Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

AΓΑΠΗΤΕ ΜΑΝΩΛΗ...

Αγαπητέ Μανώλη.
Υπήρξα ο πρώτος που εξέφρασα την αποδοκιμασία μου για την συμπεριφορά προς το πρόσωπό σου κάποιων παρισταμένων στην προχθεσινή συνάντηση στον "Αρχίλοχο" και γι αυτό διαμαρτυρήθηκα προφορικώς στο φίλο Σ.Μητρογιάννη αφενός και δια της στήλης αυτής αφετέρου.
Και το έκανα όχι λόγω συμπάθειας, αλλά λόγω αρχής.
Διότι η δυνατότητα εκφοράς λόγου αποτελεί ούτως ή άλλως δικαίωμα για τον κάθε πολίτη, η δυνατότητα αντι-λόγου δε, πολύ περισσότερο, υποχρέωση για τους συμμετέχοντες και καταφερόμενους σε θεσμικά πρόσωπα κι εκπροσώπους φορέων.
Όμως από το σημείο αυτό, μέχρι ν΄ ακυρώνεις ολόκληρη τη διαδικασία και ν' απαξιώνεις όλα όσα ειπώθηκαν και κατατέθηκαν ως προβληματισμοί και ανησυχίες, με το φαιδρό "επιχείρημα" πως δεν "ανήκουν στην αρμοδιότητα του δήμου" η απόσταση είναι χαοτική.
Και δεν καλύπτεται φυσικά, ούτε από το τσιτάτο που επικαλείται ο ευφυής λογογράφος σου ο οποίος προφανώς από τσιτάτα και μόνο γνωρίζει τον Τρότσκι κι όχι από εμβριθή μελέτη της ζωής και του έργου του. 
Και δεν καλύπτεται, διότι πολλά από τα αναφερθέντα κακώς κείμενα έχουν να κάνουν με την απουσία πολιτικής βούλησης της δημοτικής αρχής ν' αντιμετωπιστούν και σε κάποιες περιπτώσεις με υπόθαλψή τους, συνειδητά ή ασυνείδητα ελάχιστα ενδιαφέρει.
Εκτός κι αν σώματι υπήρξες παρών, πνεύματι όμως προσκολλημένος στο κείμενο συναδέλφου σου στην απαγγελία του οποίου επιδόθηκες μόλις σου δόθηκε ο λόγος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου