Επειδή πολλά ελέχθησαν κατά καιρούς και λέγονται ακόμα και σήμερα περί "πάγιου και χρόνιου αιτήματος του Παριανού λαού" και περί υπονόμευσης του έργου από μυστηριώδη "συμφέροντα", καλό θα είναι να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας.
Άλλωστε σ' αυτόν εδώ τον τόπο με τα ιστορικά δεν τα πηγαίναμε ποτέ καλά.
Το κείμενο που δημοσίευσα προηγούμενα (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ ΑΠΟ ΑΜΝΗΣΙΑ...) και αποτελεί απόσπασμα από το προεκλογικό φυλλάδιο της "ΠΑΡΙΑΝΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ" (παράταξη η οποία πλειοψήφησε στις δημοτικές εκλογές του 1994), αναφέρεται ξεκάθαρα στην ανάγκη για επέκταση του υπάρχοντος (παλαιού) αεροδρομίου και εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεών του.
Όπως εύκολα διαπιστώνετε, πουθενά δεν αναφέρεται αίτημα κατασκευής Νέου Μεγάλου Αεροδρομίου.
Κι όχι μόνο δεν αναφέρεται ούτε καν υπαινικτικά κάτι τέτοιο, αλλά αντίθετα, προχωρώντας παραπέρα, υπάρχει κατηγορηματική διαβεβαίωση για την πρόθεση της παράταξης να πραγματοποιήσει στροφή από τον ΠΟΣΟΤΙΚΟ στον ΠΟΙΟΤΙΚΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟ!
Με αυτές λοιπόν τις εξαγγελίες η παράταξη κατέβηκε στις εκλογές και τις κέρδισε.
Και πριν καλά καλά αναλάβει την αρχή, μέσα σε διάστημα ολίγων ημερών, προέκυψε η μεταστροφή!
Όχι φυσικά κατόπιν επιφοιτήσεως του Αγίου Πολιτικού Πνεύματος, αλλά κατόπιν παρέμβασης του μεγαλύτερου (τότε) τουριστικού επιχειρηματία του νησιού, ο οποίος "οραματίστηκε" ένα θηριώδες αεροδρόμιο προφανώς για το συμφέρον ...της Πάρου!
Τώρα πως συμβαίνει να ισχυρίζονται κάποιοι στα σοβαρά πως η δημιουργία μιας υποδομής που αβαντάρει την μονοπώληση του τουριστικού ρεύματος προς το νησί, θα μπορούσε να συμβάλλει στην ενίσχυση του ΠΟΙΟΤΙΚΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ, αυτό είναι σίγουρο πως δεν μπορεί να εξηγηθεί με οικονομικούς όρους.
Γιατί τα παραδείγματα από την παγκόσμια εμπειρία, οδηγούν στα ακριβώς αντίθετα συμπεράσματα.
Αυτά προς το παρόν.
Θα επανέλθω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου