Ζούμε σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να είναι αφημένα στην τύχη.Κάποιοι πιστεύουν πως υπάρχει ένα φοβερό σχέδιο των ελίτ και πως όλα αυτά γίνονται με βάση αυτό το σχέδιο.
Προσωπικά, έχω την εντύπωση πως κανείς δεν ξέρει τι του γίνεται και πως ζούμε το παγκόσμιο τουρλουμπούκι.
Η εποχή έχει αλλάξει και οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να προσαρμοστούν σε αυτή την νέα εποχή.
Για να αναφέρω το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα, η παγκοσμιοποίηση, η τεχνολογική αλλαγή και η αυτοματοποίηση της εργασίας, έχουν εξαφανίσει εκατομμύρια θέσεις εργασίας αλλά οι άνθρωποι συνεχίζουν να εξαρτώνται από την εργασία, για να ζήσουν.
Είναι προφανές -και θα γίνει ακόμα πιο προφανές τα επόμενα χρόνια- πως η εποχή της εργασίας, όπως την ξέραμε, είναι παρελθόν, αλλά οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν να κάνουν κάτι για αυτό.
Κάποια δειλά πειράματα με πιλοτικά προγράμματα για το βασικό εισόδημα δεν αποτελούν λύση, αφού οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτατους ρυθμούς και δεν χρειάζονται πειράματα αλλά αποφάσεις.
Αλλά η απόφαση δεν παίρνεται.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως οι άνθρωποι ψηφίζουν χωρίς να έχει κάποιο νόημα η ψήφος τους.
Οι πολίτες ψηφίζουν και οι πολιτικοί δεν μπορούν να εφαρμόσουν γιατί είναι κι αυτοί όμηροι των αγορών.
Είναι ένας ολόκληρος πλανήτης που φωνάζει πως χρειάζονται τεράστιες και ριζικές αλλαγές αλλά μοιάζει να μην ακούει κανείς.
Η συνήθεια αποδεικνύεται ισχυρότερη από την πραγματικότητα αλλά αυτό δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα.
Δεν είναι και πολύ έξυπνο να αγνοείς την πραγματικότητα.
Αυτοί που πανηγύριζαν για την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού πριν από 27 χρόνια, διαπιστώνουν με τρόμο πως ο καπιταλισμός έχει αγριέψει ακόμα περισσότερο και καταβροχθίζει τον πλανήτη.
Η ιδέα πως οι ελίτ έχουν μυστικά καταφύγια σε άλλους πλανήτες -όπου θα καταφύγουν σε μια παγκόσμια καταστροφή, αφήνοντας την πλέμπα στη μοίρα της- είναι ωραία για τις ταινίες του Χόλιγουντ αλλά στην πραγματικότητα ο μόνος πλανήτης που μπορούν να ζήσουν σήμερα είναι αυτός που καταστρέφεται ταχύτατα και φωνάζει πως δεν θα αντέξει για πάντα.
Το υπάρχον κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο δεν αποδίδει και θα πρέπει αυτοί που το στηρίζουν να παραδεχτούν την αποτυχία του ή πως ήταν καλό μέχρι κάποια στιγμή αλλά δεν είναι πια.
Αντί για μια παγκόσμια διάσκεψη για την πορεία της ανθρωπότητας, η μια χώρα στρέφεται κατά της άλλης και οι πολίτες κάνουν εχθρούς τους τους άλλους πολίτες.
Κανείς δεν μοιάζει διατεθειμένος να παραχωρήσει στους άλλους κάποια από αυτά που θεωρεί κεκτημένα, ενώ η απληστία βασιλεύει.
Η απληστία θεωρείται ένα από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα.
Και μπορεί να είναι η απληστία που θα οδηγήσει σε θάνατο την ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου