Η Ελληνική νομοθεσία (εναρμονιζόμενη με την οδηγία 1999/77/ΕΚ) έχει από το 2005 απαγορεύσει την εμπορία, διακίνηση και χρήση υλικών που περιέχουν αμίαντο.
Ταυτόχρονα έχει αναλάβει και την υποχρέωση στο όνομα της προστασίας της δημόσιας υγείας, να φροντίσει να απομακρυνθούν ασφαλώς όλα τα υλικά που περιέχουν αμίαντο από κατασκευές και χώρους που επιμολύνουν το περιβάλλον.
Στο νησί μας δυστυχώς με ευθύνη και της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν υφίσταται καμία μα καμία μέριμνα.
Τόσο σε αγροτικές περιοχές όσο και μέσα στους οικισμούς εύκολα διαπιστώνει κανείς την ύπαρξη υλικών αμιάντου (Ελενίτ, καμινάδες κλπ), άλλοτε εγκατεστημένα σε κτίρια κι άλλοτε απλώς (;;) τοποθετημένα σε υπαίθριους χώρους.
Αρχές καλοκαιριού έγινα μάρτυρας εργασιών επιδιόρθωσης στεγασμένου χώρου με Ελενίτ, όπου κανένα μα κανένα από τα προβλεπόμενα από τη νομοθεσία μέτρα προστασίας δεν ελήφθη τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τους περιοίκους!
Η πλήρης αδιαφορία της συντεταγμένης πολιτείας, ειδικότερα δε της Αυτοδιοίκησης για ζητήματα που αφορούν στη δημόσια υγεία και σχετίζονται με τη χρήση επικίνδυνων τοξικών υλικών είναι κάτι που έχω επισημάνει αρμοδίως και με σχετικά έγγραφα την περίοδο που διετέλεσα δημοτικός σύμβουλος.
Μάταια όμως.
Στο κάδρο της ενασχόλησης με τις κοινές υποθέσεις προέχει η διαχείριση των ψηφαλακίων και όχι "ήσσονος σημασίας" ζητήματα όπως η δημόσια υγεία και ασφάλεια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου