Σκέτο περιβόλι οι "αναλύσεις", τα όσα λέγονται και γράφονται με αφορμή το ενσκήψαν πρώιμο μπάχαλο στην Πάρο.
Όρεξη νάχεις (που να τη βρεις τέτοιες εποχές θα μου πείτε...) και το γέλιο προκύπτει αβίαστα.
Από τη μια πανηγύρια και σαλιαρίσματα για τα τουριστικοαναπτυξιακά "επιτεύγματα" του νησιού και αβαντάρισμα στις διεκδικήσεις ακόμη περισσότερων, άκριτα, αστόχευτα και ασύγγνωστα.
Από την άλλη κλαψουρίσματα για τον κακό χαμό που γεννάει η υιοθετημένη (ΚΑΙ) εκ μέρους τους αδιέξοδη λογική του παραλόγου.
Γιγαντισμός σε όλα τα πεδία, υπερβολή σε όλα τα επίπεδα.
Το πολύ πρέπει να υποκλιθεί στο περισσότερο και το μεγάλο να μεριάσει στο μέγιστο δυνατό.
Αυτές τις αξίες καλλιεργούν και προωθούν στο πελατειακό κοινό της εντόπιας πολιτικής αγοράς και μόλις σκάσουν μύτη τα προβλήματα, τότε αρχίζει η μεταφυσική.
Προβληματολογία, περιπτωσιολογία εξαντλητικές, ακατάσχετες.
Με απαραίτητο συμπλήρωμα την απεραντολογία περί όνου σκιάς...
Για τις γενεσιουργές αιτίες όμως, κουβέντα.
Όπως και η φιλολογία περί ευρώ και Ε.Ε.
Κλαυθμοί και οδυρμοί για τις συνέπειες του "εξευρωπαϊσμού" της χώρας, αλλά προς Θεού όχι αμφισβητήσεις της καθεστηκυίας τάξεως. Φτου κακά!
Ακούστε με μάγκες ακόμα μια φορά.
Το μοντέλο μπουρδελοποίησης του νησιού που εσείς αποκαλείτε κατ' ευφημισμόν "ανάπτυξη" και το στηρίζετε παντοιοτρόπως, είτε σας αρέσει είτε όχι, τέτοια και χειρότερα αποτελέσματα θα επιφέρει, όσο ικανή και αποτελεσματική διοίκηση και να διαθέτει.
Πόσο μάλλον που η παρούσα ούτε από προθυμία διακατέχεται, ούτε ικανή δείχνει και κατά γενική παραδοχή μόνο αποτελεσματική δεν τη λες.
Αν φυσικά κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και όχι από τις όποιες διακηρυγμένες προθέσεις.
Η πλήρης παράδοση του νησιού στη φιλοσοφία της διαρκούς "ανάπτυξης", η απόλυτη υποταγή του στη βιομηχανία της κονόμας και της αρπαχτής -με ιδεολογικά άλλοθι κιόλας- οδηγεί εκ του ασφαλούς σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Οδηγεί σε φοβερά αδιέξοδα, σε ανεπίλυτα προβλήματα, τα οποία όλοι λουζόμαστε αδιακρίτως.
Τα υπόλοιπα είναι για τον Κλήδονα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου