Πόσο ξαφνική είναι η κρίση στο Συντονιστικό;

Οι έντονοι διαξιφισμοί στην τελευταία συνεδρίαση του Συντονιστικού, κάποιους πιθανότατα να τους αιφνιδίασαν.
Εμάς όχι.
Και εξηγούμαστε.

Από το ξεκίνημα της προσπάθειας να δραστηριοποιηθεί η παριανή κοινωνία στα θέματα υγείας, παρατηρήθηκαν αρκετές "παραφωνίες"...
Πρώτη και καλύτερη η άκομψη απόπειρα να τοποθετηθεί "απέναντι" η δημοτική πλειοψηφία και να χρεωθεί προσωπικά ο δήμαρχος την προϊούσα φθορά του Κέντρου Υγείας.
Στη συνέχεια επιχειρήθηκε η ιδιοποίηση της πρωτοβουλίας από την δημοτική παράταξη "Λαϊκή Συσπείρωση".
Αργότερα, επιχειρήθηκε να υποκαταστήσει το Συντονιστικό την ανύπαρκτη Διοικούσα επιτροπή του Κ.Υγείας.
Μέχρι την διενέργεια του δημοψηφίσματος παρατηρήθηκε πολύμηνη αδράνεια στο όνομα της ηρεμίας, λόγω της τουριστικής περιόδου.

Η ύπαρξη διαφορετικών απόψεων έτσι απλά και γενικόλογα, δεν είναι το κυρίαρχο πρόβλημα που ταλανίζει το Συντονιστικό.
Κάτω από άλλες συνθήκες μάλιστα, αυτή θα ήταν ευεργετική.
Απλά, στους κόλπους του συζούν, συνυπάρχουν βασικά τρεις διαφορετικές σχολές σκέψεις και συμπεριφοράς.
Η μια (αφορά συλλογικότητες και πρόσωπα) είναι αυτών που επικεντρώνουν στην επίλυση του προβλήματος, αδιαφορώντας για αγωνιστικούς τίτλους και τιμές και όλα τα παρελκόμενα...
Η δεύτερη (αφορά συλλογικότητες) αντιλαμβάνεται την προσπάθεια, σαν μια ακόμη δυνατότητα, μια ακόμη ευκαιρία προσπορισμού πολιτικού-παραταξιακού οφέλους.
Η τρίτη (αφορά πρόσωπα) πιστεύει πως η παρουσία της, έστω και διακοσμητική στα δρώμενα, είναι άλλο ένα βήμα πολιτικής προβολής και κοινωνικής καταξίωσης.

Η πρόσφατη ανταλλαγή πυρών μεταξύ επαγγελματιών και άλλων πολιτών, αποτελεί κατά τη γνώμη μας συνέπεια των παραπάνω αποκλίσεων.
Όσο υπάρχουν αυτές οι βασικές διαχωριστικές γραμμές στον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων και στον τρόπο διαχείρισης των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, είναι αναπόφευκτο να σημειώνονται εντάσεις και να ξεσπούν συγκρούσεις στο εσωτερικό του Συντονιστικού.