Τις τελευταίες ημέρες που βρίσκεται σε εξέλιξη η μάχη του Έβρου, κατά γενική ομολογία αποφασιστικό ρόλο στην ανάσχεση της προσπάθειας μαζικής εισόδου μεταναστών στην ελληνική επικράτεια έπαιξε ο περιβόητος φράχτης. Γι' αυτό και τώρα αποφασίσθηκε να κατασκευασθεί φράχτης και σε αρκετά ακόμα σημεία της συνοριακής γραμμής. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι.
Στις
αρχές του 2011, τα υπουργεία Δημόσιας Τάξης και Εθνικής Άμυνας είχαν
αποφασίσει να κατασκευάσουν φράχτη μήκους 12,5 χιλιομέτρων στην περιοχή
της Νέας Βύσσας (βόρειο τμήμα του νομού Έβρου), εκεί που τα
ελληνοτουρκικά σύνορα παύουν να είναι το ποτάμι και γίνονται χερσαία. Ο
φράκτης αυτός, που συνδυάζεται και με μια πλατιά τάφρο, κατασκευάστηκε
με διπλό σκοπό:
- Πρώτον, είναι εμπόδιο για την παράνομη είσοδο μεταναστών.
- Δεύτερον, είναι αμυντικό έργο, με σκοπό να εμποδίσει τουρκική επίθεση αρμάτων μάχης.
Μπορεί
σήμερα όλοι σχεδόν να θεωρούν την κατασκευή του φράχτη μία προνοητική
κίνηση, αλλά η σχετική ανακοίνωση τότε είχε προκαλέσει κύμα αντιδράσεων,
για την ακρίβεια έναν ιδεολογικό πόλεμο από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ και
των κάθε είδους δικαιωματιστών. Στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
όλοι οι παραπάνω υπηρετούν με ιδεολογικό φανατισμό και με αμφιλεγόμενες
πρακτικές ένα είδος μεταμοντέρνας “θρησκείας”. Η μετατροπή των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε “θρησκεία” δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο,
ούτε περιορίζεται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Στην Αριστερά, όμως, έχει
συνυφανθεί με αντιεξουσιαστικά ιδεολογήματα, διαμορφώνοντας τις
τελευταίες δεκαετίες ένα εκρηκτικό ιδεολογικό μείγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου