Ημέρες δόξας για το "οικολογικό" κίνημα...

Αν είχα ζήσει σε άλλον τόπο και ερχόμουν ξαφνικά στο νησί.
Αν δεν είχα πρήξει τα συκώτια μου όλα τα χρόνια της πολιτικής μου δράσης για θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, ερχόμενος σε αντίθεση με πλήθος μικρών, μεσαίων και μεγάλων συμφερόντων.
Αν δεν είχα φάει στη μάπα την απαξίωση, την εντατική και συνεχή προσπάθεια περιθωριοποίησης εκ μέρους διαφόρων "πονηρών" που αντιμετώπιζαν εχθρικά κάθε οικολογική δράση (δική μου και ελαχίστων Λακεδαιμονίων).
Αν δεν είχα διαπιστώσει "επί τω έργω" την πλήρη αδιαφορία πολλών και διαφόρων με θέση και ρόλο στα τοπικά πράγματα.
Αν δεν τους είχα "τσεκάρει" να σφυρίζουν αδιάφοροι για ποικίλα εγκλήματα* σε βάρος του περιβάλλοντος που τελέστηκαν και συνεχίζουν να τελούνται με αυξητικούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια στην Πάρο.

Τότε, ναι θα "τσίμπαγα" και θα εξελάμβανα ως ειλικρινείς τις προθέσεις και τις ανησυχίες των "οψίμως" ευαισθητοποιηθέντων για την προστασία της οικολογικής ταυτότητας του τόπου μας.
Λόγω ζήτησης στην πολιτική αγορά, το "οικολογικό" κίνημα θα γνωρίσει ημέρες δόξας οσονούπω...



*η συλλογή διατίθεται εκτός άλλων, σε αυτό το ιστολόγιο.