TΟΠΙΟ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Μόλις δύο είναι οι μήνες που μας χωρίζουν από τις δημοτικές εκλογές και το πολιτικό τοπίο εξακολουθεί και παραμένει ομιχλώδες.

Η όλη συζήτηση -με συνευθύνη και των μέσων ενημέρωσης, μπλογκ κλπ- αναλώνεται κυρίαρχα στο ποια πρόσωπα θα ηγηθούν και ποια θα στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια εκείνων που διεκδικούν τον δημαρχιακό θώκο.

Κάποιοι μάλιστα αποδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στον παράγοντα ηλικία, θεωρώντας πως η απροθυμία της νέας γενιάς να εμπλακεί δυναμικά στα κοινά συνιστά το μείζον ή κατ΄άλλους το μοναδικό πρόβλημα.

Η επικέντρωση στην ονοματολογία κατά την γνώμη μας, μόνο ως αρνητικό φαινόμενο θα μπορούσε να αξιολογηθεί.

Το ίδιο και η apriori δαιμονοποίηση των "ώριμων" ηλικιών και η εξιδανίκευση των εκπροσώπων της γενιάς των εικοσάρηδων.

Όλα αυτά θα είχαν πολιτικό αντίκρυσμα και στοιχειώδη πραγματισμό, αν κι εφόσον λάμβαναν υπόψη έναν κρίσιμο και απόλυτα καθοριστικό παράγοντα: ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ!

Την πρόταση, τις θέσεις, εν κατακλείδι το ΟΡΑΜΑ όλων όσοι τέλος πάντων προθυμοποιούνται να εκτεθούν στο παιχνίδι της ανάδειξης αντιπροσώπων στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Η όλη συζήτηση καταντά εξαιρετικά βαρετή, όταν την αναλυτική και τεκμηριωμένη παράθεση απόψεων, προτάσεων και θέσεων για τα προβλήματα του τόπου, υποκαθιστά η αερολογία περί "διάθεσης προσφοράς", περί "συμμετοχής", περί "ανάπτυξης" γενικώς και αορίστως, εντέλει μια συζήτηση που παραπέμπει στον προσκοπισμό.
Η πολιτική ζωή της Πάρου δείχνει να είναι επηρεασμένη από την γενικότερη πολιτική κατάσταση σε εθνικό επίπεδο.
Δείχνει να θέλει να επιστρέψει, να συρθεί σ' έναν απροκάλυπτο πρωτογονισμό, χωρίς αρχές, χωρίς αξιακό υπόβαθρο, χωρίς την πεμπτουσία της:την ίδια την πολιτική!!