Απάντηση στις προτροπές του Δημήτρη...

Γιατί δεν αναφέρομαι διεξοδικά στα προβλήματα του νησιού με ρώτησε φίλος, με τον οποίο συναντηθήκαμε τυχαία σε τράπεζα την περασμένη Δευτέρα στην Παροικία.

"Θάπρεπε να τους βομβαρδίζεις καθημερινά, όπως παλιά" μου τόνισε.

Ποιος ο λόγος να γράφω καινούργια κείμενα για τα φλέγοντα ζητήματα, όταν τα έχω επίμονα παραθέσει στο παρελθόν;

 

 

Κυριακή, 30 Ιουλίου 2017

ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!

Κάτι οι επιτυχίες των αθλητών και αθλητριών μας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο κάτι οι απανωτές συνεντεύξεις του Γιάνη όπου λάχει κι όπου κάτσει, κάτι η θερινή μέθεξη των εν Πάρω πολιτιστικών εκδηλώσεων και στο φινάλε κάπως έτσι "φτιάχνουμε κεφάλι"...
Φτιάχνουμε κεφάλι, μη αντιλαμβανόμενοι τα οξυμένα προβλήματα της εποχικής διαχείρισης του νησιού και μη ενασχολούμενοι με αυτά τώρα.
Τώρα που είναι ζεστά καυτά και θα είχε νόημα να τα αναδείξουμε.
Θα τα θυμηθούμε από Οκτώβρη και μετά, έτσι για να έχουμε να λέμε...
Οι ακτές ουσιαστικά τελούν υπό καθεστώς απόλυτης αναρχίας, αφού οι τερατώδεις ελλείψεις σε προσωπικό και μέσα, με το ζόρι επιτρέπουν στο τοπικό λιμεναρχείο να βγάζει βάρδιες για την ομαλή λειτουργία του λιμανιού της πρωτεύουσας.
Έτσι στις περισσότερες παραλίες παρατηρείται το φαινόμενο να κυκλοφορούν μηχανοκίνητα σκάφη ανάμεσα σε λουόμενους, κάποιες φορές μάλιστα και ολόκληρες θαλαμηγοί!
Η απόρριψη λυμάτων στο θαλάσσιο περιβάλλον είναι το πλέον δημοφιλές θαλάσσιο σπορ για πολλά τουριστικά σκάφη, κρύβοντας δυσάρεστες και δύσοσμες εκπλήξεις σε όποιον τυχερό τα συναντήσει.

Η εικόνα πλήρους παράδοσης της Πάρου στο χάος καλύπτει εκτός θαλάσσης και τον χερσαίο χώρο, αφού κάτι ανάλογο ισχύει και με το κυκλοφοριακό όπου τα γιατροσόφια με τους "σεκιούριτι" όχι μόνο δεν απέδωσαν, αλλά εκθέτουν το νησί στα μάτια των σοβαρών και φανατικών του φίλων.
Στους οικισμούς το μποτιλιάρισμα αποτελεί πλέον αποδεκτή καθημερινότητα με πρωταθλήτρια την Παροικιά και τον περιφερειακό της...
Εσχάτως μας προέκυψαν και οι διαρρήξεις, όπου κι εδώ αντικρίζουμε την γύμνια του κράτους, με μια αστυνομία στο όριο της διάλυσης, με ελάχιστο προσωπικό στα όρια εξάντλησης και καθόλου χρήματα για καύσιμα και λειτουργικά έξοδα, καταστάσεις τριτοκοσμικές και βάλε...
Μα τι λέω ο τρελός;
Τέτοιες ώρες τέτοια λόγια...
Τώρα είναι η ιερή ώρα της κονόμας (για τους λίγους φυσικά μην τρελαίνεστε) και δεν σηκώνει τέτοιες "μεμψιμοιρίες".
Το ετήσιο ραντεβού είναι όπως είπαμε προκαθορισμένο εθιμικώ δικαίω και τότε κάθε χορτασμένος καθώς και κάποιοι πικραμένοι -με τα πρωτοβρόχια αν μας θυμηθεί κι ο θεός- θα αμπελοφιλοσοφήσουν, μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι για να επαναληφθεί το ίδιο έργο με τους ίδιους πρωταγωνιστές και το ίδιο βαρετό και άθλιο σκηνικό...