ΠΙΑΣΑΜΕ ΑΡΑΓΕ ΠΑΤΟ ;

Ο πολιτικός λόγος όταν δεν έχει επιχειρήματα καταφεύγει σε ύβρεις .

Ο διχαστικός λόγος είναι σίγουρα , εκείνος που χρησιμοποιεί ύβρεις ,για να δημιουργήσει εκείνες τις καταστάσεις ,τις κατάλληλες συνθήκες , για να επιβιώσουν οι φανατικοί εκφραστές του.

Κάτι ακόμα πιο σίγουρο , είναι το γεγονός ότι χρησιμοποιείται για να καλύψει τις αδυναμίες και την ανικανότητα λογικών συνειρμών και συγκροτημένης άποψης εκείνων που τον επιλέγουν.

Πολλοί παρασύρονται σε μια πορεία «μουζαχεντίν» και βλέπουν συνεχώς τα πράγματα μέσα από το πρίσμα μιας μόνιμης αντιπαράθεσης , μιας λογικής «άσπρου-μαύρου».

Αυτοί που παρασύρονται για πολλούς και διάφορους λόγους είναι βέβαια κατακριτέοι , αλλά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι και τα «θύματα» της υπόθεσης.

Χρησιμοποιούνται εντέχνως και βγαίνουν στην πρώτη γραμμή ως «λαγοί» , ως εποχιακά και αναλώσιμα είδη , για να επιβιώσουν  και να επικρατήσουν οι καθοδηγητές του μίσους και του διχασμού .

Ακόμη πιο σίγουρο (όλο σιγουριές είμαστε σήμερα – κακό αυτό) είναι το γεγονός ότι σε αυτή την πόλωση βρίσκονται αρκετοί ( μειοψηφία ευτυχώς ) οι οποίοι ακολουθούν και επικροτούν με ηχηρό τρόπο αλλά πολλές φορές και με τη σιωπή τους αυτές τις ενέργειες.

Είχαμε την ατυχία να ζήσουμε « τέτοιες στιγμές » και στο κοινοβούλιο της χώρας μας , του τόπου που γεννήθηκε η Δημοκρατία.

Παρόμοιες συμπεριφορές βλέπουμε και σε αρκετές άλλες στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Δεν χρειάζεται όμως να «μετακομίζει» ο διχασμός και σε μικρότερα μέρη όπου οι ανάγκες είναι συγκεκριμένες , αναγνωρίσιμες και καταγεγραμμένες.

Συγκροτημένος πολιτικός λόγος με θέσεις και προτάσεις χρειάζεται και αντιπαραθέσεις έστω και έντονες , προγραμματικές όμως.

Οι άναρθρες κραυγές και οι «αυτοεκτιμητικές υπερβολές» δεν οδηγούν πουθενά και υποβαθμίζουν με ανεπανόρθωτο τρόπο τα συλλογικά όργανα.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΥΓ  Με αγάπη , λόγω και των ημερών ….. να προβληματιστούμε όλοι , μήπως καταφέρουμε και σταματήσουμε τον κατήφορο.