Η σπουδή που επιδεικνύεται τελευταία για την διάσωση των ελάχιστων παραδοσιακών ψαροκάικων που έχουν απομείνει είναι εντυπωσιακή.
Προβάλλεται δε ποικιλοτρόπως και σε κάθε ευκαιρία, από τα ΜΜΕ και όχι μόνον.
Το ερώτημα που έθεσα, θέτω και ξαναθέτω και μάλλον δεν πρόκειται ν' απαντηθεί ποτέ, είναι γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια συστηματικής καταστροφής των ζωντανών τεκμηρίων του πολιτισμού μας, για να προκύψει τόση όψιμη ευαισθησία;
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι λίαν προσφάτως ευαισθητοποιημένοι σφύριζαν αδιάφορα όταν έκανα αγώνα (δημοσιογραφικό και πολιτικό) για την τροποποίηση του κανονισμού που συνέδεε αναγκαστικά την απόσυρση από το επάγγελμα και την επιδότηση με την καταστροφή του σκάφους.
Ποιος τα θυμάται αυτά τώρα εεεε;
Προβάλλεται δε ποικιλοτρόπως και σε κάθε ευκαιρία, από τα ΜΜΕ και όχι μόνον.
Το ερώτημα που έθεσα, θέτω και ξαναθέτω και μάλλον δεν πρόκειται ν' απαντηθεί ποτέ, είναι γιατί χρειάστηκε να περάσουν τόσα χρόνια συστηματικής καταστροφής των ζωντανών τεκμηρίων του πολιτισμού μας, για να προκύψει τόση όψιμη ευαισθησία;
Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι λίαν προσφάτως ευαισθητοποιημένοι σφύριζαν αδιάφορα όταν έκανα αγώνα (δημοσιογραφικό και πολιτικό) για την τροποποίηση του κανονισμού που συνέδεε αναγκαστικά την απόσυρση από το επάγγελμα και την επιδότηση με την καταστροφή του σκάφους.
Ποιος τα θυμάται αυτά τώρα εεεε;
Γιατί?
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί τότε βιαζόντουσαν να εισπράξουν, τα επιδοτούμενα αργύρια της προδοσίας του πολιτισμού μας....
με συνέπεια την σταδιακή καταστροφή μας, ειδικώς και γενικώς!!!
"Eπειχθήναι μεν νυν παν πρήγμα τίκτει σφάλματα" Το να βιάζουμε τα πράγματα οδηγεί σε σφάλματα, όπως τα λεγε και ο Ηρόδοτος
Με εκτίμηση
Γ.Ε.Δ