Ένα θέαμα εντελώς αναντίστοιχο σε σχέση με την τραγική συγκυρία που βιώνει ο τόπος και κυρίως των κοινών ευθυνών και προκλήσεων που βρίσκονται μπροστά στις αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις.
Διάβασα, για παράδειγμα, στο τελευταίο ”ΠΡΙΝ” (Σάβ. 24/12/16), στέλεχος του ΝΑΡ να ισχυρίζεται , χωρίς καμιά αυτοσυγκράτηση, ότι η ΛΑ.Ε παραπέμπει στις καλένδες την έξοδο από την ΕΕ και με θλίψη είδα να καταφεύγει σε ένα σωρό ανακρίβειες και αεροπλανικές ακροβασίες για τις σχετικές με την ΕΕ θέσεις της ΛΑ.Ε στην Πανελλαδική της Σύσκεψη.
Και αναρωτιέμαι: Γιατί;
Γιατί γίνεται αυτό;
Ποιο είναι το κέρδος;
Η αυτοεπιβεβαίωση;
Η διατήρηση των κομματικών και οργανοσιακών τειχών;
Η οργάνωση αυτοσκοπός, πάνω από την ανάγκη να αναδειχθούν ο κοινός αγώνας και οι επίκαιρες προκλήσεις;
Ή μήπως ο φετιχισμός της περίκλειστης ανάλυσης και μικροκοσμικής κουλτούρας, η οποία παραπέμπει σε ”αιρέσεις”;
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ
Απείρως χειρότερα είναι τα συμπεράσματα μου σχετικά με όσο διάβασα στις θέσεις του ΚΚΕ για το 20ο Συνέδριο.Σχεδόν τραγικά και από κάθε άποψη ανεξήγητα και συχνά κωμικά.
Κατά τα γραφόμενα, στις θέσεις του ΚΚΕ οι άλλες αριστερές δυνάμεις (ΛΑ.Ε, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ”δορυφόροι” τους, όπως λέει) είναι απλώς ”ευρωσκεπτιστικές”(!!!).
Το ΚΚΕ μας αποκαλύπτει, επίσης, στην εμβριθή του ανάλυση, ότι και η ”Πλεύση Ελευθερίας” είναι ”ευρωσκεπτιστικό” κόμμα (!!!).
Για το οξυδερκέστατο ΚΚΕ υπάρχουν δύο ειδών ”ευρωσκεπτιστικές” δυνάμεις.
Αυτές που κινούνται κυρίως στον ”οπορτουνιστικό” χώρο και αυτές που αναφύονται στον ακροδεξιό χώρο!
Το δυστύχημα είναι ότι αυτού του είδους οι καινοφανείς αερολογίες, που θυμίζουν τη θεωρία των δυο άκρων, ακούγονται και από δυνάμεις του τροτσκιστικού ρεύματος και από τον λεγόμενο χώρο των ”δικαιωμάτων”.
Η εμβριθέστατη αυτή ανάλυση του ΚΚΕ καταλήγει με το γνωστό απόφθεγμα, πως οι δυνάμεις του ”οπορτουνισμού΄΄ είναι ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση, όπου ριζοσπαστικοποίηση είναι η ένταξη στα περίκλειστα τείχη του ΚΚΕ, ενώ οι οπορτουνιστές πρώην υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, που έφυγαν με τη μνημονιακή συνθηκολόγηση του, είναι υπεύθυνοι για τις αυταπάτες περί τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα πρωτοστατούν στο να μην συμπορευτούν οι λαϊκές δυνάμεις με το ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ θεωρεί περιττό να εξηγήσει γιατί ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ μπόρεσε να το υπερφαλαγγίσει στην αμφισβήτηση του παλιού αστικού μνημονιακού μπλοκ και πως οι δυνάμεις του Αριστερού Ρεύματος, για παράδειγμα, στις οποίες επιτίθετο, παρά τα ενωτικά καλέσματα τους, με τη μεγαλύτερη μανία, αντιστάθηκαν και εγκατέλειψαν καρέκλες και προνόμια για να υπερασπιστούν τις αξίες και τις δεσμεύσεις τους.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε!
Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Γιατί, μπαίνοντας σε μια καινούργια χρονιά, το 2017, πολλές ηγεσίες στον αριστερό και δημοκρατικό αντιμνημονιακό χώρο, συνεχίζουν να βαδίζουν με τα σκουριασμένα μυαλά του παρελθόντος και με διαθέσεις συνέχισης, αν όχι και κλιμάκωσης, των εμφύλιων αδιέξοδων αγώνων μέσα στον αριστερό και αντιμνημονιακό άξονα.
Άλλες ηγεσίες στον αντιμνημονιακό χώρο κινούνται αυτάρεσκα και αλαζονικά, με πλήρη άγνοια κινδύνου, δίνοντας την εντύπωση ότι τα παθήματα του παρελθόντος έγιναν για να επαναλαμβάνονται.
Άλλες ηγεσίες στον αριστερό χώρο συνεχίζουν ένα ανεξήγητο και τυφλό αγώνα εναντίον όλων των άλλων, ο οποίος γίνεται παραδόξως σφοδρότερος όσο εγγύτερα είναι οι θέσεις τους.
Άλλοι ακόμα, όσο πιο πιεστική και ανυπόφορη γύρω μας γίνεται η μνημονιακή, ιμπεριαλιστική, νεοφιλελεύθερη και καπιταλιστική πραγματικότητα τόσο εκτοξεύονται, με όλο και πιο ηχηρά επαναστατικά συνθήματα, στο υπερπέραν για να αποφύγουν να αναμετρηθούν μαζί της.
Επομένως δεν υπάρχει ελπίδα;
Ελπίδα υπάρχει και είναι μεγάλη.
Η ελπίδα βρίσκεται στα χέρια όλου του αριστερού, προοδευτικού, γνήσια πατριωτικού και δημοκρατικού κόσμου.
Αυτός ο κόσμος, που βλέπει το ”φρενοκομείο” των άγονων και αδιέξοδων αντιπαραθέσεων σε όσους διεκδικούν την ανατροπή, οφείλει να στηρίξει πρώτα απ’ όλα τη συσπείρωση και την ενότητα του, κόντρα στις διαιρετικές σειρήνες και να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις κάθε πραγματική ενωτική πρωτοβουλία που θέλει να συμβάλλει σε ένα κοινό μέτωπο όλων των αριστερών, προοδευτικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων για μια ριζική αλλαγή με κατεύθυνση και ορίζοντα μια αληθινή δημοκρατία, την ακηδεμόνευτη εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία και τον ουσιαστικό σοσιαλισμό της συμμετοχής, χωρίς γραφειοκρατικά και αυταρχικά εκτρώματα.
Αυτή η πρόκληση μπορεί να νικήσει το 2017 και να αλλάξει την Ελλάδα.
ΜΑΡΙΑ ΗΛΙΑΔΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου