…ή πώς μπορεί κανείς να «υποστηρίζει» τον διάλογο Δύσης – Ρωσίας, ενώ ουσιαστικά «αθωώνει» την ΝΑΤΟϊκή επιθετικότητα
«Αναθεωρητική» δύναμη η Ρωσία, κατά τον Έλληνα Υπ. Εξ., όταν το ΝΑΤΟ έχει φτάσει στα πρόθυρα των συνόρων της!
Αποκαλυπτικός, με τη στάση του απέναντι στις σχέσεις ΝΑΤΟ – Ρωσίας ήταν ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς. Αποκαλυπτικός κυρίως ως προς την οπτική της νεομνημονιακής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για τα γεωπολιτικά ζητήματα της ευρύτερης περιοχής γύρω από τη χώρα μας, τα οποία με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σχετίζονται και τα ειδικότερα εθνικά μας ζητήματα.
Ο Ν. Κοτζιάς, κατά τη διάρκεια του δείπνου εργασίας που παρέθεσε στις Βρυξέλλες ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ στους υπουργούς Εξωτερικών των χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, δήλωσε ότι η Ελλάδα «έχει σταθερή θέση υπέρ της διατήρησης ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με τη Ρωσία», όπως και «υπέρ της επανεκκίνησης της συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ». Ωστόσο, διάνθισε την τοποθέτησή του με μια σειρά από κρίσεις και απόψεις, οι οποίες αποκαλύπτουν όχι μόνο μια βαθύτατα εσφαλμένη ανάγνωση της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας, αλλά και μια σειρά από ιδεοληψίες που διακατέχουν τη σημερινή ελληνική πολιτική ηγεσία (όπως και όλες τις προηγούμενες από αυτήν). Οι ιδεοληψίες αυτές, όχι μόνο δημιουργούν αυτοπεριορισμό, ως προς τις πιθανές αναζητήσεις του γεωπολιτικού στίγματος της χώρας μας αλλά, εν κατακλείδι οδηγούν τη σημερινή πολιτική ηγεσία σε πλήρη υποταγή στην άκρως επιθετική στρατηγική που ακολουθεί το ΝΑΤΟ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, στον γεωπολιτικό μας περίγυρο.
Μεταξύ άλλων, λοιπόν, ο Ν. Κοτζιάς αναφερόμενος στη Ρωσία τη χαρακτήρισε ως «αδύναμη δύναμη», αφού, κατά την κρίση του, «είναι δύναμη και διεκδικεί, αλλά είναι αδύναμη και δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτό που θέλει». Επίσης, χαρακτήρισε τη Ρωσία ως «μία αναθεωρητική δύναμη που θέλει να αλλάξει τις δομές του διεθνούς συστήματος αλλά δεν είναι σε θέση να το κάνει»!!! Και αυτό εξηγεί, κατά τον κύριο Κοτζιά και τη συμπεριφορά της!!!
Τι να «πρωτοθαυμάσει» κανείς; Την εντελώς στρεβλή εικόνα που έχει για τη σύγχρονη Ρωσία ο Έλληνας Υπ. Εξ. ή την πλήρη αγνόηση των πραγματικών γεωπολιτικών δεδομένων των ημερών μας που, δυστυχώς για τον κύριο Κοτζιά, είναι εντελώς αντίστροφα από αυτά που παρουσιάζει;
Αν μιλήσει κάποιος για «αδυναμία» της Ρωσίας, τότε θα πρέπει να εξηγήσει στο κοινό του πώς αυτή κατάφερε, πχ, ν’ αλλάξει το status quo του πολέμου στη Συρία και από εκεί που το Ισλαμικό Κράτος, με την αμέριστη, πλην συγκαλυμμένη, υποστήριξη της Δύσης, προέλαυνε προς τη μεριά της Δαμασκού, σήμερα βρίσκεται βαριά «πληγωμένο» και στα πρόθυρα μιας βαριάς στρατιωτικής και πολιτικής ήττας… Όπως επίσης πώς απέτρεψε το ενδεχόμενο της μετατροπής της Κριμαίας και της Σεβαστούπολης σε στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ με πολιτικά μέσα (δημοψήφισμα του τοπικού πληθυσμού και ενσωμάτωση στη Ρωσική Ομοσπονδία) και χωρίς να πέσει, ουσιαστικά, ούτε μία ντουφεκιά…
Εκεί όμως που ο Νίκος Κοτζιάς «έδωσε ρέστα», ήταν όταν αποκάλεσε τη Ρωσία «αναθεωρητική δύναμη», υπονοώντας ουσιαστικά ότι η αυτή επιδιώκει την αλλαγή των συνόρων στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή της Ευρασίας, τουλάχιστον όπως αυτά προσδιορίστηκαν από τις διεθνείς Συνθήκες του προηγούμενου αιώνα, μέχρι και τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου! Και το λέει αυτό, όταν το ΝΑΤΟ και η «καθ’ ημάς» Δύση εν γένει, είναι υπεύθυνη κατά τα τελευταία 25, τουλάχιστον, χρόνια για τις μεγαλύτερες απόπειρες αλλαγής των συνόρων και του παγκόσμιου status quo. Μια πρόχειρη λίστα από αυτές περιλαμβάνει τα παρακάτω γεγονότα:
- Διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας,
- Αναγνώριση του Κοσόβου ως ανεξάρτητου κράτους κατά παράβαση όλων των διεθνών κανόνων,
- Πόλεμος στο Ιράκ και ουσιαστική διάλυσή του,
- Διάλυση του κράτους της Λιβύης και δολοφονία του ηγέτη της (Μ. Καντάφι),
- Διαφόρων αποχρώσεων «επαναστάσεις» (βλέπε: πραξικοπήματα) σε μια σειρά από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής,
- Πραξικόπημα και ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης στην Ουκρανία και συγκυβέρνηση νεοφιλελεύθερων με νεοναζί και, τέλος,
- Πόλεμος στη Συρία, με όλες τις γνωστές συνέπειες.
Και αυτά είναι μόνο όσα συνέβησαν σχετικά κοντά μας και έχουμε μια, λίγο ως πολύ, άμεση αντίληψη γι’ αυτά. Εάν κανείς επεκταθεί και στα όσα έχουν διαπράξει, ειδικά οι ΗΠΑ, σε άλλες γεωπολιτικές περιοχές του κόσμου μας (πχ στη Λατινική Αμερική), τότε ο κατάλογος θα μακρύνει επικίνδυνα.
Σε κάποια αποστροφή του λόγου του ο Νίκος Κοτζιάς ανέφερε επίσης, ότι η συμπεριφορά της Ρωσίας διαφέρει, αναλόγως με το εάν ένα ζήτημα αφορά στο λεγόμενο «εγγύς εξωτερικό» (nearabroad στα Αγγλικά) ή στον υπόλοιπο κόσμο. Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι η Ρωσία «δεν επιχειρεί να αλλάξει τα σύνορα της Γαλλίας ή της Ισπανίας. Το εγγύς εξωτερικό τους όμως το θεωρούν προνομιακό πεδίο ελέγχου τους».
Μάλλον οι Ρώσοι θα πρέπει να… ευγνωμονούν κιόλας τον Έλληνα Υπ. Εξ., που δεν τους κατηγόρησε ότι θέλουν ν’ αλλάξουν τα σύνορα χωρών στον πυρήνα της «καθ’ ημάς» Δύσης!… Να του υπενθυμίσουμε, ωστόσο, ότι η Δύση έχει επιχειρήσει τουλάχιστον μία φορά μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ την αλλαγή συνόρων της Ρωσίας, όταν κατά τη δεκαετία του ’90 τροφοδοτούσε αφειδώς με όπλα και χρήματα τους λεγόμενους «αυτονομιστές» στην Τσετσενία, με στόχο την απόσπαση της τελευταίας από τη Ρωσική Ομοσπονδία, της οποίας αποτελούσε συστατικό μέλος. Το γεγονός ότι οι συντονισμένες προσπάθειες των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ (όλου του… «δημοκρατικού» απαυγάσματος, δηλαδή!) απέτυχαν παταγωδώς και ότι η Τσετσενία όχι απλώς παρέμεινε στη σύνθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αλλά αποτελεί και μία από τις πιο γοργά αναπτυσσόμενες περιοχές της χώρας, δεν μειώνει την ευθύνη των προαναφερόμενων κρατών στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν τη Ρωσία κατευθείαν στο «μαλακό υπογάστριό» της.
Βεβαίως, με το να αποκαλέσει ο Νίκος Κοτζιάς τη Ρωσία ως «αναθεωρητική δύναμη» άφησε εντελώς εκτός του οπτικού του πεδίου και, ουσιαστικά στο απυρόβλητο, τη μεγαλύτερη περιφερειακή αναθεωρητική δύναμη της γεωπολιτικής γειτονιάς μας, δηλαδή την – ομοτράπεζή του στο δείπνο των Βρυξελλών και στη Βορειοατλαντική Συμμαχία – Τουρκία. Η οποία μόνο κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα και υπό την ηγεσία του «νεο-σουλτάνου» Ταγίπ Ερντογάν έχει αμφισβητήσει τη Συνθήκη της Λωζάννης, έχει βάλει στο μάτι περί τις δύο δεκάδες ελληνικά νησιά και βραχονησίδες στο Αιγαίο, ακολουθεί μιαν άκρως επιθετική και μαξιμαλιστική πολιτική στο Κυπριακό, έχει κάνει δύο ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις στη Συρία και στο Ιράκ, ενώ εξακολουθεί να βομβαρδίζει τις περιοχές όπου κατοικούν Κούρδοι, στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», όταν οι πραγματικοί τρομοκράτες – τζιχαντιστές του ISISαποτελούν (όσο και αν προσπαθούν κακότεχνα να το κρύψουν) συμμάχους και όχι εχθρούς της. Για τη μεγαλύτερη, δε, αναθεωρητική δύναμη της εποχής μας, που δεν είναι άλλη από το ίδιο το ΝΑΤΟ, υπό την στρατιωτική και πολιτική ηγεμονία των ΗΠΑ, ούτε λόγος…
Έτσι, λοιπόν, ο Νίκος Κοτζιάς έκανε το «αδύνατο – δυνατό»: παρουσιάστηκε ως υπέρμαχοςτου διαλόγου ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία, επικρίνοντας (!!!) μάλιστα αυτούς που, εντός της Συμμαχίας υιοθετούν μια σκληρή στάση εναντίον της και ταυτόχρονα δεν απέκλινε ούτε κατά μία μοίρα από το κεντρικό ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟϊκό αφήγημα και στην πράξη εφαρμόζει, από τη θέση που κατέχει, όλες τις οδηγίες που επιβάλλονται στη χώρα μας από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
Η στάση του Νίκου Κοτζιά και σε αυτό το ζήτημα κατέδειξε για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια, ότι μια χώρα που έχει μετατραπεί, ελέω των μνημονιακών πολιτικών, σε προτεκτοράτοτων δανειστών και του αμερικανο-ΝΑΤΟϊκού στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος, όχι απλώς δεν μπορεί να ακολουθήσει ούτε κατ’ ελάχιστο μια πραγματικά πολυδιάστατη και ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, αλλά μετατρέπεται σε παρακολούθημα και σε πρόθυμο υπηρέτη των ιμπεριαλιστικών ορέξεων των πατρώνων της. Μόνο η ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης και η αποδέσμευση της χώρας μας από όλους τους διεθνικούς οργανισμούς που της έχουν επιβάλει περιορισμό της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας της, σε συνδυασμό με ένα συνολικό ριζοσπαστικό και αληθινά φιλολαϊκό πολιτικό πρόγραμμα είναι σε θέση να δώσει λύση στην υπάρχουσα κατάσταση και διέξοδο για ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα μας.
iskra
*Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής της ρωσικής γλώσσας, απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού (νυν Νότιο Περιφερειακό Πανεπιστήμιο της Ρωσίας).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου