Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ήμουν συνηθισμένος να καυτηριάζω την πλήρη αδιαφορία αρχών και τοπικής κοινωνίας αναφορικά με την προστασία ακτών, θαλάσσιων βιοτόπων, νησίδων και βραχονησίδων.
Προστασία που έπρεπε να παρέχεται έναντι της ασύδοτης και ανεξέλεγκτης διακίνησης επισκεπτών και προσέγγισης σκαφών κάθε τύπου σε περιοχές που (σ' ένα σοβαρό κράτος...)θα έπρεπε να τυγχάνουν ιδιαίτερης μεταχείρισης.
Φέτος, αυτό που παρατηρείται μέχρι στιγμής είναι, αφενός μια εντυπωσιακή κινητικότητα στο βυθό, κυρίως από πληθυσμούς μικρών ψαριών νέας φουρνιάς (σαργουδάκια, κακαρελάκια, σαλπίτσες, μελανουράκια, σκαράκια κ.α. ), αφετέρου μια πρωτόγνωρη ανάπτυξη του πληθυσμού στις αποικίες των γλάρων στη Γλαρόπουντα.
Τέτοια εικόνα είχα να αντικρίσω τουλάχιστον μια δεκαπενταετία!!
Αρχές του καλοκαιριού άλλες χρονιές, το σύνολο σχεδόν της αποικίας των γλάρων είχε διασκορπιστεί/μετακομίσει σε άλλες πιο δυσπρόσιτες και λιγότερο προσπελάσιμες βραχονησίδες.
Λέτε στο τέλος να πιω εις υγείαν του Χαρδαλιά καμία σουμίτσα, για να λυτρωθώ συνειδησιακά από τα μπινελίκια που του έχωνα όλο το προηγούμενο διάστημα;
Είδες που πολλές φορές τα λογής λογής παραμύθια -απο σποντα- δημιουργούν παραμυθένιος εναλιους κόσμους!....ενώ στην στεριά και δη στις πόλεις οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια έχουν γεμίσει με μάσκες,γάντια και αντισηπτικά για σκουπίδια μιλάμε σε βουνά και ακτές....δεν υπάρχουν οι κάδοι απορριμμάτων?...άσε που σύμφωνα με τα παραμύθια αποτελούν εστία μετάδοσης του ιού ή ανασύστασης από τον φθινόπωρο....
ΑπάντησηΔιαγραφή