Η προσπάθεια τουριστικής ανάπτυξης ακολουθώντας το μοντέλο του μαζικού τουρισμού, δείχνει να μην επηρεάζεται από τις απανωτές ζημιές που επιφέρει η ολοένα εντεινόμενη ολιγοπωλιακή εκμετάλλευση από τους μεσάζοντες-γίγαντες, όπως είναι για παράδειγμα η ΤUI.
Η εθελοτύφλωση τόσο σε εθνικό όσο και σε τοπικό επίπεδο γεννά πολλά ερωτήματα για την διανοητική, εκτός των άλλων, κατάσταση εκείνων που παίρνουν τις πολιτικές αποφάσεις.
Γιατί ποια λογική μπορεί να υπάρχει στις αποφάσεις που χώνουν όλο και βαθύτερα στην παγίδα του ασφυκτικού ελέγχου τον τουρισμό που δυστυχώς αποτελεί βασικό πυλώνα του ΑΕΠ της χώρας, από ξένα κέντρα εκμετάλλευσης;
Ποια λογική υπάρχει στις αποφάσεις για μεγαλύτερες υποδομές (αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, κλπ), όταν το παραγόμενο εισόδημα λεηλατείται από τα αρπακτικά του χώρου;
Και ποια λογική μπορεί να υπάρχει όταν παρά τα φετινά κορωνοχαστούκια που επέφεραν έστω και για λίγα εικοσιτετράωρα έναν προβληματισμό για την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, κάποιοι συνεχίζουν απτόητοι και πιστοί στην παλιά αυτοκαταστροφική αντίληψη;
Παραθέτω ένα ακόμη "επίτευγμα", για το οποίο μπορούν να είναι υπερήφανοι όλοι, "πατέρες", "μητέρες", "κουμπάροι" και λοιποί συγγενείς των έργων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου