Με στρατιωτικό νόμο σχεδιάζει ο Μακρόν να αντιμετωπίσει την λαϊκή οργή.

Άδικα ο Μακρόν τη Δευτέρα το βράδυ επιχείρησε να αποτρέψει την κλιμάκωση της παλλαϊκής κινητοποίησης με αφορμή το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», όπως έχει ονομαστεί. Ούτε το έντονο μακιγιάζ για να φαίνεται επιβλητικός στις οθόνες της τηλεόρασης, ούτε οι συμβουλές των επικοινωνιολόγων, αλλά ούτε και οι αστείες εξαγγελίες ελαφρύνσεων δεν κατάφεραν να εμφανίσουν τον Μακρόν «ηγέτη του έθνους» αλά Ντε Γκολ.

Αντίθετα, η μουτσούνα του «ηγέτη του έθνους» που του φόρεσαν τον έκαναν να μοιάζει ακόμη πιο ασήμαντος απ’ ότι είναι, πιο παλιάτσος απ’ ότι είναι. Ένας κλητήρας μεγάλης τράπεζας, που απλά – όπως συνήθιζαν παλιά στο Παρίσι και στο Λονδίνο – τον έχουν ντύσει με τη μεγάλη στολή για να φαντάζει σημαντικός. Μια ασήμαντη προσωπικότητα, όπως όλες εκείνες που καλούνται να λειτουργήσουν ως διαχειριστές της εξουσίας προς το συμφέρον μιας κλίκας ισχυρών χρηματιστικών συμφερόντων.

Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε χαρακτηρίσει τον νεόκοπο πρόεδρο της Γαλλίας Ρομπέρ Μακέρ, μια εμβληματική καρικατούρα την εποχή της μοναρχίας του Λουδοβίκου Φίλιππου της Ορλεάνης (1830-1848), που συμβόλιζε την άνοδο μιας ιδιαίτερα παρακμιακής και παρασιτικής ελίτ, της αριστοκρατίας του χρήματος. Πρόκειται για μια νέα τάξη πλουσίων που δημιούργησε μια πραγματική νέα αριστοκρατία, «μιας από τις πιο σκληρές», όπως δήλωνε ο Τοκβίλ, «που έχει εμφανιστεί ποτέ στη γη»1.

Διαβάστε περισσότερα »