Συγνώμη που χαλάσαμε τη χαρά του κρετίνου!

Ένας από τους πρυτάνεις της δημοσιογραφίας, ο Γιάννης Κάτρης, που δεν υπάρχει πια, συνήθιζε να λέει όταν τον ρωτούσαν για το συνάφι του: «Ουδείς μωρότερος των δημοσιογράφων, αν δεν υπήρχαν οι κρετίνοι…» Αναφερόταν κυρίως στους δημοσιογράφους celebrity, που αντιμετώπιζαν την είδηση ως εμπόρευμα και την αλήθεια ως συνώνυμο του ψέματος. Του ψέματος που κάθε φορά βολεύει την εξουσία κατά το γνωστό ρητό του Μεγάλου Αδελφού, αλήθεια είναι το ψέμα.

Σήμερα, το είδος αυτό της δημοσιογραφίας όχι απλά έχει κυριαρχήσει απόλυτα, αλλά συνδυάζεται αρμονικά με μια αληθινή επιδημία κρετίνων. Πώς διακρίνει κανείς τον κρετίνο; Πολύ απλά. Είναι εκείνος που ενώ αδυνατεί, ή δεν θέλει να αντιληφθεί αυτό που του λένε, αρέσκεται να γελοιοποιεί ότι δεν καταλαβαίνει, δεν γνωρίζει, ή απλά του φαίνεται παράδοξο – είτε λόγω εθισμού, είτε λόγω παιδείας – χωρίς ίχνος επιχειρήματος, ή προβληματισμού.

«Όταν κάποιος καταφεύγει στη γελοιοποίηση, αντικαθιστά τα γεγονότα, ή τα αποδεικτικά στοιχεία με την κοροϊδία. Αυτή η τακτική είναι η ρητορική μορφή του εκφοβισμού. Το λογικό λάθος είναι προφανές, αλλά είναι επίσης αρκετά αποτελεσματικό και χρησιμοποιείται συχνά από ανθρώπους που δεν έχουν ούτε καν το IQ ενός κωματώδους χάμστερ.» (Ken Tanner, Common Sense, Apress, σ. 38)

Διαβάστε περισσότερα »