Θα είσαι υποψήφιος στις εκλογές;

Όπως κατά τη διάρκεια των "ζυμώσεων" εν όψει των δημοτικών εκλογών του 2014, έτσι και τώρα φίλοι και συμπολίτες με ρωτούν αν θα μετάσχω σε κάποιο ψηφοδέλτιο.
Ορισμένοι εξ αυτών δεν αρκούνται στην αρχική απάντηση κι επανέρχονται διαρκώς θέτοντας κι επαναθέτοντας το ερώτημα.
Είναι αλήθεια και το γνωρίζουν, πως ήδη έχω γίνει αποδέκτης προτάσεων -από δυο υπό συγκρότηση συνδυασμούς- για συμμετοχή μου σε -κάποιον από- αυτούς.
Η απάντηση από την πλευρά μου είναι ένα σταθερό και ξεκάθαρο ΟΧΙ!!
Και είναι αρνητική, γιατί αν δεχτούμε ως απαύγασμα σοφίας την ρήση "το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού", φανταστείτε τι θα ίσχυε για το "πολλάκις εξαμαρτείν" στη δική μου περίπτωση...
Θα απαιτούνταν πολύς χώρος στο παρόν ιστολόγιο προκειμένου να εξιστορήσω έστω κι εν περιλήψει κι εν τάχει τα αδιανόητα βιώματα όλα αυτά τα χρόνια συνεχούς παρουσίας και δράσης στο τοπικό πολιτικό σκηνικό.
Βιώματα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην οριστική απόφαση να επιλέξω για τo υπόλοιπo της ζωής μου τον ρόλο του απλού πολίτη, χωρίς "καρέκλες" και "στασίδια" σε συλλογικούς φορείς (κομματικές οργανώσεις, σύλλογοι, σωματεία, δημοτικό συμβούλιο κ.α), με θέσεις όμως τεκμηριωμένες και λόγο παρεμβατικό στις εξελίξεις, όπως έκανα πάντοτε.
Η πικρία μου από τις οβιδιακές μεταμορφώσεις, τις ανέλπιστες διαψεύσεις, τα ξαφνικά "αδειάσματα", τα πισώπλατα κτυπήματα και τις ποικίλες ανακολουθίες εν τέλει φίλων και συναγωνιστών με τους οποίους κατά καιρούς συμπορευθήκαμε σε κινήσεις πολιτών και δημοτικές παρατάξεις, νομίζω έχει ούτως ή άλλως αποτυπωθεί, έστω και σποραδικά, μέσα από την αρθρογραφία μου σε εφημερίδες και φυσικά στις γραμμές του Αριστοφάνη.
Την απόφαση μάλιστα ν' αποσυρθώ δια παντός από τον πολιτικό στίβο, είχα λάβει ήδη από τον Μάρτιο του 2010, αλλά η δέσμευση και η μέχρι τότε εντατική προσπάθειά μου για συγκρότηση μιας μεγάλης δημοτικής παράταξης με όρους καθαρά αυτοδιοικητικούς, ευρείας αποδοχής με συμφωνημένη προγραμματική βάση, σε συνδυασμό μ' έναν πρωτοφανή και απρόκλητο βρώμικο πόλεμο που υπέστην από γνωστό κέντρο παραπληροφόρησης, με ώθησαν στην απόφαση να μετάσχω τελικά -όχι με ιδιαίτερο ενθουσιασμό είναι αλήθεια- στις δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν.
Ακόμα και στο κύκνειο άσμα μου στα κοινά, βρέθηκα αντιμέτωπος με ευτελείς συμπεριφορές τόσο από αντίπαλες δυνάμεις, όσο -αυτό ήταν το πιο εξοργιστικό- κι από τα σπλάχνα της παράταξης της οποίας ήμουν υποψήφιος.
Ειδικότερα στο χωριό μου, η πολεμική που δέχθηκα υπογείως και υπεργείως, προκαλούσε σύγχυση και στον πλέον υποψιασμένο παρατηρητή σε σχέση με το ποιος ήταν ο πραγματικός αντίπαλος...
To "επίτευγμα" να εκπροσωπηθεί το τρίτο σε μέγεθος δημοτικό διαμέρισμα με έναν και μοναδικό εκπρόσωπο σε σύνολο 27 μελών του δημοτικού συμβουλίου, όταν στο 21μελές προηγούμενο εκπροσωπούνταν με 2, μαρτυρά από μόνο του πολλά... 
Η υποψηφιότητά μου υπήρξε εξαιρετικά ατυχής, αφού δεν κατάφερα να καταλάβω ούτε καν την τιμητική τελευταία θέση στη σειρά των εκλεγμένων της πλειοψηφούσας παράταξης, παρά το γεγονός πως ως απερχόμενος δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας με συμμετοχή στα περισσότερα από κάθε άλλον (συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης) νομικά πρόσωπα και φορείς του δήμου, είχα σημειώσει δράση πολυδιάστατη, με παρεμβάσεις και προτάσεις για το σύνολο των ζητημάτων που μας απασχολούσαν και μας απασχολούν.
Χώρια την προσωπική ενασχόληση -αν και μέλος της αντιπολίτευσης- επί ατελείωτες ώρες σε τομείς, που ο δήμος άλλοτε αδυνατούσε να καλύψει με προσωπικό, είτε όταν αυτό καθίστατο εφικτό, ως υποβοηθητικός παράγοντας (π.χ. τήρηση κυκλοφοριακών ρυθμίσεων Αλυκής, εποπτεία παραλιών, χώρων στάθμευσης κ.α.).
Στον αντίποδα, εκλέχθηκαν συμπολίτες βασιζόμενοι εκτός από την ίντριγκα και τα ταξίματα, στην ευχέρεια που τους παρέχει η οικογενειακή κι επαγγελματική δικτύωση και όχι στην αντικειμενική δυνατότητα (ή μη) να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και να παράξουν πολιτική σκέψη, χρήσιμη και αποδοτική για το νησί. 
Μετά από τέσσερις υποψηφιότητες ως δημοτικός και μια ως νομαρχιακός σύμβουλος, μπορώ με μεγάλη σιγουριά να ισχυριστώ ότι τα κριτήρια των περισσότερων ψηφοφόρων μόνο αξιοκρατικά και δίκαια δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. 
Αντίθετα η πλειονότητα αρέσκεται σε ένα παιχνίδι συναλλαγής και προσδοκίας μελλοντικών ανταλλαγμάτων (βλ.ρουσφέτια) με τους υποψηφίους, κάτι που φυσικά απέχει έτη φωτός από την κοσμοθεωρία και τη στάση ζωής μου.
Θα ήμουν όμως εξαιρετικά ευτυχής αν ως μείζον πρόβλημα εξελάμβανα και αναγνώριζα μόνο την προσωπική πορεία με τα αρνητικά βιώματα και την πικρία που την συνόδευσαν.
Ακόμη κι αν η προσωπική μου διαδρομή ήταν περισσότερο επιτυχής εκλογικά, διερωτώμαι, πως θα μπορούσα να προσποιηθώ άγνοια και να παρακάμψω την συνενοχή πολιτικής ηγεσίας και κοινωνίας για την αυτοκαταστροφική πορεία της Πάρου;
Πως θα μπορούσα να μετέχω και για πόσο, σε διαδικασίες ολοκληρωτικού ξεπουλήματος του νησιού και απαλλοτρίωσης της πατρογονικής μας κληρονομιάς, κρυπτόμενος πάντοτε πίσω από τον εύηχο και εύσχημο τίτλο της τουριστικής ανάπτυξης;
Αν προσπαθήσει κανείς να διαβάσει/αναλύσει προσεκτικά τις θέσεις του συνόλου (υπάρχουν φυσικά και οι ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις) των εκπροσώπων μας διαχρονικά, θα παρατηρήσει την απόλυτη ταύτιση στο βασικότερο πρόταγμα, που δεν είναι άλλο από την επιταχυνόμενη αποπαριανοποίηση του νησιού.
Θα διαπιστώσει πως ο καβγάς γίνονταν και γίνεται όχι για τη λανθασμένη στρατηγική (ο θεός να την κάνει τέτοια...), αλλά για τη νομή της τοπικής εξουσίας, το μοίρασμα ρόλων κι άντε συμπληρωματικά για θέματα τακτικής!!!
Δηλαδή για τους ρυθμούς και τις διαδικασίες που θα μας οδηγήσουν στο διαγραφόμενο τέλος!
Την ίδια στιγμή απουσιάζει η κρίσιμη μάζα συμπολιτών που θα αποτελέσει το πρόπλασμα, τη μαγιά θετικών πολιτικών εξελίξεων.
Είναι καταφανέστατο το έλλειμμα γενικής πολιτικής αφύπνισης και τοπικοκοινωνικής συνειδητότητας,  παράγοντες καθοριστικοί θεωρώ, αν πραγματικά επιθυμούμε να εμποδίσουμε την ξέφρενη αρνητική πορεία του τόπου.

Όταν λοιπόν κρατούντα στοιχεία όλα αυτά τα χρόνια είναι αφενός η μικροπολιτική και ο μαυρογιαλουρισμός στο επίπεδο του ατομικού "εκλογικώς φέρεσθαι", αφετέρου η συντεταγμένη πορεία αποσύνθεσης του νησιού σε θεσμικό επίπεδο και δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα να υπάρχει μεταστροφή, ούτε καν μεταμέλεια, οι συνθήκες που δημιουργούν είναι άκρως απαγορευτικές και αποτρεπτικές για τέτοιες σκέψεις.
Όχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε υγιώς σκεπτόμενο πολίτη, θέλω να πιστεύω.
Τα υπόλοιπα αφορούν στους επαγγελματίες, ή έστω στους ημιεπαγγελματίες της πολιτικής.
Κι από δαύτους, δόξα τω Θεώ διαθέτουμε αρκετούς!!
Κι εν τέλει αυτούς προτιμά κι επιδοκιμάζει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών κι απ' αυτούς επιμένει σταθερά κυρίως να εκπροσωπείται...