατόπιν, επί μια εβδομάδα βγαίνει συνεχώς στα κανάλια και δηλώνει πως συνεχίζει να αγωνίζεται για να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη. Προφανώς, επειδή αυτός ήθελε, όπως έλεγε, να ξαναπάει σε εκλογές διεκδικώντας αυτοδυναμία, ο άλλος του εαυτός είχε όλη την καλή διάθεση να δώσει ψήφο ανοχής στους αριστερούς για να κάνουν κυβέρνηση. Αυτοί οι ανεύθυνοι όμως δεν νοιάζονται για τη χώρα και θέλουν να την οδηγήσουν ξανά σε εκλογές, ενδεχόμενο που ο άλλος του εαυτός αλλά ίσως και αυτός δεν το θέλουν πια καθόλου.
Και σαν προκηρύσσονται εκλογές ξανά, αλλάζει τακτική. Βάζει κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό για πρώτη φορά στο ίδιο κόμμα. Καλεί και όσους διέγραψε, ακόμα και την πρώην εσωκομματική του αντίπαλο αλλά και όσους είναι πιο συντηρητικοί από αυτόν κι από τον άλλον του εαυτό και συστήνουν όλοι μαζί μέτωπο ενάντια στη νέα γενιά, στην αριστερά και στις δυνάμεις που αμφισβητούν όλα όσα επί δύο χρόνια ψήφισε αυτός, ο άλλος του εαυτός και όλοι αυτοί που κάλεσαν αυτός κι ο άλλος του εαυτός στο πλάι τους εσχάτως, συν κάποιοι άλλοι βέβαια που παραμένουν “αντίπαλοι”!
Και ξανακάνει προεκλογικό αγώνα με πιο σύγχρονη επιχειρηματολογία αυτή τη φορά. Πως έρχονται οι κομουνιστές κραδαίνοντας το σφυροδρέπανο, πως επελαύνει η αναρχία, πως οι αριστεροί θα πάρουν τα σπίτια και τις καταθέσεις των νοικοκυραίων. (οπότε καλύτερα είναι να τα δώσουν από μόνοι τους σ’ αυτόν που είναι πια ένα πράγμα με τον άλλον του εαυτό, για να τα προσφέρουν μαζί με την χώρα ολόκληρη στους διεθνείς τοκογλύφους κι έτσι από τη μια να ‘ρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη κι από τη άλλη να μη βρουν τίποτα οι αριστεροί για να πάρουν).
Κι ύστερα από όλα αυτά τα συναρπαστικά υπάρχουν και δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν πρώτο κόμμα!
Μα για πόσο κρετίνους τούς περνάνε τους Έλληνες πολίτες, είναι να απορεί κανείς.
ΥΓ
Η πρώην διαγραμμένη εσωκομματική του αντίπαλος που επέστρεψε στο μαντρί, για το καλό της πατρίδας βέβαια και όχι το δικό της, είναι η μόνη εκεί μέσα που διαβλέπει την επερχόμενη συντριβή αυτού και του άλλου του εαυτού, και η μόνη που ξέρει πως μετά από μερικούς μήνες θα είναι πλέον η ίδια στο τιμόνι της παράταξης που συνέπηξε αυτός κι ο άλλος του εαυτός με όλους τους συν αυτοίς.

του Γιάννη Μακριδάκη

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

ΝΑ ΔΟΞΑΖΟΥΝ ΤΟ ΘΕΟ!!!

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα είχαν καθίσει στο σκαμνί...
Σε ορισμένες μάλιστα, δεν θα είχαν προλάβει καν ν' απολογηθούν για τις επαίσχυντες πράξεις τους...
Θα τους είχαν στείλει "αδιάβαστους" είτε στη φυλακή είτε στο απόσπασμα...
Αυτά όλα όμως συμβαίνουν σε πιο σοβαρά κράτη, κράτη που δεν διστάζουν να δικάσουν προέδρους δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, υπουργούς και άλλους αξιωματούχους...
Ακόμα και τα πιο σταθερά τα πιο στυγνά δικτατορικά καθεστώτα κατέρρευσαν υπό το βάρος άλλοτε εθνικής προδοσίας, άλλοτε εθνικής αποτυχίας.
Στην Ελληνική Δημοκρατία όμως οι πολιτικοί τυγχάνουν "εδικής ασυλίας"...
Μπορούν να έχουν διαπράξει απίστευτα αίσχη και να παραμένουν ακλόνητοι στο πολιτικό στερέωμα.
Μπορούν κι από τα χαμηλά στρώματα να φτάσουν ψηλά, πολύ ψηλά, να γίνουν αρχηγοί κομμάτων και πρωθυπουργοί...
Ο Αντωνάκης ο Σαμαράς ας πούμε, έχει αποκληθεί από το κόμμα του οποίου σήμερα ηγείται, προδότης, αποστάτης και δεν συμμαζεύεται...
Με αναλόγου ύφους και χαρακτηρισμούς έχει απαντήσει ο ίδιος σε βάρος της ΝΔ όταν επιχειρούσε το σάλτο μορτάλε της "Υπέρβασης".
Ο επικεφαλής της Πολιτικής Άνοιξης που αντιπαρατέθηκε στον βαρύ πολιτικό χειμώνα του Μητσοτακέϊκου, μετά και τις πρόσφατες Μελισσανίδειες κωλοτούμπες του κι αφού συνυπέγραψε το πρωτόκολλο εθνικής μειοδοσίας ομού μετά τους ΓιωργοΒουβουζέλους, τολμά και μιλά για ηθική, για κανόνες και αρχές στην πολιτική...
Και αυτοαναγορεύεται σε διδάκτορα και τιμητή.
Και κουνά το δάκτυλο απειλητικά απέναντι στην Αριστερά...
Και την κατηγορεί για έκθεση της Ελλάδας σε κινδύνους!!
Ποιος ο θλιβερός αυτός πολιτικός ουρακοτάγκος, που το μεγαλύτερο επίτευγμά του από την ταραγμένη σύντομη πολιτική του σταδιοδρομία είναι η ...αθρόα εισβολή Αλβανών λαθρομεταναστών αρχές της δεκαετίας του 1990 με τις απίστευτης προχειρότητας και εγκληματικού ερασιτεχνισμού κινήσεις του ως Υπουργός εξωτερικών την περίοδο εκείνη...
Για τον ανεκδιήγητο Βουβουζέλο δεν χαραμίζω πολλές γραμμές-χαμένες θα πάνε.
Μετά τα κατορθώματά του ως υπουργός στις κυβερνήσεις της Μαϊμούς της Ιστορίας, της αυτής μετριότητας του αρχιερέα της διαπλοκής  Σημίτη,  διέπρεψε και ως υπουργός Μειοδοσίας στην κυβέρνηση του ημίαιμου Έλληνα φόρεστγκαμπ...
Βέβαια και τίποτα να μην είχαν διαπράξει στο παρελθόν, αρκούν οι υπογραφές τους στα Μνημόνια της ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ για να υποχρεωθούν να το βουλώσουν και να μην προκαλούν άλλο τους πολίτες!
Και να δοξάζουν το Θεό που είναι ακόμη ζωντανοί, κυκλοφορούν ελεύθεροι και παριστάνουν τους "σωτήρες", έχοντας την πολυτέλεια να θέτουν υποψηφιότητα για πρωθυπουργοί!!!

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Τα ψέμματα των δοσίλογων και η πικρή αλήθεια.



Ενδιαφέρον απόσπασμα από κείμενο του Δ.Καζάκη.




Το δημόσιο χρέος δεν μειώθηκε, αλλά αυξήθηκε κατά 28 δις ευρώ!

Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά έχετε ακούσει τώρα τελευταία τον κ. Βενιζέλο; Στον κόσμο του. Λες και δεν ζούμε σ' αυτήν την χώρα. Λες και δεν βιώνουμε μια πρωτοφανή καταστροφική ύφεση που τρέχει αυτή την στιγμή με ρυθμό -8% σε ετήσια βάση για το 2012, έχει εκτοξεύσει την ανεργία στο 22% επίσημα, έχει βυθίσει στην ανέχεια το 45% του ενεργού πληθυσμού της χώρας και έχει κυριολεκτικά συνθλίψει την εσωτερική αγορά. Ο ετήσιος δείκτης κύκλου εργασιών (τζίρος) στο χονδρικό εμπόριο μειώθηκε το 2009 κατά 8,9%, το 2010 κατά 5,9%, ενώ το 2011 κατά 13,4%. Μέσα σε τρία χρόνια εξαφανίστηκε πάνω από το 28% του τζίρου στο χονδρεμπόριο, ενώ το 2012 προμηνύεται ακόμη χειρότερη χρονιά. Αντίστοιχα ο ετήσιος δείκτης κύκλου εργασιών (τζίρος) του λιανικού εμπορίου μειώθηκε το 2009 κατά 7,1%, το 2010 κατά 5,0%, το 2011 κατά 7,7%, ενώ το 2012 εκτιμάται ότι θα μειωθεί περισσότερο από 10,9%! Δηλαδή την περίοδο 2009-2012 χάθηκε πάνω από το 30% του λιανικού τζίρου.

Οι πολιτικές των μνημονίων επιδείνωσαν από κάθε άποψη την ύφεση και κυρίως την δραματική συρρίκνωση της εσωτερικής αγοράς. Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο ετήσιος δείκτης κύκλου εργασιών (τζίρος) στον τομέα υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης, ο οποίος επειδή συνδέεται και με τον τουρισμό αποτελούσε μια από τα πιο δυναμικά μερίδια της εσωτερικής αγοράς, πνέει τα λοίσθια. Το 2009 υπέστη μείωση κατά 9,1%, το 2010 κατά 8,2%, το 2011 κατά 7,4% και για το 2012 εκτιμάται ότι θα συρρικνωθεί περεταίρω κατά 8,9%. Με άλλα λόγια η αγορά αυτή έχασε μέσα σε τέσσερα χρόνια πάνω από το 1/3του ετήσιου τζίρου της. Μπορεί να αναβιώσει μια οικονομία με τέτοια καθίζηση της εσωτερικής της αγοράς, κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς; Ούτε κατά διάνοια.

Για να ανακάμψει η εσωτερική αγορά που βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση χρειάζεται ένα βασικό συστατικό. Δραστική αύξηση της αγοραστικής δύναμης του πληθυσμού. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο σήμερα: με την πραγματική αύξηση του μέσου λαϊκού εισοδήματος, του μισθού και της σύνταξης. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οι κυβερνήσεις τα παλιότερα χρόνια είχαν επινοήσει την υποκατάσταση της πραγματικής αύξησης του λαϊκού εισοδήματος με την επέκταση του ιδιωτικού δανεισμού. Κι έτσι εξασφάλιζαν την πλασματική επέκταση της ενεργού ζήτησης του πληθυσμού χωρίς πραγματικές αυξήσεις εισοδημάτων στα λαϊκά στρώματα. Η ιστορία αυτή τελείωσε οριστικά. Ακόμη και αν θεωρήσουμε ότι μπορούν οι τράπεζες και οι κυβερνώντες δεν μπορεί να συμβεί το ίδιο. Η δανειακή επέκταση νοικοκυριών και μικρομεσαίων είναι πλέον αδύνατη. Όχι μόνο γιατί δεν παρέχουν δάνεια οι τράπεζες, αλλά γιατί τα νοικοκυριά, οι ελευθεροεπαγγελματίες και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονται τόσο πολύ από τα δάνεια, ώστε κάθε επέκταση του δανεισμού είναι αναπόφευκτο να πηγαίνει όχι στην αγορά, αλλά στην εξυπηρέτηση παλιότερων δανείων.

Αυτός είναι και ο λόγος που μια από τις πρώτες πράξεις παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάκαμψης της οικονομίας, θα πρέπει να εστιάζεται σε δυο πολύ βασικές συνθήκες: Αφενός, στην πραγματική αύξηση του εισοδήματος των λαϊκών στρωμάτων, ώστε να αναχαιτιστεί η καθίζηση της εσωτερικής αγοράς. Και αφετέρου, στην διαγραφή των ιδιωτικών χρεών νοικοκυριών και μικρομεσαίων προς τις τράπεζες προκειμένου να πάψει ο φαύλος κύκλος του υπερδανεισμού. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο υπό καθεστώς μνημονίων και δανειακών συμβάσεων; Ούτε κατά διάνοια

Όλα αυτά βέβαια για τον κ. Βενιζέλο δεν είναι παρά επικίνδυνες και τυχοδιωκτικές αντιλήψεις. Πώς είναι δυνατό να τολμάμε να αμφισβητούμε τον μονόδρομο της καταστροφής που μας έχουν δρομολογήσει αυτός και οι όμοιοί του; Δείτε τι τόλμησε να ξεστομίσει στην ομιλία του στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ στις 10/4:

"Είναι η δική μας πολύ απλή και αποστομωτική απάντηση σε επικίνδυνες τυχοδιωκτικές αντιλήψεις, που κινούνται γύρω από την περιβόητη έννοια της καταγγελίας της δανειακής σύμβασης.

- Καταγγελία ποιας σύμβασης; Αυτής που μείωσε το χρέος κατά 106 δισ. ευρώ, κατά 50 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ, αυτής που έκανε τη μεγαλύτερη άφεση χρέους στα παγκόσμια οικονομικά χρονικά; Προτείνει κανείς να αντιστρέψουμε αυτή την κατάσταση, να ξαναφορτωθούμε το δημόσιο χρέος;

- Καταγγελία ποιας σύμβασης; Αυτής που στηρίζει τις τράπεζες για να στηρίξει και να εγγυηθεί τις καταθέσεις των πολιτών, τα 170 δισ. ευρώ καταθέσεων που συμπυκνώνουν τον ιδρώτα και την προσπάθεια και τον κόπο του ελληνικού λαού; Θέλει κανείς να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση που προστατεύει τις καταθέσεις των ελληνικών οικογενειών;

- Καταγγελία ποιας σύμβασης; Αυτής που επιτρέπει τώρα να πέσουν, όπως τα υπολογίσαμε και τα προτείναμε προεκλογικά, τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ ρευστότητας στην αγορά, για να γίνουν επενδύσεις, για να στηριχθεί η απασχόληση, για να καταπολεμηθεί η ανεργία; Είναι κανείς που θέλει να μην πάρουμε τα λεφτά για την πραγματική οικονομία και την ανάπτυξη; Τι είναι η ανάπτυξη; Ευχές, ρητορείες, παιχνίδι με τα πολιτικά κόμματα εδώ στον περίβολο της Βουλής;

- Καταγγελία ποιας σύμβασης; Αυτής που μας επιτρέπει να προχωρήσουμε τα επόμενα τρία χρόνια έργα υποδομής, δημόσια και ιδιωτικά, συνολικού ύψους τουλάχιστον 55 δισ. ευρώ, που τα έχουμε υπολογίσει ένα-ένα, ευρώ-ευρώ, και τα οποία μπορούν να κινήσουν τον τροχό της ανάπτυξης;

Τι σημαίνει λοιπόν καταγγελία; Καταγγελία σημαίνει ότι δε θα πάρουμε τα χρήματα για την προστασία των καταθετών, ότι δε θα πάρουμε τα χρήματα για τις ταμειακές ανάγκες του κράτους και άρα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων και θα εξαρτώμεθα από την αυστηρή και πλήρη εκτέλεση του προϋπολογισμού σε σχέση με τα φορολογικά έσοδα και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να κόψουμε από αλλού ή να επιβάλουμε νέους φόρους, κάτι που κανείς δεν το θέλει και κανείς δεν το αντέχει;

Ή, όπως είπα, θα ακυρώσουμε το περιβόητο PSI και θα δώσουμε πίσω τα παλιά ομόλογα και θα αυξήσουμε ξανά το χρέος μας κατά 106 δισ. ευρώ;

Τι θα αρνηθούμε καταγγέλλοντας τη σύμβαση; Μία πάρα πολύ καλή διευθέτηση με πολύ μεγαλύτερη διάρκεια χρέους και πολύ μικρότερα επιτόκια; Θα αρνηθούμε να πληρώνουμε επιτόκιο 2% για τα δικά μας ομόλογα, την ώρα που η Ιταλία και η Ισπανία πληρώνουν περίπου 6%;

Έλεος πια!"

Πόσο θράσος πρέπει να έχει κάποιος και πόσο απατεώνας της πολιτικής πρέπει να είναι για να λέει τόσα συνειδητά ψέματα; Ας τα πιάσουμε ένα-ένα:

Πρώτο: Η περιβόητη απομείωση χρέους με το PSI είναι ένα είδος μαγικής εικόνας. Μέχρι τώρα απομείωση ακούμε και απομείωση δεν βλέπουμε. Ο κ, Βενιζέλος μιλά για 106 δις ευρώ, χωρίς όμως καμιά επίσημη αναλυτική αναφορά που να υποδηλώνει από ποια "κουρέματα" ομολόγων προκύπτει αυτό το νούμερο. Πολύ δε περισσότερο όταν τώρα τελευταία ο υπουργός οικονομικών Σαχινίδης παραδέχτηκε ότι τα ομόλογα σε ξένο δίκαιο τελικά δεν μπήκαν στο "κούρεμα", γιατί, λέει, δεν δέχτηκαν οι κάτοχοί τους. Κι έτσι καλείται το ελληνικό δημόσιο να τα πληρώσει στο σύνολο της ονομαστικής τους αξίας. Αντίο, λοιπόν, στα πάνω από 6,7 δις ευρώ που αφορούν σ' αυτή την κατηγορία ομολόγων. Τώρα, γιατί για τους κατόχους ομολόγων ξένου δικαίου δεν ισχύει η υποχρεωτική υπαγωγή τους στο "κούρεμα", όπως και με τους εγχώριους ομολογιούχους που εξαναγκάστηκαν και εν αγνοία τους να φορτωθούν και μάλιστα άνευ αποζημιώσεως τεράστιες ζημιές, αυτό ας το αφήσουμε να το ρωτήσουν οι ενάγοντες στην δίκη των κ.κ. Βενιζέλου, Σαχινίδη και λοιπών υπευθύνων της κλοπής των ταμείων από τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια και τα άλλα ΝΠΔΔ δια μέσου της Τραπέζης της Ελλάδος.

Δεύτερο: Γιατί κανείς δεν μας λέει επίσημα πόσο έχει διαμορφωθεί το δημόσιο χρέος της χώρας μετά το PSI και την δανειακή σύμβαση, έτσι να δούμε και εμείς την περιβόητη απομείωση; Σύμφωνα με υπολογισμούς του Bloomberg (9/5) το συνολικό δημόσιο χρέος της Ελλάδας εκτιμάται στα 395 δις ευρώ μετά το "κούρεμα". Αν σκεφτεί κανείς ότι στις 31/12/2011 το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είχε αποτιμηθεί επίσημα στα 367 δις ευρώ, τότε που πήγε η απομείωση; Όχι μόνο δεν υπήρξε απομείωση, αλλά το χρέος αυξήθηκε κατά 28 δις ευρώ και έπεται συνέχεια. Σύμφωνα πάντα με το ίδιο δημοσίευμα τα 172 δις ευρώ είναι το άνοιγμα προς την ΕΚΤ. Γιατί άραγε τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια, τα επιμελητήρια και γενικά όλα τα ΝΠΔΔ και τα εγχώρια φυσικά πρόσωπα κάτοχοι ομολόγων θα έπρεπε αναγκαστικά να υποστούν "κούρεμα", δίχως κανενός είδους αποζημίωση, αλλά η ΕΚΤ εξαιρέθηκε ευθύς εξαρχής από το PSI; Μάλλον λόγω υπερβάλλουσας ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Τρίτο: Το μόνο που ενδιέφερε τον κ. Βενιζέλο και την συγκυβέρνηση ήταν να μην χάσουν οι τράπεζες, ντόπιες και ξένες. Έτσι για 17 δις ευρώ ζημιά λόγω κουρέματος, οι τραπεζίτες του κ. Νταλάρα απαίτησαν και θα εισπράξουν από την νέα δανειακή σύμβαση 30 δις ευρώ σε χρηματοοικονοικές αποζημιώσεις. Ενώ οι ντόπιοι τραπεζίτες για 26 δις ευρώ ζημιές λόγω κουρέματος, έχουν εισπράξει ήδη 25 δις ευρώ από την πρώτη δόση της δανειακής και περιμένουν να εισπράξουν άλλα 25 δις ευρώ ως ανακεφαλαιοποίηση. Σύνολο 50 δις ευρώ. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, σύμφωνα με ανακοίνωση της Τραπέζης της Ελλάδος στις 3/4, οι ντόπιες τράπεζες τράβηξαν από την ΕΚΤ 73,4 δις ευρώ ρευστότητα από τον Ιανουάριο αυτού του έτους με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου. Ποιος θα κληθεί να τα πληρώσει; Φυσικά το γνωστό υποζύγιο.
Κι ύστερα απ' όλα αυτά έχει το θράσος ο κ. Βενιζέλος να θριαμβολογεί για την μεγαλύτερη απάτη κοινού ποινικού δικαίου...

Οι "υπεύθυνοι", οι "λογικοί", οι "ρεαλιστές" κ.α παραμύθια της Χαλιμάς...

Πρώτα κυβερνάς επι σειρά ετών και τα κάνεις σκατά...
Μετά συγκυβερνάς με τον "αιώνιο" αντίπαλο και τα κάνεις απόσκατα...
Ξεπουλάς την Ελλάδα  με τον πιο αναίσχυντο και ξετσίπωτο τρόπο...
Ξεβρακώνεσαι με επιστολές πρωτοφανούς υποτέλειας προς τους ξένους νταβατζήδες και δεσμεύεσαι πως θα τηρήσεις τα υπεσχημένα...δηλαδή το ξεπούλημα της πατρίδας!
Αποδοκιμάζεσαι από τους πολίτες, αλλά δεν το βάζεις κάτω...
Πάνω απ' όλους και όλα το συμφέρον των "δανειστών", που το βάφτισες "συμφέρον της χώρας"...
Έρχεσαι σήμερα και όλο το χρονικό της προδοσίας το πλασάρεις με νέο περιτύλιγμα...
Επικαλείσαι την υπευθυνότητα, την λογική και τον ρεαλισμό...
Όμως ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ ότι και να ισχυριστεί ΠΡΟΔΟΤΗΣ παραμένει!
Άλλωστε όλοι ανεξαίρετα οι προδότες στην μεγάλη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τον "ρεαλισμό" επικαλέστηκαν για να αιτιολογήσουν τις αποτρόπαιες πράξεις τους...
Αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά και δεν διακυβεύονταν το παρόν και το μέλλον της χώρας, όλα αυτά θα έμοιαζαν με αθώα παραμύθια της Χαλιμάς...

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Περί "Ανοχής"...

Αυτοί που μας οδήγησαν στο στόμα του λύκου (ΔΝΤ-GS κ σια) και παρέδωσαν την πατρίδα στη διεθνή τοκογλυφία, συνεχίζουν να προκαλούν...
Αντί να λουφάξουν για το κατάντημα της χώρας, για το οποίο φέρουν ακέραια ευθύνη και να δοξάζουν το Θεό που λόγω ανυπαρξίας Δικαιοσύνης δεν τελούν σε προφυλάκιση παρέα με τον Άκη, ζητάνε και τα ρέστα των 2 Μνημονίων...
Ανησυχούν, τρελαίνονται που μένει η χώρα ακυβέρνητη, άρα εκτεθειμένη σε "μεγάλους κινδύνους", όπως λένε...
Δεν μετανοούν, δεν αισθάνονται καμία ενοχή για τις εγκληματικές τους πολιτικές, που την έβλαψαν ανεπανόρθωτα, που την οδήγησαν στο πάτο...
Απαιτούν να έχουν κι άλλους συνενόχους, αυτή τη φορά ΑΡΙΣΤΕΡΑ μεριά...
Αυτοί που μετέτρεψαν την Ελλάδα σε "ΟΙΚΟ ΑΝΟΧΗΣ" του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού, απαιτούν, αξιώνουν να συνεχίσουν αν όχι με την Αριστερά μαζί, έστω με την "Ανοχή" της ...

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

"Κοπρίτες" και "Γουρούνια" του Ευρωπαϊκού νότου...

Αυτά και άλλα πολύ χειρότερα απεργάζονται οι αρχιαληταράδες και αρχιδοσίλογοι ΣαμαροΒενιζέλοι για το αύριο της Ελλάδας.
Αμετανόητοι για τα εγκλήματά τους και απτόητοι από την ηθική και πολιτική  καταβαράθρωσή τους, επιμένουν στη πρόκληση και στα ίδια κραυγαλέα ψέμματά τους, ποντάροντας στο φόβο και στην αβεβαιότητα...

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗΝ ΞΕΦΤΙΛΑ ΤΟΥΣ!!!



Όλο το χρονικό της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ από τα ανθρωποειδή της διαπλοκής που παριστάνουν
τους πολιτικούς και τολμούν ακόμα και κυκλοφορούν -ασύλληπτοι πάντα από την Ελληνική δικαιοσύνη η οποία για μια ακόμη φορά μετά την επταετία στάθηκε στο ύψος της χαχαχα!- κι επιμένουν να μας ΣΩΣΟΥΝ μέχρι τέλους!!
Το γέλιο που βγάζει η ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ τους σκοτώνει ανθρώπους τόσο αποτελεσματικά όσο και τα ανθρωποκτόνα μέτρα ξεπουλήματος της χώρας στη διεθνή τοκογλυφία!!! 

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Άν όχι τώρα, πότε;

Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνειών.
Άνεργοι θα μείνουν κι οι ονειροκρίτες κι οι χαρτομάντισες καναλιών κι εφημερίδων της εγχώριας διαπλοκής.
Ο λαός καταδίκασε τους δοσίλογους και τα έργα τους και έφερε στο προσκήνιο την Αριστερά.
Το κάλεσμα του λαού είναι σαφές.

Σήμανε η ώρα της Αριστεράς!

Μόνο η ηγεσία του ΚΚΕ εξακολουθεί να περιδινίζεται στον ιδεοληπτικό της κυκλοθυμισμό, κατάλοιπο τραυματικών διασπάσεων κι εσωκομματικών συγκρούσεων περασμένων δεκαετιών.
Μόνο η ηγεσία του ΚΚΕ περιφρονεί την επιτακτική ανάγκη του ΣΗΜΕΡΑ ν' ακυρωθούν τα μνημόνια κι οι εθνοπροδοτικές συμφωνίες, στο όνομα της  πολιτικής καθαρότητας και της  ιδεολογικής ορθοδοξίας .

Είναι αλήθεια πως το ΚΚΕ είναι το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΕ ΑΠΟΛΥΤΑ στην ανάλυσή του για την πορεία της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Είναι επίσης αλήθεια, πως είναι το μόνο κόμμα που ΕΓΚΑΙΡΑ προειδοποίησε το λαό για τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα που κόμιζε η ΟΝΕ και το ΕΥΡΩ.

Όμως τα δεδομένα που προέκυψαν λειτουργούν απαγορευτικά για εσωτερικούς ανταγωνισμούς και έριδες ηγεμονισμού στο χώρο της Αριστεράς.

Ο Έλληνας σύρθηκε, σύρεται στη δυστυχία και στην εξαθλίωση.
Τα Μνημόνια και τα "κουρέματα" οδηγούν μαθηματικά στο χάος, οικονομικό και κοινωνικό.

Ούτε η σοφή πρόγνωση του παρελθόντος, ούτε η εμμονή σε μονομανείς λογικές, προσφέρει τίποτα στον δυναστευόμενο πολίτη.
Η ζωή απαιτεί να λυτρωθεί σήμερα, ΤΩΡΑ ο Έλληνας πολίτης και ν' απαλλαγεί από τα δυσβάσταχτα βάρη που του φόρτωσαν  ΓιωργοΣαμαροβενιζέλοι και σια...
Η προσδοκία μιας "καθαρής" επαναστατικής με την σφραγίδα του ΚΚΕ κυβέρνησης, που χρονικά τοποθετείται στην επόμενη χιλιετηρίδα ή και στην άλλη ζωή, δεν έχει καμία σχέση με την απαιτητική πραγματικότητα και μάλλον ως πρόσχημα μπορεί να την εκλάβει κανείς για την διατήρηση του σημερινού status quo...

Η ευκαιρία ν' αποδείξει η Αριστερά πως εκτός από ρόλο διαμαρτυρομένου και διεκδικητή μπορεί να αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες και να ξετυλίξει στο πεδίο της ζωής το πολιτικό της πρόγραμμα και να το κάνει ΠΡΑΞΗ, δίνεται αύριο και στο κάλεσμα της ιστορίας θα πρέπει να φωνάξει Παρούσα!!
Αλλιώς η μόνη μας ελπίδα πλέον εναποτίθεται στη Δευτέρα Παρουσία και στην Μέλλουσα Ζωή...

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ: ΠΟΛΙΤΕΣ Ή ΡΑΓΙΑΔΕΣ;

Η άνοδος των αντιμνημονιακών κομμάτων, ιδιαίτερα όμως η θεαματική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στις "κρυφά" διενεργούμενες δημοσκοπήσεις έχει ξεσαλώσει το κατεστημένο ντόπιο και ξένο!!
Κυρίως όμως το ξένο, που δεν διστάζει να παρεμβαίνει με ωμότατο, κυνικότατο και χυδαιότατο τρόπο στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα της χώρας μας, κάνοντας πλάτες στους δοσίλογους ΣαμαροΒενιζέλους και το σινάφι τους, που τελούν σε κατάσταση πανικού λόγω της διαφαινόμενης εκλογικής τους πανωλεθρίας...
Γίναμε μάρτυρες ενός καταιγισμού δηλώσεων Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, δημοσιευμάτων και εκπομπών μεγάλων ευρωπαϊκών ΜΜΕ, εκθέσεων μεγάλων οίκων αξιολόγησης  και άλλων Νεοταξικών αποβρασμάτων, με στόχο την κατατρομοκράτηση των Ελλήνων πολιτών και τον επηρεασμό της τελικής τους κρίσης...
Όλο το διεθνές και εγχώριο νεοφιλελεύθερο κρυφοφασισταριό -με τέλεια ενορχήστρωση είναι αλήθεια- ξεσκίζουν και τα τελευταία κουρέλια από την αείποτε εθνική μας υπερηφάνεια...

*Αλήθεια πόση διαφορά υπάρχει μεταξύ Ελλάδας και γείτονος Τουρκίας, διαφορά που διογκώνεται μετά και το ηχηρότατο ΑΕΙ ΣΙΧΤΙΡ!! (επί το Ελληνικότερο ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΕΙΤΕ!!) που εκτόξευσε έξαλλος ο Ερντογάν, γράφοντας εξ ονόματος του Τουρκικού λαού στ΄αρχίδια του κάθε ξένο παράγοντα που τολμά να παρεμβαίνει έστω και διακριτικά στα εσωτερικά τους...

Μετά από δυόμισι χρόνια δοσιλογικών κυβερνήσεων ήρθε η στιγμή της κρίσης:
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ!
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕ ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΕΓΚΑΘΕΤΩΝ Ή ΘΑ ΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΣ ΣΥΝΟΧΗ;
ΘΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟΥΣ ΔΟΣΙΛΟΓΟΥΣ ΝΑ ΞΑΝΑΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Δ' ΡΑΙΧ,  Ή ΘΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ;
ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ ΩΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ Ή ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΩΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ;