Ο Έλληνας δεν είσαι εσύ: είναι το κάτι άλλο. Ο εχθρός.

Υπάρχει μια νέα πρακτική φίμωσης από το πλέγμα που έχουν δημιουργήσει οι φιλοκυβερνητικές ομάδες κρούσης στο ελληνικό διαδίκτυο.

Αφού η πρακτική του είστε όλοι φασίστες απέτυχε παταγωδώς και μετά από μια ντροπιαστική συγκέντρωση του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, οι «πεφωτισμένοι» γκεσταπίτες του διαδικτύου χρησιμοποιούν ως μέσο φίμωσης την οργή των ανθρώπων για μια κυβέρνηση εντελώς αντιδημοκρατική που έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ και που μετέτρεψε την πανελλήνια αντίδραση στην εκχώρηση Ιστορίας σε μυστική διπλωματία και τελικά σε μια συμφωνία την οποία ο Ζάεφ έχει παραβιάσει ήδη πλείστες όσες φορές με δηλώσεις του πολιτιστικού επεκτατισμού απέναντι στις οποίες η Βουλγαρική κυβέρνηση έχει φρίξει.

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε μαζί τους λένε τα κυβερνητικά φερέφωνα και παρουσιάζουν τους διαφωνούντες ως υπανθρώπους βουλιαγμένους στο βούρκο του χειρότερου συντηρητισμού.

Φυσικά και είναι δύσκολο να συζητήσεις με κυβερνητικά φερέφωνα που υπερασπίζονται τις θέσεις τους, κι όταν εννοούμε θέσεις συχνά αυτές είναι καρέκλες που τους διασφαλίζει η διακυβέρνηση Σύριζα.

Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνοι που ανιδιοτελώς υπερασπίζονται την κυβέρνηση, θεωρώντας παντελώς ανορθολογικά ότι αυτή η κυβέρνηση είναι για κάποιο μεταφυσικό λόγο Αριστερή.

Ξεχνούν φυσικά πως το κόμμα που λέγεται Σύριζα έπαψε να υπάρχει το καλοκαίρι του 2015, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, όταν ο Αλέξης σε μια παρατεταμένη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, ξήλωσε όλους τους αντιφρονούντες και συνέχισε στη δημιουργία ενός προσωποπαγούς κόμματος που στελέχωσε με ξέφτια του πολιτικού μας συστήματος.

Δεν χρειάζεται φυσικά να ανησυχούμε για τον Ζάεφ τόσο. Η Τασία Χριστοδουλοπούλου, διάσημη για το «λιάζονται», κυριολεκτικά πεφωτισμένο, μας δείχνει τον Δρόμο: Σε πρόσφατη, πεφωτισμένη της ομιλία στη Βουλή λέει πως ο αποκλεισμένος κοινωνικά πολίτης «χάνει λοιπόν την κοινωνική ταυτότητα. Και έρχεται η ακροδεξιά και του δίνει την εθνική ταυτότητα. Του λέει δεν πειράζει, σου δίνω εγώ ένα άλλο εμείς, που λέει εμείς είμαστε Έλληνες, εμείς είμαστε Γάλλοι. Και ο εθνικισμός, κυρίες και κύριοι, για να λειτουργεί, χρειάζεται εχθρούς. Αν δεν έχει εχθρούς πεθαίνει, συρρικνώνει σαν μπαλόνι που ξεφούσκωσε. Και μεις δόξα τω θεώ από εχθρούς; Μακεδόνες, Αλβανούς, Τούρκους, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους… Όλους ρε παιδιά».

Αν και δεν θέλω να κάνω τον νοόμπατσο, πρέπει να σημειωθούν κάποια σημεία στην ομιλία της Τασίας, που δεν είναι τόσο προφανή όσο η ευκολία με την οποία χαρίζει τον όρο Μακεδόνας.

Δεν δίνει η ακροδεξιά την εθνική ταυτότητα στους κατοίκους μας χώρας. Την δίνει η ιστορία τους και η γλώσσα τους.

Η αναφορά στους Γάλλους στα πλαίσια της αντιεθνικιστικής ρητορείας της Τασίας έρχεται τη στιγμή που τα κίτρινα γιλέκα ανακατώνουν την τράπουλα των ελίτ. Τυχαίο;

Λέει η Τασία: «Σου δίνω ένα άλλο εμείς που λέει εμείς είμαστε Έλληνες.»

Το άλλο εμείς είναι οι Έλληνες; Είναι άλλο το Έλληνας;

Η Τασία καθιστά ξεκάθαρη την πηγή της συριζαϊκής σκέψης:  Οι Έλληνες είναι το άλλο. Και κάθε εθνική ταυτότητα είναι ακροδεξιά κατασκευή. Τα λέει χίμα και σταράτα η Τασία.

Στη συνέχεια, η κυρία Χριστοδουλοπούλου συνεχίζει υπονοώντας πως ο εθνικισμός κατασκευάζει φανταστικούς εχθρούς:

«Ο εθνικισμός, κυρίες και κύριοι, για να λειτουργεί, χρειάζεται εχθρούς. Αν δεν έχει εχθρούς πεθαίνει, συρρικνώνει σαν μπαλόνι που ξεφούσκωσε... Και μεις δόξα τω θεώ από εχθρούς; Μακεδόνες, Αλβανούς, Τούρκους, πρόσφυγες, ομοφυλόφιλους… Όλους ρε παιδιά»

Όλα αυτά τη στιγμή που η κυβέρνηση Ράμα απαλλοτριώνει περιουσίες Ελλήνων Βορειοηπειρωτών, αν μου επιτρέπετε κύριοι Συριζαίοι τη χρήση του όρου Έλληνα.

Την ώρα που η Τουρκία χθες μόνο έχει κάνει 107 παραβιάσεις εθνικού εναερίου χώρου.

Αλλά φυσικά και ο όρος εθνικός εναέριος χώρος είναι εθνικιστικός και κατασκευή.

Και το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του. Τι κι αν οι Τούρκοι θέλουν και τα ψάρια του και τα νησιά του;

Όπως και η κατοχή του Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα είναι κι αυτή στο εθνικιστικό φαντασιακό μας.

Μια κατάφωρη στρέβλωση της ιστορικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας συμβαίνει από την κυβέρνηση αυτής της χώρας και οι υποστηρικτές της είναι περήφανοι για αυτή.

Και δεν το κρύβουν. Αντίθετα, το διατυμπανίζουν: Νιώθουμε υπερήφανοι που είμαστε ανθέλληνες.

Πέτρος Αργυρίου

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/12/2018