Ο αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, που γύρισε και το
ντοκιμαντέρ Κομαντάντε, αποχαιρετά, μ΄ένα συγκινητικό κείμενο στο
facebook, τον ηγέτη της Κουβανικής επανάστασης.
– Σκέψεις μιας Κυριακής –Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε την Παρασκευή, σε ηλικία 90 ετών. Ήταν, για αυτούς που πιστεύουν στην ανεξαρτησία, μια μεγάλη απώλεια. Για αυτούς που γιόρτασαν το θάνατο του, ήταν μια νίκη της εκδικητικότητας.
Έκανα τρία διαφορετικά ντοκιμαντέρ με τον Κάστρο, το κάθε ένα διαφορετικό από το άλλο.
Το «Commandante» ήταν μια πενταήμερη προσπάθεια για να αναδείξω την περιέργεια και την ζεστή προσωπικότητα του. Αυτό το ντοκιμαντέρ, παρά το διθυραμβικό του πέρασμα από το φεστιβάλ του Sundance, απορρίφθηκε από το ΗΒΟ εξαιτίας των ακροδεξιών Κουβανών που βρίσκονται στη χώρα μας.
Το «Looking for Fidel» ήταν μια αντιπαραθετική σειρά ερωταπαντήσεων, η οποία προβλήθηκε για αυτόν ακριβώς το λόγο στις ΗΠΑ ενώ το τρίτο ντοκιμαντέρ, με σαφώς πιο ήρεμες ερωτήσεις, αναδείκνυε το πώς έβλεπε ο Κάστρο το παρελθόν και το μέλλον του. Ούτε αυτό προβλήθηκε ποτέ.
Είναι σχεδόν αδύνατο για έναν Αμερικάνο ο οποίος δεν έχει ταξιδέψει ποτέ έξω από τη χώρα του να καταλάβει την οικονομική, στρατιωτική και ψυχροπολεμική προσπάθεια των ΗΠΑ για να υπονομεύσουν τις περισσότερες κοινωνικές επαναστάσεις, σαν αυτή που η Κούβα απεγνωσμένα χρειαζόταν το 1959.
Το να είναι 90 μίλια μακριά από τις ακτές μας και να υφίσταται την πίεση, την ανομία και τα άλλα, που αισθάνθηκε η Κούβα από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ. Το εμπάργκο, οι απόπειρες δολοφονίας, οι τρομοκρατικές επιθέσεις και η ολοκληρωτική στρατιωτική εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων μπορεί να είναι η βάση για να κατανοήσουμε πώς ο κουβανικός λαός έπρεπε να κάνει μία επιλογή. Να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και να μην παραδοθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έγιναν φίλοι με τους Σοβιετικούς επειδή έπρεπε να επιβιώσουν. Όμως ήταν η διακυβέρνηση των Νίξον και Άιζενχαουερ που τους «έσπρωξε» σε αυτή τη φιλία.
Η επανάσταση στην Κούβα θα είχε υποκύψει στις πιέσεις των Αμερικάνων αν δεν είχε μια ισχυρή κεντρική διοίκηση, ακριβώς όπως υπέκυψαν πολλές άλλες κοινωνικές επαναστάσεις.
Ο Φιντέλ πάντα στεκόταν ενάντια στον ιμπεριαλισμό, την αποικιοκρατία (οι νεκρολογίες σπάνια αναφέρουν την ηρωική συνεισφορά των Κουβανέζων στην Ανγκόλα ενάντια στις Νοτιοαφρικάνικες και Αμερικανικές δυνάμεις), τον ρατσισμό καθώς και ενάντια σε κάθε μορφή βιομηχανικού καπιταλισμού ο οποίος δίνει τη δυνατότητα σε χώρες να επεμβαίνουν στη διοίκηση τρίτων.
Ο Τραμπ, δυστυχώς και χωρίς κανένα λόγο, επέλεξε να προσβάλει τον Φιντέλ μετά θάνατον. Μέσω των προσβολών στέλνει το μήνυμα του στον κόσμο, ο οποίος είναι τόσο «πικρός» στις ημέρες μας. Η Κλίντον καθώς και η Δημοκρατική νεοφιλελεύθερη τάξη της υποσχέθηκαν μόνο περισσότερη ένταση και ιδεολογική σύγκρουση με την Κίνα, τη Ρωσία και τον Ιράν. Διατηρώ μία μικρή ελπίδα ότι ύστερα από μία σειρά σκληρών διορισμών στη Δικαιοσύνη, τη CIA και δυστυχώς σύντομα του υπουργού Εξωτερικών, ο Τραμπ μπορεί να είναι περισσότερο πραγματιστής παρά ιδεολόγος και να επιδιώξει συμφωνία με την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν σε όλα τα μέτωπα – πυρηνικά, οικονομικά και το σημαντικότερο στον κυβερνοχώρο.
Όμως έρχεται η αναπόφευκτη στιγμή που το επόμενο τρομοκρατικό χτύπημα θα αναζωπυρώσει την υστερία μας και την εκδικητικότητα μας. Πως θα αντιδράσουν τότε αυτοί οι άνθρωποι στον στενό κύκλο του Τραμπ; Όπως είπε ο Σνόουντεν όλα τα πλήκτρα βρίσκονται στη θέση τους, αρχίζουν και τελειώνουν με την κατάσταση της παγκόσμιας επιτήρησης, η οποία μας έχει καταστήσει όλους όμηρους και ύποπτους – μια πραγματικότητα πολύ χειρότερη από αυτή που περιγράφει το «1984».
Προσπαθήστε να βρείτε την ειρήνη μέσα στις γιορτές – μέσα στην εκκλησία σας, στην ψυχή σας, στην οικογένειά σας – και στους συνανθρώπους σας. Όσους θυμάστε και είναι ακόμα εδώ έχουν γλιτώσει – αλλά δεν μπορούμε ποτέ να πούμε πολλά για εκείνους που έχουν αντιμετωπίσει τις καταστροφές και δεν έχουν επιβιώσει.
Προστατεύομαι, ίσως λανθασμένα, σύμφωνα με τα λόγια του ποιητή Ρουμί από την Περσία.
«Όλος ο κόσμος ζει μέσα σε μία προστασία, τα ψάρια μέσα στα κύματα, τα πουλιά στον ουρανό, όλα εξακολουθούν να υφίστανται, να υπάρχουν, με την θεϊκή παρέμβαση. Τίποτα δεν μένει μόνο του ούτε για μία στιγμή. Όλα δίνονται και έρχονται από Εκεί, δεν έχει σημασία ποιος νομίζεται ότι θα ανοίξει το χέρι προς εσάς, είναι Αυτός που δίνει».
Κουτί της Πανδώρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου