Η ύπαρξη κοντέινερ και η λειτουργία τους ως αίθουσες διδασκαλίας του Γυμνασίου Παροικίας, μέχρι σήμερα θεωρούνταν όνειδος για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα.
Έλα μου όμως που στις μέρες μας, όπου όλα τα σκιάζει η φοβέρα (του κοροϊδοϊού) και τα πλακώνει η σκλαβιά (του Χαρδαλιά), αυτά αποτελούν εργαλείο για πρωτοποριακές επιλογές, ευκαιρία για θεμελιακές αλλαγές*.
Με βάση τα ισχύοντα για τις συναθροίσεις, θα μπορούσαν τα κοντέϊνερ λοιπόν να χρησιμοποιηθούν ως αίθουσες διδασκαλίας κατά μόνας, άντε το πολύ πολύ ανά δυάδες.
Έτσι και το διδακτικό αποτέλεσμα θα είναι καλύτερο και η υγεία των μαθητών θα προστατεύεται.
Αφήστε που θα αποκτήσει ζωή το σχολείο σε εικοσιτετράωρη βάση.
Να λοιπόν η "ευκαιρία" για το νησί μας να πρωτοπορήσει σε ένα καινούργιο πεδίο, καθιερώνοντας το θεσμό των "ιδιαίτερων" στη δημόσια εκπαίδευση.
*Αυτή δεν είναι δική μου ατάκα.
Τέτοιου φυράματος κλαπαρχιδιές ακούμε κάθε φορά που μας προκύπτει ένα μείζον πρόβλημα, από διάφορους εντεταλμένους να χρυσώνουν το χάπι (θυμηθείτε ακόμη και τα μνημόνια ήταν "ευκαιρίες" να αλλάξουμε νοοτροπία...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου