Όπως πληροφορηθήκαμε «κατά την πρώτη δημόσια συνεδρία της Ακαδημίας
Αθηνών του 2017 θα πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση του προέδρου του νέου
έτους κ. Λουκά Παπαδήμου»… Μάλιστα… Και πως το έλεγε ο Βάρναλης; Α, ναι:
«Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη/ της Αλήθειας εσχάτη
τεφροδόχα,/ και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,/ του βούρκου λιβανίζετε
την μπόχα!».
Ας το πιάσουμε από λίγο παλιότερα.
Επί έξι συναπτά έτη, από το 1968 μέχρι και το 1973, εκεί κοντά όταν το ημερολόγιο έδειχνε «21η Απριλίου», στην Αθήνα γινόταν λαμπρή εκδήλωση. Προς τιμήν της… «Επαναστάσεως». Διοργανωτής της περίλαμπρης εορτής; Η Ακαδημία Αθηνών…
Αλλά, θα πει κανείς: «Τότε, είχαμε χούντα»…
Σωστά. Αλλά επί χούντας ήταν όταν ο Ρίτσος, ο μηδέποτε «αξιωθείς» να στεφθεί Ακαδημαϊκός, βολόδερνε στους τόπους «παραθερισμού» επειδή αρνιότανε να πιθηκίζει μπροστά σε χατζατζάρηδες με γαλόνια.
Επί χούντας ήταν όταν άλλοι δάσκαλοι, έδιναν μαθήματα ζωής έτσι:
«ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ κάτω από απειλητικούς ψιθύρους. Μου λείπει επομένως το κέφι να μιλήσω για τα Κύπρια Έπη, εφόσον μάλιστα ενδέχεται αυτά τα λόγια να είναι και τα τελευταία που ακούτε από το στόμα μου.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ και, ακολουθώντας τον πιο αντιπαθητικό από τους αρχαίους συγγραφείς, λέω να το ρίξω στις υποθήκες, για να εξορκίσω έτσι τον Μεταξά και τους σύγχρονους επιγόνους του:
– ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΞΥΠΝΙΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ στους σκοτεινούς καιρούς. Μ’ αυτό κυρίως θα πολεμήσετε τη βαναυσότητα της εξουσίας.
– ΜΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙΤΕ. Με το λόγο, τη σιωπή και την πράξη σας, σταθείτε πλάι σε κάποιον: στη μάνα σας, στον αδελφό σας ή στο φίλο σας και προπαντός στα νεότερα παιδιά, που περιμένουν από σας να δουν, αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.
– ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που έχουν ρωμαλέα πάθη: όσους οργίζονται, πίνουν και αγαπούν. Πολεμάτε μόνον τους κάπηλους της ελληνοχριστιανικής ηθικολογίας. Απομονώστε όσους συνεχώς χαμογελούν, που όταν μιλούν δεν σας κοιτούν στα μάτια, κι όταν τους δίνετε το χέρι, δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να το σφίξουν. Ανάμεσά τους θα βρείτε τους χαφιέδες.
– ΣΗΚΩΣΤΕ ΜΕ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ που σας ανήκει. Φανείτε εις μικρόν γενναίοι».(Δημήτρης Μαρωνίτης – Γενάρης 1968, Αμφιθέατρο Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ).
Ας έρθουμε, όμως, στο σήμερα.
Όπως πληροφορηθήκαμε «κατά την πρώτη δημόσια συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών του 2017 θα πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση του προέδρου του νέου έτους κ. Λουκά Παπαδήμου (…)».
Μάλιστα…
Όπως γνωρίζουν οι Ακαδημαϊκοί μας, στο υπέρθυρο της Ακαδημίας που ίδρυσε ο Πλάτων πριν από 2.400 χρόνια αναγραφόταν μια φράση:
«Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα».
Τι να εννοούσε ο Πλάτων; Να μην τολμήσει να περάσει την πόρτα του όποιος δεν ήξερε γεωμετρία ή όποιος δεν γνώριζε μαθηματικά;
Παρά τις διάφορες ερμηνείες για την περίφημη φράση, αυτό που πρέσβευε ο Πλάτωνας και όλη η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι η ανάγκη και η υποχρέωση κάθε έλλογου όντος να αντιλαμβάνεται τη σχέση του μερικού με το γενικό. Να βρίσκεται σε συνάφεια και αρμονία η μονάδα με το όλον. Να έχει, ως άτομο, συναίσθηση της ευθύνης του μέσα στο σύνολο, την κοινωνία.
Ο «αγεωμέτρητος», λοιπόν, είναι εκείνος που όπως μας εξηγεί ο Πλάτωνας («Γοργίας») δεν διαθέτει σωφροσύνη. Που σημαίνει ότι δεν πράττει το δίκαιο. Γιατί μόνο όποιος πράττει το δίκαιο είναι αγαθός. Και ανδρείος.
Ας μας εξηγήσουν, επομένως, οι Ακαδημαϊκοί μας, που ως Σώμα – και ανεξαρτήτως της σημαντικότητας του ενός εκάστου εκ των μελών της στον τομέα του – καθόλου δεν τους «ενοχλήσαμε» όλα αυτά τα χρόνια που η Ελλάδα χειμάζεται. Που ποτέ δεν τους ζητήσαμε το λόγο για την «απουσία» τους από τα εγκόσμια, τα οποία είναι συνώνυμα του ερέβους και της καταχνιάς. Και που είναι αλήθεια, ούτε αυτοί μας… ενόχλησαν ιδιαίτερα όλα αυτά τα χρόνια που ο λαός ψάχνει ένα αγκωνάρι για να πιαστεί. Ας μας εξηγήσουν, όμως:
Τι ακριβώς τιμούν στο πρόσωπο του κ.Παπαδήμου;
Αλλά ευτυχώς που, με όση «γεωμετρία» διαθέτουμε και γράφοντας στα παλιά μας τa παπούτσια την κεκανονισμένη ευπρέπεια που επιτάσσει η «χούντα» της πολιτικής ορθότητας, δεν χρειαζόμαστε την άδεια της Ακαδημίας για να διατηρούμε ζωντανή στη μνήμη μας την παρακαταθήκη του Βάρναλη
«Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!»
Όπως, επίσης, και την παρακαταθήκη του ίδιου του Πλάτωνα, στα βήματα της Ακαδημίας του οποίου – υποτίθεται – πορεύεστε:
«πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτωνος, «Μενέξενος»)
Που πάει να πει:
«Κάθε πνευματική επίδοση, όταν χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και την άλλη αρετή, φαίνεται πανουργία και όχι σοφία».
*Πηγή: thepressproject.gr
Ας το πιάσουμε από λίγο παλιότερα.
Επί έξι συναπτά έτη, από το 1968 μέχρι και το 1973, εκεί κοντά όταν το ημερολόγιο έδειχνε «21η Απριλίου», στην Αθήνα γινόταν λαμπρή εκδήλωση. Προς τιμήν της… «Επαναστάσεως». Διοργανωτής της περίλαμπρης εορτής; Η Ακαδημία Αθηνών…
Αλλά, θα πει κανείς: «Τότε, είχαμε χούντα»…
Σωστά. Αλλά επί χούντας ήταν όταν ο Ρίτσος, ο μηδέποτε «αξιωθείς» να στεφθεί Ακαδημαϊκός, βολόδερνε στους τόπους «παραθερισμού» επειδή αρνιότανε να πιθηκίζει μπροστά σε χατζατζάρηδες με γαλόνια.
Επί χούντας ήταν όταν άλλοι δάσκαλοι, έδιναν μαθήματα ζωής έτσι:
«ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥΤΟ ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ κάτω από απειλητικούς ψιθύρους. Μου λείπει επομένως το κέφι να μιλήσω για τα Κύπρια Έπη, εφόσον μάλιστα ενδέχεται αυτά τα λόγια να είναι και τα τελευταία που ακούτε από το στόμα μου.
ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ και, ακολουθώντας τον πιο αντιπαθητικό από τους αρχαίους συγγραφείς, λέω να το ρίξω στις υποθήκες, για να εξορκίσω έτσι τον Μεταξά και τους σύγχρονους επιγόνους του:
– ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΞΥΠΝΙΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΑΣ στους σκοτεινούς καιρούς. Μ’ αυτό κυρίως θα πολεμήσετε τη βαναυσότητα της εξουσίας.
– ΜΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙΤΕ. Με το λόγο, τη σιωπή και την πράξη σας, σταθείτε πλάι σε κάποιον: στη μάνα σας, στον αδελφό σας ή στο φίλο σας και προπαντός στα νεότερα παιδιά, που περιμένουν από σας να δουν, αν θα τους φράξετε ή θα τους ανοίξετε το δρόμο της ελεύθερης αναπνοής.
– ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που έχουν ρωμαλέα πάθη: όσους οργίζονται, πίνουν και αγαπούν. Πολεμάτε μόνον τους κάπηλους της ελληνοχριστιανικής ηθικολογίας. Απομονώστε όσους συνεχώς χαμογελούν, που όταν μιλούν δεν σας κοιτούν στα μάτια, κι όταν τους δίνετε το χέρι, δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να το σφίξουν. Ανάμεσά τους θα βρείτε τους χαφιέδες.
– ΣΗΚΩΣΤΕ ΜΕ ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ που σας ανήκει. Φανείτε εις μικρόν γενναίοι».(Δημήτρης Μαρωνίτης – Γενάρης 1968, Αμφιθέατρο Φιλοσοφικής Σχολής ΑΠΘ).
Ας έρθουμε, όμως, στο σήμερα.
Όπως πληροφορηθήκαμε «κατά την πρώτη δημόσια συνεδρία της Ακαδημίας Αθηνών του 2017 θα πραγματοποιηθεί η εγκατάσταση του προέδρου του νέου έτους κ. Λουκά Παπαδήμου (…)».
Μάλιστα…
Όπως γνωρίζουν οι Ακαδημαϊκοί μας, στο υπέρθυρο της Ακαδημίας που ίδρυσε ο Πλάτων πριν από 2.400 χρόνια αναγραφόταν μια φράση:
«Μηδείς αγεωμέτρητος εισίτω μοι τη θύρα».
Τι να εννοούσε ο Πλάτων; Να μην τολμήσει να περάσει την πόρτα του όποιος δεν ήξερε γεωμετρία ή όποιος δεν γνώριζε μαθηματικά;
Παρά τις διάφορες ερμηνείες για την περίφημη φράση, αυτό που πρέσβευε ο Πλάτωνας και όλη η αρχαία ελληνική φιλοσοφία είναι η ανάγκη και η υποχρέωση κάθε έλλογου όντος να αντιλαμβάνεται τη σχέση του μερικού με το γενικό. Να βρίσκεται σε συνάφεια και αρμονία η μονάδα με το όλον. Να έχει, ως άτομο, συναίσθηση της ευθύνης του μέσα στο σύνολο, την κοινωνία.
Ο «αγεωμέτρητος», λοιπόν, είναι εκείνος που όπως μας εξηγεί ο Πλάτωνας («Γοργίας») δεν διαθέτει σωφροσύνη. Που σημαίνει ότι δεν πράττει το δίκαιο. Γιατί μόνο όποιος πράττει το δίκαιο είναι αγαθός. Και ανδρείος.
Ας μας εξηγήσουν, επομένως, οι Ακαδημαϊκοί μας, που ως Σώμα – και ανεξαρτήτως της σημαντικότητας του ενός εκάστου εκ των μελών της στον τομέα του – καθόλου δεν τους «ενοχλήσαμε» όλα αυτά τα χρόνια που η Ελλάδα χειμάζεται. Που ποτέ δεν τους ζητήσαμε το λόγο για την «απουσία» τους από τα εγκόσμια, τα οποία είναι συνώνυμα του ερέβους και της καταχνιάς. Και που είναι αλήθεια, ούτε αυτοί μας… ενόχλησαν ιδιαίτερα όλα αυτά τα χρόνια που ο λαός ψάχνει ένα αγκωνάρι για να πιαστεί. Ας μας εξηγήσουν, όμως:
Τι ακριβώς τιμούν στο πρόσωπο του κ.Παπαδήμου;
- Τιμούν τον τέως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, δηλαδή τον επικεφαλής ενός μηχανισμού που λειτουργεί ως «κράτος εν κράτει»; Που κανοναρχεί μια άθλια φούσκα, την οποία ο μαθητής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης, την αποκαλούσε επιτιμητικά «χρηματιστική»;
- Τιμούν την προ 15ετίας εικόνα του κ.Παπαδήμου, όταν επιδιδόταν σε πόζες μπροστά σε ένα ΑΤΜ αγκαζέ με τον κ.Σημίτη,σε ένα κρεσέντο φετιχοποίησης του νομίσματος, σε εκείνο το φεστιβάλ της πολιτικής ευρω-ειδωλολατρίας, για να δοξάσει την έλευση του ευρώ;
- Τιμούν την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ); Δηλαδή ενός ευρωπαϊκού και διεθνικού, επίσης «κράτους εν κράτει», το οποίο εδώ και 8 χρόνια «σώζει» την Ελλάδα των μνημνονίων ως εκλεκτό μέλος της «τρόικας»;
- Τιμούν την «δημοκρατία» των δοτών πρωθυπουργών;Την «δημοκρατία» που ανεβοκατεβάζει τους πρωθυπουργούς της Αθήνας από τις Κάννες; Τιμούν την μνημονιακή «δημοκρατία των διορισμένων τεχνοκρατών» της οποίας ευδόκιμος υπηρέτης διετέλεσε ο κ.Παπαδήμος;
Αλλά ευτυχώς που, με όση «γεωμετρία» διαθέτουμε και γράφοντας στα παλιά μας τa παπούτσια την κεκανονισμένη ευπρέπεια που επιτάσσει η «χούντα» της πολιτικής ορθότητας, δεν χρειαζόμαστε την άδεια της Ακαδημίας για να διατηρούμε ζωντανή στη μνήμη μας την παρακαταθήκη του Βάρναλη
«Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!»
Όπως, επίσης, και την παρακαταθήκη του ίδιου του Πλάτωνα, στα βήματα της Ακαδημίας του οποίου – υποτίθεται – πορεύεστε:
«πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτωνος, «Μενέξενος»)
Που πάει να πει:
«Κάθε πνευματική επίδοση, όταν χωρίζεται από τη δικαιοσύνη και την άλλη αρετή, φαίνεται πανουργία και όχι σοφία».
*Πηγή: thepressproject.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου