Σε προηγούμενο άρθρο μου -με αφορμή το κάπνισμα- αναφέρθηκα στην έννοια της ατομικής ελευθερίας συναρτώμενης και συσχετιζόμενης πάντα με την ελευθερία των άλλων.
Είναι η ατομική ελευθερία σεβαστή από τα σύγχρονα κράτη;
Κατά πόσο η έννοια της προσωπικής επιλογής συνιστά αδιαπραγμάτευτο πρόταγμα των λεγόμενων ανοιχτών και δημοκρατικών κοινωνιών;
Σε ποιους τομείς υπηρετείται και σε ποιους* καταργείται ή έστω φαλκιδεύεται;
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει επικρατήσει η αντίληψη (για την ακρίβεια την επέβαλλαν κυβερνήσεις!!) και υπάρχει ευρεία κοινωνική αποδοχή πως η χρήση ζώνης στα αυτοκίνητα και κράνους στις μηχανές πρέπει να είναι υποχρεωτική.
Και σε όσους δεν συμμορφώνονται με τη σχετική νομοθεσία να τους επιβάλλονται κυρώσεις (πρόστιμα, κλπ).
Κάποιοι μάλιστα θεωρούν πως η συμμόρφωση με τέτοιου είδους "νομοθεσίες επιβεβλημένης αυτοπροστασίας" αποτελεί δείκτη υγείας μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Μάλιστα, γύρω από αυτές έχει αναπτυχθεί ολόκληρη παραφιλολογία και παραφιλοσοφία (αμπελοφιλοσοφία για την ακρίβεια) στην οποία μετέχουν πολλοί, άμεσα ή έμμεσα σχετιζόμενοι και κυρίως τα ΜΜΕ.
Θα παρακάμψω το ζήτημα του κατά πόσο η ζώνη και το κράνος σώζουν ζωές**, γιατί αποτελεί από μόνο του ξεχωριστό αντικείμενο συζήτησης.
Και οι απόψεις (ειδικών και μη) ποικίλουν.
Αυτό που πρώτιστα με απασχολεί είναι το νομικό/πολιτικό ζήτημα της επιβολής.
Είναι συμβατή μια τέτοια νομική και (κατ' ανάγκην) ιδεολογική προσέγγιση με την Συνταγματικά κατοχυρωμένη, αλλά και από Διεθνείς Συνθήκες προβλεπόμενη Ελευθερία του Ανθρώπου στην Αυτοδιαχείριση;
Είναι δυνατόν να τιμωρείται κάποιος εξαιτίας του γεγονότος πως δεν λαμβάνει μέτρα για την Αυτοπροστασία του;
Με βάση ποια Νομική Αφετηρία επιβλήθηκε σχεδόν παγκόσμια αυτό το τερατούργημα;
Σε ποια Θεμελιακή Αρχή Δικαίου βασίστηκε;
Περνάει από το μυαλουδάκι σας, πως αυτό το νομικό τερατούργημα είναι απότοκος μιας λογικής κρατικής επιβολής;
Κάποτε σε μια δημόσια συζήτηση ήρθα σε σφοδρή αντιπαράθεση με έναν θιασώτη (με θεσμικό ρόλο) αυτής της καραμπινάτης αντιδημοκρατικής αντιμετώπισης του θέματος από την πολιτεία, ο οποίος την αιτιολόγησε με την απίστευτη ατάκα:
"Η νομοθεσία επιβάλλει τη ζώνη και το κράνος τόσο για την δική σου ασφάλεια, όσο και για λόγους οικονομίας του συστήματος υγείας.
Για σκέψου τι θα συνέβαινε σε περιπτώσεις ατυχημάτων αν όλοι κυκλοφορούσαν χωρίς ζώνες και κράνη;"
Του ανταπάντησα πως αν αποτελεί γνώμονα για την κάθε πολιτεία, το κάθε κράτος, το οικονομικό κόστος των τροχαίων στο ΕΣΥ, τότε ας ξεκινούσε με την επιβολή στις αυτοκινητοβιομηχανίες ανωτάτου ορίου ταχύτητας τα 50 ή 60 Km την ώρα στα παραγόμενα αυτοκίνητα, ας λάμβανε μέριμνα τα οχήματα να είναι ασφαλέστερα, ας φρόντιζε τα οδικά δίκτυα να είναι πάντοτε σε άψογη κατάσταση, ας φρόντιζε να εκλείπουν όλες οι εξωτερικές αιτίες πρόκλησης ατυχημάτων και αφού το πετύχαινε αυτό, ας εξέταζε (τις όποιες) άλλες εναλλακτικές πολιτικές.
Και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να επιβάλεις προληπτικά τη χρήση ενός προστατευτικού μέσου σε κανέναν στο όνομα της αποτροπής ενός κακού που μπορεί θεωρητικά κάποια στιγμή να τον βρει στο ... μέλλον!
Στην λογική αυτή βάση, θα έπρεπε για παράδειγμα να έχουν απαγορευτεί όλα τα λεγόμενα ακραία σπορ (ορειβασία, υποβρύχιο ψάρεμα, αλεξιπτωτισμός κ.α) προκειμένου να προστατευτούν οι "άμυαλοι" λάτρεις τους από τις πιθανές (πολύ πιθανότερες από το τροχαίο) κακοτοπιές που μπορεί να συναντήσουν στην εξάσκησή τους.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, έχουν τραυματιστεί ή έχουν χάσει τη ζωή τους άσχετοι και αθώοι άνθρωποι-μέλη, διασωστικών ομάδων που προσέτρεξαν σε βοήθεια των μερακλήδων του "ζην επικινδύνως", αλλά ουδείς διανοήθηκε να εισηγηθεί την απαγόρευση τέτοιων ενασχολήσεων, με στόχο την "οικονομία" σε πόρους και ανθρώπους...
Και ο κατάλογος των "προληπτικών-αποτρεπτικών μέτρων" θα απέβαινε πολύ μακρύς και πολύ "ενδιαφέρων" από κάθε άποψη, αν επικρατούσε μια τέτοια προσέγγιση.
Ας κοιτάξει λοιπόν η πολιτεία (η κάθε πολιτεία) να προστατεύει τους πολίτες έναντι κινδύνων που προέρχονται από τρίτους-εξωτερικούς (όσον αφορά στην ατομική μας υπόσταση) παράγοντες (κράτη, ανθρώπους, καιρ. φαινόμενα, κ.α.) καθώς έχει υποχρέωση και ας αφήσει το καθήκον της αυτοπροστασίας στον καθένα από εμάς.
Αλλιώς, το ενδιαφέρον που επιδεικνύει με τέτοιες θεσπίσεις, μόνο αγνό και ειλικρινές δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
*Κραυγαλέο παράδειγμα η μη νομιμοποίηση του αυτονόητου δικαιώματος κάθε πάσχοντος από ανίατη και επώδυνη ασθένεια ανθρώπου στην αυτοκτονία.
Η απάνθρωπη δηλαδή πολιτεία τον εξαναγκάζει σε μια ζωή γεμάτη πόνο και δυστυχία.
**Αλήθεια, γιατί από την επιβολή του εν λόγω μέτρου κι εντεύθεν αντί να μειωθεί έστω κατ' ελάχιστον, έχει αυξηθεί κατά γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των θυμάτων των τροχαίων;
Γιατί οι ζώνες και τα κράνη δεν εξάλειψαν το πρόβλημα;
Ή μήπως όλα τα θύματα ήταν αρνητές του μέτρου;
Είναι η ατομική ελευθερία σεβαστή από τα σύγχρονα κράτη;
Κατά πόσο η έννοια της προσωπικής επιλογής συνιστά αδιαπραγμάτευτο πρόταγμα των λεγόμενων ανοιχτών και δημοκρατικών κοινωνιών;
Σε ποιους τομείς υπηρετείται και σε ποιους* καταργείται ή έστω φαλκιδεύεται;
Εδώ και αρκετά χρόνια έχει επικρατήσει η αντίληψη (για την ακρίβεια την επέβαλλαν κυβερνήσεις!!) και υπάρχει ευρεία κοινωνική αποδοχή πως η χρήση ζώνης στα αυτοκίνητα και κράνους στις μηχανές πρέπει να είναι υποχρεωτική.
Και σε όσους δεν συμμορφώνονται με τη σχετική νομοθεσία να τους επιβάλλονται κυρώσεις (πρόστιμα, κλπ).
Κάποιοι μάλιστα θεωρούν πως η συμμόρφωση με τέτοιου είδους "νομοθεσίες επιβεβλημένης αυτοπροστασίας" αποτελεί δείκτη υγείας μιας οργανωμένης κοινωνίας.
Μάλιστα, γύρω από αυτές έχει αναπτυχθεί ολόκληρη παραφιλολογία και παραφιλοσοφία (αμπελοφιλοσοφία για την ακρίβεια) στην οποία μετέχουν πολλοί, άμεσα ή έμμεσα σχετιζόμενοι και κυρίως τα ΜΜΕ.
Θα παρακάμψω το ζήτημα του κατά πόσο η ζώνη και το κράνος σώζουν ζωές**, γιατί αποτελεί από μόνο του ξεχωριστό αντικείμενο συζήτησης.
Και οι απόψεις (ειδικών και μη) ποικίλουν.
Αυτό που πρώτιστα με απασχολεί είναι το νομικό/πολιτικό ζήτημα της επιβολής.
Είναι συμβατή μια τέτοια νομική και (κατ' ανάγκην) ιδεολογική προσέγγιση με την Συνταγματικά κατοχυρωμένη, αλλά και από Διεθνείς Συνθήκες προβλεπόμενη Ελευθερία του Ανθρώπου στην Αυτοδιαχείριση;
Είναι δυνατόν να τιμωρείται κάποιος εξαιτίας του γεγονότος πως δεν λαμβάνει μέτρα για την Αυτοπροστασία του;
Με βάση ποια Νομική Αφετηρία επιβλήθηκε σχεδόν παγκόσμια αυτό το τερατούργημα;
Σε ποια Θεμελιακή Αρχή Δικαίου βασίστηκε;
Περνάει από το μυαλουδάκι σας, πως αυτό το νομικό τερατούργημα είναι απότοκος μιας λογικής κρατικής επιβολής;
Κάποτε σε μια δημόσια συζήτηση ήρθα σε σφοδρή αντιπαράθεση με έναν θιασώτη (με θεσμικό ρόλο) αυτής της καραμπινάτης αντιδημοκρατικής αντιμετώπισης του θέματος από την πολιτεία, ο οποίος την αιτιολόγησε με την απίστευτη ατάκα:
"Η νομοθεσία επιβάλλει τη ζώνη και το κράνος τόσο για την δική σου ασφάλεια, όσο και για λόγους οικονομίας του συστήματος υγείας.
Για σκέψου τι θα συνέβαινε σε περιπτώσεις ατυχημάτων αν όλοι κυκλοφορούσαν χωρίς ζώνες και κράνη;"
Του ανταπάντησα πως αν αποτελεί γνώμονα για την κάθε πολιτεία, το κάθε κράτος, το οικονομικό κόστος των τροχαίων στο ΕΣΥ, τότε ας ξεκινούσε με την επιβολή στις αυτοκινητοβιομηχανίες ανωτάτου ορίου ταχύτητας τα 50 ή 60 Km την ώρα στα παραγόμενα αυτοκίνητα, ας λάμβανε μέριμνα τα οχήματα να είναι ασφαλέστερα, ας φρόντιζε τα οδικά δίκτυα να είναι πάντοτε σε άψογη κατάσταση, ας φρόντιζε να εκλείπουν όλες οι εξωτερικές αιτίες πρόκλησης ατυχημάτων και αφού το πετύχαινε αυτό, ας εξέταζε (τις όποιες) άλλες εναλλακτικές πολιτικές.
Και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορείς να επιβάλεις προληπτικά τη χρήση ενός προστατευτικού μέσου σε κανέναν στο όνομα της αποτροπής ενός κακού που μπορεί θεωρητικά κάποια στιγμή να τον βρει στο ... μέλλον!
Στην λογική αυτή βάση, θα έπρεπε για παράδειγμα να έχουν απαγορευτεί όλα τα λεγόμενα ακραία σπορ (ορειβασία, υποβρύχιο ψάρεμα, αλεξιπτωτισμός κ.α) προκειμένου να προστατευτούν οι "άμυαλοι" λάτρεις τους από τις πιθανές (πολύ πιθανότερες από το τροχαίο) κακοτοπιές που μπορεί να συναντήσουν στην εξάσκησή τους.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, έχουν τραυματιστεί ή έχουν χάσει τη ζωή τους άσχετοι και αθώοι άνθρωποι-μέλη, διασωστικών ομάδων που προσέτρεξαν σε βοήθεια των μερακλήδων του "ζην επικινδύνως", αλλά ουδείς διανοήθηκε να εισηγηθεί την απαγόρευση τέτοιων ενασχολήσεων, με στόχο την "οικονομία" σε πόρους και ανθρώπους...
Και ο κατάλογος των "προληπτικών-αποτρεπτικών μέτρων" θα απέβαινε πολύ μακρύς και πολύ "ενδιαφέρων" από κάθε άποψη, αν επικρατούσε μια τέτοια προσέγγιση.
Ας κοιτάξει λοιπόν η πολιτεία (η κάθε πολιτεία) να προστατεύει τους πολίτες έναντι κινδύνων που προέρχονται από τρίτους-εξωτερικούς (όσον αφορά στην ατομική μας υπόσταση) παράγοντες (κράτη, ανθρώπους, καιρ. φαινόμενα, κ.α.) καθώς έχει υποχρέωση και ας αφήσει το καθήκον της αυτοπροστασίας στον καθένα από εμάς.
Αλλιώς, το ενδιαφέρον που επιδεικνύει με τέτοιες θεσπίσεις, μόνο αγνό και ειλικρινές δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.
*Κραυγαλέο παράδειγμα η μη νομιμοποίηση του αυτονόητου δικαιώματος κάθε πάσχοντος από ανίατη και επώδυνη ασθένεια ανθρώπου στην αυτοκτονία.
Η απάνθρωπη δηλαδή πολιτεία τον εξαναγκάζει σε μια ζωή γεμάτη πόνο και δυστυχία.
**Αλήθεια, γιατί από την επιβολή του εν λόγω μέτρου κι εντεύθεν αντί να μειωθεί έστω κατ' ελάχιστον, έχει αυξηθεί κατά γεωμετρική πρόοδο ο αριθμός των θυμάτων των τροχαίων;
Γιατί οι ζώνες και τα κράνη δεν εξάλειψαν το πρόβλημα;
Ή μήπως όλα τα θύματα ήταν αρνητές του μέτρου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου