ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΧΑΜΟΣ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΤΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ...

Ο σάλος που έχει ξεσπάσει σε όλη τη χώρα για το κατάπτυστο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, υπό κάποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να θεωρηθεί δικαιολογημένος.
Είναι όμως η ισχύουσα κατάσταση τέτοια, που το περιβάλλον μπορεί να απειλείται μόνον από ένα σχέδιο νόμου, όσο ακραίο κι αν είναι αυτό; 
Κοντολογίς, μέχρι σήμερα το περιβάλλον τελούσε υπό καθεστώς πραγματικής προστασίας;
Όποιος το ισχυριστεί αυτό, ή δεν ξέρει τι του γίνεται, ή απλά είναι πολιτικάντης.
Και δυστυχώς και τα δυο αυτά είδη υπάρχουν σε αφθονία...
Για την συστηματική ρύπανση (και με τοξικά απόβλητα) του θαλάσσιου περιβάλλοντος, κανένας Χατζηδάκης δεν άνοιξε το δρόμο.
Κι όμως συμβαίνει στην Πάρο και αλλού.
Για τις ακτές,παραλίες κλπ, το καθεστώς νομικής προστασίας που υφίσταται(!) είναι σαφές και αυστηρό.
Κι όμως οι περισσότερες από αυτές λεηλατούνται και καταστρέφονται, μετατρεπόμενες από φυσικούς χώρους σε "επιχειρήσεις" με τις ευλογίες και την σύμπραξη των αρχών, χωρίς βοηθητικά τύπου "Χατζηδάκη".
Κι όμως συμβαίνει στην Πάρο και αλλού.
Για την συστηματική καταστροφή των "βοσκοτόπων" με τις πιο ευφάνταστες μεθόδους (π.χ. θάψιμο με μπάζα), ο Χατζηδάκης είναι αυτός που θα ανοίξει το δρόμο;
Κι όμως συμβαίνει στην Πάρο και αλλού.
Χρησιμοποίησα τρία μόνο παραδείγματα για να σας αποδείξω πως το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, δεν είναι η κύρια αιτία της καταστροφής (την οποία κάνουν συστηματικά γαργάρα κάλπικοι οικολόγοι) του περιβάλλοντος.
Απλά στην τούρτα (της καταστροφής) αυτό θα αποτελέσει το κερασάκι.
Με ότι συνεπάγεται αυτό...