Και για τα προηγούμενα και για τα τρέχοντα και τα μελλούμενα κακά.
Είναι τόσο καραμπινάτη η ανοησία και ξετσίπωτη η εμπάθειά τους, που με οπλίζουν με τη βεβαιότητα, πως ακόμα κι όταν αυτός θα έχει εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο (ελπίζω μετά από πολλά χρόνια...) σε κάθε ανακύπτον πρόβλημα και σε κάθε αρνητική εξέλιξη, θα εξακολουθούν να επισείουν το φάντασμά του...
Βέβαια η κατάντια τους θα ήταν ιδανική τροφή για σάτιρα, αν δεν εμπεριείχε φασίζουσας λογικής "επιχειρήματα" περί του ποιος δικαιούται και ποιος όχι να εκφέρει γνώμη για τις εξελίξεις.
Λογική κι επιχειρηματολογία βγαλμένες από τα πιο μαύρα κατάστιχα της πρόσφατης ιστορίας μας.
Είναι φανερό ότι ο δραγατισμός δεν εγκατέλειψε το νησί με την απομάκρυνση του φυσικού του φορέα, αλλά συνεχίζει αγέρωχος το διαβρωτικό του έργο μέσω των επιγόνων συνεχιστών της πλούσιας ιδεολογικής του παράδοσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου