Σε κείμενο που δημοσιεύθηκε σε τοπικό ιστολόγιο, γίνεται αναφορά στην απειλή προσφυγής εκ μέρους συμπατριώτη στο ΣτΕ με στόχο την αποτροπή υλοποίησης του εξαγγελθέντος από τον Αβραμόπουλο έργου του Νοσοκομείου Πάρου.
Στη συνέχεια επιχειρείται μια ατυχής συσχέτιση της υπόθεσης αυτής με την υπόθεση επέκτασης του τέρατος που ονομάζεται νέο αεροδρόμιο και αφήνεται η εντύπωση πως τα κίνητρα όσων ενίστανται (ενίστατο τότε για το νοσοκομείο) σε βάρος αμφοτέρων των υποθέσεων είναι ιδιοτελή.
Λοιπόν, επειδή δεν ενεπλάκην απλώς, αλλά ήμουν ακριβώς εκείνος που έπεισε τον κ. Χασιώτη σε συνάντηση-δείπνο στον "Ανεμόμυλο" της Αγκαιριάς, να μην προβεί σε μια τέτοια πράξη και παρά το γεγονός πως οι αιτιάσεις του στο σύνολό τους ήταν βάσιμες(!!!), επικαλούμενος από την μεριά μου την σπουδαιότητα του έργου και την μοναδικότητα της ευκαιρίας που μας δίνονταν.
Ο κύριος Χασιώτης (για την ιστορία) ήταν εκείνος που ήρθε και με βρήκε στην Εθνική Τράπεζα όπου εργαζόμουν, ανταποκρινόμενος στην ανοιχτή επιστολή που είχα στείλει προς αυτόν και δημοσιεύθηκε τότε σε κάποια τοπικά ΜΜΕ. κι έτσι μαζί με τη γνωριμία κλείστηκε και το επίμαχο ραντεβού.
Όλα αυτά φυσικά τελούσαν υπό καθεστώς πλήρους ενημέρωσης του αείμνηστου Χ.Βλαχογιάννη και άλλων συναδέλφων στο δ.συμβούλιο.
Τον ενημέρωσα κιόλας για την σφοδρή αντίθεσή μου με την παράκαμψη της προσφοράς Χαμάρτου με τα 30 καθαρά από κάθε άποψη στρέμματα και την υιοθέτηση της λύσης "Λογγοβάρδα".
Θυμίζω επίσης, πως υπήρξα Σημαιοφόρος της υπόθεσης Νοσοκομείο Πάρου, όταν άλλοι απλώς με θεωρούσαν γραφικό, κάποιοι άλλοι πολεμούσαν λυσσαλέα την ευόδωση αυτού του στόχου και κάποιοι άλλοι απλώς ...ακολουθούσαν, με όχι ιδιαίτερο ζήλο είναι αλήθεια.
Ζούσαμε τότε, όπως θα θυμάστε, τις ένδοξες εποχές των "διλημμάτων" κι ένα από αυτά ήταν το "αεροπλάνο ή νοσοκομείο"με όλη την αγριότητα και ανθρωποφαγία που τα συνόδευε...
Ο κ.Χασιώτης (η σύζυγος του οποίου κατάγεται από τις Καμάρες) επικαλούνταν λόγους δημοσίου συμφέροντος που είχε να κάνει κατ' αρχήν και κυρίως με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του επίμαχου οικοπέδου που "προσφέρονταν" από το μοναστήρι.
Αυτά για την ιστορία και σταματώ εδώ, αν και το θέμα έχει πολλές ακόμη παραμέτρους κι έχω αναφερθεί εκτενώς σε άλλες αναρτήσεις μου στο παρελθόν.
Η υπόθεση του αεροδρομίου είναι μια ριζικά διαφορετική υπόθεση κι έχει να κάνει με συμφέροντα και σκοπιμότητες εντός κι εκτός Πάρου, κυρίως το τελευταίο.
Κι όταν λέω σκοπιμότητες, εννοώ από εκείνα τα επιχειρηματικά συμφέροντα που προχωρούν στην ολοκληρωτική άλωση του νησιού και την μετατροπή των κατοίκων του σε "ιθαγενείς"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου