ΕΡΑΝΙΣΜΑΤΑ

*Η απαράδεκτη κατάσταση με τα παράνομα -κι επικίνδυνα ενίοτε- μπαζώματα, επιτέλους, έγινε αντικείμενο συζήτησης στο δημοτικό συμβούλιο, όχι περιθωριακά και εμβαλωματικά, αλλά με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο.
Ελπίζω η αντίδραση της "Λαϊκής Συσπείρωσης" στο χείριστο αυτό καθεστώς ασυδοσίας να επιφέρει και το αντίστοιχο πρακτικό αποτέλεσμα.
Να σταματήσει δηλαδή η προστατευόμενη αθλιότητα των ολίγων"πονηρών" να ζούνε σε βάρος των πολλών "κουτών".
Οψόμεθα!

*Η σπερμολογία γύρω από το υπό κατασκευή λιμάνι της Αλυκής δεν θα μπορούσε να διαφέρει ποιοτικά από εκείνες που σημειώθηκαν σε ανάλογες περιπτώσεις δημόσιου ενδιαφέροντος στο παρελθόν.
Θυμίζω, ειδικά στους"άσπονδους φίλους" μου, την περίπτωση του υπό ενοικίαση ακινήτου της συζύγου μου για την στέγαση αγροτικού ιατρείου κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού το 2007, όταν κάποιοι γνωστοί "τυφλοπόντικες" στην προσπάθειά τους να το αποτρέψουν με το έτσι θέλω, συνέταξαν και διακίνησαν ψήφισμα διαμαρτυρίας -με τις μισές τουλάχιστον υπογραφές πλαστογραφημένες- με τη φοβερή και τρομερή αναφορά-επιχείρημα πως το ακίνητο αυτό ευρίσκονταν εκτός οικισμού -άρα ήταν ακατάλληλο- ενώ και οι πέτρες γνώριζαν/γνωρίζουν πως βρίσκεται στο απόλυτο γεωγραφικό κέντρο του!
Τέτοια σοβαρότητα!

*Η "επενδυτική" δραστηριότητα ξένων πολιτών στο νησί συνεχίζεται ακάθεκτη, όπως συνεχίζεται και η διαδικασία μετατροπής της πλειοψηφίας των παριανών από συμμετέχοντες (στον όποιο βαθμό) στα οφέλη του τουρισμού, σε θεατές μιας άγριας και "μαύρης" παραοικονομίας.
Όταν κάποτε ξυπνήσουμε, τότε θα συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που μας έχει απομείνει ως "δικαίωμα" είναι η πληρωμή του λογαριασμού συντήρησης ενός συστήματος, ενός μηχανισμού, τον οποίο άλλοι χρησιμοποιούν για αθέμιτο πλουτισμό και το νησί από Τόπος -με δική μας συναίνεση- μεταλλάχθηκε σε Εργαλείο...

*O διακαής μου πόθος και συστηματική επιδίωξη αυτού του ιστολογίου, μετά από αλλεπάλληλα διαβήματα και πιέσεις, αποτυχημένα μέχρι χθες, επιτέλους έγινε πράξη!
Μπράβο στα διοικητικά μέλη της Ένωσης Συλλ. Γον. Κηδεμόνων Πάρου, ειδικότερα στούς  φίλους Καρασαντέ Δημήτρη (στον οποίο έκανα την πρώτη κρούση το 2016) και Χριστόδουλο Μαούνη, για την αναβίωση ενός θεσμού τον οποίο ξεκίνησα το 1999 (πρόεδρος τότε του Συλλόγου Γ/Κ Αγκαιριάς και πρόεδρος της νεοσύστατης Ένωσης) σε συνεργασία με το δήμο Πάρου, ο οποίος όμως δεν μακροημέρευσε και αδράνησε μετά την αποχώρησή μου από τα σχολικά δρώμενα.
Είναι περιττό να επαναλάβω (το έχω "εξαντλήσει" το θέμα...) τα πολλαπλά  οφέλη (περιβαλλοντικά, παιδευτικά, κοινωνικά κ.α) της ενεργοποίησης της σχολικής κοινότητας στην κατεύθυνση της ενεργούς συμβολής στην προστασία και αναβάθμιση του περιβάλλοντος. 
Μπράβο και πάλι!!!