Αριστοφάνης: Το μεγάλο κόλπο για την υφαρπαγή και κατοχή της χώρας μας

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Το μεγάλο κόλπο για την υφαρπαγή και κατοχή της χώρας μας

Η Ελλάδα εντάχθηκε στην ευρωζώνη με προοπτική τη βελτίωση της οικονομίας της και της ποιότητας ζωής. Όμως,το ακριβώς αντίθετο συνέβη. Ποτέ στην ιστορία της εκτός από περιόδους πολέμου, η χώρα δεν έζησε παρόμοια οικονομική καταστροφή. Η διάρκεια της βαθιάς ύφεσης που βιώνουμε σήμερα έχει ξεπεράσει κατά πολύ και αυτή της μεγάλης κρίσης του 1939

( Ιστογραμμα 1). Βουλιάζουμε σε μια παγίδα χρέους που μας στερεί την εθνική ανεξαρτησία και επιτρέπει την υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου της χώρας μας από τους δανειστές.

Ο μεγάλος μύθος ότι το χρέος το κληρονομήσαμε απο το παρελθόν

Είναι καιρό πια να τελειώνουμε με τις πονηρές ψευδολογίες ότι, το τεράστιο χρέος της χώρα μας το κληρονομήσαμε από το απώτερο παρελθόν και να δεχόμαστε συνεχείς μαστιγώσεις από ξένους ή και αυτομαστιγώσεις από εγχώριους εγκάθετους των δανειστών-δυναστών. Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους μας αποκτήθηκε μέσα στην ευρωζώνη, όπως φαίνεται από το ιστόγραμμα που προέρχεται από επίσημα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Eurostat.

( Ιστόγραμμα 2).

Στις δεκαετίες του 1970 και 1980, το χρέος ήταν κάτω από το 50%. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αυξήθηκε στο 60% ,σε 75% μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 και σε περίπου 100% ύστερα από τα μέσα της ίδιας δεκαετίας. Όμως, το μεγάλο άλμα σε επίπεδα του 180%, έγινε μέσα στην ευρωζώνη ύστερα από το 2008.

Από το έτος αυτό, το χρέος συνέχισε να γιγαντώνεται παρ’ όλη την ανακεφαλαιοποίηση ή κούρεμα ( PSI) το 2012 με αφαίμαξη των ομολόγων ελληνικών δημόσιων φορέων και Ελλήνων πολιτών,την κλοπή και αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών, το αυθαίρετο ξεπούλημα δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, τη ληστρική συρρίκνωση των εισοδημάτων μέσω της φορολογίας, τη μείωση συντάξεων και μισθών.

Το γεγονός ότι, η χώρα δεν ήταν υπερχρεωμένη πριν από την ένταξή της στο ευρώ το 2002, αναδεικνύεται και από αυτή καθ΄αυτή την ίδια την ένταξή μας στην ευρωζώνη που έγινε με την προϋπόθεση ότι, η χώρα πληρούσε τις βασικές προϋποθέσεις, η κυριότερη από τις οποίες ήταν να υπάρχουν αποδεκτά όρια δημόσιου και εξωτερικού χρέους. Τα μαζικά δάνεια που μας χορήγησαν οι Εταίροι μετά την ένταξή μας στο ευρώ, δόθηκαν στη βάση μιας επαρκούς πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, την οποία υποτίθεται ότι είχαν ελέγξει οι δανειστές. Με άλλα λόγια, οι ευθύνες για τις συνέπειες αυτών των δανείων είναι και δική τους αν όχι κυρίως δική τους.

Η Goldman Sachs και λοιπά αρπαχτικά

Με την έλευση της κρίσης το 2008, η χώρα μας κατέρρευσε υπό το βάρος των τεράστιων χρεών που είχαν φορτωθεί με υψηλά επιτόκια, με swaps και διάφορα «κλεπτοκρατικά κόλπα» της Goldman Sachs και των άλλων αρπαχτικών. Αυτή η παγίδα χρέους, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα στα συμβατικά σημερινά πλαίσια της ευρωζώνης και της αδυναμίας να κηρυχθεί στάση πληρωμών. Βουλιάζοντας όλο και πιο βαθιά, η Ελλάδα σέρνεται ως επαίτης ικετεύοντας για νέα δάνεια με σκοπό την αποπληρωμή παλαιότερων δανείων, τα οποία πλέον ανατροφοδοτούνται και αυξάνονται από τα τοκοχρεωλύσια.

Το 95% των δανείων μας γύρισαν πίσω σε Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες

Σύμφωνα με την αποκαλυπτική μελέτη του European School of Management and Technology (ESMT) που εδρεύει στο Bερολίνο, από το σύνολο των δανείων 220 δις ευρώ που δόθηκαν στην Ελλάδα στην περίοδο 2010-14, τα 210,3 δις, δηλ. το 95%, επέστρεψε στις Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες και μόνο 9,7 δις, δηλ. το 5% εισπράχθηκε από τον κρατικό προϋπολογισμό. (Ιστογράμματα 3 και 4). Αυτό σημαίνει δηλ. ότι, μας χορήγησαν δάνεια 50 δις κατά μέσο όσο ετησίως, τα οποία φορτώθηκαν με επιτόκια σε ένα φαύλο κύκλο συνεχούς σπειροειδούς ανόδου.

Η απαίτηση για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, αλιώς επιβάλλεται ο "κόφτης"σε μισθούς,συντάξεις κλπ.

Κατά την τρέχουσα περίοδο, οι δανειστές επιμένουν ότι, πρέπει να επιτύχουμε πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ δηλ. περίπου 6,2 δις το χρόνο για τοκοχρεωλύσια παλαιών χρεών. Ένα τέτοιο πλεόνασμα είναι φυσικά αδύνατο να επιτύχει όχι μόνο η κατεστραμμένη ελληνική οικονομία αλλά ακόμα και ευημερούσες χώρες όπως η ίδια η Γερμανία. Στα τελευταία 100 χρόνια, οι μόνες χώρες που κατάφεραν να πετύχουν ένα ικανοποιητικό πλεόνασμα ήταν η Σιγκαπούρη και η Νορβηγία, η τελευταια στην περίοδο της εκμετάλλευσης των υδογοναθράκων της. Στην περίπτωσή μας και όπως έχει συμφωνηθεί, αν δεν επιτευχθεί το εξωπραγματικό αυτό πλεόνασμα, που φυσικά δε θα επιτευχθεί, τότε θα λειτουργήσει ο επιλεγόμενος κόφτης. Αυτό σημαίνει και νέες περικοπές σε δημόσιες δαπάνες για συντάξεις, μισθούς, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κλπ.,δηλ. ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και οδύνη.

Η υφαρπαγή του δημόσιου πλούτου από το Υπερταμείο

Το εξωφρενικό του όλυ θέματος είναι το γεγονός ότι, το δυσθεώρητο και άπιαστο πλεόνασμα του 3,5% του ΑΕΠ δεν είναι αρκετό για τους δυνάστες της χώρας μας. Όπως αποφασίστηκε στο Eurogroup του Φεβρουαρίου 2016, από το 2014 και μέχρι το 2020, οι δανειακές υποχρεώσεις μας υπολογίζονται στο 10% του ΑΕΠ, δηλ. 17,7 δις ετησίως και μετά το 2020 στο 15% του ΑΕΠ, δηλ. 26 δις.

( Ιστόγραμμα 5). Η διαφορά των 11,5 δις μεταξύ του 10% και του 3,5% του ΑΕΠ και των 19,8 δις μεταξύ του 15% και του 3,5% του ΑΕΠ, θα εισπράττεται για λογαριασμό των δανειστών από το Υπερταμείο όπου έχει περιέλθει υπό την κατοχή τους για 99 χρόνια, το σύνολο της δημόσιας περιουσίας ( λιμάνια, αεροδρόμια,εθνικοί δρόμοι, ΔΕΗ,νερό, τουριστικές εκτάσεις και οικήματα κλπ ).

Colpo grosso

Φυσικά η αποπληρωμή τέτοιων τεράστιων ποσών είναι εντελώς παράλογη, εξωφρενική εξωπραγματική και είναι αδύνατο να εφαρμοστεί υπο κανονικές συνθήκες.Καμιά χώρα στον κόσμο ακόμα και η πλουσιότερη, δεν μπορεί να επιβιώσει υπό τέτοιους όρους με την υφαρπαγή του 10-15% του ΑΕΠ ετησίως σε δήθεν δανειακές υποχρεώσεις. Αλλά οι Εταίροι έχουν βρει τη λύση στο πρόβλημα. Έχοντας εγκλωβίσει τη χώρα μέσα στην παγίδα χρέους και στο ευρώ, προωθούν μεθοδικά και ανεμπόδιστα την πλήρη υφαρπαγή ολόκληρου του δημόσιου πλούτου και των τραπεζών και την τελική εξόντωση της χώρας. Και οι εδώ υποτακτικοί, τους στρώνουν χαλί για να περάσουν. Μη πού πείτε ότι αυτό δεν είναι ένα colpo grosso, ένα μεγάλο κόλπο για την υφαρπαγή και κατοχή της χώρας χωρίς να πέσει ούτε μια ντουφεκιά.

Ιστόγραμμα 1

Ύφεση της ελληνικής οικονομία σε σχέση με τη μεγάλη ύφεση του 1929