ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ...

*Tα κρούσματα διαρρήξεων και κλοπών στο νησί συνεχίζονται ανεμπόδιστα από το καλοκαίρι.
Αν πάρω ως αντιπροσωπευτικό δείγμα τα όσα συνέβησαν στην ευρύτερη "γειτονιά" μου, τότε μιλάμε για μάστιγα.
Η κατάσταση φαίνεται να μην απασχολεί τους εντόπιους δημοσιολογούντες, αφού τα ενδιαφέροντά τους, τα προτάγματά τους κινούνται σε άλλο μήκος και πλάτος...

*Αλήθεια σε ποια οργανωμένη πολιτεία, σε ποιο σοβαρό και σύγχρονο κράτος επιτρέπεται να σουλατσάρουν ανέλεγκτοι διάφοροι περίεργοι τύποι, των οποίων κανείς δεν γνωρίζει "από που κρατά η σκούφια τους", πως βιοπορίζονται και "τι καπνό φουμάρουν" και οι αρχές να τους αντιμετωπίζουν ως ατραξιόν;
Θα αντείπει κάποιος πως εδώ υπάρχει ρατσιστικός υπαινιγμός (είναι της μόδας ο "αντιρατσισμός" άλλωστε...), εφόσον μάλιστα κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητα των δραστών, οι οποίοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι παριανοί.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει κανένα ενδεχόμενο.
Καμία αντίρρηση!
Αυτή η παραδοχή όμως δεν αλλάζει την ουσία των πραγμάτων.
Ο τόπος μας, η Χώρα ολόκληρη έχουν γίνει ξέφραγο αμπέλι.

*Το χειρότερο πάντως είδος ρατσισμού, είναι χωρίς αμφιβολία αυτό που στρέφεται κατά των πολιτών ενός τόπου από ...συντοπίτες τους!
Πάνε αρκετά χρόνια από εκείνη τη βραδιά, οπότε έμεινα εμβρόντητος στο άκουσμα απαράδεκτων χαρακτηρισμών σε βάρος φίλου παριανού, ο οποίος -άκουσον άκουσον- εξέφρασε τον προβληματισμό του για το καθεστώς ασυδοσίας που διέπει/προστατεύει τους αλλοδαπούς, σε αντίθεση με το "ξεσκόνισμα" που υφίσταται με ποικίλα μέσα και διαδικασίες κάθε έντιμος και νομοταγής πολίτης, από όλους τους κρατικούς μηχανισμούς και τις υπηρεσίες και αφορά σε κάθε πτυχή του ιδιωτικού του βίου.
Φασίστας και ρατσιστής χαρακτηρίστηκε αβασάνιστα ο φίλος και να σκεφθεί κανείς πως υπήρξε από τους ελάχιστους στο νησί με αντιδικτατορικό μητρώο και φυσικά δημοκρατική στράτευση τα πέτρινα χρόνια.
Αργότερα -ειδικά μετά το 1981- μας προέκυψαν με τη σέσουλα οι δημοκράτες και οι αγωνιστές...

*Επί του θέματος απούσα και η τοπική διοίκηση ή αυτοδιοίκηση αν προτιμάτε.
Φαιά ουσία προς κατανάλωση υπάρχει μόνο για "πιασάρικα" θέματα που εμπνέουν και συγκινούν το πόπολο, ιδιαίτερα αυτά που σχετίζονται με την αυτοκαταστροφική "ανάπτυξη", μιας και απαξάπαντες προσβλέπουν αφελώς στα χρυσά κουταλοπήρουνά της...
Και πολύ περισσότερο χαρτί και μελάνι για ανακοινώσεις και δελτία τύπου...