"AKΡΑΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ"...

 
*Κόλαφος η δικαστική απόφαση για τους νταβατζήδες της ΑΕΠΙ.
Εισέπρατταν χρήματα εξ ονόματος των δημιουργών, αλλά μόνον ο ...Δημιουργός γνωρίζει που κατέληγαν αυτά...
Θυμάμαι, αρκετές φορές είχα ψυχρανθεί με επαγγελματίες οι οποίοι προσερχόμενοι στην τράπεζα προκειμένου να καταθέσουν τον οβολό τους, διαμαρτύρονταν -ενίοτε με απαράδεκτο τρόπο- για τις ουρές και την εν γένει ταλαιπωρία, ωστόσο θεωρούσαν "ακραία" την άποψή μου και προτροπή προς αυτούς ν' αρνηθούν συλλογικά την καταβολή αυτού του απαράδεκτου χαρατσιού, το καθεστώς αδιαφάνειας και λαμογιάς του οποίου έκανε μπαμ από χιλιόμετρα.
Για τα δικά μου μάτια τουλάχιστον.
Το ποιος έβλεπε καλύτερα φάνηκε πολύ αργότερα...
Σε κάποιους μάλιστα είχε επιβληθεί να το πληρώνουν, όχι επειδή προσέφεραν μουσική στο εστιατόριό τους για την ψυχαγωγία της πελατείας, απλά και μόνο γιατί άκουγαν ραδιοφωνάκι στην κουζίνα τους!
Τέτοια ανεβασμένα πράγματα...

 

*Αναφέρθηκα πριν στις "τριβές" και τις γκρίνιες που κατά καιρούς είχα για θέματα "υποχρεώσεων" με συναλλασσόμενους και μου ήρθε στο μυαλό αντίστοιχη κατάσταση με τις άδειες του ΕΟΤ δεκαετίες '80 και '90 για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Άλλη ιστορία απίστευτης διοικητικής τρέλας κι αυτή.
Να υποχρεώνεται ο επαγγελματίας κάθε χρόνο να υποβάλλει περίπου από 8( τα πρώτα χρόνια) έως 14 (αυγατίζανε στην πορεία) χαρτιά σχετιζόμενα με το ακίνητο που στέγαζε την επιχείρησή του, -χωρίς να έχει προκύψει καμία μεταβολή- με παράβολα και κόντρα παράβολα και να ουρές εδώ και να ουρές εκεί και στο τέλος η άδεια λειτουργίας να εκδίδεται, όποτε φυσικά συνέβαινε αυτό, στο τέλος της τουριστικής περιόδου!!!
Τους έλεγα λοιπόν να επιδιώξουν να εκδίδονται οι άδειες τουλάχιστον ανά πενταετία, αν όχι δεκαετία κι ας είναι τα παράβολα αναλόγως αυξημένα.
Τουλάχιστον να γλύτωναν την ταλαιπωρία.
Αφού έτσι κι αλλοιώς για το παραδάκι γινόταν η φασαρία κι όχι για την ουσία, τον έλεγχο δηλαδή.
Πρότεινα να "απεργήσουν" μια χρονιά και να μην προβούν στα δέοντα αφού έτσι κι αλλοιώς το ίδιο το κράτος παρανομούσε επί της ουσίας.
Κάγκελο οι φίλοι μου.
Αυτά ήταν "ακραία" πράγματα... 

*Ακούω κάποιους συμπολίτες που είχαν επικηρύξει όλα αυτά τα χρόνια κάθε σκέψη και κάθε αναφορά σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος ως "ακραία πράγματα", να ωρύονται για την επαπειλούμενη καταστροφή που συνιστούν οι ανεμογεννήτριες χρησιμοποιώντας ορολογίες που χλεύαζαν μέχρι πρότινος και πραγματικά μπερδεύομαι.
Κρατώντας το θετικό αυτό βήμα και βλέποντας μπροστά, πιστεύω πως όταν το νησί θα αντιμετωπίσει την απειλή της πλήρους οικοπεδοποίησης (εκεί βαίνει ολοταχώς) και πλήρους διάλυσης των οικοσυστημάτων του, θα βρεθεί αντιμέτωπο με το φάσμα της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης της ταυτότητάς του, να είναι πάλι αγωνιστικά παρόντες.
Όπως τώρα. 
Τα πράγματα όμως τότε θα είναι δυσκολότερα και πιο περιπεπλεγμένα.
Γιατί ο εχθρός δεν θα είναι απρόσωπος και μακρινός.