Αυτός, ο άνθρωπος αυτός, είναι ο άλλος του εαυτός
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν ηγέτη, ο οποίος σε δεδομένη στιγμή διαγράφει ένα σεβαστό μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας, μαζί και την πιο σημαντική εσωκομματική του αντίπαλο για την ηγεσία της παράταξης, επειδή λένε ναι στη μνημονιακή πολιτική, ενώ η γραμμή του κόμματος είναι όχι. Μετά από μερικούς μήνες διαγράφει ακόμα ένα μεγάλο μέρος της λειψής κοινοβουλευτικής του ομάδας, επειδή λένε όχι στη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, ενώ η γραμμή του κόμματος έχει πλέον αλλάξει και είναι ναι αλλά δεν ξαναπαίρνει πίσω όσους από την πρώτη στιγμή είχαν πει ναι διότι προφανώς όλων αυτών ηγείται η πιο σημαντική πρώην εσωκομματική του αντίπαλος για την ηγεσία της παράταξης. Μετά από μερικές μέρες όμως επανεγγράφει κάποιους από αυτούς που είπαν όχι, επειδή πρόκειται να πουν ναι στο μέλλον.
Όσο συμβαίνουν όλα τα παραπάνω και ενώ είναι αξιωματική αντιπολίτευση που εξαπολύει σφοδρές επιθέσεις εναντίον της κυβέρνησης, κάνει στροφή 180 μοιρών και γίνεται κυβέρνηση μαζί με τους πρώην αντιπάλους του, επειδή προφανώς μαθαίνει από την Ευρώπη ότι δεν πρόκειται να γίνει πρωθυπουργός στον αιώνα τον άπαντα αν συνεχίσει το ίδιο βιολί της άρνησης. Εξ ου και η αλλαγή στάσης με τα όχι που γίνανε ναι. Όλα αυτά βέβαια τα βαφτίζει με μια φράση “για το καλό της πατρίδας” και ξεμπερδεύει.
Και ενώ είναι κυβέρνηση πλέον και παίρνει μέτρα άθλια, διατρανώνει ταυτόχρονα ότι δεν κυβερνά αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός, ενώ αυτός απλά είναι αντιπολίτευση της κυβέρνησης στην οποία συμμετέχει ο άλλος του εαυτός.
Επιπλέον, την ίδια στιγμή που κυβερνά ο άλλος του εαυτός, αυτός ζητά μετά μανίας εκλογές επειδή πιστεύει ακράδαντα ότι θα βγει νικητής αυτός, ως αντίπαλο δέος μιας κατακριτέας απ’ όλους κυβέρνησης που έχει σχηματίσει ο άλλος του εαυτός.
Και σαν έρχεται η ώρα της κρίσης και βλέπει πως ούτε αυτός ούτε ο άλλος του εαυτός έχουν πιθανότητες να βγουν πρωθυπουργοί με αυτοδυναμία, διατρανώνει πως, για το καλό της πατρίδας βέβαια, και όχι αυτού ή του άλλου του εαυτού, θα ξαναπάει σε εκλογές αν οι πολίτες δεν του λύσουν τα χέρια για να κυβερνήσει αυτός κι όχι ο άλλος του εαυτός όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος.
Κατά την προεκλογική περίοδο που ακολουθεί, επιδίδεται με πάθος σε μια εντελώς αναχρονιστική πολιτική φρασεολογία και μιλάει για μια χώρα νοικοκυραίων των οποίων μόνον αυτός εγγυάται την ασφάλεια την οποίαν έχασαν όσο διάστημα κυβερνούσε ο άλλος του εαυτός, μιλάει ακόμα για ανακατάληψη των πόλεων από τους Έλληνες, οι οποίοι έχασαν, όπως λέει, τις πόλεις τους κατά το διάστημα που δεν κυβερνούσε αυτός αλλά ο άλλος του εαυτός. Και διάφορα άλλα παρόμοια.
Γι’ αυτό τα αποτελέσματα των εκλογών ρίχνουν στα τάρταρα κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό. Την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης που παίρνει, την επιστρέφει εντός δύο ωρών αλλά κατόπιν, επί μια εβδομάδα βγαίνει συνεχώς στα κανάλια και δηλώνει πως συνεχίζει να αγωνίζεται για να μη μείνει η χώρα ακυβέρνητη. Προφανώς, επειδή αυτός ήθελε, όπως έλεγε, να ξαναπάει σε εκλογές διεκδικώντας αυτοδυναμία, ο άλλος του εαυτός είχε όλη την καλή διάθεση να δώσει ψήφο ανοχής στους αριστερούς για να κάνουν κυβέρνηση. Αυτοί οι ανεύθυνοι όμως δεν νοιάζονται για τη χώρα και θέλουν να την οδηγήσουν ξανά σε εκλογές, ενδεχόμενο που ο άλλος του εαυτός αλλά ίσως και αυτός δεν το θέλουν πια καθόλου.
Και σαν προκηρύσσονται εκλογές ξανά, αλλάζει τακτική. Βάζει κι αυτόν και τον άλλον του εαυτό για πρώτη φορά στο ίδιο κόμμα. Καλεί και όσους διέγραψε, ακόμα και την πρώην εσωκομματική του αντίπαλο αλλά και όσους είναι πιο συντηρητικοί από αυτόν κι από τον άλλον του εαυτό και συστήνουν όλοι μαζί μέτωπο ενάντια στη νέα γενιά, στην αριστερά και στις δυνάμεις που αμφισβητούν όλα όσα επί δύο χρόνια ψήφισε αυτός, ο άλλος του εαυτός και όλοι αυτοί που κάλεσαν αυτός κι ο άλλος του εαυτός στο πλάι τους εσχάτως, συν κάποιοι άλλοι βέβαια που παραμένουν “αντίπαλοι”!
Και ξανακάνει προεκλογικό αγώνα με πιο σύγχρονη επιχειρηματολογία αυτή τη φορά. Πως έρχονται οι κομουνιστές κραδαίνοντας το σφυροδρέπανο, πως επελαύνει η αναρχία, πως οι αριστεροί θα πάρουν τα σπίτια και τις καταθέσεις των νοικοκυραίων. (οπότε καλύτερα είναι να τα δώσουν από μόνοι τους σ’ αυτόν που είναι πια ένα πράγμα με τον άλλον του εαυτό, για να τα προσφέρουν μαζί με την χώρα ολόκληρη στους διεθνείς τοκογλύφους κι έτσι από τη μια να ‘ρθουν οι επενδύσεις και η ανάπτυξη κι από τη άλλη να μη βρουν τίποτα οι αριστεροί για να πάρουν).
Κι ύστερα από όλα αυτά τα συναρπαστικά υπάρχουν και δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν πρώτο κόμμα!
Μα για πόσο κρετίνους τούς περνάνε τους Έλληνες πολίτες, είναι να απορεί κανείς.
ΥΓ
Η πρώην διαγραμμένη εσωκομματική του αντίπαλος που επέστρεψε στο μαντρί, για το καλό της πατρίδας βέβαια και όχι το δικό της, είναι η μόνη εκεί μέσα που διαβλέπει την επερχόμενη συντριβή αυτού και του άλλου του εαυτού, και η μόνη που ξέρει πως μετά από μερικούς μήνες θα είναι πλέον η ίδια στο τιμόνι της παράταξης που συνέπηξε αυτός κι ο άλλος του εαυτός με όλους τους συν αυτοίς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου