Από την εποχή των τεράτων έως την εποχή των μαζικών θανάτων, ένας κορονοϊός δρόμος. Από το ενθάδε έως το «επέκεινα» η «κλεψύδρα» ενός αναπνευστήρα. Λευκές και πράσινες μπλούζες «φασκιώνουν» την ύπαρξή μας.
Οι λέξεις μετέωρες ακροβατούν σε πνιγηρούς θαλάμους στριγκλίζοντας σε φάρους ασθενοφόρων. Μονάδες εντατικής θεραπείας, διασωληνώσεις, φάρμακα με ονομασίες «γλωσσοδέτη», ως «προσφάι» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου