Το Μάρτιο του 1988 επισκέφθηκε το νησί κλιμάκιο της τηλεοπτικής εκπομπής "Τρεις στον αέρα" με διπλό σκοπό: Αφενός την προβολή του νησιού, αφετέρου την ανάδειξη των προβλημάτων του.
Επειδή είχα πολύ ενεργό ρόλο στην όλη διαδικασία, (λειτούργησα ως "ξεναγός" του τηλεοπτικού συνεργείου και "σκιά" της υπεύθυνης δημοσιογράφου που διενήργησε και το σχετικό ρεπορτάζ), οι εικόνες και οι μνήμες από αυτή την ιστορία είναι εξαιρετικά νωπές και έντονες.
Στο πλαίσιο του διήμερου αυτού αφιερώματος στην Πάρο προβλήθηκαν και συνεντεύξεις που παραχώρησαν 4 πολίτες του νησιού με ρόλο και άποψη επί των τοπικών προβλημάτων.
Ένας εκ των συνεντευξιασθέντων υπήρξα κι εγώ εκπροσωπώντας τον τοπικό τύπο (εφημ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΣ).
Στη συνέντευξη αυτή λοιπόν (προσέξτε Μάρτιος 1988!!) επεσήμανα το πρόβλημα της ΥΠΑΡΞΗΣ του λιμανιού στη συγκεκριμένη θέση και τα κυκλοφοριακά κυρίως προβλήματα που αυτό προκαλούσε στον οικιστικό ιστό της Παροικίας, γεγονός που έπρεπε να οδηγήσει σε αναθεώρηση των μέχρι τότε παραδοχών.
Στη συνέχεια κι όταν ξέσπασε το 1990 η γνωστή διαμάχη μεταξύ "Ανατολικών" και "Δυτικών" για την επέκταση του τότε υφιστάμενου λιμανιού είχα διατυπώσει την πολύ "ακραία"* και "ανεδαφική"*, άποψη περί μεταφοράς του λιμανιού σε άλλη θέση και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αμπελά, αναπτύσσοντας ένα ολόκληρο σκεπτικό σχετιζόμενο με το θέμα.
Δυστυχώς η πρόταση αυτή είχε τύχη ανάλογη με πολλών άλλων για φλέγοντα ζητήματα, θυσία στο βωμό μιας κοντόφθαλμης λογικής μικροσυμφερόντων και μικροπολιτικών εμμονών.
Κι ερχόμαστε εν έτι 2017 να διαπιστώσουμε πως Παροικία και λιμάνι δεν μπορούν να συνυπάρξουν...
ΕΥΓΕ!!!
*έτσι χαρακτηρίστηκε από κάποιους που λειτουργούσαν μάλλον ως αβανταδόροι κολλητών κι όχι ως εχέφρονες πολίτες.
Επειδή είχα πολύ ενεργό ρόλο στην όλη διαδικασία, (λειτούργησα ως "ξεναγός" του τηλεοπτικού συνεργείου και "σκιά" της υπεύθυνης δημοσιογράφου που διενήργησε και το σχετικό ρεπορτάζ), οι εικόνες και οι μνήμες από αυτή την ιστορία είναι εξαιρετικά νωπές και έντονες.
Στο πλαίσιο του διήμερου αυτού αφιερώματος στην Πάρο προβλήθηκαν και συνεντεύξεις που παραχώρησαν 4 πολίτες του νησιού με ρόλο και άποψη επί των τοπικών προβλημάτων.
Ένας εκ των συνεντευξιασθέντων υπήρξα κι εγώ εκπροσωπώντας τον τοπικό τύπο (εφημ.ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΟΣ).
Στη συνέντευξη αυτή λοιπόν (προσέξτε Μάρτιος 1988!!) επεσήμανα το πρόβλημα της ΥΠΑΡΞΗΣ του λιμανιού στη συγκεκριμένη θέση και τα κυκλοφοριακά κυρίως προβλήματα που αυτό προκαλούσε στον οικιστικό ιστό της Παροικίας, γεγονός που έπρεπε να οδηγήσει σε αναθεώρηση των μέχρι τότε παραδοχών.
Στη συνέχεια κι όταν ξέσπασε το 1990 η γνωστή διαμάχη μεταξύ "Ανατολικών" και "Δυτικών" για την επέκταση του τότε υφιστάμενου λιμανιού είχα διατυπώσει την πολύ "ακραία"* και "ανεδαφική"*, άποψη περί μεταφοράς του λιμανιού σε άλλη θέση και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αμπελά, αναπτύσσοντας ένα ολόκληρο σκεπτικό σχετιζόμενο με το θέμα.
Δυστυχώς η πρόταση αυτή είχε τύχη ανάλογη με πολλών άλλων για φλέγοντα ζητήματα, θυσία στο βωμό μιας κοντόφθαλμης λογικής μικροσυμφερόντων και μικροπολιτικών εμμονών.
Κι ερχόμαστε εν έτι 2017 να διαπιστώσουμε πως Παροικία και λιμάνι δεν μπορούν να συνυπάρξουν...
ΕΥΓΕ!!!
*έτσι χαρακτηρίστηκε από κάποιους που λειτουργούσαν μάλλον ως αβανταδόροι κολλητών κι όχι ως εχέφρονες πολίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου