Παρακολουθώντας με στοιχειώδη προσοχή την τρέχουσα ειδησεογραφία, διαπιστώνoυμε τη χρήση διαφορετικών μέτρων και σταθμών στην αξιολόγηση, ανάλυση, ερμηνεία κι εν τέλει στην αντιμετώπιση γεγονότων.
Αυτό αφορά τόσο στα δημοσιογραφικά επιτελεία, όσο και στα αρμόδια εντεταλμένα όργανα της πολιτείας, τα οποία οφείλουν να επιλαμβάνονται σε περίπτωση έκνομων πράξεων, όπως οι αστυνομικές αρχές, η δικαιοσύνη κλπ.
Βλέπουμε π.χ. να ενεργοποιείται η ευαισθησία των αρχών στην αναζήτηση "ηθικών αυτουργών" για θέματα πολιτικού ενδιαφέροντος (αγροτικά μπλόκα, φραστικές επιθέσεις σε πολιτικούς, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, μη αρεστές θεατρικές παραστάσεις κ.α) φαινόμενο που εντείνεται ανησυχητικά εσχάτως και παραπέμπει ευθέως σε άλλες σκοτεινές περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας μας, ενώ τηρείται στάση σιωπής και αδράνειας σε κάποια λεπτά θέματα που αφορούν αμιγώς στο ποινικό δίκαιο.
Τα ρεκόρ αδιάφορων σφυριγμάτων η ελληνική πολιτεία τα έχει σπάσει σε ένα προσφιλές της τα τελευταία χρόνια (τυχαίο;) πεδίο, αυτό της "Φιλοζωίας".
Προ μηνός, σημειώθηκε επίθεση αγέλης αδέσποτων σκύλων σε δυο άτυχους ανθρώπους, οι οποίοι από τρίχα γλύτωσαν τη ζωή τους και πέρα από τον γενικά υποτονικό τρόπο (κάποια κανάλια δεν το ανέφεραν καν!) προβολής από τα ΜΜΕ (κάθε φορά που κακοποιείται κάποιο ζώο φέρνουν την συντέλεια) του συμβάντος, κανένα πολιτειακό όργανο δεν ενεργοποιήθηκε προς αναζήτηση ευθυνών γι' αυτό, λες και προέκυψε τυχαία, εν είδει φυσικού φαινομένου.
Και το προσπέρασαν κι αυτό όπως και προηγούμενα ανάλογα, σαν να μη τρέχει τίποτα...
Κανένας δεν ευθύνεται για το γεγονός πως κινδυνεύει η ζωή χιλιάδων ανθρώπων σε καθημερινή βάση από την συνύπαρξη δεκάδων αδέσποτων "φίλων του ανθρώπου", όπως ανοήτως αποκαλούνται συλλήβδην όλα τα είδη σκυλιών, τα οποία περιφέρονται κατ' απαίτηση διαφόρων "ευαίσθητων" (οι λοιποί εξ ορισμού είμαστε παλιάνθρωποι...) στους δρόμους, στις πλατείες, στις παιδικές χαρές και σε κάθε είδους χώρο με ανθρώπινη παρουσία;
Τα απίστευτα, από επιστημονικής απόψεως, ψεύδη περί δήθεν ανυπαρξίας κινδύνου από τα αδέσποτα, πόσες φορές θα χρειαστεί να καταρριφθούν με αποδεικτικό υλικό ανθρώπινα θύματα (εκτός των άλλων ζώων που συγκροτούν μακρύ αιματηρό κατάλογο) προκειμένου η πολιτεία σοβαρευτεί και να προχωρήσει στα προφανή απαιτούμενα μέτρα;
Πόσο θα διαρκέσει η ιδιότυπη ασυλία που απολαμβάνουν εκ μέρους των αρχών προκειμένου να εκτονώνουν τα βίτσια τους στην καμπούρα ημών των "υπολοίπων" οι έχοντες προβλήματα κοινωνικής ένταξης και συμπεριφοράς;
ΥΓ.1 Ενδεικτική του τρόπου αντιμετώπισης (από ΜΜΕ και Πολιτεία) υπό το πρίσμα πάντοτε της "φιλοζωίας", υπήρξε η περίπτωση βρέφους-θύματος επίθεσης από σκυλί άγριας ράτσας, το οποίο υπό την εγκληματικά βλακώδη ανοχή της μητέρας, ζούσε και κινούνταν ελεύθερο μέσα στο σπίτι, ερχόμενο σε καθημερινή επαφή με το παιδί!!!
Κι αντί να στηλιτευθεί η πράξη αυτή, αντί να ελεγχθεί ποινικά για εγκληματική αμέλεια και έκθεση σε κίνδυνο του παιδιού της η μητέρα, παρουσιάστηκε σε κάποια εκπομπή και ως ηρωίδα(;;) που έσωσε το παιδί την τελευταία στιγμή από βέβαιο διαμελισμό!
Σε εποχές που κυριαρχεί η παράνοια και η σκόπιμη σύγχυση, στο όνομα πάντοτε ανώτερων αξιών και υψηλών ιδανικών, να δούμε τι άλλο θα δούνε τα ματάκια μας...
ΥΓ,2 Φυσικά, υπάρχουν και παρήγορες εξαιρέσεις μεμονωμένων ανθρώπων ή και συλλογικών φορέων που επιτελούν σοβαρό έργο...
ΥΓ.3Επειδή το ιστολόγιο αυτό έχει επισκέπτες κι εκτός Πάρου κι επειδή εκτός νησιού η ταυτότητά μου δεν είναι γνωστή, οφείλω να διευκρινίσω κάποια πράγματα.
Από πολύ μικρή ηλικία, είμαι σε καθημερινή άμεση σχέση με διαφόρων ειδών ζώα, τα οποία φιλοξενώ υπό συνθήκες που θα ζήλευαν πολλοί φιλόζωοι της ρεκλάμας.
Στα σπίτια που κατά καιρούς έζησα και ζω εδώ και 50 περίπου χρόνια, έχω φιλοξενήσει εκτός των συνηθισμένων κατοικίδιων (γάτες, σκύλοι, ωδικά πτηνά,κλπ.) και άλλα ζωάκια με αποκλειστικό σκοπό την συνύπαρξη με αυτά, όπως κουνέλια, κότες, γαλοπούλες, περιστέρια κ.α.
Αυτό όμως ποτέ δεν αποτέλεσε αιτία πρόκλησης οιασδήποτε μορφής όχλησης σε γείτονες ή οποιονδήποτε άλλον.
Αυτά προς αποφυγή ή άρση παρεξηγήσεων...
Αυτό αφορά τόσο στα δημοσιογραφικά επιτελεία, όσο και στα αρμόδια εντεταλμένα όργανα της πολιτείας, τα οποία οφείλουν να επιλαμβάνονται σε περίπτωση έκνομων πράξεων, όπως οι αστυνομικές αρχές, η δικαιοσύνη κλπ.
Βλέπουμε π.χ. να ενεργοποιείται η ευαισθησία των αρχών στην αναζήτηση "ηθικών αυτουργών" για θέματα πολιτικού ενδιαφέροντος (αγροτικά μπλόκα, φραστικές επιθέσεις σε πολιτικούς, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, μη αρεστές θεατρικές παραστάσεις κ.α) φαινόμενο που εντείνεται ανησυχητικά εσχάτως και παραπέμπει ευθέως σε άλλες σκοτεινές περιόδους της μεταπολεμικής ιστορίας μας, ενώ τηρείται στάση σιωπής και αδράνειας σε κάποια λεπτά θέματα που αφορούν αμιγώς στο ποινικό δίκαιο.
Τα ρεκόρ αδιάφορων σφυριγμάτων η ελληνική πολιτεία τα έχει σπάσει σε ένα προσφιλές της τα τελευταία χρόνια (τυχαίο;) πεδίο, αυτό της "Φιλοζωίας".
Προ μηνός, σημειώθηκε επίθεση αγέλης αδέσποτων σκύλων σε δυο άτυχους ανθρώπους, οι οποίοι από τρίχα γλύτωσαν τη ζωή τους και πέρα από τον γενικά υποτονικό τρόπο (κάποια κανάλια δεν το ανέφεραν καν!) προβολής από τα ΜΜΕ (κάθε φορά που κακοποιείται κάποιο ζώο φέρνουν την συντέλεια) του συμβάντος, κανένα πολιτειακό όργανο δεν ενεργοποιήθηκε προς αναζήτηση ευθυνών γι' αυτό, λες και προέκυψε τυχαία, εν είδει φυσικού φαινομένου.
Και το προσπέρασαν κι αυτό όπως και προηγούμενα ανάλογα, σαν να μη τρέχει τίποτα...
Κανένας δεν ευθύνεται για το γεγονός πως κινδυνεύει η ζωή χιλιάδων ανθρώπων σε καθημερινή βάση από την συνύπαρξη δεκάδων αδέσποτων "φίλων του ανθρώπου", όπως ανοήτως αποκαλούνται συλλήβδην όλα τα είδη σκυλιών, τα οποία περιφέρονται κατ' απαίτηση διαφόρων "ευαίσθητων" (οι λοιποί εξ ορισμού είμαστε παλιάνθρωποι...) στους δρόμους, στις πλατείες, στις παιδικές χαρές και σε κάθε είδους χώρο με ανθρώπινη παρουσία;
Τα απίστευτα, από επιστημονικής απόψεως, ψεύδη περί δήθεν ανυπαρξίας κινδύνου από τα αδέσποτα, πόσες φορές θα χρειαστεί να καταρριφθούν με αποδεικτικό υλικό ανθρώπινα θύματα (εκτός των άλλων ζώων που συγκροτούν μακρύ αιματηρό κατάλογο) προκειμένου η πολιτεία σοβαρευτεί και να προχωρήσει στα προφανή απαιτούμενα μέτρα;
Πόσο θα διαρκέσει η ιδιότυπη ασυλία που απολαμβάνουν εκ μέρους των αρχών προκειμένου να εκτονώνουν τα βίτσια τους στην καμπούρα ημών των "υπολοίπων" οι έχοντες προβλήματα κοινωνικής ένταξης και συμπεριφοράς;
ΥΓ.1 Ενδεικτική του τρόπου αντιμετώπισης (από ΜΜΕ και Πολιτεία) υπό το πρίσμα πάντοτε της "φιλοζωίας", υπήρξε η περίπτωση βρέφους-θύματος επίθεσης από σκυλί άγριας ράτσας, το οποίο υπό την εγκληματικά βλακώδη ανοχή της μητέρας, ζούσε και κινούνταν ελεύθερο μέσα στο σπίτι, ερχόμενο σε καθημερινή επαφή με το παιδί!!!
Κι αντί να στηλιτευθεί η πράξη αυτή, αντί να ελεγχθεί ποινικά για εγκληματική αμέλεια και έκθεση σε κίνδυνο του παιδιού της η μητέρα, παρουσιάστηκε σε κάποια εκπομπή και ως ηρωίδα(;;) που έσωσε το παιδί την τελευταία στιγμή από βέβαιο διαμελισμό!
Σε εποχές που κυριαρχεί η παράνοια και η σκόπιμη σύγχυση, στο όνομα πάντοτε ανώτερων αξιών και υψηλών ιδανικών, να δούμε τι άλλο θα δούνε τα ματάκια μας...
ΥΓ,2 Φυσικά, υπάρχουν και παρήγορες εξαιρέσεις μεμονωμένων ανθρώπων ή και συλλογικών φορέων που επιτελούν σοβαρό έργο...
ΥΓ.3Επειδή το ιστολόγιο αυτό έχει επισκέπτες κι εκτός Πάρου κι επειδή εκτός νησιού η ταυτότητά μου δεν είναι γνωστή, οφείλω να διευκρινίσω κάποια πράγματα.
Από πολύ μικρή ηλικία, είμαι σε καθημερινή άμεση σχέση με διαφόρων ειδών ζώα, τα οποία φιλοξενώ υπό συνθήκες που θα ζήλευαν πολλοί φιλόζωοι της ρεκλάμας.
Στα σπίτια που κατά καιρούς έζησα και ζω εδώ και 50 περίπου χρόνια, έχω φιλοξενήσει εκτός των συνηθισμένων κατοικίδιων (γάτες, σκύλοι, ωδικά πτηνά,κλπ.) και άλλα ζωάκια με αποκλειστικό σκοπό την συνύπαρξη με αυτά, όπως κουνέλια, κότες, γαλοπούλες, περιστέρια κ.α.
Αυτό όμως ποτέ δεν αποτέλεσε αιτία πρόκλησης οιασδήποτε μορφής όχλησης σε γείτονες ή οποιονδήποτε άλλον.
Αυτά προς αποφυγή ή άρση παρεξηγήσεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου