Η μεγάλη "ομοσπονδιακή απάτη" εναντίον της ίδιας της ζωής

Άφησε με ελεύθερο να εκδίδω και να ελέγχω τα χρήματα ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος ψηφίζει τους νόμους του
 Mayer Amschel Rothschild

Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της αμερικανικής Ιστορίας ήταν και η δημιουργία του διηπειρωτικού σιδηρόδρομου, που διέσχιζε όλη την αχανή χώρα κι έφτανε μέχρι απρόσιτα και μακρινά εδάφη της Δύσης. Περνώντας φυσικά μέσα από τη γη των Ινδιάνων και συντελώντας στην εξόντωση των ζωτικών γι'αυτούς κοπαδιών των βισώνων. Το έργο αυτό αποτελούσε μια πραγματικά τεράστια οικονομική επιχείρηση, που στηρίχτηκε από τους μεγαλοτραπεζίτες. Αυτούς που αργότερα θα έβαζαν τη βάση της ίδρυσης της βιομηχανικής αμερικανικής αυτοκρατορίας και θα δημιουργούσαν αργότερα πραξικοπηματικά και την -παράνομα στην ουσία- ιδιωτική εταιρεία που διαφεντεύει οικονομικά τις ΗΠΑ και το λαό της κι όχι μόνο: τη δήθεν κρατική, Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ή "FED". Της οποίας οι μέτοχοι δεν μπορούν να φανούν πουθενά, οι διοικήσεις της δεν επιλέγονται από την κυβέρνηση που δεν κατέχει όπως σε άλλα "δημοκρατικά κράτη" την πλειοψηφία των μετοχών της. Μια ιδιωτική εταιρεία που δημιουργεί και τυπώνει χρήματα από το κυριολεκτικό τίποτα κι οδηγώντας, από την παγίωσή της το 1913 μέχρι όπως την ξέρουμε σήμερα, επιχειρήσεις και νοικοκυριά σε λουκέτα και πτώχευση κι επιβάλλοντας ολοένα και πιο δυσβάσταχτους φόρους για να εξυπηρετούνται τα συνεχώς αυξανόμενα δάνεια και τόκοι. Ουσιαστικά, η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν έπραξε σχεδόν ποτέ, ίσως εκτός από την περίοδο του προέδρου Λινκολν που..δολοφονήθηκε- αυτό που θα είχε και υποχρέωση να πράξει: Να εκδίδει δηλαδή μόνη της τα εν κυκλοφορία τραπεζογραμμάτια ή χαρτονομίσματα, που θα ανταποκρίνονταν στις ανάγκες του λαού και του ίδιου γενικά του κράτους της, αντί να τα δανείζεται από ιδιώτες που τα τυπώνουν απ'το πουθενά και συνηθίζουμε να τους ονομάζουμε διεθνείς τραπεζίτες.
Απόσπασμα από παλιότερη ανάρτησή μου

Και πώς μας προέκυψε αυτό το ιδιωτικό έκτρωμα με τον κίβδηλο προσδιορισμό "Ομοσπονδιακή";
Που ενώ το αμερικανικό Σύνταγμα επέβαλλε να υπάρχει αντίκρισμα χρυσού, ωστόσο η "Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα" -"Federal Reserve Bank" - ως γνωστό δεν διαθέτει;
Και που ο νεοκλεγέντας τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντροου Γουίλσον υπέγραψε τη νομοθετική πράξη της πραξικοπηματικής ίδρυσής της - ενώ οι περισσότεροι Αμερικανοί γερουσιαστές βρίσκονταν σε χριστουγεννιάτικες διακοπές, εν έτη 1913 - και λίγο πριν πεθάνει θυμήθηκε, "μετανιωμένος", να δηλώσει ότι "εξαπάτησε τη χώρα του και πως το μέλλον και η μοίρα της βρίσκονται στα χέρια ορισμένων ελάχισστων ανδρών". Όταν τα σχέδια κάποιων επιφανών και πανίσχυρων συνωμοτών ευοδώθηκαν, ώστε να καταστήσουν το δολάριο διεθνές μέσο ελέγχου της παγκόσμιας οικονομίας και του παγκόσμιου πολιτικού συστήματος και να διαμορφώσουν το νομισματικό σύστημα-φούσκα που κυριαρχεί ως τις μέρες μας, ολέθριο για το σύνολο των ανθρώπινων αξιών και την ίδια τη Φύση! Ένα σύστημα παραγωγής πλούτου που λειτουργεί σωρευτικά, σε πρωτοφανή βαθμό, υπέρ κάποιων ελάχιστων και, απ'την άλλη, εξαθλιώνοντας σε συντριπτικό ποσοστό την ανθρωπότητα. Παράγοντας τεράστιες ανισότητες και καταστροφές σε υποδομές και ζωές.
Πιστεύω ότι στην αρχική ερώτηση της παραπάνω παραγράφου απαντάει με τον πιο διαφωτιστικό τρόπο το παρακάτω απόσπασμα:

" Πιθανότατα, η εύρεση του ονόματος είναι η ευφυέστερη ενέργεια, όσον αφορά την ίδρυση της Fed – αφού, παρά τον τίτλο «Ομοσπονδιακή» (federal), δεν είναι σε καμία περίπτωση κρατική, αλλά ιδιωτική. Εκτός αυτού, το δεύτερο συστατικό του ονόματος της, το «Αποθεματική» (Reserve) είναι απολύτως παραπλανητικό – αφού δεν είχε κανένα απόθεμα.

Επομένως, μόνο το τρίτο συστατικό, το «Τράπεζα» (bank) ισχύει – με τη δημιουργία της να είναι το αποτέλεσμα μίας «μπλόφας» ορισμένων ανδρών. Οι άνδρες αυτοί το 1910, εκπροσωπώντας τότε χονδρικά το 25% του παγκοσμίου πλούτου, κατάφεραν να κατασκευάσουν έναν εκπληκτικό «Θεσμό» – ο οποίος θα τους εξασφάλιζε στο διηνεκές τα δικά τους «φέουδα».

Ο «Θεσμός» αυτός απέκτησε την κυριαρχία του νομίσματος της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη, προσφέροντας τους τη δυνατότητα να δημιουργούν χρήματα από το πουθενά – σε ποσότητες που είναι αδύνατον να φαντασθεί ο ανθρώπινος νους.

Εκτός αυτού, τους προσέφερε την απίστευτη δυνατότητα, όπως τεκμηριώθηκε από την πρόσφατη κρίση, να «κοινωνικοποιούν» τις απώλειες τους – να επιβαρύνουν δηλαδή με αυτές το κοινωνικό σύνολο, εάν τα παιχνίδια τους απέβαιναν ζημιογόνα.

 Το Νοέμβριο του 1910, ορισμένοι από τους ισχυρότερους άνδρες του πλανήτη συναντήθηκαν στο ιδιωτικό βαγόνι ενός τραίνου, στο σταθμό του New Jersey – έχοντας φτάσει ο καθένας μόνος του, κρυφά, για να αποφύγουν την προσοχή των ανθρώπων, αφού κανένας δεν έπρεπε να το γνωρίζει.

Η αιτία ήταν το ότι ο άνθρωπος, στον οποίο ανήκε το βαγόνι (N. Aldrich), ήταν ο γερουσιαστής του Rhode Island, καθώς επίσης ο πρόεδρος της εθνικής επιτροπής συναλλάγματος – οπότε, τυχόν γνώση του «κοινού» για τη συνάντηση των τραπεζιτών μαζί του, θα ήταν αρκετή για να δημιουργήσει «αναταραχές» στο χρηματοπιστωτικό και όχι μόνο σύστημα.

Ωστόσο, ο πρόεδρος δεν ήταν μόνο ένας υπέρμαχος του μεγάλου κεφαλαίου στη Γερουσία – αλλά, επίσης, ένα μέρος του, αφού ήταν μέτοχος της JP Morgan. Εκτός αυτού, ήταν ο πεθερός του J.D. Rockefeller Junior – ενός από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη.

Στο βαγόνι ήταν παρόντες εκτός από τον N. Aldrich, ο F. Vanderlip (πρόεδρος της National City Bank of New York, καθώς επίσης εκπρόσωπος του William Rockefeller και της επενδυτικής τράπεζας Kuhn, Loeb & Company) ο H. Davison (μέτοχος της JP Morgan), ο C. Norton (πρόεδρος της First National Bank of New York), ο B, Strong (JP Morgan Bankers Trust), καθώς επίσης ο P.l Warburg, συνεργάτης της «Kuhn, Loeb», και εκπρόσωπος των Rothschilds.

Επισήμως, επρόκειτο για τη συνάντηση ορισμένων κυρίων, οι οποίοι ταξίδευαν για να κυνηγήσουν σε ένα μικρό νησί με την ονομασία Jekyll Island – το οποίο ανήκε στην JP Morgan. Στο συγκεκριμένο νησί ασχολήθηκαν, χωρίς να ενοχληθούν, με το σχεδιασμό ενός επαναστατικού νομισματικού συστήματος – το οποίο κυριαρχεί ακόμη και σήμερα στον πλανήτη. "

από το άρθρο το καρτέλ του χρήματος , του οικονομολόγου Βασίλη Βιλιάρδου

Ως επίλογο: Η ανεξέλεγκτη κατάχρηση, το δίχως κανόνες κυνήγι του χρήματος και υπερκέρδους και δίχως στοιχειώδεις ενδοιασμούς όσον αφορά την αξία της ανθρώπινης ζωής, η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων του πλανήτη, ο ξεπεσμός της εργασίας σε σύγχρονη σκλαβιά με τον παράλληλο πολυεθνικό έλεγχο των υποτιθέμενων δημοκρατικών και μη κυβερνήσεων, η μέγγενη ενός παράλογου αστρονομικού χρέους που στραγγαλίζει σαν αόρατη θηλειά ολόκληρο τον πλανήτη -Ποιος και πώς;- σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση κρυφή και φανερή των πολιτών, η συγκέντρωση του παγκόσμιου πλούτου στα χέρια προκλητικά ολίγων και η επέλαση των τοκογλύφων-αεριτζήδων-γραφειοκρατών σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας. Όλα αυτά έχουν μετατρέψει την "πολιτισμένη" οικουμένη σε ένα τρένο με πειραγμένα φρένα, που κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε πορεία καταστροφικής σύγκρουσης με την ίδια την ύπαρξη κι εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.  Και δεν νομίζω ότι αυτό αποτελεί υπερβολή!


Ο Ένοικος...

Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα, γιατί αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί "
 Χένρυ Φορντ 1863-1947, Αμερικανός βιομήχανος, ιδρυτής της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας
Ο Ένοικος ανάμεσα στους κόσμους